Psyche
alle pijlers
Misbruik vertellen of voor je houden
woensdag 30 december 2020 om 20:47
Hoi,
Ik worstel al enkele jaren met deze vraag, ik zou graag hier wat meer objectieve meningen in willen, hopelijk kan ik het dan afsluiten voor mezelf.
Mijn brainbreaker is het volgende, ik ben zelf toen ik 12 was seksueel misbruikt door de ex van mijn moeder, dit heeft aangehouden tot mijn 14e. Nu zijn er in die tijd veel relaties voor mij kapotgegaan, 1 hiervan is die tussen mij en mijn oma. Ik was opgegroeid bij mijn oma en op mijn 6e meegenomen door mijn moeder en verhuisd naar een ander land dan waar ik oorspronkelijk vandaan kom. Ik had op dat moment ook een super hechte relatie met mijn oma en vertelde haar letterlijk alles waar ik mee zat.
Toen mijn moeder dus een nieuwe vriend kreeg kwam hij vaak in de nacht op mijn slaapkamer om aan me te zitten en me psychologisch om te praten dat ik dit wel moet doen voor mijn moeder omdat hij haar anders zou verlaten. Ja stomme ik ging hier in mee omdat elk kind natuurlijk gewoon de moeder gelukkig wil zien (ze zat toen ook in een zware depressie).
Toen ik 14 was had hij door dat ik hier onderdoor aan ging en dit dus vroeg of laat uit zou komen. Hij heeft toen een lul verhaal aan mijn moeder verteld dat ik hem chanteerde zodat ze niet samen zouden gaan wonen (dit kwam toen erg ter sprake). Zij geloofde hem in eerste instantie wel, hierna kwam ze verhaal halen bij mij, en aan mijn reactie zag ze wel in dat er meer aan de hand was dan chantage. Hierop heeft hij toegegeven dat hij aan me heeft gezeten, maar heeft hij mij overal de schuld van gegeven. Ik zou hem hebben verleid. Mijn moeder heeft dit dus geloofd (ja ik was 12, en na heel veel emdr sessie bij de psycholoog weet ik nu dat hij de schuldige is, dit heeft zeker wel een paar jaar geduurd). En ze heeft hierop iedereen verteld dat ik dit gelogen heb.
Hierop is ze gewoon met deze man gaan samenwonen en mits ik niet veel te kiezen had moest ik wel mee. Maar mijn moeder heeft in deze tijd mij verboden dit te vertellen tegen familie, en zeker aan mijn oma. Helaas heb ik hier toen naar geluisterd.
Als puber heb ik hier ongelofelijk veel frustraties en depressies door gekregen, ik heb mezelf jarenlang de schuld gegeven hiervan. En ik deed heel afstandelijk tegen mensen die om me gaven, mijn oma, nichten, tantes, ik praatte eigenlijk met niemand meer. Hierdoor is de relatie met mijn oma behoorlijk bekoeld, zij dacht dat ik gewoon geen interesse meer had in haar en dat ik gewoon een probleempuber aan het worden was.
Nu ben ik alweer 20 jaar verder en 3 jaar geleden heb ik eindelijk de stap durven te nemen om naar de politie te stappen en hier aangifte van te doen. Tot mijn grote verbazing heb ik te horen gekregen dat hij ook daadwerkelijk voor de rechter komt.
Nu is de relatie met mij moeder super slecht, eigenlijk is er bijna niets meer. En met mijn oma begint dit weer te herstellen, maar ik weet dus niet of ik haar nu wel of niet mijn verhaal moet vertellen, waarom ik zo afstandelijk was, en waarom ik zo gefrustreerd was. Ik zou ook zo graag mijn blijdschap willen delen dat ik het voor elkaar heb dat hij eindelijk voor de rechter komt.
Maar dit is dus mijn dilemma, mijn oma is vorig jaar weduwe geworden, ze is voor de rest nog super gezond maar natuurlijk wel al 80.
Is het egoïstisch al ik haar dit nu vertel en ze hier veel verdriet door krijgt? Alleen zodat ik me opgelucht voel.
Of is het net egoïstisch om het niet te vertellen en haar in een waan te laten dat het alleen puber dingen waren. Ik baal hier enorm van, deze hele rechtzaak wat gaat komen is een best groot moment in mijn leven, waar ik hoop veel van mijn ellende te kunnen afsluiten.. Het doet ook zo pijn om dit niet te kunnen delen.
