Psyche
alle pijlers
Mams gaat verhuizen...
zondag 4 oktober 2009 om 13:29
Hoi Allemaal,
12 Jaar geleden zijn mijn ouders gescheiden.
Papa opnieuw getrouwd, mama een tijd een vriend gehad maar hij was het ook niet.
Nu heeft ze via internet 2 jaar terug een man ontmoet met wie het helemaal goed is, zegt ze.
En nu gaat ze dus met hem samenwonen....op 1,5 uur rijden van mij!
Aangezien ik een hele goede band met mn moeder heb vind ik het echt heel rot dat ze zover weg gaat wonen! Nu woont ze op 5 minuten fietsen! Nu is het wel 3 x per week dat we elkaar 'even' zien: een bakkie hier, even naar het winkelcentrum, naar het strand of gewoon thuis kletsen.
Het vooruitzicht dat ze zover weg gaat wonen en dat dit niet meer kan vind ik zo moeilijk!
Ik heb het gevoel alsof ik er nu echt alleen voor sta en dat maakt me bang...
Zijn er meiden die dit ook hebben meegemaakt?
Hoe hebben jullie dit ervaren?
Hoe vaak zie je je moeder nu?
Nou ik merk het wel!
12 Jaar geleden zijn mijn ouders gescheiden.
Papa opnieuw getrouwd, mama een tijd een vriend gehad maar hij was het ook niet.
Nu heeft ze via internet 2 jaar terug een man ontmoet met wie het helemaal goed is, zegt ze.
En nu gaat ze dus met hem samenwonen....op 1,5 uur rijden van mij!
Aangezien ik een hele goede band met mn moeder heb vind ik het echt heel rot dat ze zover weg gaat wonen! Nu woont ze op 5 minuten fietsen! Nu is het wel 3 x per week dat we elkaar 'even' zien: een bakkie hier, even naar het winkelcentrum, naar het strand of gewoon thuis kletsen.
Het vooruitzicht dat ze zover weg gaat wonen en dat dit niet meer kan vind ik zo moeilijk!
Ik heb het gevoel alsof ik er nu echt alleen voor sta en dat maakt me bang...
Zijn er meiden die dit ook hebben meegemaakt?
Hoe hebben jullie dit ervaren?
Hoe vaak zie je je moeder nu?
Nou ik merk het wel!
zondag 4 oktober 2009 om 13:39
Nou het is best ingewikkeld want ze hebben elkaar via internet ontmoet...hij was nog getrouwd en is nu bezig met een scheiding...tja...
Hij is wel aardig hoor. En ik gun het mijn moeder ook heel erg dat ze weer gelukkig is enzo, maar als ik dan aan mezelf denk...dan voel ik me bijna egoïstisch, maar ik vind het echt niet leuk!
En ze krijgt gelukkig wel een logeerkamer daarzo, dus ik kan er wel heen en blijven pitten dat was mijn eis, want ze weet dat ik t niet leuk vind.
Gister bij dat nieuwe huis wezen kijken en alleen maar gehuild, nu is het zo écht!
Dan voel ik me weer schuldig tegenover mam, die zich al schuldig voelt omdat ze zo ver weg gaat wonen...zucht...wat een schuldige mensen he?
Hij is wel aardig hoor. En ik gun het mijn moeder ook heel erg dat ze weer gelukkig is enzo, maar als ik dan aan mezelf denk...dan voel ik me bijna egoïstisch, maar ik vind het echt niet leuk!
En ze krijgt gelukkig wel een logeerkamer daarzo, dus ik kan er wel heen en blijven pitten dat was mijn eis, want ze weet dat ik t niet leuk vind.
Gister bij dat nieuwe huis wezen kijken en alleen maar gehuild, nu is het zo écht!
