Psyche
alle pijlers
Mijn sociale contacten lijken niet geïnteresseerd in mij
maandag 25 maart 2024 om 13:04
Hoi forummers
Er speelt al heel lang een ‘thema’ in mijn leven wat af een aan terug blijft komen. Soms heb ik er periodes geen last van en dan overvalt het me weer. De nare indruk dat mijn vrienden / kennissen geen (echte) interesse hebben in mij. In hoe het (echt) met mij gaat. En dan bedoel ik met name ten aanzien van moeilijkheden / problemen in mijn leven. Ik heb t idee dat anderen mij vooral zien als praatpaal voor hun problemen en als iemand om advies aan te vragen. Tussen neus en lippen door wordt dan even gevraagd hoe het met mij gaat. Soms lijkt dit alleen maar voor de ‘goede orde’ te zijn, dus niet als oprechte interesse. Vaak draait het gesprek al snel weer naar de ander.. Dit gebeurt zowel live als in what’s app contact. Het geeft mij het gevoel dat er geen oprechte interesse is in mij. Dat hoe het met mij gaat niet (echt) belangrijk is. Of dat ik zelfs gebruikt wordt (als praatpaal, als advies gever..). Dat dat misschien zelfs de enige reden is dat mensen met mij omgaan, denk ik wel eens…. Het geeft me iig een verdrietig rotgevoel. En het maakt me ook boos. En ik vraag me af… ligt dit aan mij ? Ik vind het bijv moeilijk om aan te geven wat ik nodig heb en ook om mijn grenzen aan te geven. Of heb ik gewoon egocentrische / egoïstische vrienden / kennissen ? Wat iig wel zo is, is dat er bij veel mensen met wie ik omga best wat problemen spelen (in hun leven, psychisch etc..).
Ik vind het iig heel moeilijk om dit patroon te doorbreken, weet niet goed hoe ik dit moet doen. Of misschien moet ik het gewoon accepteren dat mijn contacten zo zijn… ? Ik worstel ermee. En ja, ik heb al eens therapie gehad
Ben benieuwd of mensen dit herkennen (en zo ja of en hoe je dit hebt doorbroken!).
Er speelt al heel lang een ‘thema’ in mijn leven wat af een aan terug blijft komen. Soms heb ik er periodes geen last van en dan overvalt het me weer. De nare indruk dat mijn vrienden / kennissen geen (echte) interesse hebben in mij. In hoe het (echt) met mij gaat. En dan bedoel ik met name ten aanzien van moeilijkheden / problemen in mijn leven. Ik heb t idee dat anderen mij vooral zien als praatpaal voor hun problemen en als iemand om advies aan te vragen. Tussen neus en lippen door wordt dan even gevraagd hoe het met mij gaat. Soms lijkt dit alleen maar voor de ‘goede orde’ te zijn, dus niet als oprechte interesse. Vaak draait het gesprek al snel weer naar de ander.. Dit gebeurt zowel live als in what’s app contact. Het geeft mij het gevoel dat er geen oprechte interesse is in mij. Dat hoe het met mij gaat niet (echt) belangrijk is. Of dat ik zelfs gebruikt wordt (als praatpaal, als advies gever..). Dat dat misschien zelfs de enige reden is dat mensen met mij omgaan, denk ik wel eens…. Het geeft me iig een verdrietig rotgevoel. En het maakt me ook boos. En ik vraag me af… ligt dit aan mij ? Ik vind het bijv moeilijk om aan te geven wat ik nodig heb en ook om mijn grenzen aan te geven. Of heb ik gewoon egocentrische / egoïstische vrienden / kennissen ? Wat iig wel zo is, is dat er bij veel mensen met wie ik omga best wat problemen spelen (in hun leven, psychisch etc..).
Ik vind het iig heel moeilijk om dit patroon te doorbreken, weet niet goed hoe ik dit moet doen. Of misschien moet ik het gewoon accepteren dat mijn contacten zo zijn… ? Ik worstel ermee. En ja, ik heb al eens therapie gehad
Ben benieuwd of mensen dit herkennen (en zo ja of en hoe je dit hebt doorbroken!).
maandag 25 maart 2024 om 13:16
Die therapie die je hebt gehad, is daar ook over dit patroon qua je keuze voor zulk vrienden gegaan? Wat is er toen gezegd, voorgesteld?
En of je wat kan veranderen aan de dynamiek? Ik zou anders eens kijken of je daar niet wat hulp bij kan krijgen?
Ik heb zoiets gehad en dat gevoel ook wel eens. Dat eenrichtingsverkeer is, niet alleen bij problemen, mijn leuke dingen matchten niet bij aantal mensen die ik vrienden noemden maar eigenlijk gewoon kennissen waren.
Ik ben gestopt met contact leggen en meeste is dus ook doodgebloed op 2 contacten na van die mensen en daar heb ik mijn energie in gestoken en 2 fijne vriendschappen die wel wederzijds is qua interesse in elkaar. Heb nog een andere vriendin en een vriend, ik vind genoeg.
En een bak vol kennissen. leuk om ze tegen te komen of een keer wat mee te drinken maar zijn geen vrienden meer.
En of je wat kan veranderen aan de dynamiek? Ik zou anders eens kijken of je daar niet wat hulp bij kan krijgen?
Ik heb zoiets gehad en dat gevoel ook wel eens. Dat eenrichtingsverkeer is, niet alleen bij problemen, mijn leuke dingen matchten niet bij aantal mensen die ik vrienden noemden maar eigenlijk gewoon kennissen waren.
Ik ben gestopt met contact leggen en meeste is dus ook doodgebloed op 2 contacten na van die mensen en daar heb ik mijn energie in gestoken en 2 fijne vriendschappen die wel wederzijds is qua interesse in elkaar. Heb nog een andere vriendin en een vriend, ik vind genoeg.
En een bak vol kennissen. leuk om ze tegen te komen of een keer wat mee te drinken maar zijn geen vrienden meer.
anoniem_672bb4a395dd7 wijzigde dit bericht op 25-03-2024 13:17
15.38% gewijzigd
maandag 25 maart 2024 om 13:17
Ik denk dat je het antwoord zelf al geeft: je vindt het moeilijk om grenzen aan te geven. Zou je dit wel gaan doen, kan best blijken dat je huidige vrienden daar niet mee om kunnen gaan. In het gunstigste geval verandert de vriendschap ten goede. Zo niet, dan was het al geen fijne vriendschap.
Nog een gedachte die bij me opkomt: vindt je jezelf het wel waard dat een vriendschap wederkerig is? Dat de ander evenveel in jou investeert als dat jij in de ander doet?
Nog een gedachte die bij me opkomt: vindt je jezelf het wel waard dat een vriendschap wederkerig is? Dat de ander evenveel in jou investeert als dat jij in de ander doet?
maandag 25 maart 2024 om 13:18
Ik denk, als ik je zo lees, dat je een hele fijne luisteraar bent. Dat mensen je snel vertrouwen en je daardoor ook heel snel hun levensverhaal vertellen.
Dat zijn niet de mensen waar jij naartoe kunt gaan om naar jouw verhaal te luisteren.
Daarvoor heb je een andere stabiele, evenwichtige persoon of personen nodig, waar niet zo heel veel speelt in het leven of waar voldoende draagkracht is om jou ook aan te kunnen horen en waar jij terecht kan.
Dat zijn niet de mensen waar jij naartoe kunt gaan om naar jouw verhaal te luisteren.
Daarvoor heb je een andere stabiele, evenwichtige persoon of personen nodig, waar niet zo heel veel speelt in het leven of waar voldoende draagkracht is om jou ook aan te kunnen horen en waar jij terecht kan.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
maandag 25 maart 2024 om 13:20
Ja vriendschappen... soms zijn ze lastig. Je hebt vrienden met wie je dingen doet en je hebt vrienden met wie je praat. Maar alleen maar praten over problemen vind ik niet zo'n goede fundering. Je moet ook af en toe wat leuks doen.
