Psyche
alle pijlers
Kinderloosheid bespreekbaar maken
maandag 28 januari 2019 om 14:34
Misschien doe ik wel een aanname, maar als je gewenst kinderloos bent, weet je omgeving dat meestal wel.
Maar als je ongewenst kinderloos bent, wanneer en hoe maak je dat bespreekbaar met je omgeving? Hoe hebben forummers in een dergelijke situatie dat aangepakt?
De reden van mijn vraag is dat mijn man en ik zelf zo langzamerhand de conclusie moeten gaan trekken dat we geen kinderen kunnen krijgen als gevolg van mijn fysieke aandoening.
Wij waren een beetje in de veronderstelling dat het voor de omgeving wel een logische conclusie zou zijn, maar dat blijkt in de praktijk toch niet zo, ondanks dat de omgeving goed op de hoogte is van mijn aandoening.
Om dus wat duidelijkheid te scheppen denk ik dat het goed is als we dat gaan bespreken, maar ik zie daar zelf nogal tegenop eerlijk gezegd.
Maar als je ongewenst kinderloos bent, wanneer en hoe maak je dat bespreekbaar met je omgeving? Hoe hebben forummers in een dergelijke situatie dat aangepakt?
De reden van mijn vraag is dat mijn man en ik zelf zo langzamerhand de conclusie moeten gaan trekken dat we geen kinderen kunnen krijgen als gevolg van mijn fysieke aandoening.
Wij waren een beetje in de veronderstelling dat het voor de omgeving wel een logische conclusie zou zijn, maar dat blijkt in de praktijk toch niet zo, ondanks dat de omgeving goed op de hoogte is van mijn aandoening.
Om dus wat duidelijkheid te scheppen denk ik dat het goed is als we dat gaan bespreken, maar ik zie daar zelf nogal tegenop eerlijk gezegd.
maandag 28 januari 2019 om 15:38
Wij hebben het in de beginfase een keer ter sprake gebracht, toen waren we nog in de veronderstelling dat het tijdelijk zou zijn en werd het gedurende mijn ziekte wel afgeraden door de specialist.Belg007 schreef: ↑28-01-2019 15:35Dan wordt het pas echt leuk als je trouwt als je 9 jaar samen bent, zoals ik.
Ik meld mijn huwelijk in 't ziekenhuis en sindsdien krijg ik werkelijk bij élk onderzoek / controle de vraag "hoe zit het met jullie kinderwens?".
Ik heb intussen minstens 15 keer gemeld dat die kinderen er helaas waarschijnlijk niet gaan komen, meld er elke keer ook bij dat dat de 10de keer is dat ze dat mij vragen en of ze dat nu es eindelijk in mijn dossier willen zetten, dat ik echt wel weet dat mijn medicatie dan aangepast moet en dat ik extra controles moet, ...
En toch ... Elke keer weer beginnen ze daarover.
Ik had op 9 jaar tijd verdorie al zowat een héle voetbalploeg kunnen hebben nog voor ze 1 keer die vraag hebben gesteld.
Of kon ik ongetrouwd, maar wel met partner ineens geen kinderen krijgen?
Recent heeft mijn arts wel gevraagd of we een kinderwens hebben, maar daar is verder niet op door gesproken.
maandag 28 januari 2019 om 15:46
Dat heet liegen.redbulletje schreef: ↑28-01-2019 15:44Je kunt ook zeggen dat je je op aanraden van je medisch specialist hebt laten steriliseren.
maandag 28 januari 2019 om 15:49
Ze vragen ook elke keer bij elke ziekenhuiscontrole hoe het met anti-conceptie zit, waarbij ik elke keer opmerk dat ik:redbulletje schreef: ↑28-01-2019 15:44Je kunt ook zeggen dat je je op aanraden van je medisch specialist hebt laten steriliseren.
Geen hormonen / normale pil mag door mijn verleden. (12 jaar geleden een CVA gehad.)
Nog altijd een Mirena-spiraal heb omdat dat het enige is wat ik wél mag.
Dat staat zo ook al 12 jaar in hun elektronisch dossier, maar lezen is wat moeilijk
.Ik heb voorlopig geen zin in sterilisatie.
Daar zal ik over 5 of 10 jaar wel nog es over denken.
Mijn omgeving weet dat er een Mirena in steekt.
Dat vind ik geen staatsgeheim en mijn moeder was erbij toen de eerste geplaatst werd.
(Ik zit aan nummer 3. Ik vertel niet letterlijk wanneer ze erin gaan, maar het is wel ooit met anderen ook ter sprake gekomen.)
maandag 28 januari 2019 om 15:55
Waarom zou je dat zeggen? De mensen die zo dichtbij je staan dat je het ook fijn zou vinden als ze met je meeleven hoef je geen gekke verhalen op de mouw te spelden, voor mensen die wat verder weg staan volstaat de formulering die iemand anders in dit topic noemde dat je helaas geen kinderen hebt.redbulletje schreef: ↑28-01-2019 15:44Je kunt ook zeggen dat je je op aanraden van je medisch specialist hebt laten steriliseren.
maandag 28 januari 2019 om 15:59
Ik proef uit TO's reacties dat de naaste familie drammerig is over wat ze zou moeten kunnen. Als TO er zelf zeker van is is zich laten steriliseren in elk geval de manier om van dat gezeur af te zijn.Eze schreef: ↑28-01-2019 15:55Waarom zou je dat zeggen? De mensen die zo dichtbij je staan dat je het ook fijn zou vinden als ze met je meeleven hoef je geen gekke verhalen op de mouw te spelden, voor mensen die wat verder weg staan volstaat de formulering die iemand anders in dit topic noemde dat je helaas geen kinderen hebt.
maandag 28 januari 2019 om 16:07
Die vraag heb ik 1x gehad. Ik heb die beste man meteen apart genomen en in niet mis te verstane woorden verteld dat hij deze vraag nooit meer aan een vrouw mag stellen en waarom. Hij is daar zo van geschrokken dat ik er mijn hand voor in het vuur durf te steken dat hij dat nooit meer gedaan heeft.lise1985 schreef: ↑28-01-2019 15:29Over vervelende opmerkingen. Wat mij nog bijstaat is iemand die twee jaar geleden (we waren op dat moment twee jaar getrouwd), echt op de man af vroeg of ik al zwanger was, aangezien we getrouwd zijn. Toen heb ik letterlijk geantwoord dat je van trouwen niet zwanger raakt. Ik vond het zo impertinent.
Heel veel sterkte. Bedenk goed dat je er niks aan kunt doen dat je geen kinderen hebt/krijgt en dat je niemand verantwoording af hoeft te leggen. Sommige mensen hebben een minder groot empathisch vermogen, die moet je een handje helpen door een keiharde opmerking te maken
maandag 28 januari 2019 om 16:12
Niet drammerig hoor.redbulletje schreef: ↑28-01-2019 15:59Ik proef uit TO's reacties dat de naaste familie drammerig is over wat ze zou moeten kunnen. Als TO er zelf zeker van is is zich laten steriliseren in elk geval de manier om van dat gezeur af te zijn.
En ik laat me zeker niet steriliseren, aangezien ik een mirena heb omdat ik niet wil menstrueren/vloeien.
maandag 28 januari 2019 om 16:13
Het was notabene iemand die ik eigenlijk alleen maar ken vanuit mijn vakgebied, maar totaal niet op persoonlijk vlak.snowdogs schreef: ↑28-01-2019 16:07Die vraag heb ik 1x gehad. Ik heb die beste man meteen apart genomen en in niet mis te verstane woorden verteld dat hij deze vraag nooit meer aan een vrouw mag stellen en waarom. Hij is daar zo van geschrokken dat ik er mijn hand voor in het vuur durf te steken dat hij dat nooit meer gedaan heeft.
Heel veel sterkte. Bedenk goed dat je er niks aan kunt doen dat je geen kinderen hebt/krijgt en dat je niemand verantwoording af hoeft te leggen. Sommige mensen hebben een minder groot empathisch vermogen, die moet je een handje helpen door een keiharde opmerking te maken
Dank je wel verder
maandag 28 januari 2019 om 16:29
Als je echt bang bent dat ze je gaan proberen te overtuigen, dan is het misschien nog een idee om ergens in het gesprek te laten vallen dat de artsen het ook afraden. Ik weet niet of het de waarheid is, maar dat kan helpen om de discussie te stoppen.lise1985 schreef: ↑28-01-2019 15:11Er zit wel wat meer achter en dit soort dingen zo openlijk delen, is voor mijn ouders niet zo vanzelfsprekend als dat ik dat vind. Lang verhaal.
Ze zijn inderdaad op de hoogte van mijn medische toestand, maar denken er toch nog wat lichter over dan hoe het werkelijk is. Bij mijn schoonouders idem.
Ik zit in de ziektewet en krijg regelmatig van mensen adviezen over werkzaamheden die ik volgens hun prima kan doen. Aan mij om dan elke keer maar weer uit te leggen waarom dat geen optie is.
Ik ben bang dat dat met dit onderwerp ook zo gaat.
maandag 28 januari 2019 om 16:31
Ik zou met de familie om tafel gaan zitten en vertellen hoe het met je gaat. In dat gesprek kun je, al dan niet tussen neus en lippen door, noemen dat de artsen zwanger worden in jouw specifieke situatie afraden. Op die manier ligt de focus op het rouwproces rondom de ziekte, niet op ‘wij willen opa en oma worden’.
maandag 28 januari 2019 om 16:35
Als die artsen dat ook echt afraden, kun je dat zeker wel vertellen.Celaena_Aelin schreef: ↑28-01-2019 16:31Ik zou met de familie om tafel gaan zitten en vertellen hoe het met je gaat. In dat gesprek kun je, al dan niet tussen neus en lippen door, noemen dat de artsen zwanger worden in jouw specifieke situatie afraden.
Maar niet doen als het niet met zoveel woorden gezegd is.
Waarom zou je?
maandag 28 januari 2019 om 16:45
Omdat de (schoon)ouders anders gaan of blijven drammen. Door de artsen erbij te halen, kunnen ze niet anders dan accepteren of iig respecteren.
maandag 28 januari 2019 om 16:46
Dit!Celaena_Aelin schreef: ↑28-01-2019 16:45Omdat de (schoon)ouders anders gaan of blijven drammen. Door de artsen erbij te halen, kunnen ze niet anders dan accepteren of iig respecteren.
maandag 28 januari 2019 om 16:52
Lijkt mij ook jaredbulletje schreef: ↑28-01-2019 14:51Denk dat je eigen ouders zich waarschijnlijk meer om jouw eigen gezondheid bekommeren dan dat ze zonodig een kleinkind willen mag ik hopen?
maandag 28 januari 2019 om 17:01
Als we het vertellen zal dat ook zeker met onderbouwing zijn. Een goed gesprek met de arts hebben we hierover nog niet gehad recentelijk.Celaena_Aelin schreef: ↑28-01-2019 16:45Omdat de (schoon)ouders anders gaan of blijven drammen. Door de artsen erbij te halen, kunnen ze niet anders dan accepteren of iig respecteren.
maandag 28 januari 2019 om 17:02
Ik kan me ook zeker voorstellen dat er oorzaken voor zijn die je liever niet deelt met de buitenwereld.
In mijn geval vind ik dat niet zo'n probleem om te delen.
Ik vind het wel vervelend als mensen er zomaar vanuit gaan dat kinderen krijgen een vanzelfsprekendheid is en er niet bij stilstaan dat dat niet voor iedereen geldt.
maandag 28 januari 2019 om 17:10
Ik heb zelf wel 1 kind maar door medische omstandigheden komt er geen tweede. Als je al een kind hebt gaan mensen er ook heel erg vanuit dat er dan wel een tweede zal komen. De vragen zijn erg pijnlijk, zeker als je wel wilt maar het gewoon geen optie is.
Wat ik heb geleerd bij therapie is om deze reactie te geven bij bekenden: "vanwege gezondheidsredenen hebben wij besloten om het bij 1 te houden, dit was een pijnlijke keuze. Ik zou het dus fijn vinden als je deze vraag nooit meer aan mij wilt stellen."
Zoiets zou jij ook kunnen gebruiken, alleen dan besloten om geen kinderen te krijgen...
Wat ik heb geleerd bij therapie is om deze reactie te geven bij bekenden: "vanwege gezondheidsredenen hebben wij besloten om het bij 1 te houden, dit was een pijnlijke keuze. Ik zou het dus fijn vinden als je deze vraag nooit meer aan mij wilt stellen."
Zoiets zou jij ook kunnen gebruiken, alleen dan besloten om geen kinderen te krijgen...
maandag 28 januari 2019 om 17:12
En wat geef je dan als antwoord als mensen vragen wat die redenen dan zijn?snorriemorrie schreef: ↑28-01-2019 17:10Ik heb zelf wel 1 kind maar door medische omstandigheden komt er geen tweede. Als je al een kind hebt gaan mensen er ook heel erg vanuit dat er dan wel een tweede zal komen. De vragen zijn erg pijnlijk, zeker als je wel wilt maar het gewoon geen optie is.
Wat ik heb geleerd bij therapie is om deze reactie te geven bij bekenden: "vanwege gezondheidsredenen hebben wij besloten om het bij 1 te houden, dit was een pijnlijke keuze. Ik zou het dus fijn vinden als je deze vraag nooit meer aan mij wilt stellen."
Zoiets zou jij ook kunnen gebruiken, alleen dan besloten om geen kinderen te krijgen...
maandag 28 januari 2019 om 17:18
Ik moet eerlijk zeggen dat dit me nog nooit is overkomen nadat ik dit zei, ik zou dat ook best wel een onbeschofte vraag vinden (van sommige mensen dan, tenminste!)
Ik denk dat ik zoiets zou zeggen van: dat is persoonlijk, of daar wil ik nu niet op ingaan
Wat ik wel weer vaak heb gehad was dat mensen dan zeiden: "het is wel tijd voor een broertje of zusje voor Pietje he?" Dan sta je ook wel met je mond vol tanden
Dat vind ik wel het irritantste, een vraag die eignelijk geen vraag is
maandag 28 januari 2019 om 17:20
Welke ouder gaat er nou drammen om een kleinkind als zijn of haar (schoon)dochter net verteld heeft dat om gezondheidsredenen niet kan, en dat ze daar verdrietig om is?Celaena_Aelin schreef: ↑28-01-2019 16:45Omdat de (schoon)ouders anders gaan of blijven drammen. Door de artsen erbij te halen, kunnen ze niet anders dan accepteren of iig respecteren.
Je kind zegt dat het niet kan. Dat is genoeg, daar hoeft geen arts bij. Klaar.
maandag 28 januari 2019 om 18:03
wij hebben een kleine familie en kregen steeds vragen over "wanneer het nou eens kwam". Erg pijnlijk. Op mijn 40e verjaardag hebben we toen besloten elk paar volwassenen even apart te nemen en te vertellen dat we niet verder gingen met proberen na 2.5 jaar. (we hebben een kleine familie, voor het geval je dacht dat we een hele feestzaal afgingen 
)Soms stuitte dat op onbegrip, soms op begrip. maar daar zijn een paar mooie gesprekken uit voort gekomen. Ook een minder leuk gesprek, maar dat hadden we van te voren ingecalculeerd, de persoonlijkheid van de dame in kwestie in aanmerking genomen.
Ik vind de posts van Snorriemorrie in jouw geval heel goed. Gezondheidsredenen speelden bij mij namelijk niet.
)Soms stuitte dat op onbegrip, soms op begrip. maar daar zijn een paar mooie gesprekken uit voort gekomen. Ook een minder leuk gesprek, maar dat hadden we van te voren ingecalculeerd, de persoonlijkheid van de dame in kwestie in aanmerking genomen.Ik vind de posts van Snorriemorrie in jouw geval heel goed. Gezondheidsredenen speelden bij mij namelijk niet.
