Psyche
alle pijlers
Meer mensen die graag op zichzelf zijn?
zaterdag 6 juni 2015 om 12:47
Hoi allemaal,
Ik wilde even iets voorleggen aan jullie, waar ik regelmatig over nadenk. Ik ben eigenlijk m'n hele leven al een beetje een einzelgänger. Ik ben graag p mezelf, en vind het bijvoorbeeld heerlijk om na een drukke werkweek een avond gewoon thuis te zijn. Heb wel genoeg vrienden en kennissen, en ook een grote familie, maar geen vriend. In het weekend ga ik meestal een avond iets doen met vrienden (of een dagje weg ofzo) en dan de andere avond het liefst thuis (wel op die dag vaak even langs familie of zelf erop uit om te winkelen/boodschappen etc.) Doordeweeks heb ik een drukke baan, met nog 1 avond vergadering /bijeenkomst van het vrijwilligerswerk wat ik doe, en 1 avond repeteren met het kamerkoor waar ik op zit.
Eigenlijk ben ik heel gelukkig op deze manier, maar soms bekruipt me het gevoel dat ik niet normaal ben. Sommige collega's proppen 6 afspraken in het weekend en vliegen van de ene naar de andere activiteit, ook op doordeweekse avonden. Ook ben ik dus nog vrijgezel (23 jaar). Wel meerdere korte relaties gehad en gedate, maar op het moment heb ik eigenlijk het idee dat ik (nog??) geen behoefte aan een relatie heb. Net of ik er geen ruimte voor heb in m'n hoofd.
Zijn er meer mensen die dit hebben? Soms maak ik me wel zorgen; in de toekomst zou ik toch graag een gezin willen. ERgens lijkt het me dus toch wel fijn. Zijn er einzelgängers die toch een partner hebben? Als ik op dit moment denk aan een vriend hebben, denk ik vooral aan nog meer verplichtingen.
Overigens ben ik over het algemeen een heel positief iemand die heel sociaal overkomt (en ook wel is ), maar echt bijkomen doe ik dus pas als ik even lekker op mezelf kan zijn. Ben benieuwd of er hier meerdere einzelgängers schuilen.
Ik wilde even iets voorleggen aan jullie, waar ik regelmatig over nadenk. Ik ben eigenlijk m'n hele leven al een beetje een einzelgänger. Ik ben graag p mezelf, en vind het bijvoorbeeld heerlijk om na een drukke werkweek een avond gewoon thuis te zijn. Heb wel genoeg vrienden en kennissen, en ook een grote familie, maar geen vriend. In het weekend ga ik meestal een avond iets doen met vrienden (of een dagje weg ofzo) en dan de andere avond het liefst thuis (wel op die dag vaak even langs familie of zelf erop uit om te winkelen/boodschappen etc.) Doordeweeks heb ik een drukke baan, met nog 1 avond vergadering /bijeenkomst van het vrijwilligerswerk wat ik doe, en 1 avond repeteren met het kamerkoor waar ik op zit.
Eigenlijk ben ik heel gelukkig op deze manier, maar soms bekruipt me het gevoel dat ik niet normaal ben. Sommige collega's proppen 6 afspraken in het weekend en vliegen van de ene naar de andere activiteit, ook op doordeweekse avonden. Ook ben ik dus nog vrijgezel (23 jaar). Wel meerdere korte relaties gehad en gedate, maar op het moment heb ik eigenlijk het idee dat ik (nog??) geen behoefte aan een relatie heb. Net of ik er geen ruimte voor heb in m'n hoofd.
Zijn er meer mensen die dit hebben? Soms maak ik me wel zorgen; in de toekomst zou ik toch graag een gezin willen. ERgens lijkt het me dus toch wel fijn. Zijn er einzelgängers die toch een partner hebben? Als ik op dit moment denk aan een vriend hebben, denk ik vooral aan nog meer verplichtingen.
Overigens ben ik over het algemeen een heel positief iemand die heel sociaal overkomt (en ook wel is ), maar echt bijkomen doe ik dus pas als ik even lekker op mezelf kan zijn. Ben benieuwd of er hier meerdere einzelgängers schuilen.
zaterdag 15 april 2017 om 10:44
Zo wat een herkenbare verhalen hier.
Ik woon op mezelf, heb geen relatie (en ook geen behoefte aan). Ik ben lekker bezig met werk en studie, vind het ook heerlijk om met vrienden een dagje weg te gaan of naar familie te gaan, maar 's avonds wil ik graag alleen zijn. Serie kijken, je kent het wel.
Ik weet niet meer bij wie ik het gelezen had, maar ik las ook iets van grenzen aangeven. Zó herkenbaar. Ik heb een periode gehad waarin ik overal ja op zei, met het gevolg dat ik elk weekend van de ene afspraak naar de andere ging. Heel leuk hoor en het was ook gezellig, maar daarna was ik ontzettend moe. De laatste jaren gaat het wel beter hoor, met grenzen aangeven. Prima, een weekendje met leuke dingen, maar dan zorg ik dat ik het weekend erna me-time heb. Of zoals dit weekend, ik heb vandaag me-time, even lekker in huis rommelen, verslagen voor school maken, en morgen en overmorgen family-time.
Ik woon op mezelf, heb geen relatie (en ook geen behoefte aan). Ik ben lekker bezig met werk en studie, vind het ook heerlijk om met vrienden een dagje weg te gaan of naar familie te gaan, maar 's avonds wil ik graag alleen zijn. Serie kijken, je kent het wel.
Ik weet niet meer bij wie ik het gelezen had, maar ik las ook iets van grenzen aangeven. Zó herkenbaar. Ik heb een periode gehad waarin ik overal ja op zei, met het gevolg dat ik elk weekend van de ene afspraak naar de andere ging. Heel leuk hoor en het was ook gezellig, maar daarna was ik ontzettend moe. De laatste jaren gaat het wel beter hoor, met grenzen aangeven. Prima, een weekendje met leuke dingen, maar dan zorg ik dat ik het weekend erna me-time heb. Of zoals dit weekend, ik heb vandaag me-time, even lekker in huis rommelen, verslagen voor school maken, en morgen en overmorgen family-time.
zaterdag 15 april 2017 om 11:52
quote:Sweety2015 schreef op 15 april 2017 @ 10:49:
Herken het ook allemaal..
Blijft kwestie van eraan blijven werken. Ik stel mezelf ook meer voorop en spreek dingen uit.
Ik ook Sweety en ik bekijk het vaak per week, ik heb volgende week een hele rustige week en besloten om dat zo te houden, wil een keertje extra gaan sporten en een keer shoppen, daar heb ik volgende week eindelijk ruimte voor
Want ik heb over het algemeen rustig, maar toch te weinig tijd... Of rust eigenlijk, waardoor ik op mijn vrije dagen te weinig leuke dingen voor mezelf doe omdat ik dan te moe ben en dus geen fut heb om naar de stad te gaan bijvoorbeeld.
Herken het ook allemaal..
Blijft kwestie van eraan blijven werken. Ik stel mezelf ook meer voorop en spreek dingen uit.
Ik ook Sweety en ik bekijk het vaak per week, ik heb volgende week een hele rustige week en besloten om dat zo te houden, wil een keertje extra gaan sporten en een keer shoppen, daar heb ik volgende week eindelijk ruimte voor
Want ik heb over het algemeen rustig, maar toch te weinig tijd... Of rust eigenlijk, waardoor ik op mijn vrije dagen te weinig leuke dingen voor mezelf doe omdat ik dan te moe ben en dus geen fut heb om naar de stad te gaan bijvoorbeeld.
zaterdag 15 april 2017 om 12:20
Tijdens het sportuurtje van mijn kind is er ook zo'n moment... Ik kwam daar voor het eerst en je kunt bij elkaar gaan zitten met alle ouders in een hoekje met stoelen en tafels. Ik heb er toen heel bewust voor gekozen om een stoel apart neer te zetten voor het raam waar ik naar mijn kind kan kijken. Ik kom daar tenslotte voor en niet voor mensen die ik niet ken. Jaren geleden zou ik dat niet gedurfd hebben. Het wordt toch min of meer verwacht dat je erbij gaat zitten en mee gaat zitten kletsen over koetjes en kalfjes. Ik heb daar gewoon geen behoefte aan.
Er zijn er een aantal bij die mij nu straal negeren, maar ook gewoon mensen waar ik af en toe een praatje mee maak. Aan het begin begonnen een aantal vrouwen zelfs over mij en mijn kind te praten terwijl ik het kon horen. Ik bleef ze toen lachend aankijken en liet ze weten dat ik ze kon horen. Met een rood hoofd stopten ze ermee om vervolgens nooit meer iets tegen me te zeggen. Ik begrijp best dat ik misschien anders ben dan de menigte hierin, maar ik doe tegenwoordig echt gewoon alleen waar ik zin in heb en niet meer omdat het van me verwacht wordt.
Het is echt even een uurtje bijkomen in alle rust na meestal een hele drukke dag, ik vind het heerlijk om dan even niet te hoeven praten of sociaal te zijn. Als ik erbij zou gaan zitten en een heel uur mee ga zitten kletsen, dan zou ik met hoofdpijn weggaan daar.
Er zijn er een aantal bij die mij nu straal negeren, maar ook gewoon mensen waar ik af en toe een praatje mee maak. Aan het begin begonnen een aantal vrouwen zelfs over mij en mijn kind te praten terwijl ik het kon horen. Ik bleef ze toen lachend aankijken en liet ze weten dat ik ze kon horen. Met een rood hoofd stopten ze ermee om vervolgens nooit meer iets tegen me te zeggen. Ik begrijp best dat ik misschien anders ben dan de menigte hierin, maar ik doe tegenwoordig echt gewoon alleen waar ik zin in heb en niet meer omdat het van me verwacht wordt.
Het is echt even een uurtje bijkomen in alle rust na meestal een hele drukke dag, ik vind het heerlijk om dan even niet te hoeven praten of sociaal te zijn. Als ik erbij zou gaan zitten en een heel uur mee ga zitten kletsen, dan zou ik met hoofdpijn weggaan daar.
zaterdag 15 april 2017 om 12:28
Koningsdag is ook zo'n dag trouwens. Wat doen jullie op zo'n dag?
Wij brengen deze dag het liefst zo rustig mogelijk door, ergens in de natuur of waar niemand komt op deze dag en dan genieten we intens van de rust en stilte.
Jaar in jaar uit zijn we naar de drukke markten en feesten geweest totdat de drukte zo erg werd, we werden er helemaal chagrijnig van. Best gek eigenlijk dat je je dan pas gaat afvragen waarom je die dingen eigenlijk doet. Het was een gewoonte geworden, we zijn ermee opgegroeid en dus deden we het ieder jaar weer.
Dat hetzelfde met verjaardagen. We deden eraan mee uit gewoonte, maar niet omdat wij er zelf veel plezier aan beleven. Mijn eigen verjaardag vier ik nu met een dagje weg, helemaal doen waar ik zelf zin in heb met mijn gezin.
Wij brengen deze dag het liefst zo rustig mogelijk door, ergens in de natuur of waar niemand komt op deze dag en dan genieten we intens van de rust en stilte.
Jaar in jaar uit zijn we naar de drukke markten en feesten geweest totdat de drukte zo erg werd, we werden er helemaal chagrijnig van. Best gek eigenlijk dat je je dan pas gaat afvragen waarom je die dingen eigenlijk doet. Het was een gewoonte geworden, we zijn ermee opgegroeid en dus deden we het ieder jaar weer.
Dat hetzelfde met verjaardagen. We deden eraan mee uit gewoonte, maar niet omdat wij er zelf veel plezier aan beleven. Mijn eigen verjaardag vier ik nu met een dagje weg, helemaal doen waar ik zelf zin in heb met mijn gezin.
zaterdag 15 april 2017 om 12:51
quote:Dymphnatam schreef op 15 april 2017 @ 10:36:
Gaan we nog verder? Ik vind dit toch wel één van de betere topics!
Feel free
Ik heb nog eens na gedacht (inside grapje, als of die functie ooit uit staat bij mij ) en op zich geniet ik wel van gezelschap, maar alleen als die mensen net zo zijn als ik, dat je vrij bent (of ik mij vrij voel, wat niet het zelfde is per se) om je innerlijke wereld te materialiseren naar buiten toe. Op dit moment heb ik dat dus niet, en voelt elke interactie als geforceerd (wat het ook is).
Dus zijn introverte mensen daadwerkelijk zo of is het meer bij gebrek aan gelijk gestemde zielen? Ik vind input van andere mensen dus zelf wel leuk, maar alleen als ze zich ook op het zelfde 'niveau' bevinden (een soort eindeloos wasteland aan ideeën zonder moraal of politiek correctheid), om systemen te bedenken en te toetsen. Klinkt misschien vaag maar ik ben niet zo goed met woorden om dat ik enkel visueel denk
Gaan we nog verder? Ik vind dit toch wel één van de betere topics!
Feel free
Ik heb nog eens na gedacht (inside grapje, als of die functie ooit uit staat bij mij ) en op zich geniet ik wel van gezelschap, maar alleen als die mensen net zo zijn als ik, dat je vrij bent (of ik mij vrij voel, wat niet het zelfde is per se) om je innerlijke wereld te materialiseren naar buiten toe. Op dit moment heb ik dat dus niet, en voelt elke interactie als geforceerd (wat het ook is).
Dus zijn introverte mensen daadwerkelijk zo of is het meer bij gebrek aan gelijk gestemde zielen? Ik vind input van andere mensen dus zelf wel leuk, maar alleen als ze zich ook op het zelfde 'niveau' bevinden (een soort eindeloos wasteland aan ideeën zonder moraal of politiek correctheid), om systemen te bedenken en te toetsen. Klinkt misschien vaag maar ik ben niet zo goed met woorden om dat ik enkel visueel denk
zaterdag 15 april 2017 om 12:54
quote:Dymphnatam schreef op 15 april 2017 @ 10:56:
Ik heb de types zitten bekijken. Wie heeft ervaring met de ENTJ?Nope. Ik was al sowieso nooit zo van de persoonlijkheidstypes, ik heb het enkel eens jaren geleden getoetst om dat een oud studiegenoot zei 'toets eens want jij bent echt 100% INTP' wat dan ook zo is, in die setting dan (ik vind het zelf een flawed system maar op zich werkt het wel in een begrensde setting en kan ik me voor stellen dat het kan werken als selectie proces).
Ik heb de types zitten bekijken. Wie heeft ervaring met de ENTJ?Nope. Ik was al sowieso nooit zo van de persoonlijkheidstypes, ik heb het enkel eens jaren geleden getoetst om dat een oud studiegenoot zei 'toets eens want jij bent echt 100% INTP' wat dan ook zo is, in die setting dan (ik vind het zelf een flawed system maar op zich werkt het wel in een begrensde setting en kan ik me voor stellen dat het kan werken als selectie proces).
zaterdag 15 april 2017 om 13:21
quote:strikjemetstippels schreef op 15 april 2017 @ 12:51:
[...]
Feel free
Ik heb nog eens na gedacht (inside grapje, als of die functie ooit uit staat bij mij ) en op zich geniet ik wel van gezelschap, maar alleen als die mensen net zo zijn als ik, dat je vrij bent (of ik mij vrij voel, wat niet het zelfde is per se) om je innerlijke wereld te materialiseren naar buiten toe. Op dit moment heb ik dat dus niet, en voelt elke interactie als geforceerd (wat het ook is).
Dus zijn introverte mensen daadwerkelijk zo of is het meer bij gebrek aan gelijk gestemde zielen? Ik vind input van andere mensen dus zelf wel leuk, maar alleen als ze zich ook op het zelfde 'niveau' bevinden (een soort eindeloos wasteland aan ideeën zonder moraal of politiek correctheid), om systemen te bedenken en te toetsen. Klinkt misschien vaag maar ik ben niet zo goed met woorden om dat ik enkel visueel denk
Spot on
Dit herken ik helemaal! Ik heb in mei met een kennis afgesproken (zie ik veel te weinig) maar zij is net als ik en daar heb ik dus WEL zin in.
We gaan lunchen in de stad, hopelijk een beetje mooi weer
Ik weet ook dat ik met haar niet voor verrassingen kom te staan, om nog bijvoorbeeld samen te eten in de avond. We gaan dan winkeltjes kijken, lunchen en daarna ieder onze eigen weg.
Ik besefte me laatst ook dat zij misschien wel de enige is op dit moment in mijn omgeving waarmee ik bv een weekendje weg zou kunnen.
[...]
Feel free
Ik heb nog eens na gedacht (inside grapje, als of die functie ooit uit staat bij mij ) en op zich geniet ik wel van gezelschap, maar alleen als die mensen net zo zijn als ik, dat je vrij bent (of ik mij vrij voel, wat niet het zelfde is per se) om je innerlijke wereld te materialiseren naar buiten toe. Op dit moment heb ik dat dus niet, en voelt elke interactie als geforceerd (wat het ook is).
Dus zijn introverte mensen daadwerkelijk zo of is het meer bij gebrek aan gelijk gestemde zielen? Ik vind input van andere mensen dus zelf wel leuk, maar alleen als ze zich ook op het zelfde 'niveau' bevinden (een soort eindeloos wasteland aan ideeën zonder moraal of politiek correctheid), om systemen te bedenken en te toetsen. Klinkt misschien vaag maar ik ben niet zo goed met woorden om dat ik enkel visueel denk
Spot on
Dit herken ik helemaal! Ik heb in mei met een kennis afgesproken (zie ik veel te weinig) maar zij is net als ik en daar heb ik dus WEL zin in.
We gaan lunchen in de stad, hopelijk een beetje mooi weer
Ik weet ook dat ik met haar niet voor verrassingen kom te staan, om nog bijvoorbeeld samen te eten in de avond. We gaan dan winkeltjes kijken, lunchen en daarna ieder onze eigen weg.
Ik besefte me laatst ook dat zij misschien wel de enige is op dit moment in mijn omgeving waarmee ik bv een weekendje weg zou kunnen.
zaterdag 15 april 2017 om 13:27
Dollycat ik kan ook helemaal niet tegen verplichte gezelligheid... Daarom plan ik eigenlijk nooit iets op die dagen, misschien heb ik die dag wel helemaal nergens zin in
En heerlijk juist, je verjaardag met je gezin, gewoon doen waar je je het fijnste bij voelt.
Ik vier mijn verjaardag al jaren niet meer.
Ik klink misschien heel ongezellig, maar ik ben wel heel gezellig hoor
En heerlijk juist, je verjaardag met je gezin, gewoon doen waar je je het fijnste bij voelt.
Ik vier mijn verjaardag al jaren niet meer.
Ik klink misschien heel ongezellig, maar ik ben wel heel gezellig hoor
zaterdag 15 april 2017 om 13:30
quote:strikjemetstippels schreef op 15 april 2017 @ 12:51:
[...]
Feel free
Ik heb nog eens na gedacht (inside grapje, als of die functie ooit uit staat bij mij ) en op zich geniet ik wel van gezelschap, maar alleen als die mensen net zo zijn als ik, dat je vrij bent (of ik mij vrij voel, wat niet het zelfde is per se) om je innerlijke wereld te materialiseren naar buiten toe. Op dit moment heb ik dat dus niet, en voelt elke interactie als geforceerd (wat het ook is).
Dus zijn introverte mensen daadwerkelijk zo of is het meer bij gebrek aan gelijk gestemde zielen? Ik vind input van andere mensen dus zelf wel leuk, maar alleen als ze zich ook op het zelfde 'niveau' bevinden (een soort eindeloos wasteland aan ideeën zonder moraal of politiek correctheid), om systemen te bedenken en te toetsen. Klinkt misschien vaag maar ik ben niet zo goed met woorden om dat ik enkel visueel denk
Ik denk een beetje van beide. Omdat ik weinig gelijk gestemde zielen tegenkom (die er bij mij weer wat anders uit zien dan bij jou), ben ik "noodgedwongen" veel alleen. Maar laat ik dat nou ook gewoon prima vinden?
Mijn uitdaging is dat ik af en toe echt mensen op moet zoeken van mezelf, omdat ik mezelf nog te jong vind om een soort kluizenaarschap aan te gaan. Maar dat is dus een bewuste keuze, geen noodzaak.
[...]
Feel free
Ik heb nog eens na gedacht (inside grapje, als of die functie ooit uit staat bij mij ) en op zich geniet ik wel van gezelschap, maar alleen als die mensen net zo zijn als ik, dat je vrij bent (of ik mij vrij voel, wat niet het zelfde is per se) om je innerlijke wereld te materialiseren naar buiten toe. Op dit moment heb ik dat dus niet, en voelt elke interactie als geforceerd (wat het ook is).
Dus zijn introverte mensen daadwerkelijk zo of is het meer bij gebrek aan gelijk gestemde zielen? Ik vind input van andere mensen dus zelf wel leuk, maar alleen als ze zich ook op het zelfde 'niveau' bevinden (een soort eindeloos wasteland aan ideeën zonder moraal of politiek correctheid), om systemen te bedenken en te toetsen. Klinkt misschien vaag maar ik ben niet zo goed met woorden om dat ik enkel visueel denk
Ik denk een beetje van beide. Omdat ik weinig gelijk gestemde zielen tegenkom (die er bij mij weer wat anders uit zien dan bij jou), ben ik "noodgedwongen" veel alleen. Maar laat ik dat nou ook gewoon prima vinden?
Mijn uitdaging is dat ik af en toe echt mensen op moet zoeken van mezelf, omdat ik mezelf nog te jong vind om een soort kluizenaarschap aan te gaan. Maar dat is dus een bewuste keuze, geen noodzaak.
zaterdag 15 april 2017 om 13:40
zaterdag 15 april 2017 om 15:57
quote:yesss schreef op 14 april 2017 @ 10:54:
[...]
Ja en dat is waar het laatste jaar grote sprongen mee heb gemaakt, mezelf voorop stellen. Want er is inderdaad regelmatig over mijn grenzen gegaan, ik vond ook altijd alles wel best... Althans dat dacht ik, maar uiteindelijk schoof ik mezelf gewoon opzij en ik laat mezelf nu veel meer horen.
Ik ben/was een echte luisteraar en had regelmatig een avondje met een vriendin waar ik dus niet aan het woord was gekomen en alleen maar zat te luisteren, kwam altijd moe thuis.
Het klinkt misschien geforceerd, maar ik bedenk nu vantevoren een aantal dingen die ik kwijt wil en die vertel ik ongevraagd. Doen anderen ook. Ik was altijd heel afwachtend of ik vond mezelf niet belangrijk genoeg, dat is wel echt veranderd. Nogmaals het klinkt misschien geforceerd maar het helpt wel om te veranderen en om mezelf meer te laten horen.
En idd, ik zei hard, maar je komt meer duidelijk en direct over. Kan ik nog wat van leren!
En qua vriendschappen, ik vind het echt goed om inderdaad eisen te stellen en dat mag ook, raar eigenlijk dat ik daar nu pas echt bewust over nadenk. Dat ik nu pas steeds dichterbij mezelf kom, aldoende leert men en ik denk dat dit alleen maar iets positiefs kan gaan brengen en ik weet zeker dat er nieuwe mensen op mijn pad gaan komen.
Ik kan ook goed alleen zijn, ik zie dat eigenlijk als een kracht, want ik ga niet aan mensen hangen, maakt het makkelijker om los te laten en te kiezen voor mensen die wel bij me passen, denk dat dat inderdaad een veel sterkere basis is!
Nou, dan ben je al best goed vooruit gegaan! Mijn ervaring, is dat hoe beter je jezelf kent, hoe makkelijker het leven wordt.
Van alle mensen die ik ken, kan ik al precies inschatten met wie er de grootste kans is, dat ik woorden ga krijgen. Maar aangezien dit nooit leidt tot blijvende schade en het sporadisch gebeurt, is dat me de vriendschap waard. Bij andere heb ik echt nooit woorden.
De mensen (buiten mijn familie) in mijn leven zijn:
2 infj, 1 intp, 1 entp, 1 estp, 1 istj, 1 esfj, 1 estj,
Als het fout gaat is het met de esfj (te emotioneel) en de istj (te weinig flexibel), met de infj, intp, entp en estp heb ik nooit woorden. Allemaal introverte denkers en extraverte voelers. Ik kan er verder blind op bouwen dat als ik ze echt eens nodig heb dat ze er zijn, maar dat ze verder niet elke dag willen afspreken.
Daarnaast word ik door deze mensen echt gewaardeerd om wie ik ben en word ik nooit als vanzelfsprekend gezien. En dat zie ik voornamelijk bij introverten. Die waarderen de inhoud meer dan het oppervlakkige (dat zie ik bijv wel bij de esfj).
[...]
Ja en dat is waar het laatste jaar grote sprongen mee heb gemaakt, mezelf voorop stellen. Want er is inderdaad regelmatig over mijn grenzen gegaan, ik vond ook altijd alles wel best... Althans dat dacht ik, maar uiteindelijk schoof ik mezelf gewoon opzij en ik laat mezelf nu veel meer horen.
Ik ben/was een echte luisteraar en had regelmatig een avondje met een vriendin waar ik dus niet aan het woord was gekomen en alleen maar zat te luisteren, kwam altijd moe thuis.
Het klinkt misschien geforceerd, maar ik bedenk nu vantevoren een aantal dingen die ik kwijt wil en die vertel ik ongevraagd. Doen anderen ook. Ik was altijd heel afwachtend of ik vond mezelf niet belangrijk genoeg, dat is wel echt veranderd. Nogmaals het klinkt misschien geforceerd maar het helpt wel om te veranderen en om mezelf meer te laten horen.
En idd, ik zei hard, maar je komt meer duidelijk en direct over. Kan ik nog wat van leren!
En qua vriendschappen, ik vind het echt goed om inderdaad eisen te stellen en dat mag ook, raar eigenlijk dat ik daar nu pas echt bewust over nadenk. Dat ik nu pas steeds dichterbij mezelf kom, aldoende leert men en ik denk dat dit alleen maar iets positiefs kan gaan brengen en ik weet zeker dat er nieuwe mensen op mijn pad gaan komen.
Ik kan ook goed alleen zijn, ik zie dat eigenlijk als een kracht, want ik ga niet aan mensen hangen, maakt het makkelijker om los te laten en te kiezen voor mensen die wel bij me passen, denk dat dat inderdaad een veel sterkere basis is!
Nou, dan ben je al best goed vooruit gegaan! Mijn ervaring, is dat hoe beter je jezelf kent, hoe makkelijker het leven wordt.
Van alle mensen die ik ken, kan ik al precies inschatten met wie er de grootste kans is, dat ik woorden ga krijgen. Maar aangezien dit nooit leidt tot blijvende schade en het sporadisch gebeurt, is dat me de vriendschap waard. Bij andere heb ik echt nooit woorden.
De mensen (buiten mijn familie) in mijn leven zijn:
2 infj, 1 intp, 1 entp, 1 estp, 1 istj, 1 esfj, 1 estj,
Als het fout gaat is het met de esfj (te emotioneel) en de istj (te weinig flexibel), met de infj, intp, entp en estp heb ik nooit woorden. Allemaal introverte denkers en extraverte voelers. Ik kan er verder blind op bouwen dat als ik ze echt eens nodig heb dat ze er zijn, maar dat ze verder niet elke dag willen afspreken.
Daarnaast word ik door deze mensen echt gewaardeerd om wie ik ben en word ik nooit als vanzelfsprekend gezien. En dat zie ik voornamelijk bij introverten. Die waarderen de inhoud meer dan het oppervlakkige (dat zie ik bijv wel bij de esfj).
zaterdag 15 april 2017 om 16:02
quote:Dymphnatam schreef op 15 april 2017 @ 10:56:
Ik heb de types zitten bekijken. Wie heeft ervaring met de ENTJ?Ik moet eerlijk zeggen dat ik er volgens mij geen ken, maar ik kan aan iemand niet aflezen wat zijn exacte type is. Het enige dat ik weet, is dat ik het in een bepaalde richting moet zoeken, gebaseerd op hoe iemand reageert.
Ik heb de types zitten bekijken. Wie heeft ervaring met de ENTJ?Ik moet eerlijk zeggen dat ik er volgens mij geen ken, maar ik kan aan iemand niet aflezen wat zijn exacte type is. Het enige dat ik weet, is dat ik het in een bepaalde richting moet zoeken, gebaseerd op hoe iemand reageert.
zaterdag 15 april 2017 om 16:08
quote:Kwebbeltje91 schreef op 15 april 2017 @ 10:44:
Zo wat een herkenbare verhalen hier.
Ik woon op mezelf, heb geen relatie (en ook geen behoefte aan). Ik ben lekker bezig met werk en studie, vind het ook heerlijk om met vrienden een dagje weg te gaan of naar familie te gaan, maar 's avonds wil ik graag alleen zijn. Serie kijken, je kent het wel.
Ik weet niet meer bij wie ik het gelezen had, maar ik las ook iets van grenzen aangeven. Zó herkenbaar. Ik heb een periode gehad waarin ik overal ja op zei, met het gevolg dat ik elk weekend van de ene afspraak naar de andere ging. Heel leuk hoor en het was ook gezellig, maar daarna was ik ontzettend moe. De laatste jaren gaat het wel beter hoor, met grenzen aangeven. Prima, een weekendje met leuke dingen, maar dan zorg ik dat ik het weekend erna me-time heb. Of zoals dit weekend, ik heb vandaag me-time, even lekker in huis rommelen, verslagen voor school maken, en morgen en overmorgen family-time.
Het is een kwestie van nee leren zeggen. En wanneer mensen doorzeuren, uit kunnen leggen, waarom je nee zegt. De reden waarom de meeste mensen doorzaniken, is omdat ze die "nee", persoonlijk nemen. Als je kunt uitleggen dat het daar niets mee te maken heeft, dan accepteren ze het over het algemeen vrij makkelijk.
Ik heb ook gemerkt, dat als je regelmatig "nee" zegt, mensen het veel meer waarderen als je dan eens "ja" zegt. Het is dan namelijk niet meer vanzelfsprekend en mensen waarderen over het algemeen iets waar ze meer moeite voor moeten doen, toch meer.
Zo wat een herkenbare verhalen hier.
Ik woon op mezelf, heb geen relatie (en ook geen behoefte aan). Ik ben lekker bezig met werk en studie, vind het ook heerlijk om met vrienden een dagje weg te gaan of naar familie te gaan, maar 's avonds wil ik graag alleen zijn. Serie kijken, je kent het wel.
Ik weet niet meer bij wie ik het gelezen had, maar ik las ook iets van grenzen aangeven. Zó herkenbaar. Ik heb een periode gehad waarin ik overal ja op zei, met het gevolg dat ik elk weekend van de ene afspraak naar de andere ging. Heel leuk hoor en het was ook gezellig, maar daarna was ik ontzettend moe. De laatste jaren gaat het wel beter hoor, met grenzen aangeven. Prima, een weekendje met leuke dingen, maar dan zorg ik dat ik het weekend erna me-time heb. Of zoals dit weekend, ik heb vandaag me-time, even lekker in huis rommelen, verslagen voor school maken, en morgen en overmorgen family-time.
Het is een kwestie van nee leren zeggen. En wanneer mensen doorzeuren, uit kunnen leggen, waarom je nee zegt. De reden waarom de meeste mensen doorzaniken, is omdat ze die "nee", persoonlijk nemen. Als je kunt uitleggen dat het daar niets mee te maken heeft, dan accepteren ze het over het algemeen vrij makkelijk.
Ik heb ook gemerkt, dat als je regelmatig "nee" zegt, mensen het veel meer waarderen als je dan eens "ja" zegt. Het is dan namelijk niet meer vanzelfsprekend en mensen waarderen over het algemeen iets waar ze meer moeite voor moeten doen, toch meer.
zaterdag 15 april 2017 om 16:22
quote:Dollycat schreef op 15 april 2017 @ 12:20:
Tijdens het sportuurtje van mijn kind is er ook zo'n moment... Ik kwam daar voor het eerst en je kunt bij elkaar gaan zitten met alle ouders in een hoekje met stoelen en tafels. Ik heb er toen heel bewust voor gekozen om een stoel apart neer te zetten voor het raam waar ik naar mijn kind kan kijken. Ik kom daar tenslotte voor en niet voor mensen die ik niet ken. Jaren geleden zou ik dat niet gedurfd hebben. Het wordt toch min of meer verwacht dat je erbij gaat zitten en mee gaat zitten kletsen over koetjes en kalfjes. Ik heb daar gewoon geen behoefte aan.
Er zijn er een aantal bij die mij nu straal negeren, maar ook gewoon mensen waar ik af en toe een praatje mee maak. Aan het begin begonnen een aantal vrouwen zelfs over mij en mijn kind te praten terwijl ik het kon horen. Ik bleef ze toen lachend aankijken en liet ze weten dat ik ze kon horen. Met een rood hoofd stopten ze ermee om vervolgens nooit meer iets tegen me te zeggen. Ik begrijp best dat ik misschien anders ben dan de menigte hierin, maar ik doe tegenwoordig echt gewoon alleen waar ik zin in heb en niet meer omdat het van me verwacht wordt.
Het is echt even een uurtje bijkomen in alle rust na meestal een hele drukke dag, ik vind het heerlijk om dan even niet te hoeven praten of sociaal te zijn. Als ik erbij zou gaan zitten en een heel uur mee ga zitten kletsen, dan zou ik met hoofdpijn weggaan daar.
Ik neem aan dat jij over het algemeen prikkels vermijdt, omdat je anders horendol wordt. Dat wil zeggen dat je ook heel veel dingen, letterlijk niet ziet. Ik heb dezelfde functies als jij, alleen omgekeerd (1=3 en 3=4), ik ben dus erg afhankelijk van data uit de fysieke wereld.
Als je enigszins bent, zoals mijn trainingsmaatje, dan heb je een "bitchy resting face", maar doordat je eigenlijk ook nog eens geen contact hebt met de fysieke wereld, komt dat als arrogantie over op veel mensen. Dat is ook waarschijnlijk de reden dat mensen over je lullen. Ik heb ook een bitchy resting face, maar, omdat ik wel contact maak met de wereld, kom ik weer meer over als nors en chagrijnig (terwijl ik dat echt zelden ben).
Dit zijn overigens, en daar gaan we weer, zeer waarschijnlijk introverte voelers. Die denken namelijk ook vaak dat als ze je negeren dat jou dat dan raakt, maar aangezien jij ook veel niet persoonlijk zult nemen (denk ik), heb jij zoiets van, "goh da's makkelijk, ben ik daar ook weer vanaf".
De laatste alinea is mijn eigen invulling trouwens, dat is vooral afhankelijk van hoeveel het je niet interesseert wat anderen van je denken.
Tijdens het sportuurtje van mijn kind is er ook zo'n moment... Ik kwam daar voor het eerst en je kunt bij elkaar gaan zitten met alle ouders in een hoekje met stoelen en tafels. Ik heb er toen heel bewust voor gekozen om een stoel apart neer te zetten voor het raam waar ik naar mijn kind kan kijken. Ik kom daar tenslotte voor en niet voor mensen die ik niet ken. Jaren geleden zou ik dat niet gedurfd hebben. Het wordt toch min of meer verwacht dat je erbij gaat zitten en mee gaat zitten kletsen over koetjes en kalfjes. Ik heb daar gewoon geen behoefte aan.
Er zijn er een aantal bij die mij nu straal negeren, maar ook gewoon mensen waar ik af en toe een praatje mee maak. Aan het begin begonnen een aantal vrouwen zelfs over mij en mijn kind te praten terwijl ik het kon horen. Ik bleef ze toen lachend aankijken en liet ze weten dat ik ze kon horen. Met een rood hoofd stopten ze ermee om vervolgens nooit meer iets tegen me te zeggen. Ik begrijp best dat ik misschien anders ben dan de menigte hierin, maar ik doe tegenwoordig echt gewoon alleen waar ik zin in heb en niet meer omdat het van me verwacht wordt.
Het is echt even een uurtje bijkomen in alle rust na meestal een hele drukke dag, ik vind het heerlijk om dan even niet te hoeven praten of sociaal te zijn. Als ik erbij zou gaan zitten en een heel uur mee ga zitten kletsen, dan zou ik met hoofdpijn weggaan daar.
Ik neem aan dat jij over het algemeen prikkels vermijdt, omdat je anders horendol wordt. Dat wil zeggen dat je ook heel veel dingen, letterlijk niet ziet. Ik heb dezelfde functies als jij, alleen omgekeerd (1=3 en 3=4), ik ben dus erg afhankelijk van data uit de fysieke wereld.
Als je enigszins bent, zoals mijn trainingsmaatje, dan heb je een "bitchy resting face", maar doordat je eigenlijk ook nog eens geen contact hebt met de fysieke wereld, komt dat als arrogantie over op veel mensen. Dat is ook waarschijnlijk de reden dat mensen over je lullen. Ik heb ook een bitchy resting face, maar, omdat ik wel contact maak met de wereld, kom ik weer meer over als nors en chagrijnig (terwijl ik dat echt zelden ben).
Dit zijn overigens, en daar gaan we weer, zeer waarschijnlijk introverte voelers. Die denken namelijk ook vaak dat als ze je negeren dat jou dat dan raakt, maar aangezien jij ook veel niet persoonlijk zult nemen (denk ik), heb jij zoiets van, "goh da's makkelijk, ben ik daar ook weer vanaf".
De laatste alinea is mijn eigen invulling trouwens, dat is vooral afhankelijk van hoeveel het je niet interesseert wat anderen van je denken.
zaterdag 15 april 2017 om 16:24
quote:Fleet schreef op 15 april 2017 @ 14:09:
Wat een fijne test zeg! Ik kwam als INFP-A uit de test en de omschrijving klopt! Herken mijzelf er helemaal in. Man kwam overigens op hetzelfde resultaat. We zijn overigens maar met weinigen, 4% van de bevolking, schijnt!Dochterlief had gisteren zelfde uitkomst. Weet iemand zo waar dan de knelpunten zitten met een INTP?
Wat een fijne test zeg! Ik kwam als INFP-A uit de test en de omschrijving klopt! Herken mijzelf er helemaal in. Man kwam overigens op hetzelfde resultaat. We zijn overigens maar met weinigen, 4% van de bevolking, schijnt!Dochterlief had gisteren zelfde uitkomst. Weet iemand zo waar dan de knelpunten zitten met een INTP?
zaterdag 15 april 2017 om 16:28
Ok, ik beken. Ik kom uit verschillende MB tests onherroepelijk naar voren als een ENTJ. Ik schrok echt toen ik de beschrijving las, ik had een heel ander beeld van mezelf. Vooral het extraverte deel brengt me in de war. Toch herken ik er heel veel in. Echter, ik zag mezelf tot nu toe als zeer introvert, en voelde me daar heel comfortabel bij.
Kun je privé heel anders zijn dan op het werk? Of kan er iets anders meespelen? Ik heb meerdere tests gedaan, zowel in het engels als het nederlands. Maar er blijft consequent hetzelfde uitkomen.
Kun je privé heel anders zijn dan op het werk? Of kan er iets anders meespelen? Ik heb meerdere tests gedaan, zowel in het engels als het nederlands. Maar er blijft consequent hetzelfde uitkomen.
zaterdag 15 april 2017 om 16:31
quote:Dollycat schreef op 15 april 2017 @ 12:28:
Koningsdag is ook zo'n dag trouwens. Wat doen jullie op zo'n dag?
Werken . Bij de oosterburen doen ze niet aan Koningsdag. Helaas woon ik tegen het stadscentrum aan met een groot festival 300 m van mijn huis, met hipstermuziek. Zal dus niet erg uitgeslapen zijn die dag.
Koningsdag is ook zo'n dag trouwens. Wat doen jullie op zo'n dag?
Werken . Bij de oosterburen doen ze niet aan Koningsdag. Helaas woon ik tegen het stadscentrum aan met een groot festival 300 m van mijn huis, met hipstermuziek. Zal dus niet erg uitgeslapen zijn die dag.
zaterdag 15 april 2017 om 16:33
quote:strikjemetstippels schreef op 15 april 2017 @ 12:51:
[...]
Feel free
Ik heb nog eens na gedacht (inside grapje, als of die functie ooit uit staat bij mij ) en op zich geniet ik wel van gezelschap, maar alleen als die mensen net zo zijn als ik, dat je vrij bent (of ik mij vrij voel, wat niet het zelfde is per se) om je innerlijke wereld te materialiseren naar buiten toe. Op dit moment heb ik dat dus niet, en voelt elke interactie als geforceerd (wat het ook is).
Dus zijn introverte mensen daadwerkelijk zo of is het meer bij gebrek aan gelijk gestemde zielen? Ik vind input van andere mensen dus zelf wel leuk, maar alleen als ze zich ook op het zelfde 'niveau' bevinden (een soort eindeloos wasteland aan ideeën zonder moraal of politiek correctheid), om systemen te bedenken en te toetsen. Klinkt misschien vaag maar ik ben niet zo goed met woorden om dat ik enkel visueel denk
INTP humor: zij zijn zelf de enige die het begrijpen!
Jij zou goed met een vriend van me kunnen omgaan. Zeker weten. Kun je helemaal jezelf zijn en al die ideeën bespreken, allemaal lekker abstract en theoretisch en wis- en natuurkundig. Geen oordelen, geen emoties, maar pure logica.
Ik heb als istp net wat meer connectie met mensen dan jij, omdat ik meer praktisch ben ingesteld en geïnteresseerd ben ik zaken die veel mensen in zijn algemeenheid interesseren (relaties, voeding, training), maar ik heb dat ook alleen als het zonder emoties gaat, maar puur op ratio.
Ik ben als introvert echt zo. In een groep met 20 andere introverten zou mijn sociale batterij ook snel leeg zijn, misschien iets minder snel dan met mensen waar ik niks mee heb, maar ik verlies het overzicht en de prikkels worden dan ook teveel.
[...]
Feel free
Ik heb nog eens na gedacht (inside grapje, als of die functie ooit uit staat bij mij ) en op zich geniet ik wel van gezelschap, maar alleen als die mensen net zo zijn als ik, dat je vrij bent (of ik mij vrij voel, wat niet het zelfde is per se) om je innerlijke wereld te materialiseren naar buiten toe. Op dit moment heb ik dat dus niet, en voelt elke interactie als geforceerd (wat het ook is).
Dus zijn introverte mensen daadwerkelijk zo of is het meer bij gebrek aan gelijk gestemde zielen? Ik vind input van andere mensen dus zelf wel leuk, maar alleen als ze zich ook op het zelfde 'niveau' bevinden (een soort eindeloos wasteland aan ideeën zonder moraal of politiek correctheid), om systemen te bedenken en te toetsen. Klinkt misschien vaag maar ik ben niet zo goed met woorden om dat ik enkel visueel denk
INTP humor: zij zijn zelf de enige die het begrijpen!
Jij zou goed met een vriend van me kunnen omgaan. Zeker weten. Kun je helemaal jezelf zijn en al die ideeën bespreken, allemaal lekker abstract en theoretisch en wis- en natuurkundig. Geen oordelen, geen emoties, maar pure logica.
Ik heb als istp net wat meer connectie met mensen dan jij, omdat ik meer praktisch ben ingesteld en geïnteresseerd ben ik zaken die veel mensen in zijn algemeenheid interesseren (relaties, voeding, training), maar ik heb dat ook alleen als het zonder emoties gaat, maar puur op ratio.
Ik ben als introvert echt zo. In een groep met 20 andere introverten zou mijn sociale batterij ook snel leeg zijn, misschien iets minder snel dan met mensen waar ik niks mee heb, maar ik verlies het overzicht en de prikkels worden dan ook teveel.
