Psyche
alle pijlers
Mijn hoofd ontploft
maandag 19 augustus 2024 om 15:37
Hoi allemaal,
Ik moet even van mij afschrijven. Mijn hoofd ontploft letterlijk en ik kan niet meer. Het draait over uren. Ik voel me gestresst, gespannen en moe. Ik ben kapot. Ik loop compleet vast.
Ik weet niet meer wat goed is en wat slecht is. Welke keuze ik moet maken. Ik wil dat alles goed voelt, maar dat doet het niet.
Ik heb al 10+ jaar een relatie en nu we misschien denken aan een volgende stap. Dus kinderen nemen wordt ik helemaal gek.
Nooit een andere relatie gehad. Is dit het nu?
Praten we wel voldoende samen? Hebben we het wel leuk genoeg samen? Heb ik alles wel uit mijn leven gehaald? Wil ik niet nog wat anders? Is dit de ware? Ik wil niet zonder hem, maar weet niet of ik het papa en mama zijn zo voor me zie samen. Moet dit wel het geval zijn?
Ik kijk sterk naar de relatie van mijn ouders. Ik idealiseer het haast. Het is bizar hoe het werkt in m’n hoofd.
Genoeg gesprekken over gehad met m’n partner, maar elke dag hetzelfde liedje afspelen lukt hem ook niet meer.
Alles wat ik nu wil is rust hebben en slapen en tv kijken zonder me druk te maken, maar ik kan me er niet toe zetten.
Ik ben vooral heel verdrietig en dit is niet hoe ik het voor me had gezien.
Sorry, ik moet het even van me af schrijven.
Ik moet even van mij afschrijven. Mijn hoofd ontploft letterlijk en ik kan niet meer. Het draait over uren. Ik voel me gestresst, gespannen en moe. Ik ben kapot. Ik loop compleet vast.
Ik weet niet meer wat goed is en wat slecht is. Welke keuze ik moet maken. Ik wil dat alles goed voelt, maar dat doet het niet.
Ik heb al 10+ jaar een relatie en nu we misschien denken aan een volgende stap. Dus kinderen nemen wordt ik helemaal gek.
Nooit een andere relatie gehad. Is dit het nu?
Praten we wel voldoende samen? Hebben we het wel leuk genoeg samen? Heb ik alles wel uit mijn leven gehaald? Wil ik niet nog wat anders? Is dit de ware? Ik wil niet zonder hem, maar weet niet of ik het papa en mama zijn zo voor me zie samen. Moet dit wel het geval zijn?
Ik kijk sterk naar de relatie van mijn ouders. Ik idealiseer het haast. Het is bizar hoe het werkt in m’n hoofd.
Genoeg gesprekken over gehad met m’n partner, maar elke dag hetzelfde liedje afspelen lukt hem ook niet meer.
Alles wat ik nu wil is rust hebben en slapen en tv kijken zonder me druk te maken, maar ik kan me er niet toe zetten.
Ik ben vooral heel verdrietig en dit is niet hoe ik het voor me had gezien.
Sorry, ik moet het even van me af schrijven.
maandag 19 augustus 2024 om 15:40
Ik wil op den duur wel kinderen, maar ik wil het voor me kunnen zien ofzo. Weten hoe alles gaat lopen en dat KAN NIET. Dat weet ik.Lucifee2024 schreef: ↑19-08-2024 15:39Je hoeft geen kinderen, zeker niet nemen als je ze zelf niet 100% echt wil.
En een relatie is ook niet verplicht. Of latten is misschien een betere vorm voor jou.
Met deze man of een andere partner later.
Ik wil mijn vriend niet kwijt.
maandag 19 augustus 2024 om 15:49
Waar zit die twijfel in? Waarom zie je met hem geen kinderen voor je?
Ik wist met mijn ex zeker dat we uit elkaar zouden moeten gaan als ik ooit een kinderwens zou krijgen. Ik vond hem in veel opzichten fantastisch, maar ik wist dat alle verantwoordelijkheid en al het nadenkwerk in de opvoeding voor een eventueel kind op mij terecht zou komen. En ik wist dat ik op die manier geen gezin wilde.
Ik wist met mijn ex zeker dat we uit elkaar zouden moeten gaan als ik ooit een kinderwens zou krijgen. Ik vond hem in veel opzichten fantastisch, maar ik wist dat alle verantwoordelijkheid en al het nadenkwerk in de opvoeding voor een eventueel kind op mij terecht zou komen. En ik wist dat ik op die manier geen gezin wilde.
I choose happy!
maandag 19 augustus 2024 om 15:50
maandag 19 augustus 2024 om 15:53
Omdat ik bang ben dat het leven saai wordt en dat ik dan nooit meer ‘terug’ kan. Dat het definitief is. Ik weet het niet goed.EssentialBliss schreef: ↑19-08-2024 15:49Waar zit die twijfel in? Waarom zie je met hem geen kinderen voor je?
Ik wist met mijn ex zeker dat we uit elkaar zouden moeten gaan als ik ooit een kinderwens zou krijgen. Ik vond hem in veel opzichten fantastisch, maar ik wist dat alle verantwoordelijkheid en al het nadenkwerk in de opvoeding voor een eventueel kind op mij terecht zou komen. En ik wist dat ik op die manier geen gezin wilde.
