Psyche
alle pijlers
Moe van mijn perfectionisme
zondag 5 augustus 2018 om 20:52
Het volgende: Ik ben, net als mijn moeder en zussen, nogal perfectionistisch, ook/vooral in mijn huishouden.
Ik heb het van huis meegekregen dus schoonmaken bij 3 korrels, tijdens het koken en zelfs tijdens het eten al opruimen is voor mij niet meer dan normaal. Anderen vinden dat extreem. (En dat is het ook. Ik ruim bijv. tijdens m'n ontbijt al mn bordje op terwijl ik nog aan mn smoothie en koffie zit ipv alles in 1 x op te ruimen
Ik weet wel dat het niet hoeft maar ik word anders echt een tikkie kriegel)
Het is geen drama, maar ik begin er onderhand stapelgek van te worden en wil daarom mijn prioriteiten wat bijstellen en veranderen, maar ik heb geen idee hoe. Ik flip alleen al van het idee om 'de boel de boel te laten', maar het is wel nodig.
Ik woon alleen, en ik ben chronisch vermoeid. Ik kan een redelijk normaal (maar wel wat 'aangepast') leven lijden, maar normale dingen kosten mij wel veel meer energie.
Nogmaals dat is allemaal geen drama, maar als ik vermoeid thuis kom en het huis is niet naar mn zin dan kan ik niet op mn kont gaan zitten voor het in orde is, en ben ik uiteindelijk gewoon helemaal gesloopt.
Zoals net, hele dag weggeweest , ik kom moe en hongerig thuis, ik ruik dat de kattenbak vies is en ik kan het niet laten om daar eerst een kwartier mee aan de gang te gaan.
Ik weet echt wel dat die katten niet dood gaan als ik het later doe, en het huis stort echt niet in, maar ik kan het toch niet laten. Als in 'dan is het maar gebeurt'.
Net niet, maar het gebeurt dikwijls dat ik dan toch bezig ben dus ook maar meteen even stofzuigen.
Oww ja en dan ruim ik meteen ook die was maar even op.
Ik ben dat geflip om niks echt zat, maar ik weet echt niet hoe het anders kan.
Herkenbaar voor iemand, en heeft iemand tips om mevrouw Phoebs van haar perfectionisme af te helpen, of alleen al iets minder?
Of wil iemand mij te leren om wat meer een rommelkont te worden
?
(Om heel eerlijk te zijn, ik houd de boel ook graag schoon en netjes omdat ik bang ben voor kritiek van anderen..
. Ik verklap overigens maar niet dat ik dit bericht 600 x nagekeken en aangepast hebt wegens minuscule foutjes... )
Ik heb het van huis meegekregen dus schoonmaken bij 3 korrels, tijdens het koken en zelfs tijdens het eten al opruimen is voor mij niet meer dan normaal. Anderen vinden dat extreem. (En dat is het ook. Ik ruim bijv. tijdens m'n ontbijt al mn bordje op terwijl ik nog aan mn smoothie en koffie zit ipv alles in 1 x op te ruimen
Ik weet wel dat het niet hoeft maar ik word anders echt een tikkie kriegel)
Het is geen drama, maar ik begin er onderhand stapelgek van te worden en wil daarom mijn prioriteiten wat bijstellen en veranderen, maar ik heb geen idee hoe. Ik flip alleen al van het idee om 'de boel de boel te laten', maar het is wel nodig.
Ik woon alleen, en ik ben chronisch vermoeid. Ik kan een redelijk normaal (maar wel wat 'aangepast') leven lijden, maar normale dingen kosten mij wel veel meer energie.
Nogmaals dat is allemaal geen drama, maar als ik vermoeid thuis kom en het huis is niet naar mn zin dan kan ik niet op mn kont gaan zitten voor het in orde is, en ben ik uiteindelijk gewoon helemaal gesloopt.
Zoals net, hele dag weggeweest , ik kom moe en hongerig thuis, ik ruik dat de kattenbak vies is en ik kan het niet laten om daar eerst een kwartier mee aan de gang te gaan.
Ik weet echt wel dat die katten niet dood gaan als ik het later doe, en het huis stort echt niet in, maar ik kan het toch niet laten. Als in 'dan is het maar gebeurt'.
Net niet, maar het gebeurt dikwijls dat ik dan toch bezig ben dus ook maar meteen even stofzuigen.
Oww ja en dan ruim ik meteen ook die was maar even op.
