Psyche
alle pijlers
Moet je echt zo nodig die comfort zone verlaten?
zondag 30 april 2017 om 15:57
zondag 30 april 2017 om 15:57
Het beste wat je kunt leren is om te leven volgens jouw eigen kernwaarden. Door van jezelf allerlei dingen te moeten die je door anderen worden opgelegd (zo hoort het) leef je juist niet volgens die kernwaarden. Dus nee, je moet helemaal niet uit jouw comfortzone. Als je je daar gelukkig bij voelt is het prima om een rustig leven te leiden zonder grote uitdagingen.
Je moet pas iets anders als je er ongelukkig van wordt, en dat is duidelijk niet het geval. Ben gewoon jezelf en vertrouw erop dat je zelf heel goed weet wat bij je past.
Je moet pas iets anders als je er ongelukkig van wordt, en dat is duidelijk niet het geval. Ben gewoon jezelf en vertrouw erop dat je zelf heel goed weet wat bij je past.
zondag 30 april 2017 om 15:57
blijf aub jezelf
je lijkt mij authentiek oprecht
meelopers genoeg in deze wereld
vwb de comfortzone
vergelijk je niet met een ander
een kleine strech erbuiten is al genoeg
genoeg om je re ontwikkelen en scherp te houden. niet iedereen heeft parachutespri gbehoeften
denk dat veel mensem missen wat jij kan: genieten van kleine en eenvoudige dingen.
je lijkt mij authentiek oprecht
meelopers genoeg in deze wereld
vwb de comfortzone
vergelijk je niet met een ander
een kleine strech erbuiten is al genoeg
genoeg om je re ontwikkelen en scherp te houden. niet iedereen heeft parachutespri gbehoeften
denk dat veel mensem missen wat jij kan: genieten van kleine en eenvoudige dingen.
--
zondag 30 april 2017 om 16:05
Je doet gewoon waar je je goed bij voelt.
Toch groei je wel van af en toe dingen doen buiten je comfort zone...ms is het uiteindelijk wel wat. Je kunt je comfort zone ook gewoon klein stukje oprekken . Ik heb zelf wel geleerd van doorzetten, dat er soms hele mooie dingen tevoorschijn komen en dat het daarna vanzelf went en ook weer comfortzone wordt
Toch groei je wel van af en toe dingen doen buiten je comfort zone...ms is het uiteindelijk wel wat. Je kunt je comfort zone ook gewoon klein stukje oprekken . Ik heb zelf wel geleerd van doorzetten, dat er soms hele mooie dingen tevoorschijn komen en dat het daarna vanzelf went en ook weer comfortzone wordt
zondag 30 april 2017 om 16:06
Zolang jij niet het gevoel hebt dat je jezelf belemmert, zie ik geen reden waarom je zou moeten veranderen. En dingen doen omdat het zo hoort, of omdat anderen dat van je verwachten, vind ik sowieso stom.
Ik vind het belangrijk om te groeien en dat betekent dat ik mijn comfortzone wel eens moet verlaten. Een toespraak houden bijvoorbeeld. Ik vind het doodeng, maar wel een ervaring die ik voor mezelf nodig vind.
Ik vind het belangrijk om te groeien en dat betekent dat ik mijn comfortzone wel eens moet verlaten. Een toespraak houden bijvoorbeeld. Ik vind het doodeng, maar wel een ervaring die ik voor mezelf nodig vind.
zondag 30 april 2017 om 16:07
Er is niets mis met binnen je comfort zone blijven als je je daar prettig bij voelt. Als het je beperkt om normale dingen te doen zoals vrienden maken en studeren of werken dan is het een ander verhaal. Dat is echt angstig en dat kan heel beperkend zijn. Dat jij houd van rust en regelmaat hoeft je niet in de weg te staan. Je bent niemand verplicht iets leuk te vinden of te doen waar jij geen zin in hebt. Dat vind ik wel een voordeel aan ouder worden, het kan me gewoon minder schelen wat andere over mij denken of van mij verwachten. Verschillende mensen hebben gewoon een verschillende comfort zone maar de meeste vinden het wel fijn daar binnen te blijven. Er zijn ook zat mensen die vanuit de grote stad naar een dorp verhuizen en daar niet kunnen aarden omdat ze juist de reuring van de stad missen.
