Psyche
alle pijlers
Mijn hoofd ontploft
maandag 19 augustus 2024 om 15:37
Hoi allemaal,
Ik moet even van mij afschrijven. Mijn hoofd ontploft letterlijk en ik kan niet meer. Het draait over uren. Ik voel me gestresst, gespannen en moe. Ik ben kapot. Ik loop compleet vast.
Ik weet niet meer wat goed is en wat slecht is. Welke keuze ik moet maken. Ik wil dat alles goed voelt, maar dat doet het niet.
Ik heb al 10+ jaar een relatie en nu we misschien denken aan een volgende stap. Dus kinderen nemen wordt ik helemaal gek.
Nooit een andere relatie gehad. Is dit het nu?
Praten we wel voldoende samen? Hebben we het wel leuk genoeg samen? Heb ik alles wel uit mijn leven gehaald? Wil ik niet nog wat anders? Is dit de ware? Ik wil niet zonder hem, maar weet niet of ik het papa en mama zijn zo voor me zie samen. Moet dit wel het geval zijn?
Ik kijk sterk naar de relatie van mijn ouders. Ik idealiseer het haast. Het is bizar hoe het werkt in m’n hoofd.
Genoeg gesprekken over gehad met m’n partner, maar elke dag hetzelfde liedje afspelen lukt hem ook niet meer.
Alles wat ik nu wil is rust hebben en slapen en tv kijken zonder me druk te maken, maar ik kan me er niet toe zetten.
Ik ben vooral heel verdrietig en dit is niet hoe ik het voor me had gezien.
Sorry, ik moet het even van me af schrijven.
Ik moet even van mij afschrijven. Mijn hoofd ontploft letterlijk en ik kan niet meer. Het draait over uren. Ik voel me gestresst, gespannen en moe. Ik ben kapot. Ik loop compleet vast.
Ik weet niet meer wat goed is en wat slecht is. Welke keuze ik moet maken. Ik wil dat alles goed voelt, maar dat doet het niet.
Ik heb al 10+ jaar een relatie en nu we misschien denken aan een volgende stap. Dus kinderen nemen wordt ik helemaal gek.
Nooit een andere relatie gehad. Is dit het nu?
Praten we wel voldoende samen? Hebben we het wel leuk genoeg samen? Heb ik alles wel uit mijn leven gehaald? Wil ik niet nog wat anders? Is dit de ware? Ik wil niet zonder hem, maar weet niet of ik het papa en mama zijn zo voor me zie samen. Moet dit wel het geval zijn?
Ik kijk sterk naar de relatie van mijn ouders. Ik idealiseer het haast. Het is bizar hoe het werkt in m’n hoofd.
Genoeg gesprekken over gehad met m’n partner, maar elke dag hetzelfde liedje afspelen lukt hem ook niet meer.
Alles wat ik nu wil is rust hebben en slapen en tv kijken zonder me druk te maken, maar ik kan me er niet toe zetten.
Ik ben vooral heel verdrietig en dit is niet hoe ik het voor me had gezien.
Sorry, ik moet het even van me af schrijven.
maandag 19 augustus 2024 om 19:48
Vraag je je serieus af of af en toe ontevreden zijn normaal is?
Dat lijkt me wel. Wie is er nu altijd 100% tevreden?
Het gaat er niet om dat je niet ontevreden mag zjin, het gaat er om hoe je ermee omgaat als je ontevreden bent.
maandag 19 augustus 2024 om 19:50
Ik denk dan direct: er is iets niet goed dus ik moet het NU aanpassen en daardoor ga ik als een gek denken en malen.Zeemeermin84 schreef: ↑19-08-2024 19:48Vraag je je serieus af of af en toe ontevreden zijn normaal is?
Dat lijkt me wel. Wie is er nu altijd 100% tevreden?
Het gaat er niet om dat je niet ontevreden mag zjin, het gaat er om hoe je ermee omgaat als je ontevreden bent.
maandag 19 augustus 2024 om 20:03
Het is normaal dat het leven niet altijd leuk, avontuurlijk, fantastisch is. Dat het soms saai is of tegenzit. Voor die gevoelens kun je nooit wegrennen, welke keuze je ook maakt. Ga je op de bonnefooi de wereld rondtrekken, reken maar dat je soms eenzaam bent, of je kapot verveelt in een verregend hostel met slechte wifi. Als je kinderen hebt, dat je soms wenst dat je je oude vrijheid terughebt. Als je geen kinderen hebt, dat je soms wenst dat je ze wel had. Of iets anders dat nu eenmaal niet past bij de weg die je kiest. Dus als je twijfelt omdat je wacht op een gelegenheid waarbij je alles tegelijk kan hebben: die gaat niet komen. Zoals feow al zei: je gaat hoe dan ook dingen níet meemaken. Aan jou de vraag: wat wil je écht niet missen? Wat is het waard om voor te gaan, ook als je geen garanties hebt op hoe het afloopt? Wat voor persoon wil je zijn, hoe wil je jezelf en anderen behandelen?
En bedenk ook: sommige keuzes zijn voor altijd (zoals kinderen), maar heel veel keuzes kun je ook achteraf nog evalueren en bijstellen.
What a nuanced anxiety
maandag 19 augustus 2024 om 20:04
maandag 19 augustus 2024 om 20:32
Als je maar één partner hebt gehad dan is het gewoon logisch dat je je op een gegeven moment afvraagt hoe het zou zijn met iemand anders. Maar romantiseer je dat niet te veel? Je omschrijft je vriend als je maatje, en de relatie is goed toch? Je kan het altijd uitmaken en op ontdekkingsreis gaan, maar ook dat is geen garantie voor dagen gevuld met ultiem geluk.
maandag 19 augustus 2024 om 20:54
Je wil groter, spectaculairder, drastisch alles omgooien.
En je wil geen spijt.
Ja ik wil ook kampioen kickboksen worden zonder een klap op m’n muil te krijgen. En al m’n spaargeld beleggen in aandelen die alleen maar in waarde stijgen.
‘Rust’ is trouwens grotendeels fysiek: dieper en aandachtiger ademhalen. Hoe is het met jouw ademhaling?
Spectaculairder dan een kind krijgen kan ik het zo gauw niet verzinnen. Waardoor ik me afvraag wat jij voor je ziet bij ‘minder gezapig’. Naar China fietsen? Een polyamoreuze relatie? Jezelf aan de A10 vastlijmen voor een betere wereld? Drummer worden bij een bandje? Meer seks?
En je wil geen spijt.
Ja ik wil ook kampioen kickboksen worden zonder een klap op m’n muil te krijgen. En al m’n spaargeld beleggen in aandelen die alleen maar in waarde stijgen.
‘Rust’ is trouwens grotendeels fysiek: dieper en aandachtiger ademhalen. Hoe is het met jouw ademhaling?
Spectaculairder dan een kind krijgen kan ik het zo gauw niet verzinnen. Waardoor ik me afvraag wat jij voor je ziet bij ‘minder gezapig’. Naar China fietsen? Een polyamoreuze relatie? Jezelf aan de A10 vastlijmen voor een betere wereld? Drummer worden bij een bandje? Meer seks?
maandag 19 augustus 2024 om 20:59
Ja lastig. Ik heb dit ook gehad toen ik 26 was en heb de relatie uiteindelijk verbroken na een pauze toen ik 28 was.
Ik bleef maar twijfelen en we werden er beide gek van. Ik ben toen van een klein stadje naar een grote stad verhuisd ( Antwerpen, dus ook een ander land ).
Ik heb flink gefeest gereisd en geleefd.
3 jaar later kwam ik mijn huidige partner tegen en heb nu een dochter van 5 maanden ( ik ben inmiddels 36 ).
Met mijn huidige partner heb ik nooit twijfels gehad. We hebben samen ook nog alle festivals afgelopen.