Ik ben dat geflip om niks echt zat, maar ik weet echt niet hoe het anders kan.
Herkenbaar voor iemand, en heeft iemand tips om mevrouw Phoebs van haar perfectionisme af te helpen, of alleen al iets minder?
Of wil iemand mij te leren om wat meer een rommelkont te worden
?(Om heel eerlijk te zijn, ik houd de boel ook graag schoon en netjes omdat ik bang ben voor kritiek van anderen..
. Ik verklap overigens maar niet dat ik dit bericht 600 x nagekeken en aangepast hebt wegens minuscule foutjes... )
anoniem_20949 wijzigde dit bericht op 05-08-2018 21:05
4.55% gewijzigd
maandag 6 augustus 2018 om 08:46
Klinkt behoorlijk dwangmatig ja. Je lijkt behoorlijk gefocust op productiviteit en efficiëntie. Dit terwijl je chronisch vermoeid bent. Je werkt jezelf hier dus mee tegen, want bij chronische vermoeidheid is het juist zo belangrijk om de juiste prioriteiten te stellen. Paradoxaal genoeg kom je perfectionisme juist heel veel voor bij mensen met een burn-out of chronische vermoeidheidsklachten. Die kunnen vanalles niet meer, maar vreten zich wel helemaal op omdat ze eigenlijk volwaardig productief moeten zijn van zichzelf. Heel naar om te zien, al die energie die daar naar toe gaat.
In een therapie zou hier op twee manieren mee omgegaan kunnen worden:
1. Gedragsmatig, dus experimenteren met 'nieuw' gedrag. Spreek bijvoorbeeld af dat je als je thuis komt uit je werk minimaal 1 uur iets gaat doen voor je ontspanning. Ja, maar.. het eten? Ja, dat kan ook echt om half 8. Samen met een therapeut (of je kan het ook zelf proberen) bekijk je wat dan echt jouw 'disfunctionele gedrag' is en wat een passend experiment is om dit te onderzoeken/toetsen/veranderen/
2. Wat zegt het perfectionisme over jou als persoon? Waarom is het belangrijk om alles zo goed, productief of efficiënt mogelijk te willen doen? Vaak zijn perfectionistische mensen vanbinnen angstig of onzeker. Ze denken bijvoorbeeld dat ze niet goed genoeg zijn, als ze fouten maken of zijn zo bang om door onverwachte gebeurtenissen overspoeld te raken, dat ze erg de controle proberen te houden.
Het onderzoeken van onderliggende cognities en ook diepere persoonlijke betekenis (angsten, zelfbeeld) kan ook helpen om perfectionisme aan te pakken.
Je geeft aan dat je moe van jezelf wordt, ik hoop dat het je lukt om hier. Is dat niet zo, dan is dat niet gek. Dit soort persoonlijkheidseigenschappen zitten vaak diep in je verankerd. Blijf niet te lang modderen als het niet 'zelf' lukt om het op te lossen, therapie kan daar erg bij helpen! Ook hierin hoef je jezelf niet perse hoge eisen op te leggen
. Je mag klein en kwetsbaar zijn, het mag niet lukken, dat is volkomen oké, je bent maar een mens.
In een therapie zou hier op twee manieren mee omgegaan kunnen worden:
1. Gedragsmatig, dus experimenteren met 'nieuw' gedrag. Spreek bijvoorbeeld af dat je als je thuis komt uit je werk minimaal 1 uur iets gaat doen voor je ontspanning. Ja, maar.. het eten? Ja, dat kan ook echt om half 8. Samen met een therapeut (of je kan het ook zelf proberen) bekijk je wat dan echt jouw 'disfunctionele gedrag' is en wat een passend experiment is om dit te onderzoeken/toetsen/veranderen/
2. Wat zegt het perfectionisme over jou als persoon? Waarom is het belangrijk om alles zo goed, productief of efficiënt mogelijk te willen doen? Vaak zijn perfectionistische mensen vanbinnen angstig of onzeker. Ze denken bijvoorbeeld dat ze niet goed genoeg zijn, als ze fouten maken of zijn zo bang om door onverwachte gebeurtenissen overspoeld te raken, dat ze erg de controle proberen te houden.
Het onderzoeken van onderliggende cognities en ook diepere persoonlijke betekenis (angsten, zelfbeeld) kan ook helpen om perfectionisme aan te pakken.
