Psyche
alle pijlers
Mijn leven stagneert en dat ligt aan mij
dinsdag 9 april 2019 om 22:17
Hallo,
Als 27-jarige vrouw woon ik sinds bijna twee jaar weer bij mijn ouders. Eerst heb ik jaren op kamers gewoond. Ik zou gaan samenwonen met mijn toenmalige vriend, maar dat ging uit, hetgeen achteraf goed is geweest. Daarna kon ik intrekken bij een vriendin, zij kreeg van haar ouders en appartement dus daar mocht ik bij in wonen, wat ik natuurlijk heel tof vond. Dat ging helaas niet goed, en zodoende ben ik weer terug naar mijn ouders gegaan. We wonen in een klein dorpje.
Ik heb lieve ouders en ze doen genoeg voor me en ik ben natuurlijk heel dankbaar dat ik hier nog mag wonen, maar ik ben er wel een beetje klaar mee. Het hele huis staat vol opgeslagen met mijn meubels en spulletjes. Ze willen graag in de nabije toekomst wat kleiner gaan wonen. Ik sta al jaren ingeschreven bij verscheidene woningstichtingen, maar zoals iedereen weet is het vinden van een woning erg lastig. Dus ik voel heel erg dat ik mijn ouders in de weg sta, vooral omdat ze al op leeftijd zijn, en ik hier nog steeds rondhang. Een hypotheek kan ik niet krijgen. Met 32 uur werken per week verdien ik ongeveer €1400 pm via een detacheringscontract, en natuurlijk krijgen mijn ouders daar een gedeelte van.
Nu werkt het niet mee dat ik verder geen netwerk heb. Helaas ben ik niet zo'n sociaal dier, nooit geweest, ben erg gepest, had een niet-onderkend leerprobleem dat me jaren heeft achtervolgd, waardoor ik altijd mijn eigen kennis/kunde en oordeel ben blijven twijfelen. Daardoor heb ik ook moeite om dingen op te pakken, ook dingen die me op zich best leuk lijken. Daarnaast ben ik ook 'socially awkward'. Met een aantal collega's kan ik het goed vinden, maar meer contacten dan deze heb ik niet. Op advies ben ik vrijwilligerswerk gaan doen om meer contacten te leggen. Met dieren ben ik overigens wel goed, hahaha. Mijn ouders vragen me naar mijn toekomstplannen, maar concreet heb ik die niet. Ik heb nooit dromen gehad, torenhoge ambities evenmin, ik ben al lang blij dat ik mijn hbo heb gehaald en dat mijn baas tevreden over mijn werkzaamheden is. Mijn doel was om mijn rijbewijs te halen, maar na 4 keer te zijn gezakt voor de praktijk heb ik dat eerst maar even op een lager pit gezet.
Ik voel me erg schuldig tegenover mijn ouders. Om ons heen gaat iedereen trouwen of samenwonen, gezinnetjes stichten enzovoort en ik weet dat ze graag zouden zien dat ik daar ook naartoe zou werken. M.a.w., bij anderen zit er schot in, terwijl ik stagneer. Daten heb ik wel gedaan, maar ik word niet verliefd en voel eigenlijk niks voor die mannen (nee, ik ben niet lesbisch). Het enige dat ik wel graag wil is moeder worden, maar ik heb nu nog niet de middelen om er voor te kunnen zorgen, geen sociaal netwerk om me eventueel te ondersteunen als het eens moeilijk gaat, en geen rijbewijs. Anderzijds zit er vervroegde overgang bij ons in de familie (moeder, oma, tantes), dus heel lang kan ik zwanger worden nou ook niet uitstellen. Misschien wil ik wel veel te snel van alles, maar er gebeurt nu al zo lang niks, en het leven voelt zo leeg.
Als 27-jarige vrouw woon ik sinds bijna twee jaar weer bij mijn ouders. Eerst heb ik jaren op kamers gewoond. Ik zou gaan samenwonen met mijn toenmalige vriend, maar dat ging uit, hetgeen achteraf goed is geweest. Daarna kon ik intrekken bij een vriendin, zij kreeg van haar ouders en appartement dus daar mocht ik bij in wonen, wat ik natuurlijk heel tof vond. Dat ging helaas niet goed, en zodoende ben ik weer terug naar mijn ouders gegaan. We wonen in een klein dorpje.
