mantelzorg, zit er helemaal doorheen

Ik hoop dat er hier mensen zijn die met mij mee kunnen denken, en op weg kunnen helpen.

Mijn vader is al jaren hulpbehoevend.
Hij heeft een paar jaar geleden meerdere herseninfarcten gehad met verschillende restverschijnselen als gevolg.
Vooral zijn korte termijn-geheugen is flink aangetast, maar hij is ook kleurenblind geworden en heeft een geamputeerde been.
Vroeger was hij al een hele dominante man, die al snel ging dreigen met slaan en schoppen als hem iets niet zinde, nu is zijn lontje al helemaal kort.
Mijn moeder heeft jaren voor hem gezorgd, maar is helaas 2 maanden geleden overleden na een korte ziektebed.
Wij (mijn broer en ik) hadden al veel hulp voor onze vader ingeschakeld, huishoudelijke hulp, thuiszorg, maaltijdvoorziening, bewind.
Hierdoor zouden wij enkel nog 1x per week boodschappen voor hem halen.
Helaas was mijn vader al snel niet tevreden over de maaltijden.
Hij had zelf koude schotel in de magnetron gedaan, en sinds dien deugde al het eten ineens niet meer.
Mijn vader begon ons steeds meer te claimen, en werd achterdochtiger naar andere mensen.
Hij kreeg de thuiszorg zelfs zo ver om de maaltijden stop te zetten.
Wij zijn toen met onze vader en de thuiszorg gaan praten met hoe dit alles voor ons is.
Mijn vader leek het te begrepen en beloofde niet meer te bellen voor allerlei klusjes, en dit te vragen wanneer wij bij hem zijn.
Even leek het goed te gaan, tot vorige week.
Zijn claimgedrag begon weer toe te nemen, hij vergat al onze afspraken.
De briefjes die wij wekelijks voor hem neer legde met daarop de afspraken gooide hij weg.
En gisteren liep het ineens helemaal uit de hand.
Ik ging samen met mijn broer en mijn nichtje bij mijn vader langs om boodschappen te halen.
Eerst was hij nog gewoon aardig en leek er niets aan de hand te zijn.
Toen wij terug kwamen met de boodschappen was zijn humeur ineens helemaal omgeslagen.
Jaren geleden hebben mijn ouders gevraagd of hun gereedschap bij mijn broer mocht liggen i.v.m. ruimtegebrek.
Nu wilde hij ineens al zijn spullen terug, want wij deden toch niets voor hem en hij ging zelf wel in huis aan de gang.
Waar hij het over had weten wij totaal niet.
Ook begon hij mijn broer te beschuldigen dat hij al zijn spullen mee nam en nooit terug bracht.
Mijn broer wilde hier op verdere escalatie voorkomen en ging met zijn dochter naar de auto.
Helaas kwam mijn vader toch achter hem aan in zijn rolstoel, en begon te dreigen dat hij mijn broer helemaal kapot zou slaan.
Uiteindelijk heb ik kunnen voorkomen dat mijn broer iets zou doen, en is mijn broer weg gegaan.
Ik ben ook maar meteen naar huis gegaan.
Mijn broer wilt uiteraard nu helemaal niet meer naar onze vader, en eerlijk gezegd heb ik er zo ook echt geen zin meer in.
Hij heeft verder vrijwel geen sociale netwerk, en voor deze week nog eten en drinken in huis.
Ik weet nu alleen niet bij wie ik nu moet zijn.
Aan de ene kant wil ik nu niet meer naar mijn vader, want ik krijg dan alleen maar negativiteit over mij heen, en als ik er wat van zeg heb ik het ook gedaan.
Maar aan de andere kant wil ik wel dat er hulp voor hem komt .
Wie kan mij goede raad geven hierin?

ririanneke schreef: ↑

17-11-2019 12:47

Hoe vaak komt de thuiszorg op een dag? Wat zeggen zij hoe het gaat, hoe is het contact tussen hen en jullie als familie zijnde? Iedereen sputtert eerst tegen als er dagbesteding wordt voorgesteld. Ga eerst eens met hem kijken bij verschillende locaties. Welke sluit het beste aan bij zijn situatie etc? Is hij afwijzend naar de thuiszorg of accepteert hij hun hulp wel?

Hij heeft al een keer dagbesteding gehad, dit was een half jaartje goed en ineens wilde hij niet meer.
De thuiszorg komt inde ochtend, en in de avond bellen ze.
Voor een paar weken terug was hij al tegen ons bezig, en toen begon hij ook tegen de thuiszorg een grote mond te geven.
Toen maakte de thuiszorg zich ook ineens zorgen.
Nu doet hij weer wat vriendelijker tegen hun, maar wanneer hij al in een negatieve bui neemt hij ook al minder van hun aan.

ririanneke schreef: ↑

17-11-2019 13:16

Als er nog maar zo weinig thuiszorg ingezet wordt is opname echt nog niet aan de orde. Uitbreiding van thuiszorg is dan de eerste zet. Is er al een keer een specialist ouderengeneeskunde geweest die meekeek? Heeft de thuiszorg overleg met de huisarts? Ben zelf werkzaam in de thuiszorg dus kom gevallen als de jouwe geregeld tegen.