Je geeft aan dat je moe van jezelf wordt, ik hoop dat het je lukt om hier. Is dat niet zo, dan is dat niet gek. Dit soort persoonlijkheidseigenschappen zitten vaak diep in je verankerd. Blijf niet te lang modderen als het niet 'zelf' lukt om het op te lossen, therapie kan daar erg bij helpen! Ook hierin hoef je jezelf niet perse hoge eisen op te leggen
. Je mag klein en kwetsbaar zijn, het mag niet lukken, dat is volkomen oké, je bent maar een mens.
maandag 6 augustus 2018 om 09:50
Dit vind ik eerlijk gezegd een beetje pijnlijk, die chronische vermoeidheid heeft daar totaal niet mee te maken. Dat komt namelijk door een lichamelijke aandoening waar ik niks aan kan doen en dat is chronisch en dat gaat dus nooit meer over.
(Of ik nu perfectionistisch ben of niet)
Dit is gewoon een karaktereigenschap waar mijn halve familie mee kampt, ik kan daar over praten met iemand, echter ik ben dit gewend en het belemmerd mij wel maar niet in die mate dat ik therapie nodig vind.
Om het dwangmatig te noemen, ja dat mag maar ik vind dat wat overdreven, ik ben het gewoon gewend van huis uit dat het schoon en opgeruimd is. Om dat dan meteen een afwijking te noemen, ik vind dat overdreven.
Ik heb bovendien voor hetere vuren gestaan dus ik kan dit zelf aanpakken, inderdaad beginnen met prioriteiten stellen.
Dat is wel een goede.
maandag 6 augustus 2018 om 10:04
RikM schreef: ↑06-08-2018 08:29Heb je er al eens aan gedacht dat het helemaal niet erg hoeft te zijn om perfectionistisch te zijn? Mensen zoals wij worden nou eenmaal rustig van een schoon en opgeruimd huis. Wat is daar mis mee? Beter dan dat je in zo'n varkensstal woont, denk ik dan. Ik zie het als een pluspunt.
Zorg alleen dat je je grenzen bewaakt als je moe bent. Dat je bij thuiskomst een stinkende kattenbak of vuilniszak meteen aanpakt is niet raar, je wilt tenslotte niet in die meur zitten. Maar laat die stofzuiger dan even staan, dat kan later ook wel. Kortom: iets meer prioriteiten stellen en dan ben je verder prima zoals je bent.
![:-]](./../../../../smilies/77_happy.gif "Happy"){kind=small}
Je hebt gelijk. Er is i.m.o ook weinig mis mee zolang ik inderdaad wel prioriteiten stel en mijn grens bewaak. Dat is een goede.
Florence: ik heb ook een ernstig ongeval gehad met blijvend letsel, daar komt mijn vermoeidheid ook vandaan. Om eerlijk te zijn heb ik een sterk vermoeden dat het perfect willen zijn daar idd mee te maken heeft.
Goed dat je het aankaart.
Ik heb sinds kort iemand die mij om de paar weken helpt met schoonmaken. Het was mijn moeder die dat voorstelde. Ze zei ' je hebt geen energie om fulltime te werken, dan heb je dat toch ook niet voor het huishouden. Laat je toch helpen'.
Ik heb daar meer dan een halfjaar discussie over gehad met haar, ik vond dat ik dat zelf maar moest doen ipv hulp toelaten.
anoniem_20949 wijzigde dit bericht op 06-08-2018 10:06
4.36% gewijzigd
maandag 6 augustus 2018 om 10:05
Betse Phoebe,
Mijn excuses als ik me niet zorgvuldig verwoord heb. Ik wilde niet insinueren dat jouw chronische vermoeidheid door je perfectionisme komt. Echter, elke lichamelijke beperking (zeker als die chronisch is), heeft een psychische component, namelijk: hoe ga je er mee om? Bij chronisch vermoeid of anderszins beperkt zijn, is perfectionisme en de kattenbak móeten schoonmaken als je uit je werk komt, al snel disfunctioneel. Dat is misschien ook waarom jij nu tegen deze patronen 'aanloopt', waar je je perfectionisme eerder kon omarmen als een familietrekje, loop je nu je minder energie hebt eerder tegen beperkingen aan.
Het is volledig aan jou om te bepalen wat je wel en niet acceptabel vindt in je leven. Je mag ook zo perfectionistisch zijn als je zelf wil. Ik vind het zelf altijd belangrijk om als uitgangspunt te nemen: lijd je er onder? Kost het je je 'inner peace'/levensgeluk/energie? Dat kan alleen jij bepalen. En op het moment dat de kosten-batenanalyse van je perfectionistische gedrag negatief uitslaat, en het voor jou disfunctioneel voelt, dan pas zul je iets willen veranderen. Hoe negatiever de balans uitvalt, hoe meer je er voor over hebt om het te veranderen.
