Psyche
alle pijlers
Mijn vader
zondag 24 januari 2010 om 10:41
Ik heb in het verleden hier al iets geschreven over mijn vader en zijn drankprobleem. Zijn drankprobleem heeft nu zodanige proporties gekregen dat we nu echt moeten vrezen voor zijn leven. Hij komt de deur niet meer uit, volgens mijn broer drinkt hij alleen nog maar, eet hij niet meer en doet hij verward. Mijn broer vertelde dat mijn vader het ene moment zei dat hij van mijn broer hield en twee tellen later kon mijn broer 'opflikkeren'. Hij vertelt iets en twee minuten later vertelt hij het weer. We hebben anderhalfjaar lang geprobeerd om hem hulp te laten zoeken en hem te laten inzien dat hij een alcoholprobleem heeft, maar als hij zo doorgaat, dan komt het zeker niet goed. Ik vroeg me af of hier mensen zijn die in hun nabijheid een zware drinker hebben en hoe zij hier mee omgegaan zijn. Is het jullie bijvoorbeeld gelukt om die persoon toch gedwongen te laten opnemen?
zondag 24 januari 2010 om 11:07
Hoi Traincha,
Wat moet het vreselijk zijn om zo te zien en te horen hoe jullie vader zichzelf op deze manier helemaal naar de klote helpt en jullie alleen machteloos kunnen toekijken. Ik heb zelf wel wat ervaring met gedwongen opnames. Ik ben 2 x 2 maanden waarvan de eerste keer 1 maand IBS gehad en de 2e maand ben ik vrijwillig gebleven. De 2e keer ben ik vrijwillig opgenomen geweest op detox en rehab. Ik kan zeggen dat al deze maanden bij de GGZ mij geen vooruitgang hebben gegeven. Beide keren toen ik thuis kwam ben ik direct weer gaan drinken.
Wat bij mij heeft geholpen is alles maar dan ook echt alles veranderen in mijn leven. Andere leefomgeving, ik heb al mijn contacten verbroken die maar iets met alcohol en/of drugs te maken hadden en als klap op de vuurpijl heb ik mijzelf laten opereren in Belgie en ik heb antabuse tabletten laten implanteren in mijn buik. Deze werken een half jaar en in die tijd heb ik contact gezocht met de Brijderstichting. Ik wilde echt zelf van de drank af omdat ik wist dat ik anders dood zou gaan.
Als je vader ECHT wilt, dan lukt het hem wel. Hij zal echt dan ook echt alle steun keihard nodig hebben.
Ik wil je (nogmaals) veel sterkte toewensen. het kan! Ikzelf ben nu ruim anderhalf jaar alcoholvrij en ik heb geen moment spijt gehad van de beslissingen die ik heb genomen.
Wat moet het vreselijk zijn om zo te zien en te horen hoe jullie vader zichzelf op deze manier helemaal naar de klote helpt en jullie alleen machteloos kunnen toekijken. Ik heb zelf wel wat ervaring met gedwongen opnames. Ik ben 2 x 2 maanden waarvan de eerste keer 1 maand IBS gehad en de 2e maand ben ik vrijwillig gebleven. De 2e keer ben ik vrijwillig opgenomen geweest op detox en rehab. Ik kan zeggen dat al deze maanden bij de GGZ mij geen vooruitgang hebben gegeven. Beide keren toen ik thuis kwam ben ik direct weer gaan drinken.
Wat bij mij heeft geholpen is alles maar dan ook echt alles veranderen in mijn leven. Andere leefomgeving, ik heb al mijn contacten verbroken die maar iets met alcohol en/of drugs te maken hadden en als klap op de vuurpijl heb ik mijzelf laten opereren in Belgie en ik heb antabuse tabletten laten implanteren in mijn buik. Deze werken een half jaar en in die tijd heb ik contact gezocht met de Brijderstichting. Ik wilde echt zelf van de drank af omdat ik wist dat ik anders dood zou gaan.
Als je vader ECHT wilt, dan lukt het hem wel. Hij zal echt dan ook echt alle steun keihard nodig hebben.
Ik wil je (nogmaals) veel sterkte toewensen. het kan! Ikzelf ben nu ruim anderhalf jaar alcoholvrij en ik heb geen moment spijt gehad van de beslissingen die ik heb genomen.
