Psyche
alle pijlers
Ik weet het even niet meer
woensdag 2 augustus 2023 om 16:40
Lieve forummers,
Ik heb even wat support nodig dus alsjeblieft wees niet te hard, dat ben ik zelf al. Ik weet het even niet meer, voel me op en leeg. Ik ben begin 30, goede baan en mensen noemen mij sociaal. Maar in feite ben ik altijd alleen, is er niemand.
Na de zoveelste teleurstelling gisteren weet ik gewoon niet meer hoe ik verder moet. Hoe ik mezelf voor de zoveelste keer van de grond moet rapen en weer nieuwe energie moet vinden. Het houdt een keer op. Vaak word ik wakker niet wetende hoe ik de dag door moet komen, hoe ik mijn ene voet voor de andere moet gaan zetten. Ik voel me zo intens alleen. Ik was een ongewenst kind door mijn ene ouder, daar is ook geen contact meer mee. Met de andere ouder is er wel contact maar oppervlakkig. Een netwerk is er niet en ik woon alleen. Ik snap niet waarom het niet lukt, waarom ik altijd tweede keus ben voor mensen, mensen mij altijd afzeggen. Ik probeer van alles, maar op een of andere manier ben ik altijd die ene die vergeten word.
Ik ben er zo kapot van nu, heb me zelfs ziek gemeld. Hoe moet ik nog 2/3 van mijn leven zo door? Het enige wat ik doe is huilen omdat ik het niet meer zie vandaag. Is dit het dan? Ik wil niet opgeven maar de emmer is gewoon leeg.
Ik heb even wat support nodig dus alsjeblieft wees niet te hard, dat ben ik zelf al. Ik weet het even niet meer, voel me op en leeg. Ik ben begin 30, goede baan en mensen noemen mij sociaal. Maar in feite ben ik altijd alleen, is er niemand.
Na de zoveelste teleurstelling gisteren weet ik gewoon niet meer hoe ik verder moet. Hoe ik mezelf voor de zoveelste keer van de grond moet rapen en weer nieuwe energie moet vinden. Het houdt een keer op. Vaak word ik wakker niet wetende hoe ik de dag door moet komen, hoe ik mijn ene voet voor de andere moet gaan zetten. Ik voel me zo intens alleen. Ik was een ongewenst kind door mijn ene ouder, daar is ook geen contact meer mee. Met de andere ouder is er wel contact maar oppervlakkig. Een netwerk is er niet en ik woon alleen. Ik snap niet waarom het niet lukt, waarom ik altijd tweede keus ben voor mensen, mensen mij altijd afzeggen. Ik probeer van alles, maar op een of andere manier ben ik altijd die ene die vergeten word.
Ik ben er zo kapot van nu, heb me zelfs ziek gemeld. Hoe moet ik nog 2/3 van mijn leven zo door? Het enige wat ik doe is huilen omdat ik het niet meer zie vandaag. Is dit het dan? Ik wil niet opgeven maar de emmer is gewoon leeg.
woensdag 2 augustus 2023 om 20:45
Lieve meelezer, wat vreselijk rot dat je je zo voelt. Ik word er verdrietig van. Waarom ben je bang dat hier hard op je gereageerd wordt? Waarom ben je zelf zo hard voor jezelf?
Kan het zijn dat je depressief bent? Zou je er met de huisarts over kunnen hebben?
Heel veel sterkte hoor, dikke knuffel!!
Kan het zijn dat je depressief bent? Zou je er met de huisarts over kunnen hebben?
Heel veel sterkte hoor, dikke knuffel!!
woensdag 2 augustus 2023 om 20:49
woensdag 2 augustus 2023 om 20:53
woensdag 2 augustus 2023 om 20:55
Ik heb geen tips, maar heb je al gekeken in het Onveilig gehecht topic?
Het klinkt alsof je daar lotgenoten gaat vinden.
Het klinkt alsof je daar lotgenoten gaat vinden.
woensdag 2 augustus 2023 om 21:23
Heel vervelend als je wel graag wil en het niet lukt. Heb je enig idee waar het aan zou kunnen liggen? Ben zelf altijd al een tikkeltje anders geweest,ook erg gevoelig voor prikkels waardoor ik veel tijd alleen nodig heb en niet snel aansluiting vind.
