Psyche
alle pijlers
Lang geleden... deel 2
vrijdag 10 april 2009 om 11:28
Goedemorgen!
Bedankt voor je reactie EV. Doet me goed dat er zo meegeleefd wordt hier, als het niet zo goed gaat, maar ook als het wel goed gaat.
Een witte broek, gewaagd hoor! Kan ik nog geen uur aan zonder vlekken
Heb je nog plannen voor het paasweekend?
En hoe is het met je?
Gesprek van gister met collega blijft nog flink door mijn hoofd spoken.
Riep bij ons beiden flink wat emoties op en was even schakelen toen we daarna weer met de jongens aan tafel zaten.
Maar nu lekker genieten van een lang paasweekend.
Vanmiddag naar de kapper en vanavond verjaardag van broer en schoonzus.
Fijne dag allemaal!
Bedankt voor je reactie EV. Doet me goed dat er zo meegeleefd wordt hier, als het niet zo goed gaat, maar ook als het wel goed gaat.
Een witte broek, gewaagd hoor! Kan ik nog geen uur aan zonder vlekken
Heb je nog plannen voor het paasweekend?
En hoe is het met je?
Gesprek van gister met collega blijft nog flink door mijn hoofd spoken.
Riep bij ons beiden flink wat emoties op en was even schakelen toen we daarna weer met de jongens aan tafel zaten.
Maar nu lekker genieten van een lang paasweekend.
Vanmiddag naar de kapper en vanavond verjaardag van broer en schoonzus.
Fijne dag allemaal!
vrijdag 10 april 2009 om 11:53
quote:saartje1980 schreef op 09 april 2009 @ 12:09:
Anderen was het immers overkomen, mij niet, bij mij was het mijn eigen schuld.
Dat heb ik nu los kunnen laten. Het is niet mijn schuld. Ik heb er niet om gevraagd.
En dat voelt zo bevrijdend. Ook wel pijnlijk, want nu pas kan ik verdriet toelaten, zelfs huilen.
Maar het mag van mezelf, het mag er zijn.
Ik mag er zijn.Hai Lieve Saar, eerst even hier op reageren voor ik verder lees. Ik zit hier met tranen in mijn ogen, wat ontzettend fijn... Wat ben ik ontzettend trots op je. Kippenvel.
Anderen was het immers overkomen, mij niet, bij mij was het mijn eigen schuld.
Dat heb ik nu los kunnen laten. Het is niet mijn schuld. Ik heb er niet om gevraagd.
En dat voelt zo bevrijdend. Ook wel pijnlijk, want nu pas kan ik verdriet toelaten, zelfs huilen.
Maar het mag van mezelf, het mag er zijn.
Ik mag er zijn.Hai Lieve Saar, eerst even hier op reageren voor ik verder lees. Ik zit hier met tranen in mijn ogen, wat ontzettend fijn... Wat ben ik ontzettend trots op je. Kippenvel.
vrijdag 10 april 2009 om 17:27
vrijdag 10 april 2009 om 17:31
Hoe is het met iedereen?
Allemaal van het mooie weer aan het genieten hoop ik.
Broek wit gehouden vandaag EV?
Ster, op zich is er niets gebeurd op het werk. Was een heel persoonlijk gesprek tussen collega en mij wat niets met werk te maken had.
Maar ik zet het hier niet neer. Voelt niet goed zoiets persoonlijks van een ander hier neer te zetten, je weet maar nooit wie er meeleest.
Allemaal van het mooie weer aan het genieten hoop ik.
Broek wit gehouden vandaag EV?
Ster, op zich is er niets gebeurd op het werk. Was een heel persoonlijk gesprek tussen collega en mij wat niets met werk te maken had.
Maar ik zet het hier niet neer. Voelt niet goed zoiets persoonlijks van een ander hier neer te zetten, je weet maar nooit wie er meeleest.
vrijdag 10 april 2009 om 17:33
vrijdag 10 april 2009 om 17:50
Veel plezier alvast voor vanavond. Hoe gaat het eigenlijk nu met ze? Na de gebeurtenis van laatst, zeg maar?
Plannen, nee. Ja, we wilden een magnoliaboompje kopen voor in de tuin, hebben we vanmiddag ook al voor gekeken, maar niet gevonden. Ik wil namelijk de ouderwetsche wit-met-roze met grote bloemblaadjes, die vind ik zo mooi! Ik vind het altijd wel heel leuk om door zo'n tuincentrum te struinen, is ook een gezellig iets wat wij beiden leuk vinden. Heerlijk tussen de planten en bloemen, de geuren en kleuren.
Plannen, nee. Ja, we wilden een magnoliaboompje kopen voor in de tuin, hebben we vanmiddag ook al voor gekeken, maar niet gevonden. Ik wil namelijk de ouderwetsche wit-met-roze met grote bloemblaadjes, die vind ik zo mooi! Ik vind het altijd wel heel leuk om door zo'n tuincentrum te struinen, is ook een gezellig iets wat wij beiden leuk vinden. Heerlijk tussen de planten en bloemen, de geuren en kleuren.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
vrijdag 10 april 2009 om 17:55
vrijdag 10 april 2009 om 17:57
He allemaal, ben bezig een bank te bouwen voor in de tuin. Een hoekbank. Gewoon niet te veel nadenken maar een beetje zagen en timmeren, lekker slordig. Geheel tegen de aard van Philoman in dus dat maakt het nog leuker.
Met mij gaat het wel goed geloof ik. Op mijn werk gebeuren leuke dingen en begint mijn bestaan op te vallen en dat maakt dat ik ineens betrokken wordt bij nieuwe spannende dingen en daar ook mijn mening over mag geven. Beetje vaag zo maar das ook de bedoeling
Lekker weer he? ik verwacht wel ieder moment een giga onweersbui.
Verder ben ik boos, vooral boos, vandaag alleen hoor, gister was ik helemaal niet boos. Of misschien is rusteloos een betere beschrijving. IK heb zin om wijntjes te lurken gezellig met mensen op een vaag terras ofzo. Maar dat kan niet want Philomientje is aan een huiswerk-inhaalslag bezig en het voelt niet goed om er in mijn eentje tussen uit te piepen.
Nog geen boodschappen gedaan en ik verwacht ieder moment dat iemand vraagt..wat eten we eigenlijk?
Ik ben dwars vandaag, dat is het.
Met mij gaat het wel goed geloof ik. Op mijn werk gebeuren leuke dingen en begint mijn bestaan op te vallen en dat maakt dat ik ineens betrokken wordt bij nieuwe spannende dingen en daar ook mijn mening over mag geven. Beetje vaag zo maar das ook de bedoeling
Lekker weer he? ik verwacht wel ieder moment een giga onweersbui.
Verder ben ik boos, vooral boos, vandaag alleen hoor, gister was ik helemaal niet boos. Of misschien is rusteloos een betere beschrijving. IK heb zin om wijntjes te lurken gezellig met mensen op een vaag terras ofzo. Maar dat kan niet want Philomientje is aan een huiswerk-inhaalslag bezig en het voelt niet goed om er in mijn eentje tussen uit te piepen.
Nog geen boodschappen gedaan en ik verwacht ieder moment dat iemand vraagt..wat eten we eigenlijk?
Ik ben dwars vandaag, dat is het.
vrijdag 10 april 2009 om 18:02
Ha, wat stoer zeg Philomein, zo'n lekkere klus aanpakken. En gaaf wat er op je werk gebeurt en dat je bestaan opgemerkt wordt (dat willen we toch allemaal, duh). Die dwarsheid van je is voelbaar, ik zou ook wel wat op een terrasje willen hangen en me willen laten inspireren door jouw dwarsheid, want die kan hier nog wel wat méér.