Dus: vraag jij ook wel eens aan vrienden om samen iets te doen? Naar de bios, museum of een dagje winkelen? Of samen klussen? En help jij hen ook wel eens met iets praktisch? Het is natuurlijk makkelijk voor hen als ze weten dat ze bij jou terecht kunnen met hun sores, maar jij bent natuurlijk wel meer dan dat. Weten zij dat, en heb je dat ook laten zien? En doen je zonder hen ook dingen die interessant zijn, waar je over kunt vertellen? Ga je bijvoorbeeld wel eens op reis (alleen of met anderen) of ben je met een tof project bezig? Dan kan je vertellen over andere dingen.
Weet je zelf wat je van hen nodig hebt, en vraag je ze dat ook? Zo van "Hey, kan jij eens meedenken? Ik zit ergens mee, hoe zou jij dit doen..." of "Hey ik heb even hulp nodig, kan jij mij helpen?" of "Ga je mee naar...?"
Als je niet langer als vriendenpsych wilt fungeren, dan zou ik die gesprekken proberen wat oppervlakkiger en korter te houden. Zo van "Wat naar voor je, hopelijk gaat het snel beter!" vervolgd door "Zullen we volgende week samen ergens lunchen?" Een andere aanpak daarin kan zijn dat je je niet langer opstelt als de 'Psych' maar de 'Afleider'. Dus niet ingaan op de problemen, maar degene die ze er even uittrekt om wat leuks te doen. "Kom, we gaan lekker even uitwaaien..." of "Laten we lekker een film gaan kijken, ik kook!"
Als laatste; ik ken je vrienden en hun problemen niet, misschien hebben ze nu gewoon echt even niets om terug te geven. In hun situaties. In dat opzicht kan je het beste je behoeftes niet voor de volle honderd procent op hen projecteren. Ga bij een hobbyclubje, ga vrijwilligerswerk doen, etc. Boor nieuwe contacten aan, mensen die wel interesse in je tonen.
Succes!
Dus: vraag jij ook wel eens aan vrienden om samen iets te doen? Naar de bios, museum of een dagje winkelen? Of samen klussen? En help jij hen ook wel eens met iets praktisch? Het is natuurlijk makkelijk voor hen als ze weten dat ze bij jou terecht kunnen met hun sores, maar jij bent natuurlijk wel meer dan dat. Weten zij dat, en heb je dat ook laten zien? En doen je zonder hen ook dingen die interessant zijn, waar je over kunt vertellen? Ga je bijvoorbeeld wel eens op reis (alleen of met anderen) of ben je met een tof project bezig? Dan kan je vertellen over andere dingen.
Weet je zelf wat je van hen nodig hebt, en vraag je ze dat ook? Zo van "Hey, kan jij eens meedenken? Ik zit ergens mee, hoe zou jij dit doen..." of "Hey ik heb even hulp nodig, kan jij mij helpen?" of "Ga je mee naar...?"
Als je niet langer als vriendenpsych wilt fungeren, dan zou ik die gesprekken proberen wat oppervlakkiger en korter te houden. Zo van "Wat naar voor je, hopelijk gaat het snel beter!" vervolgd door "Zullen we volgende week samen ergens lunchen?" Een andere aanpak daarin kan zijn dat je je niet langer opstelt als de 'Psych' maar de 'Afleider'. Dus niet ingaan op de problemen, maar degene die ze er even uittrekt om wat leuks te doen. "Kom, we gaan lekker even uitwaaien..." of "Laten we lekker een film gaan kijken, ik kook!"
Als laatste; ik ken je vrienden en hun problemen niet, misschien hebben ze nu gewoon echt even niets om terug te geven. In hun situaties. In dat opzicht kan je het beste je behoeftes niet voor de volle honderd procent op hen projecteren. Ga bij een hobbyclubje, ga vrijwilligerswerk doen, etc. Boor nieuwe contacten aan, mensen die wel interesse in je tonen.