Difficulty is inevitable, drama is a choice.
zondag 30 april 2017 om 16:12
Wat de rest zegt: blijf lekker jezelf. Pas als je ongelukkig wordt van je leven is het tijd om iets aan te passen.
Ik snap echter niet zo goed wat het met 'durven' te maken heeft. Ik vind achtbanen helemaal geweldig en vond het als kind ook niet erg om op een podium te klimmen. Ik kende juist géén angst (vandaar ook diverse botbreuken gehad...) en houd nog steeds wel van wat actie. Ik doe bijv. aan boksen. Wat jij over jezelf beschrijft op dat vlak herken ik dus niet. Maar om inhousedagen, traineeships, flitsende stages in het buitenland met borrels in hippe bars met neonlichten geef ik ook helemaal niks. Niet omdat ik het niet durf of gevoelig/angstig ben, maar omdat ik er gewoon geen zak aan vind. Ik wil óók niet wonen in een stad, maar ik vermoed dat ik ook nooit meer terug ga naar het dorp waar ik ben opgegroeid en waar mijn ouders wonen. Het is dus niet gehechtheid aan vroeger of angst voor het onbekende dat me tegenhoudt. Ik vind het gewoon niet leuk om in eens stad te wonen. Simpel. Je kunt iets ook gewoon wel of niet prettig vinden zonder jezelf daarbij aan te praten dat je bang bent voor het alternatief. Jij vind jouw dorp gewoon prettig en je hebt geen behoefte aan al die hipheid. Prima! je bent echt niet de enige hoor. Laat je niet aanpraten dat je raar of angstig bent. En ook buiten steden kun je een partner vinden.
Ik snap echter niet zo goed wat het met 'durven' te maken heeft. Ik vind achtbanen helemaal geweldig en vond het als kind ook niet erg om op een podium te klimmen. Ik kende juist géén angst (vandaar ook diverse botbreuken gehad...) en houd nog steeds wel van wat actie. Ik doe bijv. aan boksen. Wat jij over jezelf beschrijft op dat vlak herken ik dus niet. Maar om inhousedagen, traineeships, flitsende stages in het buitenland met borrels in hippe bars met neonlichten geef ik ook helemaal niks. Niet omdat ik het niet durf of gevoelig/angstig ben, maar omdat ik er gewoon geen zak aan vind. Ik wil óók niet wonen in een stad, maar ik vermoed dat ik ook nooit meer terug ga naar het dorp waar ik ben opgegroeid en waar mijn ouders wonen. Het is dus niet gehechtheid aan vroeger of angst voor het onbekende dat me tegenhoudt. Ik vind het gewoon niet leuk om in eens stad te wonen. Simpel. Je kunt iets ook gewoon wel of niet prettig vinden zonder jezelf daarbij aan te praten dat je bang bent voor het alternatief. Jij vind jouw dorp gewoon prettig en je hebt geen behoefte aan al die hipheid. Prima! je bent echt niet de enige hoor. Laat je niet aanpraten dat je raar of angstig bent. En ook buiten steden kun je een partner vinden.
zondag 30 april 2017 om 16:16
Joh, je kent jezelf goed en dat is alleen maar mooi. Lekker het leven leiden waar jij je prettig bij voelt.
Tenzij het je beperkt in dingen die je heel graag wil maar om die reden niet durft, dan kan een stapje buiten je comfortzone geen kwaad. Maar ook dat hoeft helemaal niet extreem te zijn hoor. Je hoeft niet meteen te verhuizen naar de stad als een dagje er rondlopen voor jou al genoeg is.
Tenzij het je beperkt in dingen die je heel graag wil maar om die reden niet durft, dan kan een stapje buiten je comfortzone geen kwaad. Maar ook dat hoeft helemaal niet extreem te zijn hoor. Je hoeft niet meteen te verhuizen naar de stad als een dagje er rondlopen voor jou al genoeg is.
zondag 30 april 2017 om 16:18
Leef je leven op jouw manier, je leeft immers maar een keer!
