Psyche
alle pijlers
Jaloers: zus wél roze wolk
maandag 21 juni 2021 om 12:45
Na de geboorte van zoon (inmiddels 5) heb ik het heel moeilijk gehad. Grenzen bewaken, bijna pnd, overspannen, etc. Geen hele fijne periode. Ik heb in die tijd uiteraard hulp gehad om alles weer op de rit te krijgen.
Enkele maanden geleden is mijn zus bevallen. Zij zit duidelijk wel op een roze wolk en ik merk dat ik het daar lastig mee heb. Ik ga dat nooit meemaken. Ik voel me ook met terugwerkende kracht schuldig naar zoon, heb het idee dat ik niet goed genoeg voor hem heb gezorgd het eerste jaar.
Ik wil vooral even van me afschrijven, maar herkent iemand dit?
PS: het is inmiddels duidelijk dat er hier geen 2e komt en ook dit is nog een acceptatieproces. Dat speelt wellicht ook weer op.
Enkele maanden geleden is mijn zus bevallen. Zij zit duidelijk wel op een roze wolk en ik merk dat ik het daar lastig mee heb. Ik ga dat nooit meemaken. Ik voel me ook met terugwerkende kracht schuldig naar zoon, heb het idee dat ik niet goed genoeg voor hem heb gezorgd het eerste jaar.
Ik wil vooral even van me afschrijven, maar herkent iemand dit?
PS: het is inmiddels duidelijk dat er hier geen 2e komt en ook dit is nog een acceptatieproces. Dat speelt wellicht ook weer op.
maandag 21 juni 2021 om 12:49
Ik kan me voorstellen dat deze situatie met je zus weer allerlei oude pijn naar boven haalt. Misschien helpt het als je er zo naar kan kijken. Deze situatie is een uitnodiging voor jou om die oude pijn nu los te laten. Soms kun je dat alleen, door vooral toe te laten wat je voelt (de meeste mensen gaan van de pijn weg door afleiding te zoeken, in bijvoorbeeld eten, hun telefoon of ander gedrag). Lukt dat niet, dan kan iemand je hierbij helpen.
Een dikke knuffel voor jou, want accepteren dat je dit niet meer over kunt doen, is echt wel pijnlijk.
Een dikke knuffel voor jou, want accepteren dat je dit niet meer over kunt doen, is echt wel pijnlijk.
maandag 21 juni 2021 om 12:49
Ik had niet perse een zware eerste tijd, maar was alleenstaand en vond het geen roze wolk. Sowieso is dat denk ik niet aan mij besteed, moest er allemaal gewoon nog erg aan wennen.
Als vrouwen dat wel hebben kan ik jaloers zijn, maar ben vooral heel eerlijk tegenover vriendinnen hoe ik het heb ervaren. Dat mijn zus altijd eerlijk is geweest over de bevalling en het gevoel dat er ineens een kind naast je ligt en je niet weet wat je er mee aan moet. Hebben er bij mij voor gezorgd dat ik me niet slecht voelde over mijn kraamtijd en flipte dat ik niet al die gevoelens zo had.
Als vrouwen dat wel hebben kan ik jaloers zijn, maar ben vooral heel eerlijk tegenover vriendinnen hoe ik het heb ervaren. Dat mijn zus altijd eerlijk is geweest over de bevalling en het gevoel dat er ineens een kind naast je ligt en je niet weet wat je er mee aan moet. Hebben er bij mij voor gezorgd dat ik me niet slecht voelde over mijn kraamtijd en flipte dat ik niet al die gevoelens zo had.
maandag 21 juni 2021 om 12:52
Ik herken dit deels. Ik had een nare start met zoon, en heb toen hij twee was op aanraden van psycholoog (naast veel emdr) een weekje de kraamtijd ‘overgedaan’ . Weekje vrij als gezin, telefoons in de hoek, veel leuke dingen doen, veel knuffelen.. kon natuurlijk niet de eerste weken vervangen maar vond het toch wel een fijne gedachte dat ik er op een andere manier toch nog een fijne ‘namaak’ met extra momentjes en aandacht van had kunnen maken. Moet bij je passen hoor maar misschien is het iets.
Sowieso is het praten met iemand een tip; je zult dit nog vaker gaan zien of meemaken en je doet jezelf tekort als je steeds die narigheid maar blijft mee zeulen in je achterhoofd..
