Mijn psyche

25-12-2019 22:37 78 berichten
.
anoniem_391963 wijzigde dit bericht op 01-06-2020 20:35
99.92% gewijzigd
ringaroundtherosie schreef:
26-12-2019 00:13
Je bent nooit in behandeling geweest maar noemt wel meerdere diagnoses van jezelf bij naam. Heb je gegoogeld en besloten dat dat is wat je hebt, of heeft een arts die bij je vastgesteld?

Fijn dat je anderen kunt helpen. Ondanks dat kom je via je schrijven op me over als een kip zonder kop nu je een spoor hebt gevonden dat voor je werkt, maar jezelf afmatten en op anderen focussen om je eigen gepieker te verstommen klinkt niet als een duurzame oplossing.

Hou jezelf in acht en denk niet dat je beter of sterker bent dan een ander in psychische problemen omdat je geen medicatie of behandeling krijgt. Dat is geen schande.
Ik Mat mezelf niet af, krijg er juist energie van. Ik ben niet beter dan n ander die problemen heeft. Zo bedoel ik het niet.
hertje89 schreef:
26-12-2019 01:04
Doodnormaal is het zeker niet. Dat als eerste.
Hoe kom je aan al die diagnoses? Op welk hoog niveau werk je nu dan? WO? Als psycholoog of psychiater ofzo? Ik hoop het niet als ik je gedachtegangetje lees.
Ik volg strict het protocol van mijn werk. Dat kan gewoon en daar ben ik professioneel in. Nee geen psycholoog oid. Dat zou te lastig voor me zijn, dat weet ik.
hertje89 schreef:
26-12-2019 01:08
Ochjee ja dat lees ik nu ook. Ik vind dit niet raar...alleen heel bijzonder. Ik kan alleen maar hopen dat je geen hulpverlener bent.
Maak je geen zorgen ben geen psycholoog of psychiater. Ik weet ook wel wat mijn capaciteit momenteel is. Ja bijzonder. Een mens kan meer dan die denkt...
Wat moet ik anders doen? Lijdzaam afwachten? Intussen loopt t leven gewoon door hoor. Alles is al zo duur, ben nu bij elkaar 5 jaar aan het werk. Wil mezelf gewoon niet in de vingers snijden door in mijn jongere jaren geen kennis, spaargeld en geen pensioen op te bouwen.... Ik probeer zoveel mogelijk te sparen
Alle reacties Link kopieren
Zalmrooze schreef:
26-12-2019 04:43
Maak je geen zorgen ben geen psycholoog of psychiater. Ik weet ook wel wat mijn capaciteit momenteel is. Ja bijzonder. Een mens kan meer dan die denkt...
Wat moet ik anders doen? Lijdzaam afwachten? Intussen loopt t leven gewoon door hoor. Alles is al zo duur, ben nu bij elkaar 5 jaar aan het werk. Wil mezelf gewoon niet in de vingers snijden door in mijn jongere jaren geen kennis, spaargeld en geen pensioen op te bouwen.... Ik probeer zoveel mogelijk te sparen
Je bedoelt dat jij meer kan dan je dacht. Dat is ontzettend fijn. Hou in de gaten dat je jezelf niet voorbij rent.

