Psyche
alle pijlers
Loslaten, hoe doe je dat?
vrijdag 6 oktober 2017 om 11:47
Geïnspireerd door het topic 'Oneliners van de psycholoog'. Een van de blijkbaar veel gebruikte oneliners is 'Je moet het loslaten'. Ik heb een heleboel dingen in mijn leven die ik graag zou loslaten, maar hoe doe je dat in 's hemelsnaam? Daar heeft mijn psych nou geen nuttige oneliner voor. Jullie wel? (Mag ook in meer dan een zin 
)
)
It is no measure of health to be well-adjusted to a sick society.
Krishnamurti
Krishnamurti
vrijdag 6 oktober 2017 om 19:38
het lukt mij totaal niet als ik steeds verder de vicieuze cirkel inga van slecht slapen, er alleen maar aan denken, dingen vergeten, me niet zo goed verzorgen etc. dan heeft het of de mensen om wie het gaat echt wel de macht om het maar even zo uit te drukken. zo voel ik dat, ik ben er dan continu mee bezig. als het goed gaat met mij dan voel ik dat ik ook zonder hun, en ook zonder verdriet besta en me los voel van het verdriet. er ook wel los van ben en zelf stevig op mijn benen sta.
vrijdag 6 oktober 2017 om 19:44
vrijdag 6 oktober 2017 om 19:50
Maar hoe doe je dat? Hoe "verwerk" je iets?
vrijdag 6 oktober 2017 om 19:52
Een leerzaam topic. Staan goede tips tussen.
Ik vind het moeilijk er iets over te zeggen.
Als ik iets los wil laten omdat ik er machteloos insta ga ik naar de kerk, een kaarsje opsteken en dan zeg ik (in gedachten) "hier is het want ik weet het niet meer".
Gek genoeg lucht dat op.
Als je niet gelovig bent en echt een weerstand voelt tegen een kaarsje opsteken of bidden of wat dan ook kun je je misschien voorstellen hoe wij allemaal rondkrioelen op de wereld als grote kolonies mieren. En bedenken dat het allemaal niet zo belangrijk is waar wij ons druk om maken.
Als het gaat om jeugdtrauma's denk ik inderdaad dat verdrietige zaken nu eenmaal moeten slijten en dat je sommige dingen misschien nooit helemaal achter je kunt laten. Misschien helpt het al om dat te accepteren?
Of proberen te begrijpen waarom anderen dingen gedaan hebben. Ze vergeven. Ook heel moeilijk maar als het lukt helpt dat je denk ik wel.
In ieder geval veel sterkte!
Ik vind het moeilijk er iets over te zeggen.
Als ik iets los wil laten omdat ik er machteloos insta ga ik naar de kerk, een kaarsje opsteken en dan zeg ik (in gedachten) "hier is het want ik weet het niet meer".
Gek genoeg lucht dat op.
Als je niet gelovig bent en echt een weerstand voelt tegen een kaarsje opsteken of bidden of wat dan ook kun je je misschien voorstellen hoe wij allemaal rondkrioelen op de wereld als grote kolonies mieren. En bedenken dat het allemaal niet zo belangrijk is waar wij ons druk om maken.
Als het gaat om jeugdtrauma's denk ik inderdaad dat verdrietige zaken nu eenmaal moeten slijten en dat je sommige dingen misschien nooit helemaal achter je kunt laten. Misschien helpt het al om dat te accepteren?
Of proberen te begrijpen waarom anderen dingen gedaan hebben. Ze vergeven. Ook heel moeilijk maar als het lukt helpt dat je denk ik wel.
In ieder geval veel sterkte!
vrijdag 6 oktober 2017 om 19:53
vrijdag 6 oktober 2017 om 19:56
Gewoon een plekje geven
Ik vind die tip van je eigen leven heel praktisch op poten zetten ook een goeie.
Ze zeggen toch wel eens: "De beste wraak is dat jij een mooi leven hebt", zoiets.
Je eigen leven op poten en een kwartier per dag (of een uur per dag) heel verdrietig mogen zijn.
En accepteren dat jouw leven nou eenmaal meer verdriet kent als dat van anderen, maar dat lijkt me heel erg moeilijk.
vrijdag 6 oktober 2017 om 20:00
het is voor mij hard werken om me op mijn eigen leven te richten en dat goed op orde te krijgen en daar ontspanning in te bereiken. daarnaast vind ik het prima om af en toe eens wat leuks te gaan doen, mensen op te zoeken, maar dat is niet de oplossing. het is aanvullend. ik liep eerder weg voor mijn problemen, therapeut, met iemand wat drinken, in het winkelcentrum lopen het hield niet op. mijn haar in een vette knot, vlek in mijn jas.
alles maar dan ook echt alles heb ik onder de loep genomen. mijn telefoonabonnement, mijn bakspullen, mijn wekelijkse uitgaven aan boodschappen, de vooraad motorolie die nodig is, weet ik veel wat. alles onder controle, alles stabiel. natuurlij laat ik ook wel eens wat uit mijn handen vallen, maar voor 90 procent is mijn leven rustig en zoals ik het graag zou zien. zolang dat zo is maak ik een lange neus naar de mensen en situaties die mij verdriet doen. ik heb nog steeds verdriet, maar niet meer dan ik diep wegzink .
alles maar dan ook echt alles heb ik onder de loep genomen. mijn telefoonabonnement, mijn bakspullen, mijn wekelijkse uitgaven aan boodschappen, de vooraad motorolie die nodig is, weet ik veel wat. alles onder controle, alles stabiel. natuurlij laat ik ook wel eens wat uit mijn handen vallen, maar voor 90 procent is mijn leven rustig en zoals ik het graag zou zien. zolang dat zo is maak ik een lange neus naar de mensen en situaties die mij verdriet doen. ik heb nog steeds verdriet, maar niet meer dan ik diep wegzink .
vrijdag 6 oktober 2017 om 20:10
Ja, is ook logisch. Maar ik wil me niet de rest van mijn leven rot blijven voelen.Jempo schreef: ↑06-10-2017 19:18Mijn psycholoog zei: vaste piekermomenten inplannen. Dan mag je er 10-15 minuten aan denken. Daarna iets actiefs gaan doen waarbij je geen tijd hebt eraan te denken. Dit helpt mij om me niet te hele dag ellendig te voelen, maar het ook niet op te gaan kroppen.
Ellende hoort bij het leven, zoiets slijt (hoop ik) wel vanzelf door de drukte van alledag, maar je kunt loslaten niet echt forceren.
Ik probeer het ook vaak, dan denk ik bah waarom kan ik dit niet loslaten. Maar psycholoog zegt ook, hey je hebt iets naars meegemaakt, is toch logisch dat je je daar rot over voelt?
It is no measure of health to be well-adjusted to a sick society.
Krishnamurti
Krishnamurti
vrijdag 6 oktober 2017 om 20:12
Maar als je die keuze maakt, hoe doe je dat dan, je er niet meer mee bezig houden? Het achter je laten? Ik weet donders goed dat het me niks oplevert om over mijn trauma's te blijven treuren.RikM schreef: ↑06-10-2017 19:34Ik denk dat loslaten is: de keuze voor jezelf maken om je er niet meer mee bezig te houden. Dat je zeg maar voor jezelf besluit dat het je niets meer oplevert om er nog over te treuren en dat je het achter je laat.
Maar ik vind het een goede vraag, ik ben er zelf ook heel slecht in.
It is no measure of health to be well-adjusted to a sick society.
Krishnamurti
Krishnamurti
vrijdag 6 oktober 2017 om 20:13
Ha! Verwerken! Nog zo'n mooie kreet. Ook daarvan heb ik geen idee hoe je dat doet. Of misschien helpen de truukjes bij mij niet.
It is no measure of health to be well-adjusted to a sick society.
Krishnamurti
Krishnamurti
vrijdag 6 oktober 2017 om 20:26
Wat voor mij werkt is het afvragen of ik er nu nog iets aan kan veranderen. Helpt het als ik er nog (dagelijks ) mee bezig ben, gefrustreerd, boos of verdrietig om ben? Kan ik het nu nog oplossen, veranderen, verbeteren? Heb ik het expres veroorzaakt?
Als het iets is waar ik zelf schuldig aan ben, accepteer ik dat, neem de verantwoordelijkheid voor de gevolgen.
Maar als het iets is waar ik zelf op dat moment niks aan kon doen, of dat nou uit onmacht, angst, energietekort, of gewoon door (rot)acties van anderen is dan weet ik dat ik er niks meer aan kan veranderen, en dat ik mijn best heb gedaan, met de kracht en de kennis die ik op dat moment had.
Ik heb veel issues uit het verre verleden, maar ook uit het afgelopen jaar. En stukje bij beetje kan ik dingen afsluiten, omdat ik er toch niks meer aan kan veranderen.
Gericht op de toekomst, daar waar mogelijk niet meer dezelfde fouten maken en mensen en omstandigheden die me ongelukkig maken uit mijn leven schrappen.
Als het iets is waar ik zelf schuldig aan ben, accepteer ik dat, neem de verantwoordelijkheid voor de gevolgen.
Maar als het iets is waar ik zelf op dat moment niks aan kon doen, of dat nou uit onmacht, angst, energietekort, of gewoon door (rot)acties van anderen is dan weet ik dat ik er niks meer aan kan veranderen, en dat ik mijn best heb gedaan, met de kracht en de kennis die ik op dat moment had.
Ik heb veel issues uit het verre verleden, maar ook uit het afgelopen jaar. En stukje bij beetje kan ik dingen afsluiten, omdat ik er toch niks meer aan kan veranderen.
Gericht op de toekomst, daar waar mogelijk niet meer dezelfde fouten maken en mensen en omstandigheden die me ongelukkig maken uit mijn leven schrappen.
The future is in the air
vrijdag 6 oktober 2017 om 20:47
Loslaten doe je door ermee in het reine te komen. Ook weer zo lekker vaag.
Uit eigen ervaring denk ik dat je iets kunt loslaten door te accepteren dat het is gebeurd en ondanks dat het je veel pijn en verdriet heeft gedaan beseft dat je er niks aan kunt veranderen en besluit niet langer in het verleden te leven.
Het is een bewuste keuze die je maakt.
Waar ik mijn focus op leg is het heden en de toekomst en die zien er rooskleurig uit.
Het verleden is niet meer het bestaat alleen nog in je hoofd. En daar ben jij de baas over.
Uit eigen ervaring denk ik dat je iets kunt loslaten door te accepteren dat het is gebeurd en ondanks dat het je veel pijn en verdriet heeft gedaan beseft dat je er niks aan kunt veranderen en besluit niet langer in het verleden te leven.
Het is een bewuste keuze die je maakt.
Waar ik mijn focus op leg is het heden en de toekomst en die zien er rooskleurig uit.
Het verleden is niet meer het bestaat alleen nog in je hoofd. En daar ben jij de baas over.
zaterdag 7 oktober 2017 om 09:27
Soms gaat het om dingen die niet alleen in het verleden thuis horen. Bv een ex waar je nog aan verbonden blijft doordat je een kind hebt en waar veel gedonder om is door moeilijke communicatie of dagelijks confrontatie met pijnlijke zaken. Dan kan je dat echt niet zo makkelijk loslaten als iets wat ook daadwerkelijk afgesloten is.
zaterdag 7 oktober 2017 om 10:51
Trauma's, daar hebben ze therapie voor. Ik weet zelf niet of het werkt, maar op internet lees ik veel positiefs. Maar er schijnen ook vage neveneffecten voor te komen, iets met het geheugen, maar als je daar meer van wil weten dat zou je even zelf moeten opzoeken.
Mee in het reine komen is toch zoiets als vrede sluiten want het hoort bij jou? We idealiseren het leven en wanneer ons leven niet in dat ideale plaatje past, dan ontstaat er een innerlijk conflict.
Verwerken doet het onderbewustzijn volgens mij, in je slaap, wanneer je droomt.
anoniem_352984 wijzigde dit bericht op 07-10-2017 11:00
7.93% gewijzigd
The attitude of others towards you is the reflection of their state of mind.
zaterdag 7 oktober 2017 om 10:57
Laatst las ik ook iets interessants. Mensen blijken graag steeds hetzelfde te doen. Denk maar aan je werk, hobby's, dagritme, maar ook gewone dingen doen mensen over het algemeen steeds op dezelfde manier. Je brood smeren, je schoenen strikken, je haar kammen, de routes die je aflegt om je bestemming te bereiken. Nu schijnt het zo te zijn dat je deze 'patronen' kunt doorbreken, je kunt je persoonlijke 'instellingen' dus wijzigen, door het te doen. Wel is het noodzakelijk eerst je eigen patronen te herkennen natuurlijk.
The attitude of others towards you is the reflection of their state of mind.
zaterdag 7 oktober 2017 om 11:23
Een andere gedachte kiezen zodra er weer een nare gebeurtenis opborrelt.
Ik heb af en toe ook nog weleens van die vlagen, dan zeg ik bedankt dat je er bent, ik erken het maar ga mij nu toch weer ff op andere dingen richten.
Als je je elke keer weer mee laat slepen in het verhaal met bijbehorende heftige emoties blijf het ding. En hou je het zelf in leven.
zondag 8 oktober 2017 om 13:42
Het vasthouden levert je niks op.
Kost heel veel energie. Zit je weer volop in een emotie. Herbelevingen.
Het loslaten is om de gedachte te doorbreken. Dan op een gegeven moment wordt het niet meer herkent of gevoed. Kijk er naar en zie dat de gedachte nu uit 2 delen bestaat. Even een voorbeeld.
Het is doorbroken.
Voed de gedachte/emotie niet meer.
Kijk er naar, ook als het alweer te laat is, kan dat, observeer en laat het zacht binnen, buikhoogte misschien, laat het geen bezit van je nemen. Als je eenmaal in de emotie zit ben je jezelf niet meer. Probeer het te bekijken, voor je.
The POWER of NO-MIND.
De grootste kracht om los te laten.
En verwerken.
Kost heel veel energie. Zit je weer volop in een emotie. Herbelevingen.
Het loslaten is om de gedachte te doorbreken. Dan op een gegeven moment wordt het niet meer herkent of gevoed. Kijk er naar en zie dat de gedachte nu uit 2 delen bestaat. Even een voorbeeld.
Het is doorbroken.
Voed de gedachte/emotie niet meer.
Kijk er naar, ook als het alweer te laat is, kan dat, observeer en laat het zacht binnen, buikhoogte misschien, laat het geen bezit van je nemen. Als je eenmaal in de emotie zit ben je jezelf niet meer. Probeer het te bekijken, voor je.
The POWER of NO-MIND.
De grootste kracht om los te laten.
En verwerken.
Wie zich gelukkig voelt met het geluk van anderen, bezit een rijkdom zonder grenzen.
maandag 9 oktober 2017 om 19:45
Een vriendin van mij zei onlangs: loslaten is niet meer handelen volgens de patronen die passen bij het vasthoud-gedrag. Dat vond ik wel een concreet houvast. Dus als ik me niet meer wil vasthouden aan claimgedrag en als claimen bestaat uit te veel appjes sturen aan iemand, dan stop ik met appjes sturen.
maandag 9 oktober 2017 om 21:46
zephora schreef: ↑09-10-2017 19:45Een vriendin van mij zei onlangs: loslaten is niet meer handelen volgens de patronen die passen bij het vasthoud-gedrag. Dat vond ik wel een concreet houvast. Dus als ik me niet meer wil vasthouden aan claimgedrag en als claimen bestaat uit te veel appjes sturen aan iemand, dan stop ik met appjes sturen.
Dat is een mooie.
