Psyche
alle pijlers
Mijn "held"....
maandag 6 oktober 2008 om 08:59
Het was iets van 6 uur in de ochtend, mijn vriendin was al naar huis en ik ontdek dat mijn portemonnee gejat is. Nergens te bekennen natuurlijk....
Ik kon niemand bereiken en had dus geen taxigeld meer, waarop ik besloot om naar huis te lopen (lang verhaal kort). Onderweg begon ik steeds meer overstuur te raken, het regende, ik had erg hoge hakken aan, was niet bepaald nuchter en het was doodstil op straat. Met uitzondering van een hele enge man die een paar keer voorbij was gefietst, was er helemaal niemand. Ik had al bijna een half uur gelopen en moest nog minstens een uur voordat ik thuis was. Alles wat ik wou was naar huis en wel nu!
En daar was ie ineens....een jonge knul op de fiets. Ouder dan 20 zal hij niet geweest zijn. Hij fietste bijna voorij en zag toen mijn betraande gezicht, tranen van frustratie, en stopte. Of alles goed met mij was. Nou nee! Dus ik alles uitleggen. Gaandeweg het verhaal raakte ik steeds meer overstuur en ik begon op een gegeven moment echt te snikken. Dus hij zegt dat ie in een studentenhuis dichtbij woont en dat ik daar wel ff mocht wachten of een taxi mocht bellen of iets. Ik had dus geen geld meer dus ik zou dan wachten op de eerste bus, die niet lang daarna zou rijden.
Daar aangekomen gaf hij me wat water en ik kalmeerde een beetje, maar was nog wel verdrietig. Ik dacht nog wat apart het was dat zo'n jonge knul die moeite deed. Zag hem echt als een puppy zeg maar, realiseerde me niet dat een jongen van 19 a 20 ook gewoon een volwassen man is...
Op een gegeven moment sloeg hij "troostend" zijn arm om me heen en voordat ik het wist begon hij ineens aan me te zitten. Ik was compleet perplex, de alcohol hielp ook niet want mijn hersenen leken wel in slow motion te werken. Aangemoedigd door mijn gebrek aan reactie, denk ik, ging hij verder en uiteindelijk...nou ja....alles dus. Het ging erg snel, ik had een rok aan dus geen belemmeringen van dien, en ik was compleet verbaasd. Hij trok me daarna onder de deken en hield me vast. Ik moest maar lekker gaan slapen vond ie en dan zou hij me straks naar huis brengen. Ik heb nog eventjes als versteend gelegen en ben niet lang nadat hij sliep, hij was ook niet nuchter, weggeglipt.
Onderweg naar huis heb ik allerlei mensen proberen te bellen, maar ik kon niemand bereiken. Uiteindelijk was mijn beltegoed ook op en kon ik alleen nog smsen (ik heb apart sms tegoed). Ten einde raad heb ik Rosanna, ook van dit forum, gesmst en die heeft me meteen teruggebeld. Aan de telefoon kon ik bijna alleen maar huilen, was compleet onverstaanbaar volgens mij, en Roos besloot mij op te halen onderweg. Gelukkig! De lieverd
Thuis natuurlijk eerst gedouched en daarna meerdere bakken koffie naar binnen gegooid. De kinderen waren niet thuis op dat moment wat me behoorlijk goed uitkwam.
En nou weet ik niet wat ik voel.... Voel ik mij verkracht? Nee, dat niet helemaal. Ik heb geen nee gezegd, ik heb niks gezegd. Ik voel me wel erg ongemakkelijk met mijn lijf, anders kan ik het niet beschrijven. Was ik gisteren nog doordrenkt met alcohol, vanochtend dringt het helemaal door. Ik snap niet dat ik daar intrapte! Ik! Ik die altijd wantrouwend is tegenover werkelijk iedereen! En terecht blijkt nu....
Of hij zich van kwaad bewust is weet ik niet. Misschien dacht hij dat hij me overgehaald had of zo...geen idee. Maar wat zijn intenties ook waren, dat hij misbruik heeft gemaakt van de situatie staat voor mij buiten kijf. Ik heb ook de hele tijd daar zitten snikken dat ik zo graag naar huis wilde...dat was hem volkomen duidelijk. Zal nooit meer zo stom zijn...in wat voor situatie ik me ook bevind. Niemand vertrouwen, dat is wel duidelijk.
En nou weet ik dus niet helemaal wat ik voel....