Dan voel ik me weer schuldig tegenover mam, die zich al schuldig voelt omdat ze zo ver weg gaat wonen...zucht...wat een schuldige mensen he?
zondag 4 oktober 2009 om 13:43
zondag 4 oktober 2009 om 13:44
quote:xxxxkusje schreef op 04 oktober 2009 @ 13:39:
Nou het is best ingewikkeld want ze hebben elkaar via internet ontmoet...hij was nog getrouwd en is nu bezig met een scheiding...tja...
Nog bezig met de scheiding en dan al samen gaan wonen?
Buiten dat ik goed kan snappen dat het niet leuk voor jou is dat je moeder verhuist, vraag ik me af waar ze mee bezig is: al haar schepen verbranden door zover weg te gaan wonen voor 'n kerel die wél lekker in z'n eigen woonomgeving kan blijven. Je moeder maakt zich op deze manier wel heel afhankelijk van hem, want zij zal 'n nieuwe baan moeten vinden in die nieuwe regio.
Als ik jouw moeder was, had ik hem mijn kant op laten verhuizen.
Nou het is best ingewikkeld want ze hebben elkaar via internet ontmoet...hij was nog getrouwd en is nu bezig met een scheiding...tja...
Nog bezig met de scheiding en dan al samen gaan wonen?
Buiten dat ik goed kan snappen dat het niet leuk voor jou is dat je moeder verhuist, vraag ik me af waar ze mee bezig is: al haar schepen verbranden door zover weg te gaan wonen voor 'n kerel die wél lekker in z'n eigen woonomgeving kan blijven. Je moeder maakt zich op deze manier wel heel afhankelijk van hem, want zij zal 'n nieuwe baan moeten vinden in die nieuwe regio.
Als ik jouw moeder was, had ik hem mijn kant op laten verhuizen.
zondag 4 oktober 2009 om 13:47
zondag 4 oktober 2009 om 13:53
@ Elninjoo
Tja, dat wilde ze ook, dat hij hierheen kwam, maar hij heeft een goede baan in het zuiden van het land en mijn moeder is schoonmaakster, dat kan in principe overal...Het is haar keuze.
@ Iris1969
Ik woon samen,heb vrienden zat, hobbies genoeg en evengoed vind ik het rot dat ze gaat... enne mamma, mams en mam, vind ik leuk hahaha! Moeder klinkt zo afstandelijk, dr voornaam nog afstandelijker... hoe noem jij je moeder dan als je die nog heb?
@ very Cherrie
Hoe moet je loslaten?
Hoe doe je dat?
Tja, dat wilde ze ook, dat hij hierheen kwam, maar hij heeft een goede baan in het zuiden van het land en mijn moeder is schoonmaakster, dat kan in principe overal...Het is haar keuze.
@ Iris1969
Ik woon samen,heb vrienden zat, hobbies genoeg en evengoed vind ik het rot dat ze gaat... enne mamma, mams en mam, vind ik leuk hahaha! Moeder klinkt zo afstandelijk, dr voornaam nog afstandelijker... hoe noem jij je moeder dan als je die nog heb?
@ very Cherrie
Hoe moet je loslaten?
Hoe doe je dat?
zondag 4 oktober 2009 om 13:55
jeetje wat een rotreacties, ik ben 25 en noem mijn moeder ook nog steeds mamma.
Ik vind het helemaal niet egoistisch als je het rot vind dat je moeder ver weg gaat wonen. Ik lees juist dat je je probeert in te leven en begrip te tonen en dat vind ik heel goed.
Maar je moet jezelf ook niet wegcijferen, dat je er van baalt is heel normaal en kun je ook best zeggen tegen je moeder.
Hoe oud ben je eigenlijk?
Ik vind het helemaal niet egoistisch als je het rot vind dat je moeder ver weg gaat wonen. Ik lees juist dat je je probeert in te leven en begrip te tonen en dat vind ik heel goed.
Maar je moet jezelf ook niet wegcijferen, dat je er van baalt is heel normaal en kun je ook best zeggen tegen je moeder.
Hoe oud ben je eigenlijk?
zondag 4 oktober 2009 om 13:57
@iris, solliciteer je naar "meest botte reactie van de dag" ofzo?
Kan me goed voorstellen dat het even slikken is dat je van, even op de fiets een bakkie doen, naar een afstand van anderhalf uur richting je moeder gaat.
Wat verr;y cherry ook zegt, loslaten is kut, maar ook je moeder moet je loslaten. Hoop dat het je lukt om niet teveel te huilen enzo in de buurt van je moeder, anders wordt het ook allemaal zo beladen.
Kan me goed voorstellen dat het even slikken is dat je van, even op de fiets een bakkie doen, naar een afstand van anderhalf uur richting je moeder gaat.
Wat verr;y cherry ook zegt, loslaten is kut, maar ook je moeder moet je loslaten. Hoop dat het je lukt om niet teveel te huilen enzo in de buurt van je moeder, anders wordt het ook allemaal zo beladen.
zondag 4 oktober 2009 om 13:58
Ik heb een uitstekende band met mijn moeder en ik noem haar ook mamma, maar niet tegenover vreemden op het internet dat vind ik onvolwassen overkomen.
Verder vind ik echt dat je te veel aan je moeder hangt en ik vind het echt naar om te lezen dat je je moeter zich schuldig laat voelen dat ze voor zichzelf kiest.
Verder vind ik echt dat je te veel aan je moeder hangt en ik vind het echt naar om te lezen dat je je moeter zich schuldig laat voelen dat ze voor zichzelf kiest.
zondag 4 oktober 2009 om 13:59
quote:xxxxkusje schreef op 04 oktober 2009 @ 13:29:
Aangezien ik een hele goede band met mn moeder heb vind ik het echt heel rot dat ze zover weg gaat wonen! Nu woont ze op 5 minuten fietsen! Nu is het wel 3 x per week dat we elkaar 'even' zien: een bakkie hier, even naar het winkelcentrum, naar het strand of gewoon thuis kletsen.
Het vooruitzicht dat ze zover weg gaat wonen en dat dit niet meer kan vind ik zo moeilijk!
Ik heb het gevoel alsof ik er nu echt alleen voor sta en dat maakt me bang...Het is natuurlijk een hele overgang om opeens op 1,5 uur afstand van je moeder te wonen. Maar als je schrijft dat je er bang van wordt lijkt er toch meer aan de hand te zijn. Namelijk dat je té afhankelijk bent van je moeder. Probeer het als een goed en noodzakelijk moment te zien om je los te maken van haar en zelfstandig te worden.
Aangezien ik een hele goede band met mn moeder heb vind ik het echt heel rot dat ze zover weg gaat wonen! Nu woont ze op 5 minuten fietsen! Nu is het wel 3 x per week dat we elkaar 'even' zien: een bakkie hier, even naar het winkelcentrum, naar het strand of gewoon thuis kletsen.
Het vooruitzicht dat ze zover weg gaat wonen en dat dit niet meer kan vind ik zo moeilijk!
Ik heb het gevoel alsof ik er nu echt alleen voor sta en dat maakt me bang...Het is natuurlijk een hele overgang om opeens op 1,5 uur afstand van je moeder te wonen. Maar als je schrijft dat je er bang van wordt lijkt er toch meer aan de hand te zijn. Namelijk dat je té afhankelijk bent van je moeder. Probeer het als een goed en noodzakelijk moment te zien om je los te maken van haar en zelfstandig te worden.
zondag 4 oktober 2009 om 14:01
Ik ben 39 maar mama is gewoon mama hoor! Als ik over haar schrijf doe ik dat met "mijn moeder" maar goed, ieder zijn /haar ding.
Ik moet er eerlijk gezegd niet aan denken dat ze 1,5 uur rijden bij mij vandaan gaat wonen.
Ik ben een echt moederskind. Niet dat ik het zonder haar niet zal redden maar ik wil gewoon niet!
Dus Kus, ik snap je helemaal!!
Je kan er niks mee, maar ik wilde je tóch even laten weten dat je écht niet de enige bent!
Ik moet er eerlijk gezegd niet aan denken dat ze 1,5 uur rijden bij mij vandaan gaat wonen.
Ik ben een echt moederskind. Niet dat ik het zonder haar niet zal redden maar ik wil gewoon niet!
Dus Kus, ik snap je helemaal!!
Je kan er niks mee, maar ik wilde je tóch even laten weten dat je écht niet de enige bent!
zondag 4 oktober 2009 om 14:02
Ik ben 25 en ben blij dat ik niet de enige ben die dr moeder mama noemt
Ja inderdaad probeer ik ook niet teveel te huilen bij haar in de buurt, want voor haar is het ook moeilijk, altijd bij ons geweest en nu opeens zo ver weg. Maar ze weet ook dat ik het absoluut niet leuk vind, dat kan ik niet voor me houden.
Ja inderdaad probeer ik ook niet teveel te huilen bij haar in de buurt, want voor haar is het ook moeilijk, altijd bij ons geweest en nu opeens zo ver weg. Maar ze weet ook dat ik het absoluut niet leuk vind, dat kan ik niet voor me houden.
zondag 4 oktober 2009 om 14:03
quote:krokusje schreef op 04 oktober 2009 @ 13:57:
@iris, solliciteer je naar "meest botte reactie van de dag" ofzo?
.Haha, nee hoor. Dit was mijn "schop onder haar kont"-reactie. Ze heeft nu een beetje te veel last van zelfmedelijden, naar mijn mening. Haar moeder is niet naar Australië verhuist en er zijn ook nog telefoons .
@iris, solliciteer je naar "meest botte reactie van de dag" ofzo?
.Haha, nee hoor. Dit was mijn "schop onder haar kont"-reactie. Ze heeft nu een beetje te veel last van zelfmedelijden, naar mijn mening. Haar moeder is niet naar Australië verhuist en er zijn ook nog telefoons .
zondag 4 oktober 2009 om 14:04
Kusje, ik moet eerlijk zeggen dat ik mij wel afvroeg hoe oud je bent, omdat je zo jong klinkt in je postings. Het woord mama draagt daar niet aan bij, want zo noem ik mijn moeder ook nog steeds. Ik zou het ook niet leuk vinden als mijn moeder ineens zo ver wil gaan wonen, ik ben namelijk gewend dat ze op 5 minuten loopafstand woont. Toch, vind ik haar geluk ook belangrijk en zou ik proberen het beste er van te maken.
zondag 4 oktober 2009 om 14:09
quote:xxxxkusje schreef op 04 oktober 2009 @ 14:04:
En dan de grote vraag: HOE LAAT JE LOS??
@ misschicken:
hoe ervaarde jij dat dan? Hoe vaak zie je ze nu?
Ik heb ze losgelaten, ik zie ze niet meer.
Maar dat komt niet alleen omdat ze aan de andere kant van het land zijn gaan wonen, daar ging nog meer aan vooraf.
Maar het feit dat ze zo ver weg gingen wonen, letterlijk voor de rust, en daarmee dus aangaven dat ze ook niet zoveel belang hechtten aan het contact met ons (incl klenikinderen) en vervolgens ook geen contact onderhielden was de druppel.
En dan de grote vraag: HOE LAAT JE LOS??
@ misschicken:
hoe ervaarde jij dat dan? Hoe vaak zie je ze nu?
Ik heb ze losgelaten, ik zie ze niet meer.
Maar dat komt niet alleen omdat ze aan de andere kant van het land zijn gaan wonen, daar ging nog meer aan vooraf.
Maar het feit dat ze zo ver weg gingen wonen, letterlijk voor de rust, en daarmee dus aangaven dat ze ook niet zoveel belang hechtten aan het contact met ons (incl klenikinderen) en vervolgens ook geen contact onderhielden was de druppel.