Heb er inmiddels wel vrede mee en ben dankbaar voor de contacten die ik wel heb.
Eenzaamheid is vreselijk. Begrijpelijk dat je er door heen zit na de zoveelste teleurstelling
Je mag mij een berichtje sturen als je wil praten.
Heb er inmiddels wel vrede mee en ben dankbaar voor de contacten die ik wel heb.
Eenzaamheid is vreselijk. Begrijpelijk dat je er door heen zit na de zoveelste teleurstelling
Je mag mij een berichtje sturen als je wil praten.
woensdag 2 augustus 2023 om 22:10
Hallo meelezer
Als eerste, heel veel sterkte omdat je je zo rot voelt en het gevoel hebt vaak alleen te zijn.
Mag ik vragen of je hobby’s hebt?
Daar ontmoet je vaak mensen met dezelfde interesses, en is de kans groter dat er ergens een goede vriendschap ontstaat.
Maar het is niet makkelijk.
Ik ben ook begin 30, heb enkele hobby’s en daar zitten veel leuke mensen bij, waarmee het goed klikt ect, en wel plezier mee kan maken. Tussen al die fijne mensen is er 1 iemand die ik kan beschouwen als een echte vriendin. Andere mensen zijn meer kennissen.
Als eerste, heel veel sterkte omdat je je zo rot voelt en het gevoel hebt vaak alleen te zijn.
Mag ik vragen of je hobby’s hebt?
Daar ontmoet je vaak mensen met dezelfde interesses, en is de kans groter dat er ergens een goede vriendschap ontstaat.
Maar het is niet makkelijk.
Ik ben ook begin 30, heb enkele hobby’s en daar zitten veel leuke mensen bij, waarmee het goed klikt ect, en wel plezier mee kan maken. Tussen al die fijne mensen is er 1 iemand die ik kan beschouwen als een echte vriendin. Andere mensen zijn meer kennissen.
donderdag 3 augustus 2023 om 00:35
Ah wat rot zeg! Wat klink je ontzettend verdrietig en moedeloos. Wat kan een mens zich naar en alleen voelen he?
Heb je al hulp hiervoor?
Ik kom graag bij deze virtueel even een bakkie met je doen.
Morgen of overmorgen, (Weet niet wanneer precies, maar ik beloof dat ik me weer meld)
Dat is niet hetzelfde als die vriendin die jou op een zet, of de partner die voor je door het vuur gaat, dat weet ik. Dat kan helaas niemand je zomaar bieden, hoe graag ik ook zou willen.
Maar een luisterend oor en wat te kletsen, dat heb ik wel.
Heb je al hulp hiervoor?
Ik kom graag bij deze virtueel even een bakkie met je doen.
Morgen of overmorgen, (Weet niet wanneer precies, maar ik beloof dat ik me weer meld)
Dat is niet hetzelfde als die vriendin die jou op een zet, of de partner die voor je door het vuur gaat, dat weet ik. Dat kan helaas niemand je zomaar bieden, hoe graag ik ook zou willen.
Maar een luisterend oor en wat te kletsen, dat heb ik wel.
donderdag 3 augustus 2023 om 06:56
Wat een warme reactie!Avocadeau schreef: ↑03-08-2023 00:35Ah wat rot zeg! Wat klink je ontzettend verdrietig en moedeloos. Wat kan een mens zich naar en alleen voelen he?
Heb je al hulp hiervoor?
Ik kom graag bij deze virtueel even een bakkie met je doen.
Morgen of overmorgen, (Weet niet wanneer precies, maar ik beloof dat ik me weer meld)
Dat is niet hetzelfde als die vriendin die jou op een zet, of de partner die voor je door het vuur gaat, dat weet ik. Dat kan helaas niemand je zomaar bieden, hoe graag ik ook zou willen.
Maar een luisterend oor en wat te kletsen, dat heb ik wel.
