Man overspannen, wil geen hulp

09-04-2019 22:23 41 berichten
Ik denk dat mijn man overspannen / burned out / depressief is, of daarvheel hard op af stevent. Hij geeft ook toe dat het hem te veel wordt en dat hij geen rust meer kan vinden. En dat hij niks meer leuk vindt. Dit tot huilen toe, met deuren slaan, mij uitkafferen, etc.

Maar: hij wil geen hulp. Dan gaat nóg iemand hem vertellen wat hij allemaal moet doen (of laten).

Alleen ik trek het niet meer. De bom kan ieder moment ontploffen, continu aanhoren dat hij het allemaal niet redt en niet meer leuk vindt. Ik mag hem ook vooral niks uit handen nemen, want dan voelt ie zich schuldig...

Wat kan ik doen? Een ultimatum stellen voor hulp?
Oei, wat lastig. Wat wil hij zelf?

Dat hij ergens mee zit is tot daar aan toe maar uitkafferen en met de deuren slaan zou ik wel de grens trekken en hem dat ook (kalm) vertellen.

Als je denkt dat een ultimatum voor hem en voor jou werkt dan kan je dat doen, dat kan ik niet inschatten.

Zijn er kinderen in het spel?
Alle reacties Link kopieren
De huisarts bellen voor overleg?

Vertrekken naar je ouders en pas teruggaan als hij een afspraak heeft?
Alle reacties Link kopieren
Kan man niet even naar zijn ouders of iets dergelijks? Ik zou ook grens stellen bij zulk gedrag. Jij bent niet de vijand.
Freedom is just another word for nothing left to lose - Janis Joplin
Ja, er zijn kinderen in het spel, maar naar zoon toe weet hij zich te gedragen of loopt weg uit de situatie.

Ik weet niet of een ultimatum zal helpen. Dat is het lastige.
Ik zou na dat ultimatum inderdaad naar mijn ouders vertrekken. Man kan niet naar zijn ouders (dat gaat verre van helpen iig).
Alle reacties Link kopieren
https://ruudmeulenberg.nl/burnout/partner-met-burnout/

Misschien haal je hier wat tips uit ?
Maar een ultimatum stellen lijkt me een prima idee.

Laat je man dit lezen : https://ruudmeulenberg.nl/burnout/burnout-herstel/
blijfgewoonbianca wijzigde dit bericht op 09-04-2019 22:37
20.54% gewijzigd
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
Alle reacties Link kopieren
‘Schat, de huidige situatie is niet goed voor mij, niet goed voor jou, niet goed voor onze zoon en niet goed voor onze relatie. Dus ofwel je meld je ziek op je werk en gaat naar de huisarts, ofwel je stopt met het slaan met deuren, het uitkafferen en alle andere vormen van grensoverschrijdend gedrag.’
Ja hoor, ultimatum stellen is prima. Ik heb ook zo'n man bij wie de melk af en toe overkookt en dan ga ik gewoon dreigen. Ik bedoel, het is heel sneu allemaal voor hem maar het is ook sneu voor mij als ik de hele tijd word uitgekafferd en dan heb ik het maar niet eens over de kinderen. En dat snapt mijn man best, want hij is echt geen onmens maar af en toe heeft ie even een zetje nodig in de juiste richting zeg maar.
Celaena_Aelin schreef:
09-04-2019 22:37
‘Schat, de huidige situatie is niet goed voor mij, niet goed voor jou, niet goed voor onze zoon en niet goed voor onze relatie. Dus ofwel je meld je ziek op je werk en gaat naar de huisarts, ofwel je stopt met het slaan met deuren, het uitkafferen en alle andere vormen van grensoverschrijdend gedrag.’
Nou dit inderdaad.
Alle reacties Link kopieren
Leg hem uit dat je door kunt blijven ploeteren en hakken met een botte bijl, of even kunt stoppen om je bijl te slijpen om daarna met minder energie meer te bereiken.