Algemene conclusies zoals 'Een mens kan meer dan die denkt', kan je niet trekken. Je hebt geen idee waar een ander tegen vecht. Sommige gevechten zijn niet te winnen.
Alle reacties Link kopieren
Het is goed dat je goed bent in je werk, je voelt dit vast goed aan uit je eigen ervaringen, soort ervaringsdeskundige. Daar ben je voor gemaakt lijkt het. En het is je tot nu toe ook al gelukt dus ben je duidelijk een doorzetter. Wel onzeker van aard en dat kost je kracht, maar dat is niet nodig want anders zou je niet doen wat je nu kan. Ik zou daar op focussen het is goed, ik kan het. En je niet te veel zorgen maken over je ex en anderen die je afbreken. Als ik daar wat over lees in andere topics, ben je beter af zonder die ex. En op dat vlak komt het ook wel weer goed.
Alle reacties Link kopieren
Zalmrooze schreef:
26-12-2019 04:16
Faalangst dat ik dingen niet kan. Dat stamt allemaal af van mijn prive leven, dat is echt een zooitje. Narcistische ouders plus ex vriend. Maar studie (afgerond met 8) gaat goed. Baan gaat goed plus interne opleiding afgerond met 8+. Heb goeie collega's en goede kennissen (de benaming vrienden ben ik voorzichtig mee) waar ik veel mee doe. Ben jij vermoeid? :( ik heb daar qua werk en leren totaal geen last van
Ik kom er zo juist achter dat ik faalangst in mijn studie heb dus tentamens soms niet haal daar door ik heb een enorme pestverleden en dacht er overheen te zijn maar ik koost blijkbaar altijd voor makkelijke onder mijn niveau banen en opleidingen dit is dus mijn uitdaging. Nee ik wordt niet gezien als vermoeiend door mijn omgeving houd veel voor me zelf maak het mij zelf wel eens moeilijk heb wel met vermoeiende types te maken die mij non stop proberen uit te dagen en proberen over mijn grenzen te gaan want jammer genoeg denken vele niet allemaal dat mensen met ptss niet weten wat normaal en abnormaal.is.

Misschien is hulp toch een idee? Voor je faalangst in prive sferen dat je ook daardoor leukere mensen aantrekt?
Alle reacties Link kopieren
Ik vind het juist fijn te lezen dat je o ntdekt hoe jezelf je gedachten anders kan maken waardoor je je anders/beter gaat voelen.

De reacties hier vind er afbrekend naar TO toe.

Dit is toch wat we graag zien of mensen met adviezen in zo'n goede flow willen krijgen.

Niet iedereen gaat naar een psych en probeerd zelf op eigen kracht de dingen anders te krijgen.

Dit kan door praten,advies vragen zelfhulpboeken lezen, therapie etc.

Maakt toch niet uit hoe iemand de draai maakt en een andere weg gaat wandelen.

Soms ontdek jezelf gewoon hoe het moet.

Des te beter!

TO ik vind het super voor je,mocht het even weer wat minder gaan weet je nu hoe je kan anticiperen erop.
Wauw, wat een hatelijke reacties! Ongelooflijk. Ik snap wel waar mensen op ‘aan’ slaan, ik lees ook een bepaalde arrogantie in de posts van TO, maar zo naar reageren vind ik echt overdreven.

Fijn dat het beter met je gaat TO. Door nieuwe ervaringen op te doen en buiten je comfort zone te gaan kan je vaak veel krachtiger worden. Het hoort ook een beetje bij ouder en wijzer, meer volwassen, worden. Goed dat je de stap hebt durven zetten naar een nieuwe baan. Ik zou inderdaad opletten dat je jouw ervaringen niet generaliseert naar iedereen, zowel die over je rot voelen als die over er bovenop komen. En ik las dat je pas kort dit ontdekt hebt en op je nieuwe baan bent, dan lijkt het me een wat voorbarige conclusie dat alle moeites achter de rug zullen zijn. Maar je hebt grote stappen gezet en bent voor jezelf op de goede weg. Hartstikke fijn na zo veel dalen! Succes met alles nog en sla de lessen die je nu in deze periode leert goed op. Nieuwe ervaringen hebben de kracht om oude overtuigingen (na veel herhalen) te ontkrachten. Maar als je het weer eens moeilijk hebt en oude patronen de kop op steken (zie ook je topic van 3 weken terug)kan je goed gebruik maken met wat je nu geleerd en ervaren hebt.
Alle reacties Link kopieren
tu1nhek schreef:
26-12-2019 08:23
Wauw, wat een hatelijke reacties! Ongelooflijk. Ik snap wel waar mensen op ‘aan’ slaan, ik lees ook een bepaalde arrogantie in de posts van TO, maar zo naar reageren vind ik echt overdreven.
Als je dit topic vergelijkt met het topic van 1 december dan begrijp ik die negatieve reacties prima.

Van zwaar in de angst en de put op 1 december naar himmelhoch jauchzend in een paar weken wekt bij mij niet echt de indruk dat dit een stabiele nieuwe TO is die het allemaal verwerkt en op een rijtje heeft.
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
Alle reacties Link kopieren
You go girl :cheer2:
Alle reacties Link kopieren
Fijn, dat zelfvertrouwen wat je nu ervaart.