Succes!
maandag 25 maart 2024 om 13:58
Het ligt aan jou ja, in de zin dat je jouw eigen overtuigingen over jezelf en anderen bevestigd ziet in het soort contacten dat je aangaat en die je onderhoudt. De zogenaamde self fulfilling prophecy.
Heb je al geleerd om oprechte aandacht te vragen, te herkennen en te ontvangen en om contacten af te sluiten als het ongelijkwaardig is?
Durf je ruimte in te nemen in je contacten, durf je contacten aan te gaan met mensen die niet zielig zijn en waar jij de praatpaal/adviseur bent?
Heb je al geleerd om oprechte aandacht te vragen, te herkennen en te ontvangen en om contacten af te sluiten als het ongelijkwaardig is?
Durf je ruimte in te nemen in je contacten, durf je contacten aan te gaan met mensen die niet zielig zijn en waar jij de praatpaal/adviseur bent?
maandag 25 maart 2024 om 14:15
Relaties die alleen gebaseerd zijn op problemen delen en wie dat dan het meeste doet daar zou ik sowieso niet heel blij van worden. Wij doen als vrienden veel leuke dingen zoals feestjes, naar het strand, samen eten en ja soms (meestal niet) praten wij over problemen, Met name tijdens corona en verlies van naasten lag de nadruk daar wat meer op, ook bij ziekte zijn we er voor elkaar, maar verder maken wij vooral veel lol.
maandag 25 maart 2024 om 14:18
Ik herken het wel enigszins. Heel veel mensen praten vooral over zichzelf, of draaien een gesprek heel snel weer naar zichzelf toe. Soms omdat ze niet anders kunnen, lijkt het wel. Mijn man en schoonfamilieleden doen dit bijvoorbeeld heel sterk. Hun antwoord op bijna alles is een eigen ervaring vertellen over het onderwerp waar het op dat moment over gaat. Ze bedoelen het echt niet ongeïnteresseerd, maar zo komt het soms wel over.
Sommige mensen lijken het ook wel 'aan zich te hebben' dat gesprekspartners het vrijwel alleen over zichzelf hebben. Ik betrap me er bij een bepaalde vriendin nogal eens op, dan denk ik nadat we met elkaar gepraat hebben 'shit, nu heb ik weer vooral over mezelf gepraat!'. Waar hem dat precies in zit weet ik niet goed. En bij een andere vriendin denk ik juist weer vrijwel altijd 'het ging weer voor 98% over haar'.
Het is een vervelend gevoel, dat anderen niet werkelijke geïnteresseerd zijn in je. Als je er echt iets mee wilt, is het belangrijk bij jezelf te analyseren waar het in kan zitten. En het vervolgens wellicht aankaarten bij de personen waar je er het meeste last van hebt, waarschijnlijk de mensen waar je het meest om geeft.
P.S. Ik had dit gevoel heel vaak en veel sterker dan nu, toen ik in de overgang begon te komen. Ik voelde me vaak niet gehoord of gezien, dat mensen mij niet leuk vonden, enfin, lang verhaal dat te ver voert voor hier, maar duidelijk een verschil in gevoel met nu (inmiddels de overgang zo goed als door). Dus hoe je je voelt, ook over/door anderen, kan ook heel erg te maken hebben met hoe je zelf in je vel zit en hormonale perikelen.
Sommige mensen lijken het ook wel 'aan zich te hebben' dat gesprekspartners het vrijwel alleen over zichzelf hebben. Ik betrap me er bij een bepaalde vriendin nogal eens op, dan denk ik nadat we met elkaar gepraat hebben 'shit, nu heb ik weer vooral over mezelf gepraat!'. Waar hem dat precies in zit weet ik niet goed. En bij een andere vriendin denk ik juist weer vrijwel altijd 'het ging weer voor 98% over haar'.
Het is een vervelend gevoel, dat anderen niet werkelijke geïnteresseerd zijn in je. Als je er echt iets mee wilt, is het belangrijk bij jezelf te analyseren waar het in kan zitten. En het vervolgens wellicht aankaarten bij de personen waar je er het meeste last van hebt, waarschijnlijk de mensen waar je het meest om geeft.
P.S. Ik had dit gevoel heel vaak en veel sterker dan nu, toen ik in de overgang begon te komen. Ik voelde me vaak niet gehoord of gezien, dat mensen mij niet leuk vonden, enfin, lang verhaal dat te ver voert voor hier, maar duidelijk een verschil in gevoel met nu (inmiddels de overgang zo goed als door). Dus hoe je je voelt, ook over/door anderen, kan ook heel erg te maken hebben met hoe je zelf in je vel zit en hormonale perikelen.
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
maandag 25 maart 2024 om 15:36
Ik heb een vriendin die het al jaren over zichzelf heeft en ook veel steun verwacht. Andersom geeft ze bijna niet thuis als er een probleem is. Dit is zo gegroeid door de jaren heen en vind dit ook erg lastig om mee om te gaan.
Ik lees dus mee. Maar bij jou heb je alleen maar van dit soort vriendinnen? Dat lijkt mij heel vermoeiend..
Ik lees dus mee. Maar bij jou heb je alleen maar van dit soort vriendinnen? Dat lijkt mij heel vermoeiend..
maandag 25 maart 2024 om 16:24
Ik deel vrienden en kennissen in in 'gevers' - mensen die écht interesse hebben in anderen en daar ook gericht op doorvragen - en 'nemers' - mensen die eigenlijk alleen maar over zichzelf kunnen/willen praten, en áls ze luisteren zie je dat ze alweer een haakje in het gesprek zoeken om te vertellen dat ze dat ook hebben meegemaakt en toen ..... -.
Gevers zijn er erg weinig, nemers des te meer.
Bij een nemer hoef je niet aan te kloppen om datgene waar jij mee zit te bespreken, dat lukt toch niet en je krijgt alleen maar háár sores over je heen. Vraag zulke mensen om tips voor een vakantie of film, om een recept, een goed restaurant, vraag om goede raad bij het klussen ... dan houd je er in ieder geval nog wat goede raad aan over.
En voor je eigen problemen: zoek een gever. Ze zijn schaars, dat wel, maar het is het waard om ernaar te zoeken.
Gevers zijn er erg weinig, nemers des te meer.
Bij een nemer hoef je niet aan te kloppen om datgene waar jij mee zit te bespreken, dat lukt toch niet en je krijgt alleen maar háár sores over je heen. Vraag zulke mensen om tips voor een vakantie of film, om een recept, een goed restaurant, vraag om goede raad bij het klussen ... dan houd je er in ieder geval nog wat goede raad aan over.
En voor je eigen problemen: zoek een gever. Ze zijn schaars, dat wel, maar het is het waard om ernaar te zoeken.
maandag 25 maart 2024 om 16:26
Dank voor jullie (soms best confronterende (maar dat is alleen maar goed, daar heb ik juist iets aan!)) reacties en vragen. Het zet me wel aan het denken. Ik denk idd dat het deels zo gegroeid is omdat ik (iig voorheen) mezelf het niet genoeg waard vond om aandacht voor mezelf / mijn problemen te vragen (laat staan ‘opeisen’). Of me niet kon voorstellen dat mensen mij ook (nog ) leuk vonden als ik niet (meer) in de luisterende therapeuten rol zou zitten (wat klinkt dit erg eigenlijk). Ik ben me gaan schikken in de rol van luisteraar /adviseur/therapeut. Ik kan nog steeds ook ongemakkelijk worden als mensen wel echt (oprecht) interesse in mij tonen.
Ik heb iig echt wat te leren in mezelf meer laten zien. Met het risico dat ik idd mensen ga verliezen. Overigens is er niet bij al mijn contacten sprake van dit patroon (gelukkig). En dat veel van de mensen in mijn netwerk problemen hebben komt denk ik omdat dat bij mij voorheen ook het geval was. Vanuit die zwaarte zijn verschillende vriendschappen ontstaan , dat was wat ons bond. Maar ik merk nu ook (naast dat ik het zat ben steeds maar in de rol van adviseur/luisteraar te zitten ) dat ik daar nu ook wel een beetje klaar mee ben . Heeft misschien ook met leeftijd (overgang ) te maken, zoals iemand hier al opperde.. Alsof ik daardoor mijn contacten meer onder de loep leg en meer kom bij wat ik (nu) nodig heb…
Nou ja er is iig werk aan de winkel voor mij .
Ik heb iig echt wat te leren in mezelf meer laten zien. Met het risico dat ik idd mensen ga verliezen. Overigens is er niet bij al mijn contacten sprake van dit patroon (gelukkig). En dat veel van de mensen in mijn netwerk problemen hebben komt denk ik omdat dat bij mij voorheen ook het geval was. Vanuit die zwaarte zijn verschillende vriendschappen ontstaan , dat was wat ons bond. Maar ik merk nu ook (naast dat ik het zat ben steeds maar in de rol van adviseur/luisteraar te zitten ) dat ik daar nu ook wel een beetje klaar mee ben . Heeft misschien ook met leeftijd (overgang ) te maken, zoals iemand hier al opperde.. Alsof ik daardoor mijn contacten meer onder de loep leg en meer kom bij wat ik (nu) nodig heb…
Nou ja er is iig werk aan de winkel voor mij .
maandag 25 maart 2024 om 17:49
Ik ben een gever maar ik merk dat veel mensen daar dan weer van schrikken. Ik vind het dus lastig.
Recentelijk ook iemand die me vanuit het niets blokkeerde. Al het contact ging over diegene, ik vroeg hoe het ging, het ging over wat diegene aangaf, etc.
Dus waarom geblokkeerd geen idee.
Een vriendin (gever haha) heeft meegekeken en vond het ook eenzijdig en daarom bijzonder, zo'n plotse blokkering.
Nieuwe contacten maken vind ik erg ingewikkeld. Mijn bestaande contacten vinden me makkelijk en gezellig maar erg op mezelf.
Dus dat doseren van geven en nemen, geen tips want ik vind het onbegrijpelijk. Qq
Recentelijk ook iemand die me vanuit het niets blokkeerde. Al het contact ging over diegene, ik vroeg hoe het ging, het ging over wat diegene aangaf, etc.
Dus waarom geblokkeerd geen idee.
Een vriendin (gever haha) heeft meegekeken en vond het ook eenzijdig en daarom bijzonder, zo'n plotse blokkering.
Nieuwe contacten maken vind ik erg ingewikkeld. Mijn bestaande contacten vinden me makkelijk en gezellig maar erg op mezelf.
Dus dat doseren van geven en nemen, geen tips want ik vind het onbegrijpelijk. Qq
maandag 25 maart 2024 om 17:54
O ja, dit herken ik heel goed. Zelfs toen ik een paar jaar geleden in scheiding lag, werd er gewoon niet gevraagd hoe het met mij ging. Maar oh, wat waten de problemen van anderen belangrijk! En ik maar luisteren en raad geven, met m'n stomme kop.
Enfin, dit gedrag heb ik enigzins afgeleerd in schematherapie. Google maar eens op willoze inschikkelijke.
Overigens heb ik inmiddels geen vrienden meer. Ik heb ze uit mijn leven gemieterd, want begrip was er niet toen ik eindelijk durfde te vragen of er ook een keer aandacht voor mijn verhaal kon zijn.
Lekker rustig wel. Merk nu pas hoeveel energie het altijd kostte.
Enfin, dit gedrag heb ik enigzins afgeleerd in schematherapie. Google maar eens op willoze inschikkelijke.
Overigens heb ik inmiddels geen vrienden meer. Ik heb ze uit mijn leven gemieterd, want begrip was er niet toen ik eindelijk durfde te vragen of er ook een keer aandacht voor mijn verhaal kon zijn.
Lekker rustig wel. Merk nu pas hoeveel energie het altijd kostte.
maandag 25 maart 2024 om 18:02
maandag 25 maart 2024 om 19:13
Wat dapper!!Magpie schreef: ↑25-03-2024 17:54O ja, dit herken ik heel goed. Zelfs toen ik een paar jaar geleden in scheiding lag, werd er gewoon niet gevraagd hoe het met mij ging. Maar oh, wat waten de problemen van anderen belangrijk! En ik maar luisteren en raad geven, met m'n stomme kop.
Enfin, dit gedrag heb ik enigzins afgeleerd in schematherapie. Google maar eens op willoze inschikkelijke.
Overigens heb ik inmiddels geen vrienden meer. Ik heb ze uit mijn leven gemieterd, want begrip was er niet toen ik eindelijk durfde te vragen of er ook een keer aandacht voor mijn verhaal kon zijn.
Lekker rustig wel. Merk nu pas hoeveel energie het altijd kostte.
maandag 25 maart 2024 om 20:09
Wat bedoel je als je zegt dat mensen niet vragen hoe het écht met je gaat? Moeten ze dan eerst door een aantal obligate “zijn gangetje/niets te melden/prima hoor” heenworstelen voordat jij zegt dat je er helemaal doorheen zit?
Ik ben bijvoorbeeld geen doorvrager, ik probeer respect te hebben voor iemand die het (op dat moment) met mij ergens niet over wil hebben.
Ik ben bijvoorbeeld geen doorvrager, ik probeer respect te hebben voor iemand die het (op dat moment) met mij ergens niet over wil hebben.
dinsdag 26 maart 2024 om 03:35
Je hoeft de situatie zeker niet te accepteren zoals hij is.
Waarschijnlijk is er een patroon ontstaan waarbij je vaker naar de ander luistert en je van daaruit reageert op de persoon. Zoals advies geven in hun situatie.
En als je dan wat zelf vertelt is dat misschien gerelateerd aan de situatie waarover net gesproken was. En dan kan iemand makkelijk het gesprek weer naar hun ervaring trekken.
Waar je mee zou kunnen oefenen is zelf iets vertellen over iets wat je zag of hebt meegemaakt of wat je was opgevallen afgelopen week. En dat kan moeilijk zijn,zeker als je in dat patroon zit waarbij je vriendin/vriend komt en deze gaat vertellen en jij gaat luisteren.
Maar als je gaat oefenen (en het is prima om van tevoren te bedenken waarover je iets wilt vertellen en dat je een puntje op papier schrijft om het niet te vergeten en wat je in je broekzak doet) en je iets uitgebreider gaat vertellen over iets, dat de ander dan gaat luisteren.
Het is moeilijk, zeker als het niet van nature bij je komt maar….oefening baart kunst.
Je kan hier prima mee oefenen.
Waarschijnlijk is er een patroon ontstaan waarbij je vaker naar de ander luistert en je van daaruit reageert op de persoon. Zoals advies geven in hun situatie.
En als je dan wat zelf vertelt is dat misschien gerelateerd aan de situatie waarover net gesproken was. En dan kan iemand makkelijk het gesprek weer naar hun ervaring trekken.
Waar je mee zou kunnen oefenen is zelf iets vertellen over iets wat je zag of hebt meegemaakt of wat je was opgevallen afgelopen week. En dat kan moeilijk zijn,zeker als je in dat patroon zit waarbij je vriendin/vriend komt en deze gaat vertellen en jij gaat luisteren.
Maar als je gaat oefenen (en het is prima om van tevoren te bedenken waarover je iets wilt vertellen en dat je een puntje op papier schrijft om het niet te vergeten en wat je in je broekzak doet) en je iets uitgebreider gaat vertellen over iets, dat de ander dan gaat luisteren.
Het is moeilijk, zeker als het niet van nature bij je komt maar….oefening baart kunst.
Je kan hier prima mee oefenen.
dinsdag 26 maart 2024 om 07:10
Zo heb ik het ook geleerd, door te oefenen.
Ik merk alsnog dat ik mensen die om me geven en die zorgzaam zijn onbewust liever op afstand houd en meer naar afstandelijke mensen toe trek. Echte betrokkenheid word ik zenuwachtig van. En het is dan makkelijk om het af te doen als "overdreven" of ongemakkelijk of nep of wat dan ook. Maar daardoor zou ik altijd in hetzelfde kringetje blijven, dus ik probeer mezelf meer aan de liefde van anderen bloot te stellen.
Ik merk dat veel mensen echt zeeën van oneindige liefde, zorg en bereidwilligheid hebben, zodra je je kwetsbaar opstelt. Dat ze niet weglopen maar van je gaan houden, ondanks al je fouten, of gewoon met al je fouten. Vooral niet-beschadigde mensen uit een liefdevol nest. Het is voor mij gewoon te overweldigend. En dat vind ik verdrietig voor mezelf. Ik heb wel al jaren een therapeut die me hierbij helpt. Met hele kleine stapjes en soms een paar stappen terug gaat het vooruit.
Wat me wel veel heeft geholpen is ongezonde contacten niet verder aanhouden of voeden. Dan merk je hoeveel energie het eigenlijk opslurpt. Eén scheef contact is er voor mij al een te veel. En afscheid nemen is eigenlijk niet zo moeilijk als het lijkt. Je kunt elkaar vrij laten.
Ik merk alsnog dat ik mensen die om me geven en die zorgzaam zijn onbewust liever op afstand houd en meer naar afstandelijke mensen toe trek. Echte betrokkenheid word ik zenuwachtig van. En het is dan makkelijk om het af te doen als "overdreven" of ongemakkelijk of nep of wat dan ook. Maar daardoor zou ik altijd in hetzelfde kringetje blijven, dus ik probeer mezelf meer aan de liefde van anderen bloot te stellen.
Ik merk dat veel mensen echt zeeën van oneindige liefde, zorg en bereidwilligheid hebben, zodra je je kwetsbaar opstelt. Dat ze niet weglopen maar van je gaan houden, ondanks al je fouten, of gewoon met al je fouten. Vooral niet-beschadigde mensen uit een liefdevol nest. Het is voor mij gewoon te overweldigend. En dat vind ik verdrietig voor mezelf. Ik heb wel al jaren een therapeut die me hierbij helpt. Met hele kleine stapjes en soms een paar stappen terug gaat het vooruit.
Wat me wel veel heeft geholpen is ongezonde contacten niet verder aanhouden of voeden. Dan merk je hoeveel energie het eigenlijk opslurpt. Eén scheef contact is er voor mij al een te veel. En afscheid nemen is eigenlijk niet zo moeilijk als het lijkt. Je kunt elkaar vrij laten.
dinsdag 26 maart 2024 om 07:44
Hoe reageer jij zelf als mensen vragen hoe het met je gaat? Als dat alleen een "goed" is, ben je inderdaad snel klaar. Probeer jezelf meer open te stellen door bv te zeggen dat je je gestrest voelt omdat xxxxx, of geef aan dat je lekker in je vel zit omdat xxxx.
Als ik jou was zou ik aangeven bij je vriendinnen dat je dit gevoel al een tijdje hebt en dat je even geen raad weet hoe hiermee om te gaan. Dan nodig je de ander uit voor een gesprek.
Mocht je dit niet willen, laat dan eens een paar dagen niets van jou horen. Laat de ander maar contact met jou zoeken, dan heeft de ander daar klaarblijkelijk behoefte naar. Probeer de rollen eens om te draaien en vooral het balletje even bij de ander te laten liggen. Blijft contact uit vanuit de ander, trek dan je conclusies, hoe hard en vervelend dat ook soms is.
Als ik jou was zou ik aangeven bij je vriendinnen dat je dit gevoel al een tijdje hebt en dat je even geen raad weet hoe hiermee om te gaan. Dan nodig je de ander uit voor een gesprek.
Mocht je dit niet willen, laat dan eens een paar dagen niets van jou horen. Laat de ander maar contact met jou zoeken, dan heeft de ander daar klaarblijkelijk behoefte naar. Probeer de rollen eens om te draaien en vooral het balletje even bij de ander te laten liggen. Blijft contact uit vanuit de ander, trek dan je conclusies, hoe hard en vervelend dat ook soms is.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
