Psyche
alle pijlers
Man overspannen, wil geen hulp
dinsdag 9 april 2019 om 22:23
Ik denk dat mijn man overspannen / burned out / depressief is, of daarvheel hard op af stevent. Hij geeft ook toe dat het hem te veel wordt en dat hij geen rust meer kan vinden. En dat hij niks meer leuk vindt. Dit tot huilen toe, met deuren slaan, mij uitkafferen, etc.
Maar: hij wil geen hulp. Dan gaat nóg iemand hem vertellen wat hij allemaal moet doen (of laten).
Alleen ik trek het niet meer. De bom kan ieder moment ontploffen, continu aanhoren dat hij het allemaal niet redt en niet meer leuk vindt. Ik mag hem ook vooral niks uit handen nemen, want dan voelt ie zich schuldig...
Wat kan ik doen? Een ultimatum stellen voor hulp?
Maar: hij wil geen hulp. Dan gaat nóg iemand hem vertellen wat hij allemaal moet doen (of laten).
Alleen ik trek het niet meer. De bom kan ieder moment ontploffen, continu aanhoren dat hij het allemaal niet redt en niet meer leuk vindt. Ik mag hem ook vooral niks uit handen nemen, want dan voelt ie zich schuldig...
Wat kan ik doen? Een ultimatum stellen voor hulp?
woensdag 10 april 2019 om 07:20
woensdag 10 april 2019 om 07:20
Huisarts zal hooguit TO tips geven, hoe TO met de situatie om moet gaan.
Huisarts bespreekt geen andere patienten (zelfs geen partner, geen meerderejarige kinderen) met je
woensdag 10 april 2019 om 07:22
Iemand dwingen tot het aannemen van hulp, werkt niet.
Grote kans, dat hij mooi-weer gaat zitten spelen, bij de huisarts.
Hij zal zelf zo diep moeten gaan, dat hij doorheeft, dat hij het niet alleen redt.
TO geef je grenzen aan. Jou uitkafferen, hoort echt niet.
En als hij boos is, gaat hij maar boven liggen, desnoods naar de logeerkamer
Grote kans, dat hij mooi-weer gaat zitten spelen, bij de huisarts.
Hij zal zelf zo diep moeten gaan, dat hij doorheeft, dat hij het niet alleen redt.
TO geef je grenzen aan. Jou uitkafferen, hoort echt niet.
En als hij boos is, gaat hij maar boven liggen, desnoods naar de logeerkamer
woensdag 10 april 2019 om 07:25
Dit klinkt als de opmaat naar een serieuze burnnout. Het vervelende daarvan is dat je de zaken niet meer in perspectief kunt zien, en niet meer in staat bent rationele beslissingen te nemen. Je bent aan het overleven en moet door door door.
Zoals iemand voor mij al zei: zelf beslissingen gaan nemen is óók zorgen voor je man. Hoe obligaat het ook klinkt: later zal hij je daar dankbaar voor zijn.
Zoals iemand voor mij al zei: zelf beslissingen gaan nemen is óók zorgen voor je man. Hoe obligaat het ook klinkt: later zal hij je daar dankbaar voor zijn.
woensdag 10 april 2019 om 08:40
Een zelfbenoemde mediatorLady*Voldemort schreef: ↑09-04-2019 23:12Ik wilde het net gaan beweren. Mijn man zou door roeien en ruiten gaan, als hij in zo'n bui was en ik zou een zelfbenoemde mediator voor hem regelen
Ik dacht meer aan een sociale kring betrekken in plaats van de toch wel grote stap naar een professional. Mijn man gaat regelmatig iets doen met zijn vader en daar zou ik best eens een balletje op kunnen gooien indien nodig; goh ik maak me zorgen om mijn man/ jouw zoon, herken je dat?
Mijn man zou liever zijn zorgen delen met zijn vader dan met een professional. Maar kennelijk heeft de partner van TO niet zo iemand, dat is jammer.
woensdag 10 april 2019 om 12:08
Ja, daarom weet ik het ook niet zo goed. Maar puur eigen grenzen aangeven gaat hem ook niet worden, dat wordt een lange strijd, veel heibel en gaat ten koste van zoon.lilalinda schreef: ↑10-04-2019 07:22Iemand dwingen tot het aannemen van hulp, werkt niet.
Grote kans, dat hij mooi-weer gaat zitten spelen, bij de huisarts.
Hij zal zelf zo diep moeten gaan, dat hij doorheeft, dat hij het niet alleen redt.
TO geef je grenzen aan. Jou uitkafferen, hoort echt niet.
En als hij boos is, gaat hij maar boven liggen, desnoods naar de logeerkamer
woensdag 10 april 2019 om 14:00
Wat zou je doen als je man thuis zou komen met een gebroken been en geen hulp zou willen?Bloemenzee schreef: ↑10-04-2019 12:08Ja, daarom weet ik het ook niet zo goed. Maar puur eigen grenzen aangeven gaat hem ook niet worden, dat wordt een lange strijd, veel heibel en gaat ten koste van zoon.
woensdag 10 april 2019 om 17:15
ja, Zo heeft vriendin van mij het ook gedaan met haar man. Daarna bleek -uiteraard- dat veel vrienden van hem iets soort gelijks hebben gehad en hem enorm tot steun konden zijn. Mannen denken dat het zo`n taboe is terwijl menigeen ermee te kampen heeft (gehad), dit geldt voor vrouwen overigens ook.Frietmetmayo schreef: ↑09-04-2019 23:17Och zo herkenbaar
Wat hier heeft geholpen is het duidelijk maken dat hij zich heel naar voelt maar dat ik er nu ook last van krijg en als er niks zou gaan veranderen ik het ook niet meer vol hou. Wel met de kanttekening dat ik vreselijk veel van hem hou en dat niet kwijt wil.
Daarbij heb ik het zelf kenbaar gemaakt aan een aantal goede vrienden van man en daar zelfde tegen gezegd. Hun hebben meerdere malen met man gepraat en uiteindelijk is man zelf naar psycholoog gegaan.
woensdag 10 april 2019 om 18:09
Dus dan geef je je man geen keuze. Je regelt hulp. Ik neem voor het gemak even aan dat je ook hulp zou regelen als hij een longontsteking zou hebben, of zou ijlen van de koorts. Je zorgt ervoor dat hij hulp krijgt, ook als hij dat niet wil.
Waarom nu dan niet?
woensdag 10 april 2019 om 20:56
In feite stelt de ambulance hem voor een voldongen feit. Dat klopt. Maar dan nog kan hij weigeren om mee te gaan.Bloemenzee schreef: ↑10-04-2019 20:22Ja, je hebt gelijk. Natuurlijk.
En toch is dit anders. Bij een gebroken been wordt ie (denk ik) gewoon afgevoerd, of hij nou wil of niet. Tot psychische zorg kun je iemand niet dwingen (uitzonderingen daargelaten), laat staan tot meewerken aan psychische zorg.
Jij kunt hem ook voor een voldongen feit stellen: ‘schat, ik zie dat het niet goed met je gaat. We gaan morgen naar de huisarts.’
Even heel realistisch: hij heeft echt niet meteen een psycholoog. Misschien wel een poh-ggz, waar hij zijn verhaal kwijt kan. Maar meteen een psych? Nee. Daar zijn de wachtlijsten in Nederland te lang voor. Hij kan dus nog even rustig wennen aan het idee. En wellicht kan de huisarts hem aan het verstand peuteren dat hij echt ziek is. Vreemde ogen dwingen
woensdag 10 april 2019 om 21:14
guppekop schreef: ↑10-04-2019 17:15ja, Zo heeft vriendin van mij het ook gedaan met haar man. Daarna bleek -uiteraard- dat veel vrienden van hem iets soort gelijks hebben gehad en hem enorm tot steun konden zijn. Mannen denken dat het zo`n taboe is terwijl menigeen ermee te kampen heeft (gehad), dit geldt voor vrouwen overigens ook.
Hier hebben met name 2 vrienden mijn man echt er door heen gesleept.
Door het kenbaar te maken kregen mensen ook begrip voor man zijn af en toe vreemde gedrag.
Ik ben altijd heel duidelijk geweest; ik hou van je, ik laat je niet vallen maar hoe jij je nu voelt/ opstelt gaat het mis dus doe er iets mee! Dan gaf ik hem diverse opties maar verder bij hem gelaten. En wanneer hij heel negatief was dit ook uitgesproken en dat ik hem aanhoorde maar er niks mee kon.
woensdag 10 april 2019 om 22:54
Nou, dit heb ik laatst ook een keer gedaan. Stormt ie het huis uit (ik enorm bezorgt), blijkbaar kwaad dat ik hem niet begrijp, niet serieus neem en hij het dan bij niemand kwijt kan.Frietmetmayo schreef: ↑10-04-2019 21:14Hier hebben met name 2 vrienden mijn man echt er door heen gesleept.
Door het kenbaar te maken kregen mensen ook begrip voor man zijn af en toe vreemde gedrag.
Ik ben altijd heel duidelijk geweest; ik hou van je, ik laat je niet vallen maar hoe jij je nu voelt/ opstelt gaat het mis dus doe er iets mee! Dan gaf ik hem diverse opties maar verder bij hem gelaten. En wanneer hij heel negatief was dit ook uitgesproken en dat ik hem aanhoorde maar er niks mee kon.
woensdag 10 april 2019 om 23:34
Hij legt de verantwoordelijkheid van een hulpverlener bij jou. Jij bent zijn partner, je hoeft niets met zijn emoties te kunnen en je hoeft hem niet te begrijpen. Jouw taak beperkt zich tot luisteren, en dan alleen wanneer hij op een volwassen manier communiceert.Bloemenzee schreef: ↑10-04-2019 22:54Nou, dit heb ik laatst ook een keer gedaan. Stormt ie het huis uit (ik enorm bezorgt), blijkbaar kwaad dat ik hem niet begrijp, niet serieus neem en hij het dan bij niemand kwijt kan.
Misschien moet je hem eens vragen waarom jij hem en zijn problemen serieus moet nemen als hij dat zelf overduidelijk niet doet.
donderdag 11 april 2019 om 07:50
Celaena_Aelin schreef: ↑10-04-2019 23:34Hij legt de verantwoordelijkheid van een hulpverlener bij jou. Jij bent zijn partner, je hoeft niets met zijn emoties te kunnen en je hoeft hem niet te begrijpen. Jouw taak beperkt zich tot luisteren, en dan alleen wanneer hij op een volwassen manier communiceert.
Misschien moet je hem eens vragen waarom jij hem en zijn problemen serieus moet nemen als hij dat zelf overduidelijk niet doet.
Nou dit dus!
Hier heeft man dat ook meerdere gezegd en dan ook blijven herhalen dat ik hem serieus neem en hem hooor, dat ik er voor hem ben maar ik hem er niet verder mee kan helpen.
En voor jou... probeer een beetje afstand te nemen. Laat hem maar een beetje in zijn sop gaat koken. Zolang jij hem pampert gaat er bij hem weinig veranderen.