Sowieso is het praten met iemand een tip; je zult dit nog vaker gaan zien of meemaken en je doet jezelf tekort als je steeds die narigheid maar blijft mee zeulen in je achterhoofd..
Everything will be okay in the end. If it's not okay, it's not the end.
maandag 21 juni 2021 om 12:54
Kan je niet aan je zus vertellen hoe confronterend je het vind, en of je af en toe even naast haar op haar roze wolk mag aanschuiven om nog wat in te halen?
Bij jou komt er geen tweede, maar misschien kan je een beetje extra meedoen met je neefje/nichtje om toch wat lieve herinneringen op te bouwen. Kan alleen maar goed zijn voor de onderlinge familieband als het lukt om zo met elkaar om te gaan..
Als dat niet lukt: sterkte met je gemis.
Bij jou komt er geen tweede, maar misschien kan je een beetje extra meedoen met je neefje/nichtje om toch wat lieve herinneringen op te bouwen. Kan alleen maar goed zijn voor de onderlinge familieband als het lukt om zo met elkaar om te gaan..
Als dat niet lukt: sterkte met je gemis.
anoniem_327275 wijzigde dit bericht op 21-06-2021 12:57
48.00% gewijzigd
maandag 21 juni 2021 om 12:55
Ik herken het wel, ik had dit ook bij mijn 1e en mijn schoonzus was 2 maanden voor mij bevallen. Zij zat gelijk op een roze wolk en vond alles fantastisch. Ik ben daar ook wel jaloers op geweest en heb mij lang schuldig gevoeld naar mijn 1e. En soms nog wel. Ze is al 10 maar introvert, en als ze gepest wordt denk ik dan soms dat dat mijn schuld is door hoe de baby-tijd was. Omdat je zo vaak leest dat de hechting zo belangrijk is.
Bij mijn 2e was het heel anders en had ik wél die roze wolk. En ook toen voelde ik mij schuldig naar 1e omdat ik het bij haar niet had.
Ik heb eigenlijk niet echt tips, het is vooral herkenning.
Bij mijn 2e was het heel anders en had ik wél die roze wolk. En ook toen voelde ik mij schuldig naar 1e omdat ik het bij haar niet had.
Ik heb eigenlijk niet echt tips, het is vooral herkenning.
Ik zeg maar zo, ik zeg maar..
maandag 21 juni 2021 om 12:56
Ik herken het wel hoor. Mijn 1e kwam nogal ongezond ter wereld en de 2e huilde intens veel door een pas te laat ontdekte koemelkallergie, dus die roze wolk heb ik ook nooit gehad. Vriendinnen wel, maar die staan op de één of andere manier toch wat verder van je af dus daar was ik niet jaloers op. Maar nu is mijn broertje vader geworden en het loopt me daar toch een potje soepel. Bevalling was er eentje uit het boekje, kindje slaapt goed en huilt nooit, BV loopt als een tierelier, moeder voelt zich prima en alles is daar echt één grote roze wolk. En ik merk dat ik daar jaloers op ben en in mijn hoofd een beetje zuur op reageer. Als in als ze iets zie doen wat ik anders zou doen, dan reageer ik daar in mijn hoofd heel naar op.
Het ergste is, mijn oudste is 17, dus je zou denken dat ik het allemaal wel los kan laten ondertussen. Maar blijkbaar niet.
Ik probeer heel hard heel blij te zijn voor mijn broer zonder dat op mezelf te betrekken en dat lukt redelijk op dit moment. Want natuurlijk ben ik super blij voor hem, maar ik moet even loslaten dat ik dit ook wel had willen hebben maar niet gekregen heb. En dat is moeilijk.
En niet schuldig voelen naar je kindje hoor, als je destijds zelf had kunnen bepalen dat je op een roze wolk ging zitten, dan had je dat natuurlijk gewoon gedaan. Alleen dat kon je niet, en dat is echt niet jouw schuld.
Het ergste is, mijn oudste is 17, dus je zou denken dat ik het allemaal wel los kan laten ondertussen. Maar blijkbaar niet.
Ik probeer heel hard heel blij te zijn voor mijn broer zonder dat op mezelf te betrekken en dat lukt redelijk op dit moment. Want natuurlijk ben ik super blij voor hem, maar ik moet even loslaten dat ik dit ook wel had willen hebben maar niet gekregen heb. En dat is moeilijk.
