Psyche
alle pijlers
Lang geleden... deel 2
maandag 23 maart 2009 om 21:54
Voor Hanke nog even speciaal een (f) !
Ik heb je al vaker bedankt, toch wil ik je "nog even" weer laten weten dat ik vaak aan je denk. Ik benoem je ook vaak, want mensen vragen me vaak hoe ik aan deze therapie ben gekomen...
Ik vind het echt top dat je je verhaal toen wel hebt gedaan want daarmee heb je mij indirect een leuker leven bezorgt! Ik besef dat dit heftige woorden zijn, maar zo ervaar ik het écht. Ik wil en ga dat niet afzwakken!! En ja, ik weet, dat ik het zelf doe uiteindelijk...en dat ik zelf de keuze heb gemaakt. Maar zonder jouw persoonlijke verhaal erbij, had ik never nooit opnieuw bij het GGZ aangeklopt!
Ik heb je al vaker bedankt, toch wil ik je "nog even" weer laten weten dat ik vaak aan je denk. Ik benoem je ook vaak, want mensen vragen me vaak hoe ik aan deze therapie ben gekomen...
Ik vind het echt top dat je je verhaal toen wel hebt gedaan want daarmee heb je mij indirect een leuker leven bezorgt! Ik besef dat dit heftige woorden zijn, maar zo ervaar ik het écht. Ik wil en ga dat niet afzwakken!! En ja, ik weet, dat ik het zelf doe uiteindelijk...en dat ik zelf de keuze heb gemaakt. Maar zonder jouw persoonlijke verhaal erbij, had ik never nooit opnieuw bij het GGZ aangeklopt!
maandag 23 maart 2009 om 23:02
Appeltje, welkom thuis.
Ik ben net terug van een avond Rots & Water. Morgen zal ik proberen wat uit te leggen hierover, echt heel goed was het! Zo goed dat ik meteen ruziemaakte met EM, bah, met zijn verbeteren altijd, alsof hij alles weet! Hij snapt echt niks van timing. Mannen.
Maar goed. Ik denk dus ook vaak: laat maar, ik schrijf even niks. Ik oefen ook met niet overal op moeten reageren van mezelf, dat moeten dus. Het moeten een beetje loslaten. En ik oefen met soms bewust niets schrijven. Blijft staan dat ik het niet meer kan overzien, welk verhaal bij wie etc, en om met een spiekbriefje te werken is ook weer zowat.
Nou ja, nu maar even niets meer, en zien dat de sfeer hier weer opklaart. Jammer om zo'n goede avond te laten verpesten! En jakkes, morgenvroeg naar die *****arbo!
Ik ben net terug van een avond Rots & Water. Morgen zal ik proberen wat uit te leggen hierover, echt heel goed was het! Zo goed dat ik meteen ruziemaakte met EM, bah, met zijn verbeteren altijd, alsof hij alles weet! Hij snapt echt niks van timing. Mannen.
Maar goed. Ik denk dus ook vaak: laat maar, ik schrijf even niks. Ik oefen ook met niet overal op moeten reageren van mezelf, dat moeten dus. Het moeten een beetje loslaten. En ik oefen met soms bewust niets schrijven. Blijft staan dat ik het niet meer kan overzien, welk verhaal bij wie etc, en om met een spiekbriefje te werken is ook weer zowat.
Nou ja, nu maar even niets meer, en zien dat de sfeer hier weer opklaart. Jammer om zo'n goede avond te laten verpesten! En jakkes, morgenvroeg naar die *****arbo!
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
maandag 23 maart 2009 om 23:45
Welkom thuis lieve appel! Ik vind het echt heel fijn voor je.
EV, heel veel succes morgen.. Ik ben benieuwd naar je verhaal van vanavond.
Wurm, ook naar jouw bizarre dagje. Kom je het nog even vertellen hier?
Saar, ik hoop dat je jouw weg hier vindt. Voor mij ben jij zo ongeveer dit topic. Samen met EV. Dus als-je-blieft, schrijf wat je wilde schrijven. Wat je hebt meegemaakt. Hoe je je voelt.
Lynne, hoe gaat het met jou?
Hee Claire! Wat fijn dat het zo goed gaat! You rock!!
Hanke, ga jij nog gewoon door met het lief zijn voor jezelf? En het antwoord nee duld ik niet. Zo. Hihi.
Zelf voel ik me verward. En heel rot.
EV, heel veel succes morgen.. Ik ben benieuwd naar je verhaal van vanavond.
Wurm, ook naar jouw bizarre dagje. Kom je het nog even vertellen hier?
Saar, ik hoop dat je jouw weg hier vindt. Voor mij ben jij zo ongeveer dit topic. Samen met EV. Dus als-je-blieft, schrijf wat je wilde schrijven. Wat je hebt meegemaakt. Hoe je je voelt.
Lynne, hoe gaat het met jou?
Hee Claire! Wat fijn dat het zo goed gaat! You rock!!
Hanke, ga jij nog gewoon door met het lief zijn voor jezelf? En het antwoord nee duld ik niet. Zo. Hihi.
Zelf voel ik me verward. En heel rot.
dinsdag 24 maart 2009 om 01:05
dinsdag 24 maart 2009 om 01:26
Spongebabe,
Heel veel sterkte morgen.
Dat zal zeker een zware dag zijn.
Zorg je ook voor wat rust en liefde voor jezelf na afloop?
Ev,heul herkenbaar die slechte timing van onze mannen.
Zijn af en toe echt reteblind.
En dat ze geen gedachte kunnen lezen snap ik.
Maar soms vraag ik mij weleens af het kan dan ze retegoed in hun werk zijn en zoveel weten en daar maar een half woord nodig hebben.
Terwijl ik hier alles in drievoud moet uitlegen en het dan nog moet spellen voordat het begrepen wordt.
Laten ze daar hun verstand achter ofzo?
O ja en dan zijn wij moeilijk,komt niet in ze op dat ze op dat gebied zelf gewoon dom zijn.
Jaja,ik ben nog steeds opstandig.
Ik ben op dreef met mijn grenzen.
Hoewel het redelijk uitgepraat is,ben ik nog lang niet alles kwijt.
Had behoefte om even te praten daarover per telefoon.
Waarop hij beslissend zei,daar gaan we nu niet over hebben door de telefoon, dat werkt niet
Nou dat dacht ik wel!!
Heb gezegd dat hij niet voor mij hoeft te bepalen wat wel of niet werkt.
En dat hij alleen maar dat lulijzer aan zijn oor hoeft te houden om even naar mij te luisteren.
Lijkt mij niet moeilijk en werkt prima.
Verder hou ik veel van hem hoor en vind ik hem heel lief,maar nu even wat minder.
Heel veel sterkte morgen.
Dat zal zeker een zware dag zijn.
Zorg je ook voor wat rust en liefde voor jezelf na afloop?
Ev,heul herkenbaar die slechte timing van onze mannen.
Zijn af en toe echt reteblind.
En dat ze geen gedachte kunnen lezen snap ik.
Maar soms vraag ik mij weleens af het kan dan ze retegoed in hun werk zijn en zoveel weten en daar maar een half woord nodig hebben.
Terwijl ik hier alles in drievoud moet uitlegen en het dan nog moet spellen voordat het begrepen wordt.
Laten ze daar hun verstand achter ofzo?
O ja en dan zijn wij moeilijk,komt niet in ze op dat ze op dat gebied zelf gewoon dom zijn.
Jaja,ik ben nog steeds opstandig.
Ik ben op dreef met mijn grenzen.
Hoewel het redelijk uitgepraat is,ben ik nog lang niet alles kwijt.
Had behoefte om even te praten daarover per telefoon.
Waarop hij beslissend zei,daar gaan we nu niet over hebben door de telefoon, dat werkt niet
Nou dat dacht ik wel!!
Heb gezegd dat hij niet voor mij hoeft te bepalen wat wel of niet werkt.
En dat hij alleen maar dat lulijzer aan zijn oor hoeft te houden om even naar mij te luisteren.
Lijkt mij niet moeilijk en werkt prima.
