Psyche
alle pijlers
Lang geleden... deel 2
dinsdag 24 maart 2009 om 09:33
quote:Elmervrouw schreef op 24 maart 2009 @ 08:27:
Wat wel heel rot was, was dat ik toen ik wegging, de auto niet meer kon vinden. Geen idee meer waar ik 'm geparkeerd had. Ik raakte bijna in paniek met al het rondlopen in die buurt, het was donker, en ik voelde me helemaal ontredderd. Meer dan een kwartier zo lopen zoeken. En toen reed ik naar huis, en kwam geen enkele weg me bekend voor. Ik vond dit heel eng om te merken. Compleet verdwaald, verdwaasd, vervreemd. En dit is niet de eerste keer dat dit zo gebeurt. Zo'n zelfde soort ervaringen had ik ook weleens tijdens het taxirijden, maar dan iets minder heftig. Komt zoiets jullie bekend voor? (vraagt ze angstig)
Ja!
Maar dan vooral met de fiets. Echt niet weten waar dat ding is, of dat je er uberhaupt mee weggeweest bent.
Of je heel erg afvragen wèlke plaatselijk Etos je nu aan het bekijken bent...
Waarschijnlijk spanning EV.
Herkenbaar trouwens, die verkeerde timing van mannen. Kijken/luisteren ze een keer, gaan ze commentaar lopen leveren op wat er beter kan.
Dat zien ze dan ook meteen.
Maar als je mooi aangekleed bent, je voor hen mooi opgemaakt hebt en je haar in de krul, dàn zeggen ze niets.
En als je dan vraagt wat ze vinden is het 'ja leuk hoor'.
Mannen... vuile sokken en een hoop gekibbel.
(maar stiekem ben ik wel erg dol op de mijne, hoe lomp ie ook is af en toe)
Wat wel heel rot was, was dat ik toen ik wegging, de auto niet meer kon vinden. Geen idee meer waar ik 'm geparkeerd had. Ik raakte bijna in paniek met al het rondlopen in die buurt, het was donker, en ik voelde me helemaal ontredderd. Meer dan een kwartier zo lopen zoeken. En toen reed ik naar huis, en kwam geen enkele weg me bekend voor. Ik vond dit heel eng om te merken. Compleet verdwaald, verdwaasd, vervreemd. En dit is niet de eerste keer dat dit zo gebeurt. Zo'n zelfde soort ervaringen had ik ook weleens tijdens het taxirijden, maar dan iets minder heftig. Komt zoiets jullie bekend voor? (vraagt ze angstig)
Ja!
Maar dan vooral met de fiets. Echt niet weten waar dat ding is, of dat je er uberhaupt mee weggeweest bent.
Of je heel erg afvragen wèlke plaatselijk Etos je nu aan het bekijken bent...
Waarschijnlijk spanning EV.
Herkenbaar trouwens, die verkeerde timing van mannen. Kijken/luisteren ze een keer, gaan ze commentaar lopen leveren op wat er beter kan.
Dat zien ze dan ook meteen.
Maar als je mooi aangekleed bent, je voor hen mooi opgemaakt hebt en je haar in de krul, dàn zeggen ze niets.
En als je dan vraagt wat ze vinden is het 'ja leuk hoor'.
Mannen... vuile sokken en een hoop gekibbel.
(maar stiekem ben ik wel erg dol op de mijne, hoe lomp ie ook is af en toe)
dinsdag 24 maart 2009 om 09:36
quote:iry schreef op 24 maart 2009 @ 01:55:
[...]
Ja philomein,zo ongeveer wel.
En ik klink misschien al weer stoer en opgeruimd.
Maar ben echt zo diep geraakt en daardoor zo van slag.
Het lijkt wel alsof op dit moment ieder akkefietje of ruzie ineens zo diep gaat en het van alles omhoog haalt
De tranen vloeien nog rijkelijk.
In combi met mijn slechte nachten zie ik er dan ook uit als een vaatdoek.
Lieve Iry, wat lijkt dat me verschrikkelijk eenzaam.
Zo hard je best doen, en dan nog telkens niet je grenzen aan mogen geven. Schrijnend.
Ik vind het heel dapper dat je dit zo laat zien.
(f)
[...]
Ja philomein,zo ongeveer wel.
En ik klink misschien al weer stoer en opgeruimd.
Maar ben echt zo diep geraakt en daardoor zo van slag.
Het lijkt wel alsof op dit moment ieder akkefietje of ruzie ineens zo diep gaat en het van alles omhoog haalt
De tranen vloeien nog rijkelijk.
In combi met mijn slechte nachten zie ik er dan ook uit als een vaatdoek.
Lieve Iry, wat lijkt dat me verschrikkelijk eenzaam.
Zo hard je best doen, en dan nog telkens niet je grenzen aan mogen geven. Schrijnend.
