Psyche
alle pijlers
Lang geleden... deel 2
dinsdag 14 april 2009 om 00:21
Saar, blijf vertrouwen in jezelf!
Ik heb tijden gehad dat ik me schaamde over hoe ik me gedroeg, en dan vooral in het contact met anderen. Op één of andere manier wist ik niet de juiste snaar te raken, en ontstond er een vervormd contact. Dat was lang niet altijd even aangenaam.
Het was niet mij. Achteraf gezien. Ik vond het een hele kunst om mezelf te vergeven dat ik zo deed. Het kostte tijd om erachter te komen in welke situaties en bij welke mensen ik wel tot mijn recht kom. En dan nog kostte het tijd om dat masker, die laag vernis eraf te krijgen. Pas daarna was de poeha een beetje verdwenen.
Dit weekend moest ik veel aan mijn vader denken. Vandaag heb ik mijn fiets gerepareerd. Vroegah deed mijn vader dat voor me. Toen ik dit weekend in een kledingzaak was, draaiden ze een nummer dat ik ooit van hem op cd gekregen heb en greep me dat opeens aan. Gisteren was er een lievelingslied van mijn vader, en ik kreeg bij het meezingen echt een brok in mijn keel. Meestal mis ik hem niet zo, maar toen even wel. Ik denk dat hij blij geweest zou zijn met waar ik was, hoe ik erbij zat en voor wie ik er was. Als hij nog leefde had hij zeker naderhand gebeld om te vragen hoe het geweest was.
De band geplakt, ventiel vervangen en op naar een prachtig park. Daar heb ik uren in de zon gelegen met een goed boek. Ik kwam tot de conclusie dat ik echt in het nu aanwezig was. Geen zorgen over wat ik later op de dag/week zou moeten doen. En ik vond me niet zielig alleen tussen al die stelletjes en gezinnen. Daarna heb ik in de bossen gefietst, genoten van de bloesem, het groen, de vogels, en van mijn eigen verzorgde uiterlijk. Heerlijk slingerend de heuvels afroetsjen!
Regelmatig kijk ik rond in mijn huis en dan geniet ik wat ik aan de muren en de deuren heb hangen. Dat geluk willen wat je hebt en hebben wat je wilt is, is dan een zin die in me opkomt. Ik word soms wel onzeker, omdat ik niet iemand ben die veel verandert aan haar interieur. Maar als ik het sfeervol vind, waarom dan ook niet?!
EV, ik ben blij dat je deze ruimte gebruikt om woorden te geven aan je leegte. Ik vraag me af of je als je in een 3e wereldland had geleefd ook zo'n klein kringetje van intimi gehad zou hebben. Mensen zeggen dat het vaak het individualistische van de samenleving is, dat daardoor sociale verbanden uit elkaar gerukt zijn. Ik weet niet of jouw situatie daar ook onder zou vallen. Verraad door je naasten komt in alle culturen voor, uitstoting ook. Alleen houdt men daar vaak de mond, taboes in stand houdend.
Ik heb mijn hele kledingkast uitgemest en gepast. Heel veel kan weg en ik heb de kleding ook gescheiden in: 'staat leuk' en in 'het past nog maar voegt niks toe'. Die laatste stapel zal ik vooral als huiskleding gebruiken. Ik wil niet meer als een hobbezak of een nuffig tutje erbij lopen. Tot voor kort liep ik er eigenlijk heel onverzorgd bij. Nu mijn leven steeds normaler wordt, sta ik ook bij dat soort dingen stil. (zie ik er iig een beetje leuk uit als ik flirtmateriaal tegenkom)
Ik heb tijden gehad dat ik me schaamde over hoe ik me gedroeg, en dan vooral in het contact met anderen. Op één of andere manier wist ik niet de juiste snaar te raken, en ontstond er een vervormd contact. Dat was lang niet altijd even aangenaam.