Ga maar eens werken geloof ik.
Ik kon niemand bereiken en had dus geen taxigeld meer, waarop ik besloot om naar huis te lopen (lang verhaal kort). Onderweg begon ik steeds meer overstuur te raken, het regende, ik had erg hoge hakken aan, was niet bepaald nuchter en het was doodstil op straat. Met uitzondering van een hele enge man die een paar keer voorbij was gefietst, was er helemaal niemand. Ik had al bijna een half uur gelopen en moest nog minstens een uur voordat ik thuis was. Alles wat ik wou was naar huis en wel nu!
En daar was ie ineens....een jonge knul op de fiets. Ouder dan 20 zal hij niet geweest zijn. Hij fietste bijna voorij en zag toen mijn betraande gezicht, tranen van frustratie, en stopte. Of alles goed met mij was. Nou nee! Dus ik alles uitleggen. Gaandeweg het verhaal raakte ik steeds meer overstuur en ik begon op een gegeven moment echt te snikken. Dus hij zegt dat ie in een studentenhuis dichtbij woont en dat ik daar wel ff mocht wachten of een taxi mocht bellen of iets. Ik had dus geen geld meer dus ik zou dan wachten op de eerste bus, die niet lang daarna zou rijden.
Daar aangekomen gaf hij me wat water en ik kalmeerde een beetje, maar was nog wel verdrietig. Ik dacht nog wat apart het was dat zo'n jonge knul die moeite deed. Zag hem echt als een puppy zeg maar, realiseerde me niet dat een jongen van 19 a 20 ook gewoon een volwassen man is...
Op een gegeven moment sloeg hij "troostend" zijn arm om me heen en voordat ik het wist begon hij ineens aan me te zitten. Ik was compleet perplex, de alcohol hielp ook niet want mijn hersenen leken wel in slow motion te werken. Aangemoedigd door mijn gebrek aan reactie, denk ik, ging hij verder en uiteindelijk...nou ja....alles dus. Het ging erg snel, ik had een rok aan dus geen belemmeringen van dien, en ik was compleet verbaasd. Hij trok me daarna onder de deken en hield me vast. Ik moest maar lekker gaan slapen vond ie en dan zou hij me straks naar huis brengen. Ik heb nog eventjes als versteend gelegen en ben niet lang nadat hij sliep, hij was ook niet nuchter, weggeglipt.
Onderweg naar huis heb ik allerlei mensen proberen te bellen, maar ik kon niemand bereiken. Uiteindelijk was mijn beltegoed ook op en kon ik alleen nog smsen (ik heb apart sms tegoed). Ten einde raad heb ik Rosanna, ook van dit forum, gesmst en die heeft me meteen teruggebeld. Aan de telefoon kon ik bijna alleen maar huilen, was compleet onverstaanbaar volgens mij, en Roos besloot mij op te halen onderweg. Gelukkig! De lieverd
Thuis natuurlijk eerst gedouched en daarna meerdere bakken koffie naar binnen gegooid. De kinderen waren niet thuis op dat moment wat me behoorlijk goed uitkwam.
En nou weet ik niet wat ik voel.... Voel ik mij verkracht? Nee, dat niet helemaal. Ik heb geen nee gezegd, ik heb niks gezegd. Ik voel me wel erg ongemakkelijk met mijn lijf, anders kan ik het niet beschrijven. Was ik gisteren nog doordrenkt met alcohol, vanochtend dringt het helemaal door. Ik snap niet dat ik daar intrapte! Ik! Ik die altijd wantrouwend is tegenover werkelijk iedereen! En terecht blijkt nu....
Of hij zich van kwaad bewust is weet ik niet. Misschien dacht hij dat hij me overgehaald had of zo...geen idee. Maar wat zijn intenties ook waren, dat hij misbruik heeft gemaakt van de situatie staat voor mij buiten kijf. Ik heb ook de hele tijd daar zitten snikken dat ik zo graag naar huis wilde...dat was hem volkomen duidelijk. Zal nooit meer zo stom zijn...in wat voor situatie ik me ook bevind. Niemand vertrouwen, dat is wel duidelijk.
En nou weet ik dus niet helemaal wat ik voel....
Ga maar eens werken geloof ik.
woensdag 8 oktober 2008 om 14:15
Johnny, het gaat mij er niet om of hij niet dronken genoeg was of wel, of zij (en dan trek ik de discussie even los van Minny) wel of niet dronken was. Het is een combinatie van moe zijn na een avond stappen en al een eind gelopen te hebben, overstuur doordat haar portemonnee is gestolen, een rare man die steeds om haar heen lijkt te draaien en dan iemand die normaal lijkt, de helpende hand toesteekt. Als jij iemand de helpende hand toesteekt, doe je dat om daadwerkelijk te helpen en niet om ook nog een nummertje te denken te kunnen maken of denk ik dan verkeerd?
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
misschien heel normaal in het kabouterdorp waar jij woont, hier is het niet de normaalste zaak van de wereld hoor.
woensdag 8 oktober 2008 om 14:19
Dat is een moeilijk punt om hier te discussieren. En wel om twee redenen.
1. Ik schreef al, in de regel beperk ik me op viva tot de OP, omdat die het zuiverst is. Dat heeft de ervaring mij geleerd hier. In de OP schrijft TO dat ze op straat begon te snikken toen de jongeman haar aansprak en dat ze daarna met hem naar huis ging en verder geen reactie gaf op zijn avances. Op pagina laat TO doorschemeren dat ze blijkbaar ook tijdens de daad aan het snikken was. Tsja, wat moet ik dan concluderen? Ik weet gewoon niet wat ik met dit soort 'cruciale-info-achteraf' moet.
2. Vanaf het begin van hun contact op straat heeft ze gesnikt dat ze naar huis wil*, het is dus niet zo dat ze dan plots bij de sexuele handelingen in huilen is uitgebarsten, wat voor mij inderdaad een NO-NO zo zijn. Maar zo zwart wit is het dus niet.
* (en tegelijkertijd gaat ze gewillig met een wildvreemde man mee naar zijn huis i.p.v. naar het bushokje)
woensdag 8 oktober 2008 om 14:21
woensdag 8 oktober 2008 om 14:25
@JohnnyCake
Ok, wel, en dit bedoel ik zonder waardeoordeel, ben gewoon benieuwd en zal je niet veroordelen of je nou antwoord a of b geeft en wat mij betreft kan je deze vraag even helemaal los zien van het concrete geval waar dit topic over gaat:
begrijp ik het goed dat jij niet doorgaat als een vrouw begint te huilen onder het gebeuren, maar dat je wel doorgaat als ze de hele tijd al huilde?
Ok, wel, en dit bedoel ik zonder waardeoordeel, ben gewoon benieuwd en zal je niet veroordelen of je nou antwoord a of b geeft en wat mij betreft kan je deze vraag even helemaal los zien van het concrete geval waar dit topic over gaat:
begrijp ik het goed dat jij niet doorgaat als een vrouw begint te huilen onder het gebeuren, maar dat je wel doorgaat als ze de hele tijd al huilde?
Soep met ballen zal nooit met hetzelfde zijn
woensdag 8 oktober 2008 om 14:27
Laat ik het omdraaien. Om zes uur in de morgen vertrouw ik NIEMAND. Als ik met een man, op dat tijdstip zijn huis binnenga, dan zorg ik ervoor dat ik zeker weet wat ik doe, ongeacht of hij op een puppy lijkt of niet. Kom op zeg, haar geld was weg, ze was alleen op de wereld...so what? It's not the end of the world.
We hebben allemaal wel eens van dat soort rotmomenten meegemaakt.
woensdag 8 oktober 2008 om 14:27
Maar je vergeet daarbij de gemoedstoestand van de jongen in kwestie mee te nemen. Als je om 6 uur 's ochtends over straat loopt kun je op 2 vingers natellen dat die jongen ook niet geslapen heeft en ook de nacht heeft doorgehaald. Wie weet heeft ie 'n blauwtje gelopen in de kroeg en zocht zelf ook 'n soort van troost en denkt samen met 'n zielig meisje wat ie op straat oppikt troostseks te kunnen hebben en aangezien ze niet tegenstribbelt werd ie niet uit de droom geholpen dat het niet gewenst was.
woensdag 8 oktober 2008 om 14:35
en daarom zou het niet zo slecht zijn als hem vertelt werd dat het niet gewenst was, leert hij van
@johnny, nee het is niet het einde van de wereld als je helemaal uitgerust en helder bent en iemand hebt kunnen bereiken, maar wanneer je in de regen loopt, in het donker en niemand kunt bereiken, wordt het een ander verhaal
(waarom laat ik me nou toch weer tot een discussie verleiden?)
@johnny, nee het is niet het einde van de wereld als je helemaal uitgerust en helder bent en iemand hebt kunnen bereiken, maar wanneer je in de regen loopt, in het donker en niemand kunt bereiken, wordt het een ander verhaal
(waarom laat ik me nou toch weer tot een discussie verleiden?)
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
woensdag 8 oktober 2008 om 14:41
:
en daarom zou het niet zo slecht zijn als hem vertelt werd dat het niet gewenst was, leert hij van
@johnny, nee het is niet het einde van de wereld als je helemaal uitgerust en helder bent en iemand hebt kunnen bereiken, maar wanneer je in de regen loopt, in het donker en niemand kunt bereiken, wordt het een ander verhaal
(waarom laat ik me nou toch weer tot een discussie verleiden?)
Kijk, het verdient geen enkele schoonheidsprijs, absoluut niet! En ja, de jongen mag best wel weten dat wat er gebeurd is niet van harte is geweest. Waar het mij om gaat is dat deze jongen geen beschuldiging van verkrachting verdient, iets wat, zoals ik al in mijn eerste post schreef, zowat het ergste is wat je als jongeman kan overkomen. Vandaar dat ik tot deze discussie ben verleid.
Verder geloof ik gewoon niet dat een mens zo labiel is omdat het 6 uur in de morgen is, omdat het regent, en wat nog meer. Je kunt onder die omstandigheden zeker fouten maken, maar labiel ben je niet. Je draagt dan ook alle verantwoordelijkheid als je niet op z'n minst nee zegt tegen bepaalde dingen.
woensdag 8 oktober 2008 om 14:51
alle verantwoording???? Hier maak je me echt pissig mee!
En als je alles gelezen hebt, ik heb me verre gehouden van de discussie of het wel of geen verkrachting was. Ik begrijp zeker heel goed dat een van de ergste dingen die je als man kan overkomen, de valse beschuldiging van verkrachting is. Maar dat is voor mij in dit geval niet de discussie. Waar het mij om gaat, is dat er een aantal mensen zijn die vinden dat het 'eigenschuld, dikke bult' is en dat is bullshit!
En als je alles gelezen hebt, ik heb me verre gehouden van de discussie of het wel of geen verkrachting was. Ik begrijp zeker heel goed dat een van de ergste dingen die je als man kan overkomen, de valse beschuldiging van verkrachting is. Maar dat is voor mij in dit geval niet de discussie. Waar het mij om gaat, is dat er een aantal mensen zijn die vinden dat het 'eigenschuld, dikke bult' is en dat is bullshit!
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
woensdag 8 oktober 2008 om 15:00
Sorry rosanna, zoals ik eerder schreef, die jongen kan ook aangesproken worden op zijn gedrag, hij heeft er ook een aandeel in. Echter, zijn verhaal ken ik niet. Ik ken alleen het verhaal van TO en daar reageerde ik zonet op. Lezende wat ik in de OP lees, kan ik niet anders concluderen dan dat deze hele gebeurtenis keer op keer voorkomen had kunnen worden door een simpele tegenactie. Nogmaals, je kunt enigszins dronken zijn, het kan laat zijn, maar een nadenkend mens heeft nog steeds zijn/haar verantwoordelijkheid.
woensdag 8 oktober 2008 om 15:04
woensdag 8 oktober 2008 om 15:08
Hey dat was ik, van die mousse en ijs! Maar ik bedoelde er niks therapeutisch mee ofzo hoor. Eerder: lucht je hart gewoon bij iemand. (al dan niet met mousse en ijs...). Ik denk dat je er teveel in hebt gelezen hoor.
Min, ik wens je veel sterkte toe. Je weet zelf het beste wat er is gebeurd. Geef het een plek en ga verder, meer kan je niet doen. Ik ga me niet mengen in de discussie verder, lijkt me vrij zinloos, daar heb je niets aan.
woensdag 8 oktober 2008 om 15:24
Zoals jij je nogal identificeert bij die ten onrechte 'beschuldigde' jongen bedoel je? Jij denkt toch ook precies te weten hoe hij zich voelde en wat hem triggerde in zijn handelen? Ook knap, aangezien dit nu juist de enige persoon is die echt helemaal niet meedoet in dit verhaal, aangezien hij hier niet post en jij dus helemaal niet weet welke signalen hij al dan niet heeft opgevangen of wat hem tot zijn actie bracht.
Niet nee zeggen betekent nog geen ja.
