Kopp kinderen

plukdedag86 zaterdag 1 januari 2022 om 18:21

Hallo,

Zijn er op het Viva form kopp volwassenen die in contact willen komen wellicht? Of weet iemand waar ik in contact kan komen met lotgenoten of deskundige?

plukdedag86 wijzigde dit bericht op 19-07-2022 22:40
Reden: Tekst vergeten

4.55% gewijzigd

Het beste ervan maken, hoe moeilijk dat soms ook is..

C⨀urage donderdag 13 januari 2022 om 17:56

Interessant Avage, ik herken daar wel elementen uit. Niet dat ik me echt laat gebruiken als 'speelveld' zodat mensen kunnen leren. Wel dat ik heel veel tolereer omdat ik weet hoe moeilijk ze het hebben. Ik vind het ook heel moeilijk om mijn eigen behoeften te voelen. Dat hoop ik te gaan leren.

plukdedag86 vrijdag 14 januari 2022 om 19:08

Avage schreef: ↑
13-01-2022 17:05
@plukdedag, je bent niet alleen hoor.

Het zit in in mijn gedachten om hier te reageren. Maar ik zoek het niet actief op merkte ik. Dus vandaar dat er wat tijd overheen gaat.

Wat ik schreef over contacten met mensen die een veilige basis hebben, daarmee bedoel ik mensen die in contact zijn met hun behoeftes en grenzen.

Ik heb eerder uitsluitend vrienden en relaties gehad die net als ik moeilijk grenzen kunnen bewaken, moeilijk alleen kunnen zijn, problemen hebben maar niet kwetsbaar kunnen/durven zijn. Soms ook bepaalde zaken ontkennen die je bij ze waarneemt. Waardoor het contact vermoeiend is en weinig voldoening geeft. Maar ik kende niets anders.

Het zijn mensen waar ik weinig marge voelde om mezelf te kunnen uiten, alsof je bij het minste geringste iets kapot zou maken (omdat het dan weer iets aanraakt van hen). Dat triggert bij mij veel angst, schuldgevoelens en de overtuiging dat ik niet goed genoeg ben. Deze mensen doen exact wat mijn beide ouders doen, externaliseren en hun gevoelens afreageren op anderen.

Ik dacht dat hiermee leren omgaan mijn doel was. Want ik moet toch met mensen gewoon om kunnen gaan, dus dan moet je dit zien te omzeilen of incasseren. Maar nu zie ik dat dit helemaal niet de norm is, maar dat ik continu in dezelfde vijver zat te vissen van beschadigde mensen. En waar ik eerst probeerde zelf weerbaarder te worden in die contacten, zie ik nu dat je ook kan kiezen om met andere mensen om te gaan.

Als KOPP is denk ik je referentiekader verkeerd van wat je zou moeten kunnen incasseren en betekenen voor anderen. Ik denk altijd onbewust dat ik mensen moet helpen om een beter mens te worden en dat ik mezelf daaraan ondergeschikt moet maken.

En onder helpen versta ik dan dat ze op mij hun lessen mogen leren. Ik liet mensen fouten maken met mij als lijdend voorwerp, omdat ik dacht: als ik maar iemand had van wie ik deze fouten mocht maken zonder dat ze me verlaten, was dat zo fijn geweest. Dus als dit jou helpt om een beter mens te worden dan leen ik me daarvoor.

Ik dacht dat dat liefde was, weliswaar bij gebrek aan een betere definitie en kennis van liefde. Daarom heb ik besloten dat ik mezelf actief moet beschermen tegen mensen die dit soort overtuigingen bij me aanwakkeren. En eerst beter moet leren wat liefde is. Dat is iets wat ik leer van vrienden die echt kunnen en willen geven, vanuit liefde. En die niet onbewust of onbedoeld dingen doen die mij schaden. Nu zie ik dat er daar ook ontzettend veel van zijn, maar eerder voelde ik me te minderwaardig om met hen om te gaan en te loyaal aan mijn "soortgenoten" waardoor ik steeds in dezelfde vijver belandde.

Ik ben wel eens benieuwd of anderen dit ook hebben. Ik zie het bij oude vrienden wel gebeuren, dat ze continu geëxploiteerd lijken te worden door hun eigen vrienden. Maar als je dan zegt "je hoeft niet met hem/haar om te gaan" dan voelen ze zich te schuldig om het af te kappen.

Ik heb trouwens geen relatie en geen kinderen.

Hoe gaat het nu met jou @plukdedag?

Hoi
Ik quote je wel even, om te reageren op je bericht.

