Psyche
alle pijlers
Ingewikkelde relatie met eten
woensdag 28 maart 2018 om 12:35
Ik ben halverwege de 40 en ik denk zo'n 25kg te zwaar tov bovengrens gezonde BMI. Ik heb nogal een ingewikkelde relatie met eten. Misschien wel al heel lang. En ik vraag me af hoe ik dat kan aanpakken. Zelf is het me nog niet gelukt. Ik heb wel een aantal hele succesvolle lijnpogingen gedaan maar kom die kilo's altijd weer aan.
Van mijn 13e tot 23e heb ik gerookt. Veel. Vaak meer dan een pakje per dag. Ik was in die tijd wel heel slank. BMI onder de 20. Toen ik vrij resoluut stopte met eten kwam ik in 2 jaar tijd 20kg aan. Ik zat met die 20kg erbij nog net binnen de grens van een gezonde BMI maar begon toen wel met lijnen. Ik viel 13kg af en kwam die langzaam weer aan en op mijn 30e begon ik, heel stom, weer met roken. Het enige voordeel was dat ik niet meer aankwam.
8 jaar geleden stopte ik voor de tweede keer succesvol met roken en begon de strijd tegen de kilo's weer. Eerst tijdens mijn zwangerschap. 2 jaar later viel ik 20kg af en in 2 jaar tijd ben ik die kilo's weer aangekomen, ben ik weer 15kg afgevallen en er weer 20 aangekomen en inmiddels ben ik tig lijnpogingen verder. Ik begin vol goede moed maar na 1-2 maanden (en soms korter) ga ik weer de mist in. Ik word gek van mezelf.
Het lijkt wel alsof ik geen rem heb. Mijn maaltijden zijn over het algemeen wel gezond maar ik snack veel. Ik snack ook vaak stiekem. En ik wil er vanaf. Als je in een jaar tijd 20kg kan aankomen heb je dan een eetverslaving? En hoe zou ik dit aan kunnen pakken? Ik ben natuurlijk enorm bang dat ALS het me lukt om die 25kg weer kwijt te raken - wat echt geen makkie wordt en waar ik zo geen zin in heb - het me niet gaat lukken om ze eraf te houden. Ik moet er tenslotte wel bij zeggen dat ik sinds mijn zwangerschap heel veel drama en stress heb gehad in mijn leven en nog heb. Ik vlucht vaak in eten. Als troost.
Wie herkent dit en heeft er bruikbare tips voor me?
Van mijn 13e tot 23e heb ik gerookt. Veel. Vaak meer dan een pakje per dag. Ik was in die tijd wel heel slank. BMI onder de 20. Toen ik vrij resoluut stopte met eten kwam ik in 2 jaar tijd 20kg aan. Ik zat met die 20kg erbij nog net binnen de grens van een gezonde BMI maar begon toen wel met lijnen. Ik viel 13kg af en kwam die langzaam weer aan en op mijn 30e begon ik, heel stom, weer met roken. Het enige voordeel was dat ik niet meer aankwam.
8 jaar geleden stopte ik voor de tweede keer succesvol met roken en begon de strijd tegen de kilo's weer. Eerst tijdens mijn zwangerschap. 2 jaar later viel ik 20kg af en in 2 jaar tijd ben ik die kilo's weer aangekomen, ben ik weer 15kg afgevallen en er weer 20 aangekomen en inmiddels ben ik tig lijnpogingen verder. Ik begin vol goede moed maar na 1-2 maanden (en soms korter) ga ik weer de mist in. Ik word gek van mezelf.
Het lijkt wel alsof ik geen rem heb. Mijn maaltijden zijn over het algemeen wel gezond maar ik snack veel. Ik snack ook vaak stiekem. En ik wil er vanaf. Als je in een jaar tijd 20kg kan aankomen heb je dan een eetverslaving? En hoe zou ik dit aan kunnen pakken? Ik ben natuurlijk enorm bang dat ALS het me lukt om die 25kg weer kwijt te raken - wat echt geen makkie wordt en waar ik zo geen zin in heb - het me niet gaat lukken om ze eraf te houden. Ik moet er tenslotte wel bij zeggen dat ik sinds mijn zwangerschap heel veel drama en stress heb gehad in mijn leven en nog heb. Ik vlucht vaak in eten. Als troost.
