Psyche
alle pijlers
My big black dog
maandag 21 augustus 2017 om 13:49
Ik ben kapot. Niks is meer leuk.
Mijn gevoel voelt bedrukkend. Alles lijkt uitzichtloos.
Waarom kost alles zoveel moeite?
Ik ben somber en verdrietig en tegelijkertijd weet ik niet meer wat ik voel. Het is zo'n gevoel dat me vanbinnen verteerd, waardoor ik letterlijk de behoefte heb aan fysieke pijn om het gevoel te onderdrukken of te vergeten. Eventjes.
Ik wist niet dat ik zo lang in m'n depressie kon blijven hangen. Ik zie mezelf als iemand die altijd maar doorgaat. Maar het lukt niet. Dit is niet wat ik ingedachten had. Ik wil niet zo zijn.
Ik weet niet wat ik met dit topic wil. Even van me afschrijven denk ik. Ik heb zo'n slechte dag en dan wil ik soms even niet meer.. ik weet het even niet. Alles gaat steeds mis. Ik voel me alleen en super stom en verdrietig en ik weet niet wat ik met mezelf aan moet.
Mijn gevoel voelt bedrukkend. Alles lijkt uitzichtloos.
Waarom kost alles zoveel moeite?
Ik ben somber en verdrietig en tegelijkertijd weet ik niet meer wat ik voel. Het is zo'n gevoel dat me vanbinnen verteerd, waardoor ik letterlijk de behoefte heb aan fysieke pijn om het gevoel te onderdrukken of te vergeten. Eventjes.
Ik wist niet dat ik zo lang in m'n depressie kon blijven hangen. Ik zie mezelf als iemand die altijd maar doorgaat. Maar het lukt niet. Dit is niet wat ik ingedachten had. Ik wil niet zo zijn.
Ik weet niet wat ik met dit topic wil. Even van me afschrijven denk ik. Ik heb zo'n slechte dag en dan wil ik soms even niet meer.. ik weet het even niet. Alles gaat steeds mis. Ik voel me alleen en super stom en verdrietig en ik weet niet wat ik met mezelf aan moet.
maandag 21 augustus 2017 om 13:57
Je bent niet stom, de dingen die verkeerd gaan zijn stom! Hoe lang voel je je al zo?
Waren er ook tussendoor periodes waarin het beter ging?
Zet de gedachte om jezelf iets te doen alsjeblieft uit je hoofd, dat soort praktijken lost niks op, je gaat er alleen spijt van krijgen, denk je niet? Er zijn vast wel tijden geweest dat je wel happy was, toch? Of in ieder geval happier? Is er iets dat je aan het lachen maakt of waarvan je denkt dat het je een beter gevoel kan geven? Een bezigheid? Je mag er wezen hoor! Ook wanneer je zou willen dat de wereld verging, dat mag gewoon. Iedereen zit er weleens doorheen en vervloekt dan de wereld, alsof die er wat aan kan doen.
Sterkte
maandag 21 augustus 2017 om 16:32
Het helpt wel iets om het een beetje van me af te schrijven.
Ik ben gewoon onrustig, niet goed in relativeren. En dan weet ik niet meer wat ik met mezelf aanmoet.
Heb vanuit de therapie veel oefeningen/interventies die ik zou kunnen toepassen. Maar het lukt even niet.
Steeds denk ik dat het weer even goed gaat en dan begint het weer. Ik denk niet eens iets specifieks. Ik heb gewoon moeite met mezelf zijn. Gewoon wie ik ben.
Stom genoeg ben ik behoorlijk geduldig met anderen en ben ik de laatste persoon die iemand niet zou vergeven of iemand geen 2e of 3e kans zou geven. Maar op de een of andere manier kan ik niet lief zijn voor mezelf.
Ik wil wel, maar het lukt niet. Het maakt me verdrietig en boos (op mezelf natuurlijk) wat het alleen maar versterkt. En dan denk ik nu.. zal ik dan maar een stukje gaan wandelen ofzo, want dan voel ik me vast beter. Maar het lukt me niet van de bank af te komen. Ik wil wel, maar het lukt me niet. Ik weet niet waarom niet.
Ik wou gewoon dat ik mezelf leuk vind, dat ik met mezelf door 1 deur kon.
Ik maak me de hele dag druk met bedenken wat anderen van mij vinden. Dat ze net zo negatief over mij denken als ik zelf. Ik weet ook echt wel dat dat waarschijnlijk niet zo is. Dat ze wellicht helemaal niet aan me denken of er überhaupt helemaal niet bij stil staan wat ik allemaal doe. Dat het ze eigenlijk niet eens zo interesseert.
En toch lukt het me niet om dit te laten. Het voor anderen denken.
Ik denk gewoon teveel, het zit allemaal in mijn hoofd. Maar zelfs al weet ik dit allemaal, lukt het me niet om dit te veranderen. Ik wou gewoon dat ik anders was.
Voor mijn gevoel is er iets mis met me, wat dat dan precies is weet ik ook niet echt.
Ik ben gewoon onrustig, niet goed in relativeren. En dan weet ik niet meer wat ik met mezelf aanmoet.
Heb vanuit de therapie veel oefeningen/interventies die ik zou kunnen toepassen. Maar het lukt even niet.
Steeds denk ik dat het weer even goed gaat en dan begint het weer. Ik denk niet eens iets specifieks. Ik heb gewoon moeite met mezelf zijn. Gewoon wie ik ben.
Stom genoeg ben ik behoorlijk geduldig met anderen en ben ik de laatste persoon die iemand niet zou vergeven of iemand geen 2e of 3e kans zou geven. Maar op de een of andere manier kan ik niet lief zijn voor mezelf.
Ik wil wel, maar het lukt niet. Het maakt me verdrietig en boos (op mezelf natuurlijk) wat het alleen maar versterkt. En dan denk ik nu.. zal ik dan maar een stukje gaan wandelen ofzo, want dan voel ik me vast beter. Maar het lukt me niet van de bank af te komen. Ik wil wel, maar het lukt me niet. Ik weet niet waarom niet.
Ik wou gewoon dat ik mezelf leuk vind, dat ik met mezelf door 1 deur kon.
Ik maak me de hele dag druk met bedenken wat anderen van mij vinden. Dat ze net zo negatief over mij denken als ik zelf. Ik weet ook echt wel dat dat waarschijnlijk niet zo is. Dat ze wellicht helemaal niet aan me denken of er überhaupt helemaal niet bij stil staan wat ik allemaal doe. Dat het ze eigenlijk niet eens zo interesseert.
En toch lukt het me niet om dit te laten. Het voor anderen denken.
Ik denk gewoon teveel, het zit allemaal in mijn hoofd. Maar zelfs al weet ik dit allemaal, lukt het me niet om dit te veranderen. Ik wou gewoon dat ik anders was.
Voor mijn gevoel is er iets mis met me, wat dat dan precies is weet ik ook niet echt.
