Mijn vader

Mijn vader was alcoholist en dat was geen pretje vooral niet wanneer hij er dan ook nog zijn kwade dronk bij kreeg!

Hoevaak wij als zijn kinderen hem niet gebid en gesmeekt hebben om die drank te laten staan ach het heeft nooit geholpen uiteindelijk is hij gestorven aan longkanker!

Hij heeft wel een zelf een poging gedaan want hij begon tenslotte met drinken dus moest hij het ook maar zelf stoppen..

Het is hem niet gelukt altijd weer het excuus dat hij dan helemaal niet meer kon functioneren bibberde handen slecht zicht nee dan toch maar alcohol.....

Het heeft van mij een antialco gemaakt ik moet er niks van hebben...



Sterkte voor iedereen het is echt een gemene ziekte want eigenlijk is het dat ook...

Wat knap van je dat je deze beslissing hebt genomen.

Ik begrijp je broer trouwens ook, ik heb dezelfde gevoelens gehad als hij nadat anderen hadden besloten het contact minimaal te houden. Ik had daardoor het gevoel dat ik er alleen voor stond, terwijl dat natuurlijk eigenlijk mn eigen keus was. In de loop van de tijd heb ik geleerd dat iedereen er op zijn eigen manier mee om ging, en dat je zelf ook verschillende 'fases' doorloopt. Boos, verdrietig, medelijden, onverschilligheid, alles komt voorbij en is killing als je erover nadenkt. Daarom vind ik het zo knap van jou dat je voor jezelf kiest en ervoor kiest om een ander je leven niet te laten bepalen, iets dat ik zelf dus nooit gedurfd heb.

Ik vind dat je het hartstikke goed doet, je hebt gedaan wat je kon en nu is het tijd om voor jezelf te kiezen. Ook al is het retemoeilijk.

Sterkte!

Traincha, sterkte met deze beslissing. Makkelijk is het ook niet om die te nemen.

En wat godvergeten frustrerend dat een langzame dood sterven geen gevaar voor zichzelf heet.

Traincha, ik vind dat je een heel moedig en moeilijk besluit hebt genomen. Hopelijk kan je broer het uiteindelijk ook respecteren, net zoals jij respecteert dat hij wel naar je vader blijft toegaan. Erg jammer dat hij tegen je moeder klaagt dat ze bij hem weg is gegaan: ieder heeft een eigen band met je vader en heeft het recht daar zelf over te beslissen. Je moeder zal zich al schuldig genoeg voelen, ze is niet voor niets veel langer gebleven dan goed voor haar was. Hopelijk kan je broer inzien dat het haar leven is en dat zij daarin keuzes moet maken. Het is heel begrijpelijk dat hij kwaad en verdrietig is dat jullie ouders uit elkaar gaan. Misschien kan hij die gevoelens bij anderen (bv. bij jou) kwijt en kan hij in elk geval de verwijten aan het adres van je moeder achterwege laten...



Hoe voelt dit nu voor jou, Traincha? Geeft het je rust, heb je ook andere gevoelens?



Aan degenen die een alcoholistische ouder hebben (gehad): mijn ex is alcoholist, ik heb twee kinderen in de basisschoolleeftijd. Ze weten van zijn alcoholisme, maar als ik jullie verhalen lees... het alcoholisme heeft wel een heel zware wissel op jullie getrokken als je je zelfs opgelucht voelde na zijn dood.



Is er iets wat ik kan doen om mijn kinderen hiertegen te beschermen? Ik wil dat ze, binnen veilige grenzen, een band kunnen opbouwen met hun vader. Ik kan ze het contact niet eens ontzeggen al zou ik het willen, omdat ik verplicht ben om omgang toe te staan. Tegelijkertijd is die vader een man die nu al een schadelijke invloed op ze heeft, die potentieel nog schadelijker kan worden. Momenteel werkt hij wel en heeft hij een redelijk normaal leven, maar ik zie de door jullie geschetste scenario's ook zo bij hem gebeuren. Zijn vader heeft zich - op een leeftijd die hijzelf nu gepasseerd is - doodgedronken.

Achteraf gezien wel, maar toen ik er middenin zat had ik zulke oogkleppen op dat ik het niet zag Dat zal bij je moeder misschien ook gebeurd zijn, het is een manier om met een verslaafde partner om te gaan. Vaak wíl je het ook niet zien.



Ik vermoed dat je moeder zwaar over haar grenzen heen heeft laten gaan als ze zo lang is gebleven. Ik ben vrij snel vertrokken nadat ik door had gekregen hoe mijn ex eigenlijk was en dat hij echt een drankprobleem had. Hoe moeilijk ook, ik heb hem wel op zijn verantwoordelijkheid hierin aangesproken en ben vertrokken toen ik zag dat hij die niet nam.



Als je die verantwoordelijkheid tegen beter weten in nog jarenlang blijft dragen, trekt dat een behoorlijke wissel op je. Ik hoop dat je je moeder tot steun kan zijn hierin, want ze heeft nu de weg voor zich liggen van haar eigen leven en persoonlijkheid weer opbouwen, waar al die jaren geen ruimte voor was.



Ik denk dat je gelijk hebt dat drank voor je vader een way of life is geworden. Hij kan en wil niet meer zonder, want dan komt het leven opeens vol op hem af en kan hij niet meer vluchten. Ik denk dat hij die confrontatie niet aan wil.

///

///