Psyche
alle pijlers
Ik wil weer autorijden
donderdag 21 mei 2009 om 12:27
Voor velen is het waarschijnlijk iets vanzelfsprekends, automatisme, namelijk autorijden.
Voor mij is het altijd een obstakel geweest. Ik ben de vierde keer pas geslaagd voor mijn praktijkexamen. Rijlessen gingen moeizaam en waren niet leuk. Het klikte niet met mijn rijinstructeur, uiteindelijk kreeg ik les van zijn vrouw en bij haar ben ik uiteindelijk geslaagd.
Toen ik in het bezit was van mijn rijbewijs, was ik niet in het bezit van een auto, waardoor ik weinig op de weg kwam. Ook in onze thuissituatie was geen auto.
In de afgelopen 4 jaar heb ik meteen na het behalen van mijn rijbewijs enkele keren in de auto van mijn tante gereden. Zij was toen op vakantie en ik mocht haar auto lenen die week.
Daarna lang niet gereden. Toen ik vorige zomer voor het eerst met mijn vriend op vakantie ging, eistte hij dat ik ook een stuk zou rijden aangezien het zo ver was. Ik heb toen wonderbaarlijk genoeg een stuk door duitsland en oostenrijk gereden (snachts!)
Daarna in het afgelopen jaar misschien nog in totaal 4 keer een stuk van 45 min. naar mijn ouders.
Maar de angst blijft. Ik vermijd het autorijden, begin er nu zelfs verdrietig van te worden af en toe en mijn vriend heeft het er ook mee gehad. De angst wordt erger en geeft me stress. Behalve rijangst heb ik geen last van andere angsten. Misschien een typisch geval van dat het erin is geslopen. Ik heb ook nooit een ongeluk meegemaakt of zien gebeuren wat je vaak hoort.
Ik wil de vrijheid hebben overal heen te kunnen rijden. Onafhankelijk zijn. Gewoon zoals iedereen dat kan. Ook praktisch gezien is het handig met werk of vakanties.
Mijn vriend heeft nu contact gehad met een rijschool hier in de stad die gespecialiseerd zijn in het begeleiden van mensen met rijangst. Ook als deze al een rijbewijs hebben.
Nu ben ik op een punt dat ik mezelf gedwongen heb hier iets aan te doen, maar persoonlijk zou ik het liever gratis en met mijn vriend samen doen dan voor 40 euro per les, terwijl ik al een rijbewijs heb. Mijn vriend zegt dat er met mijn techniek weinig mis is, misschien wat meer ervaring op doen, maar dat het vooral gaat om de angst. En dat deze man hier waarschijnlijk meer in kan beteken als dat hij dat kan.
Zijn er meiden op het forum die ervaring hebben met deze vorm van autorijlessen? Op wat voor manier krijg je les? Wordt dit afgestemd op de angst of krijg je weer als voorheen gewoon rijles met alles erop en eraan?
alvast bedankt!
Voor mij is het altijd een obstakel geweest. Ik ben de vierde keer pas geslaagd voor mijn praktijkexamen. Rijlessen gingen moeizaam en waren niet leuk. Het klikte niet met mijn rijinstructeur, uiteindelijk kreeg ik les van zijn vrouw en bij haar ben ik uiteindelijk geslaagd.
Toen ik in het bezit was van mijn rijbewijs, was ik niet in het bezit van een auto, waardoor ik weinig op de weg kwam. Ook in onze thuissituatie was geen auto.
In de afgelopen 4 jaar heb ik meteen na het behalen van mijn rijbewijs enkele keren in de auto van mijn tante gereden. Zij was toen op vakantie en ik mocht haar auto lenen die week.
Daarna lang niet gereden. Toen ik vorige zomer voor het eerst met mijn vriend op vakantie ging, eistte hij dat ik ook een stuk zou rijden aangezien het zo ver was. Ik heb toen wonderbaarlijk genoeg een stuk door duitsland en oostenrijk gereden (snachts!)
Daarna in het afgelopen jaar misschien nog in totaal 4 keer een stuk van 45 min. naar mijn ouders.
Maar de angst blijft. Ik vermijd het autorijden, begin er nu zelfs verdrietig van te worden af en toe en mijn vriend heeft het er ook mee gehad. De angst wordt erger en geeft me stress. Behalve rijangst heb ik geen last van andere angsten. Misschien een typisch geval van dat het erin is geslopen. Ik heb ook nooit een ongeluk meegemaakt of zien gebeuren wat je vaak hoort.
Ik wil de vrijheid hebben overal heen te kunnen rijden. Onafhankelijk zijn. Gewoon zoals iedereen dat kan. Ook praktisch gezien is het handig met werk of vakanties.
Mijn vriend heeft nu contact gehad met een rijschool hier in de stad die gespecialiseerd zijn in het begeleiden van mensen met rijangst. Ook als deze al een rijbewijs hebben.
Nu ben ik op een punt dat ik mezelf gedwongen heb hier iets aan te doen, maar persoonlijk zou ik het liever gratis en met mijn vriend samen doen dan voor 40 euro per les, terwijl ik al een rijbewijs heb. Mijn vriend zegt dat er met mijn techniek weinig mis is, misschien wat meer ervaring op doen, maar dat het vooral gaat om de angst. En dat deze man hier waarschijnlijk meer in kan beteken als dat hij dat kan.
Zijn er meiden op het forum die ervaring hebben met deze vorm van autorijlessen? Op wat voor manier krijg je les? Wordt dit afgestemd op de angst of krijg je weer als voorheen gewoon rijles met alles erop en eraan?
alvast bedankt!
vrijdag 22 mei 2009 om 11:15
Super dat je hebt gereden .
Zelf heb ik ook 4 examen gedaan voordat ik mijn rijbewijs had.
In het begin was ik dan ook bang om met een auto op pad te gaan, vooral wanneer er iemand naast me zat was ik bang om fouten te maken.
Toch heb ik doorgezet ( met een beetje druk van mijn ouders). Het eerste jaar heb rondgereden met een auto van 15 jaar oud en een handchoke (zodat ik me geen zorgen hoefd te maken over krasje of een deukje).
Door veel te rijden, ben ik gelukkig over mijn angst heen gekomen, tegenwoordiger rij ik zelfs in Gent en Antwerpen!
Rock and Roll, Sent Us Insane
vrijdag 22 mei 2009 om 11:19
vrijdag 22 mei 2009 om 11:21
Hier nog een met rij-angst. Ik heb al 14 jaar helemaal niet meer. gereden. Daarvoor iedere dag, maar alleen in de stad. De grote weg was voor mij no go area. Doodeng omdat je hier vlakbij een heel moeilijk invoeggedoe hebt. Ik ben van mijn vriendinnen niet de enige die dit heeft.
Ik rijd dus altijd mee en moet zeggen, ik mis het niet echt het zelf rijden. OV is hier goed en snel. Maar het is natuurlijk van de zotte. Maar als ik dan denk aan een les en de grote weg op moeten ...bbrrr....nee, toch nog maar niet.
Ik rijd dus altijd mee en moet zeggen, ik mis het niet echt het zelf rijden. OV is hier goed en snel. Maar het is natuurlijk van de zotte. Maar als ik dan denk aan een les en de grote weg op moeten ...bbrrr....nee, toch nog maar niet.
vrijdag 22 mei 2009 om 12:07
Geweldig dat je heen én terug hebt gereden. Ik weet uit ervaring wat je moet overwinnen hiervoor. (de hele avond tijdens zo'n verjaardag ben je eigenlijk alleen maar bezig met; "OMG ik moet zo terugrijden..")
Maar je bent hartstikke goed bezig. Tegen iedereen met rij-angst zou ik willen zeggen: Oefenen, oefenen en oefenen. Al rijd je maar één km per keer, het helpt echt.
Ook de snelweg, rustige invoegstrook zoeken, volgende er weer af, omdraaien en alles weer opnieuw. Zo krijg je verkeersinzicht en durf, en dat is wat je nodig hebt.
Als ik tegenwoordig een drukke 2-baansweg over moet steken, dan plant ik mijn auto gewoon tussen de eerste rij als er plek is. Kan er niemand meer door tot ik weg ben. Tja, soms wat handgebaren van medeweggebruikers, maar meestal begrip. Anders sta je zo 10 minuten te wachten tot je over kunt steken. Nooit gedacht dat ik dat zou durven.
En over een aantal jaar durf jij dat ook Vivian!
Succes!
Maar je bent hartstikke goed bezig. Tegen iedereen met rij-angst zou ik willen zeggen: Oefenen, oefenen en oefenen. Al rijd je maar één km per keer, het helpt echt.
Ook de snelweg, rustige invoegstrook zoeken, volgende er weer af, omdraaien en alles weer opnieuw. Zo krijg je verkeersinzicht en durf, en dat is wat je nodig hebt.
