Psyche
alle pijlers
Misbruik vertellen aan ouders
zaterdag 27 juli 2019 om 12:38
Goedemiddag,
Ik zit met een enorm dilemma waarvan ik hoop dat sommige mensen tips en adviezen kunnen geven.
Ik ben vroeger 7 jaar misbruikt door mijn broer. Ik heb inmiddels al een paar jaar geen contact met hem. Mijn ouders vermoeden dingen, maar weten niet precies wat er vroeger is gebeurd. Nu had mijn moeder een brief aan mij geschreven dat ze me ziet worstelen en mij zo graag wil helpen. Ik weet zeker dat ze me zullen helpen, maar toch vind ik het heel erg moeilijk. Wat zouden jullie in deze situatie doen...
Ik zit met een enorm dilemma waarvan ik hoop dat sommige mensen tips en adviezen kunnen geven.
Ik ben vroeger 7 jaar misbruikt door mijn broer. Ik heb inmiddels al een paar jaar geen contact met hem. Mijn ouders vermoeden dingen, maar weten niet precies wat er vroeger is gebeurd. Nu had mijn moeder een brief aan mij geschreven dat ze me ziet worstelen en mij zo graag wil helpen. Ik weet zeker dat ze me zullen helpen, maar toch vind ik het heel erg moeilijk. Wat zouden jullie in deze situatie doen...
zaterdag 27 juli 2019 om 14:10
Zo ja, dan zal de relatie tussen hun waarschijnlijk (negatief) veranderen. Misschien wel met het verbreken van contact als gevolg. Is het je dat waard?"
Je vindt zelf dus niet dat je to hier een schuldgevoel mee aankletst?
Wat voorop zou moeten staan dat is To en wat haar op dit moment helpt om het verdriet draaglijker te maken.
Het gevoel je pijn niet te kunnen delen met de mensen die het dichts bij je staan, uit angst wat het voor hen eventueel zou betekenen, dat helpt het slachtoffer in iedergeval niet.
Haar ouders moeten hier weet van hebben alvorens zij hun dochter echt kunnen helpen en vooral ook om die creep uit haar buurt te kunnen houden.
Lijkt me vreselijk om als jarenlange slachtoffer je belager tegen te komen tijdens een bezoekje aan je ouders(wat een veilige omgeving zou moeten zijn) en haar ouders die zich van geen kwaad bewust zijn wat hun dochter op dat moment doormaakt van binnen.
Ouders die het beste met hun kind voor hebben zouden dit willen weten. Onder alle omstandigheden.
zaterdag 27 juli 2019 om 14:15
Het kan ook de andere kant op werken.nerdopviva schreef: ↑27-07-2019 13:46Klopt helemaal. Maar niet iedereen ziet dat zo. TO zal niet de eerste zijn bij wie de familie uit elkaar valt na vertellen en daarvan de schuld krijgt. En natuurlijk is dat onterecht, maar degene die het vertelt moet daar wel mee leven. Dan heb je al zoiets verschrikkelijks meegemaakt en dan laat je familie je ook nog vallen. Dubbel slachtoffer dus. Dat gun ik TO niet. TO is de enige die kan inschatten of vertellen voor haar goed is. Misschien wel, maar misschien ook niet.
Meer begrip voor de moeilijke situatie waarin ze nu zit.
En dat haar ouders haar (mogelijk) afwijkende gedrag van vroeger na het vertellen, beter kunnen plaatsen.
zaterdag 27 juli 2019 om 14:26
Precies.
En zaken verzwijgen uit angst dat je familie je laat vallen, dat is geen goede uitgangspunt.
Als mijn familie zo in elkaar steekt zou ik dat maar liever willen weten want dat zou betekenen dat zij niet het beste met mij voorhebben.
Mijn verdriet wegstoppen omwille van ouders die de waarheid niet onder ogen willen zien dat is geen optie en zou voor niemand een optie moeten zijn, je ontkend je eigen leed daarmee zo hard wat het allemaal nog veel zwaarder maakt dan het al is.
zaterdag 27 juli 2019 om 16:51
Ja je hoort vaker dat families uit elkaar vallen, dat men het slachtoffer niet geloofd of dat er zelfs wordt gezegd dat het je eigen schuld dan wel zal zijn geweest en weet ik veel.
Maar als ik het verhaal van TO lees heb ik niet het idee dat ze TO zullen laten vallen of niet zullen geloven. Ze vermoeden al iets, zien dat TO worstelt en moeder schrijft zelfs een brief aan haar dochter om hulp en een luisterend oor aan te bieden. Dat doe je toch niet als je vermoedens hebt/het gewoon weet en eigenlijk voor altijd je kop in het zand wil steken?!
Maar als ik het verhaal van TO lees heb ik niet het idee dat ze TO zullen laten vallen of niet zullen geloven. Ze vermoeden al iets, zien dat TO worstelt en moeder schrijft zelfs een brief aan haar dochter om hulp en een luisterend oor aan te bieden. Dat doe je toch niet als je vermoedens hebt/het gewoon weet en eigenlijk voor altijd je kop in het zand wil steken?!
zaterdag 27 juli 2019 om 17:38
Bedankt voor alle lieve reacties. Ik probeer volgende week een brief te schrijven en die te geven. Of ik het aan kan, weet ik niet. Ik ga bijna met vakantie dus misschien is het juist goed om het volgende week te doen zodat ik daarna mijn hoofd kan leegmaken. Ik voel me op dit moment zeer slecht. Heel erg verdrietig en ook bang voor hoe het in de toekomst gaat verlopen. Ik verwacht niet dat mijn ouders met hun zoon gaan breken, en dat is ook absoluut niet mijn intensie. Wel wil ik over een tijdje in therapie om het verwerkingsproces in te gaan. Merk dat ik steeds slechtere buien heb en ik ben al jaren suïcidaal. Ik hoop zo dat het goed komt.
zaterdag 27 juli 2019 om 17:41
anoniem1995 schreef: ↑27-07-2019 17:38Bedankt voor alle lieve reacties. Ik probeer volgende week een brief te schrijven en die te geven. Of ik het aan kan, weet ik niet. Ik ga bijna met vakantie dus misschien is het juist goed om het volgende week te doen zodat ik daarna mijn hoofd kan leegmaken. Ik voel me op dit moment zeer slecht. Heel erg verdrietig en ook bang voor hoe het in de toekomst gaat verlopen. Ik verwacht niet dat mijn ouders met hun zoon gaan breken, en dat is ook absoluut niet mijn intensie. Wel wil ik over een tijdje in therapie om het verwerkingsproces in te gaan. Merk dat ik steeds slechtere buien heb en ik ben al jaren suïcidaal. Ik hoop zo dat het goed komt.
Ik help je het te hopen!
Sterkte met alles!
zaterdag 27 juli 2019 om 17:52
Daarom is het ook zo belangrijk dat je in therapie gaat, wacht er niet te lang mee.anoniem1995 schreef: ↑27-07-2019 17:38Bedankt voor alle lieve reacties. Ik probeer volgende week een brief te schrijven en die te geven. Of ik het aan kan, weet ik niet. Ik ga bijna met vakantie dus misschien is het juist goed om het volgende week te doen zodat ik daarna mijn hoofd kan leegmaken. Ik voel me op dit moment zeer slecht. Heel erg verdrietig en ook bang voor hoe het in de toekomst gaat verlopen. Ik verwacht niet dat mijn ouders met hun zoon gaan breken, en dat is ook absoluut niet mijn intensie. Wel wil ik over een tijdje in therapie om het verwerkingsproces in te gaan. Merk dat ik steeds slechtere buien heb en ik ben al jaren suïcidaal. Ik hoop zo dat het goed komt.
Sterkte.
zaterdag 27 juli 2019 om 21:45
Ten eerste, het spijt me zo ontzettend dat je dit hebt meegemaakt. Wat een enorme last om te dragen, zo in je eentje. Ik leef heel erg met je mee.
Ten tweede, vertellen. Ze willen je helpen. Ik kan me voorstellen dat je bang bent voor de reactie. Maar hoe dan ook: niks van dit was jouw fout.
En jij verdient het niet om dit eenzaam mee te nemen tot je dood. Echt niet. Hij deed dit. Jij ondervond het, gedwongen. Dus je hoeft niemand te beschermen, of te behoeden. Jij bent aan de beurt na dit alles. Je verdient het niet om door zijn daden, je leven lang toneel te spelen. Te blijven lijden, dag in dag uit.
En ik weet hoe eng het is om met zoiets rond te lopen en dat naar buiten te brengen, al kan ik me de horror niet voorstellen van het feit dat het je eigen broer was. Bij mij was het 'maar' mijn expartner, jaren geleden.