Het was niet mij. Achteraf gezien. Ik vond het een hele kunst om mezelf te vergeven dat ik zo deed. Het kostte tijd om erachter te komen in welke situaties en bij welke mensen ik wel tot mijn recht kom. En dan nog kostte het tijd om dat masker, die laag vernis eraf te krijgen. Pas daarna was de poeha een beetje verdwenen.
Dit weekend moest ik veel aan mijn vader denken. Vandaag heb ik mijn fiets gerepareerd. Vroegah deed mijn vader dat voor me. Toen ik dit weekend in een kledingzaak was, draaiden ze een nummer dat ik ooit van hem op cd gekregen heb en greep me dat opeens aan. Gisteren was er een lievelingslied van mijn vader, en ik kreeg bij het meezingen echt een brok in mijn keel. Meestal mis ik hem niet zo, maar toen even wel. Ik denk dat hij blij geweest zou zijn met waar ik was, hoe ik erbij zat en voor wie ik er was. Als hij nog leefde had hij zeker naderhand gebeld om te vragen hoe het geweest was.
De band geplakt, ventiel vervangen en op naar een prachtig park. Daar heb ik uren in de zon gelegen met een goed boek. Ik kwam tot de conclusie dat ik echt in het nu aanwezig was. Geen zorgen over wat ik later op de dag/week zou moeten doen. En ik vond me niet zielig alleen tussen al die stelletjes en gezinnen. Daarna heb ik in de bossen gefietst, genoten van de bloesem, het groen, de vogels, en van mijn eigen verzorgde uiterlijk. Heerlijk slingerend de heuvels afroetsjen!
Regelmatig kijk ik rond in mijn huis en dan geniet ik wat ik aan de muren en de deuren heb hangen. Dat geluk willen wat je hebt en hebben wat je wilt is, is dan een zin die in me opkomt. Ik word soms wel onzeker, omdat ik niet iemand ben die veel verandert aan haar interieur. Maar als ik het sfeervol vind, waarom dan ook niet?!
EV, ik ben blij dat je deze ruimte gebruikt om woorden te geven aan je leegte. Ik vraag me af of je als je in een 3e wereldland had geleefd ook zo'n klein kringetje van intimi gehad zou hebben. Mensen zeggen dat het vaak het individualistische van de samenleving is, dat daardoor sociale verbanden uit elkaar gerukt zijn. Ik weet niet of jouw situatie daar ook onder zou vallen. Verraad door je naasten komt in alle culturen voor, uitstoting ook. Alleen houdt men daar vaak de mond, taboes in stand houdend.
Ik heb mijn hele kledingkast uitgemest en gepast. Heel veel kan weg en ik heb de kleding ook gescheiden in: 'staat leuk' en in 'het past nog maar voegt niks toe'. Die laatste stapel zal ik vooral als huiskleding gebruiken. Ik wil niet meer als een hobbezak of een nuffig tutje erbij lopen. Tot voor kort liep ik er eigenlijk heel onverzorgd bij. Nu mijn leven steeds normaler wordt, sta ik ook bij dat soort dingen stil. (zie ik er iig een beetje leuk uit als ik flirtmateriaal tegenkom)
dinsdag 14 april 2009 om 00:33
dinsdag 14 april 2009 om 11:00
Dank jullie voor het delen van jullie dag (f)
Mooi, hoe dan ook, om te lezen. En voor mezelf daarbij weer eens te beseffen dat alles er gewoon mag zijn: de tranen, de blijdschap, gewoon alles wat er in je leeft en borrelt; en dat je je daarvoor niet hoeft te schamen. Weer eens te zien dat het misschien wel al die etiketjes en oordelen zijn, die ik mezelf opleg (en die aangepraat zijn..!) die het voor mij vaak zo moeilijk maken.
Want wat is er nu eigenlijk mis met gewoon ZIJN wie je bent? Het waren anderen, die daar moeite mee hadden en daar hun oordelen op legden. Daar wil ik me niet meer door laten leven.
Mooi, hoe dan ook, om te lezen. En voor mezelf daarbij weer eens te beseffen dat alles er gewoon mag zijn: de tranen, de blijdschap, gewoon alles wat er in je leeft en borrelt; en dat je je daarvoor niet hoeft te schamen. Weer eens te zien dat het misschien wel al die etiketjes en oordelen zijn, die ik mezelf opleg (en die aangepraat zijn..!) die het voor mij vaak zo moeilijk maken.
