Psyche
alle pijlers
Ik zit hier echt mee, hoe help je iemand met een depressie?
donderdag 9 februari 2017 om 08:51
Mijn zus van 31 jaar is depressief, zij heeft nooit op haar zelf gewoond, nooit een vriend gehad (ja een online vriend die ze nooit heeft gezien) en heeft geen werkervaring, wel 1 diploma van niveau 2. Voor de rest zit ze heel de dag thuis te niksen en internet, ze gaat nooit vakantie, leeft van een uitkering. Ik wil haar helpen maar weet niet hoe, ik ben bang dat ze ooit overlijd (zelfmoordpoging) en dan ga ik mij zo schuldig voelen, mijn moeder doet er ook niks aan. Mijn zus is altijd een moederskindje geweest. Ze heeft ook geen vrienden want ze gaat nooit naar buiten.
donderdag 9 februari 2017 om 08:59
Wat wil je doen dan? En waarom?
Het klinkt alsof je haar wilt redden, alsof je als je dat niet doet, schuld voelt aan haar ellende. Je zegt dat je moeder niks doet. Waarom is dat zo denk je?
Mensen die zo diep depressief zijn dat ze niet in staat zijn om iets van het leven te maken zijn vooral gebaat bij professionele hulp. En bij mensen in hun omgeving die accepteren dat de wereld er voor hun zo uit ziet, en die niet voortdurend aan ze lopen te trekken. Accepteer en hou van je zus zoals ze is.
Het klinkt alsof je haar wilt redden, alsof je als je dat niet doet, schuld voelt aan haar ellende. Je zegt dat je moeder niks doet. Waarom is dat zo denk je?
Mensen die zo diep depressief zijn dat ze niet in staat zijn om iets van het leven te maken zijn vooral gebaat bij professionele hulp. En bij mensen in hun omgeving die accepteren dat de wereld er voor hun zo uit ziet, en die niet voortdurend aan ze lopen te trekken. Accepteer en hou van je zus zoals ze is.
donderdag 9 februari 2017 om 09:06
quote:patchouli_ schreef op 09 februari 2017 @ 08:59:
Wat wil je doen dan? En waarom?
Het klinkt alsof je haar wilt redden, alsof je als je dat niet doet, schuld voelt aan haar ellende. Je zegt dat je moeder niks doet. Waarom is dat zo denk je?
Mensen die zo diep depressief zijn dat ze niet in staat zijn om iets van het leven te maken zijn vooral gebaat bij professionele hulp. En bij mensen in hun omgeving die accepteren dat de wereld er voor hun zo uit ziet, en die niet voortdurend aan ze lopen te trekken. Accepteer en hou van je zus zoals ze is.Het is gewoon moeilijk om te zien hoe iemand zich zo laat gaan en je kan er gewoon niks aan doen
Wat wil je doen dan? En waarom?
Het klinkt alsof je haar wilt redden, alsof je als je dat niet doet, schuld voelt aan haar ellende. Je zegt dat je moeder niks doet. Waarom is dat zo denk je?
Mensen die zo diep depressief zijn dat ze niet in staat zijn om iets van het leven te maken zijn vooral gebaat bij professionele hulp. En bij mensen in hun omgeving die accepteren dat de wereld er voor hun zo uit ziet, en die niet voortdurend aan ze lopen te trekken. Accepteer en hou van je zus zoals ze is.Het is gewoon moeilijk om te zien hoe iemand zich zo laat gaan en je kan er gewoon niks aan doen
donderdag 9 februari 2017 om 09:14
Je kunt haar niet redden. Naar de huisarts laten gaan. Verder gewoon naast haar gaan staan. Beetje afleiden, begrip tonen maar wel in je rol als haar zus. Daar heeft ze meer aan.
Opvallend wel dat je OP gaat over alles dat ze niet heeft. En niet over hoe ze zich voelt of wat je aan haar merkt. Of ligt dat allemaal aan de depressie?
