Psyche
alle pijlers
Mams gaat verhuizen...
zondag 4 oktober 2009 om 13:29
Hoi Allemaal,
12 Jaar geleden zijn mijn ouders gescheiden.
Papa opnieuw getrouwd, mama een tijd een vriend gehad maar hij was het ook niet.
Nu heeft ze via internet 2 jaar terug een man ontmoet met wie het helemaal goed is, zegt ze.
En nu gaat ze dus met hem samenwonen....op 1,5 uur rijden van mij!
Aangezien ik een hele goede band met mn moeder heb vind ik het echt heel rot dat ze zover weg gaat wonen! Nu woont ze op 5 minuten fietsen! Nu is het wel 3 x per week dat we elkaar 'even' zien: een bakkie hier, even naar het winkelcentrum, naar het strand of gewoon thuis kletsen.
Het vooruitzicht dat ze zover weg gaat wonen en dat dit niet meer kan vind ik zo moeilijk!
Ik heb het gevoel alsof ik er nu echt alleen voor sta en dat maakt me bang...
Zijn er meiden die dit ook hebben meegemaakt?
Hoe hebben jullie dit ervaren?
Hoe vaak zie je je moeder nu?
Nou ik merk het wel!
12 Jaar geleden zijn mijn ouders gescheiden.
Papa opnieuw getrouwd, mama een tijd een vriend gehad maar hij was het ook niet.
Nu heeft ze via internet 2 jaar terug een man ontmoet met wie het helemaal goed is, zegt ze.
En nu gaat ze dus met hem samenwonen....op 1,5 uur rijden van mij!
Aangezien ik een hele goede band met mn moeder heb vind ik het echt heel rot dat ze zover weg gaat wonen! Nu woont ze op 5 minuten fietsen! Nu is het wel 3 x per week dat we elkaar 'even' zien: een bakkie hier, even naar het winkelcentrum, naar het strand of gewoon thuis kletsen.
Het vooruitzicht dat ze zover weg gaat wonen en dat dit niet meer kan vind ik zo moeilijk!
Ik heb het gevoel alsof ik er nu echt alleen voor sta en dat maakt me bang...
Zijn er meiden die dit ook hebben meegemaakt?
Hoe hebben jullie dit ervaren?
Hoe vaak zie je je moeder nu?
Nou ik merk het wel!
zondag 4 oktober 2009 om 14:11
je hoeft niet echt los te laten, je kunt je moeder af en toe zien en vast altijd bellen.
Maar waarvoor heb je haar nu nodig? Misschien kun je dat bij jezelf zoeken omdat je nu wat ouder en wijzer bent dan toen je klein was. En anders wat vaker aanwaaien bij vrienden als je iets op je lever hebt of misschien bij je vader?
Maar waarvoor heb je haar nu nodig? Misschien kun je dat bij jezelf zoeken omdat je nu wat ouder en wijzer bent dan toen je klein was. En anders wat vaker aanwaaien bij vrienden als je iets op je lever hebt of misschien bij je vader?
zondag 4 oktober 2009 om 14:12
Dat je het niet leuk vind dat je een ander soort contact met haar gaat krijgen... logisch. Maar je hoeft ook niet elke keer dikke tranen te plengen . Misschien kun je nu nog gezellig samen winkelen voor de logeerkamer in haar nieuwe huis , of samen dáár de buurt verkennen.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
zondag 4 oktober 2009 om 14:12
Ik heb het nog niet meegemaakt en het is bij mij een iets andere situatie, maar ik snap wel wat je bedoelt. Mijn vader en moeder wonen nu 45 min. bij me vandaan, maar we zien elkaar regelmatig. We bellen elkaar elke donderdag toch zeker wel een half uur en gaan regelmatig op de koffie of ze komen hier. Maar volgend jaar augustus gaan ze verhuizen...naar Duitsland! Op 3 uur rijden vanaf hier. Ze hebben het met ons overlegt en ik wil niet degene zijn die ze hun dromen ontneemt. Ze hebben daar een prachtig huis en het is heerlijk om er te zijn, maar het is altijd een heel weekend. Even op de koffie doe je niet meer. En mochten er straks kinderen komen, dan kan ze niet even oppassen etc. Het bellen zal ook wel minder worden (skypen is een optie), maar ik ga ze wel heel erg missen. We zullen ze dan wel vaker voor langere tijd zien, maar toch weer minder vaak dan nu. En het idee dat mijn moeder niet binnen een uur hier is vind ik wel moeilijk. Het is gelukkig nog niet zo ver, maar het komt er wel aan en ik probeer me zo goed mogelijk voor te bereiden op dat moment. Ik weet alleen niet hoe...
zondag 4 oktober 2009 om 14:32
Het is vrij simpel uit te leggen....loslaten is het tegenovergestelde van vasthouden.
Oftewel: klamp je niet zo aan je mama vast, en ga je eigen leven leiden, je bent groot genoeg.
Dus niet meer om elke scheet bellen, voor goede raad ook eens naar een ander gaan, met je vriend(inn)en op stap gaan en minder contact zoeken.
Oftewel: klamp je niet zo aan je mama vast, en ga je eigen leven leiden, je bent groot genoeg.
Dus niet meer om elke scheet bellen, voor goede raad ook eens naar een ander gaan, met je vriend(inn)en op stap gaan en minder contact zoeken.
zondag 4 oktober 2009 om 14:59
quote:xxxxkusje schreef op 04 oktober 2009 @ 14:24:
@Lieveranoniem
Bedankt voor de tip!
Daar heb ik wat aan!
Al die mensen die het hebben over loslaten, ik snap niet hoe je dat doet hoor, maar aan de tips van jou heb ik wel wat
Ja, hállo. Ik was even met mijn leven bezig hier, sorry hoor.
En als ik het een-twee-drie zo makkelijk zou kunnen uitleggen c.q. toepassen c.q. begrijpen hoe het werkt, dat loslaten, dan zou ik het je zeggen. Maar wat ik al zei, ik heb er gisteren ook een avondvullend gesprek over gehad met vrienden. Misschien moet jij dat ook eens doen? Zie hier mijn tip
@Lieveranoniem
Bedankt voor de tip!
Daar heb ik wat aan!
Al die mensen die het hebben over loslaten, ik snap niet hoe je dat doet hoor, maar aan de tips van jou heb ik wel wat
Ja, hállo. Ik was even met mijn leven bezig hier, sorry hoor.
En als ik het een-twee-drie zo makkelijk zou kunnen uitleggen c.q. toepassen c.q. begrijpen hoe het werkt, dat loslaten, dan zou ik het je zeggen. Maar wat ik al zei, ik heb er gisteren ook een avondvullend gesprek over gehad met vrienden. Misschien moet jij dat ook eens doen? Zie hier mijn tip
Iets wat vier dagen bloedt en niet doodgaat is niet te vertrouwen.
zondag 4 oktober 2009 om 15:00
Loslaten is beseffen dat de ouder-kind relatie verandert is in een gelijkwaardige relatie. Je hebt haar niet meer nodig, je kan het zelf maar hecht wel heel veel waarde aan haar aandeel in jouw leven.
Dat betekent niet dat je je moeder nooit meer nodig kan hebben, wellicht blijven er dingen in je leven die je graag met haar wilt bespreken en je hecht waarde aan haar goedbedoelde advies. Andersom zal je moeder ook wel eens een beroep doen op jou, het contact word gelijkwaardiger.
Je bent nu volwassen, regelt je eigen leven en je moeder is een aanvulling. Als je dat beseft ben je al een heel eind op weg met loslaten.