Want wat is er nu eigenlijk mis met gewoon ZIJN wie je bent? Het waren anderen, die daar moeite mee hadden en daar hun oordelen op legden. Daar wil ik me niet meer door laten leven.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
dinsdag 14 april 2009 om 19:21
Idd, Elmervrouw, het is hún probleem. Hun oordeel en afwijzing. Da's hartstikke pijnlijk maar eigenlijk zegt het niet zoveel over wie jij bent.
Saar, een virtuele knuffel van mij. Ik had gehoopt dat je het als een steuntje in de rug zou zien. En gelukkig is dat het geval.
Heb vandaag op de bank gehangen en tv gekeken. Soms heb ik van die dagen dat er geen beweging in te krijgen is. Gelukkig heb ik straks nog een afspraak, dus ik kom nog wel de deur uit. En stiekem geniet ik van dit soort dagen. Al is het voor een deel ook vluchtgedrag, tenminste als ik er teveel in doorschiet.
Saar, een virtuele knuffel van mij. Ik had gehoopt dat je het als een steuntje in de rug zou zien. En gelukkig is dat het geval.
Heb vandaag op de bank gehangen en tv gekeken. Soms heb ik van die dagen dat er geen beweging in te krijgen is. Gelukkig heb ik straks nog een afspraak, dus ik kom nog wel de deur uit. En stiekem geniet ik van dit soort dagen. Al is het voor een deel ook vluchtgedrag, tenminste als ik er teveel in doorschiet.
dinsdag 14 april 2009 om 22:43
quote:hanke321 schreef op 14 april 2009 @ 19:21:
Saar, een virtuele knuffel van mij. Ik had gehoopt dat je het als een steuntje in de rug zou zien. En gelukkig is dat het geval.
Dank je! Zo zag ik het inderdaad.
Dikke knuffel terug.
Als je echt geniet van zo'n dag, dan valt het wel mee met vluchtgedrag toch?
Als ik naar mezelf kijk, en het is vluchten, dan knaagt er iets en kan ik niet volop genieten.
Saar, een virtuele knuffel van mij. Ik had gehoopt dat je het als een steuntje in de rug zou zien. En gelukkig is dat het geval.
Dank je! Zo zag ik het inderdaad.
Dikke knuffel terug.
Als je echt geniet van zo'n dag, dan valt het wel mee met vluchtgedrag toch?
Als ik naar mezelf kijk, en het is vluchten, dan knaagt er iets en kan ik niet volop genieten.
woensdag 15 april 2009 om 00:19
Jee sponge.
Wat een sterke vrouw moet jij wel zijn!!
Ik heb ook best lang kutdingen meegemaakt,maar altijd wel mensen om mij heen gehad.
Wat heb jij in je eentje moeten ploeteren zeg.
Ik heb heel veel respect voor je,en zo mooi/knap ik weet niet eens een juist woord...voor de omschrijving van je posts
Uit jouw posts straalt altijd iets onschuldigs,puur,lief....zo zonder oordeel.
Ongelooflijk
Verder doe ik even met met lief zwaaien naar elkaar. .
Stelletje bijzondere vrouwen!!
Wat een sterke vrouw moet jij wel zijn!!
Ik heb ook best lang kutdingen meegemaakt,maar altijd wel mensen om mij heen gehad.
Wat heb jij in je eentje moeten ploeteren zeg.
Ik heb heel veel respect voor je,en zo mooi/knap ik weet niet eens een juist woord...voor de omschrijving van je posts
Uit jouw posts straalt altijd iets onschuldigs,puur,lief....zo zonder oordeel.
Ongelooflijk
Verder doe ik even met met lief zwaaien naar elkaar. .
Stelletje bijzondere vrouwen!!
donderdag 16 april 2009 om 10:41
Zal ik dan maar even wat neergooien? Je weet wel, altijd bereid om aan verwachtingen van anderen te voldoen, zo'n lief meisje als ik
Ik heb net uitgebreid met mijn collega gesproken, die dus vanwege haar ziekte nu ineens ook gedumpt werd. De ene dag zei onze werkgever (EX-werkgever!) nog dat het geen probleem was, haar contract zou verlengd worden; drie dagen later was het ineens niet meer zo. Ze voelde zich als een hond behandeld, een hond die de straat op geschopt werd. En terecht. Ik werd zelf ook zo kwaad, toen ik haar verhaal hoorde vorige week.
Nou, ze heeft actie ondernomen. Ze is er gewoon naartoe gegaan om haar persoonlijke spullen op te halen, zonder iets aan te kondigen vantevoren, en ze heeft hem goed de waarheid verteld. Zonder stemverheffing of wat dan ook, zonder te zweten van angst; gewoon heel cool, zei ze (wat ze niet verwacht had van zichzelf!). Baas wist niet waar hij moest kijken; bazin ook niet, ze had het ineens heel druk met schrijven en telefoon; en zij heeft haar spullen terug én ze heeft haar hart gelucht.
Sjonge, ik was zo trots op haar en dat heb ik haar gezegd ook. Geweldig. Zelf zit ik er nog steeds tegenaan te hikken, ik heb ook niets meer gehoord over mijn papieren, maar ik weet nu wel dat ik geen afspraak ga maken en er ook gewoon binnen moet lopen. Dan kan hij zich er niet op voorbereiden. En ik hoop dat ik dan ook zo cool kan blijven, maar als ik nu dit verhaal al hoor, breekt het zweet me al uit. Wat een angsthaas.. ik heb toch niets meer te verliezen, ik kan ze toch gewoon zeggen hoe ik erover denk!
Ik heb net uitgebreid met mijn collega gesproken, die dus vanwege haar ziekte nu ineens ook gedumpt werd. De ene dag zei onze werkgever (EX-werkgever!) nog dat het geen probleem was, haar contract zou verlengd worden; drie dagen later was het ineens niet meer zo. Ze voelde zich als een hond behandeld, een hond die de straat op geschopt werd. En terecht. Ik werd zelf ook zo kwaad, toen ik haar verhaal hoorde vorige week.
Nou, ze heeft actie ondernomen. Ze is er gewoon naartoe gegaan om haar persoonlijke spullen op te halen, zonder iets aan te kondigen vantevoren, en ze heeft hem goed de waarheid verteld. Zonder stemverheffing of wat dan ook, zonder te zweten van angst; gewoon heel cool, zei ze (wat ze niet verwacht had van zichzelf!). Baas wist niet waar hij moest kijken; bazin ook niet, ze had het ineens heel druk met schrijven en telefoon; en zij heeft haar spullen terug én ze heeft haar hart gelucht.
Sjonge, ik was zo trots op haar en dat heb ik haar gezegd ook. Geweldig. Zelf zit ik er nog steeds tegenaan te hikken, ik heb ook niets meer gehoord over mijn papieren, maar ik weet nu wel dat ik geen afspraak ga maken en er ook gewoon binnen moet lopen. Dan kan hij zich er niet op voorbereiden. En ik hoop dat ik dan ook zo cool kan blijven, maar als ik nu dit verhaal al hoor, breekt het zweet me al uit. Wat een angsthaas.. ik heb toch niets meer te verliezen, ik kan ze toch gewoon zeggen hoe ik erover denk!
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
donderdag 16 april 2009 om 10:47
En dan nog wat anders, nu ik toch bezig ben: gisteravond ben ik mijn boek naar mijn tante en oom gaan brengen. Ze mogen het lezen. Nu mijn eigen uitgever JA heeft gezegd, begon ik weer te twijfelen. Kan ik het wel maken tegenover mijn moeder en dat soort dingen? Terwijl er nauwelijks iets over mijn moeder in het boek staat.