Dat ik nooit ‘verder’ ben gaan kijken dan deze relatie. Omdat ik niet weet of dit ‘goed genoeg is’. Terwijl ik me wel heel geliefd, aangetrokken en fijn bij hem voel.
maandag 19 augustus 2024 om 15:54
Jaa dat definitieve inderdaad.Teeejamo schreef: ↑19-08-2024 15:50Ik denk dat je je voornamelijk druk maakt over het definitieve van de keuzes die je nu gaat maken.
Ik lees iets over elke dag hetzelfde liedje afspelen.
Is het een idee dat je met je partner afspreekt het onderwerp kinderen even te laten rusten? Wellicht zakt de paniek dan iets.
Klopt, dag in dag uit. Ik heb het gevoel dat ik NU moet kiezen want ben 28 en vriend al in de 30. Gevoel dat ik hem anders aan het lijntje hou en dat het allemaal dan te laat is.
Ik laat het nu rusten tussen ons tot na de vakantie, maar krijg zelf nog niet echt rust.
maandag 19 augustus 2024 om 15:57
Nou ja dat is natuurlijk ook zo. Je kunt het kind moeilijk terug stoppen als je het toch niet zo leuk vindt.DALF96 schreef: ↑19-08-2024 15:53Omdat ik bang ben dat het leven saai wordt en dat ik dan nooit meer ‘terug’ kan. Dat het definitief is. Ik weet het niet goed.
Dat ik nooit ‘verder’ ben gaan kijken dan deze relatie. Omdat ik niet weet of dit ‘goed genoeg is’. Terwijl ik me wel heel geliefd, aangetrokken en fijn bij hem voel.
I choose happy!
maandag 19 augustus 2024 om 15:57
maandag 19 augustus 2024 om 16:02
Ja ik ben uit 96. De twijfel zit hem in mn keuzes denk ik en of ik wel een goede moeder ga zijn samen met mijn vriend. Ik wil graag het voel hebben dat het goedkomt, maar dat heb ik nu niet. Terwijl ik dat eerder wel had.Bbubbels schreef: ↑19-08-2024 15:57Weet je waar je twijfel in zit? Niemand kan echt voorspellen hoe her gaat zijn met kinderen. Maar ik wist op een gegeven moment wel heel duidelijk dát ik het wilde met mijn man. Bij twijfel (nog) niet doen denk ik. Ben je uit 96? Dan heb je toch nog wel even de tijd?
maandag 19 augustus 2024 om 16:03
Heb al gesprekken bij de praktijk ondersteuner gehad, maar dat helpt ook niet zoveel.
maandag 19 augustus 2024 om 16:04
Ik vond dat het ook wel makkelijker maken. Ik heb ook enorm getwijfeld. Maar als het kind er eenmaal is, dan is dat gewoon een gegeven. Twijfelen is geen optie meer dus dat doe je ook niet meer. Juist die fase van 'alles is mogelijk' kan heel stressvol zijn.EssentialBliss schreef: ↑19-08-2024 15:57Nou ja dat is natuurlijk ook zo. Je kunt het kind moeilijk terug stoppen als je het toch niet zo leuk vindt.
Maar als je 28 bent dan zou ik het gewoon nog even 1-2 jaar laten rusten. Kan gemakkelijk.
Heeft je vriend haast met de beslissing of zit die haast in jouw hoofd?
maandag 19 augustus 2024 om 16:05
maandag 19 augustus 2024 om 16:05
maandag 19 augustus 2024 om 16:05
Ik had precies hetzelfde gevoel als jij. Ik had het gevoel dat ik MOEST kiezen. En wel meteen.
Ik heb inmiddels een dochter. 1 kind is veel minder levensbepalend dan 2 of meer kinderen. 1 kind neem je makkelijker ergens mee naar toe. En zodra dat kind wat groter en zelfstandiger is dan heb je wat meer je handen vrij ook.
Ik heb inmiddels een dochter. 1 kind is veel minder levensbepalend dan 2 of meer kinderen. 1 kind neem je makkelijker ergens mee naar toe. En zodra dat kind wat groter en zelfstandiger is dan heb je wat meer je handen vrij ook.
maandag 19 augustus 2024 om 16:07
Ja ik heb echt het gevoel van: ik verkoop de toko en ik ga helemaal in m’n eentje opnieuw beginnen ofzo. Dan hoef ik daar nog jaren niet aan te beginnen, maar dat wil ik niet. Ik wil niet zonder mijn huidige partner maar soms pfff.Wombat schreef: ↑19-08-2024 16:04Ik vond dat het ook wel makkelijker maken. Ik heb ook enorm getwijfeld. Maar als het kind er eenmaal is, dan is dat gewoon een gegeven. Twijfelen is geen optie meer dus dat doe je ook niet meer. Juist die fase van 'alles is mogelijk' kan heel stressvol zijn.
Maar als je 28 bent dan zou ik het gewoon nog even 1-2 jaar laten rusten. Kan gemakkelijk.
Heeft je vriend haast met de beslissing of zit die haast in jouw hoofd?
Ik heb altijd het gevoel dat ik alles moet beleven en meemaken. Vind het ook eng om oud te worden en wanneer ik een moment voor mezelf wil nemen dan schiet ik inde stress.
Mijn vriend zou het al wel willen, maar heeft geduld met mij.
maandag 19 augustus 2024 om 16:08
maandag 19 augustus 2024 om 16:08
maandag 19 augustus 2024 om 16:10
Ja we zitten redelijk op één lijn. Alleen verwacht ik soms misschien te veel. Grote gezelligheid elke dag etc etcZeemeermin84 schreef: ↑19-08-2024 16:08Je bent pas 28. De gemiddelde leeftijd waarop een vrouw haar eerste kind krijgt is 30,3. Boven het gemiddelde zitten is natuurlijk geen ramp (anders was het geen gemiddelde).
Zitten jij en je vriend een beetje op één lijn over hoe jullie in het leven staan en wat belangrijk is voor een kind?
maandag 19 augustus 2024 om 16:11
Maar je was wel zeker in je gevoel dat dit de vader van je kind zou worden ?Teeejamo schreef: ↑19-08-2024 16:05Ik had precies hetzelfde gevoel als jij. Ik had het gevoel dat ik MOEST kiezen. En wel meteen.
Ik heb inmiddels een dochter. 1 kind is veel minder levensbepalend dan 2 of meer kinderen. 1 kind neem je makkelijker ergens mee naar toe. En zodra dat kind wat groter en zelfstandiger is dan heb je wat meer je handen vrij ook.
maandag 19 augustus 2024 om 16:14
Ik denk ook dat je te veel verwacht. Je weet ook dat dat niet realistisch is, probeer daar tevreden mee te zin. Makkelijker gezegd dan gedaan uiteraard.
Overigens is na een paar gesprekken bij de POH direct verandering oid verwachten ook een te hoge verwachting. Zoiets kost tijd.
maandag 19 augustus 2024 om 16:17
Zoek hulp, het is echt niet gek om met een professional te gaan praten.
Ik lees tussen je zinnen door dat je je eigenlijk niet oud ziet worden met je vriend. Dat je het gevoel hebt dat er nog veel te ontdekken is in relaties. Hij is je eerste vriend begrijp ik, dan is het echt niet gek om die gevoelens te hebben. En ja, je mag het ook gewoon uitmaken als je wilt he. Maar bedenk vooral waarom je bij hem bent/blijft. Is dat omdat je van hem houdt en je in hem echt toekomst ziet of de angst alleen te zijn/blijven?
Ik lees tussen je zinnen door dat je je eigenlijk niet oud ziet worden met je vriend. Dat je het gevoel hebt dat er nog veel te ontdekken is in relaties. Hij is je eerste vriend begrijp ik, dan is het echt niet gek om die gevoelens te hebben. En ja, je mag het ook gewoon uitmaken als je wilt he. Maar bedenk vooral waarom je bij hem bent/blijft. Is dat omdat je van hem houdt en je in hem echt toekomst ziet of de angst alleen te zijn/blijven?
maandag 19 augustus 2024 om 16:17
Ik had het allemaal gewoon wat groter en spectaculairder voor me gezien en het valt me nu gewoon wat tegen.Zeemeermin84 schreef: ↑19-08-2024 16:14Ik denk ook dat je te veel verwacht. Je weet ook dat dat niet realistisch is, probeer daar tevreden mee te zin. Makkelijker gezegd dan gedaan uiteraard.
Overigens is na een paar gesprekken bij de POH direct verandering oid verwachten ook een te hoge verwachting. Zoiets kost tijd.
Het voelt allemaal heel degelijk.
Klopt en daarbij zeggen ze op een gegeven moment ook ‘ik kan geen keuzes voor je maken. Dat moet je zelf doen’
maandag 19 augustus 2024 om 16:23
Ik ben met hem omdat hij mijn maatje is. Me rust geeft. Er altijd voor me is. Gezellige man is en het beste voor heeft met iedereen.Dahlia74 schreef: ↑19-08-2024 16:17Zoek hulp, het is echt niet gek om met een professional te gaan praten.
Ik lees tussen je zinnen door dat je je eigenlijk niet oud ziet worden met je vriend. Dat je het gevoel hebt dat er nog veel te ontdekken is in relaties. Hij is je eerste vriend begrijp ik, dan is het echt niet gek om die gevoelens te hebben. En ja, je mag het ook gewoon uitmaken als je wilt he. Maar bedenk vooral waarom je bij hem bent/blijft. Is dat omdat je van hem houdt en je in hem echt toekomst ziet of de angst alleen te zijn/blijven?
Ik had liever een paar relaties meer gehad voordat ik hem tegen was gekomen. Het was toen eigenlijk ook go with the flow allemaal.
Tja angst alleen te zijn of te blijven niet perse. Lijkt me wel wat logisch na 10+ jaar alles gedeeld te hebben. Dan moet je jezelf weer opnieuw gaan uitvinden. Dat ben ik me ook bewust en dat zal ik ook zeker wel kunnen.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