Ik heb lieve ouders en ze doen genoeg voor me en ik ben natuurlijk heel dankbaar dat ik hier nog mag wonen, maar ik ben er wel een beetje klaar mee. Het hele huis staat vol opgeslagen met mijn meubels en spulletjes. Ze willen graag in de nabije toekomst wat kleiner gaan wonen. Ik sta al jaren ingeschreven bij verscheidene woningstichtingen, maar zoals iedereen weet is het vinden van een woning erg lastig. Dus ik voel heel erg dat ik mijn ouders in de weg sta, vooral omdat ze al op leeftijd zijn, en ik hier nog steeds rondhang. Een hypotheek kan ik niet krijgen. Met 32 uur werken per week verdien ik ongeveer €1400 pm via een detacheringscontract, en natuurlijk krijgen mijn ouders daar een gedeelte van.
Nu werkt het niet mee dat ik verder geen netwerk heb. Helaas ben ik niet zo'n sociaal dier, nooit geweest, ben erg gepest, had een niet-onderkend leerprobleem dat me jaren heeft achtervolgd, waardoor ik altijd mijn eigen kennis/kunde en oordeel ben blijven twijfelen. Daardoor heb ik ook moeite om dingen op te pakken, ook dingen die me op zich best leuk lijken. Daarnaast ben ik ook 'socially awkward'. Met een aantal collega's kan ik het goed vinden, maar meer contacten dan deze heb ik niet. Op advies ben ik vrijwilligerswerk gaan doen om meer contacten te leggen. Met dieren ben ik overigens wel goed, hahaha. Mijn ouders vragen me naar mijn toekomstplannen, maar concreet heb ik die niet. Ik heb nooit dromen gehad, torenhoge ambities evenmin, ik ben al lang blij dat ik mijn hbo heb gehaald en dat mijn baas tevreden over mijn werkzaamheden is. Mijn doel was om mijn rijbewijs te halen, maar na 4 keer te zijn gezakt voor de praktijk heb ik dat eerst maar even op een lager pit gezet.
Ik voel me erg schuldig tegenover mijn ouders. Om ons heen gaat iedereen trouwen of samenwonen, gezinnetjes stichten enzovoort en ik weet dat ze graag zouden zien dat ik daar ook naartoe zou werken. M.a.w., bij anderen zit er schot in, terwijl ik stagneer. Daten heb ik wel gedaan, maar ik word niet verliefd en voel eigenlijk niks voor die mannen (nee, ik ben niet lesbisch). Het enige dat ik wel graag wil is moeder worden, maar ik heb nu nog niet de middelen om er voor te kunnen zorgen, geen sociaal netwerk om me eventueel te ondersteunen als het eens moeilijk gaat, en geen rijbewijs. Anderzijds zit er vervroegde overgang bij ons in de familie (moeder, oma, tantes), dus heel lang kan ik zwanger worden nou ook niet uitstellen. Misschien wil ik wel veel te snel van alles, maar er gebeurt nu al zo lang niks, en het leven voelt zo leeg.
woensdag 10 april 2019 om 01:41
Ga meer werken zodat je wat meer verdient en ga ergens goedkoop op jezelf. Een studio is nog altijd zelfstandiger dan bij je ouders.
In welke omgeving werk je, is dat in dat dorp waar je vandaan komt? Wil je daar blijven of liever ergens anders heen? Is het makkelijk voor je om ander werk te vinden mocht je ergens anders heen willen?
In welke omgeving werk je, is dat in dat dorp waar je vandaan komt? Wil je daar blijven of liever ergens anders heen? Is het makkelijk voor je om ander werk te vinden mocht je ergens anders heen willen?
woensdag 10 april 2019 om 03:11
Wat wil je zelf nou eigenlijk ècht? Ik lees heel veel tegenstrijdigheden in wat je wil...en je schrijft zelf ook op geen concrete toekomstplannen te hebben, terwijl je wel een aantal opschrijft die wel degelijk met een toekomst te maken hebben, zoals dat je graag moeder zou willen worden.
Dingen komen niet uit de lucht vallen. Als je iets wil zal je daar naartoe moeten werken. Als je dat niet doet stagneren dingen. Het klinkt niet alsof je nu tevreden bent. Kortom, wat zou je anders willen?
Is je doel een eigen huis?
Een vriend? Vriendschappen met anderen? Of wil je dat eigenlijk helemaal niet?
Ik denk dat stap 1 is te bedenken wat jij graag wil en hoe je het over 1 jaar, 2 jaar, 5 jaar, 10 jaar voor je ziet. En daarna ga je een plan bedenken hoe je dat zou kunnen bereiken.
Alleen maar schuldig zitten voelen heeft niemand wat aan...
Dingen komen niet uit de lucht vallen. Als je iets wil zal je daar naartoe moeten werken. Als je dat niet doet stagneren dingen. Het klinkt niet alsof je nu tevreden bent. Kortom, wat zou je anders willen?
Is je doel een eigen huis?
Een vriend? Vriendschappen met anderen? Of wil je dat eigenlijk helemaal niet?
Ik denk dat stap 1 is te bedenken wat jij graag wil en hoe je het over 1 jaar, 2 jaar, 5 jaar, 10 jaar voor je ziet. En daarna ga je een plan bedenken hoe je dat zou kunnen bereiken.
Alleen maar schuldig zitten voelen heeft niemand wat aan...
woensdag 10 april 2019 om 04:34
Persoonlijk denk ik dat je je teveel verschuilt in wat je niet denkt te kunnen. Rijbewijs is daar een goed voorbeeld van, ook al moet je nog 4 keer afrijden boeien!
Wat je vroeger ook allemaal hebt meegemaakt, zoals een pest verleden (lijkt me vreselijk) maar dat mag nooit de reden zijn om je achter te verschuilen. Je vindt jezelf niet erg sociaal, dus wat heb jij nodig om dit wel te worden? Kom op! Geef jezelf een schop onder de kont en gaan met die banaan.
Succes!
Wat je vroeger ook allemaal hebt meegemaakt, zoals een pest verleden (lijkt me vreselijk) maar dat mag nooit de reden zijn om je achter te verschuilen. Je vindt jezelf niet erg sociaal, dus wat heb jij nodig om dit wel te worden? Kom op! Geef jezelf een schop onder de kont en gaan met die banaan.
Succes!
Joe.
woensdag 10 april 2019 om 04:49
Ik zie dat er al goede adviezen zijn gegeven.
Daarnaast: als je echt bang bent voor vervroegde overgang, laat dit dan beoordelen door een arts. Nu maak je je je mogelijk druk om niets.
Wie weet is er bij jou niets aan de hand en word je gerustgesteld, en als er inderdaad iets aan de hand blijkt te zijn zou je nu nog bepaalde maatregelen kunnen nemen (eicel preservatie).
Daarnaast: als je echt bang bent voor vervroegde overgang, laat dit dan beoordelen door een arts. Nu maak je je je mogelijk druk om niets.
Wie weet is er bij jou niets aan de hand en word je gerustgesteld, en als er inderdaad iets aan de hand blijkt te zijn zou je nu nog bepaalde maatregelen kunnen nemen (eicel preservatie).
woensdag 10 april 2019 om 05:11
Hoi!
Zo te lezen wordt je erg teruggehouden door je onzekerheden en ook bepaalde onkunde?
Je hebt in ieder geval een aantal dingen die goed voor je werken. Je hebt een baan en je baas is tevreden over je funktioneren.
Verder heb je een paar collega’s waarmee je wel goed overweg kunt.
Trouwens, hartstikke goed van je dat je je HBO hebt gehaald. Ik begrijp dat dat een flinke prestatie was.
Focus je op het gebied waar je baan is, voor toekomstplannen. Loop regelmatig even bij de woningstichting binnen om te kijken wat er is.
Misschien kun je een cursus doen op het gebied van zelfvertrouwen leren krijgen.
Ik denk dat als jij meer zelfvertrouwen zou krijgen, het leven voor jou ook wat makkelijker wordt.
Je houdt van dieren dus vrijwilligerswerk waarbij je met dieren werkt lijkt wel een goeie. Misschien kun je iets combineren zoals vrijwilligerswerk in een asiel zodat je je liefde voor werken met dieren combineert met kontakt met mensen.
Zodat je sociaal er ook van groeit.
Wordt je nooit verliefd op een man?
Ben je toendertijd verliefd geworden op jouw ex vriend toen je hem leerde kennen?
Waardoor raakte jullie relatie uit?
Zo te lezen wordt je erg teruggehouden door je onzekerheden en ook bepaalde onkunde?
Je hebt in ieder geval een aantal dingen die goed voor je werken. Je hebt een baan en je baas is tevreden over je funktioneren.
Verder heb je een paar collega’s waarmee je wel goed overweg kunt.
Trouwens, hartstikke goed van je dat je je HBO hebt gehaald. Ik begrijp dat dat een flinke prestatie was.
Focus je op het gebied waar je baan is, voor toekomstplannen. Loop regelmatig even bij de woningstichting binnen om te kijken wat er is.
Misschien kun je een cursus doen op het gebied van zelfvertrouwen leren krijgen.
Ik denk dat als jij meer zelfvertrouwen zou krijgen, het leven voor jou ook wat makkelijker wordt.
Je houdt van dieren dus vrijwilligerswerk waarbij je met dieren werkt lijkt wel een goeie. Misschien kun je iets combineren zoals vrijwilligerswerk in een asiel zodat je je liefde voor werken met dieren combineert met kontakt met mensen.
Zodat je sociaal er ook van groeit.
Wordt je nooit verliefd op een man?
Ben je toendertijd verliefd geworden op jouw ex vriend toen je hem leerde kennen?
Waardoor raakte jullie relatie uit?
woensdag 10 april 2019 om 07:04
Je moet ergens beginnen, he. Ik denk dat de eerste stap is om uit huis te gaan. En ja, woonruimte vinden is lastig maar niet onmogelijk.
Kun je meer werken? En zo niet, dan zou ik alsnog op zoek gaan naar een studiootje. Een aantal jaar geleden verdiende ik ongeveer hetzelfde en woonde toen in een studio van 700 euro per maand maar het was heerlijk zelfstandig en ik redde me prima.
Kun je meer werken? En zo niet, dan zou ik alsnog op zoek gaan naar een studiootje. Een aantal jaar geleden verdiende ik ongeveer hetzelfde en woonde toen in een studio van 700 euro per maand maar het was heerlijk zelfstandig en ik redde me prima.
woensdag 10 april 2019 om 07:35
Waarom ga je niet opzoek naar een betere baan want je verdient met je HBO diploma net boven het minimumloon. Woon je op het platteland?
Veel boeren of mensen met een woonboerderij zijn op enig moment bereid om een deel van hun huis te verhuren wanneer zij ouder worden (iov kleiner wonen). Een vriendin van mij woont met eigen opgang in het voorhuis van een boerderij. Hang briefjes op in de super, bij het buurthuis e.d. dat je naar zoiets op zoek bent.
Wat betreft vriendschap: je bent echt niet de enige die een beetje afwijkt. Zoek een hobby, iets wat je leuk vindt, waar wat meer nerdy types op afkomen. Bijv: dammen of cosplay. Dan wel wordt heks. Zie het feit dat je anders bent als een voordeel.
Veel boeren of mensen met een woonboerderij zijn op enig moment bereid om een deel van hun huis te verhuren wanneer zij ouder worden (iov kleiner wonen). Een vriendin van mij woont met eigen opgang in het voorhuis van een boerderij. Hang briefjes op in de super, bij het buurthuis e.d. dat je naar zoiets op zoek bent.
Wat betreft vriendschap: je bent echt niet de enige die een beetje afwijkt. Zoek een hobby, iets wat je leuk vindt, waar wat meer nerdy types op afkomen. Bijv: dammen of cosplay. Dan wel wordt heks. Zie het feit dat je anders bent als een voordeel.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
woensdag 10 april 2019 om 07:45
Ik was 27 toen ik berooid uit een relatie kwam. Na jaren te zijn weggeweest was ik weer terug in Nederland en moest ik weer een heel nieuw netwerk opbouwen. Ik had geen rooie cent en ik wilde opnieuw beginnen in een deel van NL dat ik niet kende. Ik heb ergens een kamer gezocht, werk gezocht. Een studie opgepakt. Later bij een vereniging gegaan. Het was niet makkelijk, ik heb me vaak heel eenzaam gevoeld. Mislukt ook, op een kaal kamertje ergens 3 hoog achter, zonder vrienden, zonder familie. Ik vond niet altijd aansluiting, het ging echt met vallen en opstaan. Maar langzaam ging het beter. Ieder succesje gaf me wat zelfvertrouwen om verder te gaan.
Kom dus in actie. Geef jezelf een schop onder je kont. Als ik het kan, kun jij het zeker. En voor wat betreft daten: zoek een bezigheid of een hobby waarbij je met andere mensen in aanraking komt. Misschien is dat voor jou een relaxtere manier om vrienden te maken en of een relatie te vinden. Maak een beetje plezier en relax, het komt best goed.
Kom dus in actie. Geef jezelf een schop onder je kont. Als ik het kan, kun jij het zeker. En voor wat betreft daten: zoek een bezigheid of een hobby waarbij je met andere mensen in aanraking komt. Misschien is dat voor jou een relaxtere manier om vrienden te maken en of een relatie te vinden. Maak een beetje plezier en relax, het komt best goed.
woensdag 10 april 2019 om 08:02
Kost en inwoning, lijkt me niet meer dan normaal dat TO daaraan meebetaald.
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
woensdag 10 april 2019 om 08:04
Zalmsnipper schreef: ↑10-04-2019 01:52- Ga fulltime werken.
- Toch gaan daten. Wie weet wie je tegenkomt, en met zn tweeën is het makkelijker een huis te vinden en babies te maken (op termijn).
- Ik zou toch proberen dat rijbewijs af te maken, nu zit je er nog in.
Wat een raar advies. Dan ga je dus daten met in je achterhoofd ‘ik heb je nodig voor een huis en een kind.’
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
woensdag 10 april 2019 om 08:18
Wat een herkenbaar verhaal zeg. Ik had het bijna zelf geschreven kunnen hebben. Dat schuldgevoel naar je ouders herken ik vooral heel sterk. Dat had ik ook naar mijn moeder, ik moest na mijn break met mijn ex ook weer thuis gaan wonen.
Ik was uiteindelijk pas 30 toen ik in mijn eigen woning kon. De wachttijden zijn hier ( omgeving Amsterdam ) nou eenmaal gestoord. Ik stond al 12 jaar ingeschreven trouwens.
Ik loste dat schuldgevoel op door vaak naar het buitenland te gaan om daar te werken maar dat was vaak ook geen succes. Dan kreeg ik weer heimwee en ging ik toch weer naar huis.
Mijn moeder was vaak niet thuis ( dan was ze bij haar vriend ) dus we zagen elkaar soms een heel weekend niet. Ook ging ze vaak op vakantie. Maar toch voelde ik me erg rot dat ik haar lastig viel met mijn gezelschap, vooral omdat ik wist hoe lekker ze het vind om alleen te wonen.
Wat ik lees is dat je een beetje vastzit met jezelf. Heb je wellicht ook last van faalangst? Ik ben ook bijna mijn hele schoolleven gepest geweest en heb ook moeite met sociale contacten en vriendschappen.
Daten heb ik ook al jaren geen zin meer in. Nou ja ik wil wel, maar eigenlijk ben ik nog niet helemaal over mijn ex heen. Dus doe ik het dan maar niet.
Probeer jezelf niet teveel te vergelijken met de mensen om je heen die allemaal gaan trouwen en kinderen krijgen. Dat is lastig, dat weet ik.
Maar je schiet er niets mee op. Accepteer dat de situatie nu eenmaal anders is voor jou. Probeer je te richten op het vinden van je eigen woning, dan heb je een concreet doel. Reageer je elke week op de woningen in je buurt? Probeer ook de lootwoningen uit. Een sloopwoning is ook nog een optie. Daar zit je dan niet voor altijd in maar ze zijn wel verplicht om je voorrang te geven op een andere woning. Dat heb ik nu dus ook gekozen. Mijn huis gaat waarschijnlijk volgend jaar plat of het jaar erna en ik krijg dan voorrang en een flinke vergoeding om te verhuizen. Dat is misschien ook nog een optie voor je.
Sterkte ermee, ik weet hoe klote het voelt.
Ik was uiteindelijk pas 30 toen ik in mijn eigen woning kon. De wachttijden zijn hier ( omgeving Amsterdam ) nou eenmaal gestoord. Ik stond al 12 jaar ingeschreven trouwens.
Ik loste dat schuldgevoel op door vaak naar het buitenland te gaan om daar te werken maar dat was vaak ook geen succes. Dan kreeg ik weer heimwee en ging ik toch weer naar huis.
Mijn moeder was vaak niet thuis ( dan was ze bij haar vriend ) dus we zagen elkaar soms een heel weekend niet. Ook ging ze vaak op vakantie. Maar toch voelde ik me erg rot dat ik haar lastig viel met mijn gezelschap, vooral omdat ik wist hoe lekker ze het vind om alleen te wonen.
Wat ik lees is dat je een beetje vastzit met jezelf. Heb je wellicht ook last van faalangst? Ik ben ook bijna mijn hele schoolleven gepest geweest en heb ook moeite met sociale contacten en vriendschappen.
