Psyche
alle pijlers
Is dit herbeleving?
donderdag 28 januari 2021 om 20:47
Vorig jaar heb ik een uitgebreid onderzoek naar ASS gehad. Hier kwam uit naar voren dat ik geen ASS heb, maar wel veel trauma's. Ik kon niet de diagnose PTSS krijgen omdat ik geen flashbacks heb. Sindsdien ben ik er meer op gaan letten en vraag ik me af of er een ander soort herbeleving bestaat.
Dit soort situaties overkomen mij meerdere keren per maand:
Afgelopen dinsdag heeft mijn schoonzus iets achter mijn rug om gedaan, waar is gigantisch door gekwetst ben. Ik zak helemaal weg in negatieve gedachten over mezelf en kan alleen nog maar huilen en schreeuwen. Mijn hele lijf doet pijn. Dit kan gerust een half uur duren. Vanavond kwam de situatie weer bij me op en weer moest ik ontzettend huilen.
Ik weet dat het verdriet dat ik voel niet rechtstreeks gekoppeld is aan dit incident. Maar dat er oude pijn wordt opgerakeld. Is dit een vorm van herbeleving?
Dit soort situaties overkomen mij meerdere keren per maand:
Afgelopen dinsdag heeft mijn schoonzus iets achter mijn rug om gedaan, waar is gigantisch door gekwetst ben. Ik zak helemaal weg in negatieve gedachten over mezelf en kan alleen nog maar huilen en schreeuwen. Mijn hele lijf doet pijn. Dit kan gerust een half uur duren. Vanavond kwam de situatie weer bij me op en weer moest ik ontzettend huilen.
Ik weet dat het verdriet dat ik voel niet rechtstreeks gekoppeld is aan dit incident. Maar dat er oude pijn wordt opgerakeld. Is dit een vorm van herbeleving?
vrijdag 29 januari 2021 om 21:03
Ik denk dat het verschil tussen ptss en een persoonlijkheidsstoornis meer zit in de manier waarop je met de "trauma's" omgaat en het op jezelf betrekt. Bij een persoonlijkheidsstoornis zit een emotie, idee of beleving (van bv een ander, de wereld of jezelf) helemaal in je persoonlijkheid verweven en ben je het als het ware bijna geworden. Bij ptss is dat (naar mijn idee) veel minder het geval.
niks moet en alles mag
vrijdag 29 januari 2021 om 21:10
Hoi Perkele, ik denk dat ik vrij goed weet waarom ik me zo voel. Dat heeft deels te maken met mijn slechte jeugd en deels met de afgelopen jaren die heel heftig waren.Perkele schreef: ↑29-01-2021 00:19Ik denk dat het belangrijk is om te ontdekken waarom je je zo voelt, hoe je het kan voorkomen en hoe je negatieve herinneringen kan neutraliseren. Bijv. door het uit te praten. Dat soort dingen kunnen heel goed helpen. Het klopt dat EMDR kan helpen bij trauma, maar niet als er een diepere onderliggende structuur is die in je persoonlijkheid zit.
Voorkomen kan ik het daarom denk ik ook niet, wel gezondere strategieën aanleren om er mee om te gaan.
Wat bedoel je met negatieve herinneringen neutraliseren? En met uitpraten bedoel je uitpraten zoals in bovenstaand voorbeeld met mijn schoonzus?
vrijdag 29 januari 2021 om 21:14
martje55 schreef: ↑29-01-2021 21:01Viva amber, helaas werkt de GGZ behoorlijk in hokjes. Ik mag geen therapie gericht op overprikkeldheid zoals bij autisten voorkomt, omdat ik niet de diagnose ASS heb. Ik mag niet naar de polikliniek trauma omdat ik niet de diagnose PTSS heb.
Ik ga kijken hoe het na de overstap gaat. Wie weet hebben ze daar wel een brede blik. Of een psychotherapeut die al in veel werkvelden ervaring heeft, dus van alles wat kan meenemen in de behandeling.
Oh en idd je hoeft niet aan alle kenmerken te voldoen om een label te krijgen, maar wel minimaal 5 van de 7 bijv.
Ik heb ook geen PTSS, en vind zelfs trauma een heel groot woord, maar zit toch heel erg op mn plek bij een TRTC.. ze zijn niet overal zo verschrikkelijk stug.
vrijdag 29 januari 2021 om 21:18
Rode roos, ik denk niet dat het kutmensen zijn. Het gebeurt mij bij alle mensen waar ik een hechte band mee heb. En het gebeurt ook regelmatig dat ik overspoeld wordt door emotie bij een situatie zonder mensen, bijv nu gedachten over verhuizen. Ik wéét verstandelijk gezien welke processen er dan spelen, maar ik kan het overspoelen niet stoppen. Daarom doet het me denken aan herbeleving. Wat ik begrijp wordt je dan ook overspoeld door de heftige gebeurtenis uit het verleden en heb je er geen controle over.RodeRoosOpWitteZijde schreef: ↑29-01-2021 09:07Dit soort situaties overkomen mij meerdere keren per maand:
""" ..... "
Als dat je vaker per maand overkomt, dan zou je je zomaar kunnen afvragen wat er is BUITEN herbeleving. Want dat is iets dat anderen doen, niet iets dat is gerelateerd aan belevingen. WAT is er dat maakt dat mensen dat doen, naar jou toe? Of: is het alleen jouw "beleving" en moet je daarmee aan de slag? Dat je een soort van overgevoeligheidje hebt, waardoor je denkt dat dat dan een herbeleving is? Of zijn het gewoon kutmensen die jou kut laten voelen, en moet je die mensen misschien gewoon weren uit je dagelijkse leven?
vrijdag 29 januari 2021 om 21:24
vrijdag 29 januari 2021 om 21:24
Oké die vind ik interessant om te weten. Bedankt voor al je persoonlijke verhalen Oohboy. Hoe is dat traject bij jou verlopen? Ben je naar aanleiding van het diagnose traject in Halsteren hier terecht gekomen?
vrijdag 29 januari 2021 om 21:35
Ja klopt. Wel via mn ‘oude’ instelling verwezen, maar op basis van het advies van Halsteren.
vrijdag 29 januari 2021 om 21:36
Ik heb naast (c)ptss ook autisme. Dus dat maakte mijn behandeling wat complexer. Het was ook niet helemaal duidelijk waar mijn klachten vandaan kwamen: ASS of PTSS? Het kan zich namelijk het zelfde uiten en ze versterken elkaar natuurlijk ook.martje55 schreef: ↑29-01-2021 20:52Interessant dat jij herkent wat ik schrijf en toch wel PTSS diagnose hebt.
Ik begin er steeds meer naar te neigen dat het een dunne scheidslijn is. Als je één duidelijk trauma hebt meegemaakt noemen we het PTSS en als je honderd (mini) trauma's hebt meegemaakt dan beïnvloedt het je persoonlijkheid en dan noemen we het persoonlijkheidsstoornis.
Wat voor behandeling heb jij gehad Doggo? En heb je het gevoel dat dat iets heeft opgelost?
Vooral aan mijn autisme diagnose heb ik enorm veel gehad. Door dit label kon ik vanuit de juiste plekken hulp ontvangen. In dat opzicht stelde de letterlijke behandeling niet zo veel voor, maar wat wel een wereld van verschil maakte is dat ik aanspraak mocht maken op bepaalde geldpotjes betreffende uitkering, begeleiding, hulp bij werk etc. Zonder deze diagnose had ik geen recht op deze hulp. Door alle hulp functioneer ik weer prima en ben ik gelukkig.
Ik heb ook behandeling gehad voor mijn PTSS. Dit was praat- en schrijftherapie. Ik weet niet of het verschil heeft gemaakt. Vooral het “volwassen worden” heeft er voor gezorgd dat ik beter met trauma’s om kan gaan. Ik ben nu 25 en was in behandeling rond mijn 20e. Dus ik wijt de verbetering eerder aan mezelf dan aan de GGZ. Al was het op dat moment wel fijn om gehoord en begrepen te worden. Ik heb nog steeds last van PTSS klachten. Maar er is mee te leven. In mijn jeugd heb ik op hele onveilige plekken moeten wonen. Dat ik uit deze situatie heb kunnen “ontsnappen” zorgt er voor dat ik niet keer op keer opnieuw getriggerd wordt. Ik omgeef mezelf met gezonde mensen. Zolang ik op een veilige plek ben gaat het goed. Dus grotendeels heb ik het zelf in de hand. Maar als er echt wat vervelends gebeurd barst de bom bij mij wel. Ik heb mezelf dan niet in de hand, oude herinneringen worden opgerakeld. Soms reageer ik het af op mensen die dat helemaal niet verdiend hebben. Dat wil ik niet, dus probeer ik mezelf te verdoven. Ik ga dan blowen en mezelf pijn doen, en onderduiken in mijn bed. Dat klinkt misschien erger dan het is. Ik ben namelijk veel beter geworden in relativeren. Ook ben ik veel beter geworden in het herkennen van signalen in mijn lichaam. Ik voel de stress nu oplopen en kan er dan actief wat mee gaan doen. Vroeger ging ik van 0 naar 10. Dus de situaties dat het mis gaat zijn veel minder geworden. Ik heb wel nog allemaal problemen die voor mijn gevoel niet beter worden. Ik word snel angstig in bepaalde situaties. Eerlijk gezegd ben ik dus helemaal niet hersteld van mijn PTSS, ik weet er gewoon beter omheen te draaien. Is dat iets slechts? Ik denk het niet. Voor mij werkt het. Ik denk niet dat ik kan genezen aangezien vroegkinderlijke traumatisering gewoon ernstig is. Als baby werd ik al mishandeld en seksueel misbruikt. Soms zit volledig herstel er niet in, ik kan het accepteren. Ik weet niet of je hier wat aan hebt. Ik ben in ieder geval eerlijk haha.
vrijdag 29 januari 2021 om 21:39
Allesmag, ik ken het idd alleen van horen zeggen, van erover lezen.
Ik denk dat mijn frustratie is dat voor mijn gevoel mijn klachten een naam moeten hebben, voordat er gericht behandeld kan worden.
Hmm misschien is dit topic zinloos aan het worden, omdat ik in onrealistische gedachten zit. Ik was zo gekwetst door mijn schoonzus omdat ze mij ziet als psychiatrisch patiënt (met bijbehorende vooroordelen). Daarom ligt mijn focus nu op oplossen. Ik wil niet meer zodanig overspoeld worden door mijn emoties dat het mijn leven (ernstig) beperkt.
Tel daarbij op dat ik dus vandaag een hulpvraag ging formuleren met mijn (oude) hoofdbehandelaar. Ik wil geen hulpvraag formuleren, ik wil een plan met acties maken.
vrijdag 29 januari 2021 om 21:44
Heb je al een uitgebreid persoonlijkheidsonderzoek gehad? In het begin liep mijn behandeling ook vast, maar door dit onderzoek werd het duidelijk wat ik nodig had.martje55 schreef: ↑29-01-2021 21:39Allesmag, ik ken het idd alleen van horen zeggen, van erover lezen.
Ik denk dat mijn frustratie is dat voor mijn gevoel mijn klachten een naam moeten hebben, voordat er gericht behandeld kan worden.
Hmm misschien is dit topic zinloos aan het worden, omdat ik in onrealistische gedachten zit. Ik was zo gekwetst door mijn schoonzus omdat ze mij ziet als psychiatrisch patiënt (met bijbehorende vooroordelen). Daarom ligt mijn focus nu op oplossen. Ik wil niet meer zodanig overspoeld worden door mijn emoties dat het mijn leven (ernstig) beperkt.