Wat je zegt over het contact met anderen,vrienden en relaties,die zelf ook moeite hebben met bepaalde dingen,zulke relaties heb ik ook gehad tot nu. M'n huidige vriend/ex die kan helaas zich niet kwetsbaar opstellen, waardoor ik nooit echt met hem praatte kon of kan. Of ik dingen bij hen opmerkte waarvan ze het niet kunnen beamen dat het zo is, en dat maakt inderdaad het contact meer vermoeiend ja, behoorlijk veel vermoeiend.

Maar ik heb je verhaal wel even een paar keer moeten lezen voor het te begrijpen, maar wat je zei over je beter voelen of goed voelen door anderen te helpen.

Kun je eens een voorbeeld geven van wat je bedoeld met mensen die hun lessen leerde op jou? Want ik denk dat ik het herken,maar ik kan me er nu even geen voorstelling van maken.

Maar als vrienden je onbewust schaden doen ze dit dus niet expres dus ook niet bedoeld om je te kletsen?
Maar ik denk dat je bedoeld te zeggen, het type mensen, waar je dan mee omgaat, dus zoals je zei,mensen met een veilige basis

Met mij gaat het redelijk, beetje op en af, momenteel in carantaine vanwege corona, gelukkig niet ziek,maar wel heftig zo thuis te moeten zitten en niets te mogen.
En verder met m'n relatie,lijken we in de vriend zone te zitten samen, wat dat inhoudt geen idee.het gaat er rustig aan toe,en eind april gaat hij op zichzelf wonen.

Ik zou zo graag wel op een dag,huisje boompje beestje willen met iemand, het rottige is tot nu toe is het me nog niet gelukt met iemand dit te bereiken,maar zou het wel willen,best graag.
Moet alleen nog veel leren.

Bedankt voor je vraag of het met me gaat!

Het beste ervan maken, hoe moeilijk dat soms ook is..

Avage vrijdag 14 januari 2022 om 20:31

Een voorbeeld is een ex die me tijdens een ruzie het huis uit zette. En dat ik dacht je doet dit nu wel impulsief omdat je boos bent, maar het is in je hart niet wat je wil.
En inderdaad snel daarna kreeg hij spijt en wilde het goedmaken. Ik dacht dan "nu leert hij hiervan dat dit mij pijn doet, en doet hij zulke dingen voortaan niet meer."
In plaats van te denken wat vind ik hiervan, wat betekent het voor mij? Ik was gewoon mezelf aan het wegcijferen dus eigenlijk.

April duurt nog wel even helaas, lijkt me heel vervelend om samen te wonen na een voorbije relatie en dan ook nog quarantaine. Fijn als je straks het rijk alleen hebt? Kan je wel alleen zijn?

LeslieKnope vrijdag 14 januari 2022 om 21:55

plukdedag86 schreef: ↑
06-01-2022 05:55
Denk soms weleens een eigen kindje krijgen,dat, dat ook veel zou kunnen veranderen in je gevoel op heel veel..

Ik ben ook een KOPP-kind en ik heb juist het tegenovergestelde ervaren. Kinderwens blokkeren uit angst om verkeerde genen over te dragen.
Ik heb inmiddels een zoon van drie. Hij is heel gewenst, maar ik ben er nog steeds bang voor dat hij erfelijk belast is.

Trassie vrijdag 14 januari 2022 om 22:33

Hier ook een Kopp kind en leslieknope dat herken ik inderdaad ook, de angst dat je kind erfelijk belast is. Sowieso sinds ik zelf kinderen heb besef ik me eigenlijk pas echt wat ik allemaal gemist heb als kind. Daarvoor was het meer een gegeven ofzo, de situatie met mijn ouder was zoals ie was. Ook heb ik de angst dat de band met mijn kinderen net zo slecht wordt als de band die ik met mijn ouder heb. Totaal ongegrond, maar toch..

plukdedag86 zaterdag 15 januari 2022 om 10:46

Avage schreef: ↑
14-01-2022 20:31
Een voorbeeld is een ex die me tijdens een ruzie het huis uit zette. En dat ik dacht je doet dit nu wel impulsief omdat je boos bent, maar het is in je hart niet wat je wil.
En inderdaad snel daarna kreeg hij spijt en wilde het goedmaken. Ik dacht dan "nu leert hij hiervan dat dit mij pijn doet, en doet hij zulke dingen voortaan niet meer."
In plaats van te denken wat vind ik hiervan, wat betekent het voor mij? Ik was gewoon mezelf aan het wegcijferen dus eigenlijk.

April duurt nog wel even helaas, lijkt me heel vervelend om samen te wonen na een voorbije relatie en dan ook nog quarantaine. Fijn als je straks het rijk alleen hebt? Kan je wel alleen zijn?