Dat jij op dit moment de optie van therapie nog veel te heftig vindt, is dus ook helemaal oké. Blijkbaar heb je er dus niet zó veel last van. Absoluut niet aan mij om te oordelen dat je dan in therapie 'moet', zo heb ik dat niet willen laten overkomen. Maar ik sluit ook niet uit, dat die druk in de toekomst gaat toenemen.
Ik hoop natuurlijk van niet! Dus veel succes met die dingen aanpassen in je leven, iets milder voor jezelf zijn, zodat je jezelf minder moe maakt door je eigen perfectionisme.
Succes!
Mijn excuses als ik me niet zorgvuldig verwoord heb. Ik wilde niet insinueren dat jouw chronische vermoeidheid door je perfectionisme komt. Echter, elke lichamelijke beperking (zeker als die chronisch is), heeft een psychische component, namelijk: hoe ga je er mee om? Bij chronisch vermoeid of anderszins beperkt zijn, is perfectionisme en de kattenbak móeten schoonmaken als je uit je werk komt, al snel disfunctioneel. Dat is misschien ook waarom jij nu tegen deze patronen 'aanloopt', waar je je perfectionisme eerder kon omarmen als een familietrekje, loop je nu je minder energie hebt eerder tegen beperkingen aan.
Het is volledig aan jou om te bepalen wat je wel en niet acceptabel vindt in je leven. Je mag ook zo perfectionistisch zijn als je zelf wil. Ik vind het zelf altijd belangrijk om als uitgangspunt te nemen: lijd je er onder? Kost het je je 'inner peace'/levensgeluk/energie? Dat kan alleen jij bepalen. En op het moment dat de kosten-batenanalyse van je perfectionistische gedrag negatief uitslaat, en het voor jou disfunctioneel voelt, dan pas zul je iets willen veranderen. Hoe negatiever de balans uitvalt, hoe meer je er voor over hebt om het te veranderen.
Dat jij op dit moment de optie van therapie nog veel te heftig vindt, is dus ook helemaal oké. Blijkbaar heb je er dus niet zó veel last van. Absoluut niet aan mij om te oordelen dat je dan in therapie 'moet', zo heb ik dat niet willen laten overkomen. Maar ik sluit ook niet uit, dat die druk in de toekomst gaat toenemen.
Ik hoop natuurlijk van niet! Dus veel succes met die dingen aanpassen in je leven, iets milder voor jezelf zijn, zodat je jezelf minder moe maakt door je eigen perfectionisme.
Succes!
anoniem_369058 wijzigde dit bericht op 06-08-2018 10:12
2.00% gewijzigd
maandag 6 augustus 2018 om 10:11
Groningen, dank je wel voor je reactie, mooi wat je zegt.
Ik begin door te krijgen dat het inderdaad disfunctioneel is en belemmerend als ik te vaak over mijn grenzen ga en ik begin dat ook te merken en vervelend te vinden.
Ik heb trouwens de afgelopen tijd therapie gehad wegens een negatief zelfbeeld wat mijn perfectionisme nogal beïnvloed heeft, zit nu in de nabehandeling. Daar is dit onderwerp ook aan bod gekomen en ik had er een oefening mee. Die heb ik overgeslagen want te lastig
. (Proberen dus om iets minder perfect te willen zijn en een x eens niet iets op te ruimen)
Ach ik houd eigenlijk wel van een uitdaging, ik begin gemotiveerd te worden..
Ik kan meteen aan de bak, de vaatwasmachine is net klaar maar ik heb zo een afspraak en even geen tijd om hem uit te pakken.
Ik laat het dus lekker staan..
Ik begin door te krijgen dat het inderdaad disfunctioneel is en belemmerend als ik te vaak over mijn grenzen ga en ik begin dat ook te merken en vervelend te vinden.
Ik heb trouwens de afgelopen tijd therapie gehad wegens een negatief zelfbeeld wat mijn perfectionisme nogal beïnvloed heeft, zit nu in de nabehandeling. Daar is dit onderwerp ook aan bod gekomen en ik had er een oefening mee. Die heb ik overgeslagen want te lastig
. (Proberen dus om iets minder perfect te willen zijn en een x eens niet iets op te ruimen)Ach ik houd eigenlijk wel van een uitdaging, ik begin gemotiveerd te worden..