Tel daarbij op dat ik dus vandaag een hulpvraag ging formuleren met mijn (oude) hoofdbehandelaar. Ik wil geen hulpvraag formuleren, ik wil een plan met acties maken.
vrijdag 29 januari 2021 om 21:52
Doggo, wow een heel verhaal, dank je wel voor het delen. Ik vind het bijzonder om te lezen dat je kan accepteren dat volledig herstel er niet in zit.
Ik ben er denk ik in de afgelopen anderhalf jaar veel beter in geworden om met mijn beperkingen om te gaan.
Ik ben in mijn jeugd emotioneel en fysiek mishandeld en heb een aantal hele heftige gebeurtenissen meegemaakt. Toch heb ik mezelf staande kunnen houden totdat ik zelf kinderen kreeg. Toen pas kon ik goed beseffen hoe heftig mijn jeugd was geweest. Gecombineerd met 2 bizar zware jaren met huilbaby, overlijdens en ziekenhuisopname. Ben ik geknapt. Ik kon me niet meer staande houden.
Al schrijvende begin ik steeds meer te beseffen dat de stress van het verhuizen zijn tol begint te eisen. Daardoor word ik meer overspoeld en vooral kan ik minder mild zijn, dat het er bij hoort. Nee ik wil het opgelost hebben.
Ik ben er denk ik in de afgelopen anderhalf jaar veel beter in geworden om met mijn beperkingen om te gaan.
Ik ben in mijn jeugd emotioneel en fysiek mishandeld en heb een aantal hele heftige gebeurtenissen meegemaakt. Toch heb ik mezelf staande kunnen houden totdat ik zelf kinderen kreeg. Toen pas kon ik goed beseffen hoe heftig mijn jeugd was geweest. Gecombineerd met 2 bizar zware jaren met huilbaby, overlijdens en ziekenhuisopname. Ben ik geknapt. Ik kon me niet meer staande houden.
Al schrijvende begin ik steeds meer te beseffen dat de stress van het verhuizen zijn tol begint te eisen. Daardoor word ik meer overspoeld en vooral kan ik minder mild zijn, dat het er bij hoort. Nee ik wil het opgelost hebben.
vrijdag 29 januari 2021 om 21:53
Ik denk trouwens wel te snappen waarom ze het bij mij cptss noemen en geen borderline. Ik ben gewoon een gezond persoon. Ik heb gezonde gedachtes. Ik kan relativeren. Ik kan normaal met mensen omgaan. Ik kan genuanceerd nadenken. Bij borderline wordt de hele manier van communicatie en relaties aangaan, beïnvloed door trauma. Hun gedrag veranderd. Ik daarentegen gedraag me als een gezond persoon. Pas als ik daadwerkelijk “getriggerd” wordt gaat het mis.
vrijdag 29 januari 2021 om 21:55
Het klinkt vooral alsof je stressemmertje overloopt. Als je veel stress hebt wordt je vanzelf labiel.martje55 schreef: ↑29-01-2021 21:52Doggo, wow een heel verhaal, dank je wel voor het delen. Ik vind het bijzonder om te lezen dat je kan accepteren dat volledig herstel er niet in zit.
Ik ben er denk ik in de afgelopen anderhalf jaar veel beter in geworden om met mijn beperkingen om te gaan.
Ik ben in mijn jeugd emotioneel en fysiek mishandeld en heb een aantal hele heftige gebeurtenissen meegemaakt. Toch heb ik mezelf staande kunnen houden totdat ik zelf kinderen kreeg. Toen pas kon ik goed beseffen hoe heftig mijn jeugd was geweest. Gecombineerd met 2 bizar zware jaren met huilbaby, overlijdens en ziekenhuisopname. Ben ik geknapt. Ik kon me niet meer staande houden.
Al schrijvende begin ik steeds meer te beseffen dat de stress van het verhuizen zijn tol begint te eisen. Daardoor word ik meer overspoeld en vooral kan ik minder mild zijn, dat het er bij hoort. Nee ik wil het opgelost hebben.
vrijdag 29 januari 2021 om 21:56
Vers training. Mbt therapie . Schema therapie. Evt gecombineerd met verwerken van je trauma's. Er zijn meerdere mogelijkheden voor de problemen die jij benoemt. Misschien is het goed om meer gericht te kijken welke vorm van therapie je aanspreekt en daar op in te zetten? Of zeg ik dan iets geks.
niks moet en alles mag
vrijdag 29 januari 2021 om 21:56
Ja er is een persoonlijkheidsstoornis bij mij vastgesteld. Voor zover ik weet heb ik alle 3 de therapieën gehad die daarbij horen.
Ik ga voor vandaag stoppen met dit topic, Ik merk dat het me naar beneden trekt in een heel negatieve stemming.
vrijdag 29 januari 2021 om 21:58
Is goed. Als je er op een later moment nog over wil praten kan dat gewoon.
zaterdag 30 januari 2021 om 13:43
Ja dit kan herbeleving zijn.
Ik heb geleerd dat als je extreme emoties ervaart in reactie op situaties, dat dit eigenlijk altijd een kwestie van oude pijn is die naar boven komt.
Als volwassenen onderling is er eigenlijk nooit een aanleiding om zó diep getroffen te worden, het gevoel dat je beschadigd raakt door iemand. De eigenlijke gebeurtenis is dan al veel eerder in je leven geweest. Het probleem is dat de eigenlijke pijn zich buiten je bewustzijn bevindt en daardoor alleen opduikt als deze getriggerd wordt door een pijnlijke situatie.
En dan voel je diepe pijn. Soms gaat je lichaam/bewustzijn als reactie daarop al direct dissociëren. Vaak merk je dit zelf niet. Dissociatie kan voor jezelf heel lastig te herkennen zijn.
Er hoeft ook niet specifiek een herinnering bij te zijn. Bij complex trauma zijn de trauma's namelijk grotendeels buiten het bewustzijn geplaatst door de hersenen. Als kind was je niet in staat om deze ervaringen te verwerken. Om te overleven, doen de hersenen dit dus als 'tijdelijke oplossing'.
Het gevolg is dat je er later nog maar heel moeilijk zelf bij kan, en dus last krijgt van dissociatie waardoor je niet kan verwerken. Dissociatieverschijnselen kunnen erg op autisme lijken. Vaak is er ook een achterstand in je emotionele ontwikkeling vanwege het dissociëren (tijdens dissociëren heb je geen empathie), waardoor het nog meer op autisme lijkt.
De traumatherapie is een soort speurtocht die begint bij de heftige emoties die je in het heden ervaart. Deze thema's zijn daarna terug te herleiden naar vroeger, en zo kan je dingen meer bewust gaan herbeleven en verwerken.
Ik wist dit ook allemaal niet, ondanks studie psychologie! Het feit dat er veel over PTSS gesproken wordt is best wel misleidend.
Complex trauma is vaak het onderliggende probleem van allerlei andere stoornissen en wordt vaak niet herkend. Het is dus heel moeilijk te diagnosticeren, op latere leeftijd al helemaal. Het lijkt dan meer op een persoonlijkheidsstoornis, en inmiddels is het dat ook want het heeft je hele persoonlijkheid gevormd.
Complex trauma/vroegkinderlijk trauma is kortom iets totáál anders dan PTSS.
Hoop dat ik zo iets duidelijks heb opgeschreven, waar je iets aan hebt!
Als toevoeging; ik heb me de afgelopen jaren veel verdiept in complex trauma, vanwege mezelf en omdat het me zo aan het hart gaat dat het nog zo vaak niet herkend wordt in de GGZ. Ik heb ook lang aan mezelf getwijfeld, dacht dat ik me aanstelde enz. Ondertussen bleek wel degelijk mijn hele persoonlijkheid en zelfbeeld op onverwerkt trauma gebaseerd te zijn.