Ja nu snap ik wat je bedoeld, het is de manier waarop je dacht naar jezelf toe, toen dit gebeurde..ik herken dat heel goed. M'n vriend/ex drinkt soms wat teveel, en er is een keer geweest dat hij me heel zacht weliswaar maar toch een klap gaf tegen m'n achterhoofd, het was niet hard bedoeld.maar ging toen wel denken dat ik het wel verdiend had,omdat m'n gedrag soms niet goed was toen.

Ja maar het gaat verbazingwekkend goed, we lijken elkaars beste vrienden en er is geen spanning meer of wat dan ook, we zijn er allebei ook wel van,van slag want hadden dit niet verwacht dat het zo zou gaan. Dat we wel zo 'relaxt' met elkaar om kunnen gaan nu op dit punt.

Alleen zijn vind ik heel erg eng,en heb daar enorm veel moeite mee ja
Heel eerlijk. Zie er ook wel tegenop.
En ook wat gaat er allemaal nog gebeuren,dat alles open staat en je niet weet hoe het eruit gaat zien komende tijd voor mezelf,vind ik ondanks dat het soms voelt als opluchting maar ook zo wankel en onzeker en eng..

Het beste ervan maken, hoe moeilijk dat soms ook is..

plukdedag86 zaterdag 15 januari 2022 om 11:09

LeslieKnope schreef: ↑
14-01-2022 21:55
Ik ben ook een KOPP-kind en ik heb juist het tegenovergestelde ervaren. Kinderwens blokkeren uit angst om verkeerde genen over te dragen.
Ik heb inmiddels een zoon van drie. Hij is heel gewenst, maar ik ben er nog steeds bang voor dat hij erfelijk belast is.

Hoi ik herken het wel, ik heb het dus jaren gedaan, die gevoelens proberen te blokken en te denken ze zijn er niet ze zijn er niet...en elke keer bam steken ze de kop op
Kan het niet negeren ook al wil ik het wel
Het enige waar ik het meeste moeite mee heb is die gevoelens dat ik me wel heel egoïstisch voel dat ik überhaupt een kind in deze wereld zou willen neerzetten. Daar heb ik nog het meeste moeite mee, vaak worstel ik dagelijks met gevoelens van een kinderwens,en een gezinnetje maar ook de verwijten die ik heb naar mezelf toe hierover.

Erfelijk belast dat kan inderdaad, maar wat ik wel denk en voel is dat je als ouder hier zeker invloed op kan hebben omdat je weet hoe het allemaal is en je weet dat het anders moet
Je kan er invloed op hebben als ouder toch?
Ik geloof zo dat hij gewenst is, en je hebt er ook zoveel liefde van denk ik?

plukdedag86 wijzigde dit bericht op 15-01-2022 11:23
Reden: Tekst vergeten

16.53% gewijzigd

Het beste ervan maken, hoe moeilijk dat soms ook is..

plukdedag86 zaterdag 15 januari 2022 om 11:12

Trassie schreef: ↑
14-01-2022 22:33
Hier ook een Kopp kind en leslieknope dat herken ik inderdaad ook, de angst dat je kind erfelijk belast is. Sowieso sinds ik zelf kinderen heb besef ik me eigenlijk pas echt wat ik allemaal gemist heb als kind. Daarvoor was het meer een gegeven ofzo, de situatie met mijn ouder was zoals ie was. Ook heb ik de angst dat de band met mijn kinderen net zo slecht wordt als de band die ik met mijn ouder heb. Totaal ongegrond, maar toch..

Dat geloof ik ja, dat je pas weet wat je zelf echt heb gemist als je zelf kinderen hebt
Lijkt me soms ook heel confronterend!?
De band die je met je kinderen hebt of krijgt heb je zelf ook invloed op toch?
Kijk je kinderen hebben hun eigen temperament maar blijf er bij
Altijd blijven praten en je liefde geven onvoorwaardelijk en dan zul je nooit zomaar dezelfde situatie creëren als die je met je ouder had of hebt.

Het beste ervan maken, hoe moeilijk dat soms ook is..

LeslieKnope zaterdag 15 januari 2022 om 11:14

plukdedag86 schreef: ↑
15-01-2022 11:09
Hoi ik herken het wel, ik heb het dus jaren gedaan, die gevoelens proberen te blokken en te denken ze zijn er niet ze zijn er niet...en elke keer bam steken ze de kop op
Kan het niet negeren ook al wil ik het wel
Erfelijk belast dat kan inderdaad, maar wat ik wel denk en voel is dat je als ouder hier zeker invloed op kan hebben omdat je weet hoe het allemaal is en je weet dat het anders moet
Je kan er invloed op hebben als ouder toch?
Ik geloof zo dat hij gewenst is, en je hebt er ook zoveel liefde van denk ik?