Nu hebben we samen een kind en het tempo ligt natuurlijk anders, maar saai hebben we het nooit.
Succes, het is een lastige beslissing maar ik denk dat de twijfels er niet voor niks zijn.
Ik bleef maar twijfelen en we werden er beide gek van. Ik ben toen van een klein stadje naar een grote stad verhuisd ( Antwerpen, dus ook een ander land ).
Ik heb flink gefeest gereisd en geleefd.
3 jaar later kwam ik mijn huidige partner tegen en heb nu een dochter van 5 maanden ( ik ben inmiddels 36 ).
Met mijn huidige partner heb ik nooit twijfels gehad. We hebben samen ook nog alle festivals afgelopen.
Nu hebben we samen een kind en het tempo ligt natuurlijk anders, maar saai hebben we het nooit.
Succes, het is een lastige beslissing maar ik denk dat de twijfels er niet voor niks zijn.
maandag 19 augustus 2024 om 23:24
Vind dit best een zinnige tip, want het komt op mij ook zo over dat je het erg lastig dealen vind met toch wel vrij normale levensgebeurtenissen. Soms zit het mee, soms zit het tegen.dweedledee schreef: ↑19-08-2024 20:04Ik zou ook een doorverwijzing overwegen. De manier waarop je op deze situatie reageert (net ook even je eerdere topic gelezen) is behoorlijk heftig. Misschien kun je handvatten krijgen om er beter mee om te kunnen gaan, want het leven zal nog wel meer uitdagingen bieden in de toekomst.
Dat is toch echt wel een doodnormale zin passend bij een doodnormaal leven. En twijfelen en niet weten wat je moet kiezen, ja, dat hoort soms ook een periode tijdens bepaalde fases. Zo leer je jezelf ook kennen. Maar als je dus van die vrij normale fases in paniek raakt, dat klinkt niet helemaal ok. Ik begrijp dat je hulp daarvoor hebt (gehad)? Mischien toch dit weer eens van stal trekken?
dinsdag 20 augustus 2024 om 10:30
Mijn ervaring is dat als je bijna in paniek raakt van zwanger worden van je partner, dat dit niet de partner is met wie je een kind wil. M.a.w., je kan heel tevreden met je relatie zijn maar onderbewust zie je je partner niet als degene met wie je aan kinderen wil beginnen.
28 Jaar is nog hartstikke jong, op jouw leeftijd was ik nog erg druk met uitgaan, feesten, reizen en "carrière maken" en dat deed ik samen met partner. Niet iedereen is al klaar voor een gezin op jouw leeftijd, je hebt jezelf een grens gesteld maar dat is ook maar uit de lucht gegrepen. Ga nog een paar jaar leven en genieten en misschien dat je je dan wel klaar voelt voor een kind.
28 Jaar is nog hartstikke jong, op jouw leeftijd was ik nog erg druk met uitgaan, feesten, reizen en "carrière maken" en dat deed ik samen met partner. Niet iedereen is al klaar voor een gezin op jouw leeftijd, je hebt jezelf een grens gesteld maar dat is ook maar uit de lucht gegrepen. Ga nog een paar jaar leven en genieten en misschien dat je je dan wel klaar voelt voor een kind.
dinsdag 20 augustus 2024 om 10:34
Nou, ik heb ook je andere topics gelezen en volgens mij wil jij vooral kinderen willen. Dat is echt iets anders dan zeker weten dat je kinderen wil hoor.
Je bent doodsbang om kinderen te krijgen, je bent doodsbang om geen kinderen te willen, doodsbang om door te gaan met je vriend, doodsbang om te breken met je vriend, je draait helemaal door/ontplofft. Klinkt alsof hier heel veel onder zit en dat je hier gewoon serieus hulp bij moet zoeken.
Wat je ook doet: word niet zwanger in deze toestand, dat moet je een kind gewoon niet aan willen doen.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