Verder hou ik veel van hem hoor en vind ik hem heel lief,maar nu even wat minder.
dinsdag 24 maart 2009 om 01:30
quote:claire123 schreef op 23 maart 2009 @ 21:54:
Voor Hanke nog even speciaal een (f) !
Ik heb je al vaker bedankt, toch wil ik je "nog even" weer laten weten dat ik vaak aan je denk. Ik benoem je ook vaak, want mensen vragen me vaak hoe ik aan deze therapie ben gekomen...
Ik vind het echt top dat je je verhaal toen wel hebt gedaan want daarmee heb je mij indirect een leuker leven bezorgt! Ik besef dat dit heftige woorden zijn, maar zo ervaar ik het écht. Ik wil en ga dat niet afzwakken!! En ja, ik weet, dat ik het zelf doe uiteindelijk...en dat ik zelf de keuze heb gemaakt. Maar zonder jouw persoonlijke verhaal erbij, had ik never nooit opnieuw bij het GGZ aangeklopt!
En dan geef ik jou ook een om dezelfde reden.
Want als ik het niet weer van jou gehoord had liep ik nu nog steeds met een blauwe kop die maar niet door de muur wil.
Dankzij jou heb ik nu weer een plekje en een kans.
thanks sweety
Voor Hanke nog even speciaal een (f) !
Ik heb je al vaker bedankt, toch wil ik je "nog even" weer laten weten dat ik vaak aan je denk. Ik benoem je ook vaak, want mensen vragen me vaak hoe ik aan deze therapie ben gekomen...
Ik vind het echt top dat je je verhaal toen wel hebt gedaan want daarmee heb je mij indirect een leuker leven bezorgt! Ik besef dat dit heftige woorden zijn, maar zo ervaar ik het écht. Ik wil en ga dat niet afzwakken!! En ja, ik weet, dat ik het zelf doe uiteindelijk...en dat ik zelf de keuze heb gemaakt. Maar zonder jouw persoonlijke verhaal erbij, had ik never nooit opnieuw bij het GGZ aangeklopt!
En dan geef ik jou ook een om dezelfde reden.
Want als ik het niet weer van jou gehoord had liep ik nu nog steeds met een blauwe kop die maar niet door de muur wil.
Dankzij jou heb ik nu weer een plekje en een kans.
thanks sweety
dinsdag 24 maart 2009 om 01:55
quote:philomein schreef op 23 maart 2009 @ 10:28:
Iry eerst even een
Wat een woede! Alles kort en klein slaan, die neiging die herken ik maar al te goed en dan vooral in combinatie met aangeven van grenzen waar gewoon overheen gelopen mag worden. Zoals je het beschrijft van dat duikelpoppetje vind ik erg mooi, ik begrijp het daardoor denk ik beter:
Je doet zo je best de hele tijd en daardoor kunnen dingen, zijn dingen leuk, is er van alles mogelijk. Maar als jij het laat afweten blijkt dat er helemaal geen extra punten zijn verdiend die maken dat ook jij een grens mag aangeven, dat jij ook rechten hebt, dat iemand het over neemt. Het is vanzelfsprekend geworden wat je doet, terwijl het je heel veel kost. Zoiets?
Ja philomein,zo ongeveer wel.
En ik klink misschien al weer stoer en opgeruimd.
Maar ben echt zo diep geraakt en daardoor zo van slag.
Het lijkt wel alsof op dit moment ieder akkefietje of ruzie ineens zo diep gaat en het van alles omhoog haalt
De tranen vloeien nog rijkelijk.
In combi met mijn slechte nachten zie ik er dan ook uit als een vaatdoek.
Iry eerst even een
Wat een woede! Alles kort en klein slaan, die neiging die herken ik maar al te goed en dan vooral in combinatie met aangeven van grenzen waar gewoon overheen gelopen mag worden. Zoals je het beschrijft van dat duikelpoppetje vind ik erg mooi, ik begrijp het daardoor denk ik beter:
Je doet zo je best de hele tijd en daardoor kunnen dingen, zijn dingen leuk, is er van alles mogelijk. Maar als jij het laat afweten blijkt dat er helemaal geen extra punten zijn verdiend die maken dat ook jij een grens mag aangeven, dat jij ook rechten hebt, dat iemand het over neemt. Het is vanzelfsprekend geworden wat je doet, terwijl het je heel veel kost. Zoiets?
