Jezelf mooie en/of dure spullen gunnen

23-02-2017 13:04 123 berichten
Naar aanleiding van een ander topic (Duur... en spijt!) open ik dit topic. Ik ben benieuwd hoe jij geleerd hebt (of misschien heb je het van nature wel in je) om jezelf mooie en dure spullen te gunnen en - indien je je deze ook kunt veroorloven - dan ook wel eens koopt. Zonder dat je last hebt van het gevoel dat je eigenlijk toch beter iets goedkopers had moeten uitkiezen.



Ik heb dit soort gevoelens dus regelmatig maar ze lijken vooralsnog niet heel erg herkenbaar te zijn. Wie herkent het wel en is ook van die gedachten afgekomen, want irritant zijn ze.



Ik las al dat iemand schreef: als je eenmaal een duurdere/kwalitatief betere *noem maar op* gewend bent, dan wil je niet eens meer de goedkopere/kwalitatief mindere variant ervan. Dat is op zich ook wel mijn ervaring maar daar zit meteen ook mijn dilemma. Dan denk ik al helemaal over mijzelf: Oh, de koffiekopjes van de Action/de zonnebril van de markt/de kleding van de Hema is "te min" voor jou?



Over dit soort gedachtenspinsels zou ik graag eens met jullie van gedachten wisselen.
quote:Star schreef op 23 februari 2017 @ 14:03:

Dat stuit mij ontzettend tegen de borst, dat mensen het gevoel hebben zich te moeten verdedigen als ze iets duurs kopen.Is het oerNederlandse calvinisme. Krijg je er toch niet uit.
Alle reacties Link kopieren
quote:Cateautje schreef op 23 februari 2017 @ 13:54:

Maar goed, ik gun mezelf alles en het beste van het beste, kan het me alleen niet altijd permitteren en dat vind ik niet erg, het gaat erom dat ik blij ben met wat ik heb en me wel kan veroorloven. Ik ben dan ook zuinig op wat ik heb.

Mee eens.
Am Yisrael Chai!
Alle reacties Link kopieren
Ik heb zo ook mijn dure en goedkopere dingen/spullen. Eigenlijk ben ik best makkelijk en snel tevreden maar als ik iets wil hebben wat gewoonweg duur is en ik het 'zonde' vind om zoveel geld uit te geven dan wacht ik tot de sale of als het in de aanbieding komt. Ik moet zeggen dat ik met mijn duurdere spullen wel wat zuiniger ben oa parfum, tassen, dure make-up.
•°: Don't be the same, be better!
quote:Kirikou schreef op 23 februari 2017 @ 14:00:

[...]



Ik mag hopen dat vrijwel iedereen hard voor zijn geld werkt?

En als je dat niet doet? Als je rond moet komen van een uitkering? Mag je dan dure spullen kopen als je ervoor gespaard hebt? (Met behulp van verkopen van oud spul.) Vraagje in het algemeen hoor.
Ik werk helemaal niet hard!
quote:Felroze schreef op 23 februari 2017 @ 14:08:

[...]





En als je dat niet doet? Als je rond moet komen van een uitkering? Mag je dan dure spullen kopen als je ervoor gespaard hebt? (Met behulp van verkopen van oud spul.) Vraagje in het algemeen hoor.Hoezo 'mag'? Iedereen moet gewoon lekker doen waar hij zich goed bij voelt, dat irritante gelet op een ander altijd
Alle reacties Link kopieren
quote:Star schreef op 23 februari 2017 @ 14:03:

Dat stuit mij ontzettend tegen de borst, dat mensen het gevoel hebben zich te moeten verdedigen als ze iets duurs kopen.



In bepaalde omgevingen (hier op het forum bijvoorbeeld ook) kunnen mensen ook heel veel waardeoordeel koppelen aan het hebben van dure spullen. Ik denk dat NYC daar een beetje last van heeft, dat ze in haar hoofd het waardeoordeel van zichzelf of haar omgeving hoort als ze iets duurs wil hebben.



Wat mij vooral stoort is dat dezelfde mensen die zo'n waardeoordeel hangen aan bijvoorbeeld merkkleding vaak dezelfde mensen zijn die elkaar bijna de hersens inslaan op de rommelmarkt of op Marktplaats voor diezelfde merkkleding.
Am Yisrael Chai!
Herken het helemaal niet. Ik heb geen dure smaak maar ik ben ook een enorme twijfelkont en dat wordt alleen maar erger als de aanschafprijs hoog is. Een paar maanden geleden hebben we een bankstel gekocht waar ik op slag verliefd op werd, voor een bank niet eens heel erg duur (met korting 800 EUR). Maar dan lig ik alsnog te twijfelen of we het echt moeten doen, of ik 'em wel zo mooi vind en wat als de bank slecht blijkt te zitten? Dus voor mij is een luxe product aanschaffen echt geen pretje, krijg van de twijfels soms buikpijn dus ik vermijd het zoveel mogelijk.



