Psyche
alle pijlers
Mijn "held"....
maandag 6 oktober 2008 om 08:59
Het was iets van 6 uur in de ochtend, mijn vriendin was al naar huis en ik ontdek dat mijn portemonnee gejat is. Nergens te bekennen natuurlijk....
Ik kon niemand bereiken en had dus geen taxigeld meer, waarop ik besloot om naar huis te lopen (lang verhaal kort). Onderweg begon ik steeds meer overstuur te raken, het regende, ik had erg hoge hakken aan, was niet bepaald nuchter en het was doodstil op straat. Met uitzondering van een hele enge man die een paar keer voorbij was gefietst, was er helemaal niemand. Ik had al bijna een half uur gelopen en moest nog minstens een uur voordat ik thuis was. Alles wat ik wou was naar huis en wel nu!
En daar was ie ineens....een jonge knul op de fiets. Ouder dan 20 zal hij niet geweest zijn. Hij fietste bijna voorij en zag toen mijn betraande gezicht, tranen van frustratie, en stopte. Of alles goed met mij was. Nou nee! Dus ik alles uitleggen. Gaandeweg het verhaal raakte ik steeds meer overstuur en ik begon op een gegeven moment echt te snikken. Dus hij zegt dat ie in een studentenhuis dichtbij woont en dat ik daar wel ff mocht wachten of een taxi mocht bellen of iets. Ik had dus geen geld meer dus ik zou dan wachten op de eerste bus, die niet lang daarna zou rijden.
Daar aangekomen gaf hij me wat water en ik kalmeerde een beetje, maar was nog wel verdrietig. Ik dacht nog wat apart het was dat zo'n jonge knul die moeite deed. Zag hem echt als een puppy zeg maar, realiseerde me niet dat een jongen van 19 a 20 ook gewoon een volwassen man is...
Op een gegeven moment sloeg hij "troostend" zijn arm om me heen en voordat ik het wist begon hij ineens aan me te zitten. Ik was compleet perplex, de alcohol hielp ook niet want mijn hersenen leken wel in slow motion te werken. Aangemoedigd door mijn gebrek aan reactie, denk ik, ging hij verder en uiteindelijk...nou ja....alles dus. Het ging erg snel, ik had een rok aan dus geen belemmeringen van dien, en ik was compleet verbaasd. Hij trok me daarna onder de deken en hield me vast. Ik moest maar lekker gaan slapen vond ie en dan zou hij me straks naar huis brengen. Ik heb nog eventjes als versteend gelegen en ben niet lang nadat hij sliep, hij was ook niet nuchter, weggeglipt.
Onderweg naar huis heb ik allerlei mensen proberen te bellen, maar ik kon niemand bereiken. Uiteindelijk was mijn beltegoed ook op en kon ik alleen nog smsen (ik heb apart sms tegoed). Ten einde raad heb ik Rosanna, ook van dit forum, gesmst en die heeft me meteen teruggebeld. Aan de telefoon kon ik bijna alleen maar huilen, was compleet onverstaanbaar volgens mij, en Roos besloot mij op te halen onderweg. Gelukkig! De lieverd
Thuis natuurlijk eerst gedouched en daarna meerdere bakken koffie naar binnen gegooid. De kinderen waren niet thuis op dat moment wat me behoorlijk goed uitkwam.
En nou weet ik niet wat ik voel.... Voel ik mij verkracht? Nee, dat niet helemaal. Ik heb geen nee gezegd, ik heb niks gezegd. Ik voel me wel erg ongemakkelijk met mijn lijf, anders kan ik het niet beschrijven. Was ik gisteren nog doordrenkt met alcohol, vanochtend dringt het helemaal door. Ik snap niet dat ik daar intrapte! Ik! Ik die altijd wantrouwend is tegenover werkelijk iedereen! En terecht blijkt nu....
Of hij zich van kwaad bewust is weet ik niet. Misschien dacht hij dat hij me overgehaald had of zo...geen idee. Maar wat zijn intenties ook waren, dat hij misbruik heeft gemaakt van de situatie staat voor mij buiten kijf. Ik heb ook de hele tijd daar zitten snikken dat ik zo graag naar huis wilde...dat was hem volkomen duidelijk. Zal nooit meer zo stom zijn...in wat voor situatie ik me ook bevind. Niemand vertrouwen, dat is wel duidelijk.
En nou weet ik dus niet helemaal wat ik voel....
Ga maar eens werken geloof ik.
Ik kon niemand bereiken en had dus geen taxigeld meer, waarop ik besloot om naar huis te lopen (lang verhaal kort). Onderweg begon ik steeds meer overstuur te raken, het regende, ik had erg hoge hakken aan, was niet bepaald nuchter en het was doodstil op straat. Met uitzondering van een hele enge man die een paar keer voorbij was gefietst, was er helemaal niemand. Ik had al bijna een half uur gelopen en moest nog minstens een uur voordat ik thuis was. Alles wat ik wou was naar huis en wel nu!
En daar was ie ineens....een jonge knul op de fiets. Ouder dan 20 zal hij niet geweest zijn. Hij fietste bijna voorij en zag toen mijn betraande gezicht, tranen van frustratie, en stopte. Of alles goed met mij was. Nou nee! Dus ik alles uitleggen. Gaandeweg het verhaal raakte ik steeds meer overstuur en ik begon op een gegeven moment echt te snikken. Dus hij zegt dat ie in een studentenhuis dichtbij woont en dat ik daar wel ff mocht wachten of een taxi mocht bellen of iets. Ik had dus geen geld meer dus ik zou dan wachten op de eerste bus, die niet lang daarna zou rijden.
Daar aangekomen gaf hij me wat water en ik kalmeerde een beetje, maar was nog wel verdrietig. Ik dacht nog wat apart het was dat zo'n jonge knul die moeite deed. Zag hem echt als een puppy zeg maar, realiseerde me niet dat een jongen van 19 a 20 ook gewoon een volwassen man is...
Op een gegeven moment sloeg hij "troostend" zijn arm om me heen en voordat ik het wist begon hij ineens aan me te zitten. Ik was compleet perplex, de alcohol hielp ook niet want mijn hersenen leken wel in slow motion te werken. Aangemoedigd door mijn gebrek aan reactie, denk ik, ging hij verder en uiteindelijk...nou ja....alles dus. Het ging erg snel, ik had een rok aan dus geen belemmeringen van dien, en ik was compleet verbaasd. Hij trok me daarna onder de deken en hield me vast. Ik moest maar lekker gaan slapen vond ie en dan zou hij me straks naar huis brengen. Ik heb nog eventjes als versteend gelegen en ben niet lang nadat hij sliep, hij was ook niet nuchter, weggeglipt.
Onderweg naar huis heb ik allerlei mensen proberen te bellen, maar ik kon niemand bereiken. Uiteindelijk was mijn beltegoed ook op en kon ik alleen nog smsen (ik heb apart sms tegoed). Ten einde raad heb ik Rosanna, ook van dit forum, gesmst en die heeft me meteen teruggebeld. Aan de telefoon kon ik bijna alleen maar huilen, was compleet onverstaanbaar volgens mij, en Roos besloot mij op te halen onderweg. Gelukkig! De lieverd
Thuis natuurlijk eerst gedouched en daarna meerdere bakken koffie naar binnen gegooid. De kinderen waren niet thuis op dat moment wat me behoorlijk goed uitkwam.
En nou weet ik niet wat ik voel.... Voel ik mij verkracht? Nee, dat niet helemaal. Ik heb geen nee gezegd, ik heb niks gezegd. Ik voel me wel erg ongemakkelijk met mijn lijf, anders kan ik het niet beschrijven. Was ik gisteren nog doordrenkt met alcohol, vanochtend dringt het helemaal door. Ik snap niet dat ik daar intrapte! Ik! Ik die altijd wantrouwend is tegenover werkelijk iedereen! En terecht blijkt nu....
