Psyche
alle pijlers
Ik wil euthanasie aanvragen
maandag 23 december 2019 om 14:27
Ik hoop dat dit hier mag.
Ik ben het al jaren aan het overwegen, maar heb eindelijk besloten dat ik stappen ga zetten. Ik heb na de jaarwisseling een gesprek met de huisarts voor euthanasie. Ik heb het al vaker met haar besproken, maar elke keer twijfelde ik waardoor ik besloot om het niet te doen.
Maar nu ben ik wel zeker. Ik lijd aan een bipolaire stoornis/schizofrenie, ofwel schizo-affectieve stoornis. Ik heb een stuk of 7 psychoses gehad en het leven gaat gewoon niet. Ik ben altijd moe, raak snel vermoeid en ik kan gewoon niet veel.
Als je me zou ontmoeten de eerste keer en we hebben alleen een gesprek, dan kom ik heel goed over. Ik heb een vlotte babbel, kan goed communiceren en gezellig zijn. Maar de dagelijkse strijd van het leven kan ik gewoon niet aan. Hoog uit een kop koffie per dag met een vriend, meer is al snel te veel.
Januari ga ik weer beginnen met een nieuwe baan, maar ik weet nu al dat het niet gaat lukken. Ik val me zwak, kwetsbaar, verstrooid... ik wil zo niet leven.
Ik hoop dat mijn doodswens serieus genomen word en dat ik zelf mag bepalen dat ik zo niet verder wil.
Zijn er mensen hier met ervaring of kennis? Ik hoor graag verhalen van anderen.
Ik ben het al jaren aan het overwegen, maar heb eindelijk besloten dat ik stappen ga zetten. Ik heb na de jaarwisseling een gesprek met de huisarts voor euthanasie. Ik heb het al vaker met haar besproken, maar elke keer twijfelde ik waardoor ik besloot om het niet te doen.
Maar nu ben ik wel zeker. Ik lijd aan een bipolaire stoornis/schizofrenie, ofwel schizo-affectieve stoornis. Ik heb een stuk of 7 psychoses gehad en het leven gaat gewoon niet. Ik ben altijd moe, raak snel vermoeid en ik kan gewoon niet veel.
Als je me zou ontmoeten de eerste keer en we hebben alleen een gesprek, dan kom ik heel goed over. Ik heb een vlotte babbel, kan goed communiceren en gezellig zijn. Maar de dagelijkse strijd van het leven kan ik gewoon niet aan. Hoog uit een kop koffie per dag met een vriend, meer is al snel te veel.
Januari ga ik weer beginnen met een nieuwe baan, maar ik weet nu al dat het niet gaat lukken. Ik val me zwak, kwetsbaar, verstrooid... ik wil zo niet leven.
Ik hoop dat mijn doodswens serieus genomen word en dat ik zelf mag bepalen dat ik zo niet verder wil.
Zijn er mensen hier met ervaring of kennis? Ik hoor graag verhalen van anderen.
dinsdag 24 december 2019 om 10:06
doornroosje9 schreef: ↑24-12-2019 00:05Ze vraagt niet om geholpen te worden om verder te leven, ze vraagt om hulp bij het stoppen ervan.
Ik kan die hulp niet bieden. Het is legale zelfmoord, daarvoor is het viva-forum niet de aangewezen plek.
missie_m wijzigde dit bericht op 24-12-2019 10:20
Reden: schrijffoutje
Reden: schrijffoutje
0.32% gewijzigd
LOEP ME MAAR aub.
dinsdag 24 december 2019 om 10:21
was domme schrijffout
LOEP ME MAAR aub.
dinsdag 24 december 2019 om 10:23
nou er is wel degelijk een verschil tussen een kat/konijn/koe/hond in te laten slapen dan een mens.tinydancer schreef: ↑23-12-2019 17:57Dierenartsen doen dit toch ook. Het gaat om het welzijn en de kwaliteit van leven. Zo lang het kan doe je alles voor genezing, en voldoende levenskwaliteit, maar als dat er echt niet meer inzit is euthanasie verlichting van het lijden.
In de praktijk hapert hetvsysteem nogal, mijn tante wilde na een herseninfarct graag sterven, maar kreeg geen toestemming.
dinsdag 24 december 2019 om 10:23
'Niet quoten aub' meende zij denk ik ook ...
dinsdag 24 december 2019 om 10:33
Waarom is het voor jou nou zo belangrijk dat je specifiek in dit topic komt melden dat jij niet aan TO tegemoet kan komen, dat jij iets niet kan bieden en wat jou visie is op wat iemand hier niet kan vinden?
Kan je daar niet een andere plek voor bedenken?
Dit zijn retorische vragen met het verzoek hier niet op te antwoorden maar om ernaar te handelen.
dinsdag 24 december 2019 om 10:35
-Shifty- schreef: ↑24-12-2019 10:33Waarom is het voor jou nou zo belangrijk dat je specifiek in dit topic komt melden dat jij niet aan TO tegemoet kan komen, dat jij iets niet kan bieden en wat jou visie is op wat iemand hier niet kan vinden?
Kan je daar niet een andere plek voor bedenken?
Dit zijn retorische vragen met het verzoek hier niet op te antwoorden maar om ernaar te handelen.
Mijn antwoord gaf ik op de vraag van Doornroosje.
LOEP ME MAAR aub.
dinsdag 24 december 2019 om 10:50
Het heeft bij mij best lang geduurd voordat ik begreep (of denk te begrijpen) hoe iemand zich voelt voor wie leven zwaar is. Terwijl de balans eigenlijk, in mijn beleving, helemaal niet zo ver ligt van iemand die leven niet als zwaar ervaart.
Maar ik vind vooral dat jouw leven van jou is en dat jij zelf daarover mag beslissen. Dat is jouw keuze. Anderen mogen niet voor jou beslissen maar als je wil kunnen anderen je wel helpen. Ofwel helpen bij beslissen, ofwel helpen bij het wegnemen van dingen waar je moeite mee hebt, ofwel helpen bij invulling geven aan je beslissing, ofwel helpen bij het niet beslissen en doormodderen.
Maar ik vind vooral dat jouw leven van jou is en dat jij zelf daarover mag beslissen. Dat is jouw keuze. Anderen mogen niet voor jou beslissen maar als je wil kunnen anderen je wel helpen. Ofwel helpen bij beslissen, ofwel helpen bij het wegnemen van dingen waar je moeite mee hebt, ofwel helpen bij invulling geven aan je beslissing, ofwel helpen bij het niet beslissen en doormodderen.
anoniem_393485 wijzigde dit bericht op 24-12-2019 10:58
8.90% gewijzigd
dinsdag 24 december 2019 om 10:57
TO, wat heftig (bij gebrek aan betere bewoording). Ik ben niet van dichtbij bekend met een traject voor euthanasie, maar een vroegere vriendin van me heeft het wel doorlopen. Ik hoorde ervan na haar overlijden, maar ik was eigenlijk vooral opgelucht. Ik was er vrij zeker van dat ze haar leven niet zou volhouden en ik vond het goed te horen dat zij op een waardige manier in het bijzijn van haar naasten heeft kunnen sterven. Ik hoop voor jou dat je dit traject ook kunt gaan inzetten en dat - als je bij je keuze blijft - ook op zo'n manier kunt gaan. En dat je moeder daar dan ook vrede in vindt. Ik kan me voorstellen dat het op een bepaalde manier ook (naast al het verdriet, wanhoop, etc) helend kan werken om samen het traject te doorlopen. Dat idee had ik ook wel bij de ouders van die vriendin. Ik denk wel dat zij al heel lang voorbereid waren, voor zover daar sprake van kan zijn, op het verliezen van hun dochter. Ik weet niet hoe lang jouw moeder al weet van jouw uitzichtloosheid. Misschien heeft het nog wat tijd nodig of kan het haar helpen zich wat meer te informeren over het traject en hoe zorgvuldig dat verloopt.
Ik wens je veel sterkte.
Ik wens je veel sterkte.
dinsdag 24 december 2019 om 15:40
woensdag 25 december 2019 om 20:35
Wat een lief bericht. TO, ik hoop dat je hier wat aan hebt. Heel veel sterkte.
