Psyche
alle pijlers
Jezelf mooie en/of dure spullen gunnen
donderdag 23 februari 2017 om 13:04
Naar aanleiding van een ander topic (Duur... en spijt!) open ik dit topic. Ik ben benieuwd hoe jij geleerd hebt (of misschien heb je het van nature wel in je) om jezelf mooie en dure spullen te gunnen en - indien je je deze ook kunt veroorloven - dan ook wel eens koopt. Zonder dat je last hebt van het gevoel dat je eigenlijk toch beter iets goedkopers had moeten uitkiezen.
Ik heb dit soort gevoelens dus regelmatig maar ze lijken vooralsnog niet heel erg herkenbaar te zijn. Wie herkent het wel en is ook van die gedachten afgekomen, want irritant zijn ze.
Ik las al dat iemand schreef: als je eenmaal een duurdere/kwalitatief betere *noem maar op* gewend bent, dan wil je niet eens meer de goedkopere/kwalitatief mindere variant ervan. Dat is op zich ook wel mijn ervaring maar daar zit meteen ook mijn dilemma. Dan denk ik al helemaal over mijzelf: Oh, de koffiekopjes van de Action/de zonnebril van de markt/de kleding van de Hema is "te min" voor jou?
Over dit soort gedachtenspinsels zou ik graag eens met jullie van gedachten wisselen.
Ik heb dit soort gevoelens dus regelmatig maar ze lijken vooralsnog niet heel erg herkenbaar te zijn. Wie herkent het wel en is ook van die gedachten afgekomen, want irritant zijn ze.
Ik las al dat iemand schreef: als je eenmaal een duurdere/kwalitatief betere *noem maar op* gewend bent, dan wil je niet eens meer de goedkopere/kwalitatief mindere variant ervan. Dat is op zich ook wel mijn ervaring maar daar zit meteen ook mijn dilemma. Dan denk ik al helemaal over mijzelf: Oh, de koffiekopjes van de Action/de zonnebril van de markt/de kleding van de Hema is "te min" voor jou?
Over dit soort gedachtenspinsels zou ik graag eens met jullie van gedachten wisselen.
donderdag 23 februari 2017 om 13:11
Ik heb gewoon niets met spullen voor de heb of speciaal met merken.
Ik heb liever iets wat werkt zoals ik dat wil of van goede kwaliteit is. Dus ik heb een Moto G ipv Iphone. Mijn zonnebril komt van de Asos en mijn koffie van Lidl.
Maar mijn BH's zijn vaak rond de 100 euro want cup H en ik wil goedzittende kwaliteit.
Dus mijn dingen zijn bijna altijd nodig en het kan soms wat duurder zijn maar net zo vaak niet.
Ik hou wel van bepaald soort kleding en met mijn maat is dat nooit goedkoop. Maar ook niet duur eigenlijk. Broek 40 euro en shirt/blouse 50/60 euro.
En dan ook koop ik alleen wat ik nodig heb. Voor de kinderen zijn dat goede schoenen en een goede jas maar ook dat is nooit echt duur eigenlijk. Gewoon goed zoeken.
Zeker nu ik gewoon het geld ook niet meer heb.
Ik heb gewoon niets met spullen meestal dus dat maakt dan ook niets uit. Als ik mezelf dure spullen gun hebben we geld tekort voor eten en spullen die de kinderen wel echt nodig hebben.
Ik heb liever iets wat werkt zoals ik dat wil of van goede kwaliteit is. Dus ik heb een Moto G ipv Iphone. Mijn zonnebril komt van de Asos en mijn koffie van Lidl.
Maar mijn BH's zijn vaak rond de 100 euro want cup H en ik wil goedzittende kwaliteit.
Dus mijn dingen zijn bijna altijd nodig en het kan soms wat duurder zijn maar net zo vaak niet.
Ik hou wel van bepaald soort kleding en met mijn maat is dat nooit goedkoop. Maar ook niet duur eigenlijk. Broek 40 euro en shirt/blouse 50/60 euro.
En dan ook koop ik alleen wat ik nodig heb. Voor de kinderen zijn dat goede schoenen en een goede jas maar ook dat is nooit echt duur eigenlijk. Gewoon goed zoeken.
Zeker nu ik gewoon het geld ook niet meer heb.