En voor jou TO, ik herken heel erg wat je schrijft. Zo heb ik mij de afgelopen jaren ook vaak gevoeld. Ik heb veel mensen om me heen, maar voelde me ook altijd op de laatste plaats komen. Ik weet nu dat die eenzaamheid heel erg in mezelf zat. Het klinkt alsof je voor jezelf nog niet duidelijk hebt wat jij zelf wilt, wat jou gelukkig maakt. Is ook supermoeilijk als je ondertussen moet werken, alles in je eentje moet rooien. Dat is loodzwaar. Mijn tip is dat je nu best even wat afstand mag nemen van dat harde werken en vanuit die rust komt er wellicht een ander perspectief. Tenminste zo werkt het voor mij. Ik werk nu al bijna een jaar halve dagen, en langzaamaan komt er wat meer richting in hoe ik me zou willen voelen. Ook heb ik wat afstand genomen van bepaalde mensen. Verder hielpen de cliché-dingen. Gezond eten, geen alcohol, veel bewegen. Ook heb ik een fijne gesprekspartner aan mijn huisarts en doe ik intensief aan yoga. Sinds kort ook bij een clubje. Wellicht past zoiets ook bij jou.
donderdag 3 augustus 2023 om 07:13
Lieve allemaal,
Bedankt voor de warme reacties, dat doet me echt goed. Ik had de meeste gisteravond al wel gelezen maar ik had goede hoop dat ik me na een nachtje slapen beter zou voelen maar dat is niet zo.
De trigger was dit keer dat iemand waar ik al 8 maanden mee had afgesproken mee op vakantie te gaan heeft afgezegd om een reden die maanden geleden ook al bekend was. En het gemak waarmee het gaat kwetst me zo enorm.
Als ik wakker word kan ik niet geloven dat dit mijn leven is. Het is niets van wat ik ooit wilde voor mezelf of wat ik leuk vind. Ik heb best veel geprobeerd om nieuwe vrienden te maken maar op een of andere manier blijven deze mensen allemaal kennissen. Mensen waarmee het klikt nodig ik uit, vraag ze om iets leuks te doen etc. maar het blijft altijd bij ''ja doen we een keer'' en dan gebeurt het nooit. Op het werk (ik heb trouwens wel een leuke baan, ik werk graag) ben ik aangesloten bij alle clubjes die er zijn, ga naar alle borrels en dingen die er georganiseerd worden.
Iemand schreef dat de eenzaamheid misschien wel in mij zit. Dat zou goed kunnen. Ik heb geen verdere familie, ben met feestdagen alleen. Ik wil zo graag een voller leven maar op dit moment zie ik niet hoe ik ooit gelukkig kan worden. Ik geloof niet meer dat het voor me weggelegd is. Dit is het. En dat maakt me intens verdrietig. Mijn ouders hadden mij nooit moeten krijgen maar dat is nu een beetje mosterd natuurlijk. Want waarom een kind krijgen waar je geen zin in hebt en dat nooit goed genoeg is? Ik heb altijd moeten vechten voor mijn plekje in de wereld en lang geloofde ik dat er licht aan het einde van de tunnel was. Als ik maar ''dit'' dan... Maar dat punt is nooit gekomen. En ik verlang helemaal niet zoveel. Ik wil gewoon dat er iemand voor me is, dat mensen ook naar mij omkijken.
Sorry het is weer een lang verhaal. Ik weet gewoon even niet meer hoe nu verder maar ik waardeer jullie steun heel erg.
Bedankt voor de warme reacties, dat doet me echt goed. Ik had de meeste gisteravond al wel gelezen maar ik had goede hoop dat ik me na een nachtje slapen beter zou voelen maar dat is niet zo.
De trigger was dit keer dat iemand waar ik al 8 maanden mee had afgesproken mee op vakantie te gaan heeft afgezegd om een reden die maanden geleden ook al bekend was. En het gemak waarmee het gaat kwetst me zo enorm.
Als ik wakker word kan ik niet geloven dat dit mijn leven is. Het is niets van wat ik ooit wilde voor mezelf of wat ik leuk vind. Ik heb best veel geprobeerd om nieuwe vrienden te maken maar op een of andere manier blijven deze mensen allemaal kennissen. Mensen waarmee het klikt nodig ik uit, vraag ze om iets leuks te doen etc. maar het blijft altijd bij ''ja doen we een keer'' en dan gebeurt het nooit. Op het werk (ik heb trouwens wel een leuke baan, ik werk graag) ben ik aangesloten bij alle clubjes die er zijn, ga naar alle borrels en dingen die er georganiseerd worden.