Dat betekent niet dat je je moeder nooit meer nodig kan hebben, wellicht blijven er dingen in je leven die je graag met haar wilt bespreken en je hecht waarde aan haar goedbedoelde advies. Andersom zal je moeder ook wel eens een beroep doen op jou, het contact word gelijkwaardiger.
Je bent nu volwassen, regelt je eigen leven en je moeder is een aanvulling. Als je dat beseft ben je al een heel eind op weg met loslaten.
zondag 4 oktober 2009 om 15:49
Bij mij is het precies andersom: mijn moeder heeft er moeite mee dat alle kinderen ver weg gaan wonen. Het is de gewoonste zaak van de wereld, maar toch vind ik (op mijn beurt) het weer lastig dat zij er zoveel moeite mee heeft. De kans dat ik of mijn broers/zussen in de toekomst weer op minder dan anderhalf uur rijden komen wonen is erg klein wegens praktische redenen (geen geschikt werk daar). Het is misschien niet helemaal on-topic, maar je post doet me hieraan denken. Ik weet dat mijn mams (hehe, zo noem ik haar ook nog steeds ) juist ook die kleine dingen mist.
zondag 4 oktober 2009 om 16:00
Ja Okapi dat zei mn moeder ook hoor! Haar woorden: straks vind jij een baan aan de andere kant van het land, dan blijf je voor mij ook niet hier!
Het feit is dat ik niet beter weet dan dat mijn moeder er is voor me, binnen 5 min fietsen...en het wennen aan het idee dat dat straks niet meer zo is...ja dat kost tijd! De tijd zal het leren!
Ik heb wel wat aan de tips die ik krijg hier hoor meiden!
Als er zoiets heftigs gebeurt blijf ik nog wel eens in mijn eigen gedachtes hangen en heb dan even iemand tegenover me nodig die zegt dat ik het ook zo-en-zo kan zien! (hoe hard dat soms ook ge-uit wordt of zo overkomt) Thanks!
Het feit is dat ik niet beter weet dan dat mijn moeder er is voor me, binnen 5 min fietsen...en het wennen aan het idee dat dat straks niet meer zo is...ja dat kost tijd! De tijd zal het leren!
Ik heb wel wat aan de tips die ik krijg hier hoor meiden!
Als er zoiets heftigs gebeurt blijf ik nog wel eens in mijn eigen gedachtes hangen en heb dan even iemand tegenover me nodig die zegt dat ik het ook zo-en-zo kan zien! (hoe hard dat soms ook ge-uit wordt of zo overkomt) Thanks!
zondag 4 oktober 2009 om 16:08
Maar vind je het zelf dan niet een beetje vreemd dat je op je 25e je moeder zo hard nodig hebt dat je haar 3 x in de week ziet, bang bent voor een leven zonder haar aanwezigheid 5 minuten van je vandaan en maar blijft huilen bij de gedachte dat ze er dan niet meer altijd voor je is en dat dit alles blijkbaar zo ontzettend heftig voor je is?
Misschien wordt het tijd om hier eens bij stil te staan en volwassen te worden. Sorry als ik wederom erg hard of bot over mag komen, want dat is niet de bedoeling.
Misschien wordt het tijd om hier eens bij stil te staan en volwassen te worden. Sorry als ik wederom erg hard of bot over mag komen, want dat is niet de bedoeling.
zondag 4 oktober 2009 om 16:13
Ja ik snap wel dat dat vreemd bij anderen overkomt hoor!
Ik zit op dit moment overspannen thuis en huilen is iets dat ik nu veel doe...en als je dat zo zegt klinkt het inderdaad bot. Maar ik weet niet beter...mijn moeder is altijd in de buurt geweest, en straks opeens niet dus ik wilde info van meiden die het hebben meegemaakt zodat ik van hun kan horen wat hun ervaringen ermee zijn, thats all!