Ik heb gewoon niets met spullen meestal dus dat maakt dan ook niets uit. Als ik mezelf dure spullen gun hebben we geld tekort voor eten en spullen die de kinderen wel echt nodig hebben.
donderdag 23 februari 2017 om 13:11
Ik herken het in ieder geval wel. Hele dure kleding zal ik niet snel aanschaffen, en dan heb ik het al over een broek van meer dan 50 euro. Of bv bloemen zal ik niet voor mezelf kopen. Laatst heb ik nog een bril gekocht voor €45,00. Waarom weet ik eigenlijk niet, misschien vanuit de gedachte dat goed goed is. Ook met boodschappen doen zal ik 9 van de 10 keer voor het eigen merk kiezen omdat ik me bezwaard voel om het a merk te nemen. Ik sta er eigenlijk nooit zo bij stil waar het vandaan komt, leuk topic.
donderdag 23 februari 2017 om 13:12
Als het functioneel is, wil ik geen slechtere kwaliteit. Ik heb een fijne zonnebril, op sterkte, die niet beslaat en gepolariseerde glazen heeft. Die wil ik echt niet ruilen voor een prul van de markt. Maar koffiekopjes kunnen met echt niets schelen, alsof een duurder kopje beter zou drinken?
Ik heb best veel kleding van de hema. Ondergoed en sokken vooral. Maar dat is ook best aardige kwaliteit.
Ik heb het wel met etenswaren: als je eenmaal betere kwaliteit gewend bent, koop je de goedkopere variant niet meer. Maar ik ben dan ook dol op lekker eten.
Ik heb best veel kleding van de hema. Ondergoed en sokken vooral. Maar dat is ook best aardige kwaliteit.
Ik heb het wel met etenswaren: als je eenmaal betere kwaliteit gewend bent, koop je de goedkopere variant niet meer. Maar ik ben dan ook dol op lekker eten.
Anarchie is leuk, maar je blijft van mijn kaas af
donderdag 23 februari 2017 om 13:12
Ha, wat goed dat je een topic hebt geopend want ik wilde eigenlijk in dat andere topic reageren maar dat is daar zo offtopic.
Ik las namelijk vanochtend jouw post in dat topic, en toen dacht ik: "Huh? Maar jij koopt heel vaak dure spullen?".
Niet dat ik weet wat je allemaal koopt, maar de paar keer dat je hier op het forum spullen hebt laten zien viel me altijd op dat je nogal een dure smaak hebt. Je kinderkleding is vrijwel altijd duur en van een merk, je hebt Hay stoelen, ook niet echt goedkoop, je hebt behoorlijk wat draagdoeken die ook al behoorlijk aan de prijs zijn...
(Ik stalk je niet hoor, maar dat schoot me vanochtend te binnen dat ALS ik iets van je zie het zonder uitzondering niet van het voordelige soort is).
Mijn vraag die dus vanochtend bij me opkwam is: klopt jouw zelfbeeld mbt spullen en geld wel?
Ik las namelijk vanochtend jouw post in dat topic, en toen dacht ik: "Huh? Maar jij koopt heel vaak dure spullen?".
Niet dat ik weet wat je allemaal koopt, maar de paar keer dat je hier op het forum spullen hebt laten zien viel me altijd op dat je nogal een dure smaak hebt. Je kinderkleding is vrijwel altijd duur en van een merk, je hebt Hay stoelen, ook niet echt goedkoop, je hebt behoorlijk wat draagdoeken die ook al behoorlijk aan de prijs zijn...
(Ik stalk je niet hoor, maar dat schoot me vanochtend te binnen dat ALS ik iets van je zie het zonder uitzondering niet van het voordelige soort is).
Mijn vraag die dus vanochtend bij me opkwam is: klopt jouw zelfbeeld mbt spullen en geld wel?
Am Yisrael Chai!
donderdag 23 februari 2017 om 13:13
Ik koop liever iets duurs (waarvan ik dan weet dat het zijn geld waard is) dan dat ik het goedkopere alternatief koop wat niet 100% aan mijn eisen voldoet. Ik koop dus geen prullen bij de Action, maar ook geen designer trui.
Wel heb ik vaak moeite met geld uitgeven omdat ik niet gewend ben veel geld te hebben en dus is het voor mij helemaal niet zo vanzelfsprekend om dure goederen te kopen.
Wel heb ik vaak moeite met geld uitgeven omdat ik niet gewend ben veel geld te hebben en dus is het voor mij helemaal niet zo vanzelfsprekend om dure goederen te kopen.
Just because a certain amount is good, doesn't make a crapload great - BioLayne
donderdag 23 februari 2017 om 13:14
Ik denk dat het een kwestie van afwisselen is. Je hoeft jezelf niet áltijd het duurste te geven, maar ook niet áltijd te beknibbelen op iets (als je het geld hebt).
Zo geef ik nooit extreem veel uit aan kleding. 100 euro voor een broek zal ik nooit betalen, omdat een H&M-etje voor mij gewoon fijn is.
Ik voel me niet eens lekker in een dure broek, omdat ik dan bang ben dat het kapot gaat.
Maar daarentegen wil ik wel elk jaar op vakantie, en heb dan geen moeite om daar een flink bedrag voor neer te tellen.
Komt er voor mij dus meer op neer hoeveel waarde je aan iets hecht.
Zo geef ik nooit extreem veel uit aan kleding. 100 euro voor een broek zal ik nooit betalen, omdat een H&M-etje voor mij gewoon fijn is.
Ik voel me niet eens lekker in een dure broek, omdat ik dan bang ben dat het kapot gaat.
Maar daarentegen wil ik wel elk jaar op vakantie, en heb dan geen moeite om daar een flink bedrag voor neer te tellen.
Komt er voor mij dus meer op neer hoeveel waarde je aan iets hecht.
donderdag 23 februari 2017 om 13:17
Dat schreef ik inderdaad NYC. Ik denk nooit dat iets anders te min is, ik denk wel dat een duurder item het waard is voor mij 
Gelukkig heb ik dat niet met alles, alleen met kleding / schoenen / accessoires.
Het begon met een aantal stuks en nu koop ik bijna niets wat goedkoper is. Wel de shirtjes en hemdjes voor ergens onder.
Ik ken mezelf goed, ik weet dat het komt omdat ik ergens, heel ver weg, onzeker ben over mijn figuur. Met duurdere stukken voel ik me zekerder. En ik zie het ook aan spullen. Als ik weet dat iets goedkoper was gebruik ik het meestal niet, denk aan tas / zonnebril / grootste deel van kleding.
Ik werk hard dus gun ik het mezelf, hou ik me voor.
Gelukkig heb ik dat niet met alles, alleen met kleding / schoenen / accessoires.
Het begon met een aantal stuks en nu koop ik bijna niets wat goedkoper is. Wel de shirtjes en hemdjes voor ergens onder.
Ik ken mezelf goed, ik weet dat het komt omdat ik ergens, heel ver weg, onzeker ben over mijn figuur. Met duurdere stukken voel ik me zekerder. En ik zie het ook aan spullen. Als ik weet dat iets goedkoper was gebruik ik het meestal niet, denk aan tas / zonnebril / grootste deel van kleding.
Ik werk hard dus gun ik het mezelf, hou ik me voor.
donderdag 23 februari 2017 om 13:17
Leuke vraag. Ik geef niks om merken of status. En heb marketingtrucjes meestal goed door. Als je weet voor welke prijzen dingen in de uitverkoop weg gaan , weet je dat je standaard teveel betaalt. Wel zijn sommige dure dingen kwalitatief beter. Een katoenen shirt van 20 euro van didi gaat echt veel langer mee dan eentje van primark van vier euro. Maar crème van de Aldi van drie euro komt beter uit de test dan crème de la mer van 300 euro. Idd beha s en schoenen dan wil ik goede en die zijn vaak duur(der). Zo heeft ieder zn afwegingen denk ik. Maar standaard duur willen...dat begrijp ik niet. Is echt niet altijd beter. Zoals mijn moeder altijd zei: dan betaal je voor de naam.
donderdag 23 februari 2017 om 13:18
Ik koop vooral wat ik mooi vind, of wat fijn zit. Soms goedkoop, soms duurder.
Soms zijn duurdere dingen het waard omdat de kwaliteit beter is, of het product echt mooier. Of het gaat langer mee. Ik twijfel geregeld maar man geeft me vaak het laatste zetje om het toch te kopen. We werken er tenslotte hard genoeg voor.
Ik moet wel zeggen dat wij zeker geen luxe-beesten zijn. Maar af en toe een duurder product moet kunnen.
Zoals ik hier en daar gelezen heb, heb je geen moeite met het kopen van kleding uit het duurdere segment voor je kinderen. Is het verschil dat die niet voor jezelf zijn?
Soms zijn duurdere dingen het waard omdat de kwaliteit beter is, of het product echt mooier. Of het gaat langer mee. Ik twijfel geregeld maar man geeft me vaak het laatste zetje om het toch te kopen. We werken er tenslotte hard genoeg voor.
Ik moet wel zeggen dat wij zeker geen luxe-beesten zijn. Maar af en toe een duurder product moet kunnen.
Zoals ik hier en daar gelezen heb, heb je geen moeite met het kopen van kleding uit het duurdere segment voor je kinderen. Is het verschil dat die niet voor jezelf zijn?
donderdag 23 februari 2017 om 13:19
Per artikel bekijk ik wat ik wil. Soms is dat een duurdere variant soms is een goedkope ook goed. Dat beleef ik niet als 'gunnen' eerder als praktisch: wat vind ik leuk/mooi, wat volstaat en wat niet.
Matigheid vind ik een goede eigenschap, daar wil ik naar leven en dat heeft invloed op mijn koopgedrag. Het duurste segment bekijk ik niet want wat je niet kent, kun je ook niet missen.
Matigheid vind ik een goede eigenschap, daar wil ik naar leven en dat heeft invloed op mijn koopgedrag. Het duurste segment bekijk ik niet want wat je niet kent, kun je ook niet missen.
donderdag 23 februari 2017 om 13:24
Ik let vooral op de prijs/kwaliteitverhouding en probeer altijd het beste te krijgen voor een zo klein mogelijk prijsje. Het is vaak lang zoeken, maar dan heb je ook wat.
Vind het overigens vaak onzin om dure kleding te kopen als blijkt dat een pantalon van 120 euro ook gewoon van polyester is gemaakt, dan loop je voor een hoog bedrag nog in een plastic broek. Dat zijn vooral dingen waar ik erg op let.
ik hou van mooi, maar dat hoeft niet altijd heel duur te zijn. Ik heb wel dure spullen, maar dat is dan ook het beste dat ik kon vinden en daar doe ik jaren mee.
Vind het overigens vaak onzin om dure kleding te kopen als blijkt dat een pantalon van 120 euro ook gewoon van polyester is gemaakt, dan loop je voor een hoog bedrag nog in een plastic broek. Dat zijn vooral dingen waar ik erg op let.
ik hou van mooi, maar dat hoeft niet altijd heel duur te zijn. Ik heb wel dure spullen, maar dat is dan ook het beste dat ik kon vinden en daar doe ik jaren mee.
donderdag 23 februari 2017 om 13:26
quote:fashionvictim schreef op 23 februari 2017 @ 13:12:
Ha, wat goed dat je een topic hebt geopend want ik wilde eigenlijk in dat andere topic reageren maar dat is daar zo offtopic.
Ik las namelijk vanochtend jouw post in dat topic, en toen dacht ik: "Huh? Maar jij koopt heel vaak dure spullen?".
Niet dat ik weet wat je allemaal koopt, maar de paar keer dat je hier op het forum spullen hebt laten zien viel me altijd op dat je nogal een dure smaak hebt. Je kinderkleding is vrijwel altijd duur en van een merk, je hebt Hay stoelen, ook niet echt goedkoop, je hebt behoorlijk wat draagdoeken die ook al behoorlijk aan de prijs zijn...
(Ik stalk je niet hoor, maar dat schoot me vanochtend te binnen dat ALS ik iets van je zie het zonder uitzondering niet van het voordelige soort is).
Mijn vraag die dus vanochtend bij me opkwam is: klopt jouw zelfbeeld mbt spullen en geld wel?
Dat klop eigenlijk wel hoor, wat je over die uitgaven schrijft. Maar ik heb het idee dat ik steeds "erger" word, hoewel ik sommige uitgaven (met name de dingen die echt helemaal voor mijzelf zijn, zoals een zonnebril en horloge en ben toevallig naar allebei op zoek) maar blijf uitstellen. En dan dus aan mijzelf merk dat ik ga denken: en wat is mis met de markt, mevrouw?
Kleding ook zoiets. Ik heb al een tijd niets meer (voor mijzelf) gekocht omdat ik merk dat mijn beeld van kleding, representativiteit, kledingzaken etc. begint te veranderen. Ik wil geen Zara of H&M meer naar binnen als ik een nieuwe pantalon nodig heb. En dan hop, meteen die gedachte: massa's mensen kopen daar, waarom vind jij dat niet goed (genoeg)?
Momenteel houd ik dus liever wat vaker de hand op de knip omdat ik denk: als ik het doe, wil ik iets goeds kopen - als het voor iets in huis gaat, zelfs heel goed - omdat ik dat als iets waardevols/min of meer blijvends beschouw en dan is het haast als een soort schuldgevoel ten opzichte van iedereen die helemaal happy de peppy is met een salontafeltje van Leen Bakker of horloge op de markt. En ik daar dus (in sommige gevallen) gewoon niet eens meer voor alles wil kijken.