Ik kan meteen aan de bak, de vaatwasmachine is net klaar maar ik heb zo een afspraak en even geen tijd om hem uit te pakken.
Ik laat het dus lekker staan..
anoniem_20949 wijzigde dit bericht op 06-08-2018 13:56
17.97% gewijzigd
maandag 6 augustus 2018 om 11:52
phoebe24 schreef: ↑06-08-2018 10:04Florence: ik heb ook een ernstig ongeval gehad met blijvend letsel, daar komt mijn vermoeidheid ook vandaan. Om eerlijk te zijn heb ik een sterk vermoeden dat het perfect willen zijn daar idd mee te maken heeft.
Goed dat je het aankaart.
Ik heb sinds kort iemand die mij om de paar weken helpt met schoonmaken. Het was mijn moeder die dat voorstelde. Ze zei ' je hebt geen energie om fulltime te werken, dan heb je dat toch ook niet voor het huishouden. Laat je toch helpen'.
Ik heb daar meer dan een halfjaar discussie over gehad met haar, ik vond dat ik dat zelf maar moest doen ipv hulp toelaten.
Ook herkenbaar. Niet willen toegeven dat je minder kunt dan andere mensen en daardoor maar stug over je grenzen blijven gaan. Voor een perfectionist blijft dat moeilijk. Al moet ik zeggen dat ik er wel makkelijker in word naarmate ik ouder word.
maandag 6 augustus 2018 om 11:56
maandag 6 augustus 2018 om 12:04
daar steekt het perfectionisme dus de kop op. reden bedenken waarom het allemaal moet. Ik ben trouwens net het tegenovergestelde. Ga de planten snoeien, kom binnen en leg de snoeischaar ergens weg, met in mijn achterhoofd: leg hem meteen op de juiste plek, hoef je volgende keer niet te zoeken. Dus ik moet zoeken volgende keer. En ik las ergens aan het begin van dit topic, op je handen gaan zitten bij een ander omdat je de neiging hebt kopjes en glazen naar de keuken te brengen. Die neiging heb ik niet bij een ander, en ik heb er een hekel aan als mensen dat bij mij gaan doenRikM schreef: ↑06-08-2018 08:29Heb je er al eens aan gedacht dat het helemaal niet erg hoeft te zijn om perfectionistisch te zijn? Mensen zoals wij worden nou eenmaal rustig van een schoon en opgeruimd huis. Wat is daar mis mee? Beter dan dat je in zo'n varkensstal woont, denk ik dan. Ik zie het als een pluspunt.
Zorg alleen dat je je grenzen bewaakt als je moe bent. Dat je bij thuiskomst een stinkende kattenbak of vuilniszak meteen aanpakt is niet raar, je wilt tenslotte niet in die meur zitten. Maar laat die stofzuiger dan even staan, dat kan later ook wel. Kortom: iets meer prioriteiten stellen en dan ben je verder prima zoals je bent.
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
maandag 6 augustus 2018 om 12:25
Niet kunnen, dat zit niet in mijn woordenboek geloof ik, inderdaad vooral het toe willen geven. Als ik daar goed overna denk snap ik niet eens wat er nou zo erg aan is om dat wel toe te geven...
Nlies: dat snap ik wel, dat dat irritant is.
Laverneb: briljant! Ik denk dat ik daar zeker wat aan heb, dank je!
Ik ben overigens nu een grapje aan het uithalen met mezelf, afwasmachine is uitgeruimt, ik heb express de kopjes en glazen op het aanrecht gezet.
Ik ben nu met iets anders bezig, ik erger me er niet aan en het huis stort ook niet in.
Grappige oefening dit
anoniem_20949 wijzigde dit bericht op 06-08-2018 12:33
27.26% gewijzigd
maandag 6 augustus 2018 om 12:32
Phoebe, zou het dit kunnen zijn: je bent eigenlijk best chaotisch in je hoofd en je probeert juist alles onder controle te houden door het netjes te houden.
Het valt me op dat je schreef dat je de kattenbak gaat schoonmaken, waarbij je dan iets anders tegenkomt wat nodig is en dat gaat doen en daarna weer iets anders, omdat je ziet dat dat ook nog moet gebeuren. Dat klinkt juist weinig gestructureerd. Voor mij herkenbaar, vandaar dat ik het vraag.
