Psyche
alle pijlers
Lot van de psychiatrische patiënt
dinsdag 23 januari 2018 om 13:50
Het begon op mijn zesde. Hersenvliesontsteking, waardoor ik een rare motorische ziekte vol met aparte tics ontwikkelde. Desondanks positief gebleven en ervan uitgaan dat het goed komt. Tics gingen langzaam weg en mijn motoriek werd beter. Ik had veel vrienden, ook al vonden mensen mij raar en apart.
Toen werd ik 19 en kreeg ik mijn eerste psychose. Dit zou een begin zijn van jarenlange ellende en medicatie. Tien jaar en vier psychoses later... en ik ben op. Ik verwacht niet meer een normaal leven te hebben en eigenlijk wil ik gewoon opgeven. Het leven is gewoon kut als psychiatrische patiënt.
Zijn er mensen die zich hierin herkennen?
Toen werd ik 19 en kreeg ik mijn eerste psychose. Dit zou een begin zijn van jarenlange ellende en medicatie. Tien jaar en vier psychoses later... en ik ben op. Ik verwacht niet meer een normaal leven te hebben en eigenlijk wil ik gewoon opgeven. Het leven is gewoon kut als psychiatrische patiënt.
Zijn er mensen die zich hierin herkennen?
dinsdag 23 januari 2018 om 13:56
Ik heb geen psychose gehad maar ben na ruim 10 jaar hulpverlening wel helemaal op. Ik ben zat van al die gesprekken met behandelaren, zat van de medicatie met nare bijwerkingen en zat van die strijd die het leven al zolang is. Voor mij hoeft het ook niet meer. Het leven is inderdaad kut als psychiatrische patiënt.
dinsdag 23 januari 2018 om 14:20
Ja.
Ik heb lange lijst met diagnoses, sta al jaren buiten de maatschappij dankzij/ondanks (weet ik het?) diverse gesloten opnames.
Ik voel me mislukt als mens.
En tuurlijk zijn er ook goede dagen, maar depressies en randpsychoses komen steeds terug met welke behandeling of medicatie dan ook.
Het is kut.
Ik heb lange lijst met diagnoses, sta al jaren buiten de maatschappij dankzij/ondanks (weet ik het?) diverse gesloten opnames.
Ik voel me mislukt als mens.
En tuurlijk zijn er ook goede dagen, maar depressies en randpsychoses komen steeds terug met welke behandeling of medicatie dan ook.
Het is kut.
dinsdag 23 januari 2018 om 15:03
Moeilijke situatie. De tip waar ik aan denk.....Het enige wat mij helpt is, zelf de regie nemen, daar bedoel ik mee, dat je niet standaard vertrouwt op de behandelaar en alle therapieën opvolgt.
Lastig uit te leggen hoe ik het bedoel.
Ik bedoel dat je zelf ook goed mee kijkt en rond kijkt wat bij jou zou passen om een fijner leven te hebben. Als een psycholoog groepstherapie aanraad bv, dat je dat niet gewoon maar opvolgt, maar na denkt, helpt dit mij? Voel ik mij er prettig bij? En dat je zelf rond kijkt wat jou zou helpen om lekkerder in je vel te zitten.
Dat kunnen ook kleine dingen zijn, massage, zwemmen, 1x per week pizza..
Maar ook qua hulpverlening. Zoek een psych die fijn is of een maatje of goede fysio. Of een combinatie van soortgelijke hulpverlening.
Deze tip kreeg ik van meerdere artsen. Ga voor de hulp waar je iets aan hebt en neem zelf de regie.
Voor iedereen is dat verschillend.
Verder, zie jezelf niet als psychiatrisch patiënt. Jij bent jij, een mens, een mooi mens.
Lastig uit te leggen hoe ik het bedoel.
Ik bedoel dat je zelf ook goed mee kijkt en rond kijkt wat bij jou zou passen om een fijner leven te hebben. Als een psycholoog groepstherapie aanraad bv, dat je dat niet gewoon maar opvolgt, maar na denkt, helpt dit mij? Voel ik mij er prettig bij? En dat je zelf rond kijkt wat jou zou helpen om lekkerder in je vel te zitten.
Dat kunnen ook kleine dingen zijn, massage, zwemmen, 1x per week pizza..
Maar ook qua hulpverlening. Zoek een psych die fijn is of een maatje of goede fysio. Of een combinatie van soortgelijke hulpverlening.
Deze tip kreeg ik van meerdere artsen. Ga voor de hulp waar je iets aan hebt en neem zelf de regie.
Voor iedereen is dat verschillend.
Verder, zie jezelf niet als psychiatrisch patiënt. Jij bent jij, een mens, een mooi mens.
dinsdag 23 januari 2018 om 15:08
Het kan fijn zijn als je lang in de zorg molen zit, om een vrijgevestigde bij jou passende hulpverlener te vinden.
1 buiten de ggz molen om.
Die kijken meestal meer naar de mens als mens en zitten niet gebonden aan hokjes, hokjes, protocollen en bureaucratie.
Via je verzekering kun je opde website zo'n vrijgevestigde psych vinden.
1 buiten de ggz molen om.
Die kijken meestal meer naar de mens als mens en zitten niet gebonden aan hokjes, hokjes, protocollen en bureaucratie.
Via je verzekering kun je opde website zo'n vrijgevestigde psych vinden.
dinsdag 23 januari 2018 om 16:32
Maar is dat ook te betalen?Gele_Suikerspin schreef: ↑23-01-2018 15:08Het kan fijn zijn als je lang in de zorg molen zit, om een vrijgevestigde bij jou passende hulpverlener te vinden.
1 buiten de ggz molen om.
Die kijken meestal meer naar de mens als mens en zitten niet gebonden aan hokjes, hokjes, protocollen en bureaucratie.
Via je verzekering kun je opde website zo'n vrijgevestigde psych vinden.
dinsdag 23 januari 2018 om 17:55
Je moet goed kijken of de vrijgevestigde een contract met jouw zorgverzekering heeft afgesloten. Als het goed is staat dat op de site van de psych. Maar zeker te vinden op de site van je verzekering. Anders eerst even je verzekering bellen.
Je moet er wel rekening mee houden, dat je geen twee behandelaars tegelijkertijd voor hetzelfde kan hebben.
Maar ook dat kan je met je verzekering bespreken: hoe afsluiten bij ggz en beginnen bij vrijgevestigde.
Je moet er wel rekening mee houden, dat je geen twee behandelaars tegelijkertijd voor hetzelfde kan hebben.
Maar ook dat kan je met je verzekering bespreken: hoe afsluiten bij ggz en beginnen bij vrijgevestigde.
dinsdag 23 januari 2018 om 17:58
dinsdag 23 januari 2018 om 22:47
Op de site van je zorgverzekering staat meestal een zorgzoeker, achmea tenminste wel. Dan krijg je een lijst.
Ja, het is betaalbaar want het word op basis van diagnose volledig vergoed net als bij de ggz.
Het is eigenlijk handig om hulp van je huisarts hierbij te vragen. Die weet vaak de vrijgevestigde psychologen te vinden en heeft ervaring met die praktijken en kan je dan ook 1 adviseren waar ze goede ervaringen mee heeft.
Wordt op diagnose gewoon volledig vergoed dus.
Ja, het is betaalbaar want het word op basis van diagnose volledig vergoed net als bij de ggz.
Het is eigenlijk handig om hulp van je huisarts hierbij te vragen. Die weet vaak de vrijgevestigde psychologen te vinden en heeft ervaring met die praktijken en kan je dan ook 1 adviseren waar ze goede ervaringen mee heeft.
Wordt op diagnose gewoon volledig vergoed dus.
dinsdag 23 januari 2018 om 22:50
Als ze behandeld wordt door een multidisciplinair team is het zeer waarschijnlijk helemaal niet handig om naar een losstaande praktijk te gaan.Gele_Suikerspin schreef: ↑23-01-2018 22:47Op de site van je zorgverzekering staat meestal een zorgzoeker, achmea tenminste wel. Dan krijg je een lijst.
Ja, het is betaalbaar want het word op basis van diagnose volledig vergoed net als bij de ggz.
Het is eigenlijk handig om hulp van je huisarts hierbij te vragen. Die weet vaak de vrijgevestigde psychologen te vinden en heeft ervaring met die praktijken en kan je dan ook 1 adviseren waar ze goede ervaringen mee heeft.
Wordt op diagnose gewoon volledig vergoed dus.
dinsdag 23 januari 2018 om 22:53
Tenzij je een hele karige zorgverzekering hebt zoals een lopeowbudget online, wij hebben geen kantoor Zorgverzekeraar.
Maar zit eigenlijk gewoon in de basis. Dus voor alle diagnoses die binnen de ggz ook vergoed worden.
Wachttijden kunnen wel lang zijn. Maar in de ggz ook. Je kunt dan qua overgang bij je huisarts terecht.
Btw, praktijkondersteuners huisarts zijn ook gratis en zitten ook hele goede tussen.
Sowieso is het met lange psychische of psychiatrische klachten slim om regelmatig contact te hebben met je huisarts. Een goede band met mijn huisarts helpt mij eigenlijk nog beter als een psycholoog. Die zijn niet altijd bereikbaar, huisarts wel.
Maar zit eigenlijk gewoon in de basis. Dus voor alle diagnoses die binnen de ggz ook vergoed worden.
Wachttijden kunnen wel lang zijn. Maar in de ggz ook. Je kunt dan qua overgang bij je huisarts terecht.
Btw, praktijkondersteuners huisarts zijn ook gratis en zitten ook hele goede tussen.
Sowieso is het met lange psychische of psychiatrische klachten slim om regelmatig contact te hebben met je huisarts. Een goede band met mijn huisarts helpt mij eigenlijk nog beter als een psycholoog. Die zijn niet altijd bereikbaar, huisarts wel.
dinsdag 23 januari 2018 om 22:55
Misschien helpt dat multidisciplinaire team haar wel helemaal niet.
Ik heb mijn psychiater, psycholoog, fysio, huisarts en nog meer allemaal los en dat werkt.
Sommige van die instellingen of ggz zijn gewoon niet goed of passend. Multidisciplinaire klinkt mooi, maar de praktijk hoeft dat niet te zijn.
Ik heb mijn psychiater, psycholoog, fysio, huisarts en nog meer allemaal los en dat werkt.
Sommige van die instellingen of ggz zijn gewoon niet goed of passend. Multidisciplinaire klinkt mooi, maar de praktijk hoeft dat niet te zijn.
dinsdag 23 januari 2018 om 22:59
Geen idee hoor. Ik ken haar situatie niet.Gele_Suikerspin schreef: ↑23-01-2018 22:55Misschien helpt dat multidisciplinaire team haar wel helemaal niet.
Ik heb mijn psychiater, psycholoog, fysio, huisarts en nog meer allemaal los en dat werkt.
Sommige van die instellingen of ggz zijn gewoon niet goed of passend. Multidisciplinaire klinkt mooi, maar de praktijk hoeft dat niet te zijn.
Ik ben ontzettend blij met mijn MDB en er is altijd iemand berijdbaar die van mijn dossier op de hoogte is. In de weekenden en ‘s nachts is de crisisdienst berijkbaar als het moet.
Mijn enige punt is, een zelfstandige kan geen MDB, en dus intensief, aanbieden, wel een basisarnnagement. Aan TO om te bepalen waar haar behoefte ligt.
woensdag 24 januari 2018 om 03:05
Goed opgemerkt! Hoewel er ook vrijgevestigden zijn die multidisciplinair werken, want daartoe zijn richtlijnen.
De ambulante zorg wordt dat tegenwoordg genoemd, die al dan niet binnen een netwerk plaatsvindt.
Netwerken van ambulante zorgverleners die met een multidusciplinair team werken zijn bijvoorbeeld 1NP en de Parnassiagroep - en zijn ook weer aan elkaar gelieerd.
Pas daarom heel goed op: met name over 1 NP zijn de klachten groot: multidisciplinaire teams bestaan alleen op papier en in de regio tussen Bergen op Zoom tit aan Tilburg stond aan het hoofd van elk multidisciplinair team dezekfde psychiater, die automatisch hoofdbehandelaar was. Deze man zag zijn papienten zelden, liet de behandeling aan verpleegkundigen over en bezocht never nimmer teamvergaderingen. Maar als het einde van het DBC in zicht kwam was mijnheer fel voorstander van het openen van een nieuwe, in het belang van client, uiteraard, en zo streek mijnheer de psychiater weer zijn gebruikelijke fee als hoofdbehandelaar op zonder patient te zien.
Je kan dus buiten de reguliere GGZ ook terechtkomen in heel bureaucratische toestanden, terwijl je denkt rustig bij een vrijgevestigde terechtgekomen te zijn.
Altijd heel goed checken.
woensdag 24 januari 2018 om 09:27
Precies, het is niet makkelijk. Zo bedoelde ik het ook niet.
De goede zorg vinden is heel erg lastig. Dat kost energie en vaak heb je dat als patiënt niet. I know. Maar een zoektocht en rondkijken en puzzelen wat bij jou past is wel de moeite waard. Zelf de regie nemen.
Maar je problemen verdwijnen dan natuurlijk ook niet.
Je moet je leven gewoon alleen zo fijn mogelijk maken voor jou.
Verder helpt mij het ook om te accepteren dat je sommige klachten hebt. Sommige dingen gaan niet over en blijven altijd je zwakke plek. Het accepteren en en er niet tegen vechten haalt de lading er vaak al af.
Als het te erge dingen zijn moet je natuurlijk wel naar de arts. Maar ga er niet vanuit dat je ooit weer helemaal beter wordt.
En je bent niet raar daarin, heel veel mensen hebben een zwak punt. Zo ben ik bij vlagen er depressief en ik heb rare dwanggedachten en angsten. Ik heb geaccepteerd dat dit helaas bij mij hoort. Ik heb geleerd er mee om te gaan en er mee te leven.
Soms zie ik mezelf ook wel als mislukkeling. Maar aan de andere kant waarderen mensen mij ook erg om wie ik ben. En probeer ik maar te genieten van kleine leuke dingen en mij te focussen op het positieve.
In de hulpverlening kan de aandacht soms heel erg liggen op je klachten. Terwijl de aandacht ook zou moeten liggen op wat je allemaal wel hebt! Je positieve kanten, je mooie kanten. En ook de mooie kanten van het leven.
Anders word je hoe goed bedoeld ook van de zorg, in een negatief iets gesleurd. Om die reden ben ik wel eens gestopt met een hulpverlener. Blijven hangen in je probleem en de nadruk daarop leggen is voor niemand gezond.
De goede zorg vinden is heel erg lastig. Dat kost energie en vaak heb je dat als patiënt niet. I know. Maar een zoektocht en rondkijken en puzzelen wat bij jou past is wel de moeite waard. Zelf de regie nemen.
Maar je problemen verdwijnen dan natuurlijk ook niet.
Je moet je leven gewoon alleen zo fijn mogelijk maken voor jou.
Verder helpt mij het ook om te accepteren dat je sommige klachten hebt. Sommige dingen gaan niet over en blijven altijd je zwakke plek. Het accepteren en en er niet tegen vechten haalt de lading er vaak al af.
Als het te erge dingen zijn moet je natuurlijk wel naar de arts. Maar ga er niet vanuit dat je ooit weer helemaal beter wordt.
En je bent niet raar daarin, heel veel mensen hebben een zwak punt. Zo ben ik bij vlagen er depressief en ik heb rare dwanggedachten en angsten. Ik heb geaccepteerd dat dit helaas bij mij hoort. Ik heb geleerd er mee om te gaan en er mee te leven.
Soms zie ik mezelf ook wel als mislukkeling. Maar aan de andere kant waarderen mensen mij ook erg om wie ik ben. En probeer ik maar te genieten van kleine leuke dingen en mij te focussen op het positieve.
In de hulpverlening kan de aandacht soms heel erg liggen op je klachten. Terwijl de aandacht ook zou moeten liggen op wat je allemaal wel hebt! Je positieve kanten, je mooie kanten. En ook de mooie kanten van het leven.
Anders word je hoe goed bedoeld ook van de zorg, in een negatief iets gesleurd. Om die reden ben ik wel eens gestopt met een hulpverlener. Blijven hangen in je probleem en de nadruk daarop leggen is voor niemand gezond.
maandag 12 februari 2018 om 00:15
Gele_Suikerspin schreef: ↑23-01-2018 15:03Moeilijke situatie. De tip waar ik aan denk.....Het enige wat mij helpt is, zelf de regie nemen, daar bedoel ik mee, dat je niet standaard vertrouwt op de behandelaar en alle therapieën opvolgt.
Lastig uit te leggen hoe ik het bedoel.
Ik bedoel dat je zelf ook goed mee kijkt en rond kijkt wat bij jou zou passen om een fijner leven te hebben. Als een psycholoog groepstherapie aanraad bv, dat je dat niet gewoon maar opvolgt, maar na denkt, helpt dit mij? Voel ik mij er prettig bij? En dat je zelf rond kijkt wat jou zou helpen om lekkerder in je vel te zitten.
Dat kunnen ook kleine dingen zijn, massage, zwemmen, 1x per week pizza..
Maar ook qua hulpverlening. Zoek een psych die fijn is of een maatje of goede fysio. Of een combinatie van soortgelijke hulpverlening.
Deze tip kreeg ik van meerdere artsen. Ga voor de hulp waar je iets aan hebt en neem zelf de regie.
Voor iedereen is dat verschillend.
Verder, zie jezelf niet als psychiatrisch patiënt. Jij bent jij, een mens, een mooi mens.
Heel mooi beschreven!
Dankjewel Ik haal er steun uit.
dinsdag 13 februari 2018 om 18:09
Ik kan je helaas niet helpen, maar ervaar wel veel herkenning.
Al jaren en jaren ben ik psychiatrisch patiënt. Chronische en complexe PTSS, als gevolg daarvan verslaving. Later kwam er ook nog een diagnose persoonlijkheidsstoornis bij. En een depressie die maar niet overgaat, ondanks alle medicatie en ondanks alle therapie.
Voor mij voelt het alsof ik letterlijk levensmoe ben. Met mijn (nieuwe) psychiater heb ik onlangs euthanasie besproken. Maar hij ziet nog een aantal mogelijkheden en hij is positief gestemd, waar ik mij aan op probeer te trekken. Nu de Lithium niets doet komt o.m. ECT in beeld.
Ja, wat ik hier lees is waar, het is belangrijk om je verwachtingen over het leven bij te stellen. Daar hoort ook een stuk rouw bij denk ik, over alle mogelijkheden, dromen en idealen waar je afscheid van moet nemen.
Ik wens iedereen die in dit topic meeschrijft veel sterkte en hopelijk gewoon wat geluk... waar en hoe je dit ook moge vinden
Al jaren en jaren ben ik psychiatrisch patiënt. Chronische en complexe PTSS, als gevolg daarvan verslaving. Later kwam er ook nog een diagnose persoonlijkheidsstoornis bij. En een depressie die maar niet overgaat, ondanks alle medicatie en ondanks alle therapie.
Voor mij voelt het alsof ik letterlijk levensmoe ben. Met mijn (nieuwe) psychiater heb ik onlangs euthanasie besproken. Maar hij ziet nog een aantal mogelijkheden en hij is positief gestemd, waar ik mij aan op probeer te trekken. Nu de Lithium niets doet komt o.m. ECT in beeld.
Ja, wat ik hier lees is waar, het is belangrijk om je verwachtingen over het leven bij te stellen. Daar hoort ook een stuk rouw bij denk ik, over alle mogelijkheden, dromen en idealen waar je afscheid van moet nemen.
Ik wens iedereen die in dit topic meeschrijft veel sterkte en hopelijk gewoon wat geluk... waar en hoe je dit ook moge vinden
Dit is een blok tekst dat toegevoegd kan worden aan de berichten die je maakt.