Ha, wat goed dat je een topic hebt geopend want ik wilde eigenlijk in dat andere topic reageren maar dat is daar zo offtopic.
Ik las namelijk vanochtend jouw post in dat topic, en toen dacht ik: "Huh? Maar jij koopt heel vaak dure spullen?".
Niet dat ik weet wat je allemaal koopt, maar de paar keer dat je hier op het forum spullen hebt laten zien viel me altijd op dat je nogal een dure smaak hebt. Je kinderkleding is vrijwel altijd duur en van een merk, je hebt Hay stoelen, ook niet echt goedkoop, je hebt behoorlijk wat draagdoeken die ook al behoorlijk aan de prijs zijn...
(Ik stalk je niet hoor, maar dat schoot me vanochtend te binnen dat ALS ik iets van je zie het zonder uitzondering niet van het voordelige soort is).
Mijn vraag die dus vanochtend bij me opkwam is: klopt jouw zelfbeeld mbt spullen en geld wel?
Dat klop eigenlijk wel hoor, wat je over die uitgaven schrijft. Maar ik heb het idee dat ik steeds "erger" word, hoewel ik sommige uitgaven (met name de dingen die echt helemaal voor mijzelf zijn, zoals een zonnebril en horloge en ben toevallig naar allebei op zoek) maar blijf uitstellen. En dan dus aan mijzelf merk dat ik ga denken: en wat is mis met de markt, mevrouw?
Kleding ook zoiets. Ik heb al een tijd niets meer (voor mijzelf) gekocht omdat ik merk dat mijn beeld van kleding, representativiteit, kledingzaken etc. begint te veranderen. Ik wil geen Zara of H&M meer naar binnen als ik een nieuwe pantalon nodig heb. En dan hop, meteen die gedachte: massa's mensen kopen daar, waarom vind jij dat niet goed (genoeg)?
Momenteel houd ik dus liever wat vaker de hand op de knip omdat ik denk: als ik het doe, wil ik iets goeds kopen - als het voor iets in huis gaat, zelfs heel goed - omdat ik dat als iets waardevols/min of meer blijvends beschouw en dan is het haast als een soort schuldgevoel ten opzichte van iedereen die helemaal happy de peppy is met een salontafeltje van Leen Bakker of horloge op de markt. En ik daar dus (in sommige gevallen) gewoon niet eens meer voor alles wil kijken.
donderdag 23 februari 2017 om 13:27
quote:fashionvictim schreef op 23 februari 2017 @ 13:12:
Mijn vraag die dus vanochtend bij me opkwam is: klopt jouw zelfbeeld mbt spullen en geld wel?
Dit.
Ik zie als eerste reactie in dit topic de vraag waarom jij genoegen zou moeten nemen met goedkope spullen. Maar dat doe jij helemaal niet.
Die indruk wek jij wel met jouw vraag, maar in de praktijk heb jij het prima voor elkaar met spullen en kun je het je veroorloven.
Je hebt moeite met beslissingen nemen an sich, is mijn idee.
Edit: Het lijkt soms alsof je je ervoor schaamt dat je het prima voor elkaar hebt. Je bent veel te veel bezig met wat anderen doen en vinden, echt. Ik hebt het idee dat dat het laatste jaar 'erger' is geworden, jaren terug viel het mij in ieder geval niet op.
Mijn vraag die dus vanochtend bij me opkwam is: klopt jouw zelfbeeld mbt spullen en geld wel?
Dit.
Ik zie als eerste reactie in dit topic de vraag waarom jij genoegen zou moeten nemen met goedkope spullen. Maar dat doe jij helemaal niet.
Die indruk wek jij wel met jouw vraag, maar in de praktijk heb jij het prima voor elkaar met spullen en kun je het je veroorloven.
Je hebt moeite met beslissingen nemen an sich, is mijn idee.
