Psyche
alle pijlers
Jezelf meer op #1 - kletstopic
zondag 16 mei 2021 om 17:22
Voor wie mee wil kletsen, de niet-assertieven, moeders, de willoze inschikkelijken etc. Wie er zich maar in herkent.
Ik heb een historie van overspannen en overspoeld raken en ook een burn-out is me niet vreemd, helaas. Ik weet al lang mijn patronen: aardig gevonden willen worden, niet assertief zijn, veel voor anderen overhebben. Maar er echt mee aan de slag ben ik er niet mee gegaan. Ik denk dat ik het ergens ook confronterend vind. Mezelf voorrang geven heeft nooit in mijn opvoeding gezeten en voelt dan ook onwennig aan.
Maar ik zal er doorheen moeten. Ik merk dat ik nu opnieuw tegen mezelf aanloop. Ik ben de vicieuze cirkel van erkennen, thuis zitten en mezelf weer oplappen beu. Ik wil goed voor mezelf zorgen, leuke dingen doen, weer energie hebben. Maar ook van mezelf houden om wie ik ben.
Ik schrijf vaker in een dagboek, maar met medestanders erbij zal me meer motiveren voor mezelf te blijven kiezen. Wie schrijft mee?
Ik heb een historie van overspannen en overspoeld raken en ook een burn-out is me niet vreemd, helaas. Ik weet al lang mijn patronen: aardig gevonden willen worden, niet assertief zijn, veel voor anderen overhebben. Maar er echt mee aan de slag ben ik er niet mee gegaan. Ik denk dat ik het ergens ook confronterend vind. Mezelf voorrang geven heeft nooit in mijn opvoeding gezeten en voelt dan ook onwennig aan.
Maar ik zal er doorheen moeten. Ik merk dat ik nu opnieuw tegen mezelf aanloop. Ik ben de vicieuze cirkel van erkennen, thuis zitten en mezelf weer oplappen beu. Ik wil goed voor mezelf zorgen, leuke dingen doen, weer energie hebben. Maar ook van mezelf houden om wie ik ben.
Ik schrijf vaker in een dagboek, maar met medestanders erbij zal me meer motiveren voor mezelf te blijven kiezen. Wie schrijft mee?
zondag 16 mei 2021 om 17:59
Interessant topic is dit.
Heb mezelf vele jaren continu weggecijferd.
Maakte overal altijd maar mijn excuses voor.
Haast onder het mom van 'sorry dat ik besta'.
Ook door een gevoel van angst, minderwaardigheid en onderdanigheid..
Durfde geen 'nee' te zeggen, gaf geen grenzen aan en liet over mij heen lopen.
Ik begin wel steeds meer 'wakker' te worden hierin.
Heb hierin echter nog zeer veel stappen te zetten.
Vooral qua zelfverzekerdheid en assertiviteit.
Vaak is het bij mij allemaal nog veel te lievig, soft en onzeker.
Laat me ook veel te snel overrulen en durf in dit soort situaties niet of nauwelijks voor mezelf op te komen.
Veel werk aan de winkel dus nog.
Heb mezelf vele jaren continu weggecijferd.
Maakte overal altijd maar mijn excuses voor.
Haast onder het mom van 'sorry dat ik besta'.
Ook door een gevoel van angst, minderwaardigheid en onderdanigheid..
Durfde geen 'nee' te zeggen, gaf geen grenzen aan en liet over mij heen lopen.
Ik begin wel steeds meer 'wakker' te worden hierin.
Heb hierin echter nog zeer veel stappen te zetten.
Vooral qua zelfverzekerdheid en assertiviteit.
Vaak is het bij mij allemaal nog veel te lievig, soft en onzeker.
Laat me ook veel te snel overrulen en durf in dit soort situaties niet of nauwelijks voor mezelf op te komen.
Veel werk aan de winkel dus nog.
zondag 16 mei 2021 om 19:18
Ronin, welkom en heel herkenbaar wat je schrijft. Vooral het overrulen wat je zegt. Zodra ik bij iemand al iets van dominantie bespeur dan rol ik al over bij wijze van.
Heb je er zelf in werk- of privésituaties meer last van?
Hoi Mandylion, welkom. Ik ben benieuwd naar je verhaal. Hopelijk kunnen we elkaar helpen en ondersteunen.
Ik zie dat ik vrij vaag ben gebleven in mijn OP. Misschien is het wel fijn om ons nader voor te stellen en kenbaar te maken waar we aan zouden willen werken. Ik ben 33 en heb een partner en twee kinderen. Momenteel heb ik ongeschoold werk als zijnde tussenoplossing tot ik weer een opleiding ga volgen.
Waar mijn probleemgebieden liggen:
De kinderen. Ik doe het liefst alles voor ze en ben er het liefst de hele dag voor ze.
Toch is de waarheid dat ik een introvert ben en snel een vol hoofd heb. Ik kan goed grenzen aangeven als het hen aangaat in de typische opvoedzaken (geen snoep voor het eten, etc.) maar zodra ze me nodig hebben laat ik alles voor ze vallen, terwijl ze nu op een leeftijd zijn waar ze prima even kunnen wachten. Ik vind het ook moeilijk de aandacht te verdelen als ze me allebei nodig hebben. Als ze me niet nodig hebben zit ik vaak iets te doen wat 'moet' of op mijn telefoon te pielen. Ik vind het moeilijk me op iets leuks te richten als ik tevens ieder moment gestoord kan worden, maar ik moet er echt iets mee doen want teveel sociale media en moetjes = stress.
Mijn partner is een schat van een man en helpt me graag. Toch schik ik me onder hem met regelmaat. Ik wil nu leren minder vaak te zeggen: kies jij maar. Of: ik regel het wel (terwijl ik geen tijd heb). Ik wil ook leren vaker mijn eigen plan te trekken. Hij spoort me regelmatig aan maar dan blijf ik toch zitten.
Het zit 'em vooral thuis en in mijn hoofd. Op het werk werk ik op mezelf zonder supervisie, daar spelen op dit moment geen problemen. In sociale contacten wil ik mezelf onderdanig opstellen en daar wil ik echt in gaan oefenen. Ook vaker nee zeggen, dat vind ik enorm moeilijk.
De uitdaging zit er voor mij ook in me ook iets leuks te gunnen en mezelf ook leuk te vinden. Ik weet nog niet zo goed hoe ik dit ga aanpakken maar misschien hebben jullie nog adviezen of tips!
Heb je er zelf in werk- of privésituaties meer last van?
Hoi Mandylion, welkom. Ik ben benieuwd naar je verhaal. Hopelijk kunnen we elkaar helpen en ondersteunen.
Ik zie dat ik vrij vaag ben gebleven in mijn OP. Misschien is het wel fijn om ons nader voor te stellen en kenbaar te maken waar we aan zouden willen werken. Ik ben 33 en heb een partner en twee kinderen. Momenteel heb ik ongeschoold werk als zijnde tussenoplossing tot ik weer een opleiding ga volgen.
Waar mijn probleemgebieden liggen:
De kinderen. Ik doe het liefst alles voor ze en ben er het liefst de hele dag voor ze.
Toch is de waarheid dat ik een introvert ben en snel een vol hoofd heb. Ik kan goed grenzen aangeven als het hen aangaat in de typische opvoedzaken (geen snoep voor het eten, etc.) maar zodra ze me nodig hebben laat ik alles voor ze vallen, terwijl ze nu op een leeftijd zijn waar ze prima even kunnen wachten. Ik vind het ook moeilijk de aandacht te verdelen als ze me allebei nodig hebben. Als ze me niet nodig hebben zit ik vaak iets te doen wat 'moet' of op mijn telefoon te pielen. Ik vind het moeilijk me op iets leuks te richten als ik tevens ieder moment gestoord kan worden, maar ik moet er echt iets mee doen want teveel sociale media en moetjes = stress. Mijn partner is een schat van een man en helpt me graag. Toch schik ik me onder hem met regelmaat. Ik wil nu leren minder vaak te zeggen: kies jij maar. Of: ik regel het wel (terwijl ik geen tijd heb). Ik wil ook leren vaker mijn eigen plan te trekken. Hij spoort me regelmatig aan maar dan blijf ik toch zitten.
Het zit 'em vooral thuis en in mijn hoofd. Op het werk werk ik op mezelf zonder supervisie, daar spelen op dit moment geen problemen. In sociale contacten wil ik mezelf onderdanig opstellen en daar wil ik echt in gaan oefenen. Ook vaker nee zeggen, dat vind ik enorm moeilijk.
De uitdaging zit er voor mij ook in me ook iets leuks te gunnen en mezelf ook leuk te vinden. Ik weet nog niet zo goed hoe ik dit ga aanpakken maar misschien hebben jullie nog adviezen of tips!
zondag 16 mei 2021 om 20:12
TO, je schrijft o.a. dat je vaak zegt "kies jij maar". Maar als je ook niet echt een mening ergens over hebt, dan is het toch logisch dat je zegt "kies jij maar".
Dus mijn punt is eigenlijk, heb jij überhaupt over een aantal (belangrijke) zaken een mening, een visie?
Want als je dat niet hebt dan waai je gauw met alle winden mee.
Dus mijn punt is eigenlijk, heb jij überhaupt over een aantal (belangrijke) zaken een mening, een visie?
Want als je dat niet hebt dan waai je gauw met alle winden mee.
zondag 16 mei 2021 om 20:21
Maar heeft dit echt te maken met “over je heen laten lopen”, en “niet assertief” zijn? Als ik het zo lees, in de context van je gezin, denk ik eerder dat je gewoon heel erg verzorgend en behulpzaam bent, je veel aan anderen denkt, wat op zich een positieve eigenschap is, maar wat nu ook in de weg is gaan staan. Durf je echt geen nee tegen ze te zeggen, of heeft het meer te maken met dat je het ook heel belangrijk vind om voor ze klaar te staan?Amy_Santiago schreef: ↑16-05-2021 19:18Ronin, welkom en heel herkenbaar wat je schrijft. Vooral het overrulen wat je zegt. Zodra ik bij iemand al iets van dominantie bespeur dan rol ik al over bij wijze van.
Heb je er zelf in werk- of privésituaties meer last van?
Hoi Mandylion, welkom. Ik ben benieuwd naar je verhaal. Hopelijk kunnen we elkaar helpen en ondersteunen.
Ik zie dat ik vrij vaag ben gebleven in mijn OP. Misschien is het wel fijn om ons nader voor te stellen en kenbaar te maken waar we aan zouden willen werken. Ik ben 33 en heb een partner en twee kinderen. Momenteel heb ik ongeschoold werk als zijnde tussenoplossing tot ik weer een opleiding ga volgen.
Waar mijn probleemgebieden liggen:
De kinderen. Ik doe het liefst alles voor ze en ben er het liefst de hele dag voor ze.
Mijn partner is een schat van een man en helpt me graag. Toch schik ik me onder hem met regelmaat. Ik wil nu leren minder vaak te zeggen: kies jij maar. Of: ik regel het wel (terwijl ik geen tijd heb). Ik wil ook leren vaker mijn eigen plan te trekken. Hij spoort me regelmatig aan maar dan blijf ik toch zitten.
Het zit 'em vooral thuis en in mijn hoofd. Op het werk werk ik op mezelf zonder supervisie, daar spelen op dit moment geen problemen. In sociale contacten wil ik mezelf onderdanig opstellen en daar wil ik echt in gaan oefenen. Ook vaker nee zeggen, dat vind ik enorm moeilijk.
De uitdaging zit er voor mij ook in me ook iets leuks te gunnen en mezelf ook leuk te vinden. Ik weet nog niet zo goed hoe ik dit ga aanpakken maar misschien hebben jullie nog adviezen of tips!
Ik herken het gevoel trouwens van het elk moment gestoord kunnen worden. Heel irritant. Dan kom je nergens meer toe.
zondag 16 mei 2021 om 20:53
Amy_Santiago schreef: ↑16-05-2021 19:18Ronin, welkom en heel herkenbaar wat je schrijft. Vooral het overrulen wat je zegt. Zodra ik bij iemand al iets van dominantie bespeur dan rol ik al over bij wijze van.
Heb je er zelf in werk- of privésituaties meer last van?
Zelf kan ik ook erg slecht tegen dominante en bazige types.
Vooral als ik het gevoel krijg dat ik geclaimd word en/of de regie lijk te verliezen (dat dit overgenomen lijkt te worden).
Heb er zowel op mijn werk (dagbesteding) last van, als in mijn privéleven.
Vooral in het aangaan van bepaalde vriendschappen lijk ik steeds weer problemen hierin te ondervinden.
Veelal heb ik te maken met scheefgroei, doordat op den duur het gevoel bij mij niet meer goed is (geen match meer ervaar, twijfels heb bij de vriendschap etc).
Men kan wel zeggen dat vrienden 'voor het leven' zouden moeten zijn, maar bij mij werkt dit helaas niet zo.
Het leven is altijd aan veranderingen onderhevig en mensen (en dus ook vrienden) komen en gaan.
Ik vind dit vaak best wel moeilijk, maar anderzijds wil ik ook niet steeds maar blijven hangen in contacten die voor mij niet meer goed voelen.
Tegen beter weten met iemand blijven omgaan druist in tegen mijn gevoel hierin en ik wil mezelf hierin niet verloochenen.
Ik heb te lang op eieren gelopen en mezelf voortdurend weggecijferd.
Voortdurend liet ik me als een Jan Lul voor het karretje spannen en altijd deed ik alsof ik het allemaal best vond.
Ik maskeerde mezelf met een fake-houding, zoals dat ik me meegaand opstelde en continu alles weg leek te lachen (lees; spanning).
Door mijn autisme heb ik sowieso erg veel moeite om me te uiten en veel mensen vinden me gesloten en krijgen weinig hoogte van me.
Wil me echter niet voortdurend achter mijn autisme verschuilen, maar ik onderken wel dat ik hier erg veel last van heb.
maandag 17 mei 2021 om 14:05
Was gisteren wellicht even wat fel hier en daar in sommige bewoordingen, in mijn vorige post.
Dat was niet helemaal mijn bedoeling.
Zal dan ook voortaan proberen om wat genuanceerder het één en ander te formulieren.
Even voor diegenen die het wellicht interessant vinden, deze link;
https://www.desteven.nl/persoonlijke-on ... -agressief
Zelf vind ik dit zeer nuttige informatie, als 'sub-assertieve persoonlijkheid'.
Heb dan ook flink wat winst te boeken, als het gaat om tijdig en duidelijk grenzen aangeven.
Dat was niet helemaal mijn bedoeling.
Zal dan ook voortaan proberen om wat genuanceerder het één en ander te formulieren.
Even voor diegenen die het wellicht interessant vinden, deze link;
https://www.desteven.nl/persoonlijke-on ... -agressief
Zelf vind ik dit zeer nuttige informatie, als 'sub-assertieve persoonlijkheid'.
Heb dan ook flink wat winst te boeken, als het gaat om tijdig en duidelijk grenzen aangeven.