En niet schuldig voelen naar je kindje hoor, als je destijds zelf had kunnen bepalen dat je op een roze wolk ging zitten, dan had je dat natuurlijk gewoon gedaan. Alleen dat kon je niet, en dat is echt niet jouw schuld.
maandag 21 juni 2021 om 13:00
Ik heb die roze wolk ook nooit gezien. Een kindje krijgen is voor iedereen anders en heeft sowieso een grote impact. Voel je niet schuldig. Je bent ook maar een mens. En je zus is er ook nog niet he! De periodes kinderen mee naar huis om te spelen, 20x per dag in de auto om te brengen en halen, zwemles, sporten, feestjes. Ik vond/vind het nog steeds niet altijd leuk.
maandag 21 juni 2021 om 13:01
Superherkenbaar dit. Hier drie kinderen en drie keer ellende de eerste maanden. Soms word ik er gewoon nog verdrietig van, als ik bij anderen zie hoe blij ze zijn en hoe ze genieten van hun kindje. Dat ga ik nooit meemaken.
Je hoeft je niet schuldig te voelen, want je hebt er het beste van gemaakt gezien de omstandigheden. Sterker nog, je mag trots op jezelf zijn dat je het ondanks alle tegenslag toch gefixt hebt! En hoe soepel het allemaal ook verloopt bij je zus, het is toch een heel gedoe zo’n baby en die periode heb jij toch al mooi achter je gelaten
Je hoeft je niet schuldig te voelen, want je hebt er het beste van gemaakt gezien de omstandigheden. Sterker nog, je mag trots op jezelf zijn dat je het ondanks alle tegenslag toch gefixt hebt! En hoe soepel het allemaal ook verloopt bij je zus, het is toch een heel gedoe zo’n baby en die periode heb jij toch al mooi achter je gelaten
maandag 21 juni 2021 om 13:04
Ach lieve TO, niet zo streng voor jezelf. Natuurlijk heb je goed gezorgd voor je zoon, naar wat je toen kon. En het goede nieuws is: hij vindt het nu vast en zeker nóg leuker als je er voor hem bent en leuke dingen met hem doet.
Weet je, die hele kraamtijd is een beetje overrated. Iedere leeftijd van je kind is bijzonder en leuk! Je hebt nou eenmaal niet in de hand hoe de start van je kind is. Die van mij lagen beiden langere tijd in het ziekenhuis. Het belangrijkste is gewoon dat jullie allebei nu gezond zijn, geestelijk en lichamelijk. Daar gaat het om.
Wat het accepteren betreft dat er geen 2e komt; ja dat is lastig en moeilijk. Geen tips daarvoor, daar gaat gewoon veel tijd overheen met ups en downs. Maar probeer het positief te zien. Het geeft je de kans om volop van je zoon te genieten en leuke dingen met hem te doen. Probeer naar die dingen te kijken. Naar het nu en de toekomst. En vooral niet naar anderen. Het leven is gewoon niet eerlijk, laat je daar niet verdrietig om worden. Ik weet het, het is makkelijker gezegd dan gedaan.
Weet je, die hele kraamtijd is een beetje overrated. Iedere leeftijd van je kind is bijzonder en leuk! Je hebt nou eenmaal niet in de hand hoe de start van je kind is. Die van mij lagen beiden langere tijd in het ziekenhuis. Het belangrijkste is gewoon dat jullie allebei nu gezond zijn, geestelijk en lichamelijk. Daar gaat het om.
Wat het accepteren betreft dat er geen 2e komt; ja dat is lastig en moeilijk. Geen tips daarvoor, daar gaat gewoon veel tijd overheen met ups en downs. Maar probeer het positief te zien. Het geeft je de kans om volop van je zoon te genieten en leuke dingen met hem te doen. Probeer naar die dingen te kijken. Naar het nu en de toekomst. En vooral niet naar anderen. Het leven is gewoon niet eerlijk, laat je daar niet verdrietig om worden. Ik weet het, het is makkelijker gezegd dan gedaan.
maandag 21 juni 2021 om 13:10
Dit lijkt me iets dat TO voor zichzelf moet verwerken. Ze merkt het nu door zus, maar het zit in haarzelf.blijmetmij schreef: ↑21-06-2021 12:54Kan je niet aan je zus vertellen hoe confronterend je het vind, en of je af en toe even naast haar op haar roze wolk mag aanschuiven om nog wat in te halen?
Bij jou komt er geen tweede, maar misschien kan je een beetje extra meedoen met je neefje/nichtje om toch wat lieve herinneringen op te bouwen. Kan alleen maar goed zijn voor de onderlinge familieband als het lukt om zo met elkaar om te gaan..
Als dat niet lukt: sterkte met je gemis.
maandag 21 juni 2021 om 13:15
toch hielp het 1 van mijn goede vriendinnen wel, ze had veel verdriet om haar ongewenste kinderloosheid, na diverse ivf's etc.
Zij vond troost in voor onze kinderen een kinderfeestje mogen organiseren etc.
maandag 21 juni 2021 om 13:20
ik herken het wel. beide kinderen waren niet de makkelijkste babies en ik vond het zwaar. Wat mij heeft geholpen is realiseren dat het nooit te laat is voor die roze wolk. Je kind herinnert zich nul van zijn eerste weken/maanden maar wel datgene wat je nu met je kind doet. Heb het nu leuk samen. Zorg dat jij nu een gelukkig gevoel hebt over wat je nu met je kind doet en dat zorgt er ook voor dat je kind straks kan terugkijken op een fijne kindertijd. En vergelijk niet, nu niet en later niet. bij andere ziet het er altijd makkelijker, leuker, ontspannender uit dan bij je zelf.
maandag 21 juni 2021 om 13:22
Ik kan me best voorstellen dat je jaloers bent. Jouw kraamtijd was heel anders en die kun je nooit meer overdoen. Ook komt er dus ook geen tweede kans meer. Het is niet dat je het jouw zus niet gunt, maar je had het zelf ook graag willen meemaken! Heel menselijk en ben dus niet te streng voor jezelf.
Ik ben het trouwens met Lilalinda eens. Klinkt wel alsof de acceptatie je lastig afgaat, wat best logisch is. Goed om met iemand daarover te praten!
Ik ben het trouwens met Lilalinda eens. Klinkt wel alsof de acceptatie je lastig afgaat, wat best logisch is. Goed om met iemand daarover te praten!
maandag 21 juni 2021 om 13:23
Misschien helpt het om je te realiseren dat die roze wolk helemaal niet de norm is. Het is een marketingconcept uit oude Zwitsal reclames. Onze oma's en overgrootmoeders en moeders in Afrika kennen geen roze wolk. Een baby was en is gewoon aanpoten.
Je hebt alleen een hele kleine categorie "hele makkelijke baby's". Dat zijn de uitzonderingen die klokje rond slapen, goed drinken en zelden huilen en kraaiend van blijdschap een stronk broccoli naar binnen Rapleyen als ze 6 maanden zijn.
De overige 80% zijn gewone baby's die in meer of mindere mate kut slapen, ruk drinken, niet goed aanhappen, ziek zijn, krampjes hebben, flesweigeren, hapjes weigeren.
En tel daarbij op dat veel bevallingen NIET leuk zijn, PND echt heel vaak voorkomt, borstvoeding vaak niet vanzelf gaat, het ouderschap echt wennen is als je een beetje vrijheid gewend bent, je relatie onder druk komt te staan, je geconfronteerd wordt met je eigen kwetsbaarheden als verse moeder. Je weet er alles van.
Ik denk dat 80% van de ouders die ik ken een overwegend kut-tijd hebben gehad in de kraamtijd inclusief het hele eerste jaar. Vooral bij de eerste omdat je dan ook nog moet wennen aan het ouderschap.
Natuurlijk is het dan even slikken als er een geluksvogel in je omgeving zo'n uitzonderlijke happy kraamtijd heeft, maar om nou te doen alsof het iets is dat normaal is en wat jij als enige helaas gemist hebt... dat helpt niet denk ik. Het helpt meer om realistischer te zijn en je te realiseren dat je zus heel veel mazzel heeft en jij gewoon bij de meerderheid hoort die een normale kut-babytijd heeft gehad.
Misschien kan je inderdaad, zoals iemand opperde, vragen of je wat mee mag genieten, op de koffie gaan en lekker een uurtje babyknuffelen terwijl je zus bijslaapt. Wandelingen maken met draagzak of kinderwagen. Je zus vindt het misschien heel fijn en jij kan je zachte roze babybehoefte een beetje vervullen.