Jazeker, maar als het adopteren van een gezond kind makkelijker was geweest hadden we dat gedaan.

plukdedag86 zaterdag 15 januari 2022 om 11:26

LeslieKnope schreef: ↑
15-01-2022 11:14
Jazeker, maar als het adopteren van een gezond kind makkelijker was geweest hadden we dat gedaan.

Gezond kind?? Je bedoeld dat je zoontje 'iets' heeft?

Het beste ervan maken, hoe moeilijk dat soms ook is..

plukdedag86 zondag 16 januari 2022 om 09:04

Lieve anderen

Zat ik aan te denken, erfelijke belasting ja dat zullen we wellicht allemaal hebben in verschillende vormen en maten denk ik maar hebben jullie ook niet dat gevoel/besef dat er veel is wat er bij ons is 'ingegoten met de paplepel'

Bedoel te zeggen we hebben van alles meegekregen met de opvoeding of misschien te zeggen géén opvoeding (soms/vaak) en dit zijn punten die niet erfelijk zijn maar wel aan ons zijn meegegeven
Maar dit is niet wie wij zijn of hoe wij zijn..
En soms zie je dat zelf niet maar er hoeft maar één iemand te zijn die dit bij je ziet en je daarop attendeert en je wilt helpen dit op een andere manier te zien of anders mee om te gaan
Zodat je ogen open gaan en je denkt hè
Ik ben anders, ik ben niet zoals m'n ouder of ik heb helemaal geen
psychologische stoornis perce zoals ik dat dacht in m'n hoofd

En dat als iemand of jij zelf uiteindelijk daarop inspeelt je toch blijkt niet te zijn wie je dacht dat je was,met psychische klachten en erfelijke belasting en in de mate waarin je dacht ( misschien) dit te hebben.

Herkennen jullie dit?

En wil eigenlijk nog wat zeggen over zelf kinderen krijgen, ik heb hier veel worstelingen over in mezelf, heel veel want ik ben ook bang dingen door te geven en ben voor heel veel bang op dat gebied

Maar het lijkt me zo zalig een kleine te hebben die van jou vlees en bloed is,waar je alles in stopt,al je liefde,je aandacht..
Dat gevoel van een gezin
Heb ik zelf zo enorm gemist
Is een donkere vlek in m'n lichaam
Maar is het dan zo slecht dat je droomt en het zo graag zou willen proberen in je leven??
Als je toch zoveel liefde hebt voor je kind,dan doe je dat al niet verkeerd..

Probeer mezelf af te straffen op dit gebied en te zeggen tegen mezelf je bent niet hoe genoeg om dit te kunnen of te willen
En zodoende probeer ik het verlangen te sussen...maar het is niet makkelijk en het doet jezelf naar beneden halen namelijk..

Het beste ervan maken, hoe moeilijk dat soms ook is..

Avage zondag 16 januari 2022 om 10:23

Ik ben daar wel kritisch over. Mijn moeder is getraumatiseerd door haar jeugd en ze wilde heel graag kinderen, vanwege hetzelfde verlangen wat jij beschrijft.

Lang verhaal kort, ze kon mij helaas niet geven wat ik nodig had.

Mensen zeggen makkelijk tegen elkaar: natuurlijk zal jij het anders doen, en je hebt liefde te geven, dan komt het goed. Maar dat is gewoon niet altijd zo. Waarschijnlijk hebben mensen dit ook tegen mijn moeder gezegd.

Mijn moeder zal dit nooit toegeven maar ze kon het gewoon niet aan. Of misschien weet ze het wel maar voelt ze zich schuldig, ik weet het niet.

Ik denk dat je altijd eerst aan jezelf moet werken en jezelf de liefde moet kunnen geven die je niet gekregen hebt. Een kind heeft namelijk precies die liefde van je nodig. Zo lang op die plek zelfafwijzing zit, zal je ook delen van je kind onbewust afwijzen. Hoe goed je intenties ook zijn, dat is hoe de menselijke psyche nu eenmaal werkt.

Niemand zet kinderen op de wereld met als doel om ze te onthouden van liefde. Toch gebeurt het, toch is het ons ook overkomen.

Ja een kind heeft veel veerkracht en zal enige schade kunnen herstellen in zijn leven, maar dat is wat wij nu ook zitten te doen en zie hoe moeilijk, pijnlijk en kwetsbaar dat is. Het heeft mij 30 jaar gekost om vrede te sluiten met het feit dat ik besta, en nog eens jaren om te leren hoe leven eigenlijk werkt. Hierdoor zal ik altijd anders zijn dan iemand die 30 jaar met liefde en een gevoel van bestaansrecht heeft geleefd.

