Psyche
alle pijlers
Ik weet het niet meer. Hoe zet ik dit uit mijn hoofd?
dinsdag 6 januari 2009 om 19:05
Ik zou heel erg graag de opleiding verloskunde willen doen, maar ik heb een zoontje van 9 weken en wil hem niet 5 dagen in de week naar de kinderopvang doen. Bovendien bestaat de opleiding alleen als voltijdopleiding en dus zou ik mijn baan moeten opzeggen. Dat is financieel gezien niet mogelijk.
Zet het dan uit je hoofd, zeggen mensen dan, maar dat lukt mij echt niet (en geloof me, ik doe er heel erg mijn best voor). Elke dag ben ik bezig met manieren om te bedenken hoe ik toch de opleiding zou kunnen doen, zonder dat we op droog brood moeten leven en zonder dat ik alle belangrijke mijlpalen uit mijn zoontjes ontwikkeling moet missen. Ik word er gewoon zo ongelukkig van.
Wie herkent dit of heeft tips hoe ik misschien toch de opleiding van mijn dromen kan volgen? (buiten het winnen van de loterij?)
Zet het dan uit je hoofd, zeggen mensen dan, maar dat lukt mij echt niet (en geloof me, ik doe er heel erg mijn best voor). Elke dag ben ik bezig met manieren om te bedenken hoe ik toch de opleiding zou kunnen doen, zonder dat we op droog brood moeten leven en zonder dat ik alle belangrijke mijlpalen uit mijn zoontjes ontwikkeling moet missen. Ik word er gewoon zo ongelukkig van.
Wie herkent dit of heeft tips hoe ik misschien toch de opleiding van mijn dromen kan volgen? (buiten het winnen van de loterij?)
dinsdag 6 januari 2009 om 19:34
Wat is er mis met het hebben van een droom en het bedenken van een manier om je droom uit te laten komen?
Ik denk dat de droom jouw probleem niet is maar het teveel tegelijk willen wel. Je wilt de ontwikkelingen van je kindje meemaken en daar is niets mis mee. Dat betekent gewoon dat je de opleiding niet nu kunt volgen. Over 5 jaar wel?
En bezwaar twee is je financien. Wat kun je nu doen om ervoor te zorgen dat je straks wel de financiele ruimte hebt om die opleiding te volgen? Probeer nu alvast financieel een stapje terug te doen, zodat je straks een poosje met wat minder geld toe kunt. Dat is best lastig en daarom is het ideaal dat je nu alvast kunt oefenen. Zet het geld dat je op die manier bespaard opzij, dan kun je daar straks het verlies aan inkomen deels mee opvangen.
En ga op onderzoek uit. Zijn er instanties die momenteel om verloskundigen lopen te springen? Misschien kunnen zij je een leerwerk-traject aanbieden? Heb je nog recht op studiefinanciering? Of wellicht zijn er vanuit de overheid omscholingssubsidies te krijgen?
Succes met het denken in oplossingen in plaats van het opwerpen van bezwaren!
Ik denk dat de droom jouw probleem niet is maar het teveel tegelijk willen wel. Je wilt de ontwikkelingen van je kindje meemaken en daar is niets mis mee. Dat betekent gewoon dat je de opleiding niet nu kunt volgen. Over 5 jaar wel?
En bezwaar twee is je financien. Wat kun je nu doen om ervoor te zorgen dat je straks wel de financiele ruimte hebt om die opleiding te volgen? Probeer nu alvast financieel een stapje terug te doen, zodat je straks een poosje met wat minder geld toe kunt. Dat is best lastig en daarom is het ideaal dat je nu alvast kunt oefenen. Zet het geld dat je op die manier bespaard opzij, dan kun je daar straks het verlies aan inkomen deels mee opvangen.
En ga op onderzoek uit. Zijn er instanties die momenteel om verloskundigen lopen te springen? Misschien kunnen zij je een leerwerk-traject aanbieden? Heb je nog recht op studiefinanciering? Of wellicht zijn er vanuit de overheid omscholingssubsidies te krijgen?
Succes met het denken in oplossingen in plaats van het opwerpen van bezwaren!
dinsdag 6 januari 2009 om 20:36
Lode, is de wens tot het volgen van deze opleiding pas gekomen ná je bevalling, of loop je er al héél lang mee? Als het het eerste is, raad ik je toch aan om eerst je hormonen tot rust te laten komen. Veel vrouwen met affiniteit met de zorg willen na hun bevalling 'opeens' verloskundige worden, en met een drang alsof het al járen zo is, terwijl het eigenlijk een impulsieve wens is. In hoeverre heb je een reeel beeld van het beroep?
Als het het tweede is, wist je dus al dat het een voltijdsopleiding is, en heb je een keuze gemaakt. Dan is wat Nummerzoveel geeft toch de verstandigste. Wat ze zegt, je kunt niet alles hebben. Dus je moet keuzes maken en prioriteiten stellen.
Als het het tweede is, wist je dus al dat het een voltijdsopleiding is, en heb je een keuze gemaakt. Dan is wat Nummerzoveel geeft toch de verstandigste. Wat ze zegt, je kunt niet alles hebben. Dus je moet keuzes maken en prioriteiten stellen.
anoniem_62190 wijzigde dit bericht op 06-01-2009 20:37
Reden: toevoeging en verwijderen vieze taalvout...
Reden: toevoeging en verwijderen vieze taalvout...
% gewijzigd
Om een kort verhaal lang te maken...
dinsdag 6 januari 2009 om 20:46
Qua tijd: voltijdstudies zijn geen studies waar je 40 uur op school moet zijn. De meeste hbo studies hebben zowieso een dag, meestal vrijdag vrij. Dus ga naar een open dag en vraag studenten hoeveel tijd ze nu echt kwijt zijn aan hun studie, hoeveel ze verplicht op hun opleiding moeten zijn en hoeveel thuisstudie ed. Sommige universiteiten hebben kinderopvang in hetzelfde gebouw, misschien ook sommige hogescholen?
Qua geld: waar kom je in de knoop als je je baan opzegt? Te hoge hypotheek? Dan kun je je huis verkopen, maar dat is wel drastisch. Op andere uitgaven bezuinigen is eenvoudiger en vaak mogelijk. Bekijk dit kritisch, de meeste mensen hoeven niet uit noodzaak elke maand nieuwe kleding te kopen, de gemiddelde vrouw heeft meer dan zat in haar kast. Abonnementen op vaste en mobiele telefoons herzien, tijdschruften enz enz....... Ik neem aan dat je een partner hebt? Werkt hij full time of zit daar nog speling in? En wat vindt hij ervan? Wil hij bezuinigen om jouw die opleiding te laten doen?
En zoals veel studenten: je kunt naast een voltijdsopleiding prima een bijbaan op na houden, als je uren meezitten zelfs een parttime baan. Ik heb naast mijn studie vaak 20-25 uur gewerkt per week en zolang het maar flexibel is, is dit prima te doen. Ik heb dan geen kind, maar ook overdag had ik nog tijd over om te niksen, met vriendinnen dingen te doen ed... kun jij aan je kind besteden dan.
Enne.... ik snap dat verloskunde juist nu erg leuk lijkt, was dat voor je zwangerschap en bevalling ook zo? Of is het toch een tijdelijke bevlieging?
Qua geld: waar kom je in de knoop als je je baan opzegt? Te hoge hypotheek? Dan kun je je huis verkopen, maar dat is wel drastisch. Op andere uitgaven bezuinigen is eenvoudiger en vaak mogelijk. Bekijk dit kritisch, de meeste mensen hoeven niet uit noodzaak elke maand nieuwe kleding te kopen, de gemiddelde vrouw heeft meer dan zat in haar kast. Abonnementen op vaste en mobiele telefoons herzien, tijdschruften enz enz....... Ik neem aan dat je een partner hebt? Werkt hij full time of zit daar nog speling in? En wat vindt hij ervan? Wil hij bezuinigen om jouw die opleiding te laten doen?
En zoals veel studenten: je kunt naast een voltijdsopleiding prima een bijbaan op na houden, als je uren meezitten zelfs een parttime baan. Ik heb naast mijn studie vaak 20-25 uur gewerkt per week en zolang het maar flexibel is, is dit prima te doen. Ik heb dan geen kind, maar ook overdag had ik nog tijd over om te niksen, met vriendinnen dingen te doen ed... kun jij aan je kind besteden dan.
Enne.... ik snap dat verloskunde juist nu erg leuk lijkt, was dat voor je zwangerschap en bevalling ook zo? Of is het toch een tijdelijke bevlieging?
dinsdag 6 januari 2009 om 20:53
Ja, ik herken het wel, maar ik heb geen oplossing voor je 
Ik heb elke maand wel een paar piekerdagen over mijn keuze van 16 jaar geleden om later te gaan studeren (ipv op m'n 18e).
Ook de studiekeuze vind ik achteraf gewoon ronduit stom
Queenie1 :
Kun je je droom niet even uitstellen? Wachten tot je zoontje bijv. naar school gaat en ondertussen goed sparen zodat je dan niet op droog brood moet leven?
Lijkt mij geen slecht plan, toch? Misschien dat je een paar losse modules kunt doen, zodat je daar vrijstelling voor krijgt als je aan de studie begint.
Ik heb elke maand wel een paar piekerdagen over mijn keuze van 16 jaar geleden om later te gaan studeren (ipv op m'n 18e).
Ook de studiekeuze vind ik achteraf gewoon ronduit stom
Queenie1 :
Kun je je droom niet even uitstellen? Wachten tot je zoontje bijv. naar school gaat en ondertussen goed sparen zodat je dan niet op droog brood moet leven?
Lijkt mij geen slecht plan, toch? Misschien dat je een paar losse modules kunt doen, zodat je daar vrijstelling voor krijgt als je aan de studie begint.
woensdag 7 januari 2009 om 09:06
Bedankt voor jullie reacties.
Mijn wens om deze opleiding te doen is geen bevlieging. Op de middelbare school wilde ik de opleiding al doen, maar ik haalde een onvoldoende voor biologie (verder altijd hoge cijfers hiervoor gehad) en dacht toen met mijn onnozele hoofdje 'dat ik het toch niet zou kunnen', want te dom...Een aantal jaar geleden heb ik ook sterk getwijfeld om deze opleiding te doen, maar ik was nog steeds een erg onzeker meisje dat net daarvoor een studie had gestaakt omdat ze tijdens de praktijktentamens altijd dichtklapte (ernstige faalangst) en was te bang dat ik dan later bij een 'patiënt' zou staan en iets niet goed zou doen. Nu ik pas ben bevallen is die wens weer naar boven komen drijven en tsja, dat zou met de hormonen te maken hebben, maar omdat ik er vroeger ook al serieus over heb nagedacht, denk ik nu dat het geen bevlieging is.
Ik ga maar gewoon eens verder onderzoek doen bij het instituut zelf en dan idd maar even afwachten tot mijn hormonen weer wat bedaard zijn. Dat ik het op mijn huidige baan ook niet echt meer naar mijn zin heb, helpt natuurlijk ook niet. Voorlopig dus maar even sparen en dan misschien over een paar jaar als de kids (ja, we hopen en zien er meer in de toekomst) naar school gaan misschien alsnog beginnen. En als het dan toch wel aan de hormonen heeft gelegen, ben ik waarschijnlijk gewoon huisvrouw geworden.
Aargh...hormonen en een onzeker/onbesluitvaardige vrouw... Geen succescombi!
Mijn wens om deze opleiding te doen is geen bevlieging. Op de middelbare school wilde ik de opleiding al doen, maar ik haalde een onvoldoende voor biologie (verder altijd hoge cijfers hiervoor gehad) en dacht toen met mijn onnozele hoofdje 'dat ik het toch niet zou kunnen', want te dom...Een aantal jaar geleden heb ik ook sterk getwijfeld om deze opleiding te doen, maar ik was nog steeds een erg onzeker meisje dat net daarvoor een studie had gestaakt omdat ze tijdens de praktijktentamens altijd dichtklapte (ernstige faalangst) en was te bang dat ik dan later bij een 'patiënt' zou staan en iets niet goed zou doen. Nu ik pas ben bevallen is die wens weer naar boven komen drijven en tsja, dat zou met de hormonen te maken hebben, maar omdat ik er vroeger ook al serieus over heb nagedacht, denk ik nu dat het geen bevlieging is.
Ik ga maar gewoon eens verder onderzoek doen bij het instituut zelf en dan idd maar even afwachten tot mijn hormonen weer wat bedaard zijn. Dat ik het op mijn huidige baan ook niet echt meer naar mijn zin heb, helpt natuurlijk ook niet. Voorlopig dus maar even sparen en dan misschien over een paar jaar als de kids (ja, we hopen en zien er meer in de toekomst) naar school gaan misschien alsnog beginnen. En als het dan toch wel aan de hormonen heeft gelegen, ben ik waarschijnlijk gewoon huisvrouw geworden.