Hoe vaak ik niet gehoord heb: leg alles eens op en vaste plek of maak eerst een iets af... Herken jij dat ook? Dat kan namelijk ontzettend lastig zijn, de combinatie van die twee dingen, chaotisch zijn en perfectionistisch. Zodra je iets aan het doen bent, valt namelijk altijd wel je oog op iets wat ook nog wel gedaan zou kunnen worden. Mensen met wat meer structuur (zie post nlies) die ronden iets meteen af, hebben misschien ook vaste momenten ingepland waarop zij stofzuigen (en komen niet vermoeid thuis in een huis, waar eigenlijk ook gestofzuigd zou kunnen worden). Het is niet verkeerd, maar vooral lastig voor jezelf.
Ik ben nog steeds niet heel gestructureerd (kan dat trouwens wel zijn aan de hand van een planning, ik stond nota bene voor de klas), maar ik heb er niet meer zo'n last van. Aan de hand van mijn energie plan ik wat ik doe en dat moet ik per dag bekijken. Ik leerde dat met zo'n activiteitenweger.
Het valt me op dat je schreef dat je de kattenbak gaat schoonmaken, waarbij je dan iets anders tegenkomt wat nodig is en dat gaat doen en daarna weer iets anders, omdat je ziet dat dat ook nog moet gebeuren. Dat klinkt juist weinig gestructureerd. Voor mij herkenbaar, vandaar dat ik het vraag.
Hoe vaak ik niet gehoord heb: leg alles eens op en vaste plek of maak eerst een iets af... Herken jij dat ook? Dat kan namelijk ontzettend lastig zijn, de combinatie van die twee dingen, chaotisch zijn en perfectionistisch. Zodra je iets aan het doen bent, valt namelijk altijd wel je oog op iets wat ook nog wel gedaan zou kunnen worden. Mensen met wat meer structuur (zie post nlies) die ronden iets meteen af, hebben misschien ook vaste momenten ingepland waarop zij stofzuigen (en komen niet vermoeid thuis in een huis, waar eigenlijk ook gestofzuigd zou kunnen worden). Het is niet verkeerd, maar vooral lastig voor jezelf.
Ik ben nog steeds niet heel gestructureerd (kan dat trouwens wel zijn aan de hand van een planning, ik stond nota bene voor de klas), maar ik heb er niet meer zo'n last van. Aan de hand van mijn energie plan ik wat ik doe en dat moet ik per dag bekijken. Ik leerde dat met zo'n activiteitenweger.
maandag 6 augustus 2018 om 12:36
Laverneb: ik ben inderdaad redelijk chaotisch ja, en inderdaad ben ik ook een ontzettende controlfreak.
Erg herkenbaar wat je schrijft over dingen niet afmaken. Dat is ontzettend irritant en vermoeiend.
Erg herkenbaar wat je schrijft, ik ga daar overna denken.
Ik denk trouwens dat de 1e stap is: prioriteiten stellen en leren om uit te stellen.
Mevrouw de perfectionist heeft overigens lekker net haar zwemspullen gepakt om lekker een paar uur te chillen bij het openluchtzwembad.
Ik ga hier niet meer weg geloof ik..
Erg herkenbaar wat je schrijft over dingen niet afmaken. Dat is ontzettend irritant en vermoeiend.
Erg herkenbaar wat je schrijft, ik ga daar overna denken.
Ik denk trouwens dat de 1e stap is: prioriteiten stellen en leren om uit te stellen.
Mevrouw de perfectionist heeft overigens lekker net haar zwemspullen gepakt om lekker een paar uur te chillen bij het openluchtzwembad.
Ik ga hier niet meer weg geloof ik..
anoniem_20949 wijzigde dit bericht op 06-08-2018 13:59
36.91% gewijzigd
maandag 6 augustus 2018 om 12:52
Weet je wat level 10 is van dit spelletje? Een leeg pak drinken op het aanrecht zetten en die een week laten staan. Als je dat kan ben je genezen.
maandag 6 augustus 2018 om 14:06
Dat wordt nog een lange weg, ik heb een open keuken.
Wedstrijdje doen?
Leuk trouwens dat mijn gemienmuts herkenbaar is voor sommigen.
dinsdag 7 augustus 2018 om 09:54
Volgens mij gaat het niet zozeer om een pak drinken kunnen laten staan, maar meer: kunnen aanvaarden dat je iets niet-productiefs doet. Dus, terwijl het pak daar staat, kun je dan ook gaan Netflixen? Kun je je vriendinnen bellen om op een terras te gaan zitten, terwijl het heel verstandig is als je thuis blijft om de was te doen?
dinsdag 7 augustus 2018 om 09:55
Ik lees dit bericht en je vorige bericht en zie wel een overeenkomst. ‘Ik heb geen hulp nodig, ik kan het zelf wel’ en dat nogal vrij stellig. Waarom is hulp zo vervelend? Waarom wil je het allemaal zelf kunnen?phoebe24 schreef: ↑06-08-2018 10:04
Je hebt gelijk. Er is i.m.o ook weinig mis mee zolang ik inderdaad wel prioriteiten stel en mijn grens bewaak. Dat is een goede.
Florence: ik heb ook een ernstig ongeval gehad met blijvend letsel, daar komt mijn vermoeidheid ook vandaan. Om eerlijk te zijn heb ik een sterk vermoeden dat het perfect willen zijn daar idd mee te maken heeft.
Goed dat je het aankaart.
Ik heb sinds kort iemand die mij om de paar weken helpt met schoonmaken. Het was mijn moeder die dat voorstelde. Ze zei ' je hebt geen energie om fulltime te werken, dan heb je dat toch ook niet voor het huishouden. Laat je toch helpen'.
Ik heb daar meer dan een halfjaar discussie over gehad met haar, ik vond dat ik dat zelf maar moest doen ipv hulp toelaten.
dinsdag 7 augustus 2018 om 10:51
Wil je er nu echt wat aan doen of alleen maar weer een hihihahahoho topic over openen? Het valt me ook op in de topics die je over daten en relaties hebt geopend dat het allemaal vol met smilies is, hahahoho en 'kijk mij eens de onbeholpen Phoebs zijn' maar als het je echt zo dwars zit die ingesleten gewoontes en patronen ga er dan wat aan doen, eventueel met therapie.
Over dat perfectionisme mbt opruimen, hoeveel tijd gaat er nou helemaal in zitten als je alleen woont? Ik ben ook opruimerig maar juist daardoor krijgen zaken zoals was en afwas geen kans om op te stapelen dus ik zie het niet als iets negatiefs, eigenlijk wat RikM ook al zei.
Over dat perfectionisme mbt opruimen, hoeveel tijd gaat er nou helemaal in zitten als je alleen woont? Ik ben ook opruimerig maar juist daardoor krijgen zaken zoals was en afwas geen kans om op te stapelen dus ik zie het niet als iets negatiefs, eigenlijk wat RikM ook al zei.
dinsdag 7 augustus 2018 om 13:21
Dat begreep ik al, inderdaad om bepaalde patronen te doorbreken is dat een handige truuk. Die ik min of meer al in andere dingen toepas sinds gisteren.groningen001 schreef: ↑07-08-2018 09:54Volgens mij gaat het niet zozeer om een pak drinken kunnen laten staan, maar meer: kunnen aanvaarden dat je iets niet-productiefs doet. Dus, terwijl het pak daar staat, kun je dan ook gaan Netflixen? Kun je je vriendinnen bellen om op een terras te gaan zitten, terwijl het heel verstandig is als je thuis blijft om de was te doen?
RikM: fijn, ik ga lezen.
Mevrouw75: ik heb eigenlijk al therapie, waardoor ik inmiddels wel weet waar het vandaan komt.
Ik ben met de nabehandeling bezig waar ik dit gister ook heb aangekaart en ook tips gekregen heb.
Echter ik vind dit geen 'zwaar' psychisch probleem, (zolang ik niet ontzettend over mn grenzen ga) het is vooral een karaktertrekje waar de hele familie last van heeft, maar goed ik heb het gisteren al aangekaart en ik heb dit topic dus meer geopend voor tips en herkenning.
Trouwens, hier ook al genoemd, perfectionistisch zijn heeft ook voordelen, ik moet alleen leren om prioriteiten te stellen en dingen uit te stellen.
Miffy53: wat vervelend dat je je ergert aan mijn schrijfstijl, pb me als je daar wat over kwijt wil want daar gaat dit topic niet over.
Ik vind het erg rot voor je..
(ik ga namelijk niks veranderen aan de manier waarop ik schrijf)
dinsdag 7 augustus 2018 om 15:50
Tekenend ook weer deze reactie, je gaat compleet voorbij aan mijn punt, vooral lekker aan de oppervlakte blijven. Hey het is jouw leven ik lig er niet wakker van, dan ga je toch lekker door met topics openen op Viva over je disfunctionele relaties en allerhande issues waar je tegenaan loopt, wees dan in ieder geval eerlijk naar jezelf toe dat je niets wil veranderen maar alleen even lekker wil klagen.
dinsdag 7 augustus 2018 om 17:55
Trouwens, hier ook al genoemd, perfectionistisch zijn heeft ook voordelen, ik moet alleen leren om prioriteiten te stellen en dingen uit te stellen.
Het heeft alleen voordelen voor de perfectionisten die niet kunnen veranderen, want dan kunnen ze zich daar achter verschuilen.
Ik als niet-perfectionist kan geen voordeel opnoemen waardoor ik moeite ga doen perfectionistisch te worden
Het heeft alleen voordelen voor de perfectionisten die niet kunnen veranderen, want dan kunnen ze zich daar achter verschuilen.
Ik als niet-perfectionist kan geen voordeel opnoemen waardoor ik moeite ga doen perfectionistisch te worden
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
dinsdag 7 augustus 2018 om 19:38
Nou ja als jij het geen probleem vindt om in een zwijnenstal te levennlies schreef: ↑07-08-2018 17:55Trouwens, hier ook al genoemd, perfectionistisch zijn heeft ook voordelen, ik moet alleen leren om prioriteiten te stellen en dingen uit te stellen.
Het heeft alleen voordelen voor de perfectionisten die niet kunnen veranderen, want dan kunnen ze zich daar achter verschuilen.
Ik als niet-perfectionist kan geen voordeel opnoemen waardoor ik moeite ga doen perfectionistisch te worden
.Een opgeruimd huis geeft ook rust en ruimte in je hoofd, althans bij mij.
Grapje hoor van die zwijnenstal, ik weet uiteraard niet of dat zo is bij jou. Het is inderdaad wel een soort van beperking. Alhoewel, in een vies huis wonen is niet erg gezond...
Maar goed ik begrijp je wel, ik heb dat omgekeerd ook hoor, dat ik mensen die wat gemakzuchtiger zijn niet goed snap.
anoniem_20949 wijzigde dit bericht op 07-08-2018 20:14
7.02% gewijzigd
dinsdag 7 augustus 2018 om 20:03
Toch kan perfectionisme ook voordelen hebben. In mijn werk bijvoorbeeld. Ik heb een creatief vak en door mijn perfectionisme heb ik heel veel oog voor detail. Mijn klanten zijn daar altijd zeer over te spreken. Wel moet ik zorgen dat ik de tijd in de gaten houd; ik heb de neiging om veel te lang door te gaan op details die anderen toch niet zien. Maar al met al heeft mijn perfectionisme ervoor gezorgd dat ik heel goed ben geworden in wat ik doe.
Een ander voorbeeld is het doen van aankopen of het sluiten van verzekeringen. Doordat ik alles zo goed uitpluis zal ik niet gauw de mist in gaan (waar mijn ex bijvoorbeeld jaren vastzat aan een woekerpolis).
Dus ja, het is soms vermoeiend, maar het kan ook voordelen hebben.
Een ander voorbeeld is het doen van aankopen of het sluiten van verzekeringen. Doordat ik alles zo goed uitpluis zal ik niet gauw de mist in gaan (waar mijn ex bijvoorbeeld jaren vastzat aan een woekerpolis).
Dus ja, het is soms vermoeiend, maar het kan ook voordelen hebben.
dinsdag 7 augustus 2018 om 20:21
Grappig, bij mij ook.
Ik heb er in mijn werk ook veel aan, en ik ben ook een uitpluizert.
En zolang ik vooral wat beter mijn prioriteiten stel zie ik niet in waarom het zo'n ramp is (en ik in therapie zou moeten..
) omdat ik graag mijn huis een beetje netjes houd.
Ok ik overdrijf daar misschien wel een beetje in soms, maar dat kan ik wel handelen.
Bewustwording is al iets.
Ik heb er in mijn werk ook veel aan, en ik ben ook een uitpluizert.
En zolang ik vooral wat beter mijn prioriteiten stel zie ik niet in waarom het zo'n ramp is (en ik in therapie zou moeten..
) omdat ik graag mijn huis een beetje netjes houd.Ok ik overdrijf daar misschien wel een beetje in soms, maar dat kan ik wel handelen.
Bewustwording is al iets.
