Psyche
alle pijlers
Jezelf mooie en/of dure spullen gunnen
donderdag 23 februari 2017 om 13:04
Naar aanleiding van een ander topic (Duur... en spijt!) open ik dit topic. Ik ben benieuwd hoe jij geleerd hebt (of misschien heb je het van nature wel in je) om jezelf mooie en dure spullen te gunnen en - indien je je deze ook kunt veroorloven - dan ook wel eens koopt. Zonder dat je last hebt van het gevoel dat je eigenlijk toch beter iets goedkopers had moeten uitkiezen.
Ik heb dit soort gevoelens dus regelmatig maar ze lijken vooralsnog niet heel erg herkenbaar te zijn. Wie herkent het wel en is ook van die gedachten afgekomen, want irritant zijn ze.
Ik las al dat iemand schreef: als je eenmaal een duurdere/kwalitatief betere *noem maar op* gewend bent, dan wil je niet eens meer de goedkopere/kwalitatief mindere variant ervan. Dat is op zich ook wel mijn ervaring maar daar zit meteen ook mijn dilemma. Dan denk ik al helemaal over mijzelf: Oh, de koffiekopjes van de Action/de zonnebril van de markt/de kleding van de Hema is "te min" voor jou?
Over dit soort gedachtenspinsels zou ik graag eens met jullie van gedachten wisselen.
Ik heb dit soort gevoelens dus regelmatig maar ze lijken vooralsnog niet heel erg herkenbaar te zijn. Wie herkent het wel en is ook van die gedachten afgekomen, want irritant zijn ze.
Ik las al dat iemand schreef: als je eenmaal een duurdere/kwalitatief betere *noem maar op* gewend bent, dan wil je niet eens meer de goedkopere/kwalitatief mindere variant ervan. Dat is op zich ook wel mijn ervaring maar daar zit meteen ook mijn dilemma. Dan denk ik al helemaal over mijzelf: Oh, de koffiekopjes van de Action/de zonnebril van de markt/de kleding van de Hema is "te min" voor jou?
Over dit soort gedachtenspinsels zou ik graag eens met jullie van gedachten wisselen.
donderdag 23 februari 2017 om 15:28
quote:NYC schreef op 23 februari 2017 @ 15:26:
[...]
Bewust dit topic geopend omdat ik andere topics teveel aan het kapen was. Ik wil juist weten hoe het voor andere mensen werkt, of zij geen last hebben van "stemmtjes" en erachter komen waar nou eigenlijk mijn dilemma zit. Ik zou eerst gedacht hebben: ik vind het moeilijk om iets duurs te kopen / ik vind het moeilijk mijzelf iets te gunnen etc. maar hoe langer ik erover nadenk hoe meer ik inderdaad denk: het ligt er volgens mij meer aan dat ik het lastig vind hoe anderen mij zullen zien.
En juist door daarover van gedachten te wisselen op een forum als dit krijg ik die gedachten helderder voor mijzelf. Is toch niks mis mee?Jij vind blijkbaar de mening van andere mensen belangrijk. Hoe kijk je zelf aan tegen mensen die veel en makkelijk geld uit geven?
[...]
Bewust dit topic geopend omdat ik andere topics teveel aan het kapen was. Ik wil juist weten hoe het voor andere mensen werkt, of zij geen last hebben van "stemmtjes" en erachter komen waar nou eigenlijk mijn dilemma zit. Ik zou eerst gedacht hebben: ik vind het moeilijk om iets duurs te kopen / ik vind het moeilijk mijzelf iets te gunnen etc. maar hoe langer ik erover nadenk hoe meer ik inderdaad denk: het ligt er volgens mij meer aan dat ik het lastig vind hoe anderen mij zullen zien.
En juist door daarover van gedachten te wisselen op een forum als dit krijg ik die gedachten helderder voor mijzelf. Is toch niks mis mee?Jij vind blijkbaar de mening van andere mensen belangrijk. Hoe kijk je zelf aan tegen mensen die veel en makkelijk geld uit geven?
donderdag 23 februari 2017 om 15:51
quote:SF_ schreef op 23 februari 2017 @ 15:29:
Wie z'n stem is het eigenlijk die je hoort? Zijn het je ouders of zo? Wie vindt dat je dik en duur doet?Ja, ik vraag het me ook af. Niet mijn ouders in elk geval, al zou ik bij een ander zelf ook eerst denken dat degene waarschijnlijk heel streng of zuinig is opgevoed. Het is ook niet een soort geweten, want waar zou ik me dan precies schuldig over moeten voelen en ten opzichte van wie? Het is wel interessant om er achter te komen wat of van wie dat stemmetje is inderdaad. Het lijkt om een soort boosheid op het "willen" te gaan, al klinkt dat erg vaag. En om het feit dat ik niet over álles in een halleluja-jubelstemming raak en van elk willekeurig -iets- denk: Ja, mooooooi!!! Tegelijkertijd vind ik het maar goed ook dat ik dat niet heb want vind ook dat er al genoeg meuk op de wereld gemaakt wordt en zou eerder liever zien dat iedereen veel zorgvuldiger omging met spullen en dingen. Dus wat dit betreft ben ik ook nog eens heel erg in tweestrijd met die gedachten.
Wie z'n stem is het eigenlijk die je hoort? Zijn het je ouders of zo? Wie vindt dat je dik en duur doet?Ja, ik vraag het me ook af. Niet mijn ouders in elk geval, al zou ik bij een ander zelf ook eerst denken dat degene waarschijnlijk heel streng of zuinig is opgevoed. Het is ook niet een soort geweten, want waar zou ik me dan precies schuldig over moeten voelen en ten opzichte van wie? Het is wel interessant om er achter te komen wat of van wie dat stemmetje is inderdaad. Het lijkt om een soort boosheid op het "willen" te gaan, al klinkt dat erg vaag. En om het feit dat ik niet over álles in een halleluja-jubelstemming raak en van elk willekeurig -iets- denk: Ja, mooooooi!!! Tegelijkertijd vind ik het maar goed ook dat ik dat niet heb want vind ook dat er al genoeg meuk op de wereld gemaakt wordt en zou eerder liever zien dat iedereen veel zorgvuldiger omging met spullen en dingen. Dus wat dit betreft ben ik ook nog eens heel erg in tweestrijd met die gedachten.
donderdag 23 februari 2017 om 15:54
Bij mij is het heel dubbel.
Voor anderen koop ik voor hun verjaardag wel die luxe badschuim, die leuke bos bloemen, dat merk theepot, terwijl ik het voor mezelf niet koop. Want duur......nah jah, weird. Alsof ik het mezelf niet gun.
Als ik iets koop dan wil ik de beste prijs/kwaliteitsverhouding voor mijn beperkte beurs en heb ik een voorafgesteld bedrag in mijn hoofd.
Als ik op het internet rondstruin voor huishoudelijk spul/meubilair/ kleren/ schoenen of tassen valt het me op dat ik een dure smaak heb. Maar voor dat soort dingen zou ik niet zo snel sparen, want ik ben best slordig met mijn spullen.
Dus op dat paar schoenen van 250 euro zou binnen een dag een kras op zitten. Of op die bank een vlek. Gewoon zonde.
Aan eten kan ik wel geld uitgeven.
Voor anderen koop ik voor hun verjaardag wel die luxe badschuim, die leuke bos bloemen, dat merk theepot, terwijl ik het voor mezelf niet koop. Want duur......nah jah, weird. Alsof ik het mezelf niet gun.
Als ik iets koop dan wil ik de beste prijs/kwaliteitsverhouding voor mijn beperkte beurs en heb ik een voorafgesteld bedrag in mijn hoofd.
Als ik op het internet rondstruin voor huishoudelijk spul/meubilair/ kleren/ schoenen of tassen valt het me op dat ik een dure smaak heb. Maar voor dat soort dingen zou ik niet zo snel sparen, want ik ben best slordig met mijn spullen.
Dus op dat paar schoenen van 250 euro zou binnen een dag een kras op zitten. Of op die bank een vlek. Gewoon zonde.
Aan eten kan ik wel geld uitgeven.
donderdag 23 februari 2017 om 16:15
quote:NYC schreef op 23 februari 2017 @ 15:51:
[...]
Ja, ik vraag het me ook af. Niet mijn ouders in elk geval, al zou ik bij een ander zelf ook eerst denken dat degene waarschijnlijk heel streng of zuinig is opgevoed. Het is ook niet een soort geweten, want waar zou ik me dan precies schuldig over moeten voelen en ten opzichte van wie? Het is wel interessant om er achter te komen wat of van wie dat stemmetje is inderdaad. Het lijkt om een soort boosheid op het "willen" te gaan, al klinkt dat erg vaag. En om het feit dat ik niet over álles in een halleluja-jubelstemming raak en van elk willekeurig -iets- denk: Ja, mooooooi!!! Tegelijkertijd vind ik het maar goed ook dat ik dat niet heb want vind ook dat er al genoeg meuk op de wereld gemaakt wordt en zou eerder liever zien dat iedereen veel zorgvuldiger omging met spullen en dingen. Dus wat dit betreft ben ik ook nog eens heel erg in tweestrijd met die gedachten.Misschien een soort schuldgevoel dat je het zo goed hebt in dit land terwijl er elders hongersnood, milieuproblemen, oorlog, enz. heerst? Dat heb ik wel gehad. Ik mocht pas echt genieten als die dingen waren opgelost. (Beetje ambitieus wel )
[...]
Ja, ik vraag het me ook af. Niet mijn ouders in elk geval, al zou ik bij een ander zelf ook eerst denken dat degene waarschijnlijk heel streng of zuinig is opgevoed. Het is ook niet een soort geweten, want waar zou ik me dan precies schuldig over moeten voelen en ten opzichte van wie? Het is wel interessant om er achter te komen wat of van wie dat stemmetje is inderdaad. Het lijkt om een soort boosheid op het "willen" te gaan, al klinkt dat erg vaag. En om het feit dat ik niet over álles in een halleluja-jubelstemming raak en van elk willekeurig -iets- denk: Ja, mooooooi!!! Tegelijkertijd vind ik het maar goed ook dat ik dat niet heb want vind ook dat er al genoeg meuk op de wereld gemaakt wordt en zou eerder liever zien dat iedereen veel zorgvuldiger omging met spullen en dingen. Dus wat dit betreft ben ik ook nog eens heel erg in tweestrijd met die gedachten.Misschien een soort schuldgevoel dat je het zo goed hebt in dit land terwijl er elders hongersnood, milieuproblemen, oorlog, enz. heerst? Dat heb ik wel gehad. Ik mocht pas echt genieten als die dingen waren opgelost. (Beetje ambitieus wel )
donderdag 23 februari 2017 om 16:30
quote:apiejapie schreef op 23 februari 2017 @ 13:40:
[...]
Ik kan er niks aan doen, maar ik vind dit soort zinnen altijd zo denigrerend voor mensen die hard werken en minimaal inkomen hebben. Alsof ze dan iets fout doen (niet zo hard werken als anderen die wel meer verdienen) en minder waard zijn, of zo. Is vast niet zo bedoeld hoor, maar ik krijg er altijd vreemd gevoel over. Alsof je het goedpraat waarom je iets duurs zou kopen. Als je het kan en je wilt het, dóen! Maar waarom zou je het meer verdienen om het te kopen dan iemand met een lager inkomen? Snap je wat ik bedoel?
Kirikou zegt niets over hoeveel ze verdienen en wat zij duur vindt. Wat zij duur vindt, kan ik nog steeds goedkoop vinden en andersom.
Het gaat helemaal niet dat ze vindt dat ze meer verdienen om het te kopen dan iemand met een lager inkomen. Ik denk dat zij die mensen het net zo hard gunt en misschien wel meer, omdat ze er langer voor moeten werken.
Het is gewoon een gedachte om het voor haarzelf te verantwoorden dat het mag, want man moet het zetje geven.
Eigenlijk is het denigrerend naar zichzelf, ze mag niet maarzo wat kopen. Ze moet er wat voor doen, ze mag het niet omdat ze het gewoon waard is.
[...]
Ik kan er niks aan doen, maar ik vind dit soort zinnen altijd zo denigrerend voor mensen die hard werken en minimaal inkomen hebben. Alsof ze dan iets fout doen (niet zo hard werken als anderen die wel meer verdienen) en minder waard zijn, of zo. Is vast niet zo bedoeld hoor, maar ik krijg er altijd vreemd gevoel over. Alsof je het goedpraat waarom je iets duurs zou kopen. Als je het kan en je wilt het, dóen! Maar waarom zou je het meer verdienen om het te kopen dan iemand met een lager inkomen? Snap je wat ik bedoel?
Kirikou zegt niets over hoeveel ze verdienen en wat zij duur vindt. Wat zij duur vindt, kan ik nog steeds goedkoop vinden en andersom.
Het gaat helemaal niet dat ze vindt dat ze meer verdienen om het te kopen dan iemand met een lager inkomen. Ik denk dat zij die mensen het net zo hard gunt en misschien wel meer, omdat ze er langer voor moeten werken.
Het is gewoon een gedachte om het voor haarzelf te verantwoorden dat het mag, want man moet het zetje geven.
Eigenlijk is het denigrerend naar zichzelf, ze mag niet maarzo wat kopen. Ze moet er wat voor doen, ze mag het niet omdat ze het gewoon waard is.
donderdag 23 februari 2017 om 16:31
quote:NYC schreef op 23 februari 2017 @ 15:51:
[...]
Ja, ik vraag het me ook af. Niet mijn ouders in elk geval, al zou ik bij een ander zelf ook eerst denken dat degene waarschijnlijk heel streng of zuinig is opgevoed. Het is ook niet een soort geweten, want waar zou ik me dan precies schuldig over moeten voelen en ten opzichte van wie? Het is wel interessant om er achter te komen wat of van wie dat stemmetje is inderdaad. Het lijkt om een soort boosheid op het "willen" te gaan, al klinkt dat erg vaag. En om het feit dat ik niet over álles in een halleluja-jubelstemming raak en van elk willekeurig -iets- denk: Ja, mooooooi!!! Tegelijkertijd vind ik het maar goed ook dat ik dat niet heb want vind ook dat er al genoeg meuk op de wereld gemaakt wordt en zou eerder liever zien dat iedereen veel zorgvuldiger omging met spullen en dingen. Dus wat dit betreft ben ik ook nog eens heel erg in tweestrijd met die gedachten.
Het is toch juist prima om niet van alles in een jubelstemming te komen? Het zou wat zijn als je alles mooi vond en alles wilde hebben. Beter maar niet!
Verder heb ik het idee dat er verschillende dingen door elkaar heen lopen:
- Het 'wat zullen ze wel niet van me denken' issue. Om bij jezelf na te gaan of dat zo is: heb je dit ook met dingen die niet zo zichtbaar zijn voor anderen? Iets als ondergoed ofzo? Of neemt je vervelende gevoel toe als het zichtbaarder is of het er wel eens over gaat (een vakantie bijv.)? Als dat zo is: probeer te bedenken dat mensen helemaal niet zo bezig zijn met wat jij wel of niet koopt. Mensen zijn vooral bezig met zichzelf, het zal ze over het algemeen worst wezen of jij in merkkleding of in Wibra kleding loopt en of je in een huisje op de Veluwe of naar de Bahama's op vakantie gaat. Mochten ze er wel wat over zeggen dan is het veelal jaloezie. Lekker van je af laten glijden dan, want hun probleem en niet het jouwe.
- Waarde van spullen (of vakanties etc.) koppelen aan eigenwaarde: ik zie je heel vaak schrijven of je dingen waard bent. Probeer jezelf te zien als iemand die alles waard is, want dat ben je namelijk! Het gaat niet om jouw waarde, het gaat erom of die spullen het waard zijn. Want bij een aankoop zet je JOUW geld om in JOUW spullen. Of je het geld nou hebt in de vorm van briefjes, een cijfer op je bankrekening of in de vorm van een aankoop, het was al van jou en je was het al waard. Wil je liever het geld (om ooit nog eens aan iets anders te besteden) of wil je liever de spullen? Vergelijk dat met elkaar.
- De strijd tussen genieten van luxe en consuminderen. Volgens mij heb jij niet 1 stemmetje in je hoofd, maar 2 stemmetjes. Kort gezegd: het 'luxepaard' en de 'wereldverbeteraar'. En die strijden logischerwijs met elkaar. Het luxepaard is een bourgondier die enorm houdt van mooie spullen en lekker eten en daar gerust geld aan uitgeeft. De wereldverbeteraar heeft grote idealen en heeft een hekel aan verspilling. Soms probeer je ze met elkaar te verbinden door op zoek te gaan naar luxe dingen die een leven lang meegaan. De perfecte meubels, het perfecte servies, de perfecte kleding. En dat kan inderdaad een mooie oplossing zijn, want luxe dingen zijn soms duurzamer dan goedkope dingen (hoewel niet altijd). Maar soms werkt het niet, want dan blijkt je smaak niet zo constant als je hoopte (waarover de wereldverbeteraar je intern dan weer op je kop geeft) en dan werkt zo'n perfect servies voor je hele leven weer niet zo goed. Dat blijft gewoon lastig en ik denk dat je soms gewoon moet accepteren dat je verschillende waarden omarmt die wel eens botsen. En dat ze beiden naast elkaar mogen bestaan, want zowel genieten van mooie dingen als idealen hebben zijn heel goede waarden om te hebben!
[...]
Ja, ik vraag het me ook af. Niet mijn ouders in elk geval, al zou ik bij een ander zelf ook eerst denken dat degene waarschijnlijk heel streng of zuinig is opgevoed. Het is ook niet een soort geweten, want waar zou ik me dan precies schuldig over moeten voelen en ten opzichte van wie? Het is wel interessant om er achter te komen wat of van wie dat stemmetje is inderdaad. Het lijkt om een soort boosheid op het "willen" te gaan, al klinkt dat erg vaag. En om het feit dat ik niet over álles in een halleluja-jubelstemming raak en van elk willekeurig -iets- denk: Ja, mooooooi!!! Tegelijkertijd vind ik het maar goed ook dat ik dat niet heb want vind ook dat er al genoeg meuk op de wereld gemaakt wordt en zou eerder liever zien dat iedereen veel zorgvuldiger omging met spullen en dingen. Dus wat dit betreft ben ik ook nog eens heel erg in tweestrijd met die gedachten.
Het is toch juist prima om niet van alles in een jubelstemming te komen? Het zou wat zijn als je alles mooi vond en alles wilde hebben. Beter maar niet!
Verder heb ik het idee dat er verschillende dingen door elkaar heen lopen:
- Het 'wat zullen ze wel niet van me denken' issue. Om bij jezelf na te gaan of dat zo is: heb je dit ook met dingen die niet zo zichtbaar zijn voor anderen? Iets als ondergoed ofzo? Of neemt je vervelende gevoel toe als het zichtbaarder is of het er wel eens over gaat (een vakantie bijv.)? Als dat zo is: probeer te bedenken dat mensen helemaal niet zo bezig zijn met wat jij wel of niet koopt. Mensen zijn vooral bezig met zichzelf, het zal ze over het algemeen worst wezen of jij in merkkleding of in Wibra kleding loopt en of je in een huisje op de Veluwe of naar de Bahama's op vakantie gaat. Mochten ze er wel wat over zeggen dan is het veelal jaloezie. Lekker van je af laten glijden dan, want hun probleem en niet het jouwe.
- Waarde van spullen (of vakanties etc.) koppelen aan eigenwaarde: ik zie je heel vaak schrijven of je dingen waard bent. Probeer jezelf te zien als iemand die alles waard is, want dat ben je namelijk! Het gaat niet om jouw waarde, het gaat erom of die spullen het waard zijn. Want bij een aankoop zet je JOUW geld om in JOUW spullen. Of je het geld nou hebt in de vorm van briefjes, een cijfer op je bankrekening of in de vorm van een aankoop, het was al van jou en je was het al waard. Wil je liever het geld (om ooit nog eens aan iets anders te besteden) of wil je liever de spullen? Vergelijk dat met elkaar.
- De strijd tussen genieten van luxe en consuminderen. Volgens mij heb jij niet 1 stemmetje in je hoofd, maar 2 stemmetjes. Kort gezegd: het 'luxepaard' en de 'wereldverbeteraar'. En die strijden logischerwijs met elkaar. Het luxepaard is een bourgondier die enorm houdt van mooie spullen en lekker eten en daar gerust geld aan uitgeeft. De wereldverbeteraar heeft grote idealen en heeft een hekel aan verspilling. Soms probeer je ze met elkaar te verbinden door op zoek te gaan naar luxe dingen die een leven lang meegaan. De perfecte meubels, het perfecte servies, de perfecte kleding. En dat kan inderdaad een mooie oplossing zijn, want luxe dingen zijn soms duurzamer dan goedkope dingen (hoewel niet altijd). Maar soms werkt het niet, want dan blijkt je smaak niet zo constant als je hoopte (waarover de wereldverbeteraar je intern dan weer op je kop geeft) en dan werkt zo'n perfect servies voor je hele leven weer niet zo goed. Dat blijft gewoon lastig en ik denk dat je soms gewoon moet accepteren dat je verschillende waarden omarmt die wel eens botsen. En dat ze beiden naast elkaar mogen bestaan, want zowel genieten van mooie dingen als idealen hebben zijn heel goede waarden om te hebben!
donderdag 23 februari 2017 om 16:40
quote:ardni schreef op 23 februari 2017 @ 14:16:
Ligt eraan wat voor spullen, meubels gaan erg lang mee die mogen dan ook wel wat kosten.
Sowieso huisinrichting.
Maar ons dagelijkse servies is gewoon van de IKEA en de nette serviezen moeten we lang mee gaan.
Kleding en tassen mogen wel wat kosten, ik verkoop het ook altijd weer na verloop van tijd.Ik vind het steeds vaker belangrijk dat het West-Europese merken zijn en de kleding binnen Europa wordt geproduceerd.
Nu we bezig zijn met babyspullen lopen we he-le-maal vast, het kan duurzaam en vooral heel duur.
Geen idee of we nu afwijken van onze standaard.Die babyspullen zijn verschrikkelijk. Zoveel aanbod en zo'n verschil in prijs. Sommige dingen gaan een half jaartje mee, andere spullen drie jaar. Ik weet daar ook niet meer wat wijsheid is.
Ligt eraan wat voor spullen, meubels gaan erg lang mee die mogen dan ook wel wat kosten.
Sowieso huisinrichting.
Maar ons dagelijkse servies is gewoon van de IKEA en de nette serviezen moeten we lang mee gaan.
Kleding en tassen mogen wel wat kosten, ik verkoop het ook altijd weer na verloop van tijd.Ik vind het steeds vaker belangrijk dat het West-Europese merken zijn en de kleding binnen Europa wordt geproduceerd.
Nu we bezig zijn met babyspullen lopen we he-le-maal vast, het kan duurzaam en vooral heel duur.
Geen idee of we nu afwijken van onze standaard.Die babyspullen zijn verschrikkelijk. Zoveel aanbod en zo'n verschil in prijs. Sommige dingen gaan een half jaartje mee, andere spullen drie jaar. Ik weet daar ook niet meer wat wijsheid is.
donderdag 23 februari 2017 om 16:42
quote:nicole123 schreef op 23 februari 2017 @ 16:31:
[...]
Het is toch juist prima om niet van alles in een jubelstemming te komen? Het zou wat zijn als je alles mooi vond en alles wilde hebben. Beter maar niet!
Verder heb ik het idee dat er verschillende dingen door elkaar heen lopen:
- Het 'wat zullen ze wel niet van me denken' issue. Om bij jezelf na te gaan of dat zo is: heb je dit ook met dingen die niet zo zichtbaar zijn voor anderen? Iets als ondergoed ofzo? Of neemt je vervelende gevoel toe als het zichtbaarder is of het er wel eens over gaat (een vakantie bijv.)? Als dat zo is: probeer te bedenken dat mensen helemaal niet zo bezig zijn met wat jij wel of niet koopt. Mensen zijn vooral bezig met zichzelf, het zal ze over het algemeen worst wezen of jij in merkkleding of in Wibra kleding loopt en of je in een huisje op de Veluwe of naar de Bahama's op vakantie gaat. Mochten ze er wel wat over zeggen dan is het veelal jaloezie. Lekker van je af laten glijden dan, want hun probleem en niet het jouwe.
- Waarde van spullen (of vakanties etc.) koppelen aan eigenwaarde: ik zie je heel vaak schrijven of je dingen waard bent. Probeer jezelf te zien als iemand die alles waard is, want dat ben je namelijk! Het gaat niet om jouw waarde, het gaat erom of die spullen het waard zijn. Want bij een aankoop zet je JOUW geld om in JOUW spullen. Of je het geld nou hebt in de vorm van briefjes, een cijfer op je bankrekening of in de vorm van een aankoop, het was al van jou en je was het al waard. Wil je liever het geld (om ooit nog eens aan iets anders te besteden) of wil je liever de spullen? Vergelijk dat met elkaar.
- De strijd tussen genieten van luxe en consuminderen. Volgens mij heb jij niet 1 stemmetje in je hoofd, maar 2 stemmetjes. Kort gezegd: het 'luxepaard' en de 'wereldverbeteraar'. En die strijden logischerwijs met elkaar. Het luxepaard is een bourgondier die enorm houdt van mooie spullen en lekker eten en daar gerust geld aan uitgeeft. De wereldverbeteraar heeft grote idealen en heeft een hekel aan verspilling. Soms probeer je ze met elkaar te verbinden door op zoek te gaan naar luxe dingen die een leven lang meegaan. De perfecte meubels, het perfecte servies, de perfecte kleding. En dat kan inderdaad een mooie oplossing zijn, want luxe dingen zijn soms duurzamer dan goedkope dingen (hoewel niet altijd). Maar soms werkt het niet, want dan blijkt je smaak niet zo constant als je hoopte (waarover de wereldverbeteraar je intern dan weer op je kop geeft) en dan werkt zo'n perfect servies voor je hele leven weer niet zo goed. Dat blijft gewoon lastig en ik denk dat je soms gewoon moet accepteren dat je verschillende waarden omarmt die wel eens botsen. En dat ze beiden naast elkaar mogen bestaan, want zowel genieten van mooie dingen als idealen hebben zijn heel goede waarden om te hebben!Wow, mooi verwoord!!!
[...]
Het is toch juist prima om niet van alles in een jubelstemming te komen? Het zou wat zijn als je alles mooi vond en alles wilde hebben. Beter maar niet!
Verder heb ik het idee dat er verschillende dingen door elkaar heen lopen:
- Het 'wat zullen ze wel niet van me denken' issue. Om bij jezelf na te gaan of dat zo is: heb je dit ook met dingen die niet zo zichtbaar zijn voor anderen? Iets als ondergoed ofzo? Of neemt je vervelende gevoel toe als het zichtbaarder is of het er wel eens over gaat (een vakantie bijv.)? Als dat zo is: probeer te bedenken dat mensen helemaal niet zo bezig zijn met wat jij wel of niet koopt. Mensen zijn vooral bezig met zichzelf, het zal ze over het algemeen worst wezen of jij in merkkleding of in Wibra kleding loopt en of je in een huisje op de Veluwe of naar de Bahama's op vakantie gaat. Mochten ze er wel wat over zeggen dan is het veelal jaloezie. Lekker van je af laten glijden dan, want hun probleem en niet het jouwe.
- Waarde van spullen (of vakanties etc.) koppelen aan eigenwaarde: ik zie je heel vaak schrijven of je dingen waard bent. Probeer jezelf te zien als iemand die alles waard is, want dat ben je namelijk! Het gaat niet om jouw waarde, het gaat erom of die spullen het waard zijn. Want bij een aankoop zet je JOUW geld om in JOUW spullen. Of je het geld nou hebt in de vorm van briefjes, een cijfer op je bankrekening of in de vorm van een aankoop, het was al van jou en je was het al waard. Wil je liever het geld (om ooit nog eens aan iets anders te besteden) of wil je liever de spullen? Vergelijk dat met elkaar.
- De strijd tussen genieten van luxe en consuminderen. Volgens mij heb jij niet 1 stemmetje in je hoofd, maar 2 stemmetjes. Kort gezegd: het 'luxepaard' en de 'wereldverbeteraar'. En die strijden logischerwijs met elkaar. Het luxepaard is een bourgondier die enorm houdt van mooie spullen en lekker eten en daar gerust geld aan uitgeeft. De wereldverbeteraar heeft grote idealen en heeft een hekel aan verspilling. Soms probeer je ze met elkaar te verbinden door op zoek te gaan naar luxe dingen die een leven lang meegaan. De perfecte meubels, het perfecte servies, de perfecte kleding. En dat kan inderdaad een mooie oplossing zijn, want luxe dingen zijn soms duurzamer dan goedkope dingen (hoewel niet altijd). Maar soms werkt het niet, want dan blijkt je smaak niet zo constant als je hoopte (waarover de wereldverbeteraar je intern dan weer op je kop geeft) en dan werkt zo'n perfect servies voor je hele leven weer niet zo goed. Dat blijft gewoon lastig en ik denk dat je soms gewoon moet accepteren dat je verschillende waarden omarmt die wel eens botsen. En dat ze beiden naast elkaar mogen bestaan, want zowel genieten van mooie dingen als idealen hebben zijn heel goede waarden om te hebben!Wow, mooi verwoord!!!
donderdag 23 februari 2017 om 16:45
quote:JoostIsAndersGeaard schreef op 23 februari 2017 @ 16:40:
[...]
Die babyspullen zijn verschrikkelijk. Zoveel aanbod en zo'n verschil in prijs. Sommige dingen gaan een half jaartje mee, andere spullen drie jaar. Ik weet daar ook niet meer wat wijsheid is.Ik ben ooit heel basic begonnen en pas dingen gekocht als ik het miste. Nooit iets ongebruikt in de kast gehad.
[...]
Die babyspullen zijn verschrikkelijk. Zoveel aanbod en zo'n verschil in prijs. Sommige dingen gaan een half jaartje mee, andere spullen drie jaar. Ik weet daar ook niet meer wat wijsheid is.Ik ben ooit heel basic begonnen en pas dingen gekocht als ik het miste. Nooit iets ongebruikt in de kast gehad.
donderdag 23 februari 2017 om 16:48
quote:LisaSimpson schreef op 23 februari 2017 @ 14:21:
[...]
Nee dat denk ik niet. Jij valt over het "want we werken er hard voor" zinnetje van Kirikou. En ik reageer daar weer op.
Dat het niet uitmaakt of je met een hoog of laag inkomen hard werkt, ik ga ervan uit dat iedereen hard werkt. En iets duurs is voor iedereen heel anders.
Juist, en dat is precies wat ik wil zeggen. Wellicht zeg ik het heel onhandig omdat er onduidelijkheid ontstaat. Maar ik ben juist van mening dat iedereen hetzelfde waard is, dat de een er niet meer recht op heeft dan de ander. Dacht dat degene waar ik op reageerde bedoelde dat zij juist recht had op bepaalde dingen omdat ze er zo hard voor werkte. Daarop reageerde ik dat ik vind dat dat vast voor velen zal gelden, alleen anders verwoord.
Hoe dan ook, wie wat koopt moeten ze zelf weten. Doe dat wat je gelukkig maakt, of het nu om geld uitgeven is (of juist niet), werk wat je doet, of en hoeveel kinderen je wilt, maak lekker de keuzes die bij jóu passen, dan klopt het altijd.
[...]
Nee dat denk ik niet. Jij valt over het "want we werken er hard voor" zinnetje van Kirikou. En ik reageer daar weer op.
Dat het niet uitmaakt of je met een hoog of laag inkomen hard werkt, ik ga ervan uit dat iedereen hard werkt. En iets duurs is voor iedereen heel anders.
Juist, en dat is precies wat ik wil zeggen. Wellicht zeg ik het heel onhandig omdat er onduidelijkheid ontstaat. Maar ik ben juist van mening dat iedereen hetzelfde waard is, dat de een er niet meer recht op heeft dan de ander. Dacht dat degene waar ik op reageerde bedoelde dat zij juist recht had op bepaalde dingen omdat ze er zo hard voor werkte. Daarop reageerde ik dat ik vind dat dat vast voor velen zal gelden, alleen anders verwoord.
Hoe dan ook, wie wat koopt moeten ze zelf weten. Doe dat wat je gelukkig maakt, of het nu om geld uitgeven is (of juist niet), werk wat je doet, of en hoeveel kinderen je wilt, maak lekker de keuzes die bij jóu passen, dan klopt het altijd.
donderdag 23 februari 2017 om 16:52
quote:apiejapie schreef op 23 februari 2017 @ 16:48:
[...]
Juist, en dat is precies wat ik wil zeggen. Wellicht zeg ik het heel onhandig omdat er onduidelijkheid ontstaat. Maar ik ben juist van mening dat iedereen hetzelfde waard is, dat de een er niet meer recht op heeft dan de ander. Dacht dat degene waar ik op reageerde bedoelde dat zij juist recht had op bepaalde dingen omdat ze er zo hard voor werkte. Daarop reageerde ik dat ik vind dat dat vast voor velen zal gelden, alleen anders verwoord.
Hoe dan ook, wie wat koopt moeten ze zelf weten. Doe dat wat je gelukkig maakt, of het nu om geld uitgeven is (of juist niet), werk wat je doet, of en hoeveel kinderen je wilt, maak lekker de keuzes die bij jóu passen, dan klopt het altijd.Precies.
[...]
Juist, en dat is precies wat ik wil zeggen. Wellicht zeg ik het heel onhandig omdat er onduidelijkheid ontstaat. Maar ik ben juist van mening dat iedereen hetzelfde waard is, dat de een er niet meer recht op heeft dan de ander. Dacht dat degene waar ik op reageerde bedoelde dat zij juist recht had op bepaalde dingen omdat ze er zo hard voor werkte. Daarop reageerde ik dat ik vind dat dat vast voor velen zal gelden, alleen anders verwoord.
Hoe dan ook, wie wat koopt moeten ze zelf weten. Doe dat wat je gelukkig maakt, of het nu om geld uitgeven is (of juist niet), werk wat je doet, of en hoeveel kinderen je wilt, maak lekker de keuzes die bij jóu passen, dan klopt het altijd.Precies.
donderdag 23 februari 2017 om 16:53
quote:RegretteRien schreef op 23 februari 2017 @ 14:18:
Ik vraag me eigenlijk nooit af hoe andere mensen kijken naar mijn/onze aankopen. Het zal me aan mijn reet roesten wat een ander er van vindt dat ik een nieuwe bank/jas/ kinderfiets heb gekocht. Alweer/ nu pas. En dan ook nog tweedehands/Wibra/H&M/Duur Merk.
Ik kies wat past bij mijn wensen en portemonnee en dat kan wel eens 3 paar nieuwe van leuke kwaliteit in een week zijn en ook wel eens een Marktplaatsexemplaar terwijl de oude tot op de draad versleten is.En dit.
Ik vraag me eigenlijk nooit af hoe andere mensen kijken naar mijn/onze aankopen. Het zal me aan mijn reet roesten wat een ander er van vindt dat ik een nieuwe bank/jas/ kinderfiets heb gekocht. Alweer/ nu pas. En dan ook nog tweedehands/Wibra/H&M/Duur Merk.
Ik kies wat past bij mijn wensen en portemonnee en dat kan wel eens 3 paar nieuwe van leuke kwaliteit in een week zijn en ook wel eens een Marktplaatsexemplaar terwijl de oude tot op de draad versleten is.En dit.
donderdag 23 februari 2017 om 16:58
quote:JoostIsAndersGeaard schreef op 23 februari 2017 @ 16:40:
[...]
Die babyspullen zijn verschrikkelijk. Zoveel aanbod en zo'n verschil in prijs. Sommige dingen gaan een half jaartje mee, andere spullen drie jaar. Ik weet daar ook niet meer wat wijsheid is.Babyspullen snap ik niet dat dat zo duur moet. Zeeman is al voor het zoveelste jaar uitgeroepen tot de beste winkel voor babyspulletjes, de kwaliteit is goed, de prijsjes zijn klein, dus wat is het punt? Baby's groeien toch met een sneltreinvaart overal uit.
[...]
Die babyspullen zijn verschrikkelijk. Zoveel aanbod en zo'n verschil in prijs. Sommige dingen gaan een half jaartje mee, andere spullen drie jaar. Ik weet daar ook niet meer wat wijsheid is.Babyspullen snap ik niet dat dat zo duur moet. Zeeman is al voor het zoveelste jaar uitgeroepen tot de beste winkel voor babyspulletjes, de kwaliteit is goed, de prijsjes zijn klein, dus wat is het punt? Baby's groeien toch met een sneltreinvaart overal uit.
donderdag 23 februari 2017 om 17:02
quote:Cateautje schreef op 23 februari 2017 @ 16:58:
[...]
Babyspullen snap ik niet dat dat zo duur moet. Zeeman is al voor het zoveelste jaar uitgeroepen tot de beste winkel voor babyspulletjes, de kwaliteit is goed, de prijsjes zijn klein, dus wat is het punt? Baby's groeien toch met een sneltreinvaart overal uit.En vooral het laatste jaar érg leuke dingen! Niet te vergelijken met vroeger. Ik word er blij van. Net zoals de spullen van de Wibra. Vind ik nog leuker en kwalitatief beter dan de dure merken.
[...]
Babyspullen snap ik niet dat dat zo duur moet. Zeeman is al voor het zoveelste jaar uitgeroepen tot de beste winkel voor babyspulletjes, de kwaliteit is goed, de prijsjes zijn klein, dus wat is het punt? Baby's groeien toch met een sneltreinvaart overal uit.En vooral het laatste jaar érg leuke dingen! Niet te vergelijken met vroeger. Ik word er blij van. Net zoals de spullen van de Wibra. Vind ik nog leuker en kwalitatief beter dan de dure merken.
donderdag 23 februari 2017 om 17:22
quote:JoostIsAndersGeaard schreef op 23 februari 2017 @ 16:30:
Kirikou zegt niets over hoeveel ze verdienen en wat zij duur vindt. Wat zij duur vindt, kan ik nog steeds goedkoop vinden en andersom.
Het gaat helemaal niet dat ze vindt dat ze meer verdienen om het te kopen dan iemand met een lager inkomen. Ik denk dat zij die mensen het net zo hard gunt en misschien wel meer, omdat ze er langer voor moeten werken.
Het is gewoon een gedachte om het voor haarzelf te verantwoorden dat het mag, want man moet het zetje geven.
Eigenlijk is het denigrerend naar zichzelf, ze mag niet maarzo wat kopen. Ze moet er wat voor doen, ze mag het niet omdat ze het gewoon waard is.
Precies dit is wat ik eerder ook al uit probeerde te leggen. Zo kan ik voor mezelf duurdere aankopen verantwoorden.
Ik heb nergens gezegd dat ik het meer verdien dan mensen met een lager inkomen en begrijp dus werkelijk niet waarom dat zo geinterpreteerd werd.
Kirikou zegt niets over hoeveel ze verdienen en wat zij duur vindt. Wat zij duur vindt, kan ik nog steeds goedkoop vinden en andersom.
Het gaat helemaal niet dat ze vindt dat ze meer verdienen om het te kopen dan iemand met een lager inkomen. Ik denk dat zij die mensen het net zo hard gunt en misschien wel meer, omdat ze er langer voor moeten werken.
Het is gewoon een gedachte om het voor haarzelf te verantwoorden dat het mag, want man moet het zetje geven.
Eigenlijk is het denigrerend naar zichzelf, ze mag niet maarzo wat kopen. Ze moet er wat voor doen, ze mag het niet omdat ze het gewoon waard is.
Precies dit is wat ik eerder ook al uit probeerde te leggen. Zo kan ik voor mezelf duurdere aankopen verantwoorden.
Ik heb nergens gezegd dat ik het meer verdien dan mensen met een lager inkomen en begrijp dus werkelijk niet waarom dat zo geinterpreteerd werd.
donderdag 23 februari 2017 om 17:31
quote:JoostIsAndersGeaard schreef op 23 februari 2017 @ 16:40:
[...]
Die babyspullen zijn verschrikkelijk. Zoveel aanbod en zo'n verschil in prijs. Sommige dingen gaan een half jaartje mee, andere spullen drie jaar. Ik weet daar ook niet meer wat wijsheid is.
Precies ik vind het zo lastig, het gaat niet erg lang mee maar maakt het dan niet uit als er kinderarbeid bij is komen kijken.
Ook meubels we neigen heel erg naar een scandinavisch merk voor de babykamer, hout i.pv. MDF,want dat schijnt niet zo gezond te zijn.
Maar we vinden het beiden heel erg duur allemaal.
Kortom erg lastig.
[...]
Die babyspullen zijn verschrikkelijk. Zoveel aanbod en zo'n verschil in prijs. Sommige dingen gaan een half jaartje mee, andere spullen drie jaar. Ik weet daar ook niet meer wat wijsheid is.
Precies ik vind het zo lastig, het gaat niet erg lang mee maar maakt het dan niet uit als er kinderarbeid bij is komen kijken.
Ook meubels we neigen heel erg naar een scandinavisch merk voor de babykamer, hout i.pv. MDF,want dat schijnt niet zo gezond te zijn.
Maar we vinden het beiden heel erg duur allemaal.
Kortom erg lastig.
donderdag 23 februari 2017 om 17:33
quote:Cateautje schreef op 23 februari 2017 @ 16:58:
[...]
Babyspullen snap ik niet dat dat zo duur moet. Zeeman is al voor het zoveelste jaar uitgeroepen tot de beste winkel voor babyspulletjes, de kwaliteit is goed, de prijsjes zijn klein, dus wat is het punt? Baby's groeien toch met een sneltreinvaart overal uit.
ja kleine prijsjes gaan ten koste van?
Dat is nu net het dilemma.
[...]
Babyspullen snap ik niet dat dat zo duur moet. Zeeman is al voor het zoveelste jaar uitgeroepen tot de beste winkel voor babyspulletjes, de kwaliteit is goed, de prijsjes zijn klein, dus wat is het punt? Baby's groeien toch met een sneltreinvaart overal uit.
ja kleine prijsjes gaan ten koste van?
Dat is nu net het dilemma.
donderdag 23 februari 2017 om 17:40
quote:ardni schreef op 23 februari 2017 @ 17:33:
[...]
ja kleine prijsjes gaan ten koste van?
Dat is nu net het dilemma.
Zeeman onderneemt verantwoord, daar gaan ze prat op.
http://www.zeeman.com/Over-Zeeman/Onder ... VO-(1)/mvo
[...]
ja kleine prijsjes gaan ten koste van?
Dat is nu net het dilemma.
Zeeman onderneemt verantwoord, daar gaan ze prat op.
http://www.zeeman.com/Over-Zeeman/Onder ... VO-(1)/mvo
donderdag 23 februari 2017 om 17:46
quote:Cateautje schreef op 23 februari 2017 @ 17:40:
[...]
Zeeman onderneemt verantwoord, daar gaan ze prat op.
http://www.zeeman.com/Over-Zeeman/Onder ... (1)/mvoWij van WC-eend.... Schone Kleren Campagne en Rankabrand geven Zeeman maar lage score.
[...]
Zeeman onderneemt verantwoord, daar gaan ze prat op.
http://www.zeeman.com/Over-Zeeman/Onder ... (1)/mvoWij van WC-eend.... Schone Kleren Campagne en Rankabrand geven Zeeman maar lage score.
donderdag 23 februari 2017 om 17:46
Ik gun mezelf alles dus dat is het probleem niet. Wat wel het probleem is, dat zowel dure als goedkope spullen even hard afgedankt worden als ik ze niet meer kan gebruiken. En dan dank ik liever goedkope spullen af.
Dus dat vernieuwen is de factor die ik niet kan veranderen.
Dus dat vernieuwen is de factor die ik niet kan veranderen.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
donderdag 23 februari 2017 om 17:58
quote:SF_ schreef op 23 februari 2017 @ 17:46:
[...]
Wij van WC-eend.... Schone Kleren Campagne en Rankabrand geven Zeeman maar lage score.
Ik weet niet wat die twee organisaties precies willen, wat ze voor ogen hebben om je een tien te geven en als je het zo gaat bekijken dan scoort iedere onderneming slecht, want de meeste kleding komt uit Chinese sweatshops, ook de haute couture.
Ik weet het niet helemaal zeker, maar volgens mij laat Zeeman het meeste maken in Turkye.
[...]
Wij van WC-eend.... Schone Kleren Campagne en Rankabrand geven Zeeman maar lage score.
Ik weet niet wat die twee organisaties precies willen, wat ze voor ogen hebben om je een tien te geven en als je het zo gaat bekijken dan scoort iedere onderneming slecht, want de meeste kleding komt uit Chinese sweatshops, ook de haute couture.
Ik weet het niet helemaal zeker, maar volgens mij laat Zeeman het meeste maken in Turkye.
