Psyche
alle pijlers
ik zit als oma in de knoop.
zondag 4 juli 2021 om 15:03
Sinds een half jaar ben ik oma van een schitterend kleinkind. En mijn man is opa 
Onze dochter en man en kind wonen een uur rijden van ons vandaan. Ook met openbaar vervoer is het ongeveer een uur.
Ze hebben altijd al aangegeven te willen verhuizen naar een huis dichterbij een van de opa's en oma's. Dat gaat nu dus gebeuren. Ze gaan verhuizen en komen dan nog steeds een uur van ons vandaan te wonen. Tot zover geen probleem. Met openbaar vervoer gaat het me twee uur kosten om er te komen!! Ik heb geen rijbewijs helaas.
Ik snap heel goed dat ze dat huis gekozen hebben. Een heel mooi huis met een grote tuin in en klein dorpje. Precies wat ze altijd wilden hebben.
Het probleem is nu dus dat ik heel erg in de knoop zit met mijn gevoelens. Ik gun het ze van harte maar ik vind het vreselijk voor mezelf. Ik kan nu niet meer zomaar naar ze toe. Ik voel het ook een beetje als een persoonlijke afwijzing. En ten laatste ben ik gewoon ronduit jaloers op de andere opa en oma. Die hebben veel meer tijd om nu met hun kleinkind door te brengen.
Logisch gezien weet ik dat ik niet jaloers en boos moet zijn want wij gaan ons kleinkind nog genoeg zien. Maar ja, logica helpt me niet om die gevoelens weg te krijgen.
Hoe moet ik dat doen? Wie kan me daarbij helpen?
Onze dochter en man en kind wonen een uur rijden van ons vandaan. Ook met openbaar vervoer is het ongeveer een uur. Ze hebben altijd al aangegeven te willen verhuizen naar een huis dichterbij een van de opa's en oma's. Dat gaat nu dus gebeuren. Ze gaan verhuizen en komen dan nog steeds een uur van ons vandaan te wonen. Tot zover geen probleem. Met openbaar vervoer gaat het me twee uur kosten om er te komen!! Ik heb geen rijbewijs helaas.
Ik snap heel goed dat ze dat huis gekozen hebben. Een heel mooi huis met een grote tuin in en klein dorpje. Precies wat ze altijd wilden hebben.
Het probleem is nu dus dat ik heel erg in de knoop zit met mijn gevoelens. Ik gun het ze van harte maar ik vind het vreselijk voor mezelf. Ik kan nu niet meer zomaar naar ze toe. Ik voel het ook een beetje als een persoonlijke afwijzing. En ten laatste ben ik gewoon ronduit jaloers op de andere opa en oma. Die hebben veel meer tijd om nu met hun kleinkind door te brengen.
Logisch gezien weet ik dat ik niet jaloers en boos moet zijn want wij gaan ons kleinkind nog genoeg zien. Maar ja, logica helpt me niet om die gevoelens weg te krijgen.
Hoe moet ik dat doen? Wie kan me daarbij helpen?
maandag 5 juli 2021 om 06:49
je probleem is eigenlijk dat je je afgewezen voelt. Ze zullen niet met opzet ver van jou zijn gaan wonen.
ik zou me groot houden en iets anders gaan doen. Ik begrijp wel dat je je zo voelt overigens, maar het antwoord is toch dat je je vermaak elders moet gaan zoeken.
ik zou me groot houden en iets anders gaan doen. Ik begrijp wel dat je je zo voelt overigens, maar het antwoord is toch dat je je vermaak elders moet gaan zoeken.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
maandag 5 juli 2021 om 07:23
als je minder voor je kleinkinderen leeft dan ben je voor sommige anderen weer fijner gezelschap; zo kan je het ook zien. Zeker nu iedereen een mobiel heeft waar tig video's van voor jou volkomen vreemde kinderen op staan en die je telkens onder je neus gedrukt krijgt alsof ze de spil van hun leven zijn waar alles nu om draait.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
maandag 5 juli 2021 om 07:33
Dus als ik mijn ouders wekelijks zou uitnodigen en zij vinden dat ook ontzettend gezellig, moeten ze toch nee zeggen want dan is het niet meer bijzonder? Wat een rare redenatie. Ik vind het heerlijk om mijn ouders te zien en we gaan samen met mijn broer en gezin ook om het jaar een week samen op vakantie. Iedereen is het eens met de frequentie waarin we elkaar zien en dat is gelukkig heel regelmatig. En waarom zou het bijzonder moeten zijn? Mijn ouders zijn niet zo bijzonder, aangezien ik ze al bijna 40 jaar ken. Dan is het bijzondere er sowieso wel af hoor.
maandag 5 juli 2021 om 08:00
Wist je dan niet dat je je als ouder en grootouder moet gedragen alsof je in een prille relatie zit? Ik app oudste van 12 soms pas na 3 dagen terug, anders lijk ik te desperate.Irregular_Choice schreef: ↑05-07-2021 07:33Dus als ik mijn ouders wekelijks zou uitnodigen en zij vinden dat ook ontzettend gezellig, moeten ze toch nee zeggen want dan is het niet meer bijzonder? Wat een rare redenatie. Ik vind het heerlijk om mijn ouders te zien en we gaan samen met mijn broer en gezin ook om het jaar een week samen op vakantie. Iedereen is het eens met de frequentie waarin we elkaar zien en dat is gelukkig heel regelmatig. En waarom zou het bijzonder moeten zijn? Mijn ouders zijn niet zo bijzonder, aangezien ik ze al bijna 40 jaar ken. Dan is het bijzondere er sowieso wel af hoor.
Je wil niet in een sleur terechtkomen
maandag 5 juli 2021 om 08:18
Dankjewel voor alle opmerkingen en suggesties. Met sommige dingen kan ik wel wat. Ik heb gemerkt dat het al geholpen heeft om het hier te vertellen. Ik ga gewoon mijn best doen om een zo leuk mogelijke oma te zijn.
Ik ben er helemaal niet bang voor dat we ons kleinkind niet gaan zien. We zien haar nu meestal zo'n drie keer in de maand. Ik denk niet dat dat echt zal gaan veranderen. Ik ben dus ook helemaal niet bang dat er geen band zal zijn tussen kleinkind en ons. Het ging me echt om mijn ( best wel idiote) gevoelens.
Verder ben ik niet van plan om mijn kind te gaan stalken, heb ik meer dan genoeg bezigheden om me bezig te houden. Ik heb niet eens tijd om te gaan claimen!
Ik ben er helemaal niet bang voor dat we ons kleinkind niet gaan zien. We zien haar nu meestal zo'n drie keer in de maand. Ik denk niet dat dat echt zal gaan veranderen. Ik ben dus ook helemaal niet bang dat er geen band zal zijn tussen kleinkind en ons. Het ging me echt om mijn ( best wel idiote) gevoelens.
Verder ben ik niet van plan om mijn kind te gaan stalken, heb ik meer dan genoeg bezigheden om me bezig te houden. Ik heb niet eens tijd om te gaan claimen!
maandag 5 juli 2021 om 08:21
jamadi52 schreef: ↑04-07-2021 17:50Als de trein de enige optie is dan kan je het fijnmaken met n boek of muziek en wat lekkers.
En dan komt oma toch gezellig voor wat nachtjes.
Als je man vrij heeft kunnen jullie misschien voor n weekend.
Ik snap je gevoelens ik heb daar ook mee getobt,ons kleinkind woont op 2 uur rijden,we mogen 1x per jaar komen en altijd na 16.00 uur,dat is in de winter wel eens moeilijk vanwege t weer.
Je snapt het wij zijn de ex opa en oma.
Het kind gaat wel naar de andere oma en dat deed mij eerder veel pijn,nu heb ik het aanvaard,we zijn blij dat we nog mogen komen.
Je zult het moeten accepteren het is niet anders.
Ik wil je even een knuffel geven.
maandag 5 juli 2021 om 08:48
Ah goed om te weten dat mijn ouders nooit een goeie band met m’n kinderen zullen hebben. Ze krijgen echt geen betere band met iemand die er niet voor ze is, maar wel vaker ziet. Ligt helemaal aan het karakter en gedrag van de opa of oma. Misschien was dit bij jou zo, maar als je verder leest zie je dat meerdere mensen een andere ervaring hebben.fashionvictim schreef: ↑04-07-2021 18:00Maar dit is natuurlijk onzin. Natuurlijk krijgt een kind een betere band met iemand die hij/zij meerdere keren per week intensief ziet dan met iemand waar hij/zij eens per maand een paar uurtjes op bezoek gaat.
Dat ontkennen is ook een beetje raar.
maandag 5 juli 2021 om 09:14
owja, tuurlijk! Voorkom de sleur in je relatie met je ouders 
gelukkig is die er na bijna 40 jaar en elkaar toch heel regelmatig zien nog steeds niet.
maandag 5 juli 2021 om 09:31
Bij mijn beste vriendin is haar moeder ook zo ver. Die komt inderdaad iedere week een nacht slapen en oppassen. Dan kookt ze en eet ze mee en dan brengt haar dochter haar naar huis met de auto.
Misschien kun je voorzichtig voorstellen dat je blijven slapen en oppassen wel ziet zitten?
Ik zou dat nooit aan mijn moeder durven vragen dus als zij het niet zou aangeven zouden we dat gesprek nooit hebben
Misschien kun je voorzichtig voorstellen dat je blijven slapen en oppassen wel ziet zitten?
Ik zou dat nooit aan mijn moeder durven vragen dus als zij het niet zou aangeven zouden we dat gesprek nooit hebben
Een zebra is geen paard met strepen
maandag 5 juli 2021 om 22:04
Ik snap wel dat je met deze gevoelens zit. Je zult ze vast wel afleren, want je zal erachter komen dat het niet nodig is. Als je kleinkind 3x per maand ziet, is echt niet weinig. Je bouwt dus al snel een band op. Want met kleine kinderen werkt het natuurlijk wel beter als je ze vaker ziet. Met grotere kinderen is het minder belangrijk hoe vaak je ze ziet. Dan is het vooral de oprechte aandacht die t m doet.
Find people who will make you better (M. Obama)
dinsdag 6 juli 2021 om 09:45
Hier is de situatie andersom. Ik was net bevallen en mijn ouders kochten een huis op bijna 2 uur rijden. Ze woonde al op 2 uur rijden, maar ik had toch gehoopt dat ze dichterbij kwamen wonen. Maar vanwege de huizenmarkt was er niet veel keus en dat begrijp ik ook. Mijn zoontje gaat nu eens per maand/ twee maanden daar 2 of 3 nachten logeren.
dinsdag 6 juli 2021 om 09:56
Of niet. Moet er niet aan denken om m'n ouders drie van de vier weekenden per maand minimaal een dag over de vloer te hebben.
Vroeger zag ik mijn oma's ook niet veel, terwijl die aanzienlijk dichterbij woonden dan een uur rijden. Aan de andere kant heeft dat er ook wel voor gezorgd dat er nooit een echt goede band is geweest. Ligt er ook aan hoe je als familie in elkaar steekt denk ik? Mijn familie is altijd ongeveer los zand geweest, buiten het gezin om. Misschien heeft TO wel juist een hele hechte familie.
dinsdag 6 juli 2021 om 10:51
Ik denk dat je het meer moet zoeken in op een andere manier contact met de kleinkinderen te hebben en dan dubbel zo hard genieten als je ze wel in het echt
ziet. Je kunt bijvoorbeeld beeldbellen dat doe ik ook met mijn kleinkinderen aangezien ze wat verder weg wonen . En je gevoel over de andere opa en oma ja dat is jouw gevoel maar in mijn geval komen de kleinkinderen ook meer bij de andere opa en oma omdat die dichterbij wonen maar ik vind het alleen maar fijn voor mijn kleinkinderen dat ze zo vaak opa en oma zien.
ziet. Je kunt bijvoorbeeld beeldbellen dat doe ik ook met mijn kleinkinderen aangezien ze wat verder weg wonen . En je gevoel over de andere opa en oma ja dat is jouw gevoel maar in mijn geval komen de kleinkinderen ook meer bij de andere opa en oma omdat die dichterbij wonen maar ik vind het alleen maar fijn voor mijn kleinkinderen dat ze zo vaak opa en oma zien.
dinsdag 6 juli 2021 om 10:55
Dan heb ik al ongeveer 500 vraagtekens en plaatjes van zielig kijkende puppies te pakken
. En ze moet blijven slapen in de supermarkt bij gebrek aan geld om de roze koeken te betalen...
dinsdag 6 juli 2021 om 14:47
Oma 2.0 zijn lijkt een soort van status. Ik ben geen socioloog of psycholoog, wel oma en herken de schoolpleinmoeders van pakweg 20-30 jaar geleden, geen baan of studie. Mijn kinderen moesten overblijven, want ik werkte en veel op reis. Dat werd gezien als zielig voor de kinderen.
Opvallend dat als er een beroep gedaan werd op ouders het juist de werkende moeders waren die pannenkoeken bakten of de schoolkrant erbij deden.
Wat mij opvalt is dat de fulltime moeders van toen, nu steeds praten over hun kleinkinderen.
Ik heb de leukste kleinkinderen van de wereld, het is hier net een duiventil met speelkamer, omdat hun ouders werken, promoveren, een eigen bedrijf opstarten. In de knoop raken omdat kinderen hun vleugels uitslaan? Ik ben heel blij dat de kleinkinderen op mijn pad komem. Heeft niets te maken met hoe vaak en wanneer.
Alles sal reg kom
dinsdag 6 juli 2021 om 17:31