Als je het nuchter bekijkt, lost alcohol niets op.
zondag 24 januari 2010 om 11:07
Wat vreselijk zeg. Het lijkt me heel moeilijk om je vader zo te zien afglijden.
Ik heb wel een zware drinker zien ondergaan. Maar dat was een vriend, hij stond niet zo dichtbij. Die vriend die leed nogal onder het leven, het was mij eigenlijk al snel duidelijk dat die vriend niet meer te redden was. Deze vriend had geen vrouw, geen kinderen, geen contact met familie, geen baan. Hij stond compleet los van alles en iedereen, had niets meer om voor te vechten. Samen met vriendinnen hebben we geprobeerd om zijn leven een beetje leuker te maken. We kwamen op bezoek, namen bloemetjes mee, ruimden zijn huis op, belden hem. Maar echt hulp had hij nooit aanvaard. We hebben hem niet kunnen redden, maar wel zijn leven een beetje aangenamer kunnen maken. Ik ben blij dat ik tenminste dat heb kunnen doen.
Ik hoop dat jouw vader minder ver heen is dan die vriend van mij was. Jouw vader heeft in ieder geval jullie, wellicht dat dat hem toch kan motiveren.
Want dat is nummer 1, motivatie. Hij moet beslissen om hier mee te stoppen. Volgens mij komt een gedwongen opname bij alcolisme weinig voor.
Kijk eens op deze site voor meer info:
http://www.alcoholinfo.nl ... ct=esite.tonen&pagina=217
Heel veel sterkte.
Ik heb wel een zware drinker zien ondergaan. Maar dat was een vriend, hij stond niet zo dichtbij. Die vriend die leed nogal onder het leven, het was mij eigenlijk al snel duidelijk dat die vriend niet meer te redden was. Deze vriend had geen vrouw, geen kinderen, geen contact met familie, geen baan. Hij stond compleet los van alles en iedereen, had niets meer om voor te vechten. Samen met vriendinnen hebben we geprobeerd om zijn leven een beetje leuker te maken. We kwamen op bezoek, namen bloemetjes mee, ruimden zijn huis op, belden hem. Maar echt hulp had hij nooit aanvaard. We hebben hem niet kunnen redden, maar wel zijn leven een beetje aangenamer kunnen maken. Ik ben blij dat ik tenminste dat heb kunnen doen.
Ik hoop dat jouw vader minder ver heen is dan die vriend van mij was. Jouw vader heeft in ieder geval jullie, wellicht dat dat hem toch kan motiveren.
Want dat is nummer 1, motivatie. Hij moet beslissen om hier mee te stoppen. Volgens mij komt een gedwongen opname bij alcolisme weinig voor.
Kijk eens op deze site voor meer info:
http://www.alcoholinfo.nl ... ct=esite.tonen&pagina=217
Heel veel sterkte.
zondag 24 januari 2010 om 11:11
Mijn schoonmoeder is alcoholist en de enige manier om haar te laten stoppen was om mijn schoonvader te laten dreigen op te stappen. Het duurde een jaar of 18 voordat hij eindelijk de moed had verzameld om dat te doen (en de situatie was toen ook allerbelabberst). Ze is toen opgenomen. Twee jaar later was ze weer terug bij af (ze vond dat ze bij 'gelegenheden' nog wel een glas mocht drinken.. dat ging van kwaad tot erger uiteraard). Vorig jaar rond deze tijd is ze cold turkey gestopt, thuis, zonder hulp. Vooralsnog gaat het goed, ze drinkt helemaal niet meer. Voor ons heel fijn, ze is zoveel leuker zonder drank. Ze verzon hele kwetsende verhalen, heeft enorme gaten in haar geheugen, had geen aandacht voor haar enige 2 kleinkinderen, loog wat af en zocht altijd een reden om nog een glaasje te nemen.
en sterkte. Ik zie aan mijn man wat het met hem doet om zijn moeder zo te zien.
en sterkte. Ik zie aan mijn man wat het met hem doet om zijn moeder zo te zien.