Met die kanttekening alleen wel op dat het niet alleen gaat om willen en kunnen. Maar ook om even vaag gezegd 'durven zijn', als in emoties uitzitten en niet meteen resultaat verwachten.

Verdriet, rouw, verlangen zijn allemaal intieme emoties die veiligheid verdienen en geduld. Niet alleen maar zelfvertrouwen, kracht en doorzettingsvermogen.

Als je denkt 'het construct' bedacht te hebben ben je kennelijk nog steeds omgevingsafhankelijk.

Jezelf meer eisen in het nu stellen heeft gewerkt, zeg je. Dat kan goed kloppen. In een boek van Janina Fischer staat daar het e.e.a. over.
Inert thuiszitten triggert kennelijk bij jou traumastukjes en actief zijn zet ze even in de luwte. Is het niet mee weg maar je normaal doorlevende zelf wordt nu niet gekaapt door trauma. Fijn voor je.
hanke321 wijzigde dit bericht op 26-12-2019 09:45
0.90% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Wat fijn dat je de tools hebt en weet te gebruiken om er zelf wat van te maken.
Er komen vast ook nog dalen maar hey in welk leven gebeurt dat niet.
Je komt er wel!
Alle reacties Link kopieren
Zie je zelf niet hoe groot het contrast is tussen topic en dit topic? Het geeft mij juist het gevoel dat je nog erg instabiel bent.
Ik lees dat de baan waar je tegenop zag vanwege een enge en lang starende collega je goed bevalt, hoe fijn is dat!
En ja dan kan je inderdaad (tijdelijk) het gevoel hebben dat vrijwel al je problemen zijn opgelost en dat is een heerlijk gevoel en oprecht dat gun ik je.
Maar denk niet "dat je er dan bent". Ik heb nu ook wat betere dagen maar ik weet ook dat het nog kwetsbaar is.
Ik hoop echt dat deze betere periode heel lang, zo niet altijd bij je blijft maar wees niet te eigenwijs en heb niet te veel zelfvertrouwen om in te grijpen mocht dat straks weer nodig zijn.

Overigens werk ik als ervaringsdeskundige binnen de GGZ en heb ik ook een diploma HBO maatschappelijk werk en dienstverlening. Mij is opgevallen dat nieuwe collega's die geen therapie hebben gehad (en geloof me ik heb ook veel mensen gezien die dmv zelfstudie enz bezig zijn gegaan) uitvallen omdat ze toch nog niet zover blijken te zijn.
Liefhebben
is meer
lief
dan hebben
Klinkt een beetje manisch eerlijk gezegd.

Maar ik ben geen dokter/arts/psycholoog. Ik zou dit topic en de vorige van begin december echt de eerst volgende sessie meenemen. Geen grapje.
Luci_Morgenster schreef:
26-12-2019 11:41
Klinkt een beetje manisch eerlijk gezegd.

Maar ik ben geen dokter/arts/psycholoog. Ik zou dit topic en de vorige van begin december echt de eerst volgende sessie meenemen. Geen grapje.
Nou manisch ben ik niet. Ik ben HSP'er, heel gevoelig.

Ik heb soms zorgen over onbekende mensen, maar meestal is dit van korte duur. En ik wil niet meer veroordelend naar mensen toe zijn, iedereen verdient een kans. Dus daar ging mijn topic over, maar het is meestal eenmalig.

Verder kan ik me niet vinden in manisch depressief zijn. Ja ik kan me klote voelen, maar ik pak de draad erg snel op. Ik lig nooit een dag depressief in bed. Mijn buien zijn verder behoorlijk constant, ik laat me zelden nog beinvloeden door buien van anderen. Maar ik zal eens maar de huisarts gaan, kijken wat hij zegt.
anoniem_391963 wijzigde dit bericht op 26-12-2019 12:45
0.63% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Zalmrooze schreef:
26-12-2019 12:26
Nou manisch depressief ben ik niet. Ik ben HSP'er, heel gevoelig.

Ik heb soms zorgen over onbekende mensen, maar meestal is dit van korte duur. En ik wil niet meer veroordelend naar mensen toe zijn, iedereen verdient een kans. Dus daar ging mijn topic over, maar het is meestal eenmalig.

Verder kan ik me niet vinden in manisch depressief zijn. Ja ik kan me klote voelen, maar ik pak de draad erg snel op. Ik lig nooit een dag depressief in bed. Mijn buien zijn verder behoorlijk constant, ik laat me zelden nog beinvloeden door buien van anderen. Maar ik zal eens maar de huisarts gaan, kijken wat hij zegt.
Manisch hoeft geen depressie te zijn he? Kan zoveel dingen zijn. Het belangrijkste is dat jij je eigen grenzen kent, nogmaals ik ben mij zelf ook tegen gekomen ondanks dat ik dacht ik ben oke snapje ik val je niet ik gun mensen hun geluk.
yette schreef:
26-12-2019 05:07
Je bedoelt dat jij meer kan dan je dacht. Dat is ontzettend fijn. Hou in de gaten dat je jezelf niet voorbij rent.

Algemene conclusies zoals 'Een mens kan meer dan die denkt', kan je niet trekken. Je hebt geen idee waar een ander tegen vecht. Sommige gevechten zijn niet te winnen.
Dat is zo. Ik weet ook dat iedereen anders is. Ik kan mezelf goed in de hand houden. Bijvoorbeeld met mijn ex, gisteren zou ik met hem meegaan naar een kerstdiner van zijn familie. En ik zei dat ik niet om 2 uur, maar 3 uur bij hem kan zijn om van daaruit weg te gaan. Hij zei: ik ben dan al weg!! Fijne feestdagen. Ik vond dat raar en verder zei hij: je doet me doelbewust pijn, ik kan wel janken etx etc. Ik zei dat hij niet zo verwend moest doen en dat ik het verbazingwekkend vind dat hij blijkbaar zo weinig problemen heeft dat hij de luxe heeft om daarover kwaad te worden.
Ik zei ook... we hadden in eerste instantie om 3u afgesproken en om 1 u zei hij, kom je nog? Zo voorspelbaar

Ik zei toen, je zei toch dat je zelf ging idioot, maar ik was me al aan het klaarmaken. Toen had hij me overal geblokkeerd. Moest ik hem vanaf mijn broertjes telefoon bellen en hij was gewoon al weg!!!

Vroeger zou ik toen heel lang hebben gehuild. Nu ging mijn ogen branden en werden ze vochtig, maar huilen doe ik niet meer. Dus ging ik in mijn uppie dan maar leren en ik vind het best. En vandaag heb ik weer een goede dag. Dus wat mijn ex me flikt interesseert me steeds minder en minder
Lavendel2 schreef:
26-12-2019 07:39
Ik kom er zo juist achter dat ik faalangst in mijn studie heb dus tentamens soms niet haal daar door ik heb een enorme pestverleden en dacht er overheen te zijn maar ik koost blijkbaar altijd voor makkelijke onder mijn niveau banen en opleidingen dit is dus mijn uitdaging. Nee ik wordt niet gezien als vermoeiend door mijn omgeving houd veel voor me zelf maak het mij zelf wel eens moeilijk heb wel met vermoeiende types te maken die mij non stop proberen uit te dagen en proberen over mijn grenzen te gaan want jammer genoeg denken vele niet allemaal dat mensen met ptss niet weten wat normaal en abnormaal.is.

Misschien is hulp toch een idee? Voor je faalangst in prive sferen dat je ook daardoor leukere mensen aantrekt?
Ik ben op een opleiding ook gespet/geplaagd geweest door een groep meiden. Maar na een maand ging ik al naar een andere klas. Ik was ook altijd wel een pittig persoon, ik was elke week bij de coordinator aan het klagen. Daarna ook nooit meer gepest geweest, kan wel goed mijn grenzen aangeven. Alleen mijn ex is nog verschrikkelijk moeilijk geval.
Mensen voelen vaak aan wat ze bij je kunnen maken. Ik raad je aan om positiever over jezelf te denken en je verleden niet te projecteren op je toekomst. Er zullen altijd nare mensen zijn, maar ook goede mensen.
Lavendel2 schreef:
26-12-2019 12:34
Manisch hoeft geen depressie te zijn he? Kan zoveel dingen zijn. Het belangrijkste is dat jij je eigen grenzen kent, nogmaals ik ben mij zelf ook tegen gekomen ondanks dat ik dacht ik ben oke snapje ik val je niet ik gun mensen hun geluk.
Ik heb de symptomen van manie gelezen. Dat heb ik totaal niet. Hier op het forum hebben mensen ook autisme geopperd (??). Maar dit heb ik ook niet. Heb vroeger wel kort therapie gehad hoor. En als ik op internet lees, heb ik echt geen autisme of manie. Als mensen iets niet kunnen plaatsen, dan noemen ze iets wat wellicht er op lijkt. Ik ben een HSP'er. Maar ik snap dat forummers instabiel, manie of autisme roepen. Maar als ik in 1 van die drieën categorieën zou vallen. Zou ik niet onvermoeid en met plezier 5 jaar aan 1 stuk door kunnen werken zonder problemen.
Alle reacties Link kopieren
Zalmrooze schreef:
26-12-2019 12:39
Ik ben op een opleiding ook gespet/geplaagd geweest door een groep meiden. Maar na een maand ging ik al naar een andere klas. Ik was ook altijd wel een pittig persoon, ik was elke week bij de coordinator aan het klagen. Daarna ook nooit meer gepest geweest, kan wel goed mijn grenzen aangeven. Alleen mijn ex is nog verschrikkelijk moeilijk geval.
Mensen voelen vaak aan wat ze bij je kunnen maken. Ik raad je aan om positiever over jezelf te denken en je verleden niet te projecteren op je toekomst. Er zullen altijd nare mensen zijn, maar ook goede mensen.
Het is geen projecteren dit gebeurd onbewust, ik moet hier blijkbaar nog aan werken blokkades opheffen verder gaat het prima functioneer goed. Cptss is iets wat een lange weg is om te genezen je pakt iedere keer iets aan en dat is helemaal oke!

Je wordt idd bewuster in keuzes met wie ga je nog om en wie niet, en pesten ja het is ruk maar weet je de pester zelf.heeft ook issues want waarom heb je het pesten nodig.
Alle reacties Link kopieren
Zalmrooze schreef:
26-12-2019 12:43
Ik heb de symptomen van manie gelezen. Dat heb ik totaal niet. Hier op het forum hebben mensen ook autisme geopperd (??). Maar dit heb ik ook niet. Heb vroeger wel kort therapie gehad hoor. En als ik op internet lees, heb ik echt geen autisme of manie. Als mensen iets niet kunnen plaatsen, dan noemen ze iets wat wellicht er op lijkt. Ik ben een HSP'er. Maar ik snap dat forummers instabiel, manie of autisme roepen. Maar als ik in 1 van die drieën categorieën zou vallen. Zou ik niet onvermoeid en met plezier 5 jaar aan 1 stuk door kunnen werken zonder problemen.
Waarom zou je met autisme geen 5 jaar kunnen werken. Bij mijn zus is dat ontdekt dit jaar en zij is 28. Dus heeft ze 10 jaar voltijds gewerkt, en nu werkt ze nog maar minder.
pplakke schreef:
26-12-2019 13:18
Waarom zou je met autisme geen 5 jaar kunnen werken. Bij mijn zus is dat ontdekt dit jaar en zij is 28. Dus heeft ze 10 jaar voltijds gewerkt, en nu werkt ze nog maar minder.
Ik heb geen autisme, anders wist ik het wel.
Zalmrooze schreef:
26-12-2019 04:10
Jezelf geen beperkingen opleggen, scheelt een hoop
Wat bedoel je?
Alle reacties Link kopieren
Zalmrooze schreef:
26-12-2019 13:47
Ik heb geen autisme, anders wist ik het wel.
Mijn zus dacht ook dat dit niet kon. Ik heb het al van mijn 15 en mijn zus was normaal in alles. En ik abnormaal zo zei ik niets in school.
Lavendel2 schreef:
26-12-2019 12:34
Manisch hoeft geen depressie te zijn he? Kan zoveel dingen zijn. Het belangrijkste is dat jij je eigen grenzen kent, nogmaals ik ben mij zelf ook tegen gekomen ondanks dat ik dacht ik ben oke snapje ik val je niet ik gun mensen hun geluk.
Manisch is per definitie geen depressie. Gelukkig duurt een depressie angst dan een dag in bed liggen, dus ga ik er vanuit dat het een zelfbedachte diagnose is.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven