Jong en volledig afgekeurd....geen zin in de toekomst.

09-06-2022 20:08 111 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
.
miliyah wijzigde dit bericht op 20-08-2022 16:03
99.92% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik ben 58 en al sinds mijn 28e arbeidsongeschikt.
Jammer dat in onze maatschappij alleen werk als zinvol beschouwd wordt en daar ook je waarde als mens aan afgemeten wordt.

De enige die daar iets aan kan doen ben je zelf.

Ga op zoek naar mensen die ruimer denken, kijk of je hobby's kunt oppakken, evt mss vrijwilligerswerk.

Maar ga vooral zorgen dat JIJ jezelf de moeite waard vindt.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Alle reacties Link kopieren Quote
appelwangetje schreef:
09-06-2022 20:12
[...]
Hè ja, ga jij het werk van een keuringsarts en een arbeidsdeskundige even overbodig maken.

Kunt u naar Ikea? Ja? Dan kunt u werken.
Staat op Viva.
moderatorviva wijzigde dit bericht op 09-06-2022 22:37
Reden: Quote verwijderd
42.68% gewijzigd
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Alle reacties Link kopieren Quote
Dat hele idee van nuttig moeten zijn voor de maatschappij is ook maar een ouderwetse opvatting. Vele mensen verdienen zelf hun geld maar nuttig voor de maatschappij zijn ze niet. Soms zijn ze zelfs slecht voor de maatschappij. Toch krijgen zij nooit te horen dat ze iets nuttigs voor de maatschappij moeten gaan doen. Het gaat daar dus ook niet om als iemand dat tegen een arbeidsongeschikt persoon zegt. Het gaat erom dat die persoon weinig inlevingsvermogen heeft en het 'oneerlijk' vindt dat de ander 'gratis geld krijgt'. Domme afgunst. Konden ze maar een tijdje met de ander ruilen.

TO, blijf de dingen doen die je leuk vindt om te doen. Het moet van toegevoegde waarde zijn voor jouw leven en niet alleen voor dat van een ander. Je bent niet voor niets afgekeurd.
Alle reacties Link kopieren Quote
Hi TO, wat jammer dat je zulke donkere gedachten hebt momenteel. Toen ik afgekeurd was een het er nog naar uitzag dat dat niet zou veranderen vond ik dat ook heel erg zwaar. Gelukkig had ik kinderen en moèst ik dus wel. In je eentje kan ik me zo voorstellen dat het een stuk complexer is.

Ik ben min of meer per ongeluk in vrijwilligerswerk gerold en kan dat zoals een hoop mensen voor me hier echt héél erg aanraden. Voor mij was het een totale verrassing hoeveel verschillende dingen er zijn die je kan doen. Doordat ik er onbedoeld inrolde deed ik meteen iets dat heel erg goed bij me paste, dat is een belangrijke voorwaarde. Andere belangrijke voorwaarde was voor mij dat het bij een organisatie was die gewend was met kwetsbare vrijwilligers te werken. Daardoor was er altijd alle begrip als het me (soms heel erg last minute) niet lukte.

Ik begon met een half uur in de week. Als ik daarmee klaar was sliep ik thuis de rest van de dag. Toen er wat meer routine in kwam lukte het me een vol uur. In dat uur leerde ik mensen iets. En na dat uur waren mensen dan heel erg blij dat ze iets geleerd hadden, en heel erg blij met mij omdat ik het zeer geleerd had en ik heel veel geduld met ze had. Dat andere mensen blij waren met mij veranderde mijn leven echt drastisch.

In de stad waar ik woon is een hele online database met de meest uiteenlopende vacatures voor vrijwilligerswerk. Sommige dingen zijn heel tijdsintensief en vooral leuk voor mensen die met pensioen zijn, andere dingen zijn klein en soms vraag je je af waarom het überhaupt gezocht word zo weinig is het. Lang verhaal kort: er kan veel meer dan je zou denken.

Misschien zijn er wel dingen die samenvallen met je hobby. Zou iemand je kunnen komen ophalen zodat je een mini concert zou kunnen geven in een zieken- of verzorgingshuis bijvoorbeeld?
Alle reacties Link kopieren Quote
Je kan thuis ook mooie muziek maken, opnemen of filmpje maken voor je sociale media of youtube of iemand anders je schilderijen laten exposeren of online verkopen, tenzij je heel gehecht bent aan je kunst dan houd je het natuurlijk lekker zelf.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
Alle reacties Link kopieren Quote
Wil je graag contacten of je nuttig voelen?
Als het vooral dat laatste is zou je ook misschien online iets kunnen doen (met muziek)?
Oudblond schreef:
09-06-2022 20:19
Dankzij mensen zoals jij hebben mensen als TO het moeilijk om te leven. Echt ga je diep schamen voor je in en in domme reactie.
Precies dit. Het leven is al kut genoeg als je bent afgekeurd.

TO, ik ben ook jong volledig afgekeurd geraakt. Jarenlang heb ik vrijwilligerswerk gedaan tot het door psychische problemen niet meer ging. Ik probeer nu uit het leven te halen waar ik energie van krijg en dat is creatief bezig zijn. Schilderen, tekenen, fotograferen, gedichten schrijven.
Alle reacties Link kopieren Quote
Oh, ik zie dat ik te lang zat te typen en je al iets hebt geschreven over optreden.

Ik begrijp je dilemma met wisselende en onvoorspelbare inzetbaarheid. Het zal zeker met een loepje zoeken zijn, maar ik doe mijn vrijwilligerswerk bij een organisatie waar dat echt serieus geen issue is. Je zal niet voor al de werkzaamheden in aanmerking komen, maar je zal er nooit om afgewezen (laat staan uitgescholden :O) worden. Dus als je iets buitenshuis wil doen (en gezien je verhaal lijkt iets meer verbinding me heel welkom op dit moment) dan hoop ik dat je het nog een keer op kunt brengen om te onderzoeken wat er doen is in jouw stad.
Alle reacties Link kopieren Quote
appelwangetje schreef:
09-06-2022 20:12
[...]

Verschrikkelijk voor je familie lid, om zo zwaar negatief beoordeelt te worden door je eigen familie.
moderatorviva wijzigde dit bericht op 09-06-2022 22:37
Reden: Quote verwijderd
48.04% gewijzigd
To, leef op jouw manier en probeer de negatieve reacties van je af te laten glijden. Het heeft me jaren gekost, maar ik trek het me minder aan dan voorheen.

Ik ken het uitzitten van de dagen. Wachten tot ik weer naar bed kan.
Ik ben nu op een punt gekomen dat ik mezelf de kans ga leven op een leuker leven. Voor mezelf. Dat ik mijn leven invul zoals ik dat wil en kan. Niemand weet hoe het is om mij te zijn met mijn beperkingen. Negatieve reacties daar zit ik niet meer op te wachten.
Solomio schreef:
09-06-2022 21:25
Ik ben 58 en al sinds mijn 28e arbeidsongeschikt.
Jammer dat in onze maatschappij alleen werk als zinvol beschouwd wordt en daar ook je waarde als mens aan afgemeten wordt.

De enige die daar iets aan kan doen ben je zelf.

Ga op zoek naar mensen die ruimer denken, kijk of je hobby's kunt oppakken, evt mss vrijwilligerswerk.

Maar ga vooral zorgen dat JIJ jezelf de moeite waard vindt.
Goede post!
Alle reacties Link kopieren Quote
Zijn er dingen waar je wel blij van wordt? Ik zit (gelukkig) maar tijdelijk thuis, maar ben wel gaan kijken waar ik blij van wordt.
Een makkelijke moestuin bak bijvoorbeeld. Of af en toe een leuk jurkje naaien voor een nichtje.
Waar ga jij van aan? Creatieve dingen?
Is cello spelen in een verzorgingshuis misschien iets? Eens per week, als het lukt, een half uurtje bijvoorbeeld?
Of is er misschien wel iemand in de buurt die af en toe samen wil spelen? Lijkt mij heel leuk als pianiste.

En, zou je nog iets kunnen doen aan het gevoel dat je niet mee telt?
Organiseert de zonnebloem misschien ook voor mensen met psychische problemen, of een andere organisatie?
Ergens een inloop passend bij jouw problematiek of hobby (breicafe bijvoorbeeld)

Succes en sterkte
Alle reacties Link kopieren Quote
To ik denk dat het wel heel goed zou zijn om iets te vinden waar jij voldoening uit kunt halen. En waarbij je in contact komt met anderen. Je leven is nu eenzaam maar ook doelloos. Van in bed liggen en je tijd uitzitten wordt niemand beter of gelukkig. Eenzaamheid zorgt uiteindelijk voor nog meer klachten.

Ook voor mensen met een beperking zijn er mogelijkheden om (binnen hun mogelijkheden) wat te gaan doen. Probeer voorbij je beperkingen te kijken. Wat kan jij nog wel? Afgekeurd is niet afgeschreven als mens.

Probeer je hobby's te combineren met het ontmoeten van anderen. En met vrijwilligerswerk of dagbesteding op een zeer laag niveau zonder tal van verplichtingen. Die plekken zijn er echt! Vraag je maatschappelijk werker, het uwv, het wijkteam of je verpleegkundige of ze mee willen denken.

Schilderen kan je ook bij een club doen. En wellicht zoeken ze daar mensen die (ik noem maar wat) in de pauze koffie schenken of helpen bij het schilderclubje voor kinderen of bejaarden. En met muziek kan je enorm van betekenis zijn voor anderen.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik kan je alleen maar sterkte wensen en hopen dat je je draai gaat vinden. Ik gun het je zo om het beeld van de toekomst om te turnen in een manier van leven waar jij wel gelukkig mee bent.

En wat anderen aan negatieve oordelen hebben, bah wat een nare mensen.

Ikzelf ben niet officieel afgekeurd, maar heb geen verplichting om een baan te zoeken. Dit door een boel verschillende dingen die in mijn leven gebeurt zijn, waardoor ik beperkt belastbaar ben. (lichamelijk en geestelijk) Gelukkig kan ik wel wat vrijwilligerswerk doen. De sociale dienst is daar tevreden mee. Die zeggen; zolang wij zien dat je op deze manier goed in je vel zit en dit voor jou te doen is, is het prima zo. Zelfs de o zo strenge sociale dienst heeft oog voor mensen met een bepaalde beperking. En dan zullen anderen wel even vertellen dat iemand wel een betaalde baan kan uitvoeren?
Kleed jij je zoals jij wilt, schilder en speel de cello. En leg ajb de veroordelingen naast je neer. Ik denk dat dat je al ietsje beter gaat voelen.
Ik ben niet dom, ik weet precies wat ik bedoel.
Leren schijt te hebben. En gewoon doen wat jij moet doen om een leuk en voor jou haalbaar leven te leiden.
Lekker schilderen, cello spelen etc.
Ik begin een enorme hekel te krijgen aan mensen die zelf hun eigen leven niet leuk kunnen maken, dus moet een ander ook miserabel zijn.
Als zo iemand gezond van lijf en leden is en cognitief geen beperking heeft, ga dan in godsnaam je eigen leven leuker maken inplaats van te bitchen naar afgekeurde mensen.
Afgekeurde mensen kunnen wel de hele dag in lompen gehuld in bed liggen en hun energie gebruiken om brood van twee dagen oud te kopen en als de markt is afgelopen verrotte groente te rapen, maar dat zorgt er niet voor dat jij de baan die je blijkbaar haat ineens leuk gaat vinden dus ga daar eens wat aan doen Jacqueline.

Goed voor jou dat je een modus hebt gevonden, laat je geen depressie aandoen. Je bent niet voor niets afgekeurd dus je hebt al genoeg op je bordje, doe vooral wat jou nog een beetje op de been houdt.
Magic5 schreef:
09-06-2022 21:30
Dat hele idee van nuttig moeten zijn voor de maatschappij is ook maar een ouderwetse opvatting. Vele mensen verdienen zelf hun geld maar nuttig voor de maatschappij zijn ze niet. Soms zijn ze zelfs slecht voor de maatschappij. Toch krijgen zij nooit te horen dat ze iets nuttigs voor de maatschappij moeten gaan doen. Het gaat daar dus ook niet om als iemand dat tegen een arbeidsongeschikt persoon zegt. Het gaat erom dat die persoon weinig inlevingsvermogen heeft en het 'oneerlijk' vindt dat de ander 'gratis geld krijgt'. Domme afgunst. Konden ze maar een tijdje met de ander ruilen.

TO, blijf de dingen doen die je leuk vindt om te doen. Het moet van toegevoegde waarde zijn voor jouw leven en niet alleen voor dat van een ander. Je bent niet voor niets afgekeurd.
Mooi gezegd.
Alle reacties Link kopieren Quote
Oudblond schreef:
09-06-2022 20:19
Dankzij mensen zoals jij hebben mensen als TO het moeilijk om te leven. Echt ga je diep schamen voor je in en in domme reactie.
Er zijn dagen geweest dat ik best door een IKEA kon worden gerold.. dat zijn de dagen dat ik een beetje levenslust terugkreeg.

Ik zag namelijk iets anders dan het plafond thuis. Ik hoorde iets anders dan de tv. Ik kon kant en klaar iets eten, dat niet muf, oud, smaakloos, lauw, klef en gepureerd was. En ik kon ter plekke kiezen tussen minstens 6 dingen. En er was iemand die me rond rolde, dus er was iemand die naar me omkeek(me ophaalde en hielp), iemand dier tijd had om me te zien en waar ik mee kon praten.

Ik heb een tijd gehad dat ik op doktersvoorschrift moest wandelen en fietsen, naar de bioscoop of bibliotheek moest, door een drukke stad moest lopen en leuke dingen moest doen. En mijn werk mocht eens per maand bellen.

Er is een tijd geweest dat ik halve dagen zat te kleien. Schilderen op nummer, pastel krijt zat te vegen. Toen had ik kamer 6. Avonden lang spelletjes doen tot de medicatie werd uitgedeeld en we naar bed moesten.

Ik ben gelukkig elke keer weer in staat geraakt te werken.. als ik mijn burnout thuis had uitgezeten.. denk ik dat ik er nog zat te wachten.
Mijn ccptss gaat ook niet over van hard werken en niets.

In vredesnaam.. als iemand iets mankeert en diegene kan het ene wel en het andere niet.. hou je waffel dicht over wat er wel kan als je vindt dat iemand zich tot de laatste snik moet doorwerken omdat werk ziekelijk belangrijk is gemaakt door mensen.

Dus TO.. geniet van wat je wel kan, van wat je leuk vindt. Want je situatie is al naar genoeg. Je hoeft jezelf niet te straffen voor je arbeidsongeschiktheid door ook nog eens nooit iets leuks te doen. Door wat jouw leven kleur en glans geeft na te laten. Omdat iemand anders echt geen idee heeft wat het betekent dat je levenslang arbeidsongeschikt bent. Dat delen ze niet zomaar uit.

Al vul je 90 uur in de week met kleuren, schilderen, diamondpainting, haken, konijnaaien.
Mijn oom mocht ook volledig thuisblijven vanaf zijn 34e. Eerst kon hij nog leuke dingen doen. Maar van zijn 45e tot zijn 55e was echt een lijdensweg. En vanaf zijn 54e was elke minuut een verrassing. Op zijn 34e was iedereen jaloers..
Elfje* schreef:
09-06-2022 21:50
To, leef op jouw manier en probeer de negatieve reacties van je af te laten glijden. Het heeft me jaren gekost, maar ik trek het me minder aan dan voorheen.

Ik ken het uitzitten van de dagen. Wachten tot ik weer naar bed kan.
Ik ben nu op een punt gekomen dat ik mezelf de kans ga leven op een leuker leven. Voor mezelf. Dat ik mijn leven invul zoals ik dat wil en kan. Niemand weet hoe het is om mij te zijn met mijn beperkingen. Negatieve reacties daar zit ik niet meer op te wachten.
Mooi!, en je verdient geen negatieve reacties. Ik weet als gezond persoon niet wat ik lees hier en zit me plaatsvervangend te schamen. Wat zijn mensen toch dom.
Alle reacties Link kopieren Quote
Miliyah schreef:
09-06-2022 21:24
Wat veel lieve reacties allemaal! erg blij mee. :) Ik zal wel wat dingen aankaarten: ik ben al sinds mijn 18de verjaardag voor tenminste 70% afgekeurd dus dat is al een redelijk tijd en ik heb eigenlijk nooit een ''normaal'' leven geleid. Op mijn 9de zag ik mijn eerste therapeut dus ook een zeer afwijkende tienertijd en algehele jeugd ondergaan. Mijn moeder echter moedigde mij altijd tot creativiteit aan, vandaar dat ik ook in mijn kindertijd de cello, schilderen heb opgepakt. Ik ben heel dankbaar dat ik deze passies nog heb in mijn leven, want zonder dat zou het leven helemaal leeg zijn.

Ik heb in die tijd ook zeker meerdere keren naar vrijwilligerswerk geweest, maar ook heel vaak al bij het kennismakings gesprek al afgewezen toen ik mijn ziekte kenbaar maakte, Ik kan hier wel over zwijgen, maar aangezien het nou eenmaal erg beperkend is vind ik niet dat ik dat kan maken tegenover de andere werknemers (Het is inderdaad een psychische ziekte niet lichamelijk) Vaak worden er ook wel is vrijwilligers muzikanten gevraagd voor concerten bij bijvoorbeeld bejaardenhuizen, Mijn ziekte is echter zo onvoorspelbaar en ik heb toen een keer af moeten zeggen, en toen zo uitgescholden dat ik dat even achter mij heb gelaten. Vrijwilligerswerk is zeker een mooi doel, wat ik in het verleden heb gedaan was allemaal heel kort en vluchtig geweest omdat ik het gewoon niet kon. Het vervelende is dat ik mijn geestelijke gesteldheid per dag moet bekijken. Ik sta nu ook op de wachtlijst voor andere therapieen maar ze zitten overvol. Probeer toch altijd te kijken of het niet een klein beetje beter kan. Maar vast en vooral stabiel vrijwilligerswerk is zeker een doel wat ik hoop te bereiken.

In een Ikea ben ik overgins zelfs nog nooit in geweest. ;) Ik ben inderdaad ook snel overprikkeld, zelfs boodschappen doe ik met een koptelefoon op, ik ben mij er van bewust dat op dit soort vlakken IK mij moet aanpassen aan de wereld om mij heen, en deze niet aan mij.

Overgins is het wel een goede tip om niet meteen in een prille relatie al te veel bloot te geven, Ik heb inderdaad ook wel is ''gelogen'' maar dan voelde ik mij daarna weer schuldig. Maar het is inderdaad beter om sommige dingen eventjes vager te houden in het begin in iedergeval. Als iemand dan alsnog zou zeggen ''Nee bedankt'' dan even goede vrienden.
Heb je een behandelteam? Met een complexe aandoening die chronisch is en waarmee je vastloopt op meerdere levensterreinen kom je vaak in aanmerking voor FACT-zorg. Die kunnen je juist helpen met het vinden van een plek waar ze ervaring hebben met patiënten met ernstige psychische aandoeningen, bijvoorbeeld.

Maar ook met acceptatie van je aandoening, helpen met dagstructuur, opbouwen van sociale contacten, naastenbegeleiding, huisvesting, financiën, aanvragen voor bepaalde zorgvormen. Bovendien werken ze vaak nauw samen met bijvoorbeeld zelfregiecentra, waar je heen kunt voor een kop koffie en een praatje, of juist voor een creatieve middag die ze organiseren, etc. Er wordt vaak van alles aangeboden en je kunt per dag bekijken of je het ziet zitten.

Wellicht kunnen je huidige behandelaren dat ook allemaal, maar indien niet zou ik hen eens vragen of FACT-zorg passend is voor jou. Er is vaak wel een wachtlijst voor.

Als je huidige behandelaren nog een behandeltraject gepland hebben met je, vraag hen dan eens naar vrijwilligerswerk voor psychiatrische patiënten. Dat bestaat namelijk wel, en zij werken vaak nauw samen met de GGZ-instelling in de regio.

Dan is het een plek waar er rekening mee wordt gehouden dat jij patiënt bent, en waar de werkzaamheden zo zijn ingericht dat jij niet overvraagd wordt.

Los daarvan mag je ook best even de tijd nemen voor niets behalve je hobby’s. Vaak is een vorm van dagbesteding of (vrijwilligers)werk wel helpend, maar soms is een periode jezelf tot rust laten komen en weer leren genieten van je hobby’s, beseffen dat je leven misschien anders is, maar toch ook een goed leven kan zijn, nog veel belangrijker dan koste wat het kost (uitgescholden worden, wat een ellende, wie is er dan ziek, vraag je je af?) ‘nuttig’ zijn.

Niet zo streng zijn voor je zelf :redrose: en je behandelteam aan hun jasje trekken voor hulp bij het vinden van iets dat je voldoening brengt.
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
Maar het gaat toch helemaal niet om je nuttig maken? Ik werk gewoon, maar heb niet het idee dat ik speciaal bijdraag aan de maatschappij. Ik denk eerlijk gezegd niet dat daar het oordeel van mensen in zit. Het is meer dat mensen waarschijnlijk vinden dat mensen hun eigen broek moeten kunnen ophouden. Of omdat veel mensen die zelf ook niet voor hun lol naar hun werk gaan.

Houd je vast aan je passies, want dat is wat je wél hebt. Makkelijk zal het niet zijn, maar ik denk echt dat je deze zwarte fase door komt, en dat je een weg vindt in hoe je jouw leven moet leiden.
TO, dat waar je mee te kampen hebt is op zich al erg genoeg. Dat andere mensen het nodig vinden daar nog een schepje bovenop te doen met hun oordeel, is gebrek aan empathie/kennis/medemenselijkheid. Ik hoop dat je de komende jaren mag leren om dit van je af te laten glijden. :redrose:
navyblue schreef:
09-06-2022 22:28
Maar het gaat toch helemaal niet om je nuttig maken? Ik werk gewoon, maar heb niet het idee dat ik speciaal bijdraag aan de maatschappij. Ik denk eerlijk gezegd niet dat daar het oordeel van mensen in zit. Het is meer dat mensen waarschijnlijk vinden dat mensen hun eigen broek moeten kunnen ophouden. Of omdat veel mensen die zelf ook niet voor hun lol naar hun werk gaan.
(...)
Die mensen beseffen niet dat 'je broek kunnen ophouden' (of nog erger 'de handjes laten wapperen' :pukey: ) een voorrecht is en geen vanzelfsprekendheid.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik heb helaas geen tips voor je en ik vind het echt rot voor je dat het zo uitzichtloos voelt. Psychische klachten ziet men niet van de buitenkant en zeker niet als je jezelf nog opdirkt dus “het zal allemaal wel meevallen”. Bestaat er geen lotgenoten groep voor gelijkgestemden?
Jij mag alles worden wat je wilt.
Ok, ik word een probleem.
TheLoveboat schreef:
09-06-2022 22:32
Die mensen beseffen niet dat 'je broek kunnen ophouden' (of nog erger 'de handjes laten wapperen' :pukey: ) een voorrecht is en geen vanzelfsprekendheid.
Ja, eens
Alle reacties Link kopieren Quote
navyblue schreef:
09-06-2022 22:28
Maar het gaat toch helemaal niet om je nuttig maken? Ik werk gewoon, maar heb niet het idee dat ik speciaal bijdraag aan de maatschappij. Ik denk eerlijk gezegd niet dat daar het oordeel van mensen in zit. Het is meer dat mensen waarschijnlijk vinden dat mensen hun eigen broek moeten kunnen ophouden. Of omdat veel mensen die zelf ook niet voor hun lol naar hun werk gaan.
Voor mij was dat wel een wereld van verschil. Het gevoel dat ik nog van nut kon zijn voor een ander. Ieders zelfbeeld is natuurlijk anders en het zal zeker niet voor iedereen opleveren wat het voor mij heeft opgeleverd. Maar het "mezelf nuttig maken" was voor mij wel een heel belangrijk mentaal keerpunt.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven