Latere leeftijd diagnose ADD/ADHD

Hoe zit het trouwens met de impulsiviteit van de vrouwen alhier en hoe zich dat openbaart?
Ik scoorde daar in mijn QB test enorm hoog op (afgezet tegen mijn leeftijd en sekse ook volgens de psychiater)

sprokkelientje schreef: ↑

19-07-2022 10:23

Hoe zit het trouwens met de impulsiviteit van de vrouwen alhier en hoe zich dat openbaart?
Ik scoorde daar in mijn QB test enorm hoog op (afgezet tegen mijn leeftijd en sekse ook volgens de psychiater)

Ja ik scoorde ook hoog. Bij mij resulteerde dat dus vooral in 'temperament' om het maar netjes te zeggen. Ik kon om het minste of geringste ontploffen. Volgens mn psych omdat die impulsiviteit gewoon letterlijk zorgde dat ik geen ruimte/tijd heb om in het moment na te denken en de situatie helder te bekijken. Ik had bijna elke dag een woedeuitbarsting, soms meerdere per dag. Met medicatie was dit meteen bijna helemaal over.
Wat ik ook interessant vond is dat zij het ook linkte aan hoe succesvol cognitieve therapie kan zijn. Ik was al vaker in therapie geweest, en kon dan altijd tijdens sessies of huiswerk heel goed zien hoe het zat, hoe het anders moest, mezelf analyseren en bedenken hoe ik het anders ging doen de volgende keer. Maar het lukte me in het moment dan nooit, door die impulsiviteit. Toen ik vervolgens aan de medicatie ging kreeg ik dus letterlijk wel de ruimte in het moment, om andere keuzes te maken. En toen pas ging die cognitieve therapie zin hebben en zat er ook constructieve vooruitgang in.

En verder moet alles gewoon altijd nu, het liefste gisteren, als het gaat om het huishouden of hobbies en dergelijke.

Pinda-Kaas schreef: ↑

19-07-2022 10:31

Ja ik scoorde ook hoog. Bij mij resulteerde dat dus vooral in 'temperament' om het maar netjes te zeggen. Ik kon om het minste of geringste ontploffen. Volgens mn psych omdat die impulsiviteit gewoon letterlijk zorgde dat ik geen ruimte/tijd heb om in het moment na te denken en de situatie helder te bekijken. Ik had bijna elke dag een woedeuitbarsting, soms meerdere per dag. Met medicatie was dit meteen bijna helemaal over.
Wat ik ook interessant vond is dat zij het ook linkte aan hoe succesvol cognitieve therapie kan zijn. Ik was al vaker in therapie geweest, en kon dan altijd tijdens sessies of huiswerk heel goed zien hoe het zat, hoe het anders moest, mezelf analyseren en bedenken hoe ik het anders ging doen de volgende keer. Maar het lukte me in het moment dan nooit, door die impulsiviteit. Toen ik vervolgens aan de medicatie ging kreeg ik dus letterlijk wel de ruimte in het moment, om andere keuzes te maken. En toen pas ging die cognitieve therapie zin hebben en zat er ook constructieve vooruitgang in.

En verder moet alles gewoon altijd nu, het liefste gisteren, als het gaat om het huishouden of hobbies en dergelijke.

heel herkenbaar allemaal. Ook dat medicatie icm CGT stuk. Ik had eerder ook CGT vanwege eerder gestelde diagnose maar ook dat ging niet helemaal goed omdat het lek nog niet boven was. Wat weer zorgt voor gevoel van falen, het zie je wel etc. waarna je je nog rotter en slechter voelt.
Geduld zal ik wel nooit helemaal krijgen (behalve met dieren en mijn partner) maar het is inderdaad wel voor 80 % verbeterd.

Even snel een reactie want deze dag en komende dagen zijn echt zo giga druk. Pas later de tijd om het wat uitgebreider te vertellen.

ADHD, sociale angststoornis en dysthymie, luidt de conclusie. Morgen starten met fluoxetine en ritalin. Volgens de richtlijn is begjnnen met enkel fluox beter, maar mijn acute probleem ligt niet in piekeren en somberheid, maar in motivatieproblematiek. Over 4 weken gaan we evalueren. Ben tevreden zo maar ook een beetje beduusd ofzo?

Later meer in ieder geval. Het was een markante psychiater .

K0koro schreef: ↑

20-07-2022 22:47

Even snel een reactie want deze dag en komende dagen zijn echt zo giga druk. Pas later de tijd om het wat uitgebreider te vertellen.

ADHD, sociale angststoornis en dysthymie, luidt de conclusie. Morgen starten met fluoxetine en ritalin. Volgens de richtlijn is begjnnen met enkel fluox beter, maar mijn acute probleem ligt niet in piekeren en somberheid, maar in motivatieproblematiek. Over 4 weken gaan we evalueren. Ben tevreden zo maar ook een beetje beduusd ofzo?

Later meer in ieder geval. Het was een markante psychiater .

Nou die heb je in de pocket Ko, en meteen een 3-in-1 deal.

Heb je dat uitgebreid besproken over dat tegelijk beginnen met fluox en ritalin? (Zal denk ik wel als ik je een beetje ken) Lijkt mij verre van ideaal eerlijk gezegd, om meerdere redenen. Maar ja, snap ook dat je NU in ieder geval iets moet...
Pas evalueren na 4 weken vind ik ook laat wat betreft de methylfenidaat. Of mag je zelf al een beetje uitproberen qua dosis en inname schema?

puknijmegen schreef: ↑

21-07-2022 06:36

Ik kom zeker het verhaal nog vertellen.
Afgelopen dagen (sinds de diagnose) alleen mega druk in m’n hoofd, moet het allemaal verwerken denk ik. Daarnaast blijven er 24/7 kwartjes vallen; oh dit en dit heeft er dus ook mee te maken, ik kan er echt niets aan doen, ik ben niet lui, het ligt niet aan mij dat ik mijn gedachten niet kan stoppen enz enz.
Ben sinds de diagnose ‘s nachts om 3/3.30 uur wakker en slaap dan niet meer.

Daarnaast ben ik dinsdag met medicatie begonnen. Er komt iets uit mn handen met medicatie en heb op een ochtend meer gedaan dan normaal in 2 dagen. Heb alleen erg veel last van de rebound effecten. Nu een week deze dosering en vervolgs 1 dosering per dag extra waardoor hopelijk de rebound minder gaat worden.

Herkenbaar hoor..dat duurt nog wel even. Ik heb die eerste weken elk luisterboek/elke podcast geluisterd over adhd bij vrouwen. Dat hielp heel veel bij mij. (Er zat ook bij mij nog een periode tussen diagnose en start behandeling omdat ik nog moest stoppen met borstvoeding geven en dat was nog een extra emotioneel proces want dat wilde ik helemaal niet)

Ik had ook extreme rebounds met methylfenidaat. Maar het is nu eenmaal de 'regel' dat je daarmee moet beginnen.

Mijn beide kinderen zijn op volwassen leeftijd gediagnosticeerd met ADD/ADHD.
Jongste al een aantal jaren geleden na een burnout. Oudste een aantal maanden geleden en kreeg in die periode ook een burnout.
Het is zwaar voor hen. En ook voor ons als familie, en mij als moeder.
Zo ben ik een week op vakantie met jongste en haar kind, het ging de hele week redelijk goed, nu net vanmiddag krijgen we op de laatste dag een enorme ruzie omdat mij iets in het verkeerde keelgat schoot en zij zich van geen kwaad bewust was. Wat er dan vervolgens gebeurt is dat de hele aanleiding van de ruzie leidt tot een urenlange crisis waarbij er van alles bijgesleept wordt uit verleden en heden en we ons uiteindelijk allebei enorm kut voelen. Ik weet ook wel dat het bij ADD hoort maar vind het soms zo ingewikkeld.
Is dit voor jullie herkenbaar...een irritatie of meningsverschil dat zo uit de klauwen loopt....