Voor mezelf had ik graag een gezin gewild, maar de kans is objectief gezien groot dat het tot allerlei problemen zal leiden en dat ik hetzelfde zal doen als de mensen die mijn voorbeeld zijn geweest. Ik denk niet dat ik met die gedachte kan leven, dat vanwege mijn kinderlijke verlangen naar liefde mijn kind met 1-0 achter staat in het leven.

Maargoed dat is hoe het voor mij is. Ik heb niet te oordelen over de keuzes die een ander maakt. Het hoort ook gewoon bij het mens zijn om kinderen te willen en te krijgen, en misschien is een sterke wens al genoeg legitieme reden om het te doen. Van mezelf "mag ik dat niet" en ik realiseer me ook dat ik mezelf mogelijk tekort doe daarmee. Verlangens onderdrukken is ook een patroon en een valkuil. Dat is de andere kant van de medaille.

LeslieKnope zondag 16 januari 2022 om 10:29

plukdedag86 schreef: ↑
15-01-2022 11:26
Gezond kind?? Je bedoeld dat je zoontje 'iets' heeft?

Nee, ik bedoelde dat je tegenwoordig alleen kinderen kunt adopteren met "special needs". Een van de vereisten is dan dat je een sterk sociaal netwerk hebt, waarbij ook gekeken wordt naar je ouders. Adoptie was voor ons dus niet mogelijk.

Ik ben er van overtuigd dat een heel groot deel genetisch is, omdat ik zie hoe enorm ik verschil van mijn siblings, terwijl we dezelfde opvoeding hebben gehad. Bij de aandoening van mijn moeder en haar vader (bipolaire stoornis) is ook bekend dat er een groot genetisch component is.

En boven dat heb ik gemerkt dat het opvoeden van een kind zonder steun van opa's en oma's echt wel heel zwaar kan zijn, zeker als er wat aan de hand is (ons kind had in het eerste jaar van zijn leven dagelijks medische zorg nodig).

C⨀urage zondag 16 januari 2022 om 22:20

Goed verwoord Avage.
@Plukdedag; ik denk dat je vooral ook moet stilstaan bij onderstaande.

Avage schreef: ↑
16-01-2022 10:23

Ik denk dat je altijd eerst aan jezelf moet werken en jezelf de liefde moet kunnen geven die je niet gekregen hebt. Een kind heeft namelijk precies die liefde van je nodig. Zo lang op die plek zelfafwijzing zit, zal je ook delen van je kind onbewust afwijzen. Hoe goed je intenties ook zijn, dat is hoe de menselijke psyche nu eenmaal werkt.

Kort gezegd: een kind gaat jouw probleem niet oplossen...

plukdedag86 maandag 17 januari 2022 om 07:12

Avage schreef: ↑
16-01-2022 10:23
Ik ben daar wel kritisch over. Mijn moeder is getraumatiseerd door haar jeugd en ze wilde heel graag kinderen, vanwege hetzelfde verlangen wat jij beschrijft.

Lang verhaal kort, ze kon mij helaas niet geven wat ik nodig had.

Mensen zeggen makkelijk tegen elkaar: natuurlijk zal jij het anders doen, en je hebt liefde te geven, dan komt het goed. Maar dat is gewoon niet altijd zo. Waarschijnlijk hebben mensen dit ook tegen mijn moeder gezegd.

Mijn moeder zal dit nooit toegeven maar ze kon het gewoon niet aan. Of misschien weet ze het wel maar voelt ze zich schuldig, ik weet het niet.

Ik denk dat je altijd eerst aan jezelf moet werken en jezelf de liefde moet kunnen geven die je niet gekregen hebt. Een kind heeft namelijk precies die liefde van je nodig. Zo lang op die plek zelfafwijzing zit, zal je ook delen van je kind onbewust afwijzen. Hoe goed je intenties ook zijn, dat is hoe de menselijke psyche nu eenmaal werkt.

Niemand zet kinderen op de wereld met als doel om ze te onthouden van liefde. Toch gebeurt het, toch is het ons ook overkomen.

Ja een kind heeft veel veerkracht en zal enige schade kunnen herstellen in zijn leven, maar dat is wat wij nu ook zitten te doen en zie hoe moeilijk, pijnlijk en kwetsbaar dat is. Het heeft mij 30 jaar gekost om vrede te sluiten met het feit dat ik besta, en nog eens jaren om te leren hoe leven eigenlijk werkt. Hierdoor zal ik altijd anders zijn dan iemand die 30 jaar met liefde en een gevoel van bestaansrecht heeft geleefd.

Voor mezelf had ik graag een gezin gewild, maar de kans is objectief gezien groot dat het tot allerlei problemen zal leiden en dat ik hetzelfde zal doen als de mensen die mijn voorbeeld zijn geweest. Ik denk niet dat ik met die gedachte kan leven, dat vanwege mijn kinderlijke verlangen naar liefde mijn kind met 1-0 achter staat in het leven.

Maargoed dat is hoe het voor mij is. Ik heb niet te oordelen over de keuzes die een ander maakt. Het hoort ook gewoon bij het mens zijn om kinderen te willen en te krijgen, en misschien is een sterke wens al genoeg legitieme reden om het te doen. Van mezelf "mag ik dat niet" en ik realiseer me ook dat ik mezelf mogelijk tekort doe daarmee. Verlangens onderdrukken is ook een patroon en een valkuil. Dat is de andere kant van de medaille.

Bedankt voor je eerlijke woorden
Die me behoorlijk aan het denken hebben gezet!

En ook een beetje verdrietig word ik ervan...
Want weet niet hoe het komt,ik ken je niet en weet niet precies wat je allemaal hebt meegemaakt in je leven maar je doet wat met me en voel me verbonden met je
Dus wat je nu zegt, doet me best veel
En zet me echt wel aan het denken

Ben er ook behoorlijk stil van,heel eerlijk

En je doet me erg denken aan mezelf en hoe ik denk en hoe ik sta in het leven

Maakt het je ook niet heel ongelukkig doordat je jezelf die dingen ontzegt?? Daar worstel ik zo mee,en zit ik zo mee. Je ontzegt je jezelf inderdaad van (evt) geluk
Klopt zeker is dat een patroon.

Je kunt het wel zo helder en duidelijk uitleggen allemaal

Ja ben er echt even stil van....

Het beste ervan maken, hoe moeilijk dat soms ook is..

plukdedag86 maandag 17 januari 2022 om 10:19

C⨀urage schreef: ↑
16-01-2022 22:20
Goed verwoord Avage.
@Plukdedag; ik denk dat je vooral ook moet stilstaan bij onderstaande.

Kort gezegd: een kind gaat jouw probleem niet oplossen...

Courage,
Klopt daar ben ik me enorm van bewust! Maar wil het nog niet opgeven voor mezelf
Dat ook ik met m'n verleden,het niet zou kunnen uiteindelijk
Als ik hieraan toe geef voor mezelf, word ik erg depri

Ben me ervan bewust en daarom ik nu ook hard werk aan mij en hoe ik naar mijzelf kijk en hoe ik me voel en de wereld zie ..
En nee een kindje zal er niet komen om mijn gat in m'n hart op te vullen of om m'n problemen op te lossen. Echt niet.

Weet je wat heeft gezorgd dat ik er meer mee bezig ben,omdat de band met m'n moeder afgelopen twee jaar alleen maar hechter en hechter word, en ondanks de wrok die ik diep van binnen heb,om hoe m'n leven tot toen is gegaan mede aan haar heb te danken, ben ik anders gaan denken en sta ik anders in het leven want het kan dus wel, die band die ik miste die is er. En het geeft hoop en mogelijkheden,wel voor mij in ieder geval. En daardoor des te meer ik erover na denk...

En ja Avage is erg correct en zit er steeds pal op
Schrik er soms van.. want het is er echt pal op,zo scherp,zo eerlijk,zo recht door zee ...

plukdedag86 wijzigde dit bericht op 17-01-2022 11:10
Reden: Tekst vergeten

29.56% gewijzigd

Het beste ervan maken, hoe moeilijk dat soms ook is..

Avage maandag 17 januari 2022 om 12:12

plukdedag86 schreef: ↑
17-01-2022 07:12
Maakt het je ook niet heel ongelukkig doordat je jezelf die dingen ontzegt?? Daar worstel ik zo mee,en zit ik zo mee. Je ontzegt je jezelf inderdaad van (evt) geluk

Ja dat is een worsteling.

Maar ik ontzeg mezelf tegenwoordig best veel dingen, zo niet alle, waar ik troost uit haalde.

Je reageert daar in eerste instantie op als een kind "ik heb al zo weinig gekregen, mag ik dat óók al niet meer hebben?! (zonder dat kan ik niet leven!)" maar in essentie bevrijd je jezelf daarmee van het vastklampen aan iets wat je beperkt, aan gebakken lucht eigenlijk. En op den duur word je daar alleen maar beter van.

Het is voor mij eigenlijk simpel; ik merkte dat het streven naar gelukkig zijn een doodlopende weg is. Met veel onbedoelde schade die je oploopt door relaties die uitgaan, conflicten, verslavingen. Je verzamelt onderaan de streep alleen maar extra pijn en bagage tijdens het verlangen naar geluk. Er bestaat in de hele wereld geen vervanging voor iets wat in jezelf hoort te zitten.

Dus dan is de enige optie die overblijft, het ongelukkig en incompleet zijn, volledig te omarmen.
Alles wat je tekortgekomen bent, waardoor je fouten bent gaan maken, waardoor je niet kan zijn of hebben wat anderen wel zijn of hebben, waardoor je leven zo leeg is. Dat doet pijn. Maar het geeft ook rust om dat allemaal te omarmen. En het maakt dat ik tegenwoordig op zoveel meer momenten wel écht gelukkig kan zijn.

Hier haken mensen misschien af maar ik ben gaan vertrouwen op een 'hogere macht' die maakt dat precies op mijn pad komt wat ik nodig heb. Ik hoef niet gelukkig te zijn, ik mag incompleet zijn. Ik leef niet omdat het zo leuk is. Ik leef, met al mijn herinneringen en gevoelens, omdat ik hier nu eenmaal ben en nog steeds niet dood ben. En daardoor vind ik steeds nieuwe manieren waarop het leven mij vanzelf geluk brengt. Het geluk blijkt al in mij te zitten en blijkt tamelijk hardnekkig te zijn zelfs. Ik word er elke dag mee wakker. Het enige wat ik hoef te doen is het niet elke dag opnieuw doodmaken met mijn eigen angst, verdriet, boosheid en verlangen naar geluk en liefde. Mijn verlangen naar liefde mag er zijn, hoort bij mij, mijn angst hoort bij mij. Maar het hoeft niet alles te bepalen wat ik doe want dan gaat het fout. Ik sta zelf aan het roer en ik maak de keuzes, op basis van mijn verstand en gevoel want die werken prima.

De dingen die dan op je pad komen, het zijn misschien geen grootse dingen, maar het zijn er meer dan alleen maar dat plaatje van een gezin en moeder zijn en ze voelen als geschenken. Dat is de verrassing van het leven, dat kleine dingen oprecht gaan voelen als geschenken zodra je geen verwachtingen hebt. Hoewel klein, het zijn ook grote dingen, want ze gaan over liefde, vertrouwen, vriendschap, respect, groei, verbondenheid. Zonder dat ik een relatie of een kind heb, kan ik al die dingen ervaren. Dat geeft me vertrouwen, dat ik mijn eigen plaatje van een gezin of moederschap kan loslaten en kan vertrouwen op wat het leven me brengt, en dat het dan altijd genoeg zal zijn.

Dit alles heb ik niet van de ene op de andere dag vrede mee gekregen, het is een rouwproces. Dus dat je depri wordt van de gedachte om bewust afstand te doen van een diep gekoesterd verlangen, dat snap ik helemaal. Dat voel ik ook zo en ik ben er vaak boos en moedeloos over geweest. Omdat het nooit mijn keuze is geweest om zo beschadigd te raken dat mijn leven er zo uit is komen te zien. Maar juist die gevoelens, die boosheid, die moet je heel bewust en heel pijnlijk ervaren, om jezelf ervan te bevrijden. Want die horen niet bij een gezonde volwassene. Het zijn nog je kind-gevoelens, van iets missen wat je zo hard nodig hebt. En die kunnen uiteindelijk hun weg wel vinden, als je ze accepteert en bereid bent eronder te lijden. Ik heb me voorgenomen, al duurt deze pijn en rouw elke dag en elke nacht voor jaren achter elkaar, ik zal er zijn om het te verdragen. En ik ben blij dat ík dat voor mij kan betekenen, want het betekent heel veel. Want pas als mijn geest niet meer vertroebeld is door deze gevoelens, dan weet ik dat ik gezonde keuzes kan maken.

Want deze periode van rouw is een periode waarin je een nieuwe weg aan het zoeken bent om je te verhouden tot het leven, als volwassene. En waarbij je uiteindelijk heel veel leert en verwerkt. Waarbij misschien zelfs alsnog je wens ooit in vervulling kan gaan, om moeder te worden. Maar dan is het een andere keuze. Want het is ook een proces van herstel, waarin je leert om sterker te worden en beter met je angsten om te gaan, om liefde te geven aan jezelf en anderen, en waar je keuzes leert maken uit liefde.

Ik kan niet in de toekomst kijken, ik kan alleen maar mijn beste leven proberen te leven en daar de juiste keuzes in maken. De rest komt dan vanzelf op je pad, daar ben ik van overtuigd. En als dat betekent dat ik geen moeder word, dan moest het zo zijn en dan weet ik dat ik daar vrede mee kan hebben.

Westerpaviljoen maandag 17 januari 2022 om 12:14

HE!

Ik wist niet dat ik een KOPP kind was.

C⨀urage maandag 17 januari 2022 om 19:43

Mooi Avage.

plukdedag86 maandag 17 januari 2022 om 19:45

Westerpaviljoen schreef: ↑
17-01-2022 12:14
HE!

Ik wist niet dat ik een KOPP kind was.

Hoi

Je bedoeld dat je het niet wist tot dat je m'n topic las?

Het beste ervan maken, hoe moeilijk dat soms ook is..

plukdedag86 maandag 17 januari 2022 om 19:54

Avage

Wauw wat onwijs super mooi gezegd!

Ga hem nog een paar keer lezen. Hier kan ik echt wat mee en voel mee hierin, echt enorm..

En heel veel snap ik,want voel het..ik geloof ook in die 'hoge macht' want voel het..zonder het goed te kunnen uitleggen.

Heb je er weleens overna gedacht om te schrijven,iets van richting een boek of een serie van verhalen?
Vind je echt goed schrijven namelijk.
Je zou veel mensen kunnen helpen met alles wat je in je hebt en te zeggen hebt want dit is echt bijzonder,vind ik!

plukdedag86 wijzigde dit bericht op 17-01-2022 20:05
Reden: Tekst vergeten

8.65% gewijzigd

Het beste ervan maken, hoe moeilijk dat soms ook is..

Avage maandag 17 januari 2022 om 20:01

plukdedag86 schreef: ↑
17-01-2022 19:54
Avage

Wauw wat onwijs super mooi gezegd!

Ga hem nog een paar keer lezen. Hier kan ik echt wat mee en voel mee hierin, echt enorm..

En heel veel snap ik,want voel het..

Heb je er weleens overna gedacht om te schrijven,iets van richting een boek of een serie van verhalen?
Vind je echt goed schrijven namelijk.
Je zou veel mensen kunnen helpen met alles wat je in je hebt en te zeggen hebt want dit is echt bijzonder,vind ik!

Als het voor jou iets betekent dan is het voor mij al genoeg.
Maar bijzonder dat je het zegt want dat is een droom die ik al heb vanaf dat ik klein was, een verhaal schrijven waarin mijn eigen ervaringen verweven zitten zodat ik mensen kan inspireren. Misschien komt het er ooit wel van

Ik las zelf 10 jaar geleden een boek over meditatie en dat heeft mijn leven veranderd. Inderdaad omdat je voelt dat het waar is en het resoneert met iets in jezelf. Dan ben je er nog niet, maar dan weet je in ieder geval van het bestaan van een mogelijkheid tot een ander soort leven.

Westerpaviljoen maandag 17 januari 2022 om 20:18

plukdedag86 schreef: ↑
17-01-2022 19:45
Hoi

Je bedoeld dat je het niet wist tot dat je m'n topic las?

Ja

plukdedag86 maandag 17 januari 2022 om 20:19

Avage schreef: ↑
17-01-2022 20:01
Als het voor jou iets betekent dan is het voor mij al genoeg.
Maar bijzonder dat je het zegt want dat is een droom die ik al heb vanaf dat ik klein was, een verhaal schrijven waarin mijn eigen ervaringen verweven zitten zodat ik mensen kan inspireren. Misschien komt het er ooit wel van
Ik las zelf 10 jaar geleden een boek over meditatie en dat heeft mijn leven veranderd. Inderdaad omdat je voelt dat het waar is en het resoneert met iets in jezelf. Dan ben je er nog niet, maar dan weet je in ieder geval van het bestaan van een mogelijkheid tot een ander soort leven.

Ik zou een poging hierin wagen en van alles gaan opschrijven
Wie weet..want hier op het forum vind ik je al een hit!

En ik meen als ik zeg,dat ik me enorm verbonden met je voel,ook al ken ik je niet, je woorden ze spreken me aan maar blijven me ook bij
En ja het betekent veel voor me

En ik kan er veel uithalen voor mijzelf!

Het beste ervan maken, hoe moeilijk dat soms ook is..

PaarseBloemen maandag 17 januari 2022 om 20:23

Kopp...ik wist niet eens dat het bestond. Ik moest het Googlen: voor iedereen die dat ook heeft is het handig om te weten wat het betekent:

KOPP/KOV (voorheen KOPP/KVO) staat voor Kinderen van Ouders met Psychische Problemen (KOPP) en Kinderen van Ouders met een Verslaving (KOV). Het kan gaan om één of beide ouders.

Actieve topics