Is ook een stuk opvoeding, ondanks dat mijn ouders het altijd ruim hebben gehad keken ze nog altijd naar de prijs. Ik doe het ook, ik spaar liever flink dan dat ik een horloge van 300 euro om mijn pols heb.



Wat ik dan wel weer heb is dat ik nooit een rondje Intratuin/HEMA/Ikea kan doen zonder het restaurant aan te doen. Dat is weer mijn stukje verwennerij (ook al ben ik daar ook in geminderd want: niet zo goed voor de lijn, maar vind dat je ook best plezier kunt vinden in alleen het rondje an sich of een kop thee op zijn minst).
Alle reacties Link kopieren
quote:Star schreef op 23 februari 2017 @ 14:03:

Dat stuit mij ontzettend tegen de borst, dat mensen het gevoel hebben zich te moeten verdedigen als ze iets duurs kopen.



+1. Ik voel die drang nu niet meer maar dat is lang wel zo geweest. Ik heb het geluk gehad dat ik een loopbaan heb die goed verdient. En toen werden dure spullen al snel niet meer 'te duur', en wist ik wat ik mooi vond en toch kocht ik het niet. Inmiddels doe ik dat wel. Ik koop echter nog steeds niet vaak iets. Ik heb bv een bescheiden kledingkast qua omvang, maar koop wel altijd de maximale kwaliteit. Hetzelfde geldt voor sieraden, tassen, elektronica, eten, alles eigenlijk.



Geld is nu simpelweg geen bepalende factor meer: iets kan duur of goedkoop zijn, mijn criteria zijn (i) heb ik het nodig en (ii) is het het beste product voor mij.
quote:Felroze schreef op 23 februari 2017 @ 14:08:

[...]

En als je dat niet doet? Als je rond moet komen van een uitkering? Mag je dan dure spullen kopen als je ervoor gespaard hebt? (Met behulp van verkopen van oud spul.) Vraagje in het algemeen hoor.

Ja hoor, van mij mag je.

Nogmaals, de vraag van TO was hoe je jezelf mooie spullen gunt. Mijn beredenering is dat ik er hard genoeg voor werk. En daar dus ook van spaar. En zo heeft ieder dus zijn eigen reden om zichzelf mooie dingen te gunnen
Ik koop weinig, maar als ik iets koop wil ik kwaliteit. Dus ik heb een dure telefoon, maar loop daar wel 5 jaar mee. Idem met kleding, al koop ik bijna alleen maar in de sale. Per saldo geef ik niet zo gek veel uit.

Toen ik minder verdiende moest ik veel vaker spullen vervangen omdat ze gewoon op waren en ik iets beters niet kon betalen.
quote:fashionvictim schreef op 23 februari 2017 @ 14:13:

[...]





In bepaalde omgevingen (hier op het forum bijvoorbeeld ook) kunnen mensen ook heel veel waardeoordeel koppelen aan het hebben van dure spullen. Ik denk dat NYC daar een beetje last van heeft, dat ze in haar hoofd het waardeoordeel van zichzelf of haar omgeving hoort als ze iets duurs wil hebben.



Wat mij vooral stoort is dat dezelfde mensen die zo'n waardeoordeel hangen aan bijvoorbeeld merkkleding vaak dezelfde mensen zijn die elkaar bijna de hersens inslaan op de rommelmarkt of op Marktplaats voor diezelfde merkkleding.Je verwoordt het goed zo.
Alle reacties Link kopieren
Ligt eraan wat voor spullen, meubels gaan erg lang mee die mogen dan ook wel wat kosten.

Sowieso huisinrichting.



Maar ons dagelijkse servies is gewoon van de IKEA en de nette serviezen moeten we lang mee gaan.



Kleding en tassen mogen wel wat kosten, ik verkoop het ook altijd weer na verloop van tijd.Ik vind het steeds vaker belangrijk dat het West-Europese merken zijn en de kleding binnen Europa wordt geproduceerd.



Nu we bezig zijn met babyspullen lopen we he-le-maal vast, het kan duurzaam en vooral heel duur.

Geen idee of we nu afwijken van onze standaard.
Alle reacties Link kopieren
quote:LisaSimpson schreef op 23 februari 2017 @ 13:53:

Dus als je een hoger inkomen hebt is het raar om jezelf iets te gunnen? Dat kan alleen als je een laag inkomen hebt en er heel hard voor hebt gespaard?

Raar van je apiejapie.



Want als je een hoger inkomen hebt moet je ook hard werken, heb je waarschijnlijk hogere lasten. Dus dan moet je ook sparen voor een duur/luxe item. En dan is het toch ook het jezelf gunnen?

Waarom dan de vergelijking trekken met een hoog/laag inkomen. Jij hebt net even op de bankrekening van kirikou gekeken naar het salaris?Ik denk dat je niet begrijpt hoe ik het bedoel en dat jij en ik meer op één lijn liggen dan je denkt.
Ik heb zowel dure als goedkopere spullen. Net waaraan ik waarde hecht. Een telefoon vind ik absoluut niet belangrijk, daar kan ik niet zo heel veel geld aan uitgeven. Aan tassen, sierraden, kleding en schoenen... Ja dat is een compleet ander verhaal (hoewel ik ook gerust wel eens iets goedkopers koop).

Ik moet het net tegenkomen en er op dat moment geld aan uit willen geven.

Ik denk trouwens nooit veel/ lang na over dure aankopen. Zolang we het kunnen veroorloven en we vinden het waard, waarom niet.
Alle reacties Link kopieren
Goed getimed topic trouwens want ik ga zo een horloge kopen.
Ik vraag me eigenlijk nooit af hoe andere mensen kijken naar mijn/onze aankopen. Het zal me aan mijn reet roesten wat een ander er van vindt dat ik een nieuwe bank/jas/ kinderfiets heb gekocht. Alweer/ nu pas. En dan ook nog tweedehands/Wibra/H&M/Duur Merk.



Ik kies wat past bij mijn wensen en portemonnee en dat kan wel eens 3 paar nieuwe van leuke kwaliteit in een week zijn en ook wel eens een Marktplaatsexemplaar terwijl de oude tot op de draad versleten is.
Alle reacties Link kopieren
Ik geef aan t ene makkelijk veel geld uit en aan t andere helemaal niet.

Ik heb een paar dure merk tassen. Heb een horloge van ruim 700 euro om mijn pols hangen en heb een 2 paar hele dure schoenen.

Bedtextiel daarentegen wil ik niet veel aan uitgeven. Dat vind ik zonde. Servies net zo goed niet.

Zonnebrillen heb ik ook alleen maar merk maar ik koop bijvoorbeeld rustig een combi van goedkope en dure kleding.



Ik gun het mezelf wel, de ene keer meer dan de andere keer. En als ik iets heel moois zie wat ik te duur vind dan zegt mijn man; als je dat mooi vind prima toch.. dan moet je het zeker doen.
Sometimes I question my sanity, but the unicorn and gummy bears tell me I’m fine!
Alle reacties Link kopieren
quote:RegretteRien schreef op 23 februari 2017 @ 14:18:

Ik vraag me eigenlijk nooit af hoe andere mensen kijken naar mijn/onze aankopen. Het zal me aan mijn reet roesten wat een ander er van vindt dat ik een nieuwe bank/jas/ kinderfiets heb gekocht. Alweer/ nu pas. En dan ook nog tweedehands/Wibra/H&M/Duur Merk.



Ik kies wat past bij mijn wensen en portemonnee en dat kan wel eens 3 paar nieuwe van leuke kwaliteit in een week zijn en ook wel eens een Marktplaatsexemplaar terwijl de oude tot op de draad versleten is.Dit ja! Precies dit!
Sometimes I question my sanity, but the unicorn and gummy bears tell me I’m fine!
quote:RegretteRien schreef op 23 februari 2017 @ 14:18:

Ik vraag me eigenlijk nooit af hoe andere mensen kijken naar mijn/onze aankopen. Het zal me aan mijn reet roesten wat een ander er van vindt dat ik een nieuwe bank/jas/ kinderfiets heb gekocht. Alweer/ nu pas. En dan ook nog tweedehands/Wibra/H&M/Duur Merk. .100% dit!
Alle reacties Link kopieren
quote:apiejapie schreef op 23 februari 2017 @ 14:16:

[...]



Ik denk dat je niet begrijpt hoe ik het bedoel en dat jij en ik meer op één lijn liggen dan je denkt.



Nee dat denk ik niet. Jij valt over het "want we werken er hard voor" zinnetje van Kirikou. En ik reageer daar weer op.