Als ik tegenwoordig een drukke 2-baansweg over moet steken, dan plant ik mijn auto gewoon tussen de eerste rij als er plek is. Kan er niemand meer door tot ik weg ben. Tja, soms wat handgebaren van medeweggebruikers, maar meestal begrip. Anders sta je zo 10 minuten te wachten tot je over kunt steken. Nooit gedacht dat ik dat zou durven.
En over een aantal jaar durf jij dat ook Vivian!
Succes!
vrijdag 22 mei 2009 om 12:22
quote:sandra1960 schreef op 22 mei 2009 @ 10:45:
[...]
Graag!
Je kunt me mailen op itsmypc@gmail.comHet was al onderweg...
[...]
Graag!
Je kunt me mailen op itsmypc@gmail.comHet was al onderweg...
vrijdag 22 mei 2009 om 12:56
Het was inderdaad een overwinning Lucyfer,
Eerst discussie met vriend, omdat ik alleen terugweg wilde rijden.
Uiteindelijk toch hakjes uit en platte schoenen aangedaan. Kwam daar bezweet aan op die verjaardag!
Hij had zijn verjaardag al eerder gevierd, maar toen konden we niet, dus we zijn met de jarige uit eten geweest en bij hem thuis filmpje gekeken. Heb wel van de avond kunnen genieten, maar ik zat ook in een soort van roes van het rijden.
En gespannen voor de terugweg inderdaad.
Eerst discussie met vriend, omdat ik alleen terugweg wilde rijden.
Uiteindelijk toch hakjes uit en platte schoenen aangedaan. Kwam daar bezweet aan op die verjaardag!
Hij had zijn verjaardag al eerder gevierd, maar toen konden we niet, dus we zijn met de jarige uit eten geweest en bij hem thuis filmpje gekeken. Heb wel van de avond kunnen genieten, maar ik zat ook in een soort van roes van het rijden.
En gespannen voor de terugweg inderdaad.
maandag 25 mei 2009 om 10:12
Ik heb het net andersom; rijden in de stad (ook vreemde steden) is geen enkel probleem, ook parkeren niet. Ik woon in Amsterdam dus niet de kleinste en meest rustige stad qua verkeer.
Maar ik ben bang op de snelweg. Sinds ik een ongeluk heb gehad een tijd geleden ben ik bang. (Er is toen iemand achter op mijn auto gereden). Ik ga dan hyperventileren en wordt helemaal benauwd. Ik neem altijd een provinciale weg als ik eigenlijk over de snelweg zou moeten (dat is veel sneller). Eigenlijk is een provinciale weg vele malen gevaarlijker met al die tegenliggers en bomen naast de weg. Rationeel weet ik dat ook wel, maar het voelt anders. Het scheelt niets of mijn man er naast zit of niet, ik krijg het spaans benauwd en voel me dan echt niet goed. Ik heb het uiteraard nog wel geprobeerd na het ongeluk maar dan krijg ik dus die aanvallen en daar word ik dan nog banger van zodat ik een volgende keer echt niet meer durf. Vicieuze cirkel. Ik heb me voorgenomen om een keer op zondagochtend, als er echt geen kip op de snelweg is, te gaan rijden daar. Op de plek van het ongeluk, want daar is de angst het grootst. Ik denk dat dat wel lukt, als ik een flesje water bij me heb en goede muziek. Ik moet er doorheen en ik kan dat het beste als ik alleen ben en het rustig om me heen is. Lukt dat niet, dan denk ik wel aan een paar rijlessen om ervan af te komen.
Maar ik ben bang op de snelweg. Sinds ik een ongeluk heb gehad een tijd geleden ben ik bang. (Er is toen iemand achter op mijn auto gereden). Ik ga dan hyperventileren en wordt helemaal benauwd. Ik neem altijd een provinciale weg als ik eigenlijk over de snelweg zou moeten (dat is veel sneller). Eigenlijk is een provinciale weg vele malen gevaarlijker met al die tegenliggers en bomen naast de weg. Rationeel weet ik dat ook wel, maar het voelt anders. Het scheelt niets of mijn man er naast zit of niet, ik krijg het spaans benauwd en voel me dan echt niet goed. Ik heb het uiteraard nog wel geprobeerd na het ongeluk maar dan krijg ik dus die aanvallen en daar word ik dan nog banger van zodat ik een volgende keer echt niet meer durf. Vicieuze cirkel. Ik heb me voorgenomen om een keer op zondagochtend, als er echt geen kip op de snelweg is, te gaan rijden daar. Op de plek van het ongeluk, want daar is de angst het grootst. Ik denk dat dat wel lukt, als ik een flesje water bij me heb en goede muziek. Ik moet er doorheen en ik kan dat het beste als ik alleen ben en het rustig om me heen is. Lukt dat niet, dan denk ik wel aan een paar rijlessen om ervan af te komen.
maandag 25 mei 2009 om 10:16
Tijdens de les had ik het nooit trouwens. Ben in 1 keer geslaagd en vond rijden leuk. Ben zelfs een keer naar Frankrijk gereden, over de ring van Antwerpen...kan het me nu niet meer voorstellen. Ik had net een jaar mijn rijbewijs toen ik een ongeluk kreeg dat niet mijn schuld was. Maar de schrik zat er ontzettend in. Nu is het meer angst voor de angst geworden, bang dat ik ga hyperen en het benauwd krijg waardoor dat geheid ook gebeurt.
maandag 25 mei 2009 om 10:24
quote:sandra1960 schreef op 21 mei 2009 @ 14:50:
Och jammer Chantal dat je het bericht gewijzigd hebt. Ik had daar ook wel belangstelling voor nl.
Ik ben inmiddel al een poosje op het punt dat ik er ook al nix meer aan durf te doen. Ik ben zelfs al bang om weer te kunnen rijden. En wel op de snelweg. Bij mij begon dat 19 jaar geleden en van de 1 op de andere dag. Er is totaal geen aanleiding voor geweest maar ik kan dus al 19 jaar niet meer op de snelwegen en ook wel andere wegen waar ik me minder en niet op vertrouw. Zo kan ik hier wel op de ringweg rijden maar dus niet op alle stukken van de ringweg. niet erg handig want daardoor moet ik nu dwars door de stad en dan be n je een keer zo lang onderweg etc etc. Ik heb dus ooit mijn rijbewijs in1x gehaald en in grote steden rijden vind ik dus een makkie. Maar op de snelweg is een verschrikking.
Ben daarvoor een paar x in therapie geweest en een keer een rijles gehad, de beste man noemde het suggestie.Herkenbaar Sandra. Wel raar dat je zonder aanleiding die angst hebt gekregen. Zelf vind ik het vervelend dat als je 120 rijdt, alles zo hard voorbij komt, ik word dan heel onrustig. Ik heb het gevoel dat ik dan niet goed meer kan focussen. Maar 80 op de snelweg is ook geen goed idee natuurlijk. Ik kan ook helemaal zenuwachtig worden van agressieve bestuurders achter me die bumperkleven als ik 80 rij op de B weg. Ik ben altijd gerust gesteld als ik zie dat er een omaatje of een nette meneer achter me zit....erg he?
Och jammer Chantal dat je het bericht gewijzigd hebt. Ik had daar ook wel belangstelling voor nl.
Ik ben inmiddel al een poosje op het punt dat ik er ook al nix meer aan durf te doen. Ik ben zelfs al bang om weer te kunnen rijden. En wel op de snelweg. Bij mij begon dat 19 jaar geleden en van de 1 op de andere dag. Er is totaal geen aanleiding voor geweest maar ik kan dus al 19 jaar niet meer op de snelwegen en ook wel andere wegen waar ik me minder en niet op vertrouw. Zo kan ik hier wel op de ringweg rijden maar dus niet op alle stukken van de ringweg. niet erg handig want daardoor moet ik nu dwars door de stad en dan be n je een keer zo lang onderweg etc etc. Ik heb dus ooit mijn rijbewijs in1x gehaald en in grote steden rijden vind ik dus een makkie. Maar op de snelweg is een verschrikking.
Ben daarvoor een paar x in therapie geweest en een keer een rijles gehad, de beste man noemde het suggestie.Herkenbaar Sandra. Wel raar dat je zonder aanleiding die angst hebt gekregen. Zelf vind ik het vervelend dat als je 120 rijdt, alles zo hard voorbij komt, ik word dan heel onrustig. Ik heb het gevoel dat ik dan niet goed meer kan focussen. Maar 80 op de snelweg is ook geen goed idee natuurlijk. Ik kan ook helemaal zenuwachtig worden van agressieve bestuurders achter me die bumperkleven als ik 80 rij op de B weg. Ik ben altijd gerust gesteld als ik zie dat er een omaatje of een nette meneer achter me zit....erg he?
dinsdag 26 mei 2009 om 14:56
Hee hoi meiden,
Heb wat van jullie verhalen gelezen en wilde even een hart onder de riem steken. Ik op "latere" leeftijd (29) mn rijbewijs gehaald, ondanks mijn natuurtalent (volgens mij eerste instructeur) toch pas de 3de keer geslaagd. Had direct een autootje, een oudje waarin rijden weer een heel ander vak apart is omdat ie niet harden kon dan 110 km pu. In het begin minimaal 1 keer per week met de auto op pad omdat ik anders het gevoel voor de auto en het autorijden kwijt raakte. Nu 8 jaar later rij ik overal heen (al zal ik wel enigzins buikpijn krijgen als ik door de binnenstad van Amsterdam moet rijden) en rij ik gemiddeld 25000 km per jaar. Intussen naar Frankrijk en Italie gereden maar nog steeds heb ik nerveuse vlinders in mn buik als ik naar "onbekend" gebied moet rijden of lange reizen op vakantie ga maken. Overigens rijd ik liever zelf dan dat mn vriend rijd, omdat ik meer rijervaring heb en meer routine heb in het autorijden en mezelf beter vind rijden.
Kortom stapje voor stapje, angst is deels denk ik ook gebrek aan routine en het gevoel de auto in alle situaties onder controle te hebben. Laat anderen lekker toeteren en neem gewoon de tijd en accepteer dat een beetje "angst" best normaal/gezond kan zijn.
Heel veel succes en echt super dat je al zover bent!
Heb wat van jullie verhalen gelezen en wilde even een hart onder de riem steken. Ik op "latere" leeftijd (29) mn rijbewijs gehaald, ondanks mijn natuurtalent (volgens mij eerste instructeur) toch pas de 3de keer geslaagd. Had direct een autootje, een oudje waarin rijden weer een heel ander vak apart is omdat ie niet harden kon dan 110 km pu. In het begin minimaal 1 keer per week met de auto op pad omdat ik anders het gevoel voor de auto en het autorijden kwijt raakte. Nu 8 jaar later rij ik overal heen (al zal ik wel enigzins buikpijn krijgen als ik door de binnenstad van Amsterdam moet rijden) en rij ik gemiddeld 25000 km per jaar. Intussen naar Frankrijk en Italie gereden maar nog steeds heb ik nerveuse vlinders in mn buik als ik naar "onbekend" gebied moet rijden of lange reizen op vakantie ga maken. Overigens rijd ik liever zelf dan dat mn vriend rijd, omdat ik meer rijervaring heb en meer routine heb in het autorijden en mezelf beter vind rijden.
Kortom stapje voor stapje, angst is deels denk ik ook gebrek aan routine en het gevoel de auto in alle situaties onder controle te hebben. Laat anderen lekker toeteren en neem gewoon de tijd en accepteer dat een beetje "angst" best normaal/gezond kan zijn.
Heel veel succes en echt super dat je al zover bent!
vrijdag 29 mei 2009 om 16:06
@Madiken,
Herkenbaar verhaal hoor. Ik ben zelf bijna over de kop gegaan op de snelweg met een snelheid van ongeveer 100 km. Ben van links naar rechts gestuiterd, de auto ging nog nét niet rollen. Toen het gebeurde dacht ik alleen maar; 'wat hoor ik nu toch'..Tot het tot me doordrong dat ik mijn eigen gegil hoorde..
Nog altijd als ik langs die plek rijd krijg ik kippenvel, (of is het kippevel..
) en krommen mijn tenen zich. Maar ja, ik moet er zo nu en dan gewoon langs. Kiezen op elkaar dan maar.
Zoek een rustig moment uit en probeer het gewoon. Het zal mss niet helemaal overgaan, als het maar hanteerbaar word voor je.
Succes!
Herkenbaar verhaal hoor. Ik ben zelf bijna over de kop gegaan op de snelweg met een snelheid van ongeveer 100 km. Ben van links naar rechts gestuiterd, de auto ging nog nét niet rollen. Toen het gebeurde dacht ik alleen maar; 'wat hoor ik nu toch'..Tot het tot me doordrong dat ik mijn eigen gegil hoorde..
Nog altijd als ik langs die plek rijd krijg ik kippenvel, (of is het kippevel..
) en krommen mijn tenen zich. Maar ja, ik moet er zo nu en dan gewoon langs. Kiezen op elkaar dan maar.Zoek een rustig moment uit en probeer het gewoon. Het zal mss niet helemaal overgaan, als het maar hanteerbaar word voor je.