Wie herkent dit en heeft er bruikbare tips voor me?
Ik heb ook een killer body. Als ik maar lang genoeg op je hoofd blijf zitten ga je dood.
woensdag 28 maart 2018 om 12:50
Mijn dietiste raadt het af om daar zomaar aan te beginnen en daarbij is zij van mening dat het niet echt goed voor je is. Koolhydraten heb je nodig.
woensdag 28 maart 2018 om 12:53
Dat heb ik al eens zonder succes geprobeerd. Ik weet wel echt heel goed hoe ik moet lijnen, calorieen moet tellen, welke gezonde keuzes ik moet maken, etc. Het gaat bij mij mis bij de rem. Die is er de laatste tijd vaak niet.
Ik heb ook een killer body. Als ik maar lang genoeg op je hoofd blijf zitten ga je dood.
woensdag 28 maart 2018 om 12:55
Hier geloof ik eerlijk gezegd niet zo in. Wel dat je ermee succesvol af kan vallen hoor. Mijn buurvrouw is net 20kg afgevallen met geen koolhydraten eten. Maar het gaat mij juist op de lange termijn. Ik denk niet dat ik voor altijd koolhydraten kan en wil schrappen.
Ik heb ook een killer body. Als ik maar lang genoeg op je hoofd blijf zitten ga je dood.
woensdag 28 maart 2018 om 13:01
Ik eet koolhydraten, dagelijks, maar niet veel, 2 volkorenboterhammen en noten, dat is een groot verschil.boannan schreef: ↑28-03-2018 12:55Hier geloof ik eerlijk gezegd niet zo in. Wel dat je ermee succesvol af kan vallen hoor. Mijn buurvrouw is net 20kg afgevallen met geen koolhydraten eten. Maar het gaat mij juist op de lange termijn. Ik denk niet dat ik voor altijd koolhydraten kan en wil schrappen.
Voor mij is het niet iets dat ik maar tijdelijk hoeft te doen, het is levenslang vanwege diabetes en dat vind ik niet erg, want het bevalt me meer dan prima.
Heb nooit honger, moet mezelf er zelfs toe bewegen op tijd te ontbijten, want anders vergeet ik het gewoon en dat komt door wat ik eet, dat verzadigd heel erg goed en dat gevoel van verzadiging houdt heel lang aan.
Het enige dat ik nooit meer eet zijn piepers, pasta, suiker en rijst en daar zijn genoeg alternatieven voor die minstens zo lekker zijn.
Als ik dat had geweten, was ik er jaren eerder mee begonnen.
anoniem_64c64bf305ae7 wijzigde dit bericht op 28-03-2018 13:02
0.44% gewijzigd
woensdag 28 maart 2018 om 13:02
Koolhydraatarm en keto zouden beide kunnen helpen. Het zijn echter geen kortetermijn oplossingen.
Als je aangeeft koolhydraten niet voor altijd sterk te verminderen (volledig schrappen hoeft niet), dan denk ik niet dat daar de oplossing in zit.
Heb je echt honger of is het meer eten uit gewoonte?
Als je aangeeft koolhydraten niet voor altijd sterk te verminderen (volledig schrappen hoeft niet), dan denk ik niet dat daar de oplossing in zit.
Heb je echt honger of is het meer eten uit gewoonte?
I'm not lazy
I'm on energy saving mode
I'm on energy saving mode
woensdag 28 maart 2018 om 13:04
Als je die koolhydraten vervangt door andere calorieën maakt het allemaal niks uit.
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
woensdag 28 maart 2018 om 13:04
De problematische verhouding met voedsel en de onstilbare honger herken ik heel erg. Ik heb daarnaast de neiging eten te gebruiken om te troosten en te belonen.
Ik vind het lastig. Op zich is het niet moeilijk, jij en ik zijn intelligent genoeg, we zouden toch moeten weten hoe het hoort, waarom doen we het dan niet?
Ik ben begonnen met een skeer eetpatroon en ik noem het geen dieet. Een beetje het eetpatroon waarmee ik opgegroeid ben. Het lijkt te werken, ik heb geen echte trek en ik kan het aardig volhouden. Ik ben alleen stikchagrijnig en drentelig, vooral 's avonds, omdat ik gewoon iets vets/zoets/zouts in mijn muil wil stoppen.
Ik vind het lastig. Op zich is het niet moeilijk, jij en ik zijn intelligent genoeg, we zouden toch moeten weten hoe het hoort, waarom doen we het dan niet?
Ik ben begonnen met een skeer eetpatroon en ik noem het geen dieet. Een beetje het eetpatroon waarmee ik opgegroeid ben. Het lijkt te werken, ik heb geen echte trek en ik kan het aardig volhouden. Ik ben alleen stikchagrijnig en drentelig, vooral 's avonds, omdat ik gewoon iets vets/zoets/zouts in mijn muil wil stoppen.
woensdag 28 maart 2018 om 13:07
Ik zou het er niet voor over hebben om ze zo te voelen. Knap dat je het volhoudt!vrouwjagersma schreef: ↑28-03-2018 13:04De problematische verhouding met voedsel en de onstilbare honger herken ik heel erg. Ik heb daarnaast de neiging eten te gebruiken om te troosten en te belonen.
Ik vind het lastig. Op zich is het niet moeilijk, jij en ik zijn intelligent genoeg, we zouden toch moeten weten hoe het hoort, waarom doen we het dan niet?
Ik ben begonnen met een skeer eetpatroon en ik noem het geen dieet. Een beetje het eetpatroon waarmee ik opgegroeid ben. Het lijkt te werken, ik heb geen echte trek en ik kan het aardig volhouden. Ik ben alleen stikchagrijnig en drentelig, vooral 's avonds, omdat ik gewoon iets vets/zoets/zouts in mijn muil wil stoppen.
woensdag 28 maart 2018 om 13:19
Dat hoeft helemaal niet.Celaena_Aelin schreef: ↑28-03-2018 13:12In feite is het een psychisch probleem wat zich uit in eten. Eten is het symptoom.
Al eens bij een psycholoog geweest om over dit probleem te praten?
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
woensdag 28 maart 2018 om 13:20
En na die week?
woensdag 28 maart 2018 om 13:37
vrouwjagersma schreef: ↑28-03-2018 13:33Dan ga ik verder. Ik ben nog maar een week bezig. Ik moet voor altijd zo eten. Er is geen andere oplossing. Ja, doodgaan, maar dat is ook zo definitief.
dat wist ik niet. Het had gekund dat je na die week iets anders moest/ging proberen ofzo. Ik hoop dat je je gauw wat beter voelt.
woensdag 28 maart 2018 om 13:46
Boannan, jij maakt zoveel mee. Ik begrijp dat je aan je eetpatroon wilt werken. Ik vraag mij alleen af of dat op dit moment het goede moment is. Lees dat je je een maand geleden af vroef of je overspannen was. Heb je daar inmiddels duidelijkheid in?
Jij hebt zoveel stress en zorgen, heb je daar psygische begeleiding bij? Praat eens met haar over hetgeen je in de openingspost schrijft.
Jij hebt zoveel stress en zorgen, heb je daar psygische begeleiding bij? Praat eens met haar over hetgeen je in de openingspost schrijft.
woensdag 28 maart 2018 om 13:59
Dank voor jullie reacties. Per volgende week is 1 belangrijke stressfactor weg namelijk mijn werk. Ik heb mijn baan opgezegd om hopelijk uit deze negatieve spiraal te komen. Ik ga voorlopig even niet werken. Dus ik heb vanaf volgende week opeens veel tijd om te gaan bewegen en de juiste keuzes te maken op gebied van eten. Dat is een belangrijk begin. De stress en zorgen rondom ons kind kan ik uiteraard niet veranderen maar zo hoop ik in elk geval meer ruimte te hebben voor mezelf.
Ik ga ook met een psycholoog praten en zal dit meenemen. Met het eten gaat het namelijk echt tussen mijn oren mis. Ik ben onverzadigbaar lijkt wel. En dat is het verschil tussen mij en de meeste slanke mensen denk ik. Of ik dat kan veranderen weet ik niet. Ik weet wel dat ik het moet proberen want het beeld wat ik nu in de spiegel zie geeft mij ook stress/maakt mij ongelukkig.
Ik ga ook met een psycholoog praten en zal dit meenemen. Met het eten gaat het namelijk echt tussen mijn oren mis. Ik ben onverzadigbaar lijkt wel. En dat is het verschil tussen mij en de meeste slanke mensen denk ik. Of ik dat kan veranderen weet ik niet. Ik weet wel dat ik het moet proberen want het beeld wat ik nu in de spiegel zie geeft mij ook stress/maakt mij ongelukkig.
Ik heb ook een killer body. Als ik maar lang genoeg op je hoofd blijf zitten ga je dood.
woensdag 28 maart 2018 om 14:41
Dus je ruilt steeds de ene verslaving in voor de andere? Je rookte veel en je snackt veel. Er zijn veel momenten op de dag waarop je behoefte hebt aan iets. En je schrijft het al, eten is vaak een vlucht of troost. Dat is genoeg voor een 'verslaving' (lees ook: copingsmechanisme).
Hier vanaf komen heeft altijd twee componenten:
- Eten: ook al wil je afvallen je moet echt voldoende en stabiel blijven eten en een gezond eetpatroon hanteren. Diëten is een lastige tijdens zo'n proces en niet aan te raden als het even kan, zo ook compenseren bij overeten (die neiging is er natuurlijk, omdat je ook wil afvallen).
- Gevoelsleven: daar moet je iets mee, want de behoeftes die jouw eet- (of rook-) gedrag sturen zijn er wél en die hebben aandacht nodig. Wat vrouwjagersma schrijft, je bent intelligent genoeg, dus weten hoe het werkt is niet waar de oplossing zit (dat is van belang voor het eetcomponent, maar niet voor het gevoelscomponent). Hoe je omgaat met je gevoelens en behoeftes is belangrijk.
Oh, wacht ik zie nu pas dat dit topic van jou is! Dit is wel een steeds terugkerend thema hè? Niet zo zeer het eten, maar wel de stress en het omgaan met jezelf. En steeds geef je die laatste te weinig prioriteit. Er is altijd iets belangrijkers. Dat je ruimte hebt gecreëerd nu door je baan op te zeggen is misschien wel een goed begin inderdaad. Dapper van je, lijkt me geen makkelijke beslissing.
Hier vanaf komen heeft altijd twee componenten:
- Eten: ook al wil je afvallen je moet echt voldoende en stabiel blijven eten en een gezond eetpatroon hanteren. Diëten is een lastige tijdens zo'n proces en niet aan te raden als het even kan, zo ook compenseren bij overeten (die neiging is er natuurlijk, omdat je ook wil afvallen).
- Gevoelsleven: daar moet je iets mee, want de behoeftes die jouw eet- (of rook-) gedrag sturen zijn er wél en die hebben aandacht nodig. Wat vrouwjagersma schrijft, je bent intelligent genoeg, dus weten hoe het werkt is niet waar de oplossing zit (dat is van belang voor het eetcomponent, maar niet voor het gevoelscomponent). Hoe je omgaat met je gevoelens en behoeftes is belangrijk.
Oh, wacht ik zie nu pas dat dit topic van jou is! Dit is wel een steeds terugkerend thema hè? Niet zo zeer het eten, maar wel de stress en het omgaan met jezelf. En steeds geef je die laatste te weinig prioriteit. Er is altijd iets belangrijkers. Dat je ruimte hebt gecreëerd nu door je baan op te zeggen is misschien wel een goed begin inderdaad. Dapper van je, lijkt me geen makkelijke beslissing.
