Psyche
alle pijlers
Is het makkelijker als het ooit moeilijk was?
dinsdag 14 januari 2025 om 15:14
Dit klinkt raadselachtig, maar ik leg het uit.
Soms heb ik het gevoel dat ik de dingen die ik heb moeten aanleren beter kan dan de dingen die ik van mezelf kan. Zou het zo kunnen zijn dat ik het makkelijker vind om een script te volgen of ben ik sneller tevreden met dingen die ik heb moeten aanleren?
Ben je een betere automobilist als je langer geoefend hebt? Leer je dingen pas echt goed als je ze ooit heel moeilijk vond?
Concreet voorbeeld volgt in de eerste post, maar ik heb geen idee of iemand begrijpt wat ik bedoel.
Soms heb ik het gevoel dat ik de dingen die ik heb moeten aanleren beter kan dan de dingen die ik van mezelf kan. Zou het zo kunnen zijn dat ik het makkelijker vind om een script te volgen of ben ik sneller tevreden met dingen die ik heb moeten aanleren?
Ben je een betere automobilist als je langer geoefend hebt? Leer je dingen pas echt goed als je ze ooit heel moeilijk vond?
Concreet voorbeeld volgt in de eerste post, maar ik heb geen idee of iemand begrijpt wat ik bedoel.
Ook al woon je in een krot, met de huisdeur kapot. Je weet toch dat ik van je hou.
dinsdag 14 januari 2025 om 17:48
Ik ben aardig goed in gesprekken op gang houden en nieuwe mensen ontmoeten, maar ik heb het wel moeten leren en mensen actief moeten leren “lezen”. Nu is het handig dat ik het aardig goed kan, maar het leerproces was niet leuk. Ik heb het tot m’n 14e moeilijk gehad op school doordat ik mensen niet begreep en gepest werd.
Oh ik heb vermoedelijk ass, sowieso ADHD.
Oh ik heb vermoedelijk ass, sowieso ADHD.
dinsdag 14 januari 2025 om 17:49
Ik denk dat als je je heel bewust bent van wat op dat moment “hoort” je daar wellicht meer mee bezig bent en het dus “beter” doet.
Overigens is het sociaal zijn niet inherent aan neurotypische breinen. Net zo min als dat alle mensen met ASS niet sociaal zijn. Ik heb voor zover ik weet geen ASS maar vind dar soort situaties waarin small talk wordt verwacht mer onbekenden dus echt totaal ongemakkelijk. Verder ben ik best spontaan en sociaal denk ik. Hangt dus ook van de situatie af.
Overigens is het sociaal zijn niet inherent aan neurotypische breinen. Net zo min als dat alle mensen met ASS niet sociaal zijn. Ik heb voor zover ik weet geen ASS maar vind dar soort situaties waarin small talk wordt verwacht mer onbekenden dus echt totaal ongemakkelijk. Verder ben ik best spontaan en sociaal denk ik. Hangt dus ook van de situatie af.
dinsdag 14 januari 2025 om 17:50
hadea1 schreef: ↑14-01-2025 16:55Ik denk dat dit er wel achter kan zitten ja. Bij mijzelf herken ik het als het gaat om structuur aanbrengen/organiseren. Ik sta op mijn werk bekend als iemand die daar goed in is, terwijl mensen die mij privé kennen mij juist vaak chaotisch vinden. Maar het is dus juist vanwege die chaos in mijn hoofd dat ik in specifieke situaties "aangeleerd gestructureerd" ben. En in die situaties ga ik wellicht verder in het aanbrengen van structuur/overzicht dan mensen die zonder structuur ook wel overzicht op hun werk kunnen bewaren. Daardoor lijk ik gestructureerder dan zij, terwijl ik juist denk dat het andersom is.
Ik ben van binnenuit best gestructureerd, mijn collega naast mij nogal chaotisch. Mijn bureau is best een rommeltje, maar ik weet precies waar alles ligt. Haar bureau is elke avond leeg, alles opgeborgen etc. Dat heeft zij nodig om alles de volgende dag te kunnen vinden.
dinsdag 14 januari 2025 om 17:56
Ik denk dat er best wat in kan zitten. Ik heb dusdanig veel therapie gehad op een bepaald aspect van mijn mentale capaciteiten dat ik daar nu heel goed in ben geworden. Dat krijg ik ook best regelmatig terug van mensen dat ik dat knap doe. Ondertussen zie ik er inderdaad anderen ook wel mee stuntelen.
