
Ik zit er doorheen en voel me depressief
maandag 11 maart 2019 om 03:32
Ik durfde eerst niet hier iets op het forum te zetten maar ik weet niet meer waar ik mijn verhaal kwijt kan. Ik zit er helemaal doorheen en vind het leven steeds minder leuk, soms denk ik dat ik in een depressie zit.
Het is een lang verhaal maar ten eerste ben ik door een autoimmuun ziekte uit het werk en zit dus veel thuis. Mijn vader is twee jaar overleden na een nare slopende ziekte. Daar begon eigenlijk de ellende ook. Toen we al wisten dat hij zou overlijden kreeg ik een berichtje, iemand had gezien dat een van mijn beste vriendinnen met mijn vriend zoende. Ik was er kapot van, het was al de tweede keer. Ze is erg in de slachtoffer rol gegaan en deed er laconiek over. Ze heeft ook gezegd dat ze een soort van jaloers was. Ik koos ervoor om bij mijn vriend te blijven. Hij heeft er veel spijt van en was beide keren erg dronken. Geen excuus verder maar ik hou erg van hem en hij is verder ook heel goed voor me. Ik heb nu geen contact meer met haar. Nu zijn er binnen korte tijd meedere vrienden van ons geëmigreerd, ja hoe is het mogelijk, maar het is echt zo. Daarnaast wil onze beste vriend geen contact meer met ons door onenigheid met een familielid. Het is een situatie waar ik niks aan kan doen en ik heb ook niks veroorzaakt maar het is een extra drama in mijn leven. Ben er ook achter gekomen dat deze persoon veel leugens verteld heeft.
Zo langzamerhand breekt alles mij op. Mijn ziekte is grillig en ik ben doodop en de ontrouw van mijn vriend kan ik moeilijk los laten. Nu ik zoveel vrienden kwijt ben voel ik me ook enorm alleen en in de steek gelaten.
Het leven voelt zwaar en somber en soms kan ik het allemaal niet meer opbrengen.
Het is een lang verhaal maar ten eerste ben ik door een autoimmuun ziekte uit het werk en zit dus veel thuis. Mijn vader is twee jaar overleden na een nare slopende ziekte. Daar begon eigenlijk de ellende ook. Toen we al wisten dat hij zou overlijden kreeg ik een berichtje, iemand had gezien dat een van mijn beste vriendinnen met mijn vriend zoende. Ik was er kapot van, het was al de tweede keer. Ze is erg in de slachtoffer rol gegaan en deed er laconiek over. Ze heeft ook gezegd dat ze een soort van jaloers was. Ik koos ervoor om bij mijn vriend te blijven. Hij heeft er veel spijt van en was beide keren erg dronken. Geen excuus verder maar ik hou erg van hem en hij is verder ook heel goed voor me. Ik heb nu geen contact meer met haar. Nu zijn er binnen korte tijd meedere vrienden van ons geëmigreerd, ja hoe is het mogelijk, maar het is echt zo. Daarnaast wil onze beste vriend geen contact meer met ons door onenigheid met een familielid. Het is een situatie waar ik niks aan kan doen en ik heb ook niks veroorzaakt maar het is een extra drama in mijn leven. Ben er ook achter gekomen dat deze persoon veel leugens verteld heeft.
Zo langzamerhand breekt alles mij op. Mijn ziekte is grillig en ik ben doodop en de ontrouw van mijn vriend kan ik moeilijk los laten. Nu ik zoveel vrienden kwijt ben voel ik me ook enorm alleen en in de steek gelaten.
Het leven voelt zwaar en somber en soms kan ik het allemaal niet meer opbrengen.
maandag 11 maart 2019 om 07:32

woensdag 13 maart 2019 om 04:17
Bedankt voor de reacties.
Ik kan het niet aan veel mensen kwijt. En heb er wel over gedacht om hulp te zoeken. Ben wel eerder bij de huisarts geweest hierom maar dat zijn 3 gesprekken bij een psycholoog en dan vinden ze het wel weer klaar. Misschien is het niet erg genoeg. Daarom durf ik ook niet zo snel weer te gaan. Ik voel me snel een klager en houdt me meestal sterk voor de buitenwereld.
Ik kan het niet aan veel mensen kwijt. En heb er wel over gedacht om hulp te zoeken. Ben wel eerder bij de huisarts geweest hierom maar dat zijn 3 gesprekken bij een psycholoog en dan vinden ze het wel weer klaar. Misschien is het niet erg genoeg. Daarom durf ik ook niet zo snel weer te gaan. Ik voel me snel een klager en houdt me meestal sterk voor de buitenwereld.
woensdag 13 maart 2019 om 04:21
Shirley34 schreef: ↑11-03-2019 07:38Hoi,
Ik heb je een pb gestuurd,maar ik kan niet zien of die verstuurd is/ontvangen is?
Ik herken veel in je verhaal.
Mocht je de behoefte hebben mag je me altijd een berichtje sturen.
Heel veel sterkte met alles![]()
Ik heb geen bericht in mijn inbox. Bedankt voor je reactie!
En inderdaad wellicht met een psycholoog gaan praten is ook een goede tip.
donderdag 14 maart 2019 om 23:56
Ten eerste;jij moet aangeven of die gesprekken genoeg zijn, blijkbaar heb je meer nodig dan datNieuwopditforum123 schreef: ↑13-03-2019 04:17Bedankt voor de reacties.
Ik kan het niet aan veel mensen kwijt. En heb er wel over gedacht om hulp te zoeken. Ben wel eerder bij de huisarts geweest hierom maar dat zijn 3 gesprekken bij een psycholoog en dan vinden ze het wel weer klaar. Misschien is het niet erg genoeg. Daarom durf ik ook niet zo snel weer te gaan. Ik voel me snel een klager en houdt me meestal sterk voor de buitenwereld.
Het is niet niks wat je voor je kiezen hebt gekregen.
Zoek een goede psycholoog IPV bijvoorbeeld een praktijkondersteuner,investeer in jezelf,je bent het waard