Ik vind het heel dapper dat je dit zo laat zien.
(f)
dinsdag 24 maart 2009 om 09:45
quote:iry schreef op 24 maart 2009 @ 08:54:
Overigens snapt vriend dat ook nooit dat basale reageren.
Zet mij dan regelmatig de pin op mijn neus,woest word ik dan!
En dan probeer ik hem vaak uit te leggen,dat ik niet anders kan.
Maar volgens mij begrijpt hij dat niet.
Ja ik reageer heftig....ik schreeuw als ik eenmaal boos ben.
Of ik ga staan janken (meestal sta ik schreeuwend te janken)
Maar he, ik uit mijn boosheid tenminste!
Vroeger liep ik er voor weg of ontplofte ik volledig.
Verloor mijzelf dan totaal,ging gooien of automutileren.
Ik vind het al een vooruitgang en voel mij dan zo belemmert als vriend dan zegt ,ik praat niet met je zolang je schreeuwt.
Grrr.....mag ik eindelijk.
Dat verder beheersen is een volgende fase.
Ik ben ook zo'n heftige. Bij ruzie een schreeuwerd eerste klas.
En als ik èrgens nòg harden van ga gillen is het wel 'je hoeft niet zo te schreeuwen, zo wil ik niet met je praten.' -een van vriendjes favo's-
AAAAAAARGH!
Dan, op dat moment voel ik alle frustratie die ik daarvoor niet voelde, en een enorme berg onmacht.
Angstig vind ik dat, want ik sta te trillen op mn benen van de heftigheid ervan, en uit onmacht zou ik hem aan willen vliegen.
Gewoon omdat ik het gevoel heb dat ik tegen een dichte deur sta te lullen ofzo, dat het niet uitmaakt wat ik zeg, of hoe.
Zò beangstigend.
Trouwens, dan noemen ze dat hier 'heftig' of 'overemotioneel' en 'buiten proporties'.
Bij Spaanse vrouwen hebben ze het altijd over 'temperamentvol' en is het ontzettend aantrekkelijk.
Ik overweeg serieus om naar Spanje te emigreren.
Temperament is namelijk my middle name.
Ik doe àlles vol overgave. Wat ik doe gaat met 200%.
Huilen, houden van, koken, vrijen, lachen en dus ook ruzie maken.
Bij alle andere dingen vind men dat 'prachtig', en bij ruzie moet het ineens anders. Ja mensen, wat wil je nou.
Een rose koek, maar zonder dat rose laagje?
Overigens snapt vriend dat ook nooit dat basale reageren.
Zet mij dan regelmatig de pin op mijn neus,woest word ik dan!
En dan probeer ik hem vaak uit te leggen,dat ik niet anders kan.
Maar volgens mij begrijpt hij dat niet.
Ja ik reageer heftig....ik schreeuw als ik eenmaal boos ben.
Of ik ga staan janken (meestal sta ik schreeuwend te janken)
Maar he, ik uit mijn boosheid tenminste!
Vroeger liep ik er voor weg of ontplofte ik volledig.
Verloor mijzelf dan totaal,ging gooien of automutileren.
Ik vind het al een vooruitgang en voel mij dan zo belemmert als vriend dan zegt ,ik praat niet met je zolang je schreeuwt.
Grrr.....mag ik eindelijk.
Dat verder beheersen is een volgende fase.
Ik ben ook zo'n heftige. Bij ruzie een schreeuwerd eerste klas.
En als ik èrgens nòg harden van ga gillen is het wel 'je hoeft niet zo te schreeuwen, zo wil ik niet met je praten.' -een van vriendjes favo's-
AAAAAAARGH!
Dan, op dat moment voel ik alle frustratie die ik daarvoor niet voelde, en een enorme berg onmacht.
Angstig vind ik dat, want ik sta te trillen op mn benen van de heftigheid ervan, en uit onmacht zou ik hem aan willen vliegen.
Gewoon omdat ik het gevoel heb dat ik tegen een dichte deur sta te lullen ofzo, dat het niet uitmaakt wat ik zeg, of hoe.
Zò beangstigend.
Trouwens, dan noemen ze dat hier 'heftig' of 'overemotioneel' en 'buiten proporties'.
Bij Spaanse vrouwen hebben ze het altijd over 'temperamentvol' en is het ontzettend aantrekkelijk.
Ik overweeg serieus om naar Spanje te emigreren.
Temperament is namelijk my middle name.
Ik doe àlles vol overgave. Wat ik doe gaat met 200%.
Huilen, houden van, koken, vrijen, lachen en dus ook ruzie maken.
Bij alle andere dingen vind men dat 'prachtig', en bij ruzie moet het ineens anders. Ja mensen, wat wil je nou.
Een rose koek, maar zonder dat rose laagje?
dinsdag 24 maart 2009 om 09:50
Sponge, heel veel sterkte vandaag.
-komt wat woorden tekort om je kracht of iets anders toe te wensen-
EV, je zit nu bij de arbo. Spannend, spannend, doodeng.
Was ie een beetje redelijk/meelevend?
Appeltje weer thuis. Lekker weer naast je vriend slapen.
Toch altijd lekker. Zo'n gezellige kruik in bed om tegenaan te kruipen.
-komt wat woorden tekort om je kracht of iets anders toe te wensen-
EV, je zit nu bij de arbo. Spannend, spannend, doodeng.
Was ie een beetje redelijk/meelevend?
Appeltje weer thuis. Lekker weer naast je vriend slapen.
Toch altijd lekker. Zo'n gezellige kruik in bed om tegenaan te kruipen.
dinsdag 24 maart 2009 om 10:22
Ik heb heerlijk geslapen in mijn eigen bedje naast vriend!
Appelhond vind het ook fijn dat ik er weer ben. Zo fijn dat hij van blijdschap net een hele opgevulde bak voor pasen door heel het huis gesleurd heeft... Met een mega zooi als gevolg..
Maar verder is het een schatje hoor!
De appie happie is ook niets veranderd in die bijna 3 weken.
Vanmiddag shoppen met moeders. Ook leuk!
Fijne dg voor jullie allemaal! Liefs!
Appelhond vind het ook fijn dat ik er weer ben. Zo fijn dat hij van blijdschap net een hele opgevulde bak voor pasen door heel het huis gesleurd heeft... Met een mega zooi als gevolg..
Maar verder is het een schatje hoor!
De appie happie is ook niets veranderd in die bijna 3 weken.
Vanmiddag shoppen met moeders. Ook leuk!
Fijne dg voor jullie allemaal! Liefs!
dinsdag 24 maart 2009 om 11:40
Oef wat herkenbaar!!! Wel passie willen maar niet willen dat ik gepassioneerd mijn gevoel uit. Ja hm hm, precies dat wat je zegt over roze koeken Wurm.
Ook ik sta regelmatig trillend van woede en onmacht tegenover Philoman...de onmacht van het niet mogen schreeuwen en je niet ongeneerd mogen laten gaan. Ik doe het wel steeds meer maar goed er zijn ook nog twee kinderen in huis.
En wat dacht je van in het openbaar hard op zeggen dat ik iets echt heel vervelend vind, tegen Philoman waar vrienden bij zitten...oef, dat doe ik tegenwoordig ook. Vooral omdat Philoman nogal van de flauwe opmerkingen tegen mij is als we in gezelschap zijn. Totaal onnodig en heel kinderachtig en dat zeg ik dan ook hard op. Dat werkt trouwens wel heel goed.
En wat jij zegt Iry, hoe kunnen die mannen zó goed en gevoelig zijn in hun werk en zooooo verschrikkelijk slecht in hun prive dingen. Ongelofelijk.
Om me dan, meestal net op tijd, te verrassen met een dieper inzicht in iets wezenlijks...dat gelukkig dan weer wel.
Zo dat moest er even uit.
Hai Appel, wat fijn dat je thuis bent! En veel plezier met je moeke straks.
Ook ik sta regelmatig trillend van woede en onmacht tegenover Philoman...de onmacht van het niet mogen schreeuwen en je niet ongeneerd mogen laten gaan. Ik doe het wel steeds meer maar goed er zijn ook nog twee kinderen in huis.
En wat dacht je van in het openbaar hard op zeggen dat ik iets echt heel vervelend vind, tegen Philoman waar vrienden bij zitten...oef, dat doe ik tegenwoordig ook. Vooral omdat Philoman nogal van de flauwe opmerkingen tegen mij is als we in gezelschap zijn. Totaal onnodig en heel kinderachtig en dat zeg ik dan ook hard op. Dat werkt trouwens wel heel goed.
En wat jij zegt Iry, hoe kunnen die mannen zó goed en gevoelig zijn in hun werk en zooooo verschrikkelijk slecht in hun prive dingen. Ongelofelijk.
Om me dan, meestal net op tijd, te verrassen met een dieper inzicht in iets wezenlijks...dat gelukkig dan weer wel.
Zo dat moest er even uit.
Hai Appel, wat fijn dat je thuis bent! En veel plezier met je moeke straks.
dinsdag 24 maart 2009 om 11:50
dinsdag 24 maart 2009 om 12:27
O ja wurm en philomein...heul herkenbaar!!
De onmacht ,frustratie als je de mond gesnoerd wordt dan komt het stoom ook echt uit mijn oren.
En ook ik moet mij dan vreselijk beheersen om hem niet aan te vliegen wurm (soms sneuveld er dan wat in plaats van)
ja ik ben ook van de uiterste....als er een emotie uitkomt,dan ook voluit.
En ik stort mij ook groots op dingen,alles is eigenlijk altijd to much als ik het doe.