Of hij zich van kwaad bewust is weet ik niet. Misschien dacht hij dat hij me overgehaald had of zo...geen idee. Maar wat zijn intenties ook waren, dat hij misbruik heeft gemaakt van de situatie staat voor mij buiten kijf. Ik heb ook de hele tijd daar zitten snikken dat ik zo graag naar huis wilde...dat was hem volkomen duidelijk. Zal nooit meer zo stom zijn...in wat voor situatie ik me ook bevind. Niemand vertrouwen, dat is wel duidelijk.
En nou weet ik dus niet helemaal wat ik voel....
Ga maar eens werken geloof ik.
woensdag 8 oktober 2008 om 12:23
Waar ik me nog aan stoor is dat velen de mening zijn toegedaan dat die jongen verstandiger had moeten zijn. Maar die jongen loopt ook om 6 uur 's ochtends nog over straat, die is waarschijnlijk ook 'n hele nacht aan de boemel geweest en heeft wat gedronken. Als de vrouw in kwestie niet in haar normale doen is door haar stapnacht, waarom dan wel eisen dat 'n man na 'n nacht stappen wél volgens de maatschappelijk gewenste regeltjes reageert?
woensdag 8 oktober 2008 om 12:27
Omdat de man in kwestie zich toch wel heeft opgedrongen. Hij bood hulp aan aan iemand die aangeschoten en overstuur was. En heeft daar toch wel misbruik van gemaakt. Alcohol mag natuurlijk geen excuus zijn (Denk aan: "Sorry, het had niets te betekenen. Vergeef me schat, ik was dronken!" Dat hoef je toch ook niet te accepteren van je partner?).
Zo. En dan ga ik nu een wijntje inschenken...
woensdag 8 oktober 2008 om 12:33
Word wakker, man. Ik ken IRL geen één vrouw die gevrijwaard is gebleven van zulke ervaringen, zij hebben allemaal minimaal één keer meegemaakt ongewenst bepoteld te zijn... Volgens mij spreekt iedereen hier dus uit eigen ervaring. Wie ben jij in hemelsnaam om hoe wij daarmee omgaan en wat onze mening daarover is, te bekritiseren?
Het moest niet mogen nee. Maar niet iedereen ervaart zoiets als übertraumatisch. Is dat nu echt zo moeilijk te vatten?
woensdag 8 oktober 2008 om 12:36
Geen idee hoe het is gegaan. Maar ik denk dat het iets genuanceerder ligt dan te stellen dat alleen maar NEE gillen en slaan voldoende is om het niet te laten gebeuren. Net als bij gevaar, de ene klapt erin, de ander staat aan de grond genageld. Je weet niet altijd hoe je reageert als je overdonderd wordt (+ alcohol erbij!). Ik vind dat je op moet passen om de vrouw ook gelijk met "schuld" op te zadelen (had je maar niet zoveel moeten drinken, had je je maar niet zo uitdagend moeten kleden, had je maar harder NEE moeten gillen en moeten slaan). Dan word je bij voorbaat al niet serieus genomen. Ernstig.
Aan de andere kant worden wellicht ook veel mannen zo in de zeik genomen door vrouwen met spijt of wraak o.i.d. De waarheid ligt altijd in het midden.
Daarom is het eigenlijk ook alleen maar belangrijk hoe Minny zich nu voelt. En dat ze dit achter zich kan laten. Want het enige wat als een paal boven water staat zijn haar gevoelens bij deze ervaring.
Zo. En dan ga ik nu een wijntje inschenken...
woensdag 8 oktober 2008 om 12:37
Ik heb de intentie van de posting van Int geheel anders opgevat. Niet negatief iig. Maar goed, omdat hij een man is mag hij niet zijn mening geven over dit onderwerp want hij heeft het niet meegemaakt. Maar er staan postings tussen dit topic waar mijn tenen 10x krom van zijn gegaan dat ik denk, hoe krijg je die nare woorden uit je toetsenbord. Maar dat mag wel? Onder het mom van vrouwen onder elkaar ofzo?
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
woensdag 8 oktober 2008 om 12:40
Precies, heel veel vrouwen maken iets dergelijks mee. Wat het niet normaal maakt. Schrikbarend zelfs. Maar ja, mannen zijn nu eenmaal fysiek sterker en agressiever. En eerlijk gezegd heb ik mijn ervaringen er wel voor overgehad om normaal op te groeien als westerse vrouw die draagt wat ze wil en zich gedraagt zoals ze wil. Dat sommige stomme boeren daar niet mee om kunnen gaan, pech.
woensdag 8 oktober 2008 om 12:42
Wat een aanname! De impact hoeft helemaal niet groot te zijn. Ikzelf heb vijf keer, met wat anderen sexueel geweld zouden noemen, te maken gehad met ongewenste intimiteiten of ongewenste seks. Kan niet zeggen dat ik daar later last van ervaren heb. Tuurlijk ben je boos, voel je je smerig, ikzelf heb me alleen nooit toegestaan er te lang bij stil te staan.
Ik weet van vriendinnen dat er sowieso een paar zijn die er ook zo instaan. Hoe durf je dus te oordelen dat ongewenste ervaringen een grote impact moeten hebben?
woensdag 8 oktober 2008 om 12:48
De mentale impact van zo'n gebeurtenis is niet niks. Ik wil dat ook helemaal niet bagatelliseren. Maar ik geloof dat Minny mentaal sterk genoeg en veerkrachtig is om daar weer overheen te komen.
Ik maak mij dan ook veel meer zorgen om de lichamelijke kant. Ik heb nog niet gehoord of Minny nu wel of niet de MAP heeft gehaald en heeft ingenomen. Ondanks het spiraaltje vind ik dat een absolute must. En ik vind het een verschrikkelijk idee dat ze nog maanden in onzekerheid moet zitten of ze wellicht iets heeft opgelopen.
Ik hoop echt dat ze inmiddels bij de huisarts is geweest om een plan van aanpak te maken. En daar kan natuurlijk ook het mentale aspect besproken worden.
Heel veel sterkte Minny.
Ik maak mij dan ook veel meer zorgen om de lichamelijke kant. Ik heb nog niet gehoord of Minny nu wel of niet de MAP heeft gehaald en heeft ingenomen. Ondanks het spiraaltje vind ik dat een absolute must. En ik vind het een verschrikkelijk idee dat ze nog maanden in onzekerheid moet zitten of ze wellicht iets heeft opgelopen.
Ik hoop echt dat ze inmiddels bij de huisarts is geweest om een plan van aanpak te maken. En daar kan natuurlijk ook het mentale aspect besproken worden.
Heel veel sterkte Minny.
woensdag 8 oktober 2008 om 12:48
Nou sorry hoor! Int heeft het gezien bij vrouwen in zijn omgeving en weet dus dat het een grote impact heeft. En dat is ook algemeen bekend. Andere vrouwen hebben er achteraf misschien geen of minder last van, zoals jij. Gelukkig voor hen. Maar als Int had gezegd: "Ach, ongewenste seksuele ervaringen worden zo overtrokken. Dat hoeft toch helemaal niet zoveel impact te hebben." (oid), nou dan was het forum ook te klein geweest. Want hij is een man, hoe durft hij te oordelen dat ongewenste ervaringen geen impact hebben!
Ik heb niet de hele discussie gevolgd maar ik heb er wel uitgefilterd dat Int er (redelijk terecht) een paar keer van langs kreeg. Maar deze reactie slaat nergens op. Niet op alle slakken zout leggen, want zo kan je het als man natuurlijk nooit goed doen.
Zo. En dan ga ik nu een wijntje inschenken...
woensdag 8 oktober 2008 om 13:00
Ik heb lang getwijfeld om op dit onderwerp te reageren, maar het verhaal van Minny en sommige reacties daarop raken mij.
Ook ik heb altijd gedacht dat ik wanneer ik in zo’n situatie kwam heel hard zou protesteren, van me afbijten, schoppen, slaan en schreeuwen. Maar dat deed ik niet, ik slim en bijdehand als ik ben, heb niets gedaan om mezelf te verdedigen en dat viel me vies van mezelf tegen. En het heeft mij meer moeite gekost mijn eigen reactie op de ongewenste seksuele ervaring te verwerken dan de gebeurtenis op zich. Zeker omdat ik op het eerste gehoor onschuldige vragen kreeg als “Waarom heb je je niet verzet?”, of opmerkingen als “Nou, ik had hem in zijn ballen getrapt.” Van die opmerkingen had ik me niets aan kunnen trekken, maar dat deed ik wel, want ik voelde me al een enorme sukkel.
Waarom mijn verhaal? Omdat ik het gevoel van overdonderd zijn waar Minny en Eleonora (al zijn alle drie de situaties totaal anders) het over hebben zo goed herken en het zo moeilijk uit te leggen valt.
Veel sterkte Minny.
Ook ik heb altijd gedacht dat ik wanneer ik in zo’n situatie kwam heel hard zou protesteren, van me afbijten, schoppen, slaan en schreeuwen. Maar dat deed ik niet, ik slim en bijdehand als ik ben, heb niets gedaan om mezelf te verdedigen en dat viel me vies van mezelf tegen. En het heeft mij meer moeite gekost mijn eigen reactie op de ongewenste seksuele ervaring te verwerken dan de gebeurtenis op zich. Zeker omdat ik op het eerste gehoor onschuldige vragen kreeg als “Waarom heb je je niet verzet?”, of opmerkingen als “Nou, ik had hem in zijn ballen getrapt.” Van die opmerkingen had ik me niets aan kunnen trekken, maar dat deed ik wel, want ik voelde me al een enorme sukkel.
Waarom mijn verhaal? Omdat ik het gevoel van overdonderd zijn waar Minny en Eleonora (al zijn alle drie de situaties totaal anders) het over hebben zo goed herken en het zo moeilijk uit te leggen valt.
Veel sterkte Minny.
woensdag 8 oktober 2008 om 13:45
Dit is niet aan Minny want zij weet sinds pagina 1 wat er aan de hand is. Dit is aan sommige posters hier.
Een van de ergste dingen die mij kan overkomen als man, is een onterechte beschuldiging van verkrachting. Ik krijg er koud zweet van als ik er aan denk. Vandaar mijn reactie.
We leven in een wereld waarin een open sexuele moral heerst. Het is de normaalste zaak dat een dame, al dan niet dronken, high, stoned, blij, verdrietig, boos of gewoon oernuchter met een man meegaat, met de man neukt, en vervolgens naar huis gaat alsof er niks gebeurd is (don't call me). Ligt de verantwoordelijkheid dan helemaal bij de man om ervoor te zorgen dat er geen eventuele onbekende grenzen overschreden worden? En als de man per ongeluk ook enigszins beneveld is? Moeten we naar Amerikaanse toestanden toe waarbij er een contract moet worden getekend waarin beide partners te kennen geven nuchter te zijn alvorens men overgaat tot sexuele handelingen? Moet een man bij elke aarzeling vrezen voor een proces wegens verkrachting? Dan wordt het nog wat met al die one night stands waar we zo blij mee zijn.
TO loopt op een onchristelijk tijdstip mee met een vreemde man om in zijn huis op een bus te wachten die toch zo komt(?), ze gaat met hem naar huis, ze waren beiden dronken, ze zegt geen nee, ze werkt op geen enkele manier tegen (en ik beperk me expres tot de OP want OP's zijn in mijn ogen zuiverder dan alles wat erna komt)...ze heeft op geen enkele manier te kennen gegeven dat ze het niet wil.
De man in kwestie is ook enigszins dronken, ziet een aardig meisje dat graag getroost wil worden, die wonder boven wonder zelfs mee wil gaan naar zijn kamer (jackpot), geeft haar alsnog alle tijd om van gedachten te veranderen door haar eerst daadwerkelijk wat water te geven, gaat vervolgens voorzichtig te werk (nog steeds alle gelegenheid voor een duidelijk: Nee hufter, ik wil alleen een kopje water, je snapt er niks van), zij stribbelt niet tegen, hij doet haar rokje omhoog, zij stribbelt nog steeds niet tegen........
Een van de ergste dingen die mij kan overkomen als man, is een onterechte beschuldiging van verkrachting. Ik krijg er koud zweet van als ik er aan denk. Vandaar mijn reactie.
We leven in een wereld waarin een open sexuele moral heerst. Het is de normaalste zaak dat een dame, al dan niet dronken, high, stoned, blij, verdrietig, boos of gewoon oernuchter met een man meegaat, met de man neukt, en vervolgens naar huis gaat alsof er niks gebeurd is (don't call me). Ligt de verantwoordelijkheid dan helemaal bij de man om ervoor te zorgen dat er geen eventuele onbekende grenzen overschreden worden? En als de man per ongeluk ook enigszins beneveld is? Moeten we naar Amerikaanse toestanden toe waarbij er een contract moet worden getekend waarin beide partners te kennen geven nuchter te zijn alvorens men overgaat tot sexuele handelingen? Moet een man bij elke aarzeling vrezen voor een proces wegens verkrachting? Dan wordt het nog wat met al die one night stands waar we zo blij mee zijn.
TO loopt op een onchristelijk tijdstip mee met een vreemde man om in zijn huis op een bus te wachten die toch zo komt(?), ze gaat met hem naar huis, ze waren beiden dronken, ze zegt geen nee, ze werkt op geen enkele manier tegen (en ik beperk me expres tot de OP want OP's zijn in mijn ogen zuiverder dan alles wat erna komt)...ze heeft op geen enkele manier te kennen gegeven dat ze het niet wil.
De man in kwestie is ook enigszins dronken, ziet een aardig meisje dat graag getroost wil worden, die wonder boven wonder zelfs mee wil gaan naar zijn kamer (jackpot), geeft haar alsnog alle tijd om van gedachten te veranderen door haar eerst daadwerkelijk wat water te geven, gaat vervolgens voorzichtig te werk (nog steeds alle gelegenheid voor een duidelijk: Nee hufter, ik wil alleen een kopje water, je snapt er niks van), zij stribbelt niet tegen, hij doet haar rokje omhoog, zij stribbelt nog steeds niet tegen........
woensdag 8 oktober 2008 om 13:58
Echt, rot als er iets met je gebeurd wat je eigenlijk niet wilde. Asociaal van die jongen dat hij geen condoom gebruikt heeft. Maar meer kun je er met de beste wil van de wereld niet van maken.
TO is geen labiel mens. De omstandigheden waren heel vervelend (geen geld, regen, niemand kunnen bellen). Maar dat maakt haar nog steeds geen zielig hoopje ellende dat niet na kan denken. Beter gezegd, dat maakt van die jongen geen verkrachter.
TO is geen labiel mens. De omstandigheden waren heel vervelend (geen geld, regen, niemand kunnen bellen). Maar dat maakt haar nog steeds geen zielig hoopje ellende dat niet na kan denken. Beter gezegd, dat maakt van die jongen geen verkrachter.