Ik zit op dit moment overspannen thuis en huilen is iets dat ik nu veel doe...en als je dat zo zegt klinkt het inderdaad bot. Maar ik weet niet beter...mijn moeder is altijd in de buurt geweest, en straks opeens niet dus ik wilde info van meiden die het hebben meegemaakt zodat ik van hun kan horen wat hun ervaringen ermee zijn, thats all!
zondag 4 oktober 2009 om 16:18
Soms is het inderdaad fijn om ervaringen van lotgenoten te lezen, maar soms is het ook goed om het eens van een totaal andere kant te bekijken, anders blijf je er zo in hangen.
Maar ik vind het oprecht heel naar voor je dat je overspannen thuis zit, dan ziet zelfs het kleinste heuveltje eruit als de grootste berg en is deze verhuizing waarschijnlijk extra pijnlijk voor je. Ik wens je daarom veel sterkte toe.
Maar ik vind het oprecht heel naar voor je dat je overspannen thuis zit, dan ziet zelfs het kleinste heuveltje eruit als de grootste berg en is deze verhuizing waarschijnlijk extra pijnlijk voor je. Ik wens je daarom veel sterkte toe.
zondag 4 oktober 2009 om 16:29
Kusje, ik begrijp je reactie heel goed hoor!
Je mams is je mams, en daar heb je er maar eentje van.
De invulling van die relatie is voor een ieder anders.
Ikzelf heb tot mijn 30e bij, en naast mijn mams gewoond.
En toen ik 200 km verderop ging wonen, was mijn 1ste prioriteit, mams komt hier OOK wonen.
Dat is gelukt, zelfs weer naast mij.
Dat hebben wij nog 12 jaar, in liefde gedaan.
Natuurlijk had ik mijn eigen leven, man, kinderen, vrienden, werk.
Probeer maar het beste er van te maken.
Kun je met mam's nieuwe vriend goed opschieten?
Mettertijd, zal alles heus meevallen, en tot die tijd wens ik je heel veel sterkte.
Probeer maar zoveel mogelijk te genieten van je relatie met je moeder.
Mijn mams, ligt nu op het kerkhof, weliswaar ook maar weer 10 minuten bij mij vandaan.
Maar ffff een bakkie doen, is er niet meer bij,helaas.
Nogmaals sterkte hoor.
Je mams is je mams, en daar heb je er maar eentje van.
De invulling van die relatie is voor een ieder anders.
Ikzelf heb tot mijn 30e bij, en naast mijn mams gewoond.
En toen ik 200 km verderop ging wonen, was mijn 1ste prioriteit, mams komt hier OOK wonen.
Dat is gelukt, zelfs weer naast mij.
Dat hebben wij nog 12 jaar, in liefde gedaan.
Natuurlijk had ik mijn eigen leven, man, kinderen, vrienden, werk.
Probeer maar het beste er van te maken.
Kun je met mam's nieuwe vriend goed opschieten?
Mettertijd, zal alles heus meevallen, en tot die tijd wens ik je heel veel sterkte.
Probeer maar zoveel mogelijk te genieten van je relatie met je moeder.
Mijn mams, ligt nu op het kerkhof, weliswaar ook maar weer 10 minuten bij mij vandaan.
Maar ffff een bakkie doen, is er niet meer bij,helaas.
Nogmaals sterkte hoor.
Age is mind over matter, if you don\'t mind is doesn\'t matter
zondag 4 oktober 2009 om 18:48
Mijn ouders gingen 10jaar geleden 175 kilometer verderop wonen van de een op andere dag(ze pasten bijna alle vakanties op mijn kleine kinderen,we hadden 2 eigen zaken en ik werkte 30 uur per week en mijn ex 100) .Vervolgens hing mijn moeder 3 keer in de week huilend aan de foon dat ze haar kleinkinderen nooit meer zag.Ja duhhhhh alsof je op je enige vrije dag(we werkten 6 dagen in de week)effe 350 km gaat rijden om een bakkie te doen.Na een jaar kwamen ze op hangende pootjes terug!!