Succes!
vrijdag 29 mei 2009 om 16:32
Mijn verhaal is het tegenovergestelde. Op mijn 18e in 1 geslaagd. Nooit ergens problemen mee gehad, achteruit inparkeren appeltje eitje. Ik moest mezelf voorheen op de snelweg zelfs inhouden omdat ik nogal gauw te hard reed.
Tot ik epileptische aanvallen kreeg. Ik heb 2 keer in de auto een korte aanval gehad, waarvan 1 keer in de file en 1 keer binnen de bebouwde kom. Ben toen gelukkig niet volledig bewusteloos geweest. Doordat ik veel aanvallen kreeg was ik voor een jaar mijn rijbewijs kwijt. Inmiddels ben ik alweer 2 jaar aanvalsvrij dus ik mag gewoon weer rijden, maar als ik op de snelweg rij dan kan ik soms van het ene op het andere moment volledig in paniek raken en dan gaan er dingen door mijn hoofd als: "wat als ik out ga". Inmiddels is het eigenlijk vooral de angst dat ik in paniek raak.
Ik probeer weer het vertrouwen terug te krijgen door de grens steeds iets te verleggen. Ik rij daarom af en toe 's avonds op de snelweg als het wat rustiger is en op ringwegen waar voldoende afslagen zijn. Zo probeer ik steeds een stapje verder te gaan. Ik hoop wel dat ik van die paniekaanvallen af ga komen, want ik vind het verder heerlijk om auto te rijden en ik mis het lange afstandsrijden ook wel.
Tot ik epileptische aanvallen kreeg. Ik heb 2 keer in de auto een korte aanval gehad, waarvan 1 keer in de file en 1 keer binnen de bebouwde kom. Ben toen gelukkig niet volledig bewusteloos geweest. Doordat ik veel aanvallen kreeg was ik voor een jaar mijn rijbewijs kwijt. Inmiddels ben ik alweer 2 jaar aanvalsvrij dus ik mag gewoon weer rijden, maar als ik op de snelweg rij dan kan ik soms van het ene op het andere moment volledig in paniek raken en dan gaan er dingen door mijn hoofd als: "wat als ik out ga". Inmiddels is het eigenlijk vooral de angst dat ik in paniek raak.
Ik probeer weer het vertrouwen terug te krijgen door de grens steeds iets te verleggen. Ik rij daarom af en toe 's avonds op de snelweg als het wat rustiger is en op ringwegen waar voldoende afslagen zijn. Zo probeer ik steeds een stapje verder te gaan. Ik hoop wel dat ik van die paniekaanvallen af ga komen, want ik vind het verder heerlijk om auto te rijden en ik mis het lange afstandsrijden ook wel.
zaterdag 30 mei 2009 om 12:08
Ik heb ook pas de vierde keer (met staatsexamen) mijn rijbewijs gehaald. Ik had zelf geen auto, heb het eerste jaar alleen af en toe in mijn vader zijn (grote luxe) auto gereden en vond dat dood eng. Ik werd zenuwachtig en maakte vooral veel schakelfouten en kon ook vaak dingen zoals afstanden niet goed inschatten, kan ik er door, is het ruim genoeg etc. Nu sinds 2,5 jaar heb ik mijn eigen auto(tje) en ook in het begin vond ik het eng en maakte ik weer die fouten. Maar zoals gezegd, blijven rijden, blijven oefenen. Het gaat nu eigenlijk heel goed, ik rijd overal heen, maar ik rijd wel het liefst naar plekken waar ik het ken, zodra ik ergens heen moet waar ik nooit geweest ben, met name een grote stad, krijg ik stress en zit ik enigzins nerveus in de auto. Toch doe ik het, gewoon blijven rijden is echt het enige wat helpt. En ik ben nog steeds geen ster in inpakeren en hellingproeven, maar het lukt uiteindelijk wel. So what dat de motor wel eens af slaat, so what dat ik voor lul sta voor anderen, maakt me niks uit zolang ik maar veilig rijd, ik vind het zelfs leuk nu.
Jij kunt het ook, het is heel goed dat je af en toe op tijden gaan rijde dat het rustig is. Zo probeer ik als het kan ook niet om op het drukste van de dag door de het centrum van Amsterdam te gaan rijden.
Jij kunt het ook, het is heel goed dat je af en toe op tijden gaan rijde dat het rustig is. Zo probeer ik als het kan ook niet om op het drukste van de dag door de het centrum van Amsterdam te gaan rijden.