Wat zouden jullie doen in zo'n situatie? Vertellen of voor jezelf houden? (p.s. Mijn naaste familie weet dit verhaal ondertussen wel, zij is de enige die dit niet weet).
Ik worstel al enkele jaren met deze vraag, ik zou graag hier wat meer objectieve meningen in willen, hopelijk kan ik het dan afsluiten voor mezelf.
Mijn brainbreaker is het volgende, ik ben zelf toen ik 12 was seksueel misbruikt door de ex van mijn moeder, dit heeft aangehouden tot mijn 14e. Nu zijn er in die tijd veel relaties voor mij kapotgegaan, 1 hiervan is die tussen mij en mijn oma. Ik was opgegroeid bij mijn oma en op mijn 6e meegenomen door mijn moeder en verhuisd naar een ander land dan waar ik oorspronkelijk vandaan kom. Ik had op dat moment ook een super hechte relatie met mijn oma en vertelde haar letterlijk alles waar ik mee zat.
Toen mijn moeder dus een nieuwe vriend kreeg kwam hij vaak in de nacht op mijn slaapkamer om aan me te zitten en me psychologisch om te praten dat ik dit wel moet doen voor mijn moeder omdat hij haar anders zou verlaten. Ja stomme ik ging hier in mee omdat elk kind natuurlijk gewoon de moeder gelukkig wil zien (ze zat toen ook in een zware depressie).
Toen ik 14 was had hij door dat ik hier onderdoor aan ging en dit dus vroeg of laat uit zou komen. Hij heeft toen een lul verhaal aan mijn moeder verteld dat ik hem chanteerde zodat ze niet samen zouden gaan wonen (dit kwam toen erg ter sprake). Zij geloofde hem in eerste instantie wel, hierna kwam ze verhaal halen bij mij, en aan mijn reactie zag ze wel in dat er meer aan de hand was dan chantage. Hierop heeft hij toegegeven dat hij aan me heeft gezeten, maar heeft hij mij overal de schuld van gegeven. Ik zou hem hebben verleid. Mijn moeder heeft dit dus geloofd (ja ik was 12, en na heel veel emdr sessie bij de psycholoog weet ik nu dat hij de schuldige is, dit heeft zeker wel een paar jaar geduurd). En ze heeft hierop iedereen verteld dat ik dit gelogen heb.
Hierop is ze gewoon met deze man gaan samenwonen en mits ik niet veel te kiezen had moest ik wel mee. Maar mijn moeder heeft in deze tijd mij verboden dit te vertellen tegen familie, en zeker aan mijn oma. Helaas heb ik hier toen naar geluisterd.
Als puber heb ik hier ongelofelijk veel frustraties en depressies door gekregen, ik heb mezelf jarenlang de schuld gegeven hiervan. En ik deed heel afstandelijk tegen mensen die om me gaven, mijn oma, nichten, tantes, ik praatte eigenlijk met niemand meer. Hierdoor is de relatie met mijn oma behoorlijk bekoeld, zij dacht dat ik gewoon geen interesse meer had in haar en dat ik gewoon een probleempuber aan het worden was.
Nu ben ik alweer 20 jaar verder en 3 jaar geleden heb ik eindelijk de stap durven te nemen om naar de politie te stappen en hier aangifte van te doen. Tot mijn grote verbazing heb ik te horen gekregen dat hij ook daadwerkelijk voor de rechter komt.
Nu is de relatie met mij moeder super slecht, eigenlijk is er bijna niets meer. En met mijn oma begint dit weer te herstellen, maar ik weet dus niet of ik haar nu wel of niet mijn verhaal moet vertellen, waarom ik zo afstandelijk was, en waarom ik zo gefrustreerd was. Ik zou ook zo graag mijn blijdschap willen delen dat ik het voor elkaar heb dat hij eindelijk voor de rechter komt.
Maar dit is dus mijn dilemma, mijn oma is vorig jaar weduwe geworden, ze is voor de rest nog super gezond maar natuurlijk wel al 80.
Is het egoïstisch al ik haar dit nu vertel en ze hier veel verdriet door krijgt? Alleen zodat ik me opgelucht voel.
Of is het net egoïstisch om het niet te vertellen en haar in een waan te laten dat het alleen puber dingen waren. Ik baal hier enorm van, deze hele rechtzaak wat gaat komen is een best groot moment in mijn leven, waar ik hoop veel van mijn ellende te kunnen afsluiten.. Het doet ook zo pijn om dit niet te kunnen delen.
