Psyche
alle pijlers
ik zit als oma in de knoop.
zondag 4 juli 2021 om 15:03
Sinds een half jaar ben ik oma van een schitterend kleinkind. En mijn man is opa 
Onze dochter en man en kind wonen een uur rijden van ons vandaan. Ook met openbaar vervoer is het ongeveer een uur.
Ze hebben altijd al aangegeven te willen verhuizen naar een huis dichterbij een van de opa's en oma's. Dat gaat nu dus gebeuren. Ze gaan verhuizen en komen dan nog steeds een uur van ons vandaan te wonen. Tot zover geen probleem. Met openbaar vervoer gaat het me twee uur kosten om er te komen!! Ik heb geen rijbewijs helaas.
Ik snap heel goed dat ze dat huis gekozen hebben. Een heel mooi huis met een grote tuin in en klein dorpje. Precies wat ze altijd wilden hebben.
Het probleem is nu dus dat ik heel erg in de knoop zit met mijn gevoelens. Ik gun het ze van harte maar ik vind het vreselijk voor mezelf. Ik kan nu niet meer zomaar naar ze toe. Ik voel het ook een beetje als een persoonlijke afwijzing. En ten laatste ben ik gewoon ronduit jaloers op de andere opa en oma. Die hebben veel meer tijd om nu met hun kleinkind door te brengen.
Logisch gezien weet ik dat ik niet jaloers en boos moet zijn want wij gaan ons kleinkind nog genoeg zien. Maar ja, logica helpt me niet om die gevoelens weg te krijgen.
Hoe moet ik dat doen? Wie kan me daarbij helpen?
Onze dochter en man en kind wonen een uur rijden van ons vandaan. Ook met openbaar vervoer is het ongeveer een uur. Ze hebben altijd al aangegeven te willen verhuizen naar een huis dichterbij een van de opa's en oma's. Dat gaat nu dus gebeuren. Ze gaan verhuizen en komen dan nog steeds een uur van ons vandaan te wonen. Tot zover geen probleem. Met openbaar vervoer gaat het me twee uur kosten om er te komen!! Ik heb geen rijbewijs helaas.
Ik snap heel goed dat ze dat huis gekozen hebben. Een heel mooi huis met een grote tuin in en klein dorpje. Precies wat ze altijd wilden hebben.
Het probleem is nu dus dat ik heel erg in de knoop zit met mijn gevoelens. Ik gun het ze van harte maar ik vind het vreselijk voor mezelf. Ik kan nu niet meer zomaar naar ze toe. Ik voel het ook een beetje als een persoonlijke afwijzing. En ten laatste ben ik gewoon ronduit jaloers op de andere opa en oma. Die hebben veel meer tijd om nu met hun kleinkind door te brengen.
Logisch gezien weet ik dat ik niet jaloers en boos moet zijn want wij gaan ons kleinkind nog genoeg zien. Maar ja, logica helpt me niet om die gevoelens weg te krijgen.
Hoe moet ik dat doen? Wie kan me daarbij helpen?
zondag 4 juli 2021 om 18:16
Mijn schoonouders kwamen iedere 4-6 weken langs en daar hebben ze nooit iets mee gekregen. Met mensen die ze veel minder vaak zagen dus wel. Maar ze hebben nooit andere mensen echt wekelijks over de vloer gehad, dus hoe dat gegaan zou zijn weet ik niet. Dan hadden het alsnog wel leuke en intelligente mensen moeten zijn, anders was het ook niks geworden. Ook kleine kinderen zijn net mensenfashionvictim schreef: ↑04-07-2021 18:10ik heb geen idee. Maar zeker bij kleine kinderen bepaalt frequentie van elkaar zien wel degelijk het gemak en de gezelligheid in het contact.