Edit: Het lijkt soms alsof je je ervoor schaamt dat je het prima voor elkaar hebt. Je bent veel te veel bezig met wat anderen doen en vinden, echt. Ik hebt het idee dat dat het laatste jaar 'erger' is geworden, jaren terug viel het mij in ieder geval niet op.
donderdag 23 februari 2017 om 13:28
Het ligt er aan hoe belangrijk ik iets vind, kleren kan ik prima de goedkope variant gebruiken of een iets duurdere in de uitverkoop. Het meeste eten ook. Foto's vind ik echter erg belangrijk dus met zoon hebben we een aantal fotoshoots gedaan (newborn, kerst, 1 jaar, kerst) en we hebben onlangs een goede camera gekocht. Dat vind ik erg belangrijk en zijn geld waard (al ben ik niet voor de duurste gegaan). Die foto's zal ik altijd koesteren en die trui niet dus dat is heel persoonlijk. Die 25 euro voor 5 fantastische kerstfoto's vind ik het dan echt waard al had ik zelf ook wel een leuke foto kunnen maken en was dat gratis geweest. De newborn shoot was 90 euro, maar hij is maar 1 keer zo klein... En nu kan ik altijd kijken naar die foto's en we hebben er 2 op het geboortekaartje gebruikt en dat is me ook erg dierbaar.
Kijk naar wat je belangrijk vind en bedenk je dan waarom het belangrijk is en of dat het geld waard is.
Kijk naar wat je belangrijk vind en bedenk je dan waarom het belangrijk is en of dat het geld waard is.
donderdag 23 februari 2017 om 13:28
quote:Cateautje schreef op 23 februari 2017 @ 13:24:
Ik let vooral op de prijs/kwaliteitverhouding en probeer altijd het beste te krijgen voor een zo klein mogelijk prijsje. Het is vaak lang zoeken, maar dan heb je ook wat.
Vind het overigens vaak onzin om dure kleding te kopen als blijkt dat een pantalon van 120 euro ook gewoon van polyester is gemaakt, dan loop je voor een hoog bedrag nog in een plastic broek. Dat zijn vooral dingen waar ik erg op let.
ik hou van mooi, maar dat hoeft niet altijd heel duur te zijn. Ik heb wel dure spullen, maar dat is dan ook het beste dat ik kon vinden en daar doe ik jaren mee.Daar ben ik dus veel te lui voor. Net als voor Marktplaats bijvoorbeeld.
Ik let vooral op de prijs/kwaliteitverhouding en probeer altijd het beste te krijgen voor een zo klein mogelijk prijsje. Het is vaak lang zoeken, maar dan heb je ook wat.
Vind het overigens vaak onzin om dure kleding te kopen als blijkt dat een pantalon van 120 euro ook gewoon van polyester is gemaakt, dan loop je voor een hoog bedrag nog in een plastic broek. Dat zijn vooral dingen waar ik erg op let.
ik hou van mooi, maar dat hoeft niet altijd heel duur te zijn. Ik heb wel dure spullen, maar dat is dan ook het beste dat ik kon vinden en daar doe ik jaren mee.Daar ben ik dus veel te lui voor. Net als voor Marktplaats bijvoorbeeld.
donderdag 23 februari 2017 om 13:28
quote:NYC schreef op 23 februari 2017 @ 13:26:
[...]
Dat klop eigenlijk wel hoor, wat je over die uitgaven schrijft. Maar ik heb het idee dat ik steeds "erger" word, hoewel ik sommige uitgaven (met name de dingen die echt helemaal voor mijzelf zijn, zoals een zonnebril en horloge en ben toevallig naar allebei op zoek) maar blijf uitstellen. En dan dus aan mijzelf merk dat ik ga denken: en wat is mis met de markt, mevrouw?
Kleding ook zoiets. Ik heb al een tijd niets meer (voor mijzelf) gekocht omdat ik merk dat mijn beeld van kleding, representativiteit, kledingzaken etc. begint te veranderen. Ik wil geen Zara of H&M meer naar binnen als ik een nieuwe pantalon nodig heb. En dan hop, meteen die gedachte: massa's mensen kopen daar, waarom vind jij dat niet goed (genoeg)?
Momenteel houd ik dus liever wat vaker de hand op de knip omdat ik denk: als ik het doe, wil ik iets goeds kopen - als het voor iets in huis gaat, zelfs heel goed - omdat ik dat als iets waardevols/min of meer blijvends beschouw en dan is het haast als een soort schuldgevoel ten opzichte van iedereen die helemaal happy de peppy is met een salontafeltje van Leen Bakker of horloge op de markt. En ik daar dus (in sommige gevallen) gewoon niet eens meer voor alles wil kijken.Maar dan is je probleem dus niet dat je jezelf geen dure spullen gunt, maar meer dat je niet wil overkomen als iemand die van dure spullen houdt, begrijp ik dat goed?
[...]