Bessel van der Kolk is een wetenschapper die hier goed over schrijft (boek Traumasporen), maar er zijn nog meer inzichtvolle boeken over te lezen als je geïnteresseerd bent. Dat kan misschien ook helpen meer licht te schijnen op wat er met je aan de hand is.
Ik heb geleerd dat als je extreme emoties ervaart in reactie op situaties, dat dit eigenlijk altijd een kwestie van oude pijn is die naar boven komt.
Als volwassenen onderling is er eigenlijk nooit een aanleiding om zó diep getroffen te worden, het gevoel dat je beschadigd raakt door iemand. De eigenlijke gebeurtenis is dan al veel eerder in je leven geweest. Het probleem is dat de eigenlijke pijn zich buiten je bewustzijn bevindt en daardoor alleen opduikt als deze getriggerd wordt door een pijnlijke situatie.
En dan voel je diepe pijn. Soms gaat je lichaam/bewustzijn als reactie daarop al direct dissociëren. Vaak merk je dit zelf niet. Dissociatie kan voor jezelf heel lastig te herkennen zijn.
Er hoeft ook niet specifiek een herinnering bij te zijn. Bij complex trauma zijn de trauma's namelijk grotendeels buiten het bewustzijn geplaatst door de hersenen. Als kind was je niet in staat om deze ervaringen te verwerken. Om te overleven, doen de hersenen dit dus als 'tijdelijke oplossing'.
Het gevolg is dat je er later nog maar heel moeilijk zelf bij kan, en dus last krijgt van dissociatie waardoor je niet kan verwerken. Dissociatieverschijnselen kunnen erg op autisme lijken. Vaak is er ook een achterstand in je emotionele ontwikkeling vanwege het dissociëren (tijdens dissociëren heb je geen empathie), waardoor het nog meer op autisme lijkt.
De traumatherapie is een soort speurtocht die begint bij de heftige emoties die je in het heden ervaart. Deze thema's zijn daarna terug te herleiden naar vroeger, en zo kan je dingen meer bewust gaan herbeleven en verwerken.
Ik wist dit ook allemaal niet, ondanks studie psychologie! Het feit dat er veel over PTSS gesproken wordt is best wel misleidend.
Complex trauma is vaak het onderliggende probleem van allerlei andere stoornissen en wordt vaak niet herkend. Het is dus heel moeilijk te diagnosticeren, op latere leeftijd al helemaal. Het lijkt dan meer op een persoonlijkheidsstoornis, en inmiddels is het dat ook want het heeft je hele persoonlijkheid gevormd.
Complex trauma/vroegkinderlijk trauma is kortom iets totáál anders dan PTSS.
Hoop dat ik zo iets duidelijks heb opgeschreven, waar je iets aan hebt!
Als toevoeging; ik heb me de afgelopen jaren veel verdiept in complex trauma, vanwege mezelf en omdat het me zo aan het hart gaat dat het nog zo vaak niet herkend wordt in de GGZ. Ik heb ook lang aan mezelf getwijfeld, dacht dat ik me aanstelde enz. Ondertussen bleek wel degelijk mijn hele persoonlijkheid en zelfbeeld op onverwerkt trauma gebaseerd te zijn.
Bessel van der Kolk is een wetenschapper die hier goed over schrijft (boek Traumasporen), maar er zijn nog meer inzichtvolle boeken over te lezen als je geïnteresseerd bent. Dat kan misschien ook helpen meer licht te schijnen op wat er met je aan de hand is.
zaterdag 30 januari 2021 om 14:18
Het één sluit het ander niet uit. Je kan het ook allebei hebben.Allesmag schreef: ↑29-01-2021 21:03Ik denk dat het verschil tussen ptss en een persoonlijkheidsstoornis meer zit in de manier waarop je met de "trauma's" omgaat en het op jezelf betrekt. Bij een persoonlijkheidsstoornis zit een emotie, idee of beleving (van bv een ander, de wereld of jezelf) helemaal in je persoonlijkheid verweven en ben je het als het ware bijna geworden. Bij ptss is dat (naar mijn idee) veel minder het geval.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
zaterdag 30 januari 2021 om 15:14
dinsdag 2 februari 2021 om 09:35
Avage, wauw wat een fijne post. Ja ik zie het ook zo dat ik af en toe in contact wordt getriggerd met oude pijn als gevolg. Dan ga ik idd dissociëren. Gelukkig heb ik er nu al zover grip op dat ik mezelf geen pijn ga doen. Maar het is nog steeds heel heftig om mee te maken.Avage schreef: ↑30-01-2021 13:43Ja dit kan herbeleving zijn.