Hulp zoeken is niets meer of minder dan investeren in jezelf. Niet iets wat 'er ook nog bij komt' maar iets wat je op termijn helpt om het leven wat lichter te maken. Maar daarvoor moet je afstand nemen en lange termijn denken. En dat is heel moeilijk als je moe bent. Kun jij hem daarbij helpen? Samen een weekendje weg en een goed gesprek?
Hij loopt hier natuurlijk al langer mee (maar de laatste paar dagen begint het extremer te worden), en ik heb hem al eerder richting psych of loopbaancoach proberen te praten, maar dat wil hij absoluut niet. Dus ik denk dat ‘gewoon een goed gesprek’ daarover niet zal helpen.
Bloemenzee schreef:
09-04-2019 22:51
Hij loopt hier natuurlijk al langer mee (maar de laatste paar dagen begint het extremer te worden), en ik heb hem al eerder richting psych of loopbaancoach proberen te praten, maar dat wil hij absoluut niet. Dus ik denk dat ‘gewoon een goed gesprek’ daarover niet zal helpen.
Dan wordt het wel echt tijd voor een soort ultimatum inderdaad. Als hij de stekker er niet (tijdelijk) uit kan trekken moet jij dat maar doen. Dat is ook voor elkaar zorgen.
Alle reacties Link kopieren
Is er iemand anders die dat goede gesprek kan proberen? Zijn vader/ moeder/ broer/ zus/ goede vriend?
Hetismogelijk schreef:
09-04-2019 23:00
Is er iemand anders die dat goede gesprek kan proberen? Zijn vader/ moeder/ broer/ zus/ goede vriend?
Daar was ik ook over na aan het denken. Volgens mij heeft niemand uit zijn omgeving zoiets gehad (behalve ik bijna, maar van mij neemt ie dus niks aan). Nou hoeft dat natuurlijk ook niet.
Ik ga er nog eens over nadenken.
Dat gaat ie me trouwens ook écht niet in dank afnemen, dat ik iemand anders inschakel. Want volgens mij deelt ie dit echt alleen met mij.
Bloemenzee schreef:
09-04-2019 23:08
Dat gaat ie me trouwens ook écht niet in dank afnemen, dat ik iemand anders inschakel. Want volgens mij deelt ie dit echt alleen met mij.
Ik wilde het net gaan beweren. Mijn man zou door roeien en ruiten gaan, als hij in zo'n bui was en ik zou een zelfbenoemde mediator voor hem regelen :O
Alle reacties Link kopieren
Och zo herkenbaar :hug:

Wat hier heeft geholpen is het duidelijk maken dat hij zich heel naar voelt maar dat ik er nu ook last van krijg en als er niks zou gaan veranderen ik het ook niet meer vol hou. Wel met de kanttekening dat ik vreselijk veel van hem hou en dat niet kwijt wil.
Daarbij heb ik het zelf kenbaar gemaakt aan een aantal goede vrienden van man en daar zelfde tegen gezegd. Hun hebben meerdere malen met man gepraat en uiteindelijk is man zelf naar psycholoog gegaan.
Ik denk idd dat het ultimatum wordt:
Óf je zoekt hulp
Óf je gedraagt je
Óf je vertrekt zelf tijdelijk
Óf ik ben met zoon naar mijn ouders en licht wat familie en vrienden in
Bloemenzee schreef:
09-04-2019 23:32
Ik denk idd dat het ultimatum wordt:
Óf je zoekt hulp
Óf je gedraagt je
Óf je vertrekt zelf tijdelijk
Óf ik ben met zoon naar mijn ouders en licht wat familie en vrienden in
Die laatste zou ik dan weer achterwege laten (die familie en vrienden), maar inderdaad.
Het klinkt alsof hij vastloopt. Als hij geen professionele hulp wil, dan zal hij zijn levensstijl moeten aanpassen zodat hij wat meer ademruimte heeft. Het klinkt alsof de verhouding tussen werk en privé scheef ligt, en hij te weinig tijd heeft (of neemt) om tot zichzelf te komen. Is hij een perfectionist die liefst alles zelf en beter denkt te doen? Daar zal aan gewerkt moeten worden. Kan hij dat niet (evt met jouw hulp), dan zal hij zich toch moeten laten doorverwijzen.
Jammer dat hij niet ziet dat een hulpverlener helemaal niet iemand is die hem gaat vertellen wat hij allemaal moet doen of laten.
FunnyFace8 schreef:
09-04-2019 23:46
Het klinkt alsof hij vastloopt. Als hij geen professionele hulp wil, dan zal hij zijn levensstijl moeten aanpassen zodat hij wat meer ademruimte heeft. Het klinkt alsof de verhouding tussen werk en privé scheef ligt, en hij te weinig tijd heeft (of neemt) om tot zichzelf te komen. Is hij een perfectionist die liefst alles zelf en beter denkt te doen? Daar zal aan gewerkt moeten worden. Kan hij dat niet (evt met jouw hulp), dan zal hij zich toch moeten laten doorverwijzen.
Nee, hij is iemand die normaal niet stil kan zitten en dus óveral werk/klusjes heeft liggen. Maar dat begint van hobby over te gaan in moeten, en dus gaat het mis. Ik heb al gevraagd of we voor hem een rustig plekje kunnen creëren, maar dat ging niet volgens hem.
Niet alleen dat trouwens hoor, ook z’n werk begint hem op te breken.
En in plaats van een psycholoog/loopbaancaoch voorstellen dat hij zijn verhaal doet bij de huisarts? Zodat die samen met man kan kijken wat de beste hulp voor hem is.
Alle reacties Link kopieren
Of je een ultimatum moet stellen en meteen moet gaan dreigen met vertrek, weet ik niet, maar ik denk dat je in elk geval wel heel duidelijk grenzen moet gaan stellen nu.

Ziek worden kan iedereen overkomen, maar ziek blijven en zich daar ook naar gedragen is in dit geval een keuze. En dat is gewoon niet langer acceptabel, gezien de impact die dat inmiddels heeft op jou, jullie relatie, de sfeer in huis en uiteindelijk ook jullie zoon. Hij mag het gerust op zijn eigen manier oplossen, dus daar moet hij maar over na gaan denken, en dan hoor jij graag van het weekend wat hij daarvoor bedacht heeft.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven