Mij kwetsbaar voelen op communicatief vlak

Knap dat je hulp hebt gezocht.



Soms hoef je in de eerste instantie niet weerbaar t zijn, teminste dat ben ik ook niet altijd. Wat belangrijk is, is dat je achteraf wel kan zeggen: sorry dat ik een uur geleden toestemde. Nu ik er even over heb nagedacht komt het mij toch niet uit. Een a dere optie is in zo'n situatie zeggen dat je er nog eve o er na wilt denken of gewoon eerlijk toegeven dat je je voor het blok gezet wordt.



Eigenlijk doe ik dat latstehet meest, mezelf de tijd geven om ijn gevoel op een rijtje te zetten of eerlijk toegeven dat ik me er ongemakkelijk bij voelt. De eeste mensen zijn geen horken dus die zullen dan hun best doen om jou ook opje gemak te laten voelen.

Heel erg herkenbaar, diagnostiek naar ASS loopt nog. Ik vind 't wel een goede tip die neweve geeft, om er later op terug te komen. Succes met je sova-training, hopelijk helpt het je goed!

Als je je onder druk gezet voelt, kan je ook eerst zeggen

"ik moet hier eerst rustig over na denken en kom er dan later op terug".

of "ik zeg nu nee, maar ik kan me nog bedenken later en dan laat ik je het weten".



En als je het gesprek wil stoppen omdat je je ongemakkelijk voelt, of het is te veel of gaat vervelend zijn voor je kan je zeggen

"ik stop nu het gesprek en ga weg, ik kom er later misschien op terug. Ik ga nu naar huis, of ik nu eerst andere dingen doen".

Als ander door blijft gaan, herhalen wat je eerder zei en dan weggaan.



Dit is nodig als je die claimende of je onder het blok leggende mensen tegenkomt. Gun jezelf een time out van hun druk. Dan kan je in de tussentijd voelen en bedenken, wil ik wel met hun omgaan? Wil ik wel een antwoord nog geven? En wat is mijn antwoord?



Tweede stap is bij mensen die dominant of claimerig zijn, vervolg gesprek te hebben. daarom mijn vraag, waarom wil jij nog met dit soort types omgaan? Moet dit vanwege familie of werk? En als je er niet onderuit kan komen, dan in 2e gesprek kort een ja of nee is vaak voldoende. Het gaat vaak mis als je lang uitlegt waarom je iets wel of niet gaat doen, en dan gaan zij vaak op je argumenten in en manipuleren, ipv de ja of nee horen en respecteren. Daarom is dan een kort ja of nee beter.

Hier ook een ASS-er. Ik ben communicatief juist heel sterk, maar ik ben dan weer niet zo snel in schakelen. Ik gebruik ook wat trucjes, misschien heb jij er ook wat aan:



- Op werk moet ik vaak moeilijke gesprekken voeren, dat gaat me prima af, totdat het gesprek een onverwachte wending krijgt (mijn gesprekspartner heeft het opeens over een onderwerp wat ik niet had zien aankomen en me dus ook niet op voorbereid had). Ik zeg dan regelmatig iets als 'okay, hier overval je me mee, ik ga er nog even over nadenken en ik kom er later bij je op terug' of 'ik heb je verhaal gehoord, je hoort uiterlijk einde van de week meer van me'. Uiteraard pas ik mijn 'zinnetje' wel aan op de situatie.



- Sowieso maak ik de meeste beslissingen pas nadat ik even rustig de tijd heb gehad om erover na te denken. Je kan dan een zinnetje gebruiken als 'Leuk dat je me uitnodigt, ik ga even kijken of het me uitkomt en ik laat het je nog weten' of 'Ik snap je vraag en ik kom later bij je terug met een reactie'



- Als ik met een vriendin ben en ze vertelt me opeens een heftig verhaal (wederom iets wat ik niet had zien aankomen), dan zeg ik gewoon eerlijk 'jeetje hey, ik weet gewoon even niet wat ik moet zeggen, maar wat heftig joh'



Ik bouw dus, kortom, altijd pauzes voor mezelf in om de informatie te verwerken. Als je jezelf dit aanleert ga je het steeds natuurlijker gebruiken. Mijn vriendinnen weten van mijn autisme dus die kijken nergens van op. De gesprekspartners uit de gesprekken van mijn werk weten het niet, maar ik weet zeker dat ze er niets van merken...die 'pauzes' zijn heel natuurlijk als je gewend bent om het te doen. Sterker nog, mensen kunnen daardoor juist de indruk krijgen dat ik hun verhaal/vraag/issue heel serieus neem en voldoende tijd wel nemen om een reactie te geven.

Hoi!



heel herkenbaar, zeker in situaties waar het over persoonlijke zaken gaat.

Ook bij gesprekken die out of the blue starten, kan het moeilijker zijn om optimaal te communiceren.

Via de school volg ik nu een cursus faalangst en een cursus over zelfvertrouwen.

Die helpen echt wel heb ik de indruk.

Of het permanent effect zal hebben is nog af te wachten, er zijn nog een aantal sessies achter dus dat zien we dan wel.



P.s.: ik ben ook gediagnosticeerd.

Voor mij ook herkenbaar.

Gebeurde vooral als er onverwacht en langdurig naar mijngevoel gegraven werd. Me aangevallen voelde. Het voelde als mij moeten motiveren waarom ik bij de ander een bepaald gevoel teweeg bracht.

Ik sloeg dan dicht, ik kan het nog het best omschrijven als een gevoel van watten in mijn hoofd. Pas dagen later komt er dan boven drijven wat ik eigenlijk had willen zeggen. Ik herken het ook bij mijn dochter. Het beste werkt het om het onderwerp/de vraag even te laten rusten. Maar dat moet je gesprekspartner wel willen of kunnen.

Ik vermoed dat het zeker z'n nut heeft enkele cursussen te volgen.

Je weet wat je dwars zit. Da's al een belangrijk iets.

Kan je wat specifieker zijn i.v.m. de omgeving waar het over gaat?

Misschien is het mogelijk om die te vermijden en zo kan je bijvoorbeeld de frustraties ook niet meer verkrijgen.

Is het niet mogelijk om die omgeving te vermijden, dan zal er toch een actieve rol verlangt worden.

Ikzelf ken ook zo'n situaties en dan is het maar de vraag wat goed is.

Afwegen van de voor- en nadelen die de omgeving oplevert.

Book that helps you say: "I just said 'no' and I don't feel guilty.



Are you allowing your mother-in-law to impose her will on you?

Are you embarrassed by praise or crushed by criticism?

Are you having trouble coping with people?

Learn the answers in When I say no, I feel guilty.



Manuel J. Smith is the author of When I Say No, I Feel Guilty



Our inherited survival responses; coping with other people by fight, flight, or verbal assertiveness

Problems other people give us: is conflict inevitable?

Our primitive survival behaviors: how we become so aggressive or tend to avoid other people.

Our verbal problem-solving ability: the unique difference between us and other animal species.

How learning to feel anxious, ignorant, and guilty as children can make us passive, manipulable, and nonassertive as adults. Can parents control their children's behavior without making them feel anxious, ignorant, or guilty? Our prime assertive human right -- how other people violate it

How we are manipulated into doing what others want.



ASSERTIVE RIGHT I: You have the right to judge your own behavior, thoughts, and emotions, and to take the responsibility for their initiation and consequences upon yourself.

ASSERTIVE RIGHT II: You have the right to offer no reasons or excuses for justifying your behavior.

ASSERTIVE RIGHT III: You have the right to judge if you are responsible for finding solutions to other people's problems.

ASSERTIVE RIGHT IV: You have the right to change your mind.

ASSERTIVE RIGHT V: You have the right to make mistakes -- and be responsible for them.

ASSERTIVE RIGHT VI: You have the right to say, "I don't know."

ASSERTIVE RIGHT VII: You have the right to be independent of the goodwill of others before coping with them.

ASSERTIVE RIGHT VIII: You have the right to be illogical in making decisions.

ASSERTIVE RIGHT IX: You have the right to say, "I don't understand."

ASSERTIVE RIGHT X: You have the right to say, "I don't care."



Misschien leuk om te lezen, deze tien regels...