Je hebt alleen een hele kleine categorie "hele makkelijke baby's". Dat zijn de uitzonderingen die klokje rond slapen, goed drinken en zelden huilen en kraaiend van blijdschap een stronk broccoli naar binnen Rapleyen als ze 6 maanden zijn.
De overige 80% zijn gewone baby's die in meer of mindere mate kut slapen, ruk drinken, niet goed aanhappen, ziek zijn, krampjes hebben, flesweigeren, hapjes weigeren.
En tel daarbij op dat veel bevallingen NIET leuk zijn, PND echt heel vaak voorkomt, borstvoeding vaak niet vanzelf gaat, het ouderschap echt wennen is als je een beetje vrijheid gewend bent, je relatie onder druk komt te staan, je geconfronteerd wordt met je eigen kwetsbaarheden als verse moeder. Je weet er alles van.
Ik denk dat 80% van de ouders die ik ken een overwegend kut-tijd hebben gehad in de kraamtijd inclusief het hele eerste jaar. Vooral bij de eerste omdat je dan ook nog moet wennen aan het ouderschap.
Natuurlijk is het dan even slikken als er een geluksvogel in je omgeving zo'n uitzonderlijke happy kraamtijd heeft, maar om nou te doen alsof het iets is dat normaal is en wat jij als enige helaas gemist hebt... dat helpt niet denk ik. Het helpt meer om realistischer te zijn en je te realiseren dat je zus heel veel mazzel heeft en jij gewoon bij de meerderheid hoort die een normale kut-babytijd heeft gehad.
Misschien kan je inderdaad, zoals iemand opperde, vragen of je wat mee mag genieten, op de koffie gaan en lekker een uurtje babyknuffelen terwijl je zus bijslaapt. Wandelingen maken met draagzak of kinderwagen. Je zus vindt het misschien heel fijn en jij kan je zachte roze babybehoefte een beetje vervullen.
maandag 21 juni 2021 om 13:30
Heel herkenbaar TO. Nog steeds voel ik soms een steek van jaloezie als iemand vertelt over een 'ideale' bevalling. Of als ik mensen hoor zeggen dat het alle ellende waard is omdat als je je kindje op je borst hebt, je een allesoverheersende liefde voelt.
Prachtig voor wie dat heeft, maar dat is er gewoon niet altijd (en ik denk zelf echt veel vaker niet dan mensen doen voorkomen, er rust ook een soort taboe op).
Misschien is de tip van blijmetmij iets? Juist extra tijd met dat lieve baby'tje doorbrengen en daarvan proberen te genieten?
Hier had ik bij de tweede wel een roze wolk en was het heerlijk en dat heeft heel veel geheeld van wat er mis ging bij de eerste. Maar toch blijft er altijd iets steken; waarom voelde ik niks, geen liefde voor mijn eerste, heb ik haar tekort gedaan die eerste maanden? Je kunt het nooit meer terugdraaien, maar al kon het wel, dan weet ik dat ik naar omstandigheden echt het beste heb gedaan wat ik kon. Je kunt er nou eenmaal niks aan doen hoe bevallingen lopen en wat hormonen allemaal met je doen.
Prachtig voor wie dat heeft, maar dat is er gewoon niet altijd (en ik denk zelf echt veel vaker niet dan mensen doen voorkomen, er rust ook een soort taboe op).
Misschien is de tip van blijmetmij iets? Juist extra tijd met dat lieve baby'tje doorbrengen en daarvan proberen te genieten?
Hier had ik bij de tweede wel een roze wolk en was het heerlijk en dat heeft heel veel geheeld van wat er mis ging bij de eerste. Maar toch blijft er altijd iets steken; waarom voelde ik niks, geen liefde voor mijn eerste, heb ik haar tekort gedaan die eerste maanden? Je kunt het nooit meer terugdraaien, maar al kon het wel, dan weet ik dat ik naar omstandigheden echt het beste heb gedaan wat ik kon. Je kunt er nou eenmaal niks aan doen hoe bevallingen lopen en wat hormonen allemaal met je doen.
maandag 21 juni 2021 om 13:40
Dank voor alle lieve woorden!
Ik weet dat ik lang niet de enige ben zonder roze wolk, maar het is gewoon even ontzettend confronterend. Ik ga zus er ook zeker niet mee lastig vallen, dit is inderdaad iets wat bij mij ligt. Mocht ik het echt zwaar krijgen hiermee, dan is het inderdaad wel een idee om weer een paar gesprekken bij de psych aan te vragen.
Zus woont niet om de hoek, maar we gaan er zeker regelmatig langs om lekker te kroelen!
Ik weet dat ik lang niet de enige ben zonder roze wolk, maar het is gewoon even ontzettend confronterend. Ik ga zus er ook zeker niet mee lastig vallen, dit is inderdaad iets wat bij mij ligt. Mocht ik het echt zwaar krijgen hiermee, dan is het inderdaad wel een idee om weer een paar gesprekken bij de psych aan te vragen.
Zus woont niet om de hoek, maar we gaan er zeker regelmatig langs om lekker te kroelen!
maandag 21 juni 2021 om 13:43
inderdaadlisbeth schreef: ↑21-06-2021 13:20ik herken het wel. beide kinderen waren niet de makkelijkste babies en ik vond het zwaar. Wat mij heeft geholpen is realiseren dat het nooit te laat is voor die roze wolk. Je kind herinnert zich nul van zijn eerste weken/maanden maar wel datgene wat je nu met je kind doet. Heb het nu leuk samen. Zorg dat jij nu een gelukkig gevoel hebt over wat je nu met je kind doet en dat zorgt er ook voor dat je kind straks kan terugkijken op een fijne kindertijd. En vergelijk niet, nu niet en later niet. bij andere ziet het er altijd makkelijker, leuker, ontspannender uit dan bij je zelf.
onze huilbaby vraagt wel eens naar haar babytijd. En dan benoemen we wat een schatje ze was. Nooit hoe wanhopig ze ons maakte
Ik vind al die speeldates en die hele ontwikkeling nu heerlijk. Áls ik al iets ‘fout’ gedaan heb die eerste periode, heeft ie daar niks aan overgehouden.
maandag 21 juni 2021 om 14:06
Oh als die van mij vragen hoe hun babytijd was zeggen we dat ze de mooiste babies waren die er bestonden maar dat ze het slapen niet hadden uitgevonden en dat de buren nog wakker lagen van het gekrijs. Maar ik zeg dat met een grote glimlach. hetzelfde dat ik waarschijnlijk over 10 jaar met een grote glimlach terugkijk op hun puberteit waar ik nu midden in zit
maandag 21 juni 2021 om 15:17
Mijn jongste was 10 dagen toen haar broertje met spoed opgenomen werd op de IC in een academisch z'huis 150 km verder. Met een pasgeboren kindje in het R,Mc huis, haar achterlaten bij gastvrouw of lieve vriendin die kwam, met flesvoeding ipv bortsvoeding. Voelde me zo schuldig, zo klein en ik had weken geen tijd en aandacht voor haar.
Ze zijn beide nu groot en het gemis van onze start samem, maakte langszamerhand plaats voor het besef hoe kostbaar de tijd is om blij te zijn met haar, te knuffelen of te fietsen. Niet om te compenseren, het intensief waarderen.
Een verpleegkundige zei destijds: 'we willen allemaal het paradijs voor onze kinderen, zo is het leven niet."
En die roze wolk, is wat lijkt, fantastisch als je na 2 weken je spijkerbroek weer aantrekt en met buggy een rondje markt doet, Ik begrijp dat het triggert en aan jullie moeizame start herrinnert. Daar kun je idd. eens over praten met een psycholoog. Jouw verbondenheid met je kind is mss wel intenser, dan de roze wolk start van zus.
Ze zijn beide nu groot en het gemis van onze start samem, maakte langszamerhand plaats voor het besef hoe kostbaar de tijd is om blij te zijn met haar, te knuffelen of te fietsen. Niet om te compenseren, het intensief waarderen.
Een verpleegkundige zei destijds: 'we willen allemaal het paradijs voor onze kinderen, zo is het leven niet."
En die roze wolk, is wat lijkt, fantastisch als je na 2 weken je spijkerbroek weer aantrekt en met buggy een rondje markt doet, Ik begrijp dat het triggert en aan jullie moeizame start herrinnert. Daar kun je idd. eens over praten met een psycholoog. Jouw verbondenheid met je kind is mss wel intenser, dan de roze wolk start van zus.
Alles sal reg kom