Ik wil ervaren hoe het is als nu iemand van zo dichtbij mijn persoonlijke woorden leest. Maar ik vind het wel doodeng, moet ik zeggen. Had al hoofdpijn uren voordat ik naar ze toe ging, en toen ik er was werd het alleen maar erger. We hebben ook nog gepraat over mijn kinderen en ik heb verteld over hoe alleen ik me altijd heb gevoeld..
Merk wel dat dat allemaal nog heel erg beladen onderwerpen voor mij zijn en dat ik er nauwelijks over durf te praten. Terwijl ik het wél zo voel. Ik heb zo alleen moeten ploeteren, alles uitzoeken, een zwaar geheim moeten dragen en al die verwarring vanaf mijn jeugd; eigenlijk heb ik gewoon lopen overleven totdat ik EM leerde kennen. Overleven, lopen volhouden. Op mijn tenen lopen. Proberen te functioneren. Nu pas voel ik steun en veiligheid; nu pas begint zelfontplooiing. Ik kan echt kwaad worden als ik denk aan al die jaren die voorbij zijn gegaan; jaren waarin ik mooi en jong was en de wereld nog voor me openlag, maar ik niets durfde.
Ik heb er gewoon slecht van geslapen en mijn eerste gedachte vanmorgen was ook dat mijn tante nu het boek zit te lezen; ze zou het vandaag meteen gaan lezen. Oh ja, ik wilde toch ervaren hoe het voelde voor mij, als iemand van zo nabij het zou lezen? Nou, voel maar, EV.
Ik wil ervaren hoe het is als nu iemand van zo dichtbij mijn persoonlijke woorden leest. Maar ik vind het wel doodeng, moet ik zeggen. Had al hoofdpijn uren voordat ik naar ze toe ging, en toen ik er was werd het alleen maar erger. We hebben ook nog gepraat over mijn kinderen en ik heb verteld over hoe alleen ik me altijd heb gevoeld..
Merk wel dat dat allemaal nog heel erg beladen onderwerpen voor mij zijn en dat ik er nauwelijks over durf te praten. Terwijl ik het wél zo voel. Ik heb zo alleen moeten ploeteren, alles uitzoeken, een zwaar geheim moeten dragen en al die verwarring vanaf mijn jeugd; eigenlijk heb ik gewoon lopen overleven totdat ik EM leerde kennen. Overleven, lopen volhouden. Op mijn tenen lopen. Proberen te functioneren. Nu pas voel ik steun en veiligheid; nu pas begint zelfontplooiing. Ik kan echt kwaad worden als ik denk aan al die jaren die voorbij zijn gegaan; jaren waarin ik mooi en jong was en de wereld nog voor me openlag, maar ik niets durfde.
Ik heb er gewoon slecht van geslapen en mijn eerste gedachte vanmorgen was ook dat mijn tante nu het boek zit te lezen; ze zou het vandaag meteen gaan lezen. Oh ja, ik wilde toch ervaren hoe het voelde voor mij, als iemand van zo nabij het zou lezen? Nou, voel maar, EV.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
donderdag 16 april 2009 om 12:02
donderdag 16 april 2009 om 14:56
Hey lieverds!
Wie heeft er zin en tijd voor een meeting morgen?
Erg kort dag, maar wel spontaan.
Ik ga morgen naar Iry en we bedachten ons dat het wel heel leuk zou zijn om jullie ook uit te nodigen.
Ik zal ook nog even wat op hyves zetten, over tijd en plaats.
Zou leuk zijn als iemand kan. Een andere meeting houden we natuurlijk ook gewoon in de planning.
Mocht je zin/tijd hebben, laat het dan even weten!
Wie heeft er zin en tijd voor een meeting morgen?
Erg kort dag, maar wel spontaan.
Ik ga morgen naar Iry en we bedachten ons dat het wel heel leuk zou zijn om jullie ook uit te nodigen.
Ik zal ook nog even wat op hyves zetten, over tijd en plaats.
Zou leuk zijn als iemand kan. Een andere meeting houden we natuurlijk ook gewoon in de planning.
Mocht je zin/tijd hebben, laat het dan even weten!
