Psyche
alle pijlers
Keuzes maken.. Ongelukkig door met studie?
zondag 12 november 2017 om 17:19
Hallo iedereen,
Ik zit de laatste tijd best wel met veel verschillende dingen in de knoop. Ik zou beetje vertellen over mezelf. Ik ben 19 jaar, doe een hbo studie (2e jaars nu) en zit op kamers in de stad van mijn studie.
Laat ik bij het begin beginnen. Ik heb heel erg getwijfeld over welke studie ik wilde doen na de Havo. Ik heb heel veel georienteërd toendertijd, waardoor ik opzich best zeker was van mijn keuze. De studie zelf vond ik wel leuk maar ik zat toch niet echt goed in mijn vel. Ik moest 2 uur heen en 2 uur terug reizen. Daarnaast deed ik toen nog redelijk niveau paardrijden (bijna elke dag) wat mij best wel opbrak. Ik had geen klik met de mensen in mijn klas. ik kan best wel een controlfreak zijn en er zijn redelijk wat ongemotiveerde mensen in mijn klas en daarnaast zijn alle projecten groepsprojecten (vaak 5-8 mensen) waardoor je dus kan 'meeliften' met projecten. Ik voelde voor mezelf ook heel erg de druk om mn propedeuse te halen. Mn eerste echte breakdown was in februari dit jaar. Ik werd gek van het reizen en was lusteloos savonds maar ik wilde niet op kamers omdat ik het paardrijden niet wilde opgeven. Ik ging aan alles twijfelen, was dit wel de studie die echt bij mij past (ook omdat ik niet zo goed met de mensen kan)? Uiteindelijk toch gekozen om op kamers te gaan, wel weer voor de studie te gaan en proberen daarnaast nog te paardrijden. Ik heb de keuze toen best wel snel gemaakt en ook niet heel goed gekeken wat voor soort huis bij mij paste (ik zit in een studentenhuis). Even gaf het me wel rust en vond ik het wel leuk maar ik heb daar niet mijn echte leven (vrienden, sport etc.). Met moeite 1e jaar doorgekomen en eigenlijk elke periode (meestal rond de deadlines) soort van mental breakdowns. Uiteindelijk dus wel mijn propedeuse gehaald in 1 jaar, waar ik ook heel blij mee ben. Ik was heel blij dat ik eindelijk zomervakantie had en geen gezeik meer van die mensen in mn klas en mensen in mijn studentenhuis.
Ik dacht ook bij mezelf. P heb ik nu gehaald, dus die druk is eraf (hopelijk in jaar 2 niet elke periode weer een mental breakdown). Ik ben bij een sportvereniging gegaan daar. Ik ging met goede moed weer beginnen, andere groepen in groepsprojecten. Ik had best een leuke groep. Opeens had 1 meisje uit mijn groep besloten te stoppen, meer werk voor de rest van de groep maar nog wel te overzien. 2 weken later stopte nog een meisje uit mn groep (waarmee ik vooral samenwerkte). De stress sloeg nogal toe. In mn hoofd was het echt chaos, ik kreeg frustratieaanvallen (soms deed ik zelfs mezelf pijn). Het paardrijden ging ook helemaal niet meer en uiteindelijk ook maar besloten te stoppen (met veel pijn in mijn hart). Aantal huisgenoten doen ook heel buitensluitend naar mij toe waardoor ik er nog minder ben (ik zit tot februari 2018 aan deze kamer vast). Elk kritiekpuntje kon ik me heel erg aantrekken en telkens had ik ook huilbuien. Kortom, ik zit echt in een negatieve spiraal. Dit was ongeveer 2 weken geleden. Afgelopen week hadden we presentaties en met ons kleine groepje hadden we echt nog hard gewerkt. De hele periode had onze begeleider ons wel het idee gegeven dat we het goed deden. Eenmaal presentatie gehad, hadden we echt een heel slecht cijfer (beoordeeld door andere leraar). Toen was ik echt klaar met alles. Ik zag gewoon niks positiefs meer en zou liever gewoon stoppen met alles en naar de andere kant van de wereld vliegen.
Ergens zag ik het ook weer als zoiets van als alles zo kut loopt, waarom zou ik er ook niet gewoon allemaal mee stoppen? Ik denk er nu ook heel serieus over na om te stoppen met de studie. Alleen weet ik niet of ik bij een andere studie wel gelukkig wordt. Als ik doorga met deze studie moet ik nog 3 periodes met heel veel tegenzin doorkomen in groepsprojecten. Volgend jaar heb je minor en stage, wat me wel leuk lijkt. Eigenlijk ben ik ook heel erg klaar met studeren en het hele studentenleven. Ik wil liever gewoon werken of reizen, maar ik wil wel per se een hbo diploma. Ik moet nu echt van mezelf en familie kiezen of stoppen en dan weer 4 jaar lang een andere opleiding (hopelijk met meer geluk) waar je sowieso ook tegenslagen hebt of doorgaan en dan weet ik zeker dat ik nog 3 keer mental breakdowns ga krijgen (wat ik ook probeer, ik kan ze niet vermijden)en dan ook nog maar afvragen hoe alles met afstuderen loopt. Ik ben ook gewoon bang over hoe het zou zijn als ik toch voor een andere studie kies. Als het m weer niet is, dan kan ik niet meer terug. Voor zelfde geld kan het juist wel heel goed bij mij passen. Ik zou gewoon zo graag relaxed en gelukkig willen studeren of op een andere manier mijn leven indelen. Bij deze studie ga ik dat gewoon niet krijgen (het ligt ook aan hoe de studie is opgebouwd en de structuur) maar toch ben ik er ook alweer bijna vanaf.
Ik zie gewoon niet goed hoe ik hieruit ga komen. Misschien naar een psycholoog, wat ik overweeg maar wel een grote stap vind. Het liefst zou ik gewoon een goede keuze willen maken. Iemand die advies heeft of zich ook weleens zo heeft gevoeld?
(hopelijk iemand die de tijd neemt voor dit lange verhaal
Het voelt in ieder geval goed om het even kwijt te kunnen)
Ik zit de laatste tijd best wel met veel verschillende dingen in de knoop. Ik zou beetje vertellen over mezelf. Ik ben 19 jaar, doe een hbo studie (2e jaars nu) en zit op kamers in de stad van mijn studie.
Laat ik bij het begin beginnen. Ik heb heel erg getwijfeld over welke studie ik wilde doen na de Havo. Ik heb heel veel georienteërd toendertijd, waardoor ik opzich best zeker was van mijn keuze. De studie zelf vond ik wel leuk maar ik zat toch niet echt goed in mijn vel. Ik moest 2 uur heen en 2 uur terug reizen. Daarnaast deed ik toen nog redelijk niveau paardrijden (bijna elke dag) wat mij best wel opbrak. Ik had geen klik met de mensen in mijn klas. ik kan best wel een controlfreak zijn en er zijn redelijk wat ongemotiveerde mensen in mijn klas en daarnaast zijn alle projecten groepsprojecten (vaak 5-8 mensen) waardoor je dus kan 'meeliften' met projecten. Ik voelde voor mezelf ook heel erg de druk om mn propedeuse te halen. Mn eerste echte breakdown was in februari dit jaar. Ik werd gek van het reizen en was lusteloos savonds maar ik wilde niet op kamers omdat ik het paardrijden niet wilde opgeven. Ik ging aan alles twijfelen, was dit wel de studie die echt bij mij past (ook omdat ik niet zo goed met de mensen kan)? Uiteindelijk toch gekozen om op kamers te gaan, wel weer voor de studie te gaan en proberen daarnaast nog te paardrijden. Ik heb de keuze toen best wel snel gemaakt en ook niet heel goed gekeken wat voor soort huis bij mij paste (ik zit in een studentenhuis). Even gaf het me wel rust en vond ik het wel leuk maar ik heb daar niet mijn echte leven (vrienden, sport etc.). Met moeite 1e jaar doorgekomen en eigenlijk elke periode (meestal rond de deadlines) soort van mental breakdowns. Uiteindelijk dus wel mijn propedeuse gehaald in 1 jaar, waar ik ook heel blij mee ben. Ik was heel blij dat ik eindelijk zomervakantie had en geen gezeik meer van die mensen in mn klas en mensen in mijn studentenhuis.
Ik dacht ook bij mezelf. P heb ik nu gehaald, dus die druk is eraf (hopelijk in jaar 2 niet elke periode weer een mental breakdown). Ik ben bij een sportvereniging gegaan daar. Ik ging met goede moed weer beginnen, andere groepen in groepsprojecten. Ik had best een leuke groep. Opeens had 1 meisje uit mijn groep besloten te stoppen, meer werk voor de rest van de groep maar nog wel te overzien. 2 weken later stopte nog een meisje uit mn groep (waarmee ik vooral samenwerkte). De stress sloeg nogal toe. In mn hoofd was het echt chaos, ik kreeg frustratieaanvallen (soms deed ik zelfs mezelf pijn). Het paardrijden ging ook helemaal niet meer en uiteindelijk ook maar besloten te stoppen (met veel pijn in mijn hart). Aantal huisgenoten doen ook heel buitensluitend naar mij toe waardoor ik er nog minder ben (ik zit tot februari 2018 aan deze kamer vast). Elk kritiekpuntje kon ik me heel erg aantrekken en telkens had ik ook huilbuien. Kortom, ik zit echt in een negatieve spiraal. Dit was ongeveer 2 weken geleden. Afgelopen week hadden we presentaties en met ons kleine groepje hadden we echt nog hard gewerkt. De hele periode had onze begeleider ons wel het idee gegeven dat we het goed deden. Eenmaal presentatie gehad, hadden we echt een heel slecht cijfer (beoordeeld door andere leraar). Toen was ik echt klaar met alles. Ik zag gewoon niks positiefs meer en zou liever gewoon stoppen met alles en naar de andere kant van de wereld vliegen.
Ergens zag ik het ook weer als zoiets van als alles zo kut loopt, waarom zou ik er ook niet gewoon allemaal mee stoppen? Ik denk er nu ook heel serieus over na om te stoppen met de studie. Alleen weet ik niet of ik bij een andere studie wel gelukkig wordt. Als ik doorga met deze studie moet ik nog 3 periodes met heel veel tegenzin doorkomen in groepsprojecten. Volgend jaar heb je minor en stage, wat me wel leuk lijkt. Eigenlijk ben ik ook heel erg klaar met studeren en het hele studentenleven. Ik wil liever gewoon werken of reizen, maar ik wil wel per se een hbo diploma. Ik moet nu echt van mezelf en familie kiezen of stoppen en dan weer 4 jaar lang een andere opleiding (hopelijk met meer geluk) waar je sowieso ook tegenslagen hebt of doorgaan en dan weet ik zeker dat ik nog 3 keer mental breakdowns ga krijgen (wat ik ook probeer, ik kan ze niet vermijden)en dan ook nog maar afvragen hoe alles met afstuderen loopt. Ik ben ook gewoon bang over hoe het zou zijn als ik toch voor een andere studie kies. Als het m weer niet is, dan kan ik niet meer terug. Voor zelfde geld kan het juist wel heel goed bij mij passen. Ik zou gewoon zo graag relaxed en gelukkig willen studeren of op een andere manier mijn leven indelen. Bij deze studie ga ik dat gewoon niet krijgen (het ligt ook aan hoe de studie is opgebouwd en de structuur) maar toch ben ik er ook alweer bijna vanaf.
Ik zie gewoon niet goed hoe ik hieruit ga komen. Misschien naar een psycholoog, wat ik overweeg maar wel een grote stap vind. Het liefst zou ik gewoon een goede keuze willen maken. Iemand die advies heeft of zich ook weleens zo heeft gevoeld?
(hopelijk iemand die de tijd neemt voor dit lange verhaal
Het voelt in ieder geval goed om het even kwijt te kunnen)
zondag 12 november 2017 om 17:34
Heb je al een afspraak gemaakt met de decaan? Die kan je helpen en je doorverwijzen naar de juist hulpverlener. Want je hebt wel goede hulp nodig zo te horen. Heel vervelend dat je het zo moeilijk hebt, maar elke periode een mental breakdown lijkt me een beetje overdreven. Het klinkt alsof je niet goed met druk en stress kunt omgaan, en daar kun je (deels) wel wat aan doen.
Dan nog iets praktisch: op elke hbo opleiding wordt heel veel in groepjes gewerkt, dus dat moet geen rol spelen in je besluit om een andere opleiding te gaan doen, want dat kom je overal tegen. Dat is heel bewust gedaan, omdat je nu eenmaal moet leren om samen te werken, net als je dat straks als je gaat werken ook moet.
Je schrijft dat je eigenlijk met niemand een klik hebt, niet met klasgenoten en ook niet met medebewoners. Hoe komt dat? Daar zou je aan kunnen werken.
Dan nog iets praktisch: op elke hbo opleiding wordt heel veel in groepjes gewerkt, dus dat moet geen rol spelen in je besluit om een andere opleiding te gaan doen, want dat kom je overal tegen. Dat is heel bewust gedaan, omdat je nu eenmaal moet leren om samen te werken, net als je dat straks als je gaat werken ook moet.
Je schrijft dat je eigenlijk met niemand een klik hebt, niet met klasgenoten en ook niet met medebewoners. Hoe komt dat? Daar zou je aan kunnen werken.
zondag 12 november 2017 om 17:58
Bij een andere hbo-opleiding heb je evenveel groepsprojecten, dat is nu eenmaal het type onderwijs dat er gegeven wordt. Je wordt elders dus niet gelukkiger als dat het is dat je tegenstaat.
De beroepen die je na deze studie zou kunnen uitoefenen, spreken die je wel aan? Dat lijkt mij het belangrijkste qua studiekeuze. Dit is maar 4 jaar namelijk.
En ja, hulp is een heel goed idee, zodat je je emoties beter leert managen en je steviger kunt gaan voelen in je opleiding.
De beroepen die je na deze studie zou kunnen uitoefenen, spreken die je wel aan? Dat lijkt mij het belangrijkste qua studiekeuze. Dit is maar 4 jaar namelijk.
En ja, hulp is een heel goed idee, zodat je je emoties beter leert managen en je steviger kunt gaan voelen in je opleiding.
zondag 12 november 2017 om 19:05
Ik heb met 1 meisje wel een beetje een klik, waar ik het meest mee omga dan. Iedereen in mijn klas woont niet op kamers, dus na schooltijd doe je eigenlijk nooit wat. Voor de rest weet ik dat ik niet de enige uit mijn klas ben die dat heeft, we hebben een klas met veel verschillende types. Ikzelf kan best wel eens direct zijn en dat botst met veel mensen.
Qua medebewoners is denk ik gewoon een verkeerde keuze van huis. De helft rookt (in huis ook) en dat vind ik best wel vervelend maar wist ik van tevoren. OP moment dat ik hospiteerde daar, was de helft ook niet aanwezig. Sinds van de zomer een jongen is weggegaan is er een andere jongen bijgekomen waar ik opzich wel mee kan maar daartegen is een jongen die er al zat, op de een of andere manier heel lullig en daar kan ik niet goed mee omgaan. Voor de rest zit ik nog met 2 meisjes en nog 1 jongen in het huis.
elke periode een mental breakdown klinkt misschien overdreven, maar ik heb elke periode wel een moment dat ik het gewoon niet goed aankan (slecht omgaan met stress en druk kan ik mij nog wel in vinden) en dan heb ik echt huilbuien en frustratieaanvallen, voel ik me heel ongelukkig en motivatieloos (terwijl er ook wel dingen zijn die ik wel leuk vind maar zelfs daar heb ik dan geen motivatie voor)
En ja in elke studie heb je groepsopdrachten, vind ik ook logisch en dat verwacht ik ook wel als ik switch. Het is meer de manier waarop de opleiding, de projecten en groepen georganiseerd zijn maar ben bang dat het ergens anders niet beter is. Qua werkveld maakt het niet heel veel uit of ik deze opleiding ga doen of een andere. Ik neig wel meer naar het werkveld van die andere opleiding die ik dan zou willen doen, maar als ik deze opleiding behaal kan ik ook in dat werkveld gaan werken. Ik zie ook wel een betere toekomst voor me maar ik weet dat het nu de aankomende jaren nog heel zwaar gaat worden (niet eens qua moeilijkheid maar alles erom heen). Ik denk ook als ik uit dat studentenhuis ben dan ik mij ook al beter voel en er beter mee om kan gaan. Ik vind het nu ook heel naar om slecht te presteren omdat ik alles wil halen zodat ik er vanaf ben.
Qua medebewoners is denk ik gewoon een verkeerde keuze van huis. De helft rookt (in huis ook) en dat vind ik best wel vervelend maar wist ik van tevoren. OP moment dat ik hospiteerde daar, was de helft ook niet aanwezig. Sinds van de zomer een jongen is weggegaan is er een andere jongen bijgekomen waar ik opzich wel mee kan maar daartegen is een jongen die er al zat, op de een of andere manier heel lullig en daar kan ik niet goed mee omgaan. Voor de rest zit ik nog met 2 meisjes en nog 1 jongen in het huis.
elke periode een mental breakdown klinkt misschien overdreven, maar ik heb elke periode wel een moment dat ik het gewoon niet goed aankan (slecht omgaan met stress en druk kan ik mij nog wel in vinden) en dan heb ik echt huilbuien en frustratieaanvallen, voel ik me heel ongelukkig en motivatieloos (terwijl er ook wel dingen zijn die ik wel leuk vind maar zelfs daar heb ik dan geen motivatie voor)
En ja in elke studie heb je groepsopdrachten, vind ik ook logisch en dat verwacht ik ook wel als ik switch. Het is meer de manier waarop de opleiding, de projecten en groepen georganiseerd zijn maar ben bang dat het ergens anders niet beter is. Qua werkveld maakt het niet heel veel uit of ik deze opleiding ga doen of een andere. Ik neig wel meer naar het werkveld van die andere opleiding die ik dan zou willen doen, maar als ik deze opleiding behaal kan ik ook in dat werkveld gaan werken. Ik zie ook wel een betere toekomst voor me maar ik weet dat het nu de aankomende jaren nog heel zwaar gaat worden (niet eens qua moeilijkheid maar alles erom heen). Ik denk ook als ik uit dat studentenhuis ben dan ik mij ook al beter voel en er beter mee om kan gaan. Ik vind het nu ook heel naar om slecht te presteren omdat ik alles wil halen zodat ik er vanaf ben.