Voor een paar weken terug had ik al contact gehad met de thuis zorg.
Er zou toen een gesprek komen met de thuiszorg, ouderengeneeskundige, huisarts, mijn vader en mijn broer en ik.
Toen de thuiszorg dit aan mijn vader voorstelde, gaf hij aan alleen met iemand van de thuiszorg en ons een gesprek te willen.
Hierdoor heeft de thuiszorg toen besloten geen ouderengeneeskundige in te schakelen, en ook de huisarts er nog niet bij te betrekken.

ririanneke schreef: ↑

17-11-2019 22:50

Een gesprek met zo veel mensen inclusief jouw vader is ook wel erg heftig. Ik begrijp best dat hij dat niet zag zitten, dacht vast dat hij ze dan allemaal tegenover zich zou krijgen. Komt de huisarts nooit bij jouw vader op bezoek? Of iemand die kwetsbare ouderen bezoekt? Die kan tijdens een bezoek vragen hoe hij het zelf vindt gaan. Wij houden ook familiegesprekken, al of niet met de client erbij. Soms is het voor de familie al heel fijn om zo hun ei eens kwijt te kunnen. Een specialist ouderengeneeskunde zit hier ook vaak bij multidisciplinaire overleggen. Dan kan een casus besproken worden zoals bv jouw vader. Wat is er op de dagbesteding gebeurd dat hij er opeens niet meer naar toe wil? Andere mensen in de groep waarmee het niet klikt of iets anders? Is er geen alternatief? Andere locatie, andere groep, andere dagen etc?

Zo ver ik het weet is er niets bijzonders gebeurt op de dagbesteding.
Helaas gaat het met heel veel dingen zo, eerst vind hij het prima en dan op de een of andere dag deugt het allemaal niet.
Alle andere mensen (zelfs zijn eigen huisarts) weert hij af, dus er komt ook niemand.
Zo ook met voorzieningen.
Hij vind het allemaal prima zoals het nu is, en wilt absoluut niet dat iets verandert.

Vandaag de eerste stappen gezet, hoe moeilijk het ook is.
Ik heb eerst contact opgenomen met de contact persoon van zorg en ondersteuning van de gemeente.
(met hun hebben wij 2 maanden geleden een keukentafel gesprek gehad over wat voor hulp pap nodig heeft)
De situatie uitgelegd, en aangegeven dat wij geen mantelzorg taken meer willen doen.
Dus ook geen boodschappen.
Hier was gelukkig veel begrip voor, en hun gaan kijken wat er geregeld moet worden.

Ook heb ik zijn huisarts gebeld.
De assistent heeft mijn nummer genoteerd en gaat mijn situatie voorleggen.
Het is nog wel even afwachten of de huisarts hier iets mee kan, omdat hij ook met de privacy wet zit.
Als het goed is word ik vanmiddag hierover terug gebeld.

Gisteren de huisarts gesproken.
Met wat ik hem verteld heb, baart hem ook zorgen.
Hij gaat deze week bij mijn vader langs en proberen hem te overtuigen om een MDO gesprek te houden.
Ook gaat hij proberen hem zo ver te krijgen om bij het ggz meerdere onderzoeken te ondergaan.
De kans is echter groot dat mijn vader hierin niet wilt mee werken.
De huisarts heeft mij daarom geadviseerd om mijn handen dan van hem af te nemen.
Niets meer doen en wachten tot het fout gaat.
Moeilijk maar wellicht de enige manier om zo toch de hulp te krijgen die eigenlijk nodig heeft.
Voor mezelf heb ik besloten om ook even niet meer bij mijn vader langs te gaan.
Voel er op dit moment veel te veel spanning bij.

Marmotje1 schreef: ↑

12-12-2019 15:13

Hoe gaat het nu met je Trikkie. Ik herken veel in je verhaal. En ik ga bijna kapot aan het zien dat het uit de hand loopt en toch lukt het me nog om op afstand te blijven. Veel moed en wijsheid gewenst

Lief dat je het vraagt.
Mijn vader wijst nog steeds alles af.
Huisarts geeft ook aan dat er geen door gang is bij hem.
Ik heb een tijdje geleden besloten om geen boodschappen meer te doen, en even afstand te houden.
Heb de gemeente hier ook over ingelicht, en hun zouden een vrijwilliger regelen.
Mijn vader wilt (omdat ik geen boodschappen meer doe) geen contact meer met mij.
Dus ik ben er nu ook een poos niet meer geweest.
En hoewel het klote is hoe het allemaal loopt, geeft het ook weer wat rust omdat ik nu niet meer continu gebeld word.
Ik kan nog wel in zijn dossier lezen, en lees nu dus dat er nog geen hulp is voor hem voor de boodschappen.
Momenteel heeft hij vrijwel geen eten in huis.
Maar omdat hij niets wilt, kan niemand wat doen.
Dat vind ik wel schrijnend, dat er niemand bevoegd is om nu in te grijpen.
Dat er pas iemand mag ingrijpen als hij bijv. in het ziekenhuis met ondervoeding beland.

Maar jij zit dus ook in een soort gelijke situatie begrijp ik?
Jij dan ook veel sterkte.