Wat zouden jullie doen in zo'n situatie? Vertellen of voor jezelf houden? (p.s. Mijn naaste familie weet dit verhaal ondertussen wel, zij is de enige die dit niet weet).
woensdag 30 december 2020 om 20:54
woensdag 30 december 2020 om 21:00
woensdag 30 december 2020 om 21:11
Ik ben toch wat terughoudender. Niet iedere 80-jarige is in staat om dit even goed te kunnen handelen. Los van het feit dat mentale ongemakken een rol spelen, speelt vind ik ook de grootte van hun sociale cirkel mee.
Wat je is overkomen is niet niks beste TO. Maar net zoals jij het eigenlijk van je af zou moeten praten, moet je oma óók iemand hebben om het te kunnen delen. Delen om het een plekje te kunnen geven, maar ook om je op de juiste manier te kunnen helpen. En nu je opa er niet meer is, is het wel belangrijk dat er iemand anders is waarmee ze het kan delen.
Net zoals dat voor jou geldt.
Sterkte!
Wat je is overkomen is niet niks beste TO. Maar net zoals jij het eigenlijk van je af zou moeten praten, moet je oma óók iemand hebben om het te kunnen delen. Delen om het een plekje te kunnen geven, maar ook om je op de juiste manier te kunnen helpen. En nu je opa er niet meer is, is het wel belangrijk dat er iemand anders is waarmee ze het kan delen.
Net zoals dat voor jou geldt.
Sterkte!
woensdag 30 december 2020 om 21:20
Bedankt voor je reactie. Klopt, ben ook bang dat ze hier heel verdrietig van wordt. Wel heeft ze gelukkig mijn tante bij haar in huis wonen, zij is wel overal van op de hoogte. Wat ook weer een beetje hypocriet is natuurlijk mits zij het hele verhaal kent en haar ook nooit wat heeft verteld.FitsSprits schreef: ↑30-12-2020 21:11Ik ben toch wat terughoudender. Niet iedere 80-jarige is in staat om dit even goed te kunnen handelen. Los van het feit dat mentale ongemakken een rol spelen, speelt vind ik ook de grootte van hun sociale cirkel mee.
Wat je is overkomen is niet niks beste TO. Maar net zoals jij het eigenlijk van je af zou moeten praten, moet je oma óók iemand hebben om het te kunnen delen. Delen om het een plekje te kunnen geven, maar ook om je op de juiste manier te kunnen helpen. En nu je opa er niet meer is, is het wel belangrijk dat er iemand anders is waarmee ze het kan delen.
Net zoals dat voor jou geldt.
Sterkte!
woensdag 30 december 2020 om 21:21
woensdag 30 december 2020 om 21:22
Vertellen.
Jij hebt niks fout gedaan en hoeft niemand te beschermen. Jij hoeft de last niet alleen te dragen. Stel dat iemand anders jouw last niet kan handelen, dan is dat toch echt het probleem van diegene.
Wat je bij misbruik lichamelijk wordt aangedaan, is 1 ding. Maar de eenzaamheid die het oplevert omdat je zo’n groot ding voor jezelf moet houden, vond ik persoonlijk nog erger.
Dit advies geldt overigens alleen voor naasten. Ik heb zelf een periode gehad dat ik zo blij was dat ik geleerd had dat ik het niet voor mezelf hoefde te houden dat ik het bij wijze van spreke tegen mensen bij de bushalte vertelde. Die kunnen daar niks mee en daarmee doe je hen wat aan. Dat is nu ook weer niet de bedoeling.
Jij hebt niks fout gedaan en hoeft niemand te beschermen. Jij hoeft de last niet alleen te dragen. Stel dat iemand anders jouw last niet kan handelen, dan is dat toch echt het probleem van diegene.
Wat je bij misbruik lichamelijk wordt aangedaan, is 1 ding. Maar de eenzaamheid die het oplevert omdat je zo’n groot ding voor jezelf moet houden, vond ik persoonlijk nog erger.
Dit advies geldt overigens alleen voor naasten. Ik heb zelf een periode gehad dat ik zo blij was dat ik geleerd had dat ik het niet voor mezelf hoefde te houden dat ik het bij wijze van spreke tegen mensen bij de bushalte vertelde. Die kunnen daar niks mee en daarmee doe je hen wat aan. Dat is nu ook weer niet de bedoeling.
woensdag 30 december 2020 om 21:25
woensdag 30 december 2020 om 21:26
Ik vind ook dat je het best kunt vertellen. Misschien helpt het juist met de band tussen jou en je oma omdat ze dan weet waarom jij je vroeger meer terugtrok.
En eens met Liese-lot dat jij niks fout hebt gedaan en daar ook niet over hoeft te zwijgen.
En vreselijk trouwens voor je dat je moeder de schuld bij jou legde.
Ik hoop dat je nu weet dat het echt 0% jouw schuld was.
En eens met Liese-lot dat jij niks fout hebt gedaan en daar ook niet over hoeft te zwijgen.
En vreselijk trouwens voor je dat je moeder de schuld bij jou legde.
Ik hoop dat je nu weet dat het echt 0% jouw schuld was.
woensdag 30 december 2020 om 21:27
Ik ben geen oma en geen 80, maar ik zou het verschrikkelijk vinden als geliefden mij dingen niet vertellen, omdat ze mij het verdriet willen besparen.
Jouw oma klinkt als een goed mens en ja dit maakt waarschijnlijk een hoop los, maar dat is toch niks vergeleken bij wat jij hebt doorgemaakt en nu nog steeds doormaakt. Ik zou zelf de kans willen krijgen er voor mijn geliefde te zijn.
Jouw oma klinkt als een goed mens en ja dit maakt waarschijnlijk een hoop los, maar dat is toch niks vergeleken bij wat jij hebt doorgemaakt en nu nog steeds doormaakt. Ik zou zelf de kans willen krijgen er voor mijn geliefde te zijn.
woensdag 30 december 2020 om 21:27
Bloem20142016 schreef: ↑30-12-2020 21:20Bedankt voor je reactie. Klopt, ben ook bang dat ze hier heel verdrietig van wordt. Wel heeft ze gelukkig mijn tante bij haar in huis wonen, zij is wel overal van op de hoogte. Wat ook weer een beetje hypocriet is natuurlijk mits zij het hele verhaal kent en haar ook nooit wat heeft verteld.
In dat geval is mijn grootste 'bezwaar' weggenomen en kun je het gewoon vertellen aan je oma, wetende dat je oma dit ook weer kan delen met je tante.
woensdag 30 december 2020 om 21:34
Wat super heftig dit. Maar wat ben jij dapper zeg! Gewoon die smeerlap voor de rechter slepen. Wat de uitspraak ook zal zijn, ik hoop voor je dat dit een klein beetje genoegdoening zal zijn voor je in je verwerking.
Je hebt veel moeten zwijgen en in je eentje je verdriet handelen. Nu ga je zelf over je eigen leven: wat wil je en waar heb je behoefte aan? Ik denk dat dit nieuw voor jou is. Je hebt alleen maar geleerd om dingen wel/niet te doen/zeggen voor een ander.
Wil je het oma vertellen? Absoluut doen. En je mag absoluut je verdriet laten zien, dus niet alleen maar je dappere kant opzetten. Laat je troosten.
Zet 'm op
Je hebt veel moeten zwijgen en in je eentje je verdriet handelen. Nu ga je zelf over je eigen leven: wat wil je en waar heb je behoefte aan? Ik denk dat dit nieuw voor jou is. Je hebt alleen maar geleerd om dingen wel/niet te doen/zeggen voor een ander.
Wil je het oma vertellen? Absoluut doen. En je mag absoluut je verdriet laten zien, dus niet alleen maar je dappere kant opzetten. Laat je troosten.
Zet 'm op
woensdag 30 december 2020 om 21:43
Ik denk zomaar dat je oma dit wil weten. Zeker gezien de hechte band die jullie hadden. Tuurlijk doet het haar verdriet, als jouw eventuele toekomstige kleindochter dit overkomt zou het jou ook verdriet doen toch? Maar HIJ heeft jullie allemaal verdriet gedaan, niet jij. Jij bent niet de oorzaak van dit verdriet.
Ik ben echt blij voor je dat die man zich eindelijk voor de rechter moet verantwoorden. Sterkte met de tijd die komen gaat. En ik hoop dat je troost vindt bij je oma, want dat heb je verdiend. Zet 'm op!
Ik ben echt blij voor je dat die man zich eindelijk voor de rechter moet verantwoorden. Sterkte met de tijd die komen gaat. En ik hoop dat je troost vindt bij je oma, want dat heb je verdiend. Zet 'm op!
Such fun!1
woensdag 30 december 2020 om 21:59
woensdag 30 december 2020 om 22:17
Liese-lot schreef: ↑30-12-2020 21:22Vertellen.
Jij hebt niks fout gedaan en hoeft niemand te beschermen. Jij hoeft de last niet alleen te dragen. Stel dat iemand anders jouw last niet kan handelen, dan is dat toch echt het probleem van diegene.
Wat je bij misbruik lichamelijk wordt aangedaan, is 1 ding. Maar de eenzaamheid die het oplevert omdat je zo’n groot ding voor jezelf moet houden, vond ik persoonlijk nog erger.
Dit advies geldt overigens alleen voor naasten. Ik heb zelf een periode gehad dat ik zo blij was dat ik geleerd had dat ik het niet voor mezelf hoefde te houden dat ik het bij wijze van spreke tegen mensen bij de bushalte vertelde. Die kunnen daar niks mee en daarmee doe je hen wat aan. Dat is nu ook weer niet de bedoeling.
Dit laatste ken ik inderdaad. Die neiging om het iedereen te vertellen heb ik nu ook, je wilt het taboo een soort van verbreken. Helaas leven we in een samenleving waar een pedo meer rechten heeft dan slachtoffers, hierdoor is het ook zo moeilijk om ervoor uit te komen. Maar eenmaal dat je die grens voorbij bent voelt het echt als een verademing, alsof je opeens weer leeft na een jarenlange slaapstand. Hierdoor dat ik ook al mijn relaties aan het herstellen ben, alleen met oma zat ik echt in mijn maag, doe ik haar hier wel een plezier mee, en kan ze dit wel aan.. Ja heel apart hoeveel er door je hoofd kan gaan dan.
woensdag 30 december 2020 om 22:17
Misschien weet ze het al van je tante en wil het jou niet vertellen omdat ze denkt dat jij denkt dat zij denkt dat jij denkt dat je er maar verdrietig van wordt.
Dat kan ook nog.
Jij wil een grote ervaring met haar delen. Zij heeft jouw tante nog. Vertel het haar. Breek het open.
Het is niet iets om je over te schamen. Je hebt heel veel bereikt, waarschijnlijk veel op eigen kracht. Kop op, en wat goed dat hij naar de rechtbank moet.
Dat kan ook nog.
Jij wil een grote ervaring met haar delen. Zij heeft jouw tante nog. Vertel het haar. Breek het open.
Het is niet iets om je over te schamen. Je hebt heel veel bereikt, waarschijnlijk veel op eigen kracht. Kop op, en wat goed dat hij naar de rechtbank moet.
woensdag 30 december 2020 om 22:36
Bloem20142016 schreef: ↑30-12-2020 21:20Bedankt voor je reactie. Klopt, ben ook bang dat ze hier heel verdrietig van wordt. Wel heeft ze gelukkig mijn tante bij haar in huis wonen, zij is wel overal van op de hoogte. Wat ook weer een beetje hypocriet is natuurlijk mits zij het hele verhaal kent en haar ook nooit wat heeft verteld.
Het is niet haar verhaal om te vertellen, het is het jouwe en aan jou de keus om het wel of niet te vertellen en tegen wie. Ik zou het wel vertellen trouwens (zelf ook ervaring mee).
woensdag 30 december 2020 om 23:37
Het heeft je oma vast verdriet gedaan dat jullie hechte band destijds bekoeld is. Ik kan me voorstellen dat het fijn is voor haar als ze eindelijk snapt waarom dit zo is gegaan, (in plaats van alles wat ze in haar hoofd bedacht heeft hierover.)
Ze zal vast verdriet hebben als je dit verteld, maar het is ook weer fijn als je het samen kan delen.
Ik zou het vertellen.
Veel succes met de rechtzaak. Super dat die klojo voor moet komen. Ik hoop dat ie goed in de stress zit en de zaak goed voor jou zal verlopen.
Ze zal vast verdriet hebben als je dit verteld, maar het is ook weer fijn als je het samen kan delen.
Ik zou het vertellen.
Veel succes met de rechtzaak. Super dat die klojo voor moet komen. Ik hoop dat ie goed in de stress zit en de zaak goed voor jou zal verlopen.
donderdag 31 december 2020 om 12:00
Bloem20142016 schreef: ↑30-12-2020 21:20Bedankt voor je reactie. Klopt, ben ook bang dat ze hier heel verdrietig van wordt. Wel heeft ze gelukkig mijn tante bij haar in huis wonen, zij is wel overal van op de hoogte. Wat ook weer een beetje hypocriet is natuurlijk mits zij het hele verhaal kent en haar ook nooit wat heeft verteld.