Ik ben nog altijd te lief.
Ik ben nog altijd te lief.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
vrijdag 10 april 2009 om 18:04
Wat de Arbo betreft, voelt dat helemaal goed, moet ik zeggen. Goed gevoel over de gesprekken met die deskundige en die arts. Ik kreeg vandaag met de post al de hele analyse voor het UWV. Wat rust geeft is dat daar dus zwart op wit ook instaat dat ik nu niet aan het werk moet, en dat ik nu adequate hulp heb en dat het nog onzeker is hoe lang dat duurt.
Moet ik alleen zelf dat harde willen (moet nadenken over werk, wat en hoe, waar etc.) even ook nog weten te parkeren ergens.
Moet ik alleen zelf dat harde willen (moet nadenken over werk, wat en hoe, waar etc.) even ook nog weten te parkeren ergens.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
vrijdag 10 april 2009 om 18:32
Wow Philomein, een bank aan het bouwen...
Ben je ook in te huren voor klussen?
Doe je wel voorzichtig met zagen en timmeren als je zo boos/dwars bent? Zou bij mij een levensgevaarlijke combinatie zijn.
Wat leuk die nieuwe dingen op je werk en daarbij betrokken (en gezien) worden!
Fijn dat je een goed gevoel hebt over die gesprekken EV.
En dat je je niet gehaast in een nieuwe baan hoeft te storten.
Gun jezelf de tijd om goed met jezelf aan de slag te gaan (en dat ben je al) en daarnaast rustig na te denken over wat je zou willen qua werk.
Ben je ook in te huren voor klussen?
Doe je wel voorzichtig met zagen en timmeren als je zo boos/dwars bent? Zou bij mij een levensgevaarlijke combinatie zijn.
Wat leuk die nieuwe dingen op je werk en daarbij betrokken (en gezien) worden!
Fijn dat je een goed gevoel hebt over die gesprekken EV.
En dat je je niet gehaast in een nieuwe baan hoeft te storten.
Gun jezelf de tijd om goed met jezelf aan de slag te gaan (en dat ben je al) en daarnaast rustig na te denken over wat je zou willen qua werk.
vrijdag 10 april 2009 om 19:50
Dag allemaal,
Zaten wij een paar dagen zonder telefoon en internet
Er was "een kabel geraakt bij werkzaamheden" maar het kon ook zijn dat daarmee iets bij ons kapot was gegaan. En ga dan maar eens bellen met zo'n klantenservice. In de wacht. Weer in de wacht. Ik verbind u door. Mijn collega belt terug. Vanmiddag komt er iemand langs. Niet geweest? Oh, dat is dan een foutje. U wordt teruggebeld.
Etc etc. Na gisteren vergeefs dus een vrije middag te hebben genomen en vandaag weer aan het zoveelste lijntje te zijn gehouden was ik het helemaal zat. LM wilde niet meer bellen, had volgens hem geen zin. Nou, volgens mij wel. Ik heb duidelijk gemaakt dat het vandaag in orde moest komen, en geloof me: binnen een half uur was het klaar! Ik was dubbel blij: dat het opgelost was én dat mijn aanpak werkte
Saar wat klink jij goed zeg, geweldig. Ik ben blij voor je!
EV, het is al gezegd maar wees blij dat je daar niet meer werkt. Onvoorstelbaar hoe er met jou en nu ook je collega is omgegaan. Ik hoop dat je het voor jezelf goed af kunt ronden met een gesprek en dat je dit dan achter je kunt laten. En je in alle rust richten op iets wat bij je past.
Philomein, succes met je bank, klinkt als een leuk project. En dan wijntjes lurken op je eigen terras
Ik heb een heftige week op het werk achter de rug. Druk en intensief omdat er minder leuke beslissingen worden genomen vanwege bezuiniging. Die raken mij niet persoonlijk (nog niet) maar wel het team waarin ik werk: het contract van een medewerker wordt niet verlengd. De communicatie hierover liep niet helemaal helder, stress alom, gelukkig is dat opgelost na een paar gesprekken maar het feit dat ze er binnenkort uitgaat is zeker. Niet leuk.