Yes! Was een heel persoonlijke overweging! Ik had eerlijk gezegd nooit gedacht aan antidepressiva voor mijn piekeren en angstigheid. Stel dat dit werkt, zou ik daar wel echt een stuk gelukkiger van worden denk ik. Maar de verwachting was niet dat dat ook iets zou doen op de focus en prikkelverwerking. En gezien dat mijn meest acute hulpvraag is, is dat prioriteit voor mij: kunnen bouwen op mijn eigen productiviteit en motivatie. Niet dat grillige van hyperfocus en totale demotivatie.

Dus ik mag nu inderdaad zelf "experimenteren". Fluox standaard, ritalin erbij naar eigen inzicht. Ik heb ook al wat ervaring met ritalin kortwerkend en concerta.

Wil je eens delen welke podcasts je hebt geluisterd?

@Elizabethie: ik kan wel erg boos worden en heb een geheugen als een olifant voor onrecht. Heb wel geleerd daarmee om te gaan en mijn naasten niet weg te drukken.

Ok nu snel naar bed. Druk druk druk!

Niet quoten aub
Pfff kort nachtje. Kon om 6u echt niet meer slapen, dus op naar werk dan maar.

Mijn afspraak bij de psychiater was bijzonder haha. Zoals ik zei, het was echt een onwijs markante man. Als je had gevraagd "beschrijf de ultieme karikatuur van een psychiater", dan had ik zoiets beschreven. Leipe kunst aan de muur, een kleed waar je spontaan van gaat hallucineren, overal volgeschreven blaadjes met tekst en/of getekende modellen, krantenknipsels, een koud kopje koffie, lange baard en een e-sigaret op z'n bureau.. Hij verwarde mijn verwijzing eerst met een andere, zei dat mijn postcode niet bestond en deed toen de intake op de laptop, waarna hij switchte naar een random A4tje die hij met een grote paarse pen met paarse inkt over me volschreef terwijl ik mocht vertellen .

Ik heb, na mijn levensloopverhaal, ongeveer 50% van de zaken waar ik tegenaanloop* verteld en toen keek hij op en zei: "Ja, dat is ADHD he?".. Toen viel er al wel een last van mijn schouders. Vervolgens heeft hij nog e.e.a. gericht uitgevraagd en bespraken we zijn (3) bevindingen en wat ik ermee wilde doen. Fijne man. Hij vroeg actief naar mijn mening en nam me duidelijk serieus als expert over mijn eigen leven. Vandaar ook dat we toch afwijken van de richtlijn en het qua medicatie zo gaan doen.

Ik heb al wat ervaring met methylfenidaat en mocht ik me nu compleet ruk gaan voelen, denk ik dat wel te kunnen onderscheiden. Ook is dit toch een gunstig moment om te starten omdat de baas op vakantie is en ik zelf in augustus ook nog 2 weken vrij ben.

We hebben ook een stukje psycho-educatie besproken en toen stond ik weer buiten met 2 recepten op zak en de belofte dat ik altijd mag mailen en/of bellen. Dus nu zo verder en over 4 weken evalueren. Ik heb hiernaast natuurlijk nog mijn eigen psycholoog bij wie ik terecht kan. Ben heel tevreden zo dus.

*Voornamelijk besproken dat ik die grillige motivatie niet meer trek, met daarnaast de innerlijke onrust, de uitputting van hyperfocus (en tot laat op zijn), moeite hebben met teveel prikkels en dat alles zoveel energie kost. Ook trauma's besproken omtrent school, sociale zaken, dom voelen etc. Hij concludeerde dat ik de wereld al heel vroeg als onveilig heb leren kennen en dat kwam even enorm binnen. Vooral omdat ik onbewust al heel erg bezig ben voor mijn kindje om de wereld voor hem een fijne plek te laten zijn.

@Ko, Oh ja dat zei je al dat je al weleens ritalin had geslikt, dat scheelt natuurlijk een hoop dat je al weet wat je daarvan kan verwachten. Voor mij was het natuurlijk helemaal nieuw, ik had met 2 medicijnen tegelijk geen onderscheid kunnen maken maar jij herkent dat waarschijnlijk al. En je hebt zelf ook wel de kennis over hoe je kan afstemmen de komende weken. Ik had me ook flink ingelezen en kreeg toen ook het vertrouwen om zelf te zoeken (we bespraken dan meerdere scenario's die ik kon gaan uitproberen).

Moet wel zeggen dat ik elke keer vrij positief over de methylfenidaat was (puur omdat het beter was dan niks haha), en met elke aanpassing qua dosis of innameschema werd het beter, maar als ze dan gingen doorvragen vonden zij het toch niet goed. Toen dus overgegaan op lisdexamfetamine, toen begreep ik waarom zij niet tevreden waren terwijl ik al genoegen nam met ritalin. Echt een wereld van verschil. Slik nu soms nog methylfenidaat als het niet anders kan en ik vind het eigenlijk nooit fijn.

Maar super fijn dat je zo snel terecht kon en meteen aan de slag kan nu. En dat je een fijne man hebt getroffen waar je een klik mee hebt.

Ook ik heb na de diagnose in de eerste weken therapie veel over mijn jeugd gesproken. En eindelijk een aantal dingen een plek kunnen geven, kunnen verwerken. Heb ook heel veel opgeschreven in die periode, om dingen in een nieuw perspectief te kunnen plaatsen. Dat is ook echt nodig omdat al die ervaringen de wortels zijn van hoe je nu met dingen omgaat. Ik handelde ook als volwassene nog steeds constant uit een gevoel van onzekerheid, onveiligheid, falen, niet goed genoeg zijn, anderen niet tot last willen zijn. En uit een soort van overtuiging dat ik alles maar alleen moet dragen en oplossen, omdat ik (zeker als tiener) gewoon een soort van in de steek ben gelaten door de mensen die dit hadden moeten signaleren, waardoor mijn leven er heel anders uit had kunnen zien. Niet om een schuldige aan te wijzen, maar om te leren dat die verantwoordelijkheid die ik altijd voelde eigenlijk niet volledig bij mij lag. Dat je grenzen aan mag geven en om hulp mag vragen, in plaats van dat constante overpresteren en compenseren.

Qua podcasts, het luisterboek DRUKS van francien regelink luisterde ik als eerst maar ik raad hem niet per se aan, wel de ADHD bij vrouwen podcast van Jorna Postma. Die vind ik vooral fijn omdat zij zelf ook kinderen heeft, en omdat zij vaak ook echt de wetenschappelijke kant belicht en de sociaal-maatschappelijke kant over hoe veel invloed sekse-ongelijkheid heeft op vrouwen met ADHD. Ze heeft ook op haar website een gratis minicursus over hoe je met een bulletjournal moet werken en dat is voor mij echt een lifesaver.
Ik ga nu beginnen aan de podcast ADHD for smart ass women, en er zijn nog een paar engelstalige podcasts specifiek voor/over vrouwen maar die moet ik zelf ook nog luisteren.

Elizabethie schreef: ↑

21-07-2022 18:55

Mijn beide kinderen zijn op volwassen leeftijd gediagnosticeerd met ADD/ADHD.
Jongste al een aantal jaren geleden na een burnout. Oudste een aantal maanden geleden en kreeg in die periode ook een burnout.
Het is zwaar voor hen. En ook voor ons als familie, en mij als moeder.
Zo ben ik een week op vakantie met jongste en haar kind, het ging de hele week redelijk goed, nu net vanmiddag krijgen we op de laatste dag een enorme ruzie omdat mij iets in het verkeerde keelgat schoot en zij zich van geen kwaad bewust was. Wat er dan vervolgens gebeurt is dat de hele aanleiding van de ruzie leidt tot een urenlange crisis waarbij er van alles bijgesleept wordt uit verleden en heden en we ons uiteindelijk allebei enorm kut voelen. Ik weet ook wel dat het bij ADD hoort maar vind het soms zo ingewikkeld.
Is dit voor jullie herkenbaar...een irritatie of meningsverschil dat zo uit de klauwen loopt....

Jazeker herken ik dat.
Omdat je specifiek schrijft over dat jou iets in het verkeerde keelgat schoot en zij zich van geen kwaad bewust was, en dat de aanleiding was, moet ik allereerst denken aan 'rejection sensitivity dysphoria.' Dit speelt bij mij een grote rol in dergelijke situaties. Hier kun je daar wat meer over lezen: https://adhdbijvrouwen.nl/rsd/ In mijn geval heel sterk aanwezig en echt de kleinste dingen kunnen dit triggeren.

Verder kan het ook komen doordat emotieregulatie sowieso al een probleem is, en moeilijker wordt als je moe/overprikkeld bent. Vakantie is voor mij bijvoorbeeld niet ontspannen maar vaak stressvol. Waarom? Ik ben helemaal uit mijn normale dagelijkse structuur, alles is anders, er is niet altijd een duidelijk plan dus ik moet incasseren en flexibel zijn wat veel energie kost, ik heb veel minder tijd/ruimte om tot mezelf te komen (omdat ik bijvoorbeeld mijn vriend en kind constant om me heen heb, wat normaal niet zo is), ik heb moeite mijn grenzen daarin aan te geven. Dus er ontstaat een combinatie van veel meer prikkels dan normaal maar veel minder tijd om deze te verwerken dan normaal. Dan ontstaat er dus een overload, die kan leiden tot emotionele uitbarstingen die ik niet kan reguleren.

Wat ook mee kan spelen is dat iemand zichzelf heeft aangeleerd om 'minder ruimte in te nemen' en dus niet goed heeft geleerd hoe diegene zelf kan aangeven dat diegene iets irritant vindt, of het ergens niet mee eens is, of dat er een grens is overschreden. (Dit heeft ook te maken met hoge standaarden aan jezelf stellen, anderen niet tot last willen zijn, denken dat het aan jou ligt, bang zijn de ander te kwetsen/beledigen en het gevoel van afwijzing te geven waar je zelf zo'n ondraaglijk gevoel van krijgt). Al die kleine dingetjes worden dan weggestopt tot het moment dat de sluizen open gaan, en dan is het niet meer te houden. Vrouwen met ADHD zijn heel vaak enorme pleasers, ten koste van zichzelf.

Dat dit resulteert in een urenlange crisis waar vanalles bij wordt gehaald, heeft bij mij ook vaak te maken met het feit dat ik met mijn adhd brein moeilijk dingen kan prioriteren, alles wat ik denk/voel is op zo'n moment dus relevant en heeft ook allemaal met elkaar te maken. Dit wordt ook ingegeven omdat de situatie die de RSD triggert alleen de aanleiding is, en vervolgens ook allerlei andere zaken die me hetzelfde gevoel hebben gegeven boven komen (maar die ik dus heb weggestopt omdat ik anderen geen gevoel van afwijzing wil geven). Maar omdat je dan inmiddels in een irrationele staat bent gekomen, en je je emoties niet meer kunt reguleren, en vanwege de impulsiviteit jezelf niet 'in het moment' tot de orde kan roepen (is dit echt zo, klopt het wat ik nu voel, is hoe ik het ervaar ook de werkelijke situatie, word ik wel afgewezen/aangevallen, waren al die dingen die ik er nu bij haal ook echt zoals ik ze me herinner) komt dat er allemaal uit.

De ander krijgt dit hele interne proces niet mee en denkt alleen maar: 'we hadden het toch over waarom ze het dopje niet op de tandpasta heeft gedaan?' Maar krijgt ook allerlei dingen naar het hoofd geslingerd over wat diegene allemaal wel niet verkeerd of fout heeft gedaan, waar die zich dan logischerwijs ook tegen wil verdedigen of over in gesprek wil gaan. Maar dat blijft dus vervolgens de RSD elke keer opnieuw voeden, want elke keer dat die ander zegt 'dat is niet zo', 'dat herinner je je verkeerd', 'daar ben ik het niet mee eens', et cetera, hoort de ADHD-er alleen maar elke keer opnieuw: jij zit fout, jij doet het niet goed, jouw gevoel doet er niet toe, jij hebt het verkeerd gedaan, jouw ervaring klopt niet. Het is heel moeilijk om daar uit te komen, omdat het niet gaat over dat tandpastadopje, en eigenlijk ook niet over al die dingen die er worden bijgehaald. (Maar in het moment kan ik dat in ieder geval nooit zo zien en toegeven).

Bij mij was (en is soms nog steeds) mijn vriend hier altijd de pineut. We hebben met de hulp van mijn psycholoog handvatten gekregen om aan onze communicatie te werken en dit soort escalaties te voorkomen, en in opdracht van haar een stappenplan gemaakt hoe we kunnen de-escaleren als het toch gebeurt.

Pinda-Kaas....heel erg bedankt voor je duidelijke uitleg!

@Sherlock, je hebt PB.


Zo, hoe gaat het hier met iedereen? Ik ben nu een volle week aan de medicatie en merk echt ontzettend verschil. Zoals de psychiater al zei; ik lijk iets laconieker. En dat geeft heel veel rust gezien ik altijd alles enorm diep voel. Ik had niet verwacht zo blij te zijn met de fluoxetine.

Ook methylfenidaat doet goed haar werk. Het is niet heel prettig om er elke 2-3u aan te moeten denken, maar ik heb genoeg aan starten met 10mg en daarna nog 2x een halfje bij. Gisteren merkte ik voor het eerst echt dat ik me meermaals prettig kon focussen, maar óók weer los kon laten. Normaal gesproken ga ik zo enorm op in een taak (als ik er eenmaal in zit), dat ik soms tot 19u op werk zit.

Ook heb ik mentaal meer ruimte voor andere dingen. Ik heb zowaar uit eigen initiatief gesport deze week. Normaal gesproken ga ik 2x per week naar een lesje waarvoor ik me bij afwezigheid actief moet afmelden. Dat werpt dan nog een drempel op zeg maar. Deze week hebben ze echter een tekort aan trainers, dus moesten we het zelf oppakken. Ik merk ook dat ik meer ruimte heb om te genieten van mijn kindje en algeheel wat positiever in het leven sta.

Eergisteren ook een grote klus afgemaakt waar ik onwijs tegenop heb gezien en waar veel van afhangt. Daar zit normaal gesproken zoveel anxiety achter dat ik ervan dichtklap. Zo, dikke vette lofzang dus, maar het voelt gewoon even heel prettig.

Pinda-Kaas schreef: ↑

22-07-2022 11:23

Jazeker herken ik dat.

Mooi Pindakaas, deze post van jou. Ik vind het heel herkenbaar. Ook die link.

Ik begrijp mezelf zoveel beter nu. Ook waarom bepaalde dingen in het verleden zo enorm hard zijn binnen gekomen. Ergens fijn dat daar dus gewoon een reden voor is. Ik heb dit ook besproken met man en we hebben sindsdien eigenlijk geen bonje meer gehad en hebben echt betere gesprekken gehad.

K0koro schreef: ↑

28-07-2022 07:58

Mooi Pindakaas, deze post van jou. Ik vind het heel herkenbaar. Ook die link.

Ik begrijp mezelf zoveel beter nu. Ook waarom bepaalde dingen in het verleden zo enorm hard zijn binnen gekomen. Ergens fijn dat daar dus gewoon een reden voor is. Ik heb dit ook besproken met man en we hebben sindsdien eigenlijk geen bonje meer gehad en hebben echt betere gesprekken gehad.

Herkenbaar, dat je bepaald gedrag van jezelf kan verklaren en begrijpen.
Ik kan dus beter begrijpen waarom ik soms heel fel kan en kon reageren. Dat geeft inzicht, en de medicatie gaf mij rust.

Hoi allemaal, hoe gaat het hier? Even een klaagzang dit keer i.t.t. de lofzang van de vorige keer. Door wat gebeurtenissen op werk zit ik even volledig in een passieve vibe en ook de ritalin helpt me er niet echt uit. Gewoon geblokkeerd.

Is dit herkenbaar voor iemand met medicatie? Ik slik nu een vrij lage dosering. Heb ik dan meer nodig?

K0koro schreef: ↑

04-08-2022 11:54

Hoi allemaal, hoe gaat het hier? Even een klaagzang dit keer i.t.t. de lofzang van de vorige keer. Door wat gebeurtenissen op werk zit ik even volledig in een passieve vibe en ook de ritalin helpt me er niet echt uit. Gewoon geblokkeerd.

Is dit herkenbaar voor iemand met medicatie? Ik slik nu een vrij lage dosering. Heb ik dan meer nodig?

Welke dosis heb je, en slik je gereguleerd?
Ik slik 63mg per dag, neem ik in in de ochtend en werkt ongeveer 12 uur. Ik kreeg er 5mg bij, bij uitwerking waar nodig kon ik dan nog eens 20 nemen, maar dat heb ik nooit gedaan.
Sommige mensen hebben daar wel behoefte aan, anderen niet.

Wat mij opviel was dat ik dingen helderder ging zien, beter verbanden kon leggen waardoor ik ook wel dips had en bijv. op mijn werk ineens dingen niet leuk vond. Die medicatie doet wel iets met je perceptie dus heel gek vind ik het niet, maar ik ben wel benieuwd naar je medicatie.

sprokkelientje schreef: ↑

19-07-2022 10:23

Hoe zit het trouwens met de impulsiviteit van de vrouwen alhier en hoe zich dat openbaart?
Ik scoorde daar in mijn QB test enorm hoog op (afgezet tegen mijn leeftijd en sekse ook volgens de psychiater)

Helemaal niet hoog eigenlijk, maar soms wel. Ben erg van de"wel-niet-wel-niet-wel-niet" Kan enorm impulsief zijn, maar ook alles 20x overdenken, want waarom niet. Zucht.

Momenteel start ik de dag met 5 of 10mg. Na 3u neem ik 5mg bij en dan elke 2u 5mg tot een uur of 3. In totaal 20-30mg/dag. Dus bijvoorbeeld:

6.30u 10mg
9.30u 5mg
11.30u 5mg
13.30u 5mg
15.30u 5mg tenzij werk nog goed gaat of ik zo stop.

AeonOfWinter schreef: ↑

04-08-2022 20:28

Helemaal niet hoog eigenlijk, maar soms wel. Ben erg van de"wel-niet-wel-niet-wel-niet" Kan enorm impulsief zijn, maar ook alles 20x overdenken, want waarom niet. Zucht.

Herkenbaar dit!

Soms juist heeeel vlug handelen. En ook geërgerd zijn als anderen daar langer over doen. En soms juist traaaag.

Financieel kan ik erg impulsief zijn, maar als er een duidelijk doel is, juist ook wel heel strikt en overzichtelijk.

K0koro schreef: ↑

05-08-2022 07:22

Momenteel start ik de dag met 5 of 10mg. Na 3u neem ik 5mg bij en dan elke 2u 5mg tot een uur of 3. In totaal 20-30mg/dag. Dus bijvoorbeeld:

6.30u 10mg
9.30u 5mg
11.30u 5mg
13.30u 5mg
15.30u 5mg tenzij werk nog goed gaat of ik zo stop.

Geeft het jou stress om dit te onthouden? Ik weet wel dat hallelujah je nu alarmen kan instellen op je telefoon, maar ik zou zelf kneiter worden van dit schema, ik moet al aan heel veel dingen denken. Ik vraag mij af of dit niet voor jou heel stressvol is, en of gereguleerde afgifte, met eventueel in de avond bijslikken als de uitwerking na 12 uur intrapt, een optie is?
Mogelijk geeft dat al wat rust in je hoofd gewoon omdat je er geen omkijken naar hebt.

Ik snap wat je bedoelt. Het valt wel mee, ben er niet super op gebrand en dit soort zaken onthouden is, gek genoeg, voor mij niet zo lastig.

Ik word af en toe nog steeds best wappie van de ritalin, dus voor nu vind ik het wel prettig dat ik zelf invloed heb op hoe lang ik dat gevoel heb. Ik heb wel eens Concerta 54mg gehad, wat ook best goed werkte, maar daar krijg ik het dus een beetje benauwd van af en toe.

Voor nu baal ik gewoon even heel hard van dat ik zo naar in m'n vel zit . Had gehoopt dat dat uit zou blijven, na de rush-weken van de afgelopen tijd.

Het verschil met regulatie en gewoon is het opstarten en weer uitwerken van de medicatie, maar het is wel prettig dat dit voor jou werkt.

Over dat niet in je vel zitten maar mogelijk is er dus al langer dat dingen niet lekker liepen op werk, en ben je nu helderder (dat had ik vooral, het idee dat ik uitgeslapener was) en zie je dingen scherper.
Ik weet eigenlijk niet of je na een aanvankelijke opleving/verbetering van medicatie ook weer een soort plateau kan bereiken van inkakken, zeg maar.

Is Concerta neit anders dan Ritalin/Methyl?
Ik vraag me af of dan bijv. 27 of 36 met reguleerde afgifte van Methyl (die ik dus allebei slik in de ochtend) voor jou beter zou werken omdat je 54 net te heftig vind.

Kokoro, ik slik nu ook langwerkende, maar toen ik nog kortwerkende slikte was dat afhankelijk van mijn behoefte 10 of 15 mg per keer. Die 5 van jou klinkt mij dus wat laag in de oren.

Nu moet ik zeggen dat mijn langwerkende (54mg, gebaseerd op de kortwerkende 15mg) wel goed zijn werk doet, maar de bijwerkingen toch niet zo goed verdwenen zijn als ik dacht. Voel me toch nog regelmatig onrustig en mijn eetlust is wel terug, maar wel vrij selectief qua voedingsmiddelen. Ik twijfel nog of ik mijn hoofdbehandelaar nog tussendoor ga bellen of dat ik het even zo laat. Ik maak me de laatste weken ook wel druk over andere dingen, het is zomervakantie dus het ritme is anders, ik moest naar de tandarts en dat haaaat ik. Misschien komt de onrust daar ook wel van.
Baal er vooral van dat het er dus (ook) op wijst dat ik gewoon heel slecht naar mijn gevoel kan luisteren. Daar loop ik vaker tegenaan. Door structureel over mijn grenzen te gaan is mijn gevoel stuk. Mijn innerlijke aanvoel-gevoel dan. Mijn emoties en uitbarstingen helaas niet, die zijn er nog volop.

Maandag begin ik met een reeks van 12x CTG. Kijk er naar uit maar zie er anderzijds als een berg tegenop. Ik ben nog steeds blij met mijn diagnose en de verklaringen, maar heb de afgelopen weken wel ontdekt dat het probleem veel dieper en groter is dan ik dacht en dat ik er misschien maar op moet rekenen dat ik nooit zoveel aan zal kunnen als een gewoon iemand en dat ik daar mee moet leren omgaan.

Fijn om hier jullie ervaringen te lezen. Ik ga Jorna Postma eens opzoeken. Ik heb inmiddels ook meer gelezen over RSD en jee, ook al zo herkenbaar!