Dat klop eigenlijk wel hoor, wat je over die uitgaven schrijft. Maar ik heb het idee dat ik steeds "erger" word, hoewel ik sommige uitgaven (met name de dingen die echt helemaal voor mijzelf zijn, zoals een zonnebril en horloge en ben toevallig naar allebei op zoek) maar blijf uitstellen. En dan dus aan mijzelf merk dat ik ga denken: en wat is mis met de markt, mevrouw?
Kleding ook zoiets. Ik heb al een tijd niets meer (voor mijzelf) gekocht omdat ik merk dat mijn beeld van kleding, representativiteit, kledingzaken etc. begint te veranderen. Ik wil geen Zara of H&M meer naar binnen als ik een nieuwe pantalon nodig heb. En dan hop, meteen die gedachte: massa's mensen kopen daar, waarom vind jij dat niet goed (genoeg)?
Momenteel houd ik dus liever wat vaker de hand op de knip omdat ik denk: als ik het doe, wil ik iets goeds kopen - als het voor iets in huis gaat, zelfs heel goed - omdat ik dat als iets waardevols/min of meer blijvends beschouw en dan is het haast als een soort schuldgevoel ten opzichte van iedereen die helemaal happy de peppy is met een salontafeltje van Leen Bakker of horloge op de markt. En ik daar dus (in sommige gevallen) gewoon niet eens meer voor alles wil kijken.Maar dan is je probleem dus niet dat je jezelf geen dure spullen gunt, maar meer dat je niet wil overkomen als iemand die van dure spullen houdt, begrijp ik dat goed?
Am Yisrael Chai!
donderdag 23 februari 2017 om 13:32
quote:Star schreef op 23 februari 2017 @ 13:28:
[...]
Daar ben ik dus veel te lui voor. Net als voor Marktplaats bijvoorbeeld.
Ja, het is bij mij ook vaak een kwestie van geluk hebben. Wacht regelmatig tot iets in de uitverkoop gaat en dan moet ik maar afwachten of mijn maat er nog is, dat is een gok, maar die loopt verrassend vaak goed.
Op Marktplaats kom ik niet voor kleding, maar ben weleens op zoek naar boeken die niet meer verkocht worden en daar heb ik het geduld dan wel voor.
[...]
Daar ben ik dus veel te lui voor. Net als voor Marktplaats bijvoorbeeld.
Ja, het is bij mij ook vaak een kwestie van geluk hebben. Wacht regelmatig tot iets in de uitverkoop gaat en dan moet ik maar afwachten of mijn maat er nog is, dat is een gok, maar die loopt verrassend vaak goed.
Op Marktplaats kom ik niet voor kleding, maar ben weleens op zoek naar boeken die niet meer verkocht worden en daar heb ik het geduld dan wel voor.
donderdag 23 februari 2017 om 13:32
quote:NYC schreef op 23 februari 2017 @ 13:26:
Dat klop eigenlijk wel hoor, wat je over die uitgaven schrijft. Maar ik heb het idee dat ik steeds "erger" word, hoewel ik sommige uitgaven (met name de dingen die echt helemaal voor mijzelf zijn, zoals een zonnebril en horloge en ben toevallig naar allebei op zoek) maar blijf uitstellen. En dan dus aan mijzelf merk dat ik ga denken: en wat is mis met de markt, mevrouw?
Kleding ook zoiets. Ik heb al een tijd niets meer (voor mijzelf) gekocht omdat ik merk dat mijn beeld van kleding, representativiteit, kledingzaken etc. begint te veranderen. Ik wil geen Zara of H&M meer naar binnen als ik een nieuwe pantalon nodig heb. En dan hop, meteen die gedachte: massa's mensen kopen daar, waarom vind jij dat niet goed (genoeg)?
Momenteel houd ik dus liever wat vaker de hand op de knip omdat ik denk: als ik het doe, wil ik iets goeds kopen - als het voor iets in huis gaat, zelfs heel goed - omdat ik dat als iets waardevols/min of meer blijvends beschouw en dan is het haast als een soort schuldgevoel ten opzichte van iedereen die helemaal happy de peppy is met een salontafeltje van Leen Bakker of horloge op de markt. En ik daar dus (in sommige gevallen) gewoon niet eens meer voor alles wil kijken.
Omdat simpelweg niet iedereen evenveel te besteden heeft?
Als daadwerkelijk iedereen bij H&M en Leenbakker zou kopen, zouden er ook geen duurdere winkels zijn. En die zijn er dus wel.
Zoveel mensen, zoveel wensen.
