Psyche
alle pijlers
Ik wil weer autorijden
donderdag 21 mei 2009 om 12:27
Voor velen is het waarschijnlijk iets vanzelfsprekends, automatisme, namelijk autorijden.
Voor mij is het altijd een obstakel geweest. Ik ben de vierde keer pas geslaagd voor mijn praktijkexamen. Rijlessen gingen moeizaam en waren niet leuk. Het klikte niet met mijn rijinstructeur, uiteindelijk kreeg ik les van zijn vrouw en bij haar ben ik uiteindelijk geslaagd.
Toen ik in het bezit was van mijn rijbewijs, was ik niet in het bezit van een auto, waardoor ik weinig op de weg kwam. Ook in onze thuissituatie was geen auto.
In de afgelopen 4 jaar heb ik meteen na het behalen van mijn rijbewijs enkele keren in de auto van mijn tante gereden. Zij was toen op vakantie en ik mocht haar auto lenen die week.
Daarna lang niet gereden. Toen ik vorige zomer voor het eerst met mijn vriend op vakantie ging, eistte hij dat ik ook een stuk zou rijden aangezien het zo ver was. Ik heb toen wonderbaarlijk genoeg een stuk door duitsland en oostenrijk gereden (snachts!)
Daarna in het afgelopen jaar misschien nog in totaal 4 keer een stuk van 45 min. naar mijn ouders.
Maar de angst blijft. Ik vermijd het autorijden, begin er nu zelfs verdrietig van te worden af en toe en mijn vriend heeft het er ook mee gehad. De angst wordt erger en geeft me stress. Behalve rijangst heb ik geen last van andere angsten. Misschien een typisch geval van dat het erin is geslopen. Ik heb ook nooit een ongeluk meegemaakt of zien gebeuren wat je vaak hoort.
Ik wil de vrijheid hebben overal heen te kunnen rijden. Onafhankelijk zijn. Gewoon zoals iedereen dat kan. Ook praktisch gezien is het handig met werk of vakanties.
Mijn vriend heeft nu contact gehad met een rijschool hier in de stad die gespecialiseerd zijn in het begeleiden van mensen met rijangst. Ook als deze al een rijbewijs hebben.
Nu ben ik op een punt dat ik mezelf gedwongen heb hier iets aan te doen, maar persoonlijk zou ik het liever gratis en met mijn vriend samen doen dan voor 40 euro per les, terwijl ik al een rijbewijs heb. Mijn vriend zegt dat er met mijn techniek weinig mis is, misschien wat meer ervaring op doen, maar dat het vooral gaat om de angst. En dat deze man hier waarschijnlijk meer in kan beteken als dat hij dat kan.
Zijn er meiden op het forum die ervaring hebben met deze vorm van autorijlessen? Op wat voor manier krijg je les? Wordt dit afgestemd op de angst of krijg je weer als voorheen gewoon rijles met alles erop en eraan?
alvast bedankt!
Voor mij is het altijd een obstakel geweest. Ik ben de vierde keer pas geslaagd voor mijn praktijkexamen. Rijlessen gingen moeizaam en waren niet leuk. Het klikte niet met mijn rijinstructeur, uiteindelijk kreeg ik les van zijn vrouw en bij haar ben ik uiteindelijk geslaagd.
Toen ik in het bezit was van mijn rijbewijs, was ik niet in het bezit van een auto, waardoor ik weinig op de weg kwam. Ook in onze thuissituatie was geen auto.
In de afgelopen 4 jaar heb ik meteen na het behalen van mijn rijbewijs enkele keren in de auto van mijn tante gereden. Zij was toen op vakantie en ik mocht haar auto lenen die week.
Daarna lang niet gereden. Toen ik vorige zomer voor het eerst met mijn vriend op vakantie ging, eistte hij dat ik ook een stuk zou rijden aangezien het zo ver was. Ik heb toen wonderbaarlijk genoeg een stuk door duitsland en oostenrijk gereden (snachts!)
Daarna in het afgelopen jaar misschien nog in totaal 4 keer een stuk van 45 min. naar mijn ouders.
Maar de angst blijft. Ik vermijd het autorijden, begin er nu zelfs verdrietig van te worden af en toe en mijn vriend heeft het er ook mee gehad. De angst wordt erger en geeft me stress. Behalve rijangst heb ik geen last van andere angsten. Misschien een typisch geval van dat het erin is geslopen. Ik heb ook nooit een ongeluk meegemaakt of zien gebeuren wat je vaak hoort.
Ik wil de vrijheid hebben overal heen te kunnen rijden. Onafhankelijk zijn. Gewoon zoals iedereen dat kan. Ook praktisch gezien is het handig met werk of vakanties.
Mijn vriend heeft nu contact gehad met een rijschool hier in de stad die gespecialiseerd zijn in het begeleiden van mensen met rijangst. Ook als deze al een rijbewijs hebben.
Nu ben ik op een punt dat ik mezelf gedwongen heb hier iets aan te doen, maar persoonlijk zou ik het liever gratis en met mijn vriend samen doen dan voor 40 euro per les, terwijl ik al een rijbewijs heb. Mijn vriend zegt dat er met mijn techniek weinig mis is, misschien wat meer ervaring op doen, maar dat het vooral gaat om de angst. En dat deze man hier waarschijnlijk meer in kan beteken als dat hij dat kan.
Zijn er meiden op het forum die ervaring hebben met deze vorm van autorijlessen? Op wat voor manier krijg je les? Wordt dit afgestemd op de angst of krijg je weer als voorheen gewoon rijles met alles erop en eraan?
alvast bedankt!
donderdag 21 mei 2009 om 13:50
Ik herken het helemaal, ik wou amper mijn rijbewijs halen, kon alles met het OV doen. Uiteindelijk heb ik mijn rijbewijs toch gehaald maar nooit echt veel gereden, mocht niet met de auto naar school van mijn ma (wegens 1 auto) dus reed ik niet zo heel veel. Tot ik voor een sollicitatie naar Laken moest, dan kon ik niet anders dan rijden. Verstand op 0 en weg was ik. Sindsdien durf ik bijna overal rijden, bijna overal, want Brussel centrum durf ik nog steeds niet. Al zit ik natuurlijk nog met die angst om een ongeluk te krijgen ofzo, maar het is al veel minder.. Nu heb ik het alleen gedaan (of toch met vriendlief voor een deel) maar ik snap het dus helemaal.. Tips heb ik niet echt, aangezien ik gewoon de auto ingestapt ben en gereden heb, wel genoeg gestopt..
Het parkeren bezorgt me nog steeds stress, ik moet volgende week naar Arnhem en ben me nu al aan het opjagen voor de parking, wat als het niet makkelijk parkeren is.. Ik moet zeggen, sinds ik een auto met achtersensoren heb, gaat het al makkelijker, maar het is nog niet met harte
Succes ermee!
Het parkeren bezorgt me nog steeds stress, ik moet volgende week naar Arnhem en ben me nu al aan het opjagen voor de parking, wat als het niet makkelijk parkeren is.. Ik moet zeggen, sinds ik een auto met achtersensoren heb, gaat het al makkelijker, maar het is nog niet met harte
Succes ermee!
donderdag 21 mei 2009 om 13:52
Vooruitkijken leer je vanzelf. Ik zie ineens ook de borden staan, weet welke kruisingen gelijkwaaridg zijn (hoewel ik gister toch echt even geen voorang gaf :X bij het stoplicht stopte die auto naast me dus heb even het 'sorry'gebaar gemaakt, werd erkend gelukkig)
Afslaan is echt geen ramp! Gewoon in 1 beweging sleutel terugdraaien en weer starten. Degene achter je heeft niet eens door dat je afsloeg. En trouwens, wat dan nog?
Afslaan is echt geen ramp! Gewoon in 1 beweging sleutel terugdraaien en weer starten. Degene achter je heeft niet eens door dat je afsloeg. En trouwens, wat dan nog?
donderdag 21 mei 2009 om 13:54
@ Spijker, ja dat weet ik. En wat dan nog? Dat zou ik ook tegen een ander zeggen. Ook als ik als bijrijder bij iemand in de auto zit en hij slaat af. Ik begrijp ook werkelijk niet waarom ik me daar zo druk om maak. Maar goed, als ik mijn rijangst kon verklaren had ik hem misschien uberhaupt niet (meer) gehad.
@ Vivian, de keren dat ik hem gereden werd mij ook verteld dat er niets mis met mijn techniek. (Zal inmiddels wel anders zijn, na 6 jaar ) Maar goed, ik heb nooit iets met verkeer gehad. Zo heeft het bijvoorbeeld ook extreem lang geduurd voordat ik eindelijk kon fietsen zonder zijwieltjes. God mijn vader heeft wat achter me aan gerend hahahaha! Ik vond de rijlessen vanaf de 1e keer al geen zak aan. En iedereen maakte ook altijd grapjes over Winterdip in het verkeer. Zo ben ik vroeger eens heel hard van mijn fiets gevallen omdat ik gewoon vergat mijn stuur vast te houden. Heb ik de schrik van mijn leven gehad toen ik bijna onder een trein lag omdat ik dacht dat ik nog wel even snel kon oversteken. En met afrijden: "Oh, oh..... hoe laat Winterdip? Dan zorg ik dat ik binnen zit!" Dat soort opmerkingen. Ik heb er altijd grapjes om gemaakt en hard om gelachen maar ik en verkeer zijn gewoon echt geen goede combinatie. En da's toch best wel lastig.
@ Vivian, de keren dat ik hem gereden werd mij ook verteld dat er niets mis met mijn techniek. (Zal inmiddels wel anders zijn, na 6 jaar ) Maar goed, ik heb nooit iets met verkeer gehad. Zo heeft het bijvoorbeeld ook extreem lang geduurd voordat ik eindelijk kon fietsen zonder zijwieltjes. God mijn vader heeft wat achter me aan gerend hahahaha! Ik vond de rijlessen vanaf de 1e keer al geen zak aan. En iedereen maakte ook altijd grapjes over Winterdip in het verkeer. Zo ben ik vroeger eens heel hard van mijn fiets gevallen omdat ik gewoon vergat mijn stuur vast te houden. Heb ik de schrik van mijn leven gehad toen ik bijna onder een trein lag omdat ik dacht dat ik nog wel even snel kon oversteken. En met afrijden: "Oh, oh..... hoe laat Winterdip? Dan zorg ik dat ik binnen zit!" Dat soort opmerkingen. Ik heb er altijd grapjes om gemaakt en hard om gelachen maar ik en verkeer zijn gewoon echt geen goede combinatie. En da's toch best wel lastig.
Zo. En dan ga ik nu een wijntje inschenken...
donderdag 21 mei 2009 om 13:55
donderdag 21 mei 2009 om 14:02
De reden dat ik vandaag dit stuk gepost heb is omdat ik nu echt op het punt zit dat ik er klaar mee ben. Het is teveel een beperking op mijn leven.
Mijn vriend moest gisteren zijn wegmotor naar de garage brengen, handig als ik dan met de auto mee had kunnen rijden, zodat we samen terug kunnen rijden. Nu moet hij zijn vader inschakelen voor dat soort zaken.
Verder zou de reistijd voor mijn werk er met de helft op vooruit gaan. Mijn ouders wonen niet heel erg in de buurt, ik zou er dan ook eens alleen op visite kunnen gaan.
Laat staan als het regent en ik een afspraak heb!
Nu ben ik nog jong 24, en sinds mn 20ste rijbewijs, als ik nu nog jaren ga wachten gebeurt er nooit meer iets.
Mijn vriend moest gisteren zijn wegmotor naar de garage brengen, handig als ik dan met de auto mee had kunnen rijden, zodat we samen terug kunnen rijden. Nu moet hij zijn vader inschakelen voor dat soort zaken.
Verder zou de reistijd voor mijn werk er met de helft op vooruit gaan. Mijn ouders wonen niet heel erg in de buurt, ik zou er dan ook eens alleen op visite kunnen gaan.
Laat staan als het regent en ik een afspraak heb!
Nu ben ik nog jong 24, en sinds mn 20ste rijbewijs, als ik nu nog jaren ga wachten gebeurt er nooit meer iets.
donderdag 21 mei 2009 om 14:50
Och jammer Chantal dat je het bericht gewijzigd hebt. Ik had daar ook wel belangstelling voor nl.
Ik ben inmiddel al een poosje op het punt dat ik er ook al nix meer aan durf te doen. Ik ben zelfs al bang om weer te kunnen rijden. En wel op de snelweg. Bij mij begon dat 19 jaar geleden en van de 1 op de andere dag. Er is totaal geen aanleiding voor geweest maar ik kan dus al 19 jaar niet meer op de snelwegen en ook wel andere wegen waar ik me minder en niet op vertrouw. Zo kan ik hier wel op de ringweg rijden maar dus niet op alle stukken van de ringweg. niet erg handig want daardoor moet ik nu dwars door de stad en dan be n je een keer zo lang onderweg etc etc. Ik heb dus ooit mijn rijbewijs in1x gehaald en in grote steden rijden vind ik dus een makkie. Maar op de snelweg is een verschrikking.
Ben daarvoor een paar x in therapie geweest en een keer een rijles gehad, de beste man noemde het suggestie.
Ik ben inmiddel al een poosje op het punt dat ik er ook al nix meer aan durf te doen. Ik ben zelfs al bang om weer te kunnen rijden. En wel op de snelweg. Bij mij begon dat 19 jaar geleden en van de 1 op de andere dag. Er is totaal geen aanleiding voor geweest maar ik kan dus al 19 jaar niet meer op de snelwegen en ook wel andere wegen waar ik me minder en niet op vertrouw. Zo kan ik hier wel op de ringweg rijden maar dus niet op alle stukken van de ringweg. niet erg handig want daardoor moet ik nu dwars door de stad en dan be n je een keer zo lang onderweg etc etc. Ik heb dus ooit mijn rijbewijs in1x gehaald en in grote steden rijden vind ik dus een makkie. Maar op de snelweg is een verschrikking.
Ben daarvoor een paar x in therapie geweest en een keer een rijles gehad, de beste man noemde het suggestie.
donderdag 21 mei 2009 om 15:06
Een familielid heeft het ook gedaan, het hielp redelijk maar ook daarna was de stap om alleen te rijden nog wel aanwezig. Het blijft gewoon een kwestie van opbouwen, beginnen met kleine overzichtelijke ritjes in bekend gebied, en dat een beetje uitbouwen. Heel veel succes, en rijplezier (want het is uiteindelijk echt heel leuk hoor!)
donderdag 21 mei 2009 om 15:07
Ik zou zeker wat lessen nemen. Niet alleen voor jezelf, maar ook voor anderen: door je onzekerheid kun je soms onbewust voor lastige/gevaarlijke situaties zorgen. Niet zozeer van 'een auto die achter je moeten blijven staan omdat je aan het inparkeren bent wat niet helemaal lukt', maar ook bijvoorbeeld met onvoldoende snelheid invoegen, waardoor de auto's achter je in de problemen (kunnen) komen.
Een instructeur helpt je ook met meer dan alleen sturen, hij leert je ook weer verkeersinzicht etc.
Jij hebt echt angst om te rijden, het is niet alleen een gebrek aan ervaring. Investeer dus in die lessen, je hebt er daarna veel profijt van.
Een instructeur helpt je ook met meer dan alleen sturen, hij leert je ook weer verkeersinzicht etc.
Jij hebt echt angst om te rijden, het is niet alleen een gebrek aan ervaring. Investeer dus in die lessen, je hebt er daarna veel profijt van.
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
donderdag 21 mei 2009 om 15:11
Lief van je vriend dat hij een rijschool heeft gebeld met dit probleem.
Nog fijner dat die rijschool er in gespecialiseerd is..
Je hoeft waarschijnlijk niet eens 30 lessen te volgen. Misschien zijn 4 lessen wel voldoende ?
Ik zou daar wel 40euro per les aan willen besteden wanneer ik daadwerkelijk rij angst zou hebben.
Nog fijner dat die rijschool er in gespecialiseerd is..
Je hoeft waarschijnlijk niet eens 30 lessen te volgen. Misschien zijn 4 lessen wel voldoende ?
Ik zou daar wel 40euro per les aan willen besteden wanneer ik daadwerkelijk rij angst zou hebben.
donderdag 21 mei 2009 om 15:13
De vraag is misschien in hoeverre ik me over de angst heen kan zetten, dat is me enkele keren gelukt en ik merk dat ik dan snel een positief gevoel opbouw.
We moeten nu naar een verjaardag dus ik kan vanavond pas weer reageren! Misschien dat ik vanavond impulsief de auto in stap op de terugweg dan is het rustig, maar die stap zal misschien te groot zijn.
We moeten nu naar een verjaardag dus ik kan vanavond pas weer reageren! Misschien dat ik vanavond impulsief de auto in stap op de terugweg dan is het rustig, maar die stap zal misschien te groot zijn.
donderdag 21 mei 2009 om 18:02
Hi Vivian,
Nadat ik mijn rijbewijs had gehaald heb ik ook jaren last van rij-angst gehad. Alles wat ik hier lees is herkenbaar, zorgen maken om de route, parkeren, snelweg, binnenstad, ik vond alles eng. Ik had een auto voor de deur staan, maar reed nooit.
Ook ik heb uitgezocht of extra les e.d. zou helpen, maar het was voornamelijk duur.
Uiteindelijk heb ik de rij angst volledig achter me kunnen laten.
En wel door dagelijks een klein stukje te rijden. Elke dag 8 keer hetzelfde kleine pokkestukje naar de school van mijn kids en weer terug. En toen ik dat onder de knie had, een km erbij, en nog een, en nog een. Zo heb ik heel langzaam het zo broodnodige verkeersinzicht en de durf gekregen om te rijden.
Nu ben ik een stief aantal jaartjes verder en rijd ik óveral naar toe. Ook naar het buitenland, of in het buitenland (dan huur ik een auto) No problemo! En ik vind het nog steeds heerlijk. Ik kan zeggen dat ik aardig assertief op de weg ben geworden (erbuiten ook.. )
Misschien is dit een verhaal dat je een beetje kan helpen.
Succes iig!
Nadat ik mijn rijbewijs had gehaald heb ik ook jaren last van rij-angst gehad. Alles wat ik hier lees is herkenbaar, zorgen maken om de route, parkeren, snelweg, binnenstad, ik vond alles eng. Ik had een auto voor de deur staan, maar reed nooit.
Ook ik heb uitgezocht of extra les e.d. zou helpen, maar het was voornamelijk duur.
Uiteindelijk heb ik de rij angst volledig achter me kunnen laten.
En wel door dagelijks een klein stukje te rijden. Elke dag 8 keer hetzelfde kleine pokkestukje naar de school van mijn kids en weer terug. En toen ik dat onder de knie had, een km erbij, en nog een, en nog een. Zo heb ik heel langzaam het zo broodnodige verkeersinzicht en de durf gekregen om te rijden.
Nu ben ik een stief aantal jaartjes verder en rijd ik óveral naar toe. Ook naar het buitenland, of in het buitenland (dan huur ik een auto) No problemo! En ik vind het nog steeds heerlijk. Ik kan zeggen dat ik aardig assertief op de weg ben geworden (erbuiten ook.. )
Misschien is dit een verhaal dat je een beetje kan helpen.
Succes iig!
vrijdag 22 mei 2009 om 02:09
Lucyfer dit soort verhalen geeft me in ieder geval een positieve kijk dat ik in de toekomst ook vol zelfvertrouwen in de auto kan zitten!
Mijn vriend en ik zijn net een half uurtje terug van de verjaardag. Ik zit nog vol met adrenaline, maar geloof het of niet ik heb HEEN EN TERUG gereden.
heenweg ging niet heel erg soepel. Auto is drie keer afgeslagen, 1 keer getoeter achter me, vriend moest me 1 keer waarschuwen voor een scooter die ik niet zag en een baanwissel ging niet helemaal soepel. En ik durf het haast niet te zeggen, maar door de stress door rood gereden. Verder was ik behoorlijk nerveus, waarschijnlijk ging het een en ander daardoor ook niet goed. Dat alles eigenlijk in de eerste 10 min binnenstad. Daarna vond ik de rust weer en ging het beter.
Terugweg was dus al na twaalven, enorm rustig op de weg. Ik merk dat ik op de terugweg 10 x meer ontspannen was.
Terugweg eigenlijk geen een van de problemen die ik op de heenweg had.
Ondanks die fouten heb ik toch een positief gevoel. Eerste stap is gezet.
Mijn vriend en ik zijn net een half uurtje terug van de verjaardag. Ik zit nog vol met adrenaline, maar geloof het of niet ik heb HEEN EN TERUG gereden.
heenweg ging niet heel erg soepel. Auto is drie keer afgeslagen, 1 keer getoeter achter me, vriend moest me 1 keer waarschuwen voor een scooter die ik niet zag en een baanwissel ging niet helemaal soepel. En ik durf het haast niet te zeggen, maar door de stress door rood gereden. Verder was ik behoorlijk nerveus, waarschijnlijk ging het een en ander daardoor ook niet goed. Dat alles eigenlijk in de eerste 10 min binnenstad. Daarna vond ik de rust weer en ging het beter.
Terugweg was dus al na twaalven, enorm rustig op de weg. Ik merk dat ik op de terugweg 10 x meer ontspannen was.
Terugweg eigenlijk geen een van de problemen die ik op de heenweg had.
Ondanks die fouten heb ik toch een positief gevoel. Eerste stap is gezet.
vrijdag 22 mei 2009 om 10:45
quote:vivian_ce schreef op 21 mei 2009 @ 14:56:
Mocht je het nog niet van chantal hebben ontvangen kan ik je de gegevens van het boek ook sturen, ik hoor het wel!
Graag!
Je kunt me mailen op itsmypc@gmail.com
Mocht je het nog niet van chantal hebben ontvangen kan ik je de gegevens van het boek ook sturen, ik hoor het wel!
Graag!
Je kunt me mailen op itsmypc@gmail.com
vrijdag 22 mei 2009 om 10:50
quote:vivian_ce schreef op 22 mei 2009 @ 02:09:
Lucyfer dit soort verhalen geeft me in ieder geval een positieve kijk dat ik in de toekomst ook vol zelfvertrouwen in de auto kan zitten!
Mijn vriend en ik zijn net een half uurtje terug van de verjaardag. Ik zit nog vol met adrenaline, maar geloof het of niet ik heb HEEN EN TERUG gereden.
heenweg ging niet heel erg soepel. Auto is drie keer afgeslagen, 1 keer getoeter achter me, vriend moest me 1 keer waarschuwen voor een scooter die ik niet zag en een baanwissel ging niet helemaal soepel. En ik durf het haast niet te zeggen, maar door de stress door rood gereden. Verder was ik behoorlijk nerveus, waarschijnlijk ging het een en ander daardoor ook niet goed. Dat alles eigenlijk in de eerste 10 min binnenstad. Daarna vond ik de rust weer en ging het beter.
Terugweg was dus al na twaalven, enorm rustig op de weg. Ik merk dat ik op de terugweg 10 x meer ontspannen was.
Terugweg eigenlijk geen een van de problemen die ik op de heenweg had.
Ondanks die fouten heb ik toch een positief gevoel. Eerste stap is gezet.
Daar herken ik wel wat in. Als het maar rustig is dan ben ik ook niet opgefokt achter het stuur.
Als ik zeker zou weten dat ik van van Maastricht tot Leeuwarden geen auto tegen zou komen op de snelweg ik dan wel op de snelweg durf. Het zit hem dus in de 'drukte' die ik dan niet in me voel wat ik met auto's op de weg wel heb.
Lucyfer dit soort verhalen geeft me in ieder geval een positieve kijk dat ik in de toekomst ook vol zelfvertrouwen in de auto kan zitten!
Mijn vriend en ik zijn net een half uurtje terug van de verjaardag. Ik zit nog vol met adrenaline, maar geloof het of niet ik heb HEEN EN TERUG gereden.
heenweg ging niet heel erg soepel. Auto is drie keer afgeslagen, 1 keer getoeter achter me, vriend moest me 1 keer waarschuwen voor een scooter die ik niet zag en een baanwissel ging niet helemaal soepel. En ik durf het haast niet te zeggen, maar door de stress door rood gereden. Verder was ik behoorlijk nerveus, waarschijnlijk ging het een en ander daardoor ook niet goed. Dat alles eigenlijk in de eerste 10 min binnenstad. Daarna vond ik de rust weer en ging het beter.
Terugweg was dus al na twaalven, enorm rustig op de weg. Ik merk dat ik op de terugweg 10 x meer ontspannen was.
Terugweg eigenlijk geen een van de problemen die ik op de heenweg had.
Ondanks die fouten heb ik toch een positief gevoel. Eerste stap is gezet.
Daar herken ik wel wat in. Als het maar rustig is dan ben ik ook niet opgefokt achter het stuur.
Als ik zeker zou weten dat ik van van Maastricht tot Leeuwarden geen auto tegen zou komen op de snelweg ik dan wel op de snelweg durf. Het zit hem dus in de 'drukte' die ik dan niet in me voel wat ik met auto's op de weg wel heb.
vrijdag 22 mei 2009 om 10:59
Hoi Vivian, je verhaal is herkenbaar. Ik heb al 10 jaar mijn rijbewijs en ik heb nooit een eigen auto gekocht. Ik heb mijn rijbewijs alleen gehaald omdat die lessen steeds duurder werden en ik dacht dat het mssch ooit van pas kon komen.
Niet dus, want ik heb het jarenlang vermeden. Op mijn werk en privé kon ik altijd met mensen meerijden, met als gevolg dat ik het verleerde. Sterker nog, ik ging er tegenop zien om de weg op te gaan.
Een half jaar geleden ben ik zelfs een goede baan misgelopen omdat ik het niet zag zitten om weer achter het stuur te kruipen.
Dat was voor mij de aanleiding om er mee aan de slag te gaan. Ik heb rijlessen genomen bij een instructeur die gespecialiseerd is in faalangst en rijangst. Volgens hem was het eerder een gebrek aan routine dan angst. We hebben van tevoren op een rij gezet welke situaties mij onzeker maken en daar hebben we stapsgewijs aan gewerkt. Na 4 lessen voelde ik mij weer zeker. Ik heb zelfs een keer een auto gehuurd en ben in m'n eentje op pad gegaan. Wat een overwinning!
Nu heb ik een nieuwe baan waarbij ik af en toe naar een afspraak in het buitengebied moet. We hebben dienstauto's op de zaak dus ik hoef niet zelf een auto te kopen. Het gaat goed en ik ben erg trots dat ik dit heb bereikt!
Neem de tijd om verkeerssituaties te overzien. Als je de rust bewaart dan is de kans dat je brokken maakt aanzienlijk minder. Laat je vooral niet opfokken door automobilisten achter je. Die hebben geen voorrang!
Succes!
Niet dus, want ik heb het jarenlang vermeden. Op mijn werk en privé kon ik altijd met mensen meerijden, met als gevolg dat ik het verleerde. Sterker nog, ik ging er tegenop zien om de weg op te gaan.
Een half jaar geleden ben ik zelfs een goede baan misgelopen omdat ik het niet zag zitten om weer achter het stuur te kruipen.
Dat was voor mij de aanleiding om er mee aan de slag te gaan. Ik heb rijlessen genomen bij een instructeur die gespecialiseerd is in faalangst en rijangst. Volgens hem was het eerder een gebrek aan routine dan angst. We hebben van tevoren op een rij gezet welke situaties mij onzeker maken en daar hebben we stapsgewijs aan gewerkt. Na 4 lessen voelde ik mij weer zeker. Ik heb zelfs een keer een auto gehuurd en ben in m'n eentje op pad gegaan. Wat een overwinning!
Nu heb ik een nieuwe baan waarbij ik af en toe naar een afspraak in het buitengebied moet. We hebben dienstauto's op de zaak dus ik hoef niet zelf een auto te kopen. Het gaat goed en ik ben erg trots dat ik dit heb bereikt!
Neem de tijd om verkeerssituaties te overzien. Als je de rust bewaart dan is de kans dat je brokken maakt aanzienlijk minder. Laat je vooral niet opfokken door automobilisten achter je. Die hebben geen voorrang!
Succes!
vrijdag 22 mei 2009 om 11:02
Sandra, ik heb je de gegevens van het boek gemaild.
Vanacht na twaalven was er op sommige momenten zo ver ik vooruit kon kijken niemand en zover ik achter me kon kijken niemand. Een prima gelegenheid dus. De dingen die op de heenweg niet goed gingen heeft mijn vriend me nog eens laten zien, omdat er toch geen hond op de weg was. (bijv. hellingtrekken, inparkeren en van baan wisselen.) Uiteindelijk is het in deze tijd niet realistisch niemand op de weg te willen verwachten, maar dit is een goede manier om het op te bouwen.
Ik ben er nog lang niet, maar ik heb gisteren toch al veel geleerd.
Vanacht na twaalven was er op sommige momenten zo ver ik vooruit kon kijken niemand en zover ik achter me kon kijken niemand. Een prima gelegenheid dus. De dingen die op de heenweg niet goed gingen heeft mijn vriend me nog eens laten zien, omdat er toch geen hond op de weg was. (bijv. hellingtrekken, inparkeren en van baan wisselen.) Uiteindelijk is het in deze tijd niet realistisch niemand op de weg te willen verwachten, maar dit is een goede manier om het op te bouwen.
Ik ben er nog lang niet, maar ik heb gisteren toch al veel geleerd.
vrijdag 22 mei 2009 om 11:05
Het is al vaker gezegd, het is een kwestie van doen. Daarom goed dat je nu die stap gezet hebt om te rijden Vivian. Voorlopig maar met iemand naast je zolang je nog zo zenuwachtig bent en daardoor fouten maakt.
Ik ben zelf pas de 4e keer geslaagd en was altijd zenuwachtig bij de rijles. Heb meteen een (oude) auto gekocht omdat ik wist dat ik anders ook niet zou durven. Ik moest elke dag 45 kilometer rijden naar mijn werk, ook snelweg. Dan leer je het wel. Verder ben ik ook meteen gaan rijden om te oefenen. De eerste keren zat ik in de auto hardop tegen mezelf te praten. Zo van, en nu terugschakelen, let op die zijstraat, rustig aan etc!
De eerste keren invoegen, zweten. De eerste keer naar Utrecht, nog meer zweten. Bij mij sloeg de motor ook vaak af. ( het bleek dat ik vaak verkeerd schakelde. Optrekken terwijl hij in 3e versnelling stond in plaats van de eerste. Dus daar lette ik goed op. Daarnaast hielp het om de koppeling niet te hoog op te laten komen en dan eerder en meer gas te geven. De motor loeide dan wel maar beter dan afslaan).
Ik werd zenuwachtig als ik vooraan een rij stond bij het stoplicht. Ik hield er niet van als iemand meereed en op mijn vingers keek. Dus ik herken het en de enige manier is door het te doen. (file)parkeren is nog steeds niet mijn favoriet, ik rijd liever een blokje om tot ik een makkelijke parkeerplaats vind. Naar een grote stad ga ik met de trein want vind dat met de auto teveel stress. Maar verder rijd ik overal heen en denk ik er niet meer bij na. Doorzetten want het is echt fijn als je die vrijheid hebt!
Ik ben zelf pas de 4e keer geslaagd en was altijd zenuwachtig bij de rijles. Heb meteen een (oude) auto gekocht omdat ik wist dat ik anders ook niet zou durven. Ik moest elke dag 45 kilometer rijden naar mijn werk, ook snelweg. Dan leer je het wel. Verder ben ik ook meteen gaan rijden om te oefenen. De eerste keren zat ik in de auto hardop tegen mezelf te praten. Zo van, en nu terugschakelen, let op die zijstraat, rustig aan etc!
De eerste keren invoegen, zweten. De eerste keer naar Utrecht, nog meer zweten. Bij mij sloeg de motor ook vaak af. ( het bleek dat ik vaak verkeerd schakelde. Optrekken terwijl hij in 3e versnelling stond in plaats van de eerste. Dus daar lette ik goed op. Daarnaast hielp het om de koppeling niet te hoog op te laten komen en dan eerder en meer gas te geven. De motor loeide dan wel maar beter dan afslaan).
Ik werd zenuwachtig als ik vooraan een rij stond bij het stoplicht. Ik hield er niet van als iemand meereed en op mijn vingers keek. Dus ik herken het en de enige manier is door het te doen. (file)parkeren is nog steeds niet mijn favoriet, ik rijd liever een blokje om tot ik een makkelijke parkeerplaats vind. Naar een grote stad ga ik met de trein want vind dat met de auto teveel stress. Maar verder rijd ik overal heen en denk ik er niet meer bij na. Doorzetten want het is echt fijn als je die vrijheid hebt!
vrijdag 22 mei 2009 om 11:06
Hoi Wereldmeid!
Ik merk dat er sinds gisteren al een stuk schaamte en schuldgevoel van me is afgevallen door mijn rijangst wat meer de openheid in te gooien.
Ik vind het knap dat je die stap hebt gezet! Soms is er inderdaad eerst iets heftigs voor nodig om in te zien dat je er niet meer onderuit wilt om het aan te pakken. Bij mij was dat ook zo.
Het is inderdaad puur een kwestie van ervaring op doen en vooral rust bewaren inderdaad. Wat nog niet heel makkelijk is
Ik merk dat er sinds gisteren al een stuk schaamte en schuldgevoel van me is afgevallen door mijn rijangst wat meer de openheid in te gooien.
Ik vind het knap dat je die stap hebt gezet! Soms is er inderdaad eerst iets heftigs voor nodig om in te zien dat je er niet meer onderuit wilt om het aan te pakken. Bij mij was dat ook zo.
Het is inderdaad puur een kwestie van ervaring op doen en vooral rust bewaren inderdaad. Wat nog niet heel makkelijk is
vrijdag 22 mei 2009 om 11:10
Ik durfte op een gegeven moment ook niet meer te rijden. Heb ook na het halen van mijn rijbewijs amper gereden.
Mijn vriend reed altijd en ik durfte niet, dus ach.. had het ook niet nodig.
Tot we uit elkaar gingen en ik ineens merkte dat ik nergens zomaar meer kwam.
Ik heb toen een auto gekocht. Onder het mom van: als ik hem eenmaal heb, dan móet ik wel. Want tsja, ik kan hem moeilijk met platte banden altijd op dezelfde plek voor de deur laten staan altijd, toch? (met paardebloemen door de velgen heen...)
Dus auto gekocht en toen gaan rijden. Met iedereen gebeld dat ik mijn autootje kwam laten zien Ik vond het echt dóódeng, maar langzaam wende het. Ik reed overigens liever alleen, niemand die me dan op de vingers keek als ik liep te klooien met schakelen of invoegen.
En nu: rijden vind ik super, ik cross overal heen!
Kortom: inderdaad gewoon dóen!
Mijn vriend reed altijd en ik durfte niet, dus ach.. had het ook niet nodig.
Tot we uit elkaar gingen en ik ineens merkte dat ik nergens zomaar meer kwam.
Ik heb toen een auto gekocht. Onder het mom van: als ik hem eenmaal heb, dan móet ik wel. Want tsja, ik kan hem moeilijk met platte banden altijd op dezelfde plek voor de deur laten staan altijd, toch? (met paardebloemen door de velgen heen...)
Dus auto gekocht en toen gaan rijden. Met iedereen gebeld dat ik mijn autootje kwam laten zien Ik vond het echt dóódeng, maar langzaam wende het. Ik reed overigens liever alleen, niemand die me dan op de vingers keek als ik liep te klooien met schakelen of invoegen.
En nu: rijden vind ik super, ik cross overal heen!
Kortom: inderdaad gewoon dóen!
vrijdag 22 mei 2009 om 11:12
Annedt dat hardop praten tegen jezelf herken ik wel! Ergens was het haast hilarisch!
"naar welke versnelling nu, owja die, goedzo, binnenspiegel, buiten, schouder, ja doorgaan, laat die gast maar hij houdt zich niet aan de regels ik wel enz enz enz"
Die drie keer dat gisteren mijn auto afsloeg was inderdaad omdat ik hem in de verkeerde versnelling had gezet. Nu heb ik geluk dat onze auto nogal vergevingsgezind is en niet zo snel afslaat.
Nog een vraag, gisteren reedt ik zonder tomtom, de vorige keer (hele tijd terug) met tomtom. Ergens miste ik dat ding nu wel, omdat er precies opstaat hoe de weg loopt en hoe hard je ergens mag rijden. Of zou een tomtom nu juist teveel afleiden in dit stadium?
"naar welke versnelling nu, owja die, goedzo, binnenspiegel, buiten, schouder, ja doorgaan, laat die gast maar hij houdt zich niet aan de regels ik wel enz enz enz"
Die drie keer dat gisteren mijn auto afsloeg was inderdaad omdat ik hem in de verkeerde versnelling had gezet. Nu heb ik geluk dat onze auto nogal vergevingsgezind is en niet zo snel afslaat.
Nog een vraag, gisteren reedt ik zonder tomtom, de vorige keer (hele tijd terug) met tomtom. Ergens miste ik dat ding nu wel, omdat er precies opstaat hoe de weg loopt en hoe hard je ergens mag rijden. Of zou een tomtom nu juist teveel afleiden in dit stadium?