zondag 24 januari 2010 om 11:13
Iedereen bedankt voor de reacties tot zover. Mijn vader heeft tot nu toe alle hulp categorisch geweigerd en eigenlijk weet ik ook wel dat hulp begint met het accepteren van het probleem en dus hulp, maar wij denken dat hij al te ver heen is. Hij kan niet meer zonder drank al zou hij nu willen. Mijn moeder is inmiddels bij hem weggegaan omdat ze het leven met hem niet meer aankon en daar is hij wisselend heel boos en verdrietig over, maar goed: hij heeft ook dingen gezegd en gedaan die beslist niet door de beugel kunnen en dat maakt het zo dubbel. Voor mijn gevoel hebben we al heel veel gedaan om hem op andere gedachten te brengen, moeten we hem, nu hij zo slecht is, maar niet meer opzoeken met het risico dat het toch weer op een teleurstelling uitloopt?
zondag 24 januari 2010 om 11:20
Of je hem niet meer moet opzoeken om teleurstellingen te voorkomen? Dat heeft nogal wat te maken met hoeveel je nog kunt incasseren en accepteren.
Ik weet niet hoe erg je vader er aan toe is. Het is afgrijselijk om aan te zien hoe iemand zichzelf kapot maakt. Maar het is ook afgrijselijk om te weten dat iemand in eenzaamheid lijdt. Je kunt je vader helpen door er af en toe gewoon voor hem te zijn. Maar als dat ten koste gaat van jou, omdat het te zwaar is, moet je dat misschien laten.
Misschien kun je er voor zorgen dat je voortaan alleen samen met je broer gaat, dan kunnen jullie elkaar steunen.
Ik weet niet hoe erg je vader er aan toe is. Het is afgrijselijk om aan te zien hoe iemand zichzelf kapot maakt. Maar het is ook afgrijselijk om te weten dat iemand in eenzaamheid lijdt. Je kunt je vader helpen door er af en toe gewoon voor hem te zijn. Maar als dat ten koste gaat van jou, omdat het te zwaar is, moet je dat misschien laten.
Misschien kun je er voor zorgen dat je voortaan alleen samen met je broer gaat, dan kunnen jullie elkaar steunen.
zondag 24 januari 2010 om 11:28
misschien een raar idee... maar is hij wel eens nuchter? Misschien kan je hem een keer filmen als hij zat is. Dat zou best confronterend kunnen zijn?
Mijn vader was ook alcoholist, kies voor je eigen geluk, als ze niet willen is het een onbegonnen zaak. Ze weten het en ze weten ook dat je van ze houd. sterkte!
Mijn vader was ook alcoholist, kies voor je eigen geluk, als ze niet willen is het een onbegonnen zaak. Ze weten het en ze weten ook dat je van ze houd. sterkte!
zondag 24 januari 2010 om 11:29
Hier een schoonvader. Er is nu, sinds vijf jaar, weer voorzichtig contact. Gedwongen opname niet, maar door omstandigheden (door de drank) heeft hij al drie keer over voor minimaal drie maanden in het ziekenhuis gelegen. Wij vonden het zelfs prettig, want daar kon hij vast niet aan drank komen. En dan zou hij misschien toch kunnen afkicken. Helaas. Hij vindt overal zijn ingangen wel. Ik wil je heel veel sterkte wensen. Een alcoholist als vader is niet niets. Hij heeft mijn man heel vaak tot op het bot gekwetst, waardoor mijn man uit zelfbescherming het contact heeft opgegeven. Nu begint mijn man voorzichtig weer wat toenadering te zoeken, omdat zoals hij zegt: straks is hij er niet meer en krijg ik er spijt van...
zondag 24 januari 2010 om 11:37
Wat erg Trein.
Wat erg, wat erg om te zien en zo machteloos te zijn.
Het zou toch moeten kunnen? Iemand verplicht opnemen?
Daar zou ik zeker eens naar informeren.
Met verslavingen is het vaak zo dat de verslaafde zelf geen idee heeft hoe hij/zij het aan zou moeten pakken.
En op een bepaald moment ben je te ver heen om zelf nog in te grijpen. Ik denk dat het goed is als de omgeving het dan in ieder geval probeert.
Wat erg, wat erg om te zien en zo machteloos te zijn.
Het zou toch moeten kunnen? Iemand verplicht opnemen?
Daar zou ik zeker eens naar informeren.
Met verslavingen is het vaak zo dat de verslaafde zelf geen idee heeft hoe hij/zij het aan zou moeten pakken.
En op een bepaald moment ben je te ver heen om zelf nog in te grijpen. Ik denk dat het goed is als de omgeving het dan in ieder geval probeert.
zondag 24 januari 2010 om 12:06
Ik vraag me af op welk punt een alcoholist gedwongen opgenomen wordt. Bij mijn vader is het niet gelukt. En geloof me, als er iemand opgenomen moest worden was hij het wel. Hij ging tig keer vrijwillig omdat mijn moeder dat eiste anders ging ze weg. Maar was ook elke keer zo weer terug. Hij heeft zichzelf dood gedronken helaas. Dubbel gevoel, ook opgelucht gek genoeg omdat we zo aan een dood paard aan het trekken waren. Maar het is nu al 13 jr geleden, ben nu 34 jaar en ik mis hem ondanks dat hij soms een vreselijke man was nog steeds. Maar sorry dus, geen tips van deze kant.
zondag 24 januari 2010 om 12:10
Als je vader verward is, zou hij misschien op die grond gedwongen opgenomen kunnen worden. Misschien kan je via de huisarts of de verslavingszorg hier meer info over krijgen? Al weet jij misschien door schade en schande meer over mogelijke routes dan ik. Heb je zoiets al eerder geprobeerd? Of is het nooit zo erg geweest?
Voordeel van opname is dat hij onder begeleiding kan ontwennen (zonder zou ik ook afraden) en er gekeken kan worden of er fysieke/neurologische schade is. Op grond daarvan kunnen er weer verdere stappen ondernomen worden. In het ideale geval...
Maar wat rot voor je, ik heb al vaker gelezen over je vader en vermoedde daardoor dat dit topic van jou zou zijn. Ik hoop dat je samen met je broer je grenzen nog goed kan bewaken en de last wat kan delen
Voordeel van opname is dat hij onder begeleiding kan ontwennen (zonder zou ik ook afraden) en er gekeken kan worden of er fysieke/neurologische schade is. Op grond daarvan kunnen er weer verdere stappen ondernomen worden. In het ideale geval...
Maar wat rot voor je, ik heb al vaker gelezen over je vader en vermoedde daardoor dat dit topic van jou zou zijn. Ik hoop dat je samen met je broer je grenzen nog goed kan bewaken en de last wat kan delen
zondag 24 januari 2010 om 12:14
quote:dorinke schreef op 24 januari 2010 @ 12:10:
Als je vader verward is, zou hij misschien op die grond gedwongen opgenomen kunnen worden. Misschien kan je via de huisarts of de verslavingszorg hier meer info over krijgen? Helaas, was het maar waar op grond van verwardheid... mijn vader poepte en pieste op het laatst op de bank omdat hij niet meer naar de wc kon lopen. En nog hielpen ze hem niet.
Als je vader verward is, zou hij misschien op die grond gedwongen opgenomen kunnen worden. Misschien kan je via de huisarts of de verslavingszorg hier meer info over krijgen? Helaas, was het maar waar op grond van verwardheid... mijn vader poepte en pieste op het laatst op de bank omdat hij niet meer naar de wc kon lopen. En nog hielpen ze hem niet.
zondag 24 januari 2010 om 12:20
Ja, heel machteloos. Je staat erbij en je kijkt ernaar, je kan niks doen. Alcoholisten (de meerderheid dan) willen niet geholpen worden. Alcohol staat op nr 1 en daarna komt pas familie etc. Zij functioneren anders, komt door de verslaving. Bezorgdheid van familie kickt niet in, komt door de verslaving. Zij denken alleen hoe en wanneer kom ik aan mijn volgende drankje, punt. Dat is het enige dat ze bezig houdt helaas. Maar ik heb zijn dood een plekje gegeven, alle ellende die erbij kwam kijken ook.
zondag 24 januari 2010 om 12:22
quote:dorinke schreef op 24 januari 2010 @ 12:17:
DeSiep, hebben de instanties na de dood van je vader nog iets laten horen of toelichting gegeven? Zo van: het had anders gemoeten oid. ?Ja, zij gaven toe dat het anders had gemoeten. Zeiden dat ze niet doorhadden hoe ernstig het was. Daar hadden we wat aan ...