Ja philomein,zo ongeveer wel.
En ik klink misschien al weer stoer en opgeruimd.
Maar ben echt zo diep geraakt en daardoor zo van slag.
Het lijkt wel alsof op dit moment ieder akkefietje of ruzie ineens zo diep gaat en het van alles omhoog haalt
De tranen vloeien nog rijkelijk.
In combi met mijn slechte nachten zie ik er dan ook uit als een vaatdoek.
dinsdag 24 maart 2009 om 08:02
quote:[message=2961539,noline]iry schreef op 24 maart 2009 Had behoefte om even te praten daarover per telefoon.
Waarop hij beslissend zei,daar gaan we nu niet over hebben door de telefoon, dat werkt niet
Nou dat dacht ik wel!!
Heb gezegd dat hij niet voor mij hoeft te bepalen wat wel of niet werkt.
En dat hij alleen maar dat lulijzer aan zijn oor hoeft te houden om even naar mij te luisteren.
Lijkt mij niet moeilijk en werkt prima.
Verder hou ik veel van hem hoor en vind ik hem heel lief,maar nu even wat minder.
Sorry Iry maar ik moet hier erg om lachen. Zowaar een diepe grijns op mijn gezicht op de vroege morgen.
Lekker wijf!
Waarop hij beslissend zei,daar gaan we nu niet over hebben door de telefoon, dat werkt niet
Nou dat dacht ik wel!!
Heb gezegd dat hij niet voor mij hoeft te bepalen wat wel of niet werkt.
En dat hij alleen maar dat lulijzer aan zijn oor hoeft te houden om even naar mij te luisteren.
Lijkt mij niet moeilijk en werkt prima.
Verder hou ik veel van hem hoor en vind ik hem heel lief,maar nu even wat minder.
Sorry Iry maar ik moet hier erg om lachen. Zowaar een diepe grijns op mijn gezicht op de vroege morgen.
Lekker wijf!
dinsdag 24 maart 2009 om 08:24
Goedemorgen allemaal, hoi Ster. Fijn dat je je nu iets beter voelt. Sponge, sterkte vandaag. Saar, weer werken vandaag?
En Iry, duidelijk zeg, hoe je dat allemaal gezegd hebt! Wow! Ik glimlach er gewoon van op de vroege morgen. Inspirerend.
Nu dat Rots & Water gebeuren. Ik had er al eerder van gehoord tijdens die therapiegroep waar ik eerst was en wilde het toen al, maar het kon toen niet vanwege de tijd en vervoer. Nu ineens werd het hier in een naburige plaats georganiseerd, drie avonden van drie uur, en heb ik me zonder aarzeling opgegeven. Het gaat eigenlijk allemaal over weerbaarheid, je eigen kracht, grenzen; dat soort dingen. En dat d.m.v. oefeningen die je doet. Deze trainingen worden overigens tegenwoordig ook op veel scholen gegeven.
Duidelijk voelen dat je dit wilt doen wil nog niet zeggen er dan ook zonder angst heengaan. Ik kon het eerst niet vinden en was daardoor al gestresst, en was duizelig van angst in die groep van 12 onbekende mensen. Maar eenmaal aan de gang, lijfelijk bezigzijn, ging dat gelukkig grotendeels over. We moesten iedere keer voeten voelen, beetje gebogen staan in de knieën, adem laag in de buik. Jezelf voelen. En daar steeds naar terugkeren. Tegenover elkaar staan en de ander proberen weg te duwen, en ervaren hoe stevig je staat als je bij jezelf bent. Op een gegeven moment moesten we ook een trap geven tegen zo'n *tja, hoe noem je zoiets? zo'n boksding wat iemand vasthoudt*, mét geluid erbij. Dat doe ik met volle overgave. En dan staan ze dus echt te kijken van zo'n kleine vrouw met zoveel pit. Yes.
Ik ervaar ook hoezeer ik dan schrik van mijn eigen kracht, maar daarmee was ik zeker niet de enige. Het lijkt wel of we in onze opvoeding collectief afgeleerd krijgen dat je mag voelen wie je bent, hoe krachtig je bent, dat je mag opkomen voor jezelf, dat je iets mag weigeren. Die schop, en dan meteen weer terug naar jezelf, even jezelf voelen, en dan pas kijken naar die ander. Zo deden we dit ook een keer in de kring. Om beurten. En je gaf pas die trap als je eerst jezelf had gevoeld, na je voorganger. Die man die de cursus gaf was ook zo'n indrukwekkend, stevig figuur. No-nonsense, geen hoop gepraat, maar doen. Ervaren. Voelen. Zo! Dat spreekt mij aan. Die man stáát. En toch met respect, en gevoel. Indrukwekkend!
En dan kom je thuis, en demonstreer je die trap, compleet met je vuisten, en zegt EM dat het anders moet met die vuisten. Nou, dan word ik dus wel kwaad, hij met zijn beter-weten (ja, daar ben ik echt allergisch voor! mijn moeder was ook altijd zo. Geef maar hier, ik doe het wel. M.a.w. ik kan het beter en ik weet het beter; jij weet niks) en dat heb ik hem gezegd ook. Dat snapt hij dan weer niet, dat hij hetzelfde had kunnen zeggen, maar dan een tijdje later en niet middenin mijn enthousiaste demo-op-mijn-manier. Tja, dat is nog behoorlijk oud zeer, wat die moeder ook hiermee heeft aangericht. Alleen werd ik toen niet kwaad, en nu wel. Dat noem ik dan wel degelijk vooruitgang.
En Iry, duidelijk zeg, hoe je dat allemaal gezegd hebt! Wow! Ik glimlach er gewoon van op de vroege morgen. Inspirerend.
Nu dat Rots & Water gebeuren. Ik had er al eerder van gehoord tijdens die therapiegroep waar ik eerst was en wilde het toen al, maar het kon toen niet vanwege de tijd en vervoer. Nu ineens werd het hier in een naburige plaats georganiseerd, drie avonden van drie uur, en heb ik me zonder aarzeling opgegeven. Het gaat eigenlijk allemaal over weerbaarheid, je eigen kracht, grenzen; dat soort dingen. En dat d.m.v. oefeningen die je doet. Deze trainingen worden overigens tegenwoordig ook op veel scholen gegeven.
Duidelijk voelen dat je dit wilt doen wil nog niet zeggen er dan ook zonder angst heengaan. Ik kon het eerst niet vinden en was daardoor al gestresst, en was duizelig van angst in die groep van 12 onbekende mensen. Maar eenmaal aan de gang, lijfelijk bezigzijn, ging dat gelukkig grotendeels over. We moesten iedere keer voeten voelen, beetje gebogen staan in de knieën, adem laag in de buik. Jezelf voelen. En daar steeds naar terugkeren. Tegenover elkaar staan en de ander proberen weg te duwen, en ervaren hoe stevig je staat als je bij jezelf bent. Op een gegeven moment moesten we ook een trap geven tegen zo'n *tja, hoe noem je zoiets? zo'n boksding wat iemand vasthoudt*, mét geluid erbij. Dat doe ik met volle overgave. En dan staan ze dus echt te kijken van zo'n kleine vrouw met zoveel pit. Yes.
Ik ervaar ook hoezeer ik dan schrik van mijn eigen kracht, maar daarmee was ik zeker niet de enige. Het lijkt wel of we in onze opvoeding collectief afgeleerd krijgen dat je mag voelen wie je bent, hoe krachtig je bent, dat je mag opkomen voor jezelf, dat je iets mag weigeren. Die schop, en dan meteen weer terug naar jezelf, even jezelf voelen, en dan pas kijken naar die ander. Zo deden we dit ook een keer in de kring. Om beurten. En je gaf pas die trap als je eerst jezelf had gevoeld, na je voorganger. Die man die de cursus gaf was ook zo'n indrukwekkend, stevig figuur. No-nonsense, geen hoop gepraat, maar doen. Ervaren. Voelen. Zo! Dat spreekt mij aan. Die man stáát. En toch met respect, en gevoel. Indrukwekkend!
En dan kom je thuis, en demonstreer je die trap, compleet met je vuisten, en zegt EM dat het anders moet met die vuisten. Nou, dan word ik dus wel kwaad, hij met zijn beter-weten (ja, daar ben ik echt allergisch voor! mijn moeder was ook altijd zo. Geef maar hier, ik doe het wel. M.a.w. ik kan het beter en ik weet het beter; jij weet niks) en dat heb ik hem gezegd ook. Dat snapt hij dan weer niet, dat hij hetzelfde had kunnen zeggen, maar dan een tijdje later en niet middenin mijn enthousiaste demo-op-mijn-manier. Tja, dat is nog behoorlijk oud zeer, wat die moeder ook hiermee heeft aangericht. Alleen werd ik toen niet kwaad, en nu wel. Dat noem ik dan wel degelijk vooruitgang.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
dinsdag 24 maart 2009 om 08:27
Wat wel heel rot was, was dat ik toen ik wegging, de auto niet meer kon vinden. Geen idee meer waar ik 'm geparkeerd had. Ik raakte bijna in paniek met al het rondlopen in die buurt, het was donker, en ik voelde me helemaal ontredderd. Meer dan een kwartier zo lopen zoeken. En toen reed ik naar huis, en kwam geen enkele weg me bekend voor. Ik vond dit heel eng om te merken. Compleet verdwaald, verdwaasd, vervreemd. En dit is niet de eerste keer dat dit zo gebeurt. Zo'n zelfde soort ervaringen had ik ook weleens tijdens het taxirijden, maar dan iets minder heftig. Komt zoiets jullie bekend voor? (vraagt ze angstig)
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
dinsdag 24 maart 2009 om 08:41
He klinkt goed ev!
Ik herken de opzet van de cursus ook.
Dit deden we regelmatig bij pmt.
Verassend he,hoe anders je kracht is als je stilstaat bij je gevoel.
Als je jezelf stevig maakt in je gedachte.
En Em....bad timing inderdaad,mannelijke lompheid,haha!
Maar reteirritant als je enthousiast bent.
Goed dat je gelijk van je afbeet.
Ik kan van nature al behoorlijk blazen.
Hoe tegenstrijdig ben ik...maar ik laat blazend mijn grenzen varen,haha! en maar mokken daarna.
Dat is mijn leerfase op een betere manier mijn grens overbrengen en.....daar ook bij blijven.
Want ik roep ook een reactie op met mijn geblaas en dan wordt het te moeilijk vooor mij,denk ik laat ook maar weer.
Maar dan heb je wel al beide een rotgevoel.
Hoewel ik ook dat tot in den treure in therapie heb geoefend hoor.
Communicatie training,rollen spellen etc.
Maar ik reageer vaak zo basaal.
Dat is wat jij nu waarschijnlijk ook gaat doen, het is nog zo nieuw die grenzen en dan komt er ineens een soort oergevoel naar boven,lastig op dat dan beheerst te doen,ken je dat?
En je reactie komt altijd van uit diepere lagen dan het moment.
Dat heb ik nu heel erg..er word constant van alles aangeboort.
En ik reageer daarom denk ik ook groter dan het geen eigenlijk is waarop ik reageer.
Pffff...ik vind het maar verrekte moeilijk allemaal.
Ik herken de opzet van de cursus ook.
Dit deden we regelmatig bij pmt.
Verassend he,hoe anders je kracht is als je stilstaat bij je gevoel.
Als je jezelf stevig maakt in je gedachte.
En Em....bad timing inderdaad,mannelijke lompheid,haha!
Maar reteirritant als je enthousiast bent.
Goed dat je gelijk van je afbeet.
Ik kan van nature al behoorlijk blazen.
Hoe tegenstrijdig ben ik...maar ik laat blazend mijn grenzen varen,haha! en maar mokken daarna.
Dat is mijn leerfase op een betere manier mijn grens overbrengen en.....daar ook bij blijven.
Want ik roep ook een reactie op met mijn geblaas en dan wordt het te moeilijk vooor mij,denk ik laat ook maar weer.
Maar dan heb je wel al beide een rotgevoel.
Hoewel ik ook dat tot in den treure in therapie heb geoefend hoor.
Communicatie training,rollen spellen etc.
Maar ik reageer vaak zo basaal.
Dat is wat jij nu waarschijnlijk ook gaat doen, het is nog zo nieuw die grenzen en dan komt er ineens een soort oergevoel naar boven,lastig op dat dan beheerst te doen,ken je dat?
En je reactie komt altijd van uit diepere lagen dan het moment.
Dat heb ik nu heel erg..er word constant van alles aangeboort.
En ik reageer daarom denk ik ook groter dan het geen eigenlijk is waarop ik reageer.
Pffff...ik vind het maar verrekte moeilijk allemaal.
dinsdag 24 maart 2009 om 08:45
Ja precies, oergevoel. Voor mij nog aardig nieuw om dat echt te voelen (natuurlijk ook wel gevoeld tijdens mijn bevallingen!!!) en ik weet ook zeker dat ik op heel wat meer reageer dan alleen maar die opmerking van hem op het verkeerde moment. Daar zit heel wat meer lading achter. Dat is nu niet anders, pech voor hem.
Ik moet zeker nog leren doseren, maar ik ben nu gewoon blij dat ik dit krachtige gevoel gewoon kan voelen, dat dat er ook is, en niet alleen maar al die (negatieve) ideeën over mezelf, zeker van de laatste weken nu het niet lukt met mijn werk.
Ik denk dat dat evenwicht later wel komt, maar laat me nu maar even heel veel van dit krachtige, dicht-bij-mezelf soort voelen. Ik zit al te denken of ik na deze drie avonden met iets soortgelijks zou kunnen doorgaan.
Ik moet zeker nog leren doseren, maar ik ben nu gewoon blij dat ik dit krachtige gevoel gewoon kan voelen, dat dat er ook is, en niet alleen maar al die (negatieve) ideeën over mezelf, zeker van de laatste weken nu het niet lukt met mijn werk.
Ik denk dat dat evenwicht later wel komt, maar laat me nu maar even heel veel van dit krachtige, dicht-bij-mezelf soort voelen. Ik zit al te denken of ik na deze drie avonden met iets soortgelijks zou kunnen doorgaan.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
dinsdag 24 maart 2009 om 08:54
Overigens snapt vriend dat ook nooit dat basale reageren.
Zet mij dan regelmatig de pin op mijn neus,woest word ik dan!
En dan probeer ik hem vaak uit te leggen,dat ik niet anders kan.
Maar volgens mij begrijpt hij dat niet.
Ja ik reageer heftig....ik schreeuw als ik eenmaal boos ben.
Of ik ga staan janken (meestal sta ik schreeuwend te janken)
Maar he, ik uit mijn boosheid tenminste!
Vroeger liep ik er voor weg of ontplofte ik volledig.
Verloor mijzelf dan totaal,ging gooien of automutileren.
Ik vind het al een vooruitgang en voel mij dan zo belemmert als vriend dan zegt ,ik praat niet met je zolang je schreeuwt.
Grrr.....mag ik eindelijk.
Dat verder beheersen is een volgende fase.
Zet mij dan regelmatig de pin op mijn neus,woest word ik dan!
En dan probeer ik hem vaak uit te leggen,dat ik niet anders kan.
Maar volgens mij begrijpt hij dat niet.
Ja ik reageer heftig....ik schreeuw als ik eenmaal boos ben.
Of ik ga staan janken (meestal sta ik schreeuwend te janken)
Maar he, ik uit mijn boosheid tenminste!
Vroeger liep ik er voor weg of ontplofte ik volledig.
Verloor mijzelf dan totaal,ging gooien of automutileren.
Ik vind het al een vooruitgang en voel mij dan zo belemmert als vriend dan zegt ,ik praat niet met je zolang je schreeuwt.
Grrr.....mag ik eindelijk.
Dat verder beheersen is een volgende fase.