Zorg dat je daar dan van geniet en haal er voor jezelf uit wat er in zit. Of dat in een dorp of stad is, in hippe barretjes, met een flitsende stage of met een minder flitsende maar gedegen stage....maak er jouw ding van.
Ik ben persoonlijk ook niet zo 'spannend', nooit geweest ook. Leef nu een kneiterburgerlijk leven en een gruwelijk saai dorp met man en kinderen en ik vind het heerlijk. Ik heb een leuke (vrij standaard) baan, prima inkomen en fijne vrienden. Als iedereen hier in huis nu ook nog gezond was, dan was ik de gelukkigste ter wereld
Blijf dicht bij jezelf, dan ben je ook het gelukkigst. Als je dingen doet omdat 'men' vindt dat dat zo hoort dan kijk je later mogelijk terug op helemaal niet zo'n gelukkig leven waar andere mensen misschien wel tegenop keken. Maar ja, je leeft voor jezelf, toch? Niet voor de buitenwereld.
Zorg dat je daar dan van geniet en haal er voor jezelf uit wat er in zit. Of dat in een dorp of stad is, in hippe barretjes, met een flitsende stage of met een minder flitsende maar gedegen stage....maak er jouw ding van.
Ik ben persoonlijk ook niet zo 'spannend', nooit geweest ook. Leef nu een kneiterburgerlijk leven en een gruwelijk saai dorp met man en kinderen en ik vind het heerlijk. Ik heb een leuke (vrij standaard) baan, prima inkomen en fijne vrienden. Als iedereen hier in huis nu ook nog gezond was, dan was ik de gelukkigste ter wereld
Blijf dicht bij jezelf, dan ben je ook het gelukkigst. Als je dingen doet omdat 'men' vindt dat dat zo hoort dan kijk je later mogelijk terug op helemaal niet zo'n gelukkig leven waar andere mensen misschien wel tegenop keken. Maar ja, je leeft voor jezelf, toch? Niet voor de buitenwereld.
zondag 30 april 2017 om 16:23
Klinkt alsof je weet wat je prettig vindt en daar ook echt van kunt genieten. Prachtig, dat is een heleboel mensen al niet gegeven.
Ik lees dat je wel dingen buiten je comfort zone geprobeerd hebt, maar dat het niets voor jou was? Zelf ben ik van nature heel voorzichtig, maar ik heb zulke mooie en goede dingen meegemaakt toen ik wel voorbij mijn normale grenzen keek, dat ik weet dat de moeite waard is om mezelf af en toe dat zetje te geven. Als jouw ervaring (want die heb je kennelijk wel) anders is: ook prima. Tevreden zijn is ook veel waard.
Ik lees dat je wel dingen buiten je comfort zone geprobeerd hebt, maar dat het niets voor jou was? Zelf ben ik van nature heel voorzichtig, maar ik heb zulke mooie en goede dingen meegemaakt toen ik wel voorbij mijn normale grenzen keek, dat ik weet dat de moeite waard is om mezelf af en toe dat zetje te geven. Als jouw ervaring (want die heb je kennelijk wel) anders is: ook prima. Tevreden zijn is ook veel waard.
Je moet niet alles geloven wat je denkt
zondag 30 april 2017 om 16:31
quote:daantje24 schreef op 30 april 2017 @ 16:08:
[...]
Dit is zeker waar.
Aan de andere kant, kan het natuurlijk ook dat je een hele hoop mooie dingen mist, of er na een bepaald aantal jaren opeens achter komt dat je spijt hebt van bepaalde dingen.
In het weekend ben ik bijvoorbeeld nog altijd graag bij mijn ouders, omdat ik dat gezellig vind. Ik lig dit nu te typen op de bank in mijn kamer waar ik tot mijn 21e heb gewoond voordat ik op kamers ging.
Als ik hier om mij heen kijk, springen de tranen mij gewoon bijna in de ogen van melancholie : zie mezelf nog zitten als 18 jarig meisje, diep in een koude decembernacht : Ik was plannen aan het maken voor een backpack reis naar australie. Of hoe ik hier voor het eerst ging slapen met mijn eerste vriendje, zo spannend.