Gelukkig is het nu weekend, vanmiddag lang met de hond gelopen samen met een vriendin en genoten van hem zo te zien genieten van achter stokken aanrennen en zwemmen in het meertje.
Fijn weekend!
Zaten wij een paar dagen zonder telefoon en internet
Er was "een kabel geraakt bij werkzaamheden" maar het kon ook zijn dat daarmee iets bij ons kapot was gegaan. En ga dan maar eens bellen met zo'n klantenservice. In de wacht. Weer in de wacht. Ik verbind u door. Mijn collega belt terug. Vanmiddag komt er iemand langs. Niet geweest? Oh, dat is dan een foutje. U wordt teruggebeld.
Etc etc. Na gisteren vergeefs dus een vrije middag te hebben genomen en vandaag weer aan het zoveelste lijntje te zijn gehouden was ik het helemaal zat. LM wilde niet meer bellen, had volgens hem geen zin. Nou, volgens mij wel. Ik heb duidelijk gemaakt dat het vandaag in orde moest komen, en geloof me: binnen een half uur was het klaar! Ik was dubbel blij: dat het opgelost was én dat mijn aanpak werkte
Saar wat klink jij goed zeg, geweldig. Ik ben blij voor je!
EV, het is al gezegd maar wees blij dat je daar niet meer werkt. Onvoorstelbaar hoe er met jou en nu ook je collega is omgegaan. Ik hoop dat je het voor jezelf goed af kunt ronden met een gesprek en dat je dit dan achter je kunt laten. En je in alle rust richten op iets wat bij je past.
Philomein, succes met je bank, klinkt als een leuk project. En dan wijntjes lurken op je eigen terras
Ik heb een heftige week op het werk achter de rug. Druk en intensief omdat er minder leuke beslissingen worden genomen vanwege bezuiniging. Die raken mij niet persoonlijk (nog niet) maar wel het team waarin ik werk: het contract van een medewerker wordt niet verlengd. De communicatie hierover liep niet helemaal helder, stress alom, gelukkig is dat opgelost na een paar gesprekken maar het feit dat ze er binnenkort uitgaat is zeker. Niet leuk.
Gelukkig is het nu weekend, vanmiddag lang met de hond gelopen samen met een vriendin en genoten van hem zo te zien genieten van achter stokken aanrennen en zwemmen in het meertje.
Fijn weekend!
zaterdag 11 april 2009 om 11:12
Argh, wat irritant Lynne, zonder internet en telefoon, maar wat heb je het goed opgelost! Geweldig inspirerend wat je daar vertelt, het loont dus om flink vanuit je eigen kracht je stem te laten horen! Ik laat me graag inspireren, want ik heb me vanmorgen weer zitten boosmaken op mezelf, omdat ik me nog steeds teveel 'het lieve meisje vind' en zwaar zit te verlangen om de hele wereld eens een keer de waarheid te vertellen. Nou ja, de waarheid.. hoe ik over dingen denk.
En niet de hele wereld, maar bepaalde, niet noodzakelijk om verder met naam te benoemen personen.
Volgens mij heb ik de dwarse en opstandige bui van Philomein overgenomen.
Trouwens wel echt rot op je werk en rot voor die collega. Ik hoop dat de bezuinigingen jou verder niet persoonlijk gaan raken. Neem aan dat je daar graag werkt?
En niet de hele wereld, maar bepaalde, niet noodzakelijk om verder met naam te benoemen personen.
Volgens mij heb ik de dwarse en opstandige bui van Philomein overgenomen.
Trouwens wel echt rot op je werk en rot voor die collega. Ik hoop dat de bezuinigingen jou verder niet persoonlijk gaan raken. Neem aan dat je daar graag werkt?
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zaterdag 11 april 2009 om 12:16
Haai!!
Hoe is het met ons dwarskikkertje?
Haha moest toch wel even om je post lachen Philo, sorry. Wat heerlijk. Nou lekker dwars zijn af en toe mag best!!
EV, ga jij nou ook met dingen lopen smijten?
Hihi.
Het gaat niet in 1 keer EV, iets wat je jezelf in al die jaren hebt aangeleerd.. vul maar in..
Bedoel ik helemaal niet betweterig hoor! Ik gun het je zo!
Gewoon veel oefenen!
Lynne, goeie aanpak heb jij! Heerlijk, een beetje vertouwen in jezelf. Je inspireert mij ook!
Saar, begrijp het heel goed hoor! Dat je het hier niet neerzet. Was gewoon benieuwd. Ik dacht misschien heb je wel ruzie gehad o.i.d en wil je er iets over kwijt..
Fijne dagen!
Hoe is het met ons dwarskikkertje?
Haha moest toch wel even om je post lachen Philo, sorry. Wat heerlijk. Nou lekker dwars zijn af en toe mag best!!
EV, ga jij nou ook met dingen lopen smijten?
Hihi.
Het gaat niet in 1 keer EV, iets wat je jezelf in al die jaren hebt aangeleerd.. vul maar in..
Bedoel ik helemaal niet betweterig hoor! Ik gun het je zo!
Gewoon veel oefenen!
Lynne, goeie aanpak heb jij! Heerlijk, een beetje vertouwen in jezelf. Je inspireert mij ook!
Saar, begrijp het heel goed hoor! Dat je het hier niet neerzet. Was gewoon benieuwd. Ik dacht misschien heb je wel ruzie gehad o.i.d en wil je er iets over kwijt..
Fijne dagen!
zaterdag 11 april 2009 om 14:10
Hahaha dwarskikkertje...
Zou het in de atmosfeer zitten, die dwarsigheid?
Ik heb heel intens gedroomd vannacht. Dat ik ruzie maakte met iedereen en dat men mij heel erg zorgeijk onredelijk vond. Er werden me pillen aangeboden zodat ik wat rustiger zou worden. Ik voelde me totaal onbegrepen. Heel naar, behalve dan dat ik zo verschrikkelijk tot in mijn kern voelde dat het me geen ene flikker kon schelen wat iedereen vond van mijn 'vervelende' gedrag. Ik heb werkelijk een boel mensen de waarheid verteld vannacht.
En vanochtend aan het ontbijt, we zaten met zijn vieren aan tafel, voelde ik dat ik iets drastisch wilde doen vandaag. Alles inpakken en ineens besluiten om een weekend te gaan kamperen, of meteen maar helemaal emigreren ofzo.
Onrust tot en met in mijn lijf. En toen ik het uitsprak sprongen de tranen in mijn ogen. Ineens viel er weer een stukje op z'n plek. Ik weet soms niet waar ik heen moet met mezelf en dan ga ik chaos opzoeken of maken, zodat mijn innerlijke gevoel klopt met de feiten.
Vandaag is dus de les: hier blijven en gewoon doen wat ik aan het doen ben. De planken van de bank schilderen, Philomien helpen met talen leren, boodschappen doen, een boek lezen. Niet vluchten in chaos. Ik voel de hele dag dat ik moet huilen. Heel erg hard huilen en dat is waarschijnlijk waar ik voor weg zou rennen...denk ik.
Ogh sorry hoor dat ik niet reageer, ik heb wel gelezen maar niet de rust om op dingen in te gaan. Ik type zelfs drie keer harder dan normaal. Zucht adem in adem uit.
Zou het in de atmosfeer zitten, die dwarsigheid?
Ik heb heel intens gedroomd vannacht. Dat ik ruzie maakte met iedereen en dat men mij heel erg zorgeijk onredelijk vond. Er werden me pillen aangeboden zodat ik wat rustiger zou worden. Ik voelde me totaal onbegrepen. Heel naar, behalve dan dat ik zo verschrikkelijk tot in mijn kern voelde dat het me geen ene flikker kon schelen wat iedereen vond van mijn 'vervelende' gedrag. Ik heb werkelijk een boel mensen de waarheid verteld vannacht.
En vanochtend aan het ontbijt, we zaten met zijn vieren aan tafel, voelde ik dat ik iets drastisch wilde doen vandaag. Alles inpakken en ineens besluiten om een weekend te gaan kamperen, of meteen maar helemaal emigreren ofzo.
Onrust tot en met in mijn lijf. En toen ik het uitsprak sprongen de tranen in mijn ogen. Ineens viel er weer een stukje op z'n plek. Ik weet soms niet waar ik heen moet met mezelf en dan ga ik chaos opzoeken of maken, zodat mijn innerlijke gevoel klopt met de feiten.
Vandaag is dus de les: hier blijven en gewoon doen wat ik aan het doen ben. De planken van de bank schilderen, Philomien helpen met talen leren, boodschappen doen, een boek lezen. Niet vluchten in chaos. Ik voel de hele dag dat ik moet huilen. Heel erg hard huilen en dat is waarschijnlijk waar ik voor weg zou rennen...denk ik.
Ogh sorry hoor dat ik niet reageer, ik heb wel gelezen maar niet de rust om op dingen in te gaan. Ik type zelfs drie keer harder dan normaal. Zucht adem in adem uit.
zaterdag 11 april 2009 om 14:50
Wat broeit er veel pholimein.
En wat ontzettend sterk om je voor te nemen om gewoon de dingen te doen die al op het programma stonden.
Weet je, het rotgevoel wordt er niet minder om maar zo blijf je wel dichter bij jezelf. Hoe raar dat ook klinkt.
Want dat onrustige en dat opeens impulsieve beslissen van dingen, dat komt voort uit een emotie. En de kunst is om die emotie niet te onderdrukken maar om 'm er te laten zijn.
En doordat je gewoon de dingen afmaakt die je al van plan was, neem je jezelf serieus! En ga je niet achter de feiten aanlopen. Want dat is zo fucking frustrerend!!
Ik hoop dat de enorme huilbui die eraan zit te komen even flink wat oplucht.
Liefs!
En wat ontzettend sterk om je voor te nemen om gewoon de dingen te doen die al op het programma stonden.
Weet je, het rotgevoel wordt er niet minder om maar zo blijf je wel dichter bij jezelf. Hoe raar dat ook klinkt.
Want dat onrustige en dat opeens impulsieve beslissen van dingen, dat komt voort uit een emotie. En de kunst is om die emotie niet te onderdrukken maar om 'm er te laten zijn.
En doordat je gewoon de dingen afmaakt die je al van plan was, neem je jezelf serieus! En ga je niet achter de feiten aanlopen. Want dat is zo fucking frustrerend!!
Ik hoop dat de enorme huilbui die eraan zit te komen even flink wat oplucht.
Liefs!
zaterdag 11 april 2009 om 17:51
Oh, dat ken ik ook zo! Dat drastisch iets willen doen! Die onrust. Ja! En dan ga ik vaak een flinke discussie beginnen, ik gooi er een beladen uitspraak neer, om zo (je zegt het helder) chaos te creeëren. 'Zodat mijn innerlijke gevoel klopt met de feiten'. Wat is dat goed gezegd..
Vooral 's morgens heb ik dat, in het weekend, als EM thuis is en we zitten daar met zijn tweeën aan het ontbijt. Geen kinderen. Geen familie. Die baan. Die baas. De frustratie over mijn functioneren. Wat is de zin van mijn leven? Wat ga ik doen? Ik moet iets vinden. Ik moet iets vinden wat ik zinvol vind. Mijn lege toekomst gaapt me dan aan. Hij gaat weer naar zijn werk na het weekend, maar ik zit hier thuis. En ja, met alle redenen, het staat zelfs zwart op wit, maar... wat nu.
En die emoties er dan te laten zijn.. daar schrik ik ook voor terug. Want ik wil het EM niet aandoen, ik wil ook een beetje gezellig en leuk zijn. Want dat ben ik óók, ik ben niet alleen maar die emotioneel-labiele met zoveel aan haar hoofd. Maar wow, vandaag wilde ik ook iederéén even ongecensureerd de waarheid vertellen. Ik vind het wel heel knap van je dat het je geen bal interesseert wat een ander vindt van je 'vervelende' gedrag, zover ben ik nog niet. Hoop dat dat ook nog een keer komt, ik hou nog teveel rekening met alles en iedereen.
Ik hoop dat je verlossende huilbui of wat er dan ook uit moet, je gaat opluchten, Philomein. Of al opgelucht heeft.
Vooral 's morgens heb ik dat, in het weekend, als EM thuis is en we zitten daar met zijn tweeën aan het ontbijt. Geen kinderen. Geen familie. Die baan. Die baas. De frustratie over mijn functioneren. Wat is de zin van mijn leven? Wat ga ik doen? Ik moet iets vinden. Ik moet iets vinden wat ik zinvol vind. Mijn lege toekomst gaapt me dan aan. Hij gaat weer naar zijn werk na het weekend, maar ik zit hier thuis. En ja, met alle redenen, het staat zelfs zwart op wit, maar... wat nu.
En die emoties er dan te laten zijn.. daar schrik ik ook voor terug. Want ik wil het EM niet aandoen, ik wil ook een beetje gezellig en leuk zijn. Want dat ben ik óók, ik ben niet alleen maar die emotioneel-labiele met zoveel aan haar hoofd. Maar wow, vandaag wilde ik ook iederéén even ongecensureerd de waarheid vertellen. Ik vind het wel heel knap van je dat het je geen bal interesseert wat een ander vindt van je 'vervelende' gedrag, zover ben ik nog niet. Hoop dat dat ook nog een keer komt, ik hou nog teveel rekening met alles en iedereen.
Ik hoop dat je verlossende huilbui of wat er dan ook uit moet, je gaat opluchten, Philomein. Of al opgelucht heeft.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zaterdag 11 april 2009 om 17:52
zaterdag 11 april 2009 om 19:07
Ha maar EV dat het mijn geen bal interesseert wat men van me vindt dat was in mijn droom hoor, en de prijs was best hoog, ik verloor mijn beste vriend en vriendin. Maar zelfs dat kon me niet afhouden van mijn oergevoel.
Dus ja dat zegt wel wat over hoe ik me voel maar misschien zit daar ook meteen het grote verdriet. De angst om niet te mogen zijn, niet voluit. Altijd inhouden, altijd rekening houden met, altijd voor de ander.
Ik wil dat niet meer en ben denk ik op de goede weg.
Ik zat vandaag met mijn handen (en voeten, en hoofd en benen en haren en binnenkant van mijn oren) in de aarde en daar kwamen de tranen. Ze zijn nog niet op maar ze zitten wel los.
Sterretjee bedankt voor je lieve reaktie, dat was wat de sluizen open zette vanmiddag.
Dus ja dat zegt wel wat over hoe ik me voel maar misschien zit daar ook meteen het grote verdriet. De angst om niet te mogen zijn, niet voluit. Altijd inhouden, altijd rekening houden met, altijd voor de ander.
Ik wil dat niet meer en ben denk ik op de goede weg.
Ik zat vandaag met mijn handen (en voeten, en hoofd en benen en haren en binnenkant van mijn oren) in de aarde en daar kwamen de tranen. Ze zijn nog niet op maar ze zitten wel los.
Sterretjee bedankt voor je lieve reaktie, dat was wat de sluizen open zette vanmiddag.