Aargh...hormonen en een onzeker/onbesluitvaardige vrouw... Geen succescombi!
woensdag 7 januari 2009 om 10:12
Lode, ik herken dat, je zinnen ergens op zetten en dat het je dan een tijd echt niet meer loslaat.
Bij mij zakt het na verloop van tijd weer af, misschien bij jou ook, haha. Tenminste, dat bijna obsessieve bezig zijn met iets.
Sowieso moet je de hormonen inderdaad laten 'bezinken'. Het is logisch vooral rond eigen zwangerschap en bevalling nog extra gemotiveerd te zijn.
Zo ben ik zelf diëtist, maar borstvoeding en alles eromheen kreeg mijn grote interesse toen ik zelf ging voeden. Ik wilde direct lactatiekundige worden. Dat kan niet zomaar, daarvoor moet je veel praktijkervaring op borstvoedingsgebied hebben met patiënten/cliënten ook, en dat had ik niet. Ik ben toen de opleiding tot contactpersoon bij de VBN gaan doen, was helemaal enthousiast. Maar dat zakte in nadat ik bij mijn tweede na een jaar met de borstvoeding was gestopt. Ik heb verder ook niets meer gedaan bij de VBN. Terwijl ik er dus zó enthousiast over was aanvankelijk!
Wat ik maar wil zeggen: het kan dus ook weer sterk afnemen als het minder een rol speelt in je eigen leven.
Tot je de opleiding daadwerkelijk kunt gaan doen, kun je natuurlijk al wel veel 'voorwerk' doen. Alvast boeken lezen die op de lijst van de opleiding staan, misschien een baan zoeken als assistente in een praktijk, een opleiding tot echoscopist volgen, vakken die je nodig hebt bijspijkeren enzovoort. Dan kom je goed beslagen ten ijs als je eenmaal echt begint en omdat je al veel gedaan/gelezen hebt, heb je dan wellicht wat minder tijd voor je opleiding nodig.
xx lisa.
Bij mij zakt het na verloop van tijd weer af, misschien bij jou ook, haha. Tenminste, dat bijna obsessieve bezig zijn met iets.
Sowieso moet je de hormonen inderdaad laten 'bezinken'. Het is logisch vooral rond eigen zwangerschap en bevalling nog extra gemotiveerd te zijn.
Zo ben ik zelf diëtist, maar borstvoeding en alles eromheen kreeg mijn grote interesse toen ik zelf ging voeden. Ik wilde direct lactatiekundige worden. Dat kan niet zomaar, daarvoor moet je veel praktijkervaring op borstvoedingsgebied hebben met patiënten/cliënten ook, en dat had ik niet. Ik ben toen de opleiding tot contactpersoon bij de VBN gaan doen, was helemaal enthousiast. Maar dat zakte in nadat ik bij mijn tweede na een jaar met de borstvoeding was gestopt. Ik heb verder ook niets meer gedaan bij de VBN. Terwijl ik er dus zó enthousiast over was aanvankelijk!
Wat ik maar wil zeggen: het kan dus ook weer sterk afnemen als het minder een rol speelt in je eigen leven.
Tot je de opleiding daadwerkelijk kunt gaan doen, kun je natuurlijk al wel veel 'voorwerk' doen. Alvast boeken lezen die op de lijst van de opleiding staan, misschien een baan zoeken als assistente in een praktijk, een opleiding tot echoscopist volgen, vakken die je nodig hebt bijspijkeren enzovoort. Dan kom je goed beslagen ten ijs als je eenmaal echt begint en omdat je al veel gedaan/gelezen hebt, heb je dan wellicht wat minder tijd voor je opleiding nodig.
xx lisa.
woensdag 7 januari 2009 om 10:18
Niet alleen de opleiding is moeilijk te combineren met een kind, maar een baan als verloskundige ook. Ik denk dat het zelfs nog veel moeilijker is. Hou je er wel rekening mee dat je op de meest onmogelijke tijden moet werken? En dat je niet zomaar tegen een bevallende vrouw kunt zeggen, dat je helaas niet kunt komen omdat je kind opeens ziek is geworden.
Hoe zie je dat voor je?
Hoe zie je dat voor je?
En zo is het toevallig ook nog eens een keer
woensdag 7 januari 2009 om 22:35
woensdag 7 januari 2009 om 23:01
Hier een verloskundige:
Ik kon naast mijn opleiding nauwelijks een bijbaantje hebben. Ik had geluk dat ik bij mijn moeder kon werken als ik daar even tijd voor had, maar zeker tijdens stages (die je al vanaf het 1e jaar loopt) was het onmogelijk. Een goede backup is ook erg belangrijk (ook zonder kind). Het is echt een (meer dan) 40u week, ook tijdens de opleiding.
Het beroep is erg leuk, maar zéér onregelmatig. Ziekenhuisdiensten zijn er niet mee te vergelijken. Na de eerste stage vallen dan ook veel mensen af. Loop eens een week mee met een verloskundige, dan weet je wat je te wachten kan staan/staat.
En als je het echt wilt: dan is er altijd een manier om het te doen!
Ik kon naast mijn opleiding nauwelijks een bijbaantje hebben. Ik had geluk dat ik bij mijn moeder kon werken als ik daar even tijd voor had, maar zeker tijdens stages (die je al vanaf het 1e jaar loopt) was het onmogelijk. Een goede backup is ook erg belangrijk (ook zonder kind). Het is echt een (meer dan) 40u week, ook tijdens de opleiding.
Het beroep is erg leuk, maar zéér onregelmatig. Ziekenhuisdiensten zijn er niet mee te vergelijken. Na de eerste stage vallen dan ook veel mensen af. Loop eens een week mee met een verloskundige, dan weet je wat je te wachten kan staan/staat.
En als je het echt wilt: dan is er altijd een manier om het te doen!
donderdag 8 januari 2009 om 17:42
Blumpke, ik wil een dienst als verloskundige ook zeker niet vergelijken met ziekenhuisdiensten, maar ik probeerde alleen even te zeggen dat ik wel degelijk heb nagedacht over dat je onregelmatige diensten en 24-uurs diensten moet draaien.
Ik ben eens verder gaan denken en volgens mij heb ik nog recht op 2 jaar studiefinanciering, dat zou op financieel gebied zeker mogelijkheden bieden.
M.b.t. een bijbaan: Tijdens mijn opleiding fysiotherapie, die ook zeker zwaar is, werkte ik 20 tot 25 uur extra. Dat zal nu niet mogelijk zijn, maar ik verwacht toch dat ik wel wat uren kan draaien.
Ik blijf doorzoeken naar mogelijkeden!
Ik ben eens verder gaan denken en volgens mij heb ik nog recht op 2 jaar studiefinanciering, dat zou op financieel gebied zeker mogelijkheden bieden.
M.b.t. een bijbaan: Tijdens mijn opleiding fysiotherapie, die ook zeker zwaar is, werkte ik 20 tot 25 uur extra. Dat zal nu niet mogelijk zijn, maar ik verwacht toch dat ik wel wat uren kan draaien.
Ik blijf doorzoeken naar mogelijkeden!
dinsdag 20 januari 2009 om 15:04
Ha Paaltje, ja dat klopt, dat was ik. Tis wat met mij he?! Haha! Het gaat verder erg goed met mij, ik heb wat meer geleerd om niet steds bang te zijn voor wat anderen van mij denken (al kost dat nog af en toe best wel wat moeite, maar al een stuk beter) maar ik wil dus heel graag weer gaan studeren om eindelijk dat te gaan doen wat ik echt leuk vind. Nu dus alleen nog een manier vinden om dat te doen... Grappig dat je me nog herkende!
dinsdag 27 januari 2009 om 22:21
Lode: Ik wil ook heel graag verloskundige worden. Ik had geen scheikunde in mijn pakket. Ik ben een paar keer naar een open dag geweest... veel over gedacht... maar het is voor mij echt niet voor nu... Ik ben een alleenstaande moeder en ik vind eigenlijk op dit moment dat ik het ook niet kan maken naar mijn kind toe (in mijn situatie) om altijd maar onregelmatig weg te zijn.
Ik doe nu een totaal andere opleiding. Misschien dat het er ooit nog van gaat komen, maar misschien ook niet.
Is voor nu inderdaad niet contactpersoon bij VBN of LLL iets? Of lactatiekundige? Echoscopiste? Doula?
Ik doe nu een totaal andere opleiding. Misschien dat het er ooit nog van gaat komen, maar misschien ook niet.
Is voor nu inderdaad niet contactpersoon bij VBN of LLL iets? Of lactatiekundige? Echoscopiste? Doula?