DeSiep, hebben de instanties na de dood van je vader nog iets laten horen of toelichting gegeven? Zo van: het had anders gemoeten oid. ?Ja, zij gaven toe dat het anders had gemoeten. Zeiden dat ze niet doorhadden hoe ernstig het was. Daar hadden we wat aan ...
zondag 24 januari 2010 om 12:27
Iedereen weer bedankt tot zover.
@ Leo: we hebben een half jaar geleden al eens geinformeerd naar gedwongen opname. Dat kan alleen maar wanneer alles al geprobeerd is, hij een acuut gevaar is voor zichzelf en zijn omgeving en hij aan een zichtbare psychiatrische stoornis lijdt.
@ DeSiep: Zo hebben wij mijn vader ook al eens gevonden. Was hij weer eens in elkaar gezakt en had hij zijn behoefte gedaan.
@ Dorinke: die instanties zijn juist het frustrerende. We hadden bemoeizorg ingeschakeld (stom woord ) maar je wilt niet weten over hoeveel schijven dat gaat. Ik had gebeld omdat het afgelopen zomer de verkeerde kant op ging, maar ze konden absoluut niet zeggen wanneer er iemand kwam. Uiteindelijk is hij met twee gebroken ribben in het ziekenhuis terecht gekomen.
@ Leo: we hebben een half jaar geleden al eens geinformeerd naar gedwongen opname. Dat kan alleen maar wanneer alles al geprobeerd is, hij een acuut gevaar is voor zichzelf en zijn omgeving en hij aan een zichtbare psychiatrische stoornis lijdt.
@ DeSiep: Zo hebben wij mijn vader ook al eens gevonden. Was hij weer eens in elkaar gezakt en had hij zijn behoefte gedaan.
@ Dorinke: die instanties zijn juist het frustrerende. We hadden bemoeizorg ingeschakeld (stom woord ) maar je wilt niet weten over hoeveel schijven dat gaat. Ik had gebeld omdat het afgelopen zomer de verkeerde kant op ging, maar ze konden absoluut niet zeggen wanneer er iemand kwam. Uiteindelijk is hij met twee gebroken ribben in het ziekenhuis terecht gekomen.
zondag 24 januari 2010 om 12:32
Hoi,
Mijn vader is er ook heel erg aan toe geweest. Heb me suf gepraat met de huisarts, GGZ, psycholoog, maar mensen worden alleen opgenomen als ze een gevaar zijn voor zichzelf of de omgeving. Mijn vader is 2 x gedwongen opgenomen. In totaal heeft ie 3x in een kliniek gezeten. Nu gaat het op zich wel, maar zelf word je er geen leuker persoon van door alle zorgen die je hebt en de persoon in kwestie heeft het gewoon niet in de gaten, want alles gaat zogenaam goed en zegt dat je je geen zorgen hoeft te maken.
Ik woonde in die tijd 100 km bij mijn ouders vandaan en was alleen daarmee bezig. Mijn ex, toen mijn vriend, begreep dat op een gegeven moment niet meer en vond dat ik het los moest laten en geen contact moest opzoeken. Maar ik ben vol blijven houden, want mijn vader is niet altijd zo geweest dus wist hoe ie ook kon zijn.
Gelukkig gaat het de laatste 1 1/2 jaar beter. Ben vorig jaar weer thuis gaan wonen toen mn relatie uitging dus zit er nu ook bovenop. Heb nu een vriend in mijn woonplaats dus als ik vaak bij hem ben gaan we regelmatig bij mijn ouders langs.
Mijn vader gaat nog 1x in de drie weken of zo praten met een psycholoog van de instelling waar ie heeft gezeten en dat vindt ie geloof ik wel fijn. Mijn vader is ervan overtuigd dat ie best weleens een biertje mag tijdens bepaalde gelegenheden. Ik laat hem dan maar al kan ik vaak toch niet mn mond houden en maak dan een opmerking. Maar hij heeft het
redelijk onder controle. Hij weet ook dat bij 1 misstap ik die psycholoog bel en mn verhaal doe, want dat heb ik vaker gedaan in het verleden.
Maar volgens mij is ie zich er niet van bewust hoe het is geweest, ook voor mn moeder die op een gegeven moment ook maar naar de fles greep. Hij heeft een aantal keer een delirium gehad en heeft bont en blauw in het ziekenhuis gelegen, omdat ie van de trap was afgevallen. En dan zie je iemand die in een luier, omdat ie niet eens naar de wc kon lopen en vastgebonden aan bed liggen, omdat ie anders weg zou lopen of zo. En dan had ie het over een schip die ie zag varen en was ie gewoon heel ver heen. Maar zelfs daarna is ie gewoon naar huis gestuurd, want ze konden niks voor hem betekenen en was ie niet slecht genoeg om opgenomen te worden. Het is helaas triest gesteld met de zorg wat dat betreft, want je gaat eraan kapot als dochter zijnde.
Maar nu alles weer redelijk tot goed gaat ben ik zo blij dat ik toen heb doorgezet met bellen en zo naar diversen instanties. Mijn vader is niet altijd blij met mij geweest, maar ik vond en vind nog steeds dat mijn vader niet moet overlijden omdat ie zichzelf kapot drinkt, hoewel het niet veel heeft gescheeld.
Dus je moet doen wat je zelf het beste lijkt en wat je gevoel je ingeeft wat je moet doen.
Ik dacht ik stuur een kort stukje, maar is toch nog een lap tekst geworden...
Mijn vader is er ook heel erg aan toe geweest. Heb me suf gepraat met de huisarts, GGZ, psycholoog, maar mensen worden alleen opgenomen als ze een gevaar zijn voor zichzelf of de omgeving. Mijn vader is 2 x gedwongen opgenomen. In totaal heeft ie 3x in een kliniek gezeten. Nu gaat het op zich wel, maar zelf word je er geen leuker persoon van door alle zorgen die je hebt en de persoon in kwestie heeft het gewoon niet in de gaten, want alles gaat zogenaam goed en zegt dat je je geen zorgen hoeft te maken.
Ik woonde in die tijd 100 km bij mijn ouders vandaan en was alleen daarmee bezig. Mijn ex, toen mijn vriend, begreep dat op een gegeven moment niet meer en vond dat ik het los moest laten en geen contact moest opzoeken. Maar ik ben vol blijven houden, want mijn vader is niet altijd zo geweest dus wist hoe ie ook kon zijn.
Gelukkig gaat het de laatste 1 1/2 jaar beter. Ben vorig jaar weer thuis gaan wonen toen mn relatie uitging dus zit er nu ook bovenop. Heb nu een vriend in mijn woonplaats dus als ik vaak bij hem ben gaan we regelmatig bij mijn ouders langs.
Mijn vader gaat nog 1x in de drie weken of zo praten met een psycholoog van de instelling waar ie heeft gezeten en dat vindt ie geloof ik wel fijn. Mijn vader is ervan overtuigd dat ie best weleens een biertje mag tijdens bepaalde gelegenheden. Ik laat hem dan maar al kan ik vaak toch niet mn mond houden en maak dan een opmerking. Maar hij heeft het
redelijk onder controle. Hij weet ook dat bij 1 misstap ik die psycholoog bel en mn verhaal doe, want dat heb ik vaker gedaan in het verleden.
Maar volgens mij is ie zich er niet van bewust hoe het is geweest, ook voor mn moeder die op een gegeven moment ook maar naar de fles greep. Hij heeft een aantal keer een delirium gehad en heeft bont en blauw in het ziekenhuis gelegen, omdat ie van de trap was afgevallen. En dan zie je iemand die in een luier, omdat ie niet eens naar de wc kon lopen en vastgebonden aan bed liggen, omdat ie anders weg zou lopen of zo. En dan had ie het over een schip die ie zag varen en was ie gewoon heel ver heen. Maar zelfs daarna is ie gewoon naar huis gestuurd, want ze konden niks voor hem betekenen en was ie niet slecht genoeg om opgenomen te worden. Het is helaas triest gesteld met de zorg wat dat betreft, want je gaat eraan kapot als dochter zijnde.
Maar nu alles weer redelijk tot goed gaat ben ik zo blij dat ik toen heb doorgezet met bellen en zo naar diversen instanties. Mijn vader is niet altijd blij met mij geweest, maar ik vond en vind nog steeds dat mijn vader niet moet overlijden omdat ie zichzelf kapot drinkt, hoewel het niet veel heeft gescheeld.
Dus je moet doen wat je zelf het beste lijkt en wat je gevoel je ingeeft wat je moet doen.
Ik dacht ik stuur een kort stukje, maar is toch nog een lap tekst geworden...