Dat het niet uitmaakt of je met een hoog of laag inkomen hard werkt, ik ga ervan uit dat iedereen hard werkt. En iets duurs is voor iedereen heel anders.
Als je het geld hebt dan zie ik niet in waarom je jezelf geen mooie dingen zou gunnen en zuinig zou leven. Morgen kun je onder een auto komen en kan het afgelopen zijn. Ik ben gek op kleding en geef daar ook veel geld aan uit. Ik koop in een boetiek hier in de stad en heb dan kleding waar niet iedereen mee loopt maar ik koop ook net zo goed in goedkope winkels zoals Miss Etam. Ik geef ook graag geld uit aan uit gaan, uit eten en vakanties. Ik weet ook hoe het is om zuinig te leven want mijn ouders moesten elk dubbeltje omdraaien. Ik ben met alles wat ik doe en koop wel heel erg blij.
Alle reacties Link kopieren
Ik gun mijzelf altijd het beste, maar dat is niet persé het duurste. De mokken van xenos (geloof ik) drinken echt fijner dan het wedgewood van mijn ouders bv. En ik heb liever spullen waar ik niet van in de stress schiet als het valt.

Ik heb gebruiksvoorwerpen, geen statussymbolen.

Maar idd zoals eerder genoemd zijn sommige dingen die beter zijn ook echt wel duurder. BH's idd altijd prima donna. En wat dat betreft is goedkoop echt duurkoop want met donna doe ik jaren en die van 30 euro nog geen half jaar.

Fiets heb ik toendertijd ook duur gekocht, is echt beter en veiliger dan zo'n goedkoop ding.

Verder vind ik een spijkerbroek van hema, v en d (nu niet meer) of c en a net zo prima als een dure.

Dus ja ik gun mijzelf echt het beste, dat ben ik zeker waard maar sommige dingen van de action zijn echt niet verkeerd en waarom de hoofdprijs betalen als het niet hoeft.... ook dat ben ik waard
quote:nicole123 schreef op 23 februari 2017 @ 13:47:

Waar zit precies het probleem voor jou? Wel dure dingen willen hebben maar een stemmetje in je hoofd die zegt dat je ze niet zou moeten willen hebben en dat goedkoop voor jou ook prima is? Of juist andersom, weinig behoefte hebben aan dure dingen, maar een stemmetje die zegt dat je het geld ervoor hebt en dat je als je jezelf waardevol vindt je luxe dingen zou moeten kopen?



Ik herken het eigenlijk niet zo. Ik kijk naar prijs/kwaliteit en over het algemeen vind ik dan iets van Hema/Ikea al wel prima. Dus waarom zou ik dan meer uitgeven dan nodig, als ik er geen behoefte aan heb? Soms koop ik ook duurdere dingen, bijv. elektrisch gereedschap wil ik van een A-merk. Maar dat is dan omdat ik wil dat het echt goed functioneert en niet gauw weer kapot is.



Ik herken jouw gedachten overigens wel met betrekking tot huizen. Wij hebben een normaal rijtjeshuis nu en dat vind ik bij ons passen. Maar qua maximale hoogte van de hypotheek hadden we een twee keer zo duur huis kunnen kopen. We hebben destijds ook zo'n huis bekeken en voelden ons er niet goed in. Het voelt dan dat we in zo'n huis snobs worden en/of zo bekeken zullen worden door onze omgeving, dat een gewoon huis te min voor ons is ofzo.Dat eerste dus inderdaad. Wel dure dingen willen hebben (of laat ik zeggen: de duurdere winkels, spullen of merken niet op voorhand al uitsluiten) maar een stemmetje dat dan zegt: nou nou, poe poe, gaan we nu ineens dik en duur doen? Twintig jaar terug kocht je het ook gewoon voor 5,- in zo'n goedkoop zaakje. En nu wil je ineens advies bij de opticien voor een goedpassende zonnebril?
quote:-Isa- schreef op 23 februari 2017 @ 14:01:

[...]





Hoe meer ik van je lees, hoe meer ik vind dat je eens moet stoppen met nadenken wat anderen wel niet van je zullen vinden. Nu weer over dure spullen. Als je je het kunt veroorloven en je vind die kwaliteit belangrijk, geniet er dan gewoon van



Bewust dit topic geopend omdat ik andere topics teveel aan het kapen was. Ik wil juist weten hoe het voor andere mensen werkt, of zij geen last hebben van "stemmtjes" en erachter komen waar nou eigenlijk mijn dilemma zit. Ik zou eerst gedacht hebben: ik vind het moeilijk om iets duurs te kopen / ik vind het moeilijk mijzelf iets te gunnen etc. maar hoe langer ik erover nadenk hoe meer ik inderdaad denk: het ligt er volgens mij meer aan dat ik het lastig vind hoe anderen mij zullen zien.

En juist door daarover van gedachten te wisselen op een forum als dit krijg ik die gedachten helderder voor mijzelf. Is toch niks mis mee?

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven