Psyche
alle pijlers
Lotgenoten angststoornis (obessief, gegeneraliseerd)
donderdag 25 januari 2018 om 10:26
Hoi allemaal,
Ik ben al zolang ik mij kan herinneren een angstig persoon. Ook ben ik zeer precies en altijd op mijn hoede. De angst zit ahw in mijn persoonlijkheid verankerd.
Ik heb een lastige jeugd achter de rug met emotionele verwaarlozing door ouders. Ook een behoorlijk traject al doorlopen binnen diverse GGZ instanties.
Het begon al vroeg in mijn jeugd met een bultje in mijn lies, waar ik mij erg zorgen over maakte. Ik bleef maar kijken en voelen. Werd er niet rustig van. Naar de dokter geweest uiteindelijk, bleek niks bijzonders. Toch niet gerustgesteld. De angst hierom is uiteindelijk weggeëbd. Vervolgens kreeg ik een beugel en raakte ik geobsedeerd door mijn gebit. Dat is na jaren overgewaaid. Toen werd het weer iets nieuws. En zo gaat de lijst door en door.
Momenteel is er een verbouwing geweest en ben ik geobsedeerd door een luik dat niet goed dicht is gemaakt. Ben bang dat er muizen ed door komen. Blijf maar kijken, inschattingen maken etc etc. Ik ben constant angstig, kan het niet laten rusten en het kost veel van mijn tijd. Gaat ook ten koste van mijn gezin (dochtertje 5 en man). Van mijn studie en andere zaken.
Ik kan er gewoon niet mee ophouden. Het lijkt een soort drugs, waar mijn brein verslaafd is aan zorgen maken en controleren. Als het ene probleem opgelost is dan dient zich een nieuw probleem aan.
Ik ben niet zozeer opzoek naar tips, maar meer naar lotgenoten. Of er mensen zijn die zich hierin herkennen.
Als ik het lees denk ik ook waar maak je je druk om, maar voor mij zijn de zaken waar ik me zorgen om maak echt. Ik weet dat ik me buiten proportie zorgen maak, maar mijn gevoel zegt wat anders.
Ik ben al zolang ik mij kan herinneren een angstig persoon. Ook ben ik zeer precies en altijd op mijn hoede. De angst zit ahw in mijn persoonlijkheid verankerd.
Ik heb een lastige jeugd achter de rug met emotionele verwaarlozing door ouders. Ook een behoorlijk traject al doorlopen binnen diverse GGZ instanties.
Het begon al vroeg in mijn jeugd met een bultje in mijn lies, waar ik mij erg zorgen over maakte. Ik bleef maar kijken en voelen. Werd er niet rustig van. Naar de dokter geweest uiteindelijk, bleek niks bijzonders. Toch niet gerustgesteld. De angst hierom is uiteindelijk weggeëbd. Vervolgens kreeg ik een beugel en raakte ik geobsedeerd door mijn gebit. Dat is na jaren overgewaaid. Toen werd het weer iets nieuws. En zo gaat de lijst door en door.
Momenteel is er een verbouwing geweest en ben ik geobsedeerd door een luik dat niet goed dicht is gemaakt. Ben bang dat er muizen ed door komen. Blijf maar kijken, inschattingen maken etc etc. Ik ben constant angstig, kan het niet laten rusten en het kost veel van mijn tijd. Gaat ook ten koste van mijn gezin (dochtertje 5 en man). Van mijn studie en andere zaken.
Ik kan er gewoon niet mee ophouden. Het lijkt een soort drugs, waar mijn brein verslaafd is aan zorgen maken en controleren. Als het ene probleem opgelost is dan dient zich een nieuw probleem aan.
Ik ben niet zozeer opzoek naar tips, maar meer naar lotgenoten. Of er mensen zijn die zich hierin herkennen.
Als ik het lees denk ik ook waar maak je je druk om, maar voor mij zijn de zaken waar ik me zorgen om maak echt. Ik weet dat ik me buiten proportie zorgen maak, maar mijn gevoel zegt wat anders.
vrijdag 26 januari 2018 om 11:21
I know vh vastlijmen, maar ik wil t voor zijn 
. Ik wil overal controle op hebben.
Je angst voor zijn. Dat deed ik ook. Bv aanmelden voor een presentatie, voordat je bang kunt worden en jezelf daarmee dus voor t blok zetten.
En dat van die basisveiligheid daar sla je de spijker op zijn kop denk ik. Ik heb ook veel meegemaakt, maar mijn eigen problemen voelen nooit triviaal (ik een ego, welnee joh
). Maar ik weet dat ze wel triviaal zijn. Andermans problemen kan ik wel triviaal vinden, maar dan heb ik t over dingen als, mijn nagels zijn lelijk, ik weeg 2 kg te veel, mijn haar kroest als t nat wordt.
. Ik wil overal controle op hebben.Je angst voor zijn. Dat deed ik ook. Bv aanmelden voor een presentatie, voordat je bang kunt worden en jezelf daarmee dus voor t blok zetten.
En dat van die basisveiligheid daar sla je de spijker op zijn kop denk ik. Ik heb ook veel meegemaakt, maar mijn eigen problemen voelen nooit triviaal (ik een ego, welnee joh
). Maar ik weet dat ze wel triviaal zijn. Andermans problemen kan ik wel triviaal vinden, maar dan heb ik t over dingen als, mijn nagels zijn lelijk, ik weeg 2 kg te veel, mijn haar kroest als t nat wordt.
vrijdag 26 januari 2018 om 11:58
Mensen zijn zo typisch toch! Die neiging naar controle willen hebben. Nou ja, mijn poes is ook zo. Echt een neurotisch typje. Had haar vacht helemaal kaal gelikt van de stress, de dierenarts stelde antidepressiva voor. WTF?? Ik heb maar een vriendje voor haar genomen, en dat hielp. Niet dat ze relaxter is, maar de aandacht is verlegd. Ik geloof dat aandacht verleggen vaak het beste werkt, bij mij en poes dan, n=2.
De meeste topkoks zijn bijvoorbeeld ook enorm OCD. Maar ze weten het goed te kanaliseren.
Ik heb agorafobie gehad ook, en nog steeds wordt ik wat unheimisch van grote open ruimtes. Bleek een vriend van me dat ook te hebben. Hij had ook, dat je je wat angstig voelt als je bij Google maps over grote stukken zee gaat. En dat daar zelfs een diagnostische term voor is. Zo frappant! Bij hoarders vind ik dat ook altijd zo maf, dat dat zo vaak voorkomt, blijkbaar heel erg menselijk is.
Rare wezens.
De meeste topkoks zijn bijvoorbeeld ook enorm OCD. Maar ze weten het goed te kanaliseren.
Ik heb agorafobie gehad ook, en nog steeds wordt ik wat unheimisch van grote open ruimtes. Bleek een vriend van me dat ook te hebben. Hij had ook, dat je je wat angstig voelt als je bij Google maps over grote stukken zee gaat. En dat daar zelfs een diagnostische term voor is. Zo frappant! Bij hoarders vind ik dat ook altijd zo maf, dat dat zo vaak voorkomt, blijkbaar heel erg menselijk is.
Rare wezens.
vrijdag 26 januari 2018 om 12:12
N=2 
. Hoewel er twijfel bestaat over je 'statistische' bevindingen, denk ik toch dat je helemaal gelijk hebt. Aandacht verleggen.
Wij hadden ook zo'n poes. Nooit aan gedacht een maatje te nemen.
Geen idee van de diagnostische term bij angst over grote stukken zee in Google Maas. Die hebben ze dan onlangs toegevoegd aan de DSM denk ik.
Psychische ziektes bestaan zo veel. Je hoort gewoon niet bij de mensheid als je er geen hebt
. Hoewel er twijfel bestaat over je 'statistische' bevindingen, denk ik toch dat je helemaal gelijk hebt. Aandacht verleggen.Wij hadden ook zo'n poes. Nooit aan gedacht een maatje te nemen.
Geen idee van de diagnostische term bij angst over grote stukken zee in Google Maas. Die hebben ze dan onlangs toegevoegd aan de DSM denk ik.
Psychische ziektes bestaan zo veel. Je hoort gewoon niet bij de mensheid als je er geen hebt
vrijdag 26 januari 2018 om 13:27
Hi,
Bij mij is de diagnose gegeneraliseerde angststoornis een paar weken geleden officieel gesteld, maar ik loop er al mijn hele leven mee. Kon me vroeger als kind enorm druk maken als de boeren aan het staken waren en de melk even niet verkrijgbaar was of als het een tijdje niet meer had geregend in Nederland.
Nu helaas ook voor de 2de keer een postnatale depressie en nu heb ik een angst ontwikkeld voor het fenomeen 'slapen' . Hoe kan dat toch in slaap vallen? Het is toch eigenlijk eng om een tijdje 'uit te staan'. Wat als ik nooit meer in slaap kom omdat ik het me niet meer voor kan stellen. Ik kan een onderwerp kiezen en zo uitlichten dat het obsessief wordt. Het vergt op dit moment al mijn energie.
Loop bij een psycholoog en psychiater en krijg ook medicatie om wat rustiger te worden, maar iedere avond met bedtijd is het weer raak en lukt het ook niet zonder slaapmedicatie.
Het is frusterend om zo angstig door het leven te gaan, maar ik hoop dat het feit dat ik er nu hulp voor heb gezocht, het over een tijdje wel beter gaat.
Bij mij is de diagnose gegeneraliseerde angststoornis een paar weken geleden officieel gesteld, maar ik loop er al mijn hele leven mee. Kon me vroeger als kind enorm druk maken als de boeren aan het staken waren en de melk even niet verkrijgbaar was of als het een tijdje niet meer had geregend in Nederland.
Nu helaas ook voor de 2de keer een postnatale depressie en nu heb ik een angst ontwikkeld voor het fenomeen 'slapen' . Hoe kan dat toch in slaap vallen? Het is toch eigenlijk eng om een tijdje 'uit te staan'. Wat als ik nooit meer in slaap kom omdat ik het me niet meer voor kan stellen. Ik kan een onderwerp kiezen en zo uitlichten dat het obsessief wordt. Het vergt op dit moment al mijn energie.
Loop bij een psycholoog en psychiater en krijg ook medicatie om wat rustiger te worden, maar iedere avond met bedtijd is het weer raak en lukt het ook niet zonder slaapmedicatie.
Het is frusterend om zo angstig door het leven te gaan, maar ik hoop dat het feit dat ik er nu hulp voor heb gezocht, het over een tijdje wel beter gaat.
vrijdag 26 januari 2018 om 13:41
Heel herkenbaar dat steeds weer een nieuw onderwerp uitkiezen en dat t obsessief wordt. Anderen zeggen dan dat is niet echt, het is je angst die praat. Maar voor jou is het wel echt en zij hebben onderzoek x niet gelezen of geval y niet gezien.Roosje-37 schreef: ↑26-01-2018 13:27Hi,
Bij mij is de diagnose gegeneraliseerde angststoornis een paar weken geleden officieel gesteld, maar ik loop er al mijn hele leven mee. Kon me vroeger als kind enorm druk maken als de boeren aan het staken waren en de melk even niet verkrijgbaar was of als het een tijdje niet meer had geregend in Nederland.
Nu helaas ook voor de 2de keer een postnatale depressie en nu heb ik een angst ontwikkeld voor het fenomeen 'slapen' . Hoe kan dat toch in slaap vallen? Het is toch eigenlijk eng om een tijdje 'uit te staan'. Wat als ik nooit meer in slaap kom omdat ik het me niet meer voor kan stellen. Ik kan een onderwerp kiezen en zo uitlichten dat het obsessief wordt. Het vergt op dit moment al mijn energie.
Loop bij een psycholoog en psychiater en krijg ook medicatie om wat rustiger te worden, maar iedere avond met bedtijd is het weer raak en lukt het ook niet zonder slaapmedicatie.
Het is frusterend om zo angstig door het leven te gaan, maar ik hoop dat het feit dat ik er nu hulp voor heb gezocht, het over een tijdje wel beter gaat.
Postnatale depressie ook gehad. Geen roze wolk. Zo klote is dat.
Wbt de slaapmedicatie. Je hebt t nu gewoon nodig. Probeer daar niet tegen te vechten in je hoofd.
vrijdag 26 januari 2018 om 14:17
De psychiater had een paar weken geleden het advies gegeven om alleen proberen te slapen op de medicatie die ik heb om stemmingswisselingen tegen te gaan (bijwerking is slaperigheid). Hondsmoe werd ik er inderdaad van, maar slapen ho maar. Voelt dan als falen om dat tegen haar te zeggen, terwijl zij inderdaad hetzelfde zegt als jij. Als de paniek zo hoog zit, lukt het gewoon niet, je hebt het nu gewoon nodig. Ze geeft aan dat het AD de angst grotendeels weg gaat nemen. Vind het moeilijk te geloven dat een pilletje dat kan doen. Zie AD niet als een wondermiddel en deze angst moet ik toch ook zelf mee aan de slag. Ben soms zo jaloers op mensen die (ogenschijnlijk) zorgenloos door het leven gaan. Dan denk ik 'waarom moet er bij mij nou weer een verbinding in de bovenkamer anders zitten?'. En bovendien het gevoel er nooit meer vanaf te komen pffff.Potterhead schreef: ↑26-01-2018 13:41Heel herkenbaar dat steeds weer een nieuw onderwerp uitkiezen en dat t obsessief wordt. Anderen zeggen dan dat is niet echt, het is je angst die praat. Maar voor jou is het wel echt en zij hebben onderzoek x niet gelezen of geval y niet gezien.
Postnatale depressie ook gehad. Geen roze wolk. Zo klote is dat.
Wbt de slaapmedicatie. Je hebt t nu gewoon nodig. Probeer daar niet tegen te vechten in je hoofd.
vrijdag 26 januari 2018 om 15:39
@roosje kreeg je quetiapine? Hielp bij mij destijds ook niet.
Ad heeft tijd nodig, maar is idd geen wondermiddel. Ik neem mirtazapine als AD en dat helpt heel goed bij het slapen. De paniek angst is bij mij gesleten. Bij mij was t zo erg dat ik me de hele dag voelde alsof ik op t punt stond te gaan bungyjumpen. Ik kon ook niet meer naar buiten, want ik hoefde maar een stap te zetten of ik werd een soort van high (hyperventilatie).
Ik was ook heel erg depressief en dat herkende ik helemaal niet van mezelf.
Maar hoewel je het nu niet kunt geloven. Het wordt beter, echt waar. Het moeilijke is dat je daar geen directe controle op hebt en niet weet wanneer het beter wordt.
Ik hoop dat je genoeg steun hebt, want dat heb ik echt nodig gehad. Zeker id zorg voor mijn dochter. Dat kon ik gewoon niet. Zowel fysiek als psychisch niet.
Nogmaals het wordt beter, echt waar, je bent niet gefaald, ookal voelt dat misschien zo.
Ad heeft tijd nodig, maar is idd geen wondermiddel. Ik neem mirtazapine als AD en dat helpt heel goed bij het slapen. De paniek angst is bij mij gesleten. Bij mij was t zo erg dat ik me de hele dag voelde alsof ik op t punt stond te gaan bungyjumpen. Ik kon ook niet meer naar buiten, want ik hoefde maar een stap te zetten of ik werd een soort van high (hyperventilatie).
Ik was ook heel erg depressief en dat herkende ik helemaal niet van mezelf.
Maar hoewel je het nu niet kunt geloven. Het wordt beter, echt waar. Het moeilijke is dat je daar geen directe controle op hebt en niet weet wanneer het beter wordt.
Ik hoop dat je genoeg steun hebt, want dat heb ik echt nodig gehad. Zeker id zorg voor mijn dochter. Dat kon ik gewoon niet. Zowel fysiek als psychisch niet.
Nogmaals het wordt beter, echt waar, je bent niet gefaald, ookal voelt dat misschien zo.
vrijdag 26 januari 2018 om 15:58
Ja quetiapine inderdaad. Met 2 's avonds word ik wel rustiger en loom/suf, maar niet rustig genoeg om te kunnen slapen. Maar dat is ook lastig als slapen je grootste angst is. Ik moet dus zowat knock-out gaan. Nu lukt het door 's avonds een lorazapam te nemen (kan het gelukkig bij 1 per dag houden) en dan vlak voor het slapen 2 quetiapine en een zoldipem. Als AD slik ik Sertraline wat ook speciaal op angst is gericht. Het zou al fijn zijn als het de piek inderdaad er gewoon al afhaalt, want de hele dag sta ik onder spanning. Psycholoog geeft aan dat als de angst voor het slapen weg is, mijn depressie ook voor een groot gedeelte weg zal zijn. Kan me nu inderdaad niet voorstellen dat het beter gaat worden, maar iedereen geeft aan van wel, dus we houden ons daar aan vast.Potterhead schreef: ↑26-01-2018 15:39@roosje kreeg je quetiapine? Hielp bij mij destijds ook niet.
Ad heeft tijd nodig, maar is idd geen wondermiddel. Ik neem mirtazapine als AD en dat helpt heel goed bij het slapen. De paniek angst is bij mij gesleten. Bij mij was t zo erg dat ik me de hele dag voelde alsof ik op t punt stond te gaan bungyjumpen. Ik kon ook niet meer naar buiten, want ik hoefde maar een stap te zetten of ik werd een soort van high (hyperventilatie).
Ik was ook heel erg depressief en dat herkende ik helemaal niet van mezelf.
Maar hoewel je het nu niet kunt geloven. Het wordt beter, echt waar. Het moeilijke is dat je daar geen directe controle op hebt en niet weet wanneer het beter wordt.
Ik hoop dat je genoeg steun hebt, want dat heb ik echt nodig gehad. Zeker id zorg voor mijn dochter. Dat kon ik gewoon niet. Zowel fysiek als psychisch niet.
Nogmaals het wordt beter, echt waar, je bent niet gefaald, ookal voelt dat misschien zo.
Ik heb gelukkig veel steun en de zorg voor mijn kindjes gaat nog wel, maar ik wil weer die vrolijke moeder zijn die ik ooit was. Word er af en toe zo verdrietig van.
vrijdag 26 januari 2018 om 16:55
@roosje ik begrijp dat je er verdrietig van wordt.
Petje af dat je onder deze omstandigheden nog de zorg voor je kindjes doet. Want dat is topsport hoor. Vergt heel veel kracht en doorzettingsvermogen.
Sertraline duurt een week of 6 voordat t goed aangrijpt in de hersens. Hoop dat t de scherpe randjes eraf haalt.
Petje af dat je onder deze omstandigheden nog de zorg voor je kindjes doet. Want dat is topsport hoor. Vergt heel veel kracht en doorzettingsvermogen.
Sertraline duurt een week of 6 voordat t goed aangrijpt in de hersens. Hoop dat t de scherpe randjes eraf haalt.
maandag 29 januari 2018 om 10:41
Dat hoop ik ook. En dat ik dan af kan bouwen met de lorazepam en de slaapmedicatie. Hoe gaat het met jou?Potterhead schreef: ↑26-01-2018 16:55@roosje ik begrijp dat je er verdrietig van wordt.
Petje af dat je onder deze omstandigheden nog de zorg voor je kindjes doet. Want dat is topsport hoor. Vergt heel veel kracht en doorzettingsvermogen.
Sertraline duurt een week of 6 voordat t goed aangrijpt in de hersens. Hoop dat t de scherpe randjes eraf haalt.
dinsdag 30 januari 2018 om 12:50
Gaat niet geweldig. Ik word helemaal raar van mezelf vd angstgedachten. Het gaat over dingen in ons huis. Maar mijn man maakt zich er niet druk om, maar alleen om mij. Ik wou dat dit bij mij hetzelfde was. Soms denk ik, toch raar dat ik me om die zaken druk maak en hij echt totaal niet. Terwijl we in hetzelfde huis wonen. Maar ik kan er gewoon niet mee stoppen.