Iemand schreef dat de eenzaamheid misschien wel in mij zit. Dat zou goed kunnen. Ik heb geen verdere familie, ben met feestdagen alleen. Ik wil zo graag een voller leven maar op dit moment zie ik niet hoe ik ooit gelukkig kan worden. Ik geloof niet meer dat het voor me weggelegd is. Dit is het. En dat maakt me intens verdrietig. Mijn ouders hadden mij nooit moeten krijgen maar dat is nu een beetje mosterd natuurlijk. Want waarom een kind krijgen waar je geen zin in hebt en dat nooit goed genoeg is? Ik heb altijd moeten vechten voor mijn plekje in de wereld en lang geloofde ik dat er licht aan het einde van de tunnel was. Als ik maar ''dit'' dan... Maar dat punt is nooit gekomen. En ik verlang helemaal niet zoveel. Ik wil gewoon dat er iemand voor me is, dat mensen ook naar mij omkijken.
Sorry het is weer een lang verhaal. Ik weet gewoon even niet meer hoe nu verder maar ik waardeer jullie steun heel erg.
donderdag 3 augustus 2023 om 08:47
Misschien een gek idee: maar stop met proberen, stop met vechten.
Accepteer dat je even vastloopt, maar kom uit die slachtofferrol.
Het leven is een harde les, maar als je blijft doen wat je deed kom je ook niet verder: het wanhopig zoeken naar aandacht.
Veel mensen zijn eenzaam of komen vroeg of laat terecht in een periode van eenzaamheid.
Mij hielp het soms om te stoppen met het zoeken van oplossingen.
Wees lief voor jezelf.
Pak een goed boek en zeg: fack it het is klote en het gaat even niet vandaag.
Maar ik accepteer mijn situatie en ik vecht er niet meer tegen.
Want dat heeft me ook nooit meer gebracht dan vernedering.
Stop met het zoeken naar die eeuwige goedkeuring van anderen, je verdient beter.
Je schrijft dat mensen je als tweede keus zien, accepteer dát juist NIET meer.
Je schrijft dat een leuk leven hebben 'jou niet lukt'.
Laat dat idee ook los of probeer het tenminste.
Het leven is een les en je moet leren van jezelf te houden.
Misschien een kleine tip:
Ga op een datingapp en zoek een leuke partner, misschien is dat een idee?
Accepteer dat je even vastloopt, maar kom uit die slachtofferrol.
Het leven is een harde les, maar als je blijft doen wat je deed kom je ook niet verder: het wanhopig zoeken naar aandacht.
Veel mensen zijn eenzaam of komen vroeg of laat terecht in een periode van eenzaamheid.
Mij hielp het soms om te stoppen met het zoeken van oplossingen.
Wees lief voor jezelf.
Pak een goed boek en zeg: fack it het is klote en het gaat even niet vandaag.
Maar ik accepteer mijn situatie en ik vecht er niet meer tegen.
Want dat heeft me ook nooit meer gebracht dan vernedering.
Stop met het zoeken naar die eeuwige goedkeuring van anderen, je verdient beter.
Je schrijft dat mensen je als tweede keus zien, accepteer dát juist NIET meer.
Je schrijft dat een leuk leven hebben 'jou niet lukt'.
Laat dat idee ook los of probeer het tenminste.
Het leven is een les en je moet leren van jezelf te houden.
Misschien een kleine tip:
Ga op een datingapp en zoek een leuke partner, misschien is dat een idee?
tothier1 wijzigde dit bericht op 03-08-2023 08:58
39.38% gewijzigd
donderdag 3 augustus 2023 om 08:47
Ach wat een rotstreek, van die vakantie. Dat is mij ook eens gebeurd. Drie keer zelfs, met drie verschillende mensen en drie verschillende soorten excuses. Maar geen eentje waarvan je denkt: dat is overmacht. Allemaal meer in de trant van: we vinden iemand anders belangrijker dan jou. Daar was ik ook goed ziek van.
Heb je nu nog wel een vakantie? Kun je alleen gaan?
Het zou kunnen dat de eenzaamheid in je zit. Maar dat vind ik ook naar klinken, alsof het een kwaal is waarmee je mensen op afstand houdt. En feestdagen en vakanties alleen, dat is iets anders dan je eenzaam voelen ondanks gezelschap.
Begin dertig is ook een lastige leeftijd om nieuwe vrienden te maken. Mensen gaan zich settelen, hebben carrières of jonge kinderen en zijn heel erg op zichzelf gericht. Dat is althans mijn ervaring.
Als iemand bij een voorstel voor iets leuks zegt “ja doen we een keer” en er gebeurt vervolgens niks, neem jij dan zelf initiatief? Of heb je dan het gevoel dat je teveel aandringt?
Heb je nu nog wel een vakantie? Kun je alleen gaan?
Het zou kunnen dat de eenzaamheid in je zit. Maar dat vind ik ook naar klinken, alsof het een kwaal is waarmee je mensen op afstand houdt. En feestdagen en vakanties alleen, dat is iets anders dan je eenzaam voelen ondanks gezelschap.
Begin dertig is ook een lastige leeftijd om nieuwe vrienden te maken. Mensen gaan zich settelen, hebben carrières of jonge kinderen en zijn heel erg op zichzelf gericht. Dat is althans mijn ervaring.
Als iemand bij een voorstel voor iets leuks zegt “ja doen we een keer” en er gebeurt vervolgens niks, neem jij dan zelf initiatief? Of heb je dan het gevoel dat je teveel aandringt?
donderdag 3 augustus 2023 om 09:33
Meelezer2023 schreef: ↑03-08-2023 07:13
Iemand schreef dat de eenzaamheid misschien wel in mij zit. Dat zou goed kunnen. Ik heb geen verdere familie, ben met feestdagen alleen. Ik wil zo graag een voller leven maar op dit moment zie ik niet hoe ik ooit gelukkig kan worden. Ik geloof niet meer dat het voor me weggelegd is. Dit is het. En dat maakt me intens verdrietig. Mijn ouders hadden mij nooit moeten krijgen maar dat is nu een beetje mosterd natuurlijk. Want waarom een kind krijgen waar je geen zin in hebt en dat nooit goed genoeg is? Ik heb altijd moeten vechten voor mijn plekje in de wereld en lang geloofde ik dat er licht aan het einde van de tunnel was. Als ik maar ''dit'' dan... Maar dat punt is nooit gekomen. En ik verlang helemaal niet zoveel. Ik wil gewoon dat er iemand voor me is, dat mensen ook naar mij omkijken.
Sorry het is weer een lang verhaal. Ik weet gewoon even niet meer hoe nu verder maar ik waardeer jullie steun heel erg.
Harde noten kraak je TO. Maar de wereld is ook van jou. De situatie veranderen en inspiratie vinden is soms vermoeiend in je uppie. Als je anderen 'had' kon je daar lekker mee vlooien en ging de tijd wat sneller en kon je je richten op hun leven.
Solitair zijn is dragelijker als de bodem stevig is. Het lijkt alsof je nu op drijfzand staat. Het gebrek aan zelfrespect is gekoppeld aan het (ingebeelde) gebrekkige respect van anderen. Je creëert je eigen pijn met die hunkering naar menselijk contact. Eens komen er lieve mensen. Wie weet. Hoeft niet.
Ik geniet juist van de afwezigheid van mensen en ik heb fijne hobbies (muziek maken en luisteren) waar ik mij in verlies.
En ik vind mezelf ook leuk in mijn eentje, ondanks gevoelens van tekortschieten, overbodigheid, zelfhaat en nergens nuttig voor zijn. Het is allemaal waar en deze loser leeft gewoon verder. Ik gun je geen mensen. Ik gun je vrijheid tussen je oren.
It won't stop until you wise up
donderdag 3 augustus 2023 om 12:56
Bah zeg, enorm klote voor je!
En herkenbaar. In tegenstelling tot wat social media en dergelijke je wil doen geloven, is het leven absoluut niet maakbaar.
Vaker is het een kwestie van pech hebben of geluk, en in jouw geval dus pech met een slechte start (jeugd) en je bent helaas de juiste mensen nog niet tegengekomen, waarmee het dusdanig klikt en waarop je kan bouwen.
Zo te horen heb je je er al heel veel aan gedaan. Dat het niet lukt is zo verdrietig.
We leven echt in een tijd waar een afspraak en zelfs dus een vakantie
gewoon kan worden afgezegd, meestal omdat men “voor zichzelf kiest”. Dat kan tegenwoordig ook voor een avondje Netflix zijn.
Een groot probleem ook voor bedrijven, restaurants, je rekent op iemand en die komt gewoon niet opdagen.
Verwijt dit jezelf vooral niet. Je bent zeker niet de enige die hier tegenaan loopt. Het is in mijn ogen een maatschappelijk probleem, dat het gros vooral met zichzelf bezig is en amper naar elkaar omkijkt. En afgeleid is, door alle ruis.
Dat was “vroeger” - hoor granny
- wel anders.
Ik ken alleen nog wat kringen van de oude stempel, waarbij afspraak ook echt afspraak is. En bij de kerk, e.d.
Is het een idee om lotgenoten op te zoeken? Voor steun en herkenning.
Sterkte, dit valt niet mee
geef alsjeblieft niet op. Er zijn geen garanties maar het kan nog komen, je kan nog steeds die ene (of meerdere) persoon tegenkomen.
Het hoeven er maar een paar te zijn!
Veel liefs gewenst en hopelijk voel je je snel beter
En herkenbaar. In tegenstelling tot wat social media en dergelijke je wil doen geloven, is het leven absoluut niet maakbaar.
Vaker is het een kwestie van pech hebben of geluk, en in jouw geval dus pech met een slechte start (jeugd) en je bent helaas de juiste mensen nog niet tegengekomen, waarmee het dusdanig klikt en waarop je kan bouwen.
Zo te horen heb je je er al heel veel aan gedaan. Dat het niet lukt is zo verdrietig.
We leven echt in een tijd waar een afspraak en zelfs dus een vakantie
gewoon kan worden afgezegd, meestal omdat men “voor zichzelf kiest”. Dat kan tegenwoordig ook voor een avondje Netflix zijn. Een groot probleem ook voor bedrijven, restaurants, je rekent op iemand en die komt gewoon niet opdagen.
Verwijt dit jezelf vooral niet. Je bent zeker niet de enige die hier tegenaan loopt. Het is in mijn ogen een maatschappelijk probleem, dat het gros vooral met zichzelf bezig is en amper naar elkaar omkijkt. En afgeleid is, door alle ruis.
Dat was “vroeger” - hoor granny
- wel anders. Ik ken alleen nog wat kringen van de oude stempel, waarbij afspraak ook echt afspraak is. En bij de kerk, e.d.
Is het een idee om lotgenoten op te zoeken? Voor steun en herkenning.
Sterkte, dit valt niet mee
geef alsjeblieft niet op. Er zijn geen garanties maar het kan nog komen, je kan nog steeds die ene (of meerdere) persoon tegenkomen.Het hoeven er maar een paar te zijn!
Veel liefs gewenst en hopelijk voel je je snel beter
donderdag 3 augustus 2023 om 13:09
Lieve to, je bent niet alleen! Iedere maand worden er zowet dergelijke tpoics geopend. We leven ook in een maatschappij waarin het lijkt alsof de ander altijd een beter, leuker en socialer leven heeft. Wanneer je écht met mensen in gesprek gaat, lopen heel veel mensen tegen hetzelfde aan. Andere denken dat je geen tijd voor ze hebt terwijl veel juist meer tijd door willen brengen met anderen.
Ik heb dan wel een (beperkt) sociaal netwerk waar ik regelmatig wat leuks mee kan doen maar mis échte diepgaande vriendschappen/contacten. Nieuwe contacten leggen vind ik niet moeilijk maar onderhouden weer wel. Ik heb mij erbij neergelegd en denk hef komt wanneer het komt.
Ik heb dan wel een (beperkt) sociaal netwerk waar ik regelmatig wat leuks mee kan doen maar mis échte diepgaande vriendschappen/contacten. Nieuwe contacten leggen vind ik niet moeilijk maar onderhouden weer wel. Ik heb mij erbij neergelegd en denk hef komt wanneer het komt.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