Het zal bij TO ook wel van meer afhangen, neem ik aan. Om nou meteen te gaan verhuizen of logeren is ook weer zo wat....
zondag 4 juli 2021 om 18:16
Zo 'natuurlijk onzin' vind ik dat niet. Ik zag mijn ene oma zo'n beetje dagelijks, maar zij verdomde het om te investeren in een fatsoenlijke band met (een deel van) haar kleinkinderen. Mijn andere oma woonde wat verder weg, maar investeerde meer in haar kleinkinderen, ongeacht afstand, en daarom had ik een betere band haar dan met de oma die dichtbij woonde. Tuurlijk zal afstand meespelen, maar (vooral) ook hoe de oma in kwestie zich opstelt.fashionvictim schreef: ↑04-07-2021 18:00Maar dit is natuurlijk onzin. Natuurlijk krijgt een kind een betere band met iemand die hij/zij meerdere keren per week intensief ziet dan met iemand waar hij/zij eens per maand een paar uurtjes op bezoek gaat.
Dat ontkennen is ook een beetje raar.
In this mad house we must all survive
zondag 4 juli 2021 om 18:21
Ach ja, ik had het kunnen weten dat op het Vivaforum iedereen altijd de beste relatie heeft met familieleden die hij/zij 1 keer per jaar tijdens een verjaardag ziet, en niks met familieleden die wekelijks komen eten, oppassen, klussen, bakkie doen, etc. Mea culpa.
@TO, maak je niet druk, je kleinkinderen gaan jou juist omdat je ver weg woont automatisch de allerliefste oma vinden! (Wat zou het fijn zijn als dat ook waar was.)
@TO, maak je niet druk, je kleinkinderen gaan jou juist omdat je ver weg woont automatisch de allerliefste oma vinden! (Wat zou het fijn zijn als dat ook waar was.)
Am Yisrael Chai!
zondag 4 juli 2021 om 18:31
Je OP klinkt helemaal niet boos, eerder teleurgesteld en angstig. En jaloers.
Jaloers is behoorlijk voorstelbaar en is geen verboden, slechte emotie hoor.
Hoe omgaan met de gevoelens van afwijzing? Ik denk dat je dat het beste kunt zoeken in oplossingen. Een van de oma’s die ik ken met kleinkinderen in andere werelddelen heeft bijvoorbeeld regelmatig beeldbelcontact. De ander, voor wie dat niet mogelijk is, heeft een eigen brievenlijntje met haar kleinkinderen vanaf de momenten dat dat kon. Niet te vergelijken met koekjebijdetheenaschooltijd, maar een heel eigen, uniek contact.
Sterkte.
Jaloers is behoorlijk voorstelbaar en is geen verboden, slechte emotie hoor.
Hoe omgaan met de gevoelens van afwijzing? Ik denk dat je dat het beste kunt zoeken in oplossingen. Een van de oma’s die ik ken met kleinkinderen in andere werelddelen heeft bijvoorbeeld regelmatig beeldbelcontact. De ander, voor wie dat niet mogelijk is, heeft een eigen brievenlijntje met haar kleinkinderen vanaf de momenten dat dat kon. Niet te vergelijken met koekjebijdetheenaschooltijd, maar een heel eigen, uniek contact.
Sterkte.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
zondag 4 juli 2021 om 18:35
Als je heel stellig iets onzin noemt, ja, dan had je dat kunnen weten
zondag 4 juli 2021 om 18:39
Het verdriet en de jaloezie is er, daar moet je doorheen. Afscheid nemen van de manier waarop je dacht oma te gaan zijn.
En van daaruit een nieuw positief plan maken hoe je nu oma gaat zijn.
Als je iets haalt uit de verhalen hierboven is dat de kleinkinderen het warme herinneringen hebben aan de warme, vrolijke oma die échte aandacht geeft en leuke dingen met ze doet.
Jij hebt alleen maar invloed op wat voor oma jij gaat zijn.
En van daaruit een nieuw positief plan maken hoe je nu oma gaat zijn.
Als je iets haalt uit de verhalen hierboven is dat de kleinkinderen het warme herinneringen hebben aan de warme, vrolijke oma die échte aandacht geeft en leuke dingen met ze doet.
Jij hebt alleen maar invloed op wat voor oma jij gaat zijn.
zondag 4 juli 2021 om 18:43
Ik zou het wel echt onwijs beklemmend vinden als mijn ouders achter me aan zouden verhuizen. Druk voelen om ze te helpen met integreren in de nieuwe omgeving , druk voelen om ze vaker over de vloer te hebben dan ik anders misschien wel had gewenst, druk voelen om ze toch maar te laten oppassen ook al wilde ik eigenlijk misschien wel liever professionele oppas, enzovoorts. Zit vast is mijn eigen hoofd, maar ik zou er niet erg blij mee zijn.
zondag 4 juli 2021 om 18:45
Maar dan zou je er vast ook niet vrijwillig voor kiezen om in de buurt van je schoonouders te gaan wonen, of wel?ldp schreef: ↑04-07-2021 18:43Ik zou het wel echt onwijs beklemmend vinden als mijn ouders achter me aan zouden verhuizen. Druk voelen om ze te helpen met integreren in de nieuwe omgeving , druk voelen om ze vaker over de vloer te hebben dan ik anders misschien wel had gewenst, druk voelen om ze toch maar te laten oppassen ook al wilde ik eigenlijk misschien wel liever professionele oppas, enzovoorts. Zit vast is mijn eigen hoofd, maar ik zou er niet erg blij mee zijn.
Am Yisrael Chai!
zondag 4 juli 2021 om 18:53
Ik zou inderdaad ook echt niet willen dat mijn ouders achter me aan zouden verhuizen. Dan durf je toch ook nooit van je leven meer te verhuizen als er toch een andere baan komt of je ziet elders een nog leuker huis oid.ldp schreef: ↑04-07-2021 18:43Ik zou het wel echt onwijs beklemmend vinden als mijn ouders achter me aan zouden verhuizen. Druk voelen om ze te helpen met integreren in de nieuwe omgeving , druk voelen om ze vaker over de vloer te hebben dan ik anders misschien wel had gewenst, druk voelen om ze toch maar te laten oppassen ook al wilde ik eigenlijk misschien wel liever professionele oppas, enzovoorts. Zit vast is mijn eigen hoofd, maar ik zou er niet erg blij mee zijn.
Tenzij de ouders totaal niet honkvast zijn en al 30 x verhuisd en ook weten hoe je ergens weer kunt aarden... mijn eigen ouders zouden nu (65+) niet zo snel meer in een andere plaats hun draai vinden en daar zou ik dan echt last van hebben.
Maar ik snap TO zeker wel. Zelf heb ik 1 neefje nu (kind van zus) en die woont ook niet in de buurt. Ik moet echt mijn best doen om dingen te plannen anders gaan de weken voorbij en wordt hij heel snel groot... Maar ik doe dan ook mijn best, ik heb het er voor over.
Misschien dat het reizen met de trein ook wel went, TO, als je er een hele dag voor uittrekt. Als je probeert om buiten de spits te gaan, en gewoon een paar keer 'oefent' met de hele reis. (dat je blindelings weet waar en hoe laat je moet overstappen etc) Het is niet anders en je kunt er maar beter het beste van maken.
Je kunt méér.
zondag 4 juli 2021 om 18:58
Sorry, ik zie dat ik nu ook met ongevraagde tips kom
In het geval van de band met mijn neefje helpt het me dat ik weet dat ze me wel tegemoet komen als ik wil komen. Dan doen ze wel hun best om samen een datum en tijd af te spreken. Dat voelt al minder ver weg dan iemand die om de hoek woont maar die nooit tijd heeft.
Misschien bespreekbaar maken dat je het kleinkind niet 'automatisch' zult zien maar wel echt je best wilt doen om regelmatig langs te gaan. Ze worden zo snel groot en ik snap dat je niet teveel wilt missen daarvan.
In het geval van de band met mijn neefje helpt het me dat ik weet dat ze me wel tegemoet komen als ik wil komen. Dan doen ze wel hun best om samen een datum en tijd af te spreken. Dat voelt al minder ver weg dan iemand die om de hoek woont maar die nooit tijd heeft.
Misschien bespreekbaar maken dat je het kleinkind niet 'automatisch' zult zien maar wel echt je best wilt doen om regelmatig langs te gaan. Ze worden zo snel groot en ik snap dat je niet teveel wilt missen daarvan.
Je kunt méér.
zondag 4 juli 2021 om 19:02
(gemiddeld). Dat de andere opa en oma dichterbij wonen, wil niet per se zeggen dat ze je kleinkind dus vaker zien he 
zondag 4 juli 2021 om 19:06
Met verbazing lees ik, als oma, eerlijk gezegd dit topic. Iemand schreef het 'kinderen vliegen uit'. Veel oma's en opa's hebben toch ook hun leven, werk en niet om de hoek bij hun (klein)kinderen?
Natuurlijk wil je een goede band met je kleinkinderen, er zijn voor je kinderen. Mijn ervaring is dat juist de intensieve en gezellige logeerpartijen bij ons in het buitenland een speciale band schepte. Geen 2 uur OV maar 5 uur vliegen.
Kinderen trots op hun ouders, wij op hen. Echt het beste voorbeeld voor mijn kleindochters is een oma die leeft en niet claimt.
Natuurlijk wil je een goede band met je kleinkinderen, er zijn voor je kinderen. Mijn ervaring is dat juist de intensieve en gezellige logeerpartijen bij ons in het buitenland een speciale band schepte. Geen 2 uur OV maar 5 uur vliegen.
Kinderen trots op hun ouders, wij op hen. Echt het beste voorbeeld voor mijn kleindochters is een oma die leeft en niet claimt.
Alles sal reg kom
zondag 4 juli 2021 om 19:07
Ik kan je uit eigen ervaring zeggen dat dat hier geen rol speelt. Ene oma heeft 4 jaar lang wekelijks op dochter gepast en woont dus vlakbij. En eigenlijk gaat ze dus liever naar de oma ver weg die ze eens in de 6-8 weken zag.fashionvictim schreef: ↑04-07-2021 18:10ik heb geen idee. Maar zeker bij kleine kinderen bepaalt frequentie van elkaar zien wel degelijk het gemak en de gezelligheid in het contact.
zondag 4 juli 2021 om 19:32
Nee hoor. Mijn kinderen hebben een hele goeie relatie met hun opa en oma terwijl we 10.000 km verder wonen. Ze spreken elkaar meerdere keren per week via FaceTime en zijn laatst 6 weken op bezoek geweest. Zijn echt gek op elkaar.fashionvictim schreef: ↑04-07-2021 18:10ik heb geen idee. Maar zeker bij kleine kinderen bepaalt frequentie van elkaar zien wel degelijk het gemak en de gezelligheid in het contact.
zondag 4 juli 2021 om 19:34
Ik zal dan wel hele aparte baby's gehad hebben. Die herkenden de familie die in het buitenland woonde gewoon niet als ze die al een half jaar niet gezien hadden en werden helemaal wild als de familie die ze elke week zagen de kamer in kwam.
Laten we hopen voor TO dat haar dochter net zulke baby's als die van jullie krijgt dan.
Laten we hopen voor TO dat haar dochter net zulke baby's als die van jullie krijgt dan.
Am Yisrael Chai!
zondag 4 juli 2021 om 19:46
Ik kan je alleen mijn ervaring geven met wonen aan de andere kant van de wereld en dat gaat met m’n 2.5 jarige heel goed. Ze spreken elkaar vaak via FaceTime en als we elkaar in het echt zien is het kwaliteitstijd voor een paar weken. Dochter herkent ook alles in hun huis door FaceTimefashionvictim schreef: ↑04-07-2021 19:34Ik zal dan wel hele aparte baby's gehad hebben. Die herkenden de familie die in het buitenland woonde gewoon niet als ze die al een half jaar niet gezien hadden en werden helemaal wild als de familie die ze elke week zagen de kamer in kwam.
Laten we hopen voor TO dat haar dochter net zulke baby's als die van jullie krijgt dan.
zondag 4 juli 2021 om 19:53
Ach kom, het is gewoon weer andersom dag. Jeweetwel.fashionvictim schreef: ↑04-07-2021 19:34Ik zal dan wel hele aparte baby's gehad hebben. Die herkenden de familie die in het buitenland woonde gewoon niet als ze die al een half jaar niet gezien hadden en werden helemaal wild als de familie die ze elke week zagen de kamer in kwam.
Laten we hopen voor TO dat haar dochter net zulke baby's als die van jullie krijgt dan.
TO, het is wel echt zo dat voor kleine kinderen vertrouwd zijn heel veel uitmaakt.
Mijn zoontje is nu een verlegen peuter van bijna 3 en zijn beide oma’s en tante/oom die we vrijwel wekelijks zien zijn naast man en ikzelf de enige personen waar hij op afrent en niet bij hoeft op te warmen maar meteen ‘los’ is.
Ik snap je gevoel dus heel goed en ik zou zeker proberen zolang je kleindochter nog klein is te investeren in de reis om elkaar heel regelmatig te zien. En hoe groter ze wordt, hoe makkelijker.
zondag 4 juli 2021 om 20:31
Ik woonde altijd een stuk verder van mijn ouders dan mijn broers en zussen met hun kinderen. Maar ik heb ik denk juist daardoor heel leuk contact met mijn ouders. Want als ze komen, wippen ze niet even aan. Ze komen altijd de hele dag of zelfs een weekend en zijn dan zelf vrij en echt op bezoek. Andersom ook als wij bij hen zijn. Daardoor hebben we juist tijd voor elkaar en fijne gesprekken. Je kleinkind is nu nog klein, maar straks wil hij/zij misschien wel komen logeren, of ga jij daar logeren en lekker helpen.
zondag 4 juli 2021 om 20:35
Ja, ook hier een Vivaforumlid dat een betere band had met oma in zuid-Amerika dan met opa en oma in Gelderland. De peutertijd herinner ik me niet meer. De rest van m’n jeugd wel.fashionvictim schreef: ↑04-07-2021 18:21Ach ja, ik had het kunnen weten dat op het Vivaforum iedereen altijd de beste relatie heeft met familieleden die hij/zij 1 keer per jaar tijdens een verjaardag ziet, en niks met familieleden die wekelijks komen eten, oppassen, klussen, bakkie doen, etc. Mea culpa.
@TO, maak je niet druk, je kleinkinderen gaan jou juist omdat je ver weg woont automatisch de allerliefste oma vinden! (Wat zou het fijn zijn als dat ook waar was.)
zondag 4 juli 2021 om 21:01
Bij ons is het geen 1 keer per jaar, maar om de 6/8 weken. En nee, ik zit hier niet te liegen over de band die dochter heeft met die opa en omafashionvictim schreef: ↑04-07-2021 18:21Ach ja, ik had het kunnen weten dat op het Vivaforum iedereen altijd de beste relatie heeft met familieleden die hij/zij 1 keer per jaar tijdens een verjaardag ziet, en niks met familieleden die wekelijks komen eten, oppassen, klussen, bakkie doen, etc. Mea culpa.
ga er van uit dat de rest dat ook niet doet hier.
zondag 4 juli 2021 om 21:46
Gevoelens zitten in je, die kunnen wij niet veranderen.
Dat gezegd hebbende; als ik zelf terugkijk op de band met mijn grootouders (ik zag beiden even vaak, woonden allemaal ver weg), dan had ik de beste band met de grootouders waar ik het vaakst kwam te logeren (de andere opa en oma hadden geen logeerkamer). Ik had dan de volledige aandacht en we gingen leuke dingen doen. Toen ik ging puberen (en daarna) had ik niet meer echt de behoefte om grootouders te bezoeken.
Als ik kijk naar zoon, heeft ook hij de leukste herinneringen aan de grootouders waar hij het vaakst logeerde. Ook om dezelfde reden; hij had de volledige aandacht en ze gingen leuke dingen doen. De andere grootouders zag hij vaker, maar dan kwamen we als gezin op bezoek en moest hij zichzelf even vermaken, terwijl de ‘grote mensen’ in gesprek waren. Bij grootouders die hij het meest zag kon ook nooit iets, alles moest superschoon en super opgeruimd blijven en kon hij niet zichzelf zijn. Daar heeft hij ook nooit gelogeerd. Overigens was ook bij hem de behoefte om grootouders te bezoeken voorbij tijdens/na de puberteit.
Dus, in aansluiting op wat een aantal anderen al schreven, denk ik niet zozeer dat de frequentie van elkaar zien de band met de kleinkinderen maakt, maar meer de quality-time die je met elkaar hebt!
Dat gezegd hebbende; als ik zelf terugkijk op de band met mijn grootouders (ik zag beiden even vaak, woonden allemaal ver weg), dan had ik de beste band met de grootouders waar ik het vaakst kwam te logeren (de andere opa en oma hadden geen logeerkamer). Ik had dan de volledige aandacht en we gingen leuke dingen doen. Toen ik ging puberen (en daarna) had ik niet meer echt de behoefte om grootouders te bezoeken.
Als ik kijk naar zoon, heeft ook hij de leukste herinneringen aan de grootouders waar hij het vaakst logeerde. Ook om dezelfde reden; hij had de volledige aandacht en ze gingen leuke dingen doen. De andere grootouders zag hij vaker, maar dan kwamen we als gezin op bezoek en moest hij zichzelf even vermaken, terwijl de ‘grote mensen’ in gesprek waren. Bij grootouders die hij het meest zag kon ook nooit iets, alles moest superschoon en super opgeruimd blijven en kon hij niet zichzelf zijn. Daar heeft hij ook nooit gelogeerd. Overigens was ook bij hem de behoefte om grootouders te bezoeken voorbij tijdens/na de puberteit.
Dus, in aansluiting op wat een aantal anderen al schreven, denk ik niet zozeer dat de frequentie van elkaar zien de band met de kleinkinderen maakt, maar meer de quality-time die je met elkaar hebt!
zondag 4 juli 2021 om 21:58
Hier zelfde ervaring. Mijn kinderen zijn 12000 km verderop geboren en hebben de eerste jaren van hun leven daar doorgebracht. Opa's en oma's vonden dat jammer en ver weg, maar voor de kinderen maakte het niets uit, ze waren dol op hun grootouders zowel op scherm als In het echt. En wat iemand al zei, juist intensieve logeerpartijen over en weer versterken band veel meer dan af en toe een uurtje op bezoek. Dat merk ik nu nog bij broer die in Italië woont. Als hij in NL is, is hij er echt en hebben we quality time samen. Veel intensiever dan ander familielid waarmee je 1x per maand koffie drinkt.Ellebowie schreef: ↑04-07-2021 19:46Ik kan je alleen mijn ervaring geven met wonen aan de andere kant van de wereld en dat gaat met m’n 2.5 jarige heel goed. Ze spreken elkaar vaak via FaceTime en als we elkaar in het echt zien is het kwaliteitstijd voor een paar weken. Dochter herkent ook alles in hun huis door FaceTime
Wij wonen inmiddels in hetzelfde dorp als mijn schoonouders maar we spreken ze nu veel minder omdat we niet meer facetimen. Door de vroegere logeerpartijen voelt hun huis voor de kinderen wel helemaal vertrouwd, ze zijn daar echt thuis en hebben er zelfs nog een eigen logeerkamer. Zelfde geldt trouwens voor hun andere opa en oma die nog wel 200km van ons vandaan wonen, maar we/ze gaan vrijwel elke schoolvakantie nog daar logeren.