Ik heb geleerd dat als je extreme emoties ervaart in reactie op situaties, dat dit eigenlijk altijd een kwestie van oude pijn is die naar boven komt.
Als volwassenen onderling is er eigenlijk nooit een aanleiding om zó diep getroffen te worden, het gevoel dat je beschadigd raakt door iemand. De eigenlijke gebeurtenis is dan al veel eerder in je leven geweest. Het probleem is dat de eigenlijke pijn zich buiten je bewustzijn bevindt en daardoor alleen opduikt als deze getriggerd wordt door een pijnlijke situatie.
En dan voel je diepe pijn. Soms gaat je lichaam/bewustzijn als reactie daarop al direct dissociëren. Vaak merk je dit zelf niet. Dissociatie kan voor jezelf heel lastig te herkennen zijn.
Er hoeft ook niet specifiek een herinnering bij te zijn. Bij complex trauma zijn de trauma's namelijk grotendeels buiten het bewustzijn geplaatst door de hersenen. Als kind was je niet in staat om deze ervaringen te verwerken. Om te overleven, doen de hersenen dit dus als 'tijdelijke oplossing'.
Het gevolg is dat je er later nog maar heel moeilijk zelf bij kan, en dus last krijgt van dissociatie waardoor je niet kan verwerken. Dissociatieverschijnselen kunnen erg op autisme lijken. Vaak is er ook een achterstand in je emotionele ontwikkeling vanwege het dissociëren (tijdens dissociëren heb je geen empathie), waardoor het nog meer op autisme lijkt.
De traumatherapie is een soort speurtocht die begint bij de heftige emoties die je in het heden ervaart. Deze thema's zijn daarna terug te herleiden naar vroeger, en zo kan je dingen meer bewust gaan herbeleven en verwerken.
Ik wist dit ook allemaal niet, ondanks studie psychologie! Het feit dat er veel over PTSS gesproken wordt is best wel misleidend.
Complex trauma is vaak het onderliggende probleem van allerlei andere stoornissen en wordt vaak niet herkend. Het is dus heel moeilijk te diagnosticeren, op latere leeftijd al helemaal. Het lijkt dan meer op een persoonlijkheidsstoornis, en inmiddels is het dat ook want het heeft je hele persoonlijkheid gevormd.
Complex trauma/vroegkinderlijk trauma is kortom iets totáál anders dan PTSS.
Hoop dat ik zo iets duidelijks heb opgeschreven, waar je iets aan hebt!
Als toevoeging; ik heb me de afgelopen jaren veel verdiept in complex trauma, vanwege mezelf en omdat het me zo aan het hart gaat dat het nog zo vaak niet herkend wordt in de GGZ. Ik heb ook lang aan mezelf getwijfeld, dacht dat ik me aanstelde enz. Ondertussen bleek wel degelijk mijn hele persoonlijkheid en zelfbeeld op onverwerkt trauma gebaseerd te zijn.
Bessel van der Kolk is een wetenschapper die hier goed over schrijft (boek Traumasporen), maar er zijn nog meer inzichtvolle boeken over te lezen als je geïnteresseerd bent. Dat kan misschien ook helpen meer licht te schijnen op wat er met je aan de hand is.
Voor mijn gevoel is dit anders dan de negatieve gedachtenpatronen, daar heb ik door intensieve therapie goed inzicht in en kan ik 9 van de 10 keer goed managen.
Dank je wel, ik ga op zoek naar het boek wat je noemt.