Opvallend wel dat je OP gaat over alles dat ze niet heeft. En niet over hoe ze zich voelt of wat je aan haar merkt. Of ligt dat allemaal aan de depressie?
donderdag 9 februari 2017 om 09:21
quote:louise2606 schreef op 09 februari 2017 @ 09:06:
[...]
Het is gewoon moeilijk om te zien hoe iemand zich zo laat gaan en je kan er gewoon niks aan doenDat is ook moeilijk. Maar als je er iets aan kon doen had ze dat zelf al gedaan of had je moeder dat wel gedaan. Niet alles in het leven is te verhelpen. Daarom is het belangrijk dat je haar neemt zoals ze is. Er zijn vast al genoeg mensen die dat niet doen.
[...]
Het is gewoon moeilijk om te zien hoe iemand zich zo laat gaan en je kan er gewoon niks aan doenDat is ook moeilijk. Maar als je er iets aan kon doen had ze dat zelf al gedaan of had je moeder dat wel gedaan. Niet alles in het leven is te verhelpen. Daarom is het belangrijk dat je haar neemt zoals ze is. Er zijn vast al genoeg mensen die dat niet doen.
donderdag 9 februari 2017 om 09:31
Hoe weet je dat ze een depressie heeft? Ik neem aan dat ze dus bij jullie/je moeder woont?
Ga eens in gesprek met je moeder wat haar motivatie is om hier niks mee te doen voor je zus. En verder als het echt een depressie is, moet ze op de eerste plaats zelf hulp willen. Verder moet die hulp echt van professionals komen.
De omgeving kan helpen met een stukje begrip en motivatie. Ik vraag mij dan af hoe ziet je zus het zelf? vind zij ook dat ze dat heeft?
Ga eens in gesprek met je moeder wat haar motivatie is om hier niks mee te doen voor je zus. En verder als het echt een depressie is, moet ze op de eerste plaats zelf hulp willen. Verder moet die hulp echt van professionals komen.
De omgeving kan helpen met een stukje begrip en motivatie. Ik vraag mij dan af hoe ziet je zus het zelf? vind zij ook dat ze dat heeft?
donderdag 9 februari 2017 om 14:38
Ik weet niet of ze depressief is of gewoon geen zin heeft. Wat je zegt, dat ze een moederskindje is zou kunnen meespelen. Sommige moeders, inclusief de mijne, willen hun kinderen afhankelijk houden, waardoor ze het patroon in stand houden.
Als ze er op de een of andere manier alleen voor zou komen te staan zou het wel kunnen veranderen. Dat ze het huis uitgeschopt wordt, moeder ziek wordt of overlijdt of whatever.
Je zou vragen kunnen stellen, over wat ze met haar leven wil. Of meer de provocatieve benaderingswijze, ala Jeffrey Wijnberg, hanteren. Maar meestal werkt het het beste als mensen zichzelf tegenkomen.
Als ze er op de een of andere manier alleen voor zou komen te staan zou het wel kunnen veranderen. Dat ze het huis uitgeschopt wordt, moeder ziek wordt of overlijdt of whatever.
Je zou vragen kunnen stellen, over wat ze met haar leven wil. Of meer de provocatieve benaderingswijze, ala Jeffrey Wijnberg, hanteren. Maar meestal werkt het het beste als mensen zichzelf tegenkomen.
donderdag 9 februari 2017 om 20:39
Nou ik ben depressief. En het enige wat mensen voor mij kunnen doen is vragen: "hoi, kan ik iets voor je doen?". Ik weet het zelf immers het beste. Ik ken jouw zus niet, weten wij veel wat ze wilt.
En verder, misschien kun je eens een boodschapje voor haar doen of een wasje draaien. Dat soort dingen hebben mijn dag weleens gemaakt.
En verder, misschien kun je eens een boodschapje voor haar doen of een wasje draaien. Dat soort dingen hebben mijn dag weleens gemaakt.