Daten heb ik ook al jaren geen zin meer in. Nou ja ik wil wel, maar eigenlijk ben ik nog niet helemaal over mijn ex heen. Dus doe ik het dan maar niet.
Probeer jezelf niet teveel te vergelijken met de mensen om je heen die allemaal gaan trouwen en kinderen krijgen. Dat is lastig, dat weet ik.
Maar je schiet er niets mee op. Accepteer dat de situatie nu eenmaal anders is voor jou. Probeer je te richten op het vinden van je eigen woning, dan heb je een concreet doel. Reageer je elke week op de woningen in je buurt? Probeer ook de lootwoningen uit. Een sloopwoning is ook nog een optie. Daar zit je dan niet voor altijd in maar ze zijn wel verplicht om je voorrang te geven op een andere woning. Dat heb ik nu dus ook gekozen. Mijn huis gaat waarschijnlijk volgend jaar plat of het jaar erna en ik krijg dan voorrang en een flinke vergoeding om te verhuizen. Dat is misschien ook nog een optie voor je.
Sterkte ermee, ik weet hoe klote het voelt.
woensdag 10 april 2019 om 08:19
Ja vind ik ook normaal. Ik betaalde mijn moeder 300 euro elke maand. Ik woonde er toch ook? Zij draaide op voor alle kosten dus vond ik het niet meer dan normaal om huur af te staan zeg maar.
woensdag 10 april 2019 om 08:54
Lezen, dat zeg ik toch.
Het is normaal dat ze dat betaalt nu ze thuis woont, maar het zou een koop of huurhuis niet in de weg moeten staan.
TO zegt dat ze geen hypotheek krijgt omdat een deel naar haar ouders gaat.
woensdag 10 april 2019 om 09:11
Ik lees dat je twee keer problemen hebt gehad tijdens samenwonen. Misschien trof je toevallig twee keer pure ruziemakers maar ik zou nog eens nagaan waarom dat precies fout liep. Als ik met iemand samenwoonde zou ik er heel veel aandacht aan besteden dat ik prettig ben om mee samen te leven, alleen al om te voorkomen dat ik al gauw weer met mijn boeltje bij mijn ouders zou moeten aankloppen.
Misschien kan je therapie zoeken voor je "awkwardness".
Misschien kan je therapie zoeken voor je "awkwardness".
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
woensdag 10 april 2019 om 09:34
dat kan helemaal niet daardoor komen. want dat is een onderhandse afspraak die nergens vast ligt. als je je gegevens opgeeft voor je hypotheek rekenen gewoon met je bruto salaris. Mocht je willen kopen kun je natuurlijk ook de tijd die je nu thuis woont ook gebruiken om flink te sparen zodat je over een jaartje wel kunt kopen, misschien zijn de prijzen dan ook wel gunstiger voor starters. je verdient 1400, wat geef je aan je ouders daarvan? lijkt me niet dat je niets overhoudt nu? ik zou ook meer gaan werken desnoods een 2e baan erbij.
Don't cry, buy a bag and move on.
woensdag 10 april 2019 om 11:10
Ga naar de huisarts om te kijken of behandeling mogelijk is voor je sociale angst.
Wacht niet op de woningbouw maar kijk rond naar kamers of studio's particulier huren etc. Overleg met je ouders of je kunt sparen want je moet vaak borg betalen en inrichtingskosten. Je ouders hebben er ook belang bij dat jij vertrekt.
Laat het daten en kinderen voorlopig even. Je bent nog jong genoeg. Richt je eerst op het opzetten van je eigen leven. Op deze manier ben jij niet stabiel genoeg voor een kind.
Kijk naar manieren om meer te werken of een hoger salaris te krijgen. 1400euro voor hbo is heel erg laag (of je werkt te weinig uren).
Spullen die in de weg staan kan je opslaan.
Wacht niet op de woningbouw maar kijk rond naar kamers of studio's particulier huren etc. Overleg met je ouders of je kunt sparen want je moet vaak borg betalen en inrichtingskosten. Je ouders hebben er ook belang bij dat jij vertrekt.
Laat het daten en kinderen voorlopig even. Je bent nog jong genoeg. Richt je eerst op het opzetten van je eigen leven. Op deze manier ben jij niet stabiel genoeg voor een kind.
Kijk naar manieren om meer te werken of een hoger salaris te krijgen. 1400euro voor hbo is heel erg laag (of je werkt te weinig uren).
Spullen die in de weg staan kan je opslaan.