Grappig genoeg heb ik door het feit dat er ooit therapie voor nodig was om dit te bereiken nog steeds een stigma op dit vlak, al ben ik hier nu een behoorlijke expert hierin. Terwijl de niet-gediagnosticeerden wel gewoon mogen aanklooien zonder oordeel.
Grappig genoeg heb ik door het feit dat er ooit therapie voor nodig was om dit te bereiken nog steeds een stigma op dit vlak, al ben ik hier nu een behoorlijke expert hierin. Terwijl de niet-gediagnosticeerden wel gewoon mogen aanklooien zonder oordeel.
dinsdag 14 januari 2025 om 17:57
Ik herken het wel.
Ik ben heel sociaal, een gangmaker en heel erg eigen(zinnig).
Maar pas ná een eerste fase.in eerste instantie ben ik een teruggetrokken muurbloem.
Bij sociale dingen waar ik de mensen niet ken (en dat geldt voor volwassenen en kinderen) kom ik niet als sprankelend en sociaal uit de verf. Dat komt bij mij pas later. En misschien wel omdát dat later heus komt heb ik nooit de noodzaak gehad om te oefenen op (of zelfs maar ‘mijn best te doen voor’) die beginfase.
Bij nieuwe klassen doe ik mijn best om de kinderen zich op hun gemak te laten voelen, maar echt leuk en geliefd word ik pas later.
Ik ben heel sociaal, een gangmaker en heel erg eigen(zinnig).
Maar pas ná een eerste fase.in eerste instantie ben ik een teruggetrokken muurbloem.
Bij sociale dingen waar ik de mensen niet ken (en dat geldt voor volwassenen en kinderen) kom ik niet als sprankelend en sociaal uit de verf. Dat komt bij mij pas later. En misschien wel omdát dat later heus komt heb ik nooit de noodzaak gehad om te oefenen op (of zelfs maar ‘mijn best te doen voor’) die beginfase.
Bij nieuwe klassen doe ik mijn best om de kinderen zich op hun gemak te laten voelen, maar echt leuk en geliefd word ik pas later.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
dinsdag 14 januari 2025 om 18:04
Mijn indruk vanuit de OP is dat je scrupuleuzer bent dan gemiddeld, en nadenkt over wat het voor die nieuwe kinderen betekent dus wat de waarde is die jullie zouden moeten leveren. De meeste mensen denken daar niet echt over na, heb ik de indruk.
Misschien is je logisch/kritisch denkvermogen ook beter.
En misschien sluit je zelfbeeld daar niet bij aan waardoor je in verwarring raakt, want jij zou hier toch minder goed in "moeten" zijn?
Misschien is je logisch/kritisch denkvermogen ook beter.
En misschien sluit je zelfbeeld daar niet bij aan waardoor je in verwarring raakt, want jij zou hier toch minder goed in "moeten" zijn?
bijtie wijzigde dit bericht op 14-01-2025 18:16
0.90% gewijzigd
dinsdag 14 januari 2025 om 18:15
Dit heb ik ook, van kleins af aan. In de klas sprak ik bijna niet maar ik had wel een paar hele goede vrienden en vriendinnen.feow schreef: ↑14-01-2025 17:57Ik herken het wel.
Ik ben heel sociaal, een gangmaker en heel erg eigen(zinnig).
Maar pas ná een eerste fase.in eerste instantie ben ik een teruggetrokken muurbloem.
Bij sociale dingen waar ik de mensen niet ken (en dat geldt voor volwassenen en kinderen) kom ik niet als sprankelend en sociaal uit de verf. Dat komt bij mij pas later. En misschien wel omdát dat later heus komt heb ik nooit de noodzaak gehad om te oefenen op (of zelfs maar ‘mijn best te doen voor’) die beginfase.
Bij nieuwe klassen doe ik mijn best om de kinderen zich op hun gemak te laten voelen, maar echt leuk en geliefd word ik pas later.
Ik vind wat vaak wordt verstaan onder sociaal zijn iets heel anders dan wat ik er zelf onder versta, en misschien TO ook, dat je oprechte aandacht en belangstelling hebt voor een persoon. Vaak is dat er amper.
Het valt me op dat mensen zelfs op speciaal daarvoor bedoelde netwerkbijeenkomsten nul belangstelling hebben voor een ander. Voor mij niet logisch maar het is meer regel dan uitzondering.
dinsdag 14 januari 2025 om 18:22
Ik denk dat iets niet per definitie makkelijker is als het ooit moeilijk was.
De meeste topsporters waren al heel jong al goed in hun sport bijvoorbeeld. Het werd misschien pas moeilijk toen al duidelijk was dat ze heel goed waren. En dan gingen ze door of haakten ze af.
Ik vind het wel een fascinerend fenomeen en vraag me wel af hoe dat nou precies in elkaar steekt. Hoe ontstaat talent, wat is talent nou eigenlijk precies?
Ik ben zelf nergens echt goed in. Wel in veel dingen slecht. Gaf ik dan eerder in mijn leven te snel op als ik weer eens moest toegeven dat ik ergens geen talent voor had? Of was ik gewoon goed in snel de juiste conclusie trekken dat het kansloos was?
De meeste topsporters waren al heel jong al goed in hun sport bijvoorbeeld. Het werd misschien pas moeilijk toen al duidelijk was dat ze heel goed waren. En dan gingen ze door of haakten ze af.
Ik vind het wel een fascinerend fenomeen en vraag me wel af hoe dat nou precies in elkaar steekt. Hoe ontstaat talent, wat is talent nou eigenlijk precies?
Ik ben zelf nergens echt goed in. Wel in veel dingen slecht. Gaf ik dan eerder in mijn leven te snel op als ik weer eens moest toegeven dat ik ergens geen talent voor had? Of was ik gewoon goed in snel de juiste conclusie trekken dat het kansloos was?
dinsdag 14 januari 2025 om 18:39
dinsdag 14 januari 2025 om 18:53
Mbt het voorbeeld, je kan goed opvolgen en uitvoeren. Je kan vast andere dingen ook heel goed.
Er kunnen bij je collega´s andere gevoelens meespelen bewust of onbewust waardoor het zonder emotie opvolgen lastiger is. In het voorbeeld van stillere kinderen actief betrekken, wat denk jij dat de (on)bewuste weerstand daar tegen kan zijn van je collega's?
Er kunnen bij je collega´s andere gevoelens meespelen bewust of onbewust waardoor het zonder emotie opvolgen lastiger is. In het voorbeeld van stillere kinderen actief betrekken, wat denk jij dat de (on)bewuste weerstand daar tegen kan zijn van je collega's?
dinsdag 14 januari 2025 om 19:14
Interessante vraag, ik ervaar dat niet op die manier. Heb van jongs af aan veel geschilderd, maar ik kan er nog steeds vrij weinig van. Ik heb er gewoon geen aanleg voor. Zelfde met wiskunde, jarenlang bijles voor gehad en uiteindelijk net aan eindexamen gehaald.
Misschien heb ik beiden nooit op de juiste manier (script?) aangeleerd? Het is altijd moeilijk gebleven.
Misschien heb ik beiden nooit op de juiste manier (script?) aangeleerd? Het is altijd moeilijk gebleven.
dinsdag 14 januari 2025 om 20:10
Die veel socialere collega's die het slechter doen, zie je die vaker "aan het werk"? Misschien doen ze het altijd wel slechter (voor de klas bijvoorbeeld), zijn ze alleen 1 op 1 sociaal of zijn ze eigenlijk helemaal niet zo sociaal?
Los van dat al, zonder script /oefening gaat veel op gevoel denk ik, en dan kunnen de prestaties nogal wisselen. Tenminste, bedenk ik me nu, als je niet zo gelijkmatig bent.
En als je iets ooit niet goed kon, blijf je je misschien mentaal voorbereiden op die taak als het weer eens voorbij komt, terwijl anderen zichzelf daarin misschien overschatten en overvallen worden en dan maar wat aanrommelen. Het niet-kunnen tast dan verder ook niets in hun zelfbeeld aan (gewoon een slechte dag) wat bij de ooit-niet-kunner misschien wel zo is (zie je wel, ik kan het eigenlijk gewoon nog steeds niet). Zij -de kunners- kunnen het zich permitteren om er een zootje van te maken (nog even geduld en dan ben ik bij de 7-vinker aanbeland).
Ik weet niet of ik nog bezig ben met antwoorden op een vraag, het zijn wat losse flodders vrees ik.
Los van dat al, zonder script /oefening gaat veel op gevoel denk ik, en dan kunnen de prestaties nogal wisselen. Tenminste, bedenk ik me nu, als je niet zo gelijkmatig bent.
En als je iets ooit niet goed kon, blijf je je misschien mentaal voorbereiden op die taak als het weer eens voorbij komt, terwijl anderen zichzelf daarin misschien overschatten en overvallen worden en dan maar wat aanrommelen. Het niet-kunnen tast dan verder ook niets in hun zelfbeeld aan (gewoon een slechte dag) wat bij de ooit-niet-kunner misschien wel zo is (zie je wel, ik kan het eigenlijk gewoon nog steeds niet). Zij -de kunners- kunnen het zich permitteren om er een zootje van te maken (nog even geduld en dan ben ik bij de 7-vinker aanbeland).
Ik weet niet of ik nog bezig ben met antwoorden op een vraag, het zijn wat losse flodders vrees ik.
voornu wijzigde dit bericht op 14-01-2025 20:12
0.71% gewijzigd
Ik herken mezelf niet eens
dinsdag 14 januari 2025 om 20:12
GinnyDamrak schreef: ↑14-01-2025 19:14Interessante vraag, ik ervaar dat niet op die manier. Heb van jongs af aan veel geschilderd, maar ik kan er nog steeds vrij weinig van. Ik heb er gewoon geen aanleg voor. Zelfde met wiskunde, jarenlang bijles voor gehad en uiteindelijk net aan eindexamen gehaald.
Misschien heb ik beiden nooit op de juiste manier (script?) aangeleerd? Het is altijd moeilijk gebleven.
(Tijdens het sporten hier nog verder over gedacht.)
Misschien wel.
Als kind vond ik rekenen heel lastig. Ik had dat niet echt geautomatiseerd zeg maar. 7+5 zat ik in de zesde klas nog uit te rekenen. Dat zat niet in mijn hoofd. Als volwassene bleef dat lastig.
Tot mijn kinderen leerden rekenen in groep drie. Splitsen en dingen weten als 7+5 en dus ook 37+5 was voor mij een soort openbaring.
Nu ineens zie ik veel meer in sommen. Zitten er getallen in mijn hoofd als een soort anker om de rest aan vast te maken. Zie ik direct dat 5×150 hetzelfde is als 10×75 etc etc.
Wat ik eerst zo moeilijk vond is door het vanaf de basis 'opnieuw' te leren echt heel makkelijk geworden.
Is dit wat je bedoeld?
dinsdag 14 januari 2025 om 21:45
Om eerlijk te zijn denk ik dat veel mensen de meeste dingen niet van zichzelf kunnen.
De meeste mensen die iets als vanzelfsprekend lijken te kunnen, hebben daar wellicht eerder in hun leven al vaker mee geoefend.
Leren hoeft niet alleen maar volgens een methode te gaan, maar kan ook gebeuren middels spiegelen, inbeelding etc.
Dat autorijden is een goed voorbeeld. Dat hoeft niet alleen door middel van rijlessen te gebeuren, maar ook vaak meerijden kan daar een rol in spelen.
Sociale mensen hebben dat ook vaker geoefend. Een mens moet dat trainen en zonder sociale context, wordt een mens ook niet sociaal.
Ik weet niet precies hoe het zit, maar ik kan me voorstellen dat voor ASS geldt dat je later in je leven pas daadwerkelijk met sociale handelingen en oefeningen bent begonnen, omdat je er mogelijk eerder in je leven moeite mee had.
Ik stel het wat zwart/wit. Aanleg zal zeker bestaan en ook een rol spelen.
Maar ik denk dat mensen meer leren en moeten leren dan vaak wordt gedacht.
De meeste mensen die iets als vanzelfsprekend lijken te kunnen, hebben daar wellicht eerder in hun leven al vaker mee geoefend.
Leren hoeft niet alleen maar volgens een methode te gaan, maar kan ook gebeuren middels spiegelen, inbeelding etc.
Dat autorijden is een goed voorbeeld. Dat hoeft niet alleen door middel van rijlessen te gebeuren, maar ook vaak meerijden kan daar een rol in spelen.
Sociale mensen hebben dat ook vaker geoefend. Een mens moet dat trainen en zonder sociale context, wordt een mens ook niet sociaal.
Ik weet niet precies hoe het zit, maar ik kan me voorstellen dat voor ASS geldt dat je later in je leven pas daadwerkelijk met sociale handelingen en oefeningen bent begonnen, omdat je er mogelijk eerder in je leven moeite mee had.
Ik stel het wat zwart/wit. Aanleg zal zeker bestaan en ook een rol spelen.
Maar ik denk dat mensen meer leren en moeten leren dan vaak wordt gedacht.
dinsdag 14 januari 2025 om 22:04
Ik ben geen wolfskind, ik heb altijd al sociale contacten gehad.
Voor de rest lees ik vol belangstelling hoe jullie ervaringen zijn. Autorijden is trouwens ook zo'n verhaal. Veel lessen gehad, want dat was een script met veel mogelijkheden. De rijinstructeur vond het erg grappig dat ik de wegenkaart van de provincieplaats waar ik leste uit mijn hoofd geleerd had. Maar ik doe het best aardig, juist door een constant schaakspel in mijn hoofd (de rode auto kan a, b of c doen, blauw reageert met d, e of f, wat ga ik doen?).
Ik weet alleen niet of andere mensen dat ook hebben, zo'n structuur.
Voor de rest lees ik vol belangstelling hoe jullie ervaringen zijn. Autorijden is trouwens ook zo'n verhaal. Veel lessen gehad, want dat was een script met veel mogelijkheden. De rijinstructeur vond het erg grappig dat ik de wegenkaart van de provincieplaats waar ik leste uit mijn hoofd geleerd had. Maar ik doe het best aardig, juist door een constant schaakspel in mijn hoofd (de rode auto kan a, b of c doen, blauw reageert met d, e of f, wat ga ik doen?).
Ik weet alleen niet of andere mensen dat ook hebben, zo'n structuur.
Ook al woon je in een krot, met de huisdeur kapot. Je weet toch dat ik van je hou.
dinsdag 14 januari 2025 om 22:16
Ik herken het zelf eigenlijk niet. Dingen die ik moeilijk onder de knie krijg blijven moeilijk, terwijl ik het anderen soms zo uit de mouw zie schudden.
Mijn beroep vond ik moeilijk om te leren, dat was een lang en moeizaam leerproces, ook het werken als zelfstandige en werk binnenhalen. Ik zie altijd mensen dat zo veel beter doen dan ik. Bijna geen van deze activiteiten ging me van nature goed af. En nog steeds functioneer ik op misschien 50% van wat ik zou kunnen bereiken.
Toevallig had ik het er met een vriendin vorige week over, dat sommige dingen waarvoor je geen aanleg hebt altijd moeilijk blijven.
Mijn beroep vond ik moeilijk om te leren, dat was een lang en moeizaam leerproces, ook het werken als zelfstandige en werk binnenhalen. Ik zie altijd mensen dat zo veel beter doen dan ik. Bijna geen van deze activiteiten ging me van nature goed af. En nog steeds functioneer ik op misschien 50% van wat ik zou kunnen bereiken.
Toevallig had ik het er met een vriendin vorige week over, dat sommige dingen waarvoor je geen aanleg hebt altijd moeilijk blijven.
dinsdag 14 januari 2025 om 22:21
Autorijden ging bij mij pas wat beter toen ik dat schaakspel van mogelijkheden wat meer stopzette. Ik durfde nooit in te voegen want wat als die auto op de linkerbaan zomaar ineens een ruk naar rechts zou geven? En ik hield heel veel afstand want stel dat degene voor mij ineens uit het niets een noodstop zou maken. Kan ik echt wel oversteken of rijdt er misschien iemand in volle vaart door rood of springt er iemand zo de weg op? Ik had zoveel worst case rampscenario’s altijd dat ze verlammend waren.Nana_Mouskouri schreef: ↑14-01-2025 22:04Ik ben geen wolfskind, ik heb altijd al sociale contacten gehad.
Voor de rest lees ik vol belangstelling hoe jullie ervaringen zijn. Autorijden is trouwens ook zo'n verhaal. Veel lessen gehad, want dat was een script met veel mogelijkheden. De rijinstructeur vond het erg grappig dat ik de wegenkaart van de provincieplaats waar ik leste uit mijn hoofd geleerd had. Maar ik doe het best aardig, juist door een constant schaakspel in mijn hoofd (de rode auto kan a, b of c doen, blauw reageert met d, e of f, wat ga ik doen?).
Ik weet alleen niet of andere mensen dat ook hebben, zo'n structuur.
dinsdag 14 januari 2025 om 23:02
Ik heb ook altijd ingezet op uitbouwen van mijn sterke kanten en mijn minder sterke punten naar een acceptabel niveau brengen. Ik let er bijvoorbeeld altijd op dat ik dingen diplomatiek en tactvol breng. Dat zit er van nature niet in en ik sla nog steeds regelmatig de plank mis, ondanks mijn bewustheid. Die sterke punten gaan vanzelf, daar denk ik niet eens over na, en dan zie ik andere mensen zich verbazen over hoe snel ik uit een chaotisch geheel de hoofdzaken weet te filteren. Heel grappig hoor, dan heb je direct door wie heeft zitten blunderen bijvoorbeeld en dat mag je dan niet direct zeggen want dat is sociaal niet acceptabelbijtie schreef: ↑14-01-2025 22:16Ik herken het zelf eigenlijk niet. Dingen die ik moeilijk onder de knie krijg blijven moeilijk, terwijl ik het anderen soms zo uit de mouw zie schudden.
Mijn beroep vond ik moeilijk om te leren, dat was een lang en moeizaam leerproces, ook het werken als zelfstandige en werk binnenhalen. Ik zie altijd mensen dat zo veel beter doen dan ik. Bijna geen van deze activiteiten ging me van nature goed af. En nog steeds functioneer ik op misschien 50% van wat ik zou kunnen bereiken.
Toevallig had ik het er met een vriendin vorige week over, dat sommige dingen waarvoor je geen aanleg hebt altijd moeilijk blijven.
dinsdag 14 januari 2025 om 23:11
Ik begrijp dat je geen wolfskind bent. Dat was wellicht wat onhandig geformuleerd van mij.Nana_Mouskouri schreef: ↑14-01-2025 22:04Ik ben geen wolfskind, ik heb altijd al sociale contacten gehad.
Voor de rest lees ik vol belangstelling hoe jullie ervaringen zijn. Autorijden is trouwens ook zo'n verhaal. Veel lessen gehad, want dat was een script met veel mogelijkheden. De rijinstructeur vond het erg grappig dat ik de wegenkaart van de provincieplaats waar ik leste uit mijn hoofd geleerd had. Maar ik doe het best aardig, juist door een constant schaakspel in mijn hoofd (de rode auto kan a, b of c doen, blauw reageert met d, e of f, wat ga ik doen?).
Ik weet alleen niet of andere mensen dat ook hebben, zo'n structuur.
Maar als ik naar mezelf kijk: bepaalde sociale situaties kosten mij erg veel energie. Vroeger was ik er ook niet goed in. Nu ben ik er een stuk beter in geworden. Alleen kost het nog steeds veel energie. Als mensen dat horen zijn ze daar weleens verbaasd over. Ik kan soms schijnbaar achteloos en met veel gemak door sociale systemen bewegen.
Maar ik weet niet of dat mij daadwerkelijk 'goed' maakt in die sociale situaties. Het kost me immers nog steeds (veel) energie en dus moeite.
Bravoure en zelfvertrouwen heeft er denk ik ook wat mee te maken. Sommige mensen vinden al snel dat ze het kunnen of binnenkort gaan kunnen.
Dat is misschien ook van invloed op de leercurve.
Ik heb altijd een sociaal netwerk gehad, maar hield vroeger de boot af in bepaalde sociale situaties. Ik dacht dat ik het niet kon.
Een schaakspel in de auto voer ik al jaren niet meer bewust uit.
dinsdag 14 januari 2025 om 23:37
Bedenk me net een voorbeeld waar het misschien wel zo is. Ik ga regelmatig op wintersport en daar heb je types, geen angst en kom overal de berg wel af en types die een stuk voorzichtiger zijn en waar het wat minder natuurlijk gaat. Van die laatste groep ken ik er echter ook een heel aantal die flink in lessen geïnvesteerd hebben en technisch echt een heel stuk beter skiën dan het type geen angst en overal de berg af.
Denk dat er zo wel meer dingen zijn te bedenken waar mensen die iets al redelijk kunnen, niet de moeite nemen om er echt beter in te worden en de groep die het in het begin minder kon uiteindelijk beter wordt juist omdat ze de tijd er wel in investeren.
Denk dat er zo wel meer dingen zijn te bedenken waar mensen die iets al redelijk kunnen, niet de moeite nemen om er echt beter in te worden en de groep die het in het begin minder kon uiteindelijk beter wordt juist omdat ze de tijd er wel in investeren.
woensdag 15 januari 2025 om 08:17
Het is zo lastig omdat je jezelf niet kunt vergelijken met een ander individue. En ook niet weet hoe het was geweest zonder veel oefenen.
Ik vind zelf de meeste sociale interacties echt niet meer moeilijk, terwijl ik vroeger En doodsangsten uitstond En er niks van kon.
Deels door ervaring maar ook door een beter zelfbeeld, de ander beter begrijpen etc is het leven nu veel gemakkelijker.
Maar geen idee hoe anderen dat ervaren en of mensen ooit op jonge leeftijd al van zichzelf zien dat iets ze echt veel gemakkelijker afgaat? Dus minder oefenen?
Ik vind zelf de meeste sociale interacties echt niet meer moeilijk, terwijl ik vroeger En doodsangsten uitstond En er niks van kon.
Deels door ervaring maar ook door een beter zelfbeeld, de ander beter begrijpen etc is het leven nu veel gemakkelijker.
Maar geen idee hoe anderen dat ervaren en of mensen ooit op jonge leeftijd al van zichzelf zien dat iets ze echt veel gemakkelijker afgaat? Dus minder oefenen?
woensdag 15 januari 2025 om 08:38
Het lastige hierin (in het uitvogelen van kip of ei) is dat mensen het liefst dingen doen die ze makkelijk afgaan. En dan 'oefenen' ze dat dus automatisch vaak, al voelt het dan niet als oefenen.Lila-Linda schreef: ↑15-01-2025 08:17Het is zo lastig omdat je jezelf niet kunt vergelijken met een ander individue. En ook niet weet hoe het was geweest zonder veel oefenen.
Ik vind zelf de meeste sociale interacties echt niet meer moeilijk, terwijl ik vroeger En doodsangsten uitstond En er niks van kon.
Deels door ervaring maar ook door een beter zelfbeeld, de ander beter begrijpen etc is het leven nu veel gemakkelijker.
Maar geen idee hoe anderen dat ervaren en of mensen ooit op jonge leeftijd al van zichzelf zien dat iets ze echt veel gemakkelijker afgaat? Dus minder oefenen?
Ik herken mezelf niet eens
woensdag 15 januari 2025 om 09:07
Beetje off-topic, maar jouw beschrijving van autorijden vind ik onbegrijpelijk. Hoezo is dat een constant schaakspel?Nana_Mouskouri schreef: ↑14-01-2025 22:04Ik ben geen wolfskind, ik heb altijd al sociale contacten gehad.
Voor de rest lees ik vol belangstelling hoe jullie ervaringen zijn. Autorijden is trouwens ook zo'n verhaal. Veel lessen gehad, want dat was een script met veel mogelijkheden. De rijinstructeur vond het erg grappig dat ik de wegenkaart van de provincieplaats waar ik leste uit mijn hoofd geleerd had. Maar ik doe het best aardig, juist door een constant schaakspel in mijn hoofd (de rode auto kan a, b of c doen, blauw reageert met d, e of f, wat ga ik doen?).
Ik weet alleen niet of andere mensen dat ook hebben, zo'n structuur.
Ik rijd en zie wat andere weggebruikers doen en daar reageer/anticipeer ik op. Het is voor mij geen script, maar een flow. Of bedoel je soms het toepassen van de verkeersregels?
woensdag 15 januari 2025 om 09:11
Maar in die groep zijn er ook veel afhakers die je niet meer terugziet op de piste. Omdat de verhouding inspanning-resultaat matig is en ze daardoor hun motivatie verliezen.TinyTiny schreef: ↑14-01-2025 23:37Bedenk me net een voorbeeld waar het misschien wel zo is. Ik ga regelmatig op wintersport en daar heb je types, geen angst en kom overal de berg wel af en types die een stuk voorzichtiger zijn en waar het wat minder natuurlijk gaat. Van die laatste groep ken ik er echter ook een heel aantal die flink in lessen geïnvesteerd hebben en technisch echt een heel stuk beter skiën dan het type geen angst en overal de berg af.
Denk dat er zo wel meer dingen zijn te bedenken waar mensen die iets al redelijk kunnen, niet de moeite nemen om er echt beter in te worden en de groep die het in het begin minder kon uiteindelijk beter wordt juist omdat ze de tijd er wel in investeren.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