Het kan ook dat je tante vindt dat jij dat zelf moet vertellen, juist omdat het zo iets heftigs is. Dat ze je niet wil "verraden" door het achter jouw rug om te vertellen, juist omdat het jouw verhaal is en niet het hare.
Ik zou het wel vertellen, zodat je oma begrijpt dat het niet aan jou of haarzelf lag.
Goed trouwens dat je het hebt aangedurfd om aangifte te doen, ik hoop dat hij een passende straf krijgt. En ik wens jou heel veel sterkte en een fijn leven
vrijdag 1 januari 2021 om 07:38
Wat enorm verdrietig, jouw verhaal. Ik hoop echt dat de rechtzaak je genoegdoening zal geven.
Misschien heb ik het helemaal mis, maar om je voor een teleurstelling te behoeden, houd je er rekening mee dat je oma je misschien niet gelooft? Als ik jou zo lees is het niet waarschijnlijk maar ik wil toch deze kant ook even belichten.
Heel veel sterkte met alles, dat heb je verdiend!
Misschien heb ik het helemaal mis, maar om je voor een teleurstelling te behoeden, houd je er rekening mee dat je oma je misschien niet gelooft? Als ik jou zo lees is het niet waarschijnlijk maar ik wil toch deze kant ook even belichten.
Heel veel sterkte met alles, dat heb je verdiend!
zondag 3 januari 2021 om 00:13
Hoi, wat een ellendige situatie en wat ben je al ver gekomen. Echt heel erg knap.
Van mijn eigen therapie kan ik me nog heel goed herinneren dat ze al direct aan het begin heel scherp waarschuwden voor het delen van je verhaal met je familie en naasten. Omdat het risico dat je niet de reactie krijgt waar je op hoopt of die je nodig hebt erg groot is.
Dat komt omdat er ook bij je naasten hele heftige emoties loskomen als ze horen over het misbruik. Zij hebben het in die tijd niet gezien (oprecht of zo verkozen) en hebben je niet beschermd of getroost. Als je het open en bloot op tafel legt kunnen ze daar hun ogen niet voor sluiten. Maar soms zijn de emoties zo heftig dat ze dat liever wel willen. Je kunt dan tegen ontkenning aanlopen bijvoorbeeld.
Zelf heb ik jaren na mijn therapie, toen ik al een heel nieuw leven had opgebouwd, wel mijn verhaal gedaan aan de mensen die me hadden moeten beschermen. En de reacties waar zij toe in staat waren, waren niet fraai.
Het is relatief eenvoudig om jezelf door te laten verwijzen naar een praktijkondersteuner GGZ bij je huisarts. Deze gesprekken vallen onder de huisartszorg en vallen dus in je basisverzekering. Je mag er ongelimiteerd heen. Met zo'n praktijkondersteuner zou je je plan kunnen doorspreken en hij of zij kan dan ook je vangnet zijn als de reactie die je krijgt op je verhaal je verdriet of pijn doet.
Heel veel sterkte met je volgende stappen.
Van mijn eigen therapie kan ik me nog heel goed herinneren dat ze al direct aan het begin heel scherp waarschuwden voor het delen van je verhaal met je familie en naasten. Omdat het risico dat je niet de reactie krijgt waar je op hoopt of die je nodig hebt erg groot is.
Dat komt omdat er ook bij je naasten hele heftige emoties loskomen als ze horen over het misbruik. Zij hebben het in die tijd niet gezien (oprecht of zo verkozen) en hebben je niet beschermd of getroost. Als je het open en bloot op tafel legt kunnen ze daar hun ogen niet voor sluiten. Maar soms zijn de emoties zo heftig dat ze dat liever wel willen. Je kunt dan tegen ontkenning aanlopen bijvoorbeeld.
Zelf heb ik jaren na mijn therapie, toen ik al een heel nieuw leven had opgebouwd, wel mijn verhaal gedaan aan de mensen die me hadden moeten beschermen. En de reacties waar zij toe in staat waren, waren niet fraai.
Het is relatief eenvoudig om jezelf door te laten verwijzen naar een praktijkondersteuner GGZ bij je huisarts. Deze gesprekken vallen onder de huisartszorg en vallen dus in je basisverzekering. Je mag er ongelimiteerd heen. Met zo'n praktijkondersteuner zou je je plan kunnen doorspreken en hij of zij kan dan ook je vangnet zijn als de reactie die je krijgt op je verhaal je verdriet of pijn doet.
Heel veel sterkte met je volgende stappen.