Ik weet niets anders te zeggen dan dat ik met je meevoel. En wou dat je al die pijn niet had hoeven voelen. Het feit dat je suicidaal bent, breekt mijn hart en is zo herkenbaar. Dit eet je vanbinnen op. En hij mag je niet nog meer afnemen.
Ga in therapie, het helpt. Het lost de trauma niet op. Die verdwijnt niet. Maar het haalt de scherpe randen eraf, kan handvaten geven. Want dit is niet te doen, voor niemand niet.
Als je wilt praten, je mag me altijd een bericht sturen.
Ten tweede, vertellen. Ze willen je helpen. Ik kan me voorstellen dat je bang bent voor de reactie. Maar hoe dan ook: niks van dit was jouw fout.
En jij verdient het niet om dit eenzaam mee te nemen tot je dood. Echt niet. Hij deed dit. Jij ondervond het, gedwongen. Dus je hoeft niemand te beschermen, of te behoeden. Jij bent aan de beurt na dit alles. Je verdient het niet om door zijn daden, je leven lang toneel te spelen. Te blijven lijden, dag in dag uit.
En ik weet hoe eng het is om met zoiets rond te lopen en dat naar buiten te brengen, al kan ik me de horror niet voorstellen van het feit dat het je eigen broer was. Bij mij was het 'maar' mijn expartner, jaren geleden.
Ik weet niets anders te zeggen dan dat ik met je meevoel. En wou dat je al die pijn niet had hoeven voelen. Het feit dat je suicidaal bent, breekt mijn hart en is zo herkenbaar. Dit eet je vanbinnen op. En hij mag je niet nog meer afnemen.
Ga in therapie, het helpt. Het lost de trauma niet op. Die verdwijnt niet. Maar het haalt de scherpe randen eraf, kan handvaten geven. Want dit is niet te doen, voor niemand niet.
Als je wilt praten, je mag me altijd een bericht sturen.
zondag 28 juli 2019 om 16:39
Wat bezielt jou?! Wat een belachelijke reactie. Je weet echt niet wat je zegt. Weinig levenservaring zeker? Ga je schamen voor je reactie.nerdopviva schreef: ↑27-07-2019 13:17Wat is je doel? Hebben ze nog contact met je broer? Zo ja, dan zal de relatie tussen hun waarschijnlijk (negatief) veranderen. Misschien wel met het verbreken van contact als gevolg. Is het je dat waard? En als ze geen contact hebben, ga je ze vertellen dat hun kind 7 jaar lang seksueel misbruik heeft gepleegd en een misdadiger is. Hoe gaan ze daarmee om? Gaan ze daardoor anders over jou denken?
En hoe zal het voor jou zijn als je het vertelt. Denk je dat je steun van hun krijgt of krijg jij er alleen maar zorgen bij (omdat zij hier ook mee om moeten gaan)?
Ik wil je ervaringen absoluut niet bagatelliseren. Ik hoop wel dat je er over nadenkt wat je hiermee wil bereiken en of je dat ook krijgt. Denk goed na of vertellen goed voor jóu is. Zo niet, dan niet vertellen, ook al wil je moeder graag weten wat er precies is gebeurd.
zondag 28 juli 2019 om 17:23
Vertellen! Blijf niet met het geheim zitten.
Ik herken dingen die je schrijft die ik ook heb meegemaakt. Ik ben vroeger ook door mijn broer misbruikt, op een gegeven moment kon ik er echt niet meer tegen, ik dacht elke dag aan het misbruik terug en kwam mijn broer elke dag weer tegen in huis. Het geheim was te groot om aan niemand te vertellen, ik ben op een gegeven moment naar de huisarts gegaan en daar verteld wat er was gebeurd in het verleden, ik werd goed ondersteund en doorverwezen naar een psycholoog. Met behulp van de psycholoog is mij toen gevraagd het te vertellen aan mijn ouders. Dit heb ik toen verteld, het was echt een grote opluchting.
Dus misschien dat het je ook helpt om eerst een verwijzing te vragen voor een psycholoog voor de ondersteuning en ook waar je je verhaal kwijt kan en dan vertellen aan je ouders.
Knuffel
Ik herken dingen die je schrijft die ik ook heb meegemaakt. Ik ben vroeger ook door mijn broer misbruikt, op een gegeven moment kon ik er echt niet meer tegen, ik dacht elke dag aan het misbruik terug en kwam mijn broer elke dag weer tegen in huis. Het geheim was te groot om aan niemand te vertellen, ik ben op een gegeven moment naar de huisarts gegaan en daar verteld wat er was gebeurd in het verleden, ik werd goed ondersteund en doorverwezen naar een psycholoog. Met behulp van de psycholoog is mij toen gevraagd het te vertellen aan mijn ouders. Dit heb ik toen verteld, het was echt een grote opluchting.
Dus misschien dat het je ook helpt om eerst een verwijzing te vragen voor een psycholoog voor de ondersteuning en ook waar je je verhaal kwijt kan en dan vertellen aan je ouders.
Knuffel
I am not perfect but i am limited edition.
zondag 28 juli 2019 om 17:32
blablamana schreef: ↑27-07-2019 21:45Ten eerste, het spijt me zo ontzettend dat je dit hebt meegemaakt. Wat een enorme last om te dragen, zo in je eentje. Ik leef heel erg met je mee.
Ten tweede, vertellen. Ze willen je helpen. Ik kan me voorstellen dat je bang bent voor de reactie. Maar hoe dan ook: niks van dit was jouw fout.
En jij verdient het niet om dit eenzaam mee te nemen tot je dood. Echt niet. Hij deed dit. Jij ondervond het, gedwongen. Dus je hoeft niemand te beschermen, of te behoeden. Jij bent aan de beurt na dit alles. Je verdient het niet om door zijn daden, je leven lang toneel te spelen. Te blijven lijden, dag in dag uit.
En ik weet hoe eng het is om met zoiets rond te lopen en dat naar buiten te brengen, al kan ik me de horror niet voorstellen van het feit dat het je eigen broer was. Bij mij was het 'maar' mijn expartner, jaren geleden.
Ik weet niets anders te zeggen dan dat ik met je meevoel. En wou dat je al die pijn niet had hoeven voelen. Het feit dat je suicidaal bent, breekt mijn hart en is zo herkenbaar. Dit eet je vanbinnen op. En hij mag je niet nog meer afnemen.
Ga in therapie, het helpt. Het lost de trauma niet op. Die verdwijnt niet. Maar het haalt de scherpe randen eraf, kan handvaten geven. Want dit is niet te doen, voor niemand niet.
Als je wilt praten, je mag me altijd een bericht sturen.
Ik heb het gisteren vertelt. Aan de ene kant voelt het als een opluchting, aan de andere kant zie ik de pijn van mijn ouders en dat doet heel erg zeer. Ze vinden het verschrikkelijk en ze zijn ontzettend verdrietig. Na mijn vakantie ga ik in therapie. Betere ouders kan ik me niet voorstellen.
Bedankt voor jouw lieve reactie, dat doet me heel erg goed en geeft me tranen in mijn ogen
maandag 29 juli 2019 om 16:30
anoniem1995 schreef: ↑28-07-2019 17:32Ik heb het gisteren vertelt. Aan de ene kant voelt het als een opluchting, aan de andere kant zie ik de pijn van mijn ouders en dat doet heel erg zeer. Ze vinden het verschrikkelijk en ze zijn ontzettend verdrietig. Na mijn vakantie ga ik in therapie. Betere ouders kan ik me niet voorstellen.
Bedankt voor jouw lieve reactie, dat doet me heel erg goed en geeft me tranen in mijn ogen
Sterkte meis!
maandag 29 juli 2019 om 21:01
Wat ontzettend sterk van je. Blijf onthouden, dat verdriet van je ouders , dat heb jij niet veroorzaakt. Dat was hij. Jij had daar geen rol in, geen enkele. Jouw trauma is hun pijn, vanwege hem. Niet vanwege jou.anoniem1995 schreef: ↑28-07-2019 17:32Ik heb het gisteren vertelt. Aan de ene kant voelt het als een opluchting, aan de andere kant zie ik de pijn van mijn ouders en dat doet heel erg zeer. Ze vinden het verschrikkelijk en ze zijn ontzettend verdrietig. Na mijn vakantie ga ik in therapie. Betere ouders kan ik me niet voorstellen.
Bedankt voor jouw lieve reactie, dat doet me heel erg goed en geeft me tranen in mijn ogen
Heel veel liefde, blijf ademen. Je hebt een stap gezet