Dat klop eigenlijk wel hoor, wat je over die uitgaven schrijft. Maar ik heb het idee dat ik steeds "erger" word, hoewel ik sommige uitgaven (met name de dingen die echt helemaal voor mijzelf zijn, zoals een zonnebril en horloge en ben toevallig naar allebei op zoek) maar blijf uitstellen. En dan dus aan mijzelf merk dat ik ga denken: en wat is mis met de markt, mevrouw?
Kleding ook zoiets. Ik heb al een tijd niets meer (voor mijzelf) gekocht omdat ik merk dat mijn beeld van kleding, representativiteit, kledingzaken etc. begint te veranderen. Ik wil geen Zara of H&M meer naar binnen als ik een nieuwe pantalon nodig heb. En dan hop, meteen die gedachte: massa's mensen kopen daar, waarom vind jij dat niet goed (genoeg)?
Momenteel houd ik dus liever wat vaker de hand op de knip omdat ik denk: als ik het doe, wil ik iets goeds kopen - als het voor iets in huis gaat, zelfs heel goed - omdat ik dat als iets waardevols/min of meer blijvends beschouw en dan is het haast als een soort schuldgevoel ten opzichte van iedereen die helemaal happy de peppy is met een salontafeltje van Leen Bakker of horloge op de markt. En ik daar dus (in sommige gevallen) gewoon niet eens meer voor alles wil kijken.
Omdat simpelweg niet iedereen evenveel te besteden heeft?
Als daadwerkelijk iedereen bij H&M en Leenbakker zou kopen, zouden er ook geen duurdere winkels zijn. En die zijn er dus wel.
Zoveel mensen, zoveel wensen.
donderdag 23 februari 2017 om 13:32
Ik koop wel eens dure spullen maar daar gaat vaak heel veel dubben aan vooraf. Tenzij mijn man mee is en die zegt dat ik niet zo moet zeiken dan wil ik nog wel eens sneller overstag gaan.
We hebben een dure salontafel, echt zo lang gezocht maar konden geen goedkope leuke vinden dus dan toch maar die dure (voor ons dan) en als iemand er naar vraagt wat die kost vind ik dat toch wel een dingetje.
We hebben een dure salontafel, echt zo lang gezocht maar konden geen goedkope leuke vinden dus dan toch maar die dure (voor ons dan) en als iemand er naar vraagt wat die kost vind ik dat toch wel een dingetje.
donderdag 23 februari 2017 om 13:35
Ik gun mezelf graag spullen die ik mooi, fijn en belangrijk vind en goed gebruiken kan. Soms zijn dat wat duurdere spullen, meestal zijn dat niet dure spullen.
Ik ben niet merkenminded. Ik ben niet hebberig voor wat betreft persé willen hebben wat ik bij een ander zie. Ik kan ontzettend blij worden van en zijn met iets kleins en/of goedkoops. Altijd al zo geweest. En daar ben ik blij om.
Ook ik koop wel eens iets duurs. En geniet daar dan ook van. Zo kocht ik een Cowboysbag met bijpassende beurs voor 185 euro. Dergelijke aanschaf denk ik 25 nachten over na en doe ik niet hals over kop. En ik verwacht dan stiekem ook heel lang, lees enkele jaren, met deze aanschaf vooruit te kunnen.
Ik ben niet merkenminded. Ik ben niet hebberig voor wat betreft persé willen hebben wat ik bij een ander zie. Ik kan ontzettend blij worden van en zijn met iets kleins en/of goedkoops. Altijd al zo geweest. En daar ben ik blij om.
Ook ik koop wel eens iets duurs. En geniet daar dan ook van. Zo kocht ik een Cowboysbag met bijpassende beurs voor 185 euro. Dergelijke aanschaf denk ik 25 nachten over na en doe ik niet hals over kop. En ik verwacht dan stiekem ook heel lang, lees enkele jaren, met deze aanschaf vooruit te kunnen.
donderdag 23 februari 2017 om 13:36
quote:fashionvictim schreef op 23 februari 2017 @ 13:28:
[...]
Maar dan is je probleem dus niet dat je jezelf geen dure spullen gunt, maar meer dat je niet wil overkomen als iemand die van dure spullen houdt, begrijp ik dat goed?Hee, zo had ik het nog niet bekeken maar daar zit inderdaad wel iets in!
[...]
Maar dan is je probleem dus niet dat je jezelf geen dure spullen gunt, maar meer dat je niet wil overkomen als iemand die van dure spullen houdt, begrijp ik dat goed?Hee, zo had ik het nog niet bekeken maar daar zit inderdaad wel iets in!