En philomein...ook herkenbaar dat ze net op tijd je verassen met toch het juiste te doen.
Het heeft mij ,mede door jullie possts wel aan het denken gezet.
Ik voelde mij bij deze knallende ruzie zo in een hoek gedrukt,en dat ben ik zooooo zat!!
Ik ga het eens bespreken,hij moet zich onderhand maar neerleggen bij mijn uiten van boosheid.
Wellicht ontplof ik dan minder en kan ik dingen eerder laten gaan zoals ze bij mij komen.
Wat tegenstrijdig allemaal toch,
Temperamentvol,maar toch uiteindelijk aan het kortste eind trekken.
Blazen over je grenzen,maar toch weer toegeven.
Ik voel dit ,maar doe vervolgens wat anders.
En altijd...altijd bang om in de steek gelaten te worden.
Wat ik nu nog steeds des te meer heb,gezien het ook kennelijk echt kan gebeuren ,van de een op de andere dag kan iemand tegen je zeggen ik ben er klaar mee.
Zonder waarschuwing.
En dat...zit ook nog erg onder de huid.
De onmacht ,frustratie als je de mond gesnoerd wordt dan komt het stoom ook echt uit mijn oren.
En ook ik moet mij dan vreselijk beheersen om hem niet aan te vliegen wurm (soms sneuveld er dan wat in plaats van)
ja ik ben ook van de uiterste....als er een emotie uitkomt,dan ook voluit.
En ik stort mij ook groots op dingen,alles is eigenlijk altijd to much als ik het doe.
En philomein...ook herkenbaar dat ze net op tijd je verassen met toch het juiste te doen.
Het heeft mij ,mede door jullie possts wel aan het denken gezet.
Ik voelde mij bij deze knallende ruzie zo in een hoek gedrukt,en dat ben ik zooooo zat!!
Ik ga het eens bespreken,hij moet zich onderhand maar neerleggen bij mijn uiten van boosheid.
Wellicht ontplof ik dan minder en kan ik dingen eerder laten gaan zoals ze bij mij komen.
Wat tegenstrijdig allemaal toch,
Temperamentvol,maar toch uiteindelijk aan het kortste eind trekken.
Blazen over je grenzen,maar toch weer toegeven.
Ik voel dit ,maar doe vervolgens wat anders.
En altijd...altijd bang om in de steek gelaten te worden.
Wat ik nu nog steeds des te meer heb,gezien het ook kennelijk echt kan gebeuren ,van de een op de andere dag kan iemand tegen je zeggen ik ben er klaar mee.
Zonder waarschuwing.
En dat...zit ook nog erg onder de huid.
dinsdag 24 maart 2009 om 13:34
Ik heb hier geloof ik wel wat in de groep gegooid, met mijn boosheid op EM, haha. Voor mezelf vind ik het een hele vooruitgang dat ik het nu meteen zeg. Soms denk ik weleens dat ik echt óveral meteen bovenop zit, maar nogmaals: pech voor hem dan. Stiekem denk ik ook weleens dat hij dat gepassioneerde van mij juist aantrekkelijk vindt, omdat hij zelf zoveel kalmer is. Het lijkt weleens of hij meelift op mijn energie. Of ben ik gewoon inspirerend?
Arbo was een vrouw, en het viel allemaal erg mee. Ze wist helemaal niets van mij, dus ik heb ongecensureerd het verhaal neergegooid; van de kinderen en van het verleden, en van hoe het écht ging in de taxi en het bedrijf. (Na eerst wel voorzichtig gevraagd te hebben of dit laatste wel mocht en kon.) En, ook vooruitgang, ik voelde hierbij ook emoties en zat het niet af te zwakken. Ik merk wel dat het er allemaal uit wil; ik heb zó lang zoveel zitten inhouden. Zo sterk ook geweest zo'n lange tijd en met zulke zware dingen. Zij was verbaasd dat ik na de ontvoering van mijn kinderen geen hulp heb gekregen. Dat ik zo lang alleen heb geklooid.
Nu mocht ik zelfs kiezen wat zij voor rapport aan de baas zou schrijven: dat ik weer tien uur kon gaan werken, of dat het niet meer ging. Nou ja, als ik WIL, wil ik tien uur gaan werken, maar ik kan gewoonweg niet, dat zei ik ook en dat had ze ook al aan mijn lichaamstaal gezien. Het werkt niet meer met willen. Dat heb ik heel lang gedaan en het werkt niet meer. Ik kan niet meer. Dat is op. Ze heeft met heel veel begrip gereageerd en vond dat ik eerst maar eens goed rust moest nemen, en dan, met begeleiding, maar eens moest kijken wat ik zou willen en kunnen qua werk. Dat zou ik nu nog helemaal niet moeten willen. Het mooiste zou zijn, zei ze, als ik weer datzelfde reïntegratietraject zou kunnen krijgen, wat ik al had vóór deze baan (heb met coach nog altijd contact).
Waarom ik toch nog steeds zo bang ben dat mensen bot en lomp reageren en niet willen luisteren.. dat is een hardnekkig iets. Als ik nu tegen mensen vertel hoe het echt gaat, krijg ik alleen maar veel begrip. Zo ontzettend veel anders als wat mijn eigen moeder ooit heeft kunnen opbrengen
Arbo was een vrouw, en het viel allemaal erg mee. Ze wist helemaal niets van mij, dus ik heb ongecensureerd het verhaal neergegooid; van de kinderen en van het verleden, en van hoe het écht ging in de taxi en het bedrijf. (Na eerst wel voorzichtig gevraagd te hebben of dit laatste wel mocht en kon.) En, ook vooruitgang, ik voelde hierbij ook emoties en zat het niet af te zwakken. Ik merk wel dat het er allemaal uit wil; ik heb zó lang zoveel zitten inhouden. Zo sterk ook geweest zo'n lange tijd en met zulke zware dingen. Zij was verbaasd dat ik na de ontvoering van mijn kinderen geen hulp heb gekregen. Dat ik zo lang alleen heb geklooid.
Nu mocht ik zelfs kiezen wat zij voor rapport aan de baas zou schrijven: dat ik weer tien uur kon gaan werken, of dat het niet meer ging. Nou ja, als ik WIL, wil ik tien uur gaan werken, maar ik kan gewoonweg niet, dat zei ik ook en dat had ze ook al aan mijn lichaamstaal gezien. Het werkt niet meer met willen. Dat heb ik heel lang gedaan en het werkt niet meer. Ik kan niet meer. Dat is op. Ze heeft met heel veel begrip gereageerd en vond dat ik eerst maar eens goed rust moest nemen, en dan, met begeleiding, maar eens moest kijken wat ik zou willen en kunnen qua werk. Dat zou ik nu nog helemaal niet moeten willen. Het mooiste zou zijn, zei ze, als ik weer datzelfde reïntegratietraject zou kunnen krijgen, wat ik al had vóór deze baan (heb met coach nog altijd contact).
Waarom ik toch nog steeds zo bang ben dat mensen bot en lomp reageren en niet willen luisteren.. dat is een hardnekkig iets. Als ik nu tegen mensen vertel hoe het echt gaat, krijg ik alleen maar veel begrip. Zo ontzettend veel anders als wat mijn eigen moeder ooit heeft kunnen opbrengen
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
dinsdag 24 maart 2009 om 14:36
Jeetje EV dat klinkt allemaal goed! En wat stom dat je dat begrip en de warnte nooit als vanzelfsprekend van je moeder hebt gekregen en het dus zo bijzonder is voor je.
Ik had laatst iets confronterends op dat vlak. Ik werd geinterviewd op de (internet)radio over mijn vak en zowel mijn vader als mijn moeder hebben dat zitten luisteren. Na afloop belde ik mijn vader die apetrots was en vond dat ik het zo goed gedaan had enzo. Ik hing helemaal vrolijk en blij op en maakte toen de fout om ook mijn moeder te bellen. Binnen een minuut was mijn hele vrolijkheid uit me weggezogen. Waarom?????
Nou ja misschien iets heel anders maar ik denk dat ik bedoel dat het zo afschuwelijk is dat je niet als vanzelfsprekend een moeder hebt die je begrijpt, je steunt, je geleerd heeft om trots te zijn op jezelf en jezelf serieus te nemen. Een heel deel van de achterstand die ik nu aan het wegwerken ben heeft daar zijn oorsprong.
Maar ik zie ook dat ik al veel verder ben dan zij ooit zal komen en dan ben ik dankbaar dat ik ik ben en niet mijn moeder.
Ik had laatst iets confronterends op dat vlak. Ik werd geinterviewd op de (internet)radio over mijn vak en zowel mijn vader als mijn moeder hebben dat zitten luisteren. Na afloop belde ik mijn vader die apetrots was en vond dat ik het zo goed gedaan had enzo. Ik hing helemaal vrolijk en blij op en maakte toen de fout om ook mijn moeder te bellen. Binnen een minuut was mijn hele vrolijkheid uit me weggezogen. Waarom?????
Nou ja misschien iets heel anders maar ik denk dat ik bedoel dat het zo afschuwelijk is dat je niet als vanzelfsprekend een moeder hebt die je begrijpt, je steunt, je geleerd heeft om trots te zijn op jezelf en jezelf serieus te nemen. Een heel deel van de achterstand die ik nu aan het wegwerken ben heeft daar zijn oorsprong.
Maar ik zie ook dat ik al veel verder ben dan zij ooit zal komen en dan ben ik dankbaar dat ik ik ben en niet mijn moeder.
dinsdag 24 maart 2009 om 15:05
Oeh. Hysterisch.
Krijg de neiging om dan even te demonstreren wat hysterisch nou eigenlijk wèl is.
Mn dag begon wel blij, beetje wassen, zelfs buiten opgehangen ipv in de droger te gooien, beetje opruimen, beetje puzzelen.
Maar nu probeer ik de verzekering van de idioot die me aanreed drie weken terug zo ver te krijgen dat ik mn auto ein-de-lijk mag laten maken, en dat heeft nogal wat voeten in de aarde. Net als het krijgen van een leenauto trouwens.
Nee, die kunnen we nìèt nu meekrijgen bij het inleveren van de auto, maar wèl morgenochtend als de schadeexpert geweest is.
En ik maar uitleggen: jaaahaa, maar morgenochtend zit ik niet met het probleem dat ik zonder auto weer terug moet naar huis.
Morgenochtend zit ik dan met het probleem hoe ik zonder auto weer diezelfde weg naar jullie moet maken.
Dus die twee problemen zouden opgelost zijn door de leenauto mètèèn mee te geven.
En dan gewoon grove nee verkopen.
Ik wor echt gillend gek van verzekeringsprut en alles en de enorme machteloosheid waar ik tegenaan loop.
Denk dat ik maar weer mijn bed induik.
Kan ook niet verder met wassen, want er lag ineens sop op de stoep, dus nou staat de huisbaas daar de leiding uit te graven en mag ik mn wasje niet afdraaien. En hij moest nog maar 10 minuutjes...
Waarom kan iemand van dit soort hele kleine dingen volledig instorten?
Krijg de neiging om dan even te demonstreren wat hysterisch nou eigenlijk wèl is.
Mn dag begon wel blij, beetje wassen, zelfs buiten opgehangen ipv in de droger te gooien, beetje opruimen, beetje puzzelen.
Maar nu probeer ik de verzekering van de idioot die me aanreed drie weken terug zo ver te krijgen dat ik mn auto ein-de-lijk mag laten maken, en dat heeft nogal wat voeten in de aarde. Net als het krijgen van een leenauto trouwens.
Nee, die kunnen we nìèt nu meekrijgen bij het inleveren van de auto, maar wèl morgenochtend als de schadeexpert geweest is.
En ik maar uitleggen: jaaahaa, maar morgenochtend zit ik niet met het probleem dat ik zonder auto weer terug moet naar huis.
Morgenochtend zit ik dan met het probleem hoe ik zonder auto weer diezelfde weg naar jullie moet maken.
Dus die twee problemen zouden opgelost zijn door de leenauto mètèèn mee te geven.
En dan gewoon grove nee verkopen.
Ik wor echt gillend gek van verzekeringsprut en alles en de enorme machteloosheid waar ik tegenaan loop.
Denk dat ik maar weer mijn bed induik.
Kan ook niet verder met wassen, want er lag ineens sop op de stoep, dus nou staat de huisbaas daar de leiding uit te graven en mag ik mn wasje niet afdraaien. En hij moest nog maar 10 minuutjes...
Waarom kan iemand van dit soort hele kleine dingen volledig instorten?
dinsdag 24 maart 2009 om 16:03
quote:iry schreef op 24 maart 2009 @ 13:22:
Appel
Geniet je een beetje van het thuiszijn?
Even weer je draai vinden,je hond om je heen, je eigen spulletjes.
Hoe voelt dat?
En hoe gaat het met je koppie?
Liefs
Ik geniet er zeker van! Heel het huis al gepoetst..
Het is fijn weer thuis te zijn. Alles op mijn gemakje, maar wel in mijn eigen huis!!
In mijn koppie is het rustiger dan ooit. Ook daar geniet ik van. Als ik had geweten dat de medicatie die ik gehad heb echt zouden helpen, had ik er jaren geleden al mee willen beginnen!
Hoe is het met jou?
Appel
Geniet je een beetje van het thuiszijn?
Even weer je draai vinden,je hond om je heen, je eigen spulletjes.
Hoe voelt dat?
En hoe gaat het met je koppie?
Liefs
Ik geniet er zeker van! Heel het huis al gepoetst..
Het is fijn weer thuis te zijn. Alles op mijn gemakje, maar wel in mijn eigen huis!!
In mijn koppie is het rustiger dan ooit. Ook daar geniet ik van. Als ik had geweten dat de medicatie die ik gehad heb echt zouden helpen, had ik er jaren geleden al mee willen beginnen!
Hoe is het met jou?
dinsdag 24 maart 2009 om 16:47
dinsdag 24 maart 2009 om 18:51
Hoi Beste Allemaal,
Zo wat kunnen jullie schrijven zeg, wegens tijdsgebrek heb ik het eventjes vluchtig doorgelezen en begrepen dat het met sommigen eventjes niet zo best gaat.Ontzettend klote, ik weet hoe het is om jezelf zo rot te voelen en dat sucked heel erg.
Morgenavond heb ik lekker niks te doen en dan ga ik er eens uitgebreid voor zitten en alles goed doorlezen.
Liefs..........
Zo wat kunnen jullie schrijven zeg, wegens tijdsgebrek heb ik het eventjes vluchtig doorgelezen en begrepen dat het met sommigen eventjes niet zo best gaat.Ontzettend klote, ik weet hoe het is om jezelf zo rot te voelen en dat sucked heel erg.
Morgenavond heb ik lekker niks te doen en dan ga ik er eens uitgebreid voor zitten en alles goed doorlezen.
Liefs..........
dinsdag 24 maart 2009 om 20:15
Nou ja zeg, komt hier nog een boze vrouw
Wat hing er in de lucht??
Gisteravond een klein meningsverschil met LM wat uitmondde in een fikse ruzie. Hij kan mij niet kwaaier krijgen dan te zeggen "dat ik moeilijk doe". Ook zo'n beheerst type met zo'n "ik weet het allemaal beter" houding waarmee hij mij op zo'n moment volledig op de kast krijgt. En toen werd het laat en sliep ik slecht, dat schiet allemaal lekker op.
Herkenbaar uiterlijk Iry, de vaatdoek look.
Appeltje, fijn dat het goed met je gaat thuis, super dat de medicatie aanslaat.
EV, klinkt heel goed jouw avond. Sterk. En dan ook nog een begripvolle arbo-mevrouw. Goed hoor dat je alles hebt verteld.
Ster, gaat het weer?
(f) voor iedereen.
Wat hing er in de lucht??
Gisteravond een klein meningsverschil met LM wat uitmondde in een fikse ruzie. Hij kan mij niet kwaaier krijgen dan te zeggen "dat ik moeilijk doe". Ook zo'n beheerst type met zo'n "ik weet het allemaal beter" houding waarmee hij mij op zo'n moment volledig op de kast krijgt. En toen werd het laat en sliep ik slecht, dat schiet allemaal lekker op.
Herkenbaar uiterlijk Iry, de vaatdoek look.
Appeltje, fijn dat het goed met je gaat thuis, super dat de medicatie aanslaat.
EV, klinkt heel goed jouw avond. Sterk. En dan ook nog een begripvolle arbo-mevrouw. Goed hoor dat je alles hebt verteld.
Ster, gaat het weer?
(f) voor iedereen.
dinsdag 24 maart 2009 om 22:43
Ik doe mee met de vaatdoek-look.
Wat een dag.
Auto uiteindelijk bij garage, maar natuuuurlijk zonder leenauto.
Nouja, hij is er.
Nou zit ik nog een beeeetje met vervoersproblemen deze week, maar ik denk dat ik schoonmoeder maar lief aan ga kijken... Die wil nog wel eens 'gezellig' taxi zijn in dit soort gevallen.
Ajakkie.
Dat afhankelijk zijn van anderen. Vreselijk.
En ja, Wurman was natuurlijk heeel kalm onder dit alles en verzuchtte theatraal dat Hij het wel zou regelen. Omdat ik zo hysterisch aan het doen was.
Ik had niet eens meer lust om te schreeuwen.
Deken over mn hoofd getrokken, en daar 3 uur gebivakkeerd.
Beviel best.
Met grote moeite toch maar weer de echte wereld in geklommen, en nu hik ik -zoals gebruikelijk op dinsdagavond- op tegen morgen.
Een dag met werk, therapie etc.
Nog 3 nachtjes, en dan is het weer vrijdag. En vrijdag is het alweer weekend en zit het werk er al weer op.
Dus.
Nu ga ik stoppen met zeuren hoor!
Liefs!
Wat een dag.
Auto uiteindelijk bij garage, maar natuuuurlijk zonder leenauto.
Nouja, hij is er.
Nou zit ik nog een beeeetje met vervoersproblemen deze week, maar ik denk dat ik schoonmoeder maar lief aan ga kijken... Die wil nog wel eens 'gezellig' taxi zijn in dit soort gevallen.
Ajakkie.
Dat afhankelijk zijn van anderen. Vreselijk.
En ja, Wurman was natuurlijk heeel kalm onder dit alles en verzuchtte theatraal dat Hij het wel zou regelen. Omdat ik zo hysterisch aan het doen was.
Ik had niet eens meer lust om te schreeuwen.
Deken over mn hoofd getrokken, en daar 3 uur gebivakkeerd.
Beviel best.
Met grote moeite toch maar weer de echte wereld in geklommen, en nu hik ik -zoals gebruikelijk op dinsdagavond- op tegen morgen.
Een dag met werk, therapie etc.
Nog 3 nachtjes, en dan is het weer vrijdag. En vrijdag is het alweer weekend en zit het werk er al weer op.
Dus.
Nu ga ik stoppen met zeuren hoor!
Liefs!
woensdag 25 maart 2009 om 02:11
hoi
Ik kom iedereen even weltrusten wensen(de meeste liggen waarschijnlijk al op 1 oor=ook al laat)Was een emotionele ochtend maar ik ben blij dat ik gegaan ben.
Morgenochtend komt mijn moeder op visite endat is iets waar ik naar uit kijk.Het fitness ging niet door...ik stond daar voor de deur zag haar niet en heb haar toen maar gebelt.Toen zei ze dat het toch nog niet zeker was en dat het deze di. niet uitkwam,toen hebben we voor volgende week di. afgesproken(als ik het goed begrepen heb want dat hadden we deze x ook afgesproken volgens mij;dus we zullen wel zien..)
Daar stond ik dan..en in mijn eentje had ik geen zin in bobvendien ken ik die apparaten niet(heb het wel gezien maar heb er nog nooit gefitnessed)en ik had gister ook al gesport dus ik ben maar naar huis gegaan.
Toen kwam een vriendin op visite en heb een paar uur lekker lopen kletsen wat me wel weer opgebeurt heeft.Als iets anders loopt dan ik in mijn hoofd heb dan raak ik een beetje van slag dan moet ik even omschakelen(schijnt met mijn ADHD temaken tehebben omdat het van binnen zo'n chaos is probeer ik alles onder controle tehouden ter compensatie daarvan)dat is mij uitgelegd door een psycholoog van die ADHD-bijeenkomsten waar ik naar toe ga.Dit is best ingewikkeld in contact met anderen mensen,vandaar dat ik nu graag een gesprek wil voor SB om het een en ander uitteleggen hierover o.a waarom ik me soms zo gedraag als ik me gedraag.
Want het lukt mij niet om hem bepaalde dingen duidelijk temaken en dat is wel heeeeel belangrijk want dat kost me soms bijna mijn relatie als ik niet uitkijk.Ik herken dus hetgeen wat hierboven is geschreven over temperament en ruzie maken en de tijdelijke verandering van verwachtingen naar elkaar als je "ziek'' bent of psychotisch.En de tijdelijke onbelans in je relatie als jij de zwakkere bent omdat je het even niet meer trekt;en de emmer is overgelopen.
moeilijk,moeilijk,moeilijk is het
Ik reageer even niet op iedreen persoonlijk want ik heb jullie berichten in mijn bericht opgenomen voor zover mogelijk want ik ben erg moe,het is al laat
Tot morgen!
Ik kom iedereen even weltrusten wensen(de meeste liggen waarschijnlijk al op 1 oor=ook al laat)Was een emotionele ochtend maar ik ben blij dat ik gegaan ben.
Morgenochtend komt mijn moeder op visite endat is iets waar ik naar uit kijk.Het fitness ging niet door...ik stond daar voor de deur zag haar niet en heb haar toen maar gebelt.Toen zei ze dat het toch nog niet zeker was en dat het deze di. niet uitkwam,toen hebben we voor volgende week di. afgesproken(als ik het goed begrepen heb want dat hadden we deze x ook afgesproken volgens mij;dus we zullen wel zien..)
Daar stond ik dan..en in mijn eentje had ik geen zin in bobvendien ken ik die apparaten niet(heb het wel gezien maar heb er nog nooit gefitnessed)en ik had gister ook al gesport dus ik ben maar naar huis gegaan.
Toen kwam een vriendin op visite en heb een paar uur lekker lopen kletsen wat me wel weer opgebeurt heeft.Als iets anders loopt dan ik in mijn hoofd heb dan raak ik een beetje van slag dan moet ik even omschakelen(schijnt met mijn ADHD temaken tehebben omdat het van binnen zo'n chaos is probeer ik alles onder controle tehouden ter compensatie daarvan)dat is mij uitgelegd door een psycholoog van die ADHD-bijeenkomsten waar ik naar toe ga.Dit is best ingewikkeld in contact met anderen mensen,vandaar dat ik nu graag een gesprek wil voor SB om het een en ander uitteleggen hierover o.a waarom ik me soms zo gedraag als ik me gedraag.
Want het lukt mij niet om hem bepaalde dingen duidelijk temaken en dat is wel heeeeel belangrijk want dat kost me soms bijna mijn relatie als ik niet uitkijk.Ik herken dus hetgeen wat hierboven is geschreven over temperament en ruzie maken en de tijdelijke verandering van verwachtingen naar elkaar als je "ziek'' bent of psychotisch.En de tijdelijke onbelans in je relatie als jij de zwakkere bent omdat je het even niet meer trekt;en de emmer is overgelopen.
moeilijk,moeilijk,moeilijk is het
Ik reageer even niet op iedreen persoonlijk want ik heb jullie berichten in mijn bericht opgenomen voor zover mogelijk want ik ben erg moe,het is al laat
Tot morgen!