En nu ben ik alweer bijna 10 jaar ouder, mijn leven is zo enorm veranderd, de mensen om mij heen ook, dierbaren die zijn komen te overlijden : Het doet gewoon pijn, ik wil dat altijd alles maar hetzelfde was. Sterker nog : Als ik op een knop kon drukken om terug te gaan naar die tijd, zou ik het doen. Maar je kunt natuurlijk nooit gelukkig worden als je op (geidealiseerde) gedachten uit het verleden blijft teren, puur omdat het allemaal zo lekker veilig klinkt.
Comfortzone is voor mij niet; blijven hangen in het verleden, terugverlangen naar vroeger.
Je moet wel ondertussen je eigen leven opbouwen. Op je 28e, als ik het goed lees in deze post, nog een heel weekend bij je ouders willen zijn maakt dat ik me afvraag of je wel volwassen zou wíllen zijn? Je kan rustig een huis kopen in het dorp waar je bent opgegroeid, daar gaan samenwonen of trouwen met een geliefde, kinderen maken een eigen leven opbouwen. Dan blijf je wel nieuwe dingen doen, maar geen gekke uitgesproken dingen want die passen niet bij jou. Maar waak er wel voor dat je niet op je 54e nog liever bij je ouders een heel weekend bent dan in je 'eigen' opgebouwde leven.
[...]
Dit is zeker waar.
Aan de andere kant, kan het natuurlijk ook dat je een hele hoop mooie dingen mist, of er na een bepaald aantal jaren opeens achter komt dat je spijt hebt van bepaalde dingen.
In het weekend ben ik bijvoorbeeld nog altijd graag bij mijn ouders, omdat ik dat gezellig vind. Ik lig dit nu te typen op de bank in mijn kamer waar ik tot mijn 21e heb gewoond voordat ik op kamers ging.
Als ik hier om mij heen kijk, springen de tranen mij gewoon bijna in de ogen van melancholie : zie mezelf nog zitten als 18 jarig meisje, diep in een koude decembernacht : Ik was plannen aan het maken voor een backpack reis naar australie. Of hoe ik hier voor het eerst ging slapen met mijn eerste vriendje, zo spannend.
En nu ben ik alweer bijna 10 jaar ouder, mijn leven is zo enorm veranderd, de mensen om mij heen ook, dierbaren die zijn komen te overlijden : Het doet gewoon pijn, ik wil dat altijd alles maar hetzelfde was. Sterker nog : Als ik op een knop kon drukken om terug te gaan naar die tijd, zou ik het doen. Maar je kunt natuurlijk nooit gelukkig worden als je op (geidealiseerde) gedachten uit het verleden blijft teren, puur omdat het allemaal zo lekker veilig klinkt.
Comfortzone is voor mij niet; blijven hangen in het verleden, terugverlangen naar vroeger.
Je moet wel ondertussen je eigen leven opbouwen. Op je 28e, als ik het goed lees in deze post, nog een heel weekend bij je ouders willen zijn maakt dat ik me afvraag of je wel volwassen zou wíllen zijn? Je kan rustig een huis kopen in het dorp waar je bent opgegroeid, daar gaan samenwonen of trouwen met een geliefde, kinderen maken een eigen leven opbouwen. Dan blijf je wel nieuwe dingen doen, maar geen gekke uitgesproken dingen want die passen niet bij jou. Maar waak er wel voor dat je niet op je 54e nog liever bij je ouders een heel weekend bent dan in je 'eigen' opgebouwde leven.
zondag 30 april 2017 om 16:54
Joh, eens met vrijwel alle voorgaande 'sprekers'; doen wat bij jou past! Uitdaging en grenzen verleggen is goed en gezond, maar alleen op zo'n manier dat jij je daar prettig bij voelt hoor. En Daantje; ook herkenbaar, voor mij hoeft het ook absoluut niet hip en happening en toch heb ik geen saai leven.. 
Het leven is te kort om er niet van te